De Boezewoesj

Real Flämesch ass eng blummeg Sprooch mat ganz komeschen Wierder fir Hollänner. Wéi "boozewoesj". Dëst bezitt sech op eng komesch, wäit an onherberglech Regioun oder Plaz. Frot den Inquisitor net wou d'Wuert hierkënnt, wahrscheinlech iergendwou aus enger wäiter kolonialer Erënnerung wéi d'Belsch nach de stolze Besëtzer vum Kongo war.

Virun ongeféier dräi Joer ass den Inquisitor den Thai Dschungel, Isaan, erakomm. Wäisheet wéi hien ass, huet hien decidéiert erauszefannen, ob hien no néng Joer zu Pattaya, der 'farang-enclave' par excellence, fir eng weider Verlagerung gëeegent wier. Iwwerhaapt begéint jiddereen iergendwann d'Léift vun hirem Liewen.

Iwwert d'Jore war den Inquisitor do gewiescht, souguer do geschlof. Buriram an Nakhom Panom. Gitt eraus mat de Pattayan Noperen, déi d'Famill besicht hunn. Awer hie war sou verwinnt datt hien tatsächlech keng Ahnung iwwer dat richtegt Isan Liewen hat. Hie krut Poulet a Fritten ze iessen.

Huet eng privat Schlofkummer mat Klimaanlag. Sollt net Pantoffel droen wéinst de Käferen. Huet wierklech näischt anescht wéi Party gemaach. Elo waren d'Saachen amgaang sérieux ze ginn

Bis zum Beispill den Udon Thani war et nach alles ze erkennen, awer duerno gouf et anescht. De reguläre Bau huet Plaz gemaach fir vill méi oppe Plazen, nach vill Kultivatioun, mee dat gëtt no an no manner, d'Landschaft gëtt e bësse méi wëll. D'Transportmëttel fänken un e bësschen verschwonnenen ze kucken, wackeleg Saachen ouni Markennumm. A si fueren hei vill méi lues.

Wat Dir méi no beim Duerf kënnt, wat d'Stroosse méi schlecht ginn. Éischt Asphalt, awer no an no komme vill Potholes op. Dann eng Zort Betonstrooss, wou d'Leit vergiess hunn Expansiounsgelenken ze placéieren, d'Betonplacke schéngen onofhängeg vuneneen ze schwammen. An dann einfach einfach Dreckstroossen, déi wann et reent an abenteuerlech Savannestroossen ginn.

Ausserdeem ginn net all Blinker méi op Englesch iwwersat, wat d'Saache nach méi konfus mécht. Loyal Lieser wëssen scho datt The Inquisitor eng Aversioun vu modernen Tools wéi Routeplaner huet. An, trotz Uweisunge vu senger Fra, war hien schonn e puer Mol verluer.

No ronn eelef Stonne Fuere mat nëmmen déi néideg kuerz Arrêten, erschéngt e glécklecht Laachen op der Frëndin vum The Inquisitor seng Frëndin: nach e puer Kilometer a mir kommen a mengem Duerf. Op där leschter Savannestrooss, mat Potholes, déi dem Inquisitor säi Weenchen kreien, fuere mir déi lescht Kilometer duerch e Bësch, deen an endlos Raisfelder verwandelt. An The Inquisitor erlieft en neie Kulturschock.

D'Duerf fänkt op eemol un, virdrun war kee Gebai ze gesinn. Am Rez-de-Chaussée hu meeschtens rësele Holzhaiser mat gerammten Äerd, déi eng halen hiert Schwäin do oder loossen hir Büffelen hei iwwernuechten. Oder et ass voller Dreck mat enger Hängematt hei an do.

Keng Bännerentwécklung, soubal d'Duerf eriwwer ass, hutt Dir erëm Felder a Bëscher, sou datt Dir kaum Landmarken hutt. Pouleten, Hënn a Büffelen kräizen d'Strooss.

Mir stoppen bei hirer Mamm hir Haus an hu wéineg Zäit fir sech vun der Fahrt ze recuperéieren. Noperen a Famill sinn gewarnt ginn, dofir all Telefonsgespréicher am Auto. An als éischt en Akafsstopp bei deem De Inquisitor kaum e Buttek ausgesinn huet - e Wunnzëmmer mat Wueren dran, awer de Béier ass bëlleg an de Lao Kao nach méi bëlleg. D'Leit si virwëtzeg a lëschteg héiflech. Awer den ustrengend geléierten Thai ass vum The Inquisitor hei wéineg nëtzlech: d'Leit verstinn hien, awer hie versteet keen. Jong.

