Het Thaise Ministerie van Ziektebestrijding (DDC) heeft de bevolking gerustgesteld dat er dit jaar geen gevallen van necrotiserende fasciitis, een ernstige bacteriële infectie die in de volksmond bekend staat als de ‘vleesetende ziekte’, zijn geregistreerd in Thailand.
Deze verklaring komt op een moment dat Japan een alarmerende stijging van deze infecties meldt, een situatie die momenteel wordt onderzocht in relatie tot de recente versoepelingen van de COVID-19-maatregelen.
De DDC benadrukte de effectiviteit van de preventieve maatregelen tegen COVID-19, die blijkbaar ook dit type bacteriële infecties hebben helpen voorkomen. Het is opmerkelijk dat meer dan 200 verschillende bacteriën necrotiserende fasciitis kunnen veroorzaken, met de bacterie van de Groep A Streptococcus als meest voorkomende veroorzaker.
Uit de statistieken van de DDC blijkt dat er tussen 2019 en eind vorig jaar in Thailand in totaal 106.021 gevallen van necrotiserende fasciitis zijn gerapporteerd, resulterend in 1.048 sterfgevallen. Ondanks deze cijfers is het aantal gevallen in 2023 gedaald tot 27,35 per 100.000 inwoners, met een piek in de incidentie meestal in de maanden juni en juli. De behandeling van necrotiserende fasciitis vereist doorgaans ziekenhuisopname, toediening van antibiotica en in sommige gevallen chirurgische ingrepen om de snel verspreidende infectie te bestrijden.
Het surveillance systeem voor ziekten in Thailand houdt ook toezicht op roodvonk, een symptoom dat veroorzaakt kan worden door de Groep A Streptokokken, onder de Wet op de Overdraagbare Ziekten van 2015. Hoewel roodvonk op zichzelf niet als schadelijk wordt beschouwd, waarschuwen ambtenaren dat het kan wijzen op ernstigere aandoeningen zoals necrotiserende fasciitis of toxisch shocksyndroom. Deze aandoeningen kunnen levensbedreigend zijn zonder snelle medische behandeling.
Schijnt in Nederland toch ook meer voor te komen.
Ik ken een groenteboer waarvan z’n duim is verwijderd door deze bacterie.
Je moet er niet te licht over denken.
Eigenlijk is het (heel) oud nieuws. Het is inderdaad meestal Staphylococcus aureus (SA) die dat veroorzaakt maar die bacterie komt bij vrij veel mensen op de huid voor, met name rond de neus. Dat is totaal geen probleem. Echter, als die bacterie in een wond terecht komt kan het wel een probleem worden. Maar meestal weet het lichaam de bacterie wel onder de knie te krijgen. Alleen bij mensen met een slechte gezondheid of indien de infectie op een lastige plaats zit, kunnen er problemen ontstaan. Problemen die gelukkig met antibiotica te bestrijden zijn.
Echter, tientallen jaren geleden is een variant ontstaan die resistent is tegen antibiotica: MRSA (meticilline-resistente Staphylococcus aureus). Ook die variant is op de huid onschuldig en ook bij infecties kan een gezond persoon het vaak zonder hulp wel redden. Maar het toeval (?) wil dat MRSA met name in ziekenhuizen voorkomt en daar zijn vaak ook de mensen met een slechte gezondheid te vinden.
Ik heb echter geen medische opleiding genoten dus mocht ik onzin te berde gebracht hebben, dan hoop ik dat één van “onze” artsen corrigerend optreedt. Maar het bericht is met name bedoeld om ongerustheid te voorkomen, ook als MRSA alsnog in Thailand opduikt (het zou mij trouwens verwonderen als MRSA niet in Thailand voorkomt; dat kan ik moeilijk geloven, al suggereert het Thaise