Eréischt wann de kaafte Getränk komplett verbraucht ass an The Inquisitor séier déi reschtlech 7/11 Liewensmëttel vun der Strooss verbraucht, kënne mir am Haus vun der Mamm schlofen. Op enger Bambusmatt. Keng Fënsteren, mee verréckten Holzlueden, wou Moustiquen an aner Ongléck glécklech fléien oder era krauchen. A waarm, keng Klimaanlag, just e Fan, deen haart annoncéiert, datt säin Enn no ass. Den Inquisitor héiert och stänneg aner komesch Geräischer, den nächsten Dag gëtt gemellt datt et Ratten tëscht den hëlze Sparren sinn. Oh jo, an d'Dusch? E Steenbehälter mat äiskalem Waasser, dat d'Frëndin glécklech iwwer de Kierper vum Inquisitor geheit. A moies - vill ze fréi, virum Sonnenopgang, widderhuelen dee Ritual. Mmm, flott, awer zesummen zu Pattaya duschen ass vill méi Spaass.

Déi folgend Deeg wandert The Inquisitor dacks duerch d'Géigend. Hien kennt keen mee jiddereen kennt hien. Vill wëllen e Chat hunn, wat zu witzege Situatiounen féiert. Wat eemol ausgesinn huet wéi verréckt Haiser, ginn als pittoresk a souguer raisonnabel erhale Haiser eraus. D'Tatsaach, datt d'Déieren dacks Zäit drënner verbréngen, ass bequem an ekonomesch - si mussen net en extra Stall bauen a si hunn d'Déieren direkt bei der Hand fir se op d'Weiden ze huelen. De Chantier gëtt ënnersicht, eng Matratz gëtt kaaft - de Réck vun engem Farang kann déi Bambusmatte net halen, d'Mamm fänkt un iwwer dem Inquisitor säi komesche Gehir an nach méi friemen Humor ze léieren.

Seng Frëndin wëll him sou séier wéi méiglech an en Isaan Farang transforméieren an ass onermiddlech mat de Leit ëmzegoen, wat Sprooch a Kultur ugeet. Keng verwinnt, keng extra Vorsicht. Gitt an d'Räisfelder an slippers. No enger Reenschauer Fräschen an de Bësch ze fangen, awer och Schlaangen unzezéien, eng enk Begeeschterung bedeit datt d'Slippers duerch 'bottinekes' ersat ginn - Flämesch fir Stiwwelen.

Den Inquisitor fänkt un iwwer déi rau Isan Kichen ze léieren, an huet souguer Spaass mat der Tatsaach, datt d'Sammele vun Frühstückseeër op en alldeeglechen Ouschteren ähnelt: d'Hënn reiwen fräi, sou datt se se setzen wou se wëllen an Dir musst no hinnen sichen. Dass de Fësch als éischt muss gefaange ginn.

Dee Steak kann muer giess ginn, well e Bauer dee Moien eng Kou schluechten, kënnt Dir kucken wéi se et maachen ti-rak.

Dee Poulet gëtt geschwënn giess, awer loosst eis fir d'éischt ee fänken. Dass et nëmmen Gedrénks am klenge Frigo ass, mä datt se bannent zéng Minutten nach mat Geméis an der Hand ronderëm goen. Champignonen aus dem Bësch. Farang onbekannt Geméis aus verschiddene Planzen a Sträich.
An dann fir zousätzlech Goûten a Vitaminnen: rout Ameen mat hiren Eeër. Fräschen. Kleng Villercher. Schlaang - net schéin. Hond, awer den Inquisitor wäert et eréischt méi spéit erausfannen. Wann hien nëmmen net hätt sollen ugekënnegt hunn, datt hien dat wëll probéieren.

No enger Woch sinn dem Inquisitor seng Viruerteeler verschwonnen. Dëst sinn Naturmënschen, déi haut liewen. Si wëllen lëschteg sinn. Déi hir Kultur schätzen.

Déi ouni Ausnam alles mateneen deelen, a méi oder manner dat vun Iech erwaarden. Awer mir hunn sou vill méi vun allem datt mir mengen datt se eis drainéieren. An och wann Dir net deelt, si wäerten Iech weider respektéieren, du bass jo den Auslänner. Si wäerten mäi Sënn vu Privatsphär verstoen, soulaang ech net iwwerdreiwen. Si wëllen mäi Kachen schmaachen, awer glécklecherweis wäerten se et net gär hunn. An dem Frënd seng Duechter ass oh sou frou, datt hir Mamm no zéng Joer erëm an d'Duerf kënnt. D'Inquisitor war Frënn mat et vun Dag een, si huet déi selwecht Aart vun Humor wéi Äre wierklech.

Den Inquisitor decidéiert ze iwwerraschen. Hien ass zefridden, d'Frëndin ass iwwer de Mound, hir Mamm ass e bësse besuergt. De Retour ass e Stéck Kuch. Eemol zu Pattaya verlaangt den Inquisitor schonn no der Rou vum Isaan. Mee décidéiert fir eng Zäit laang am waarme Waasser an der Dusch ze genéissen. D'Moustiquen an de Fënsteren. Ratless Ratten. An déi Onmass Restauranten a Baren - hien huet do keng entdeckt. A fänkt un d'Baupläng ze zéien.

- Repostéiert Message -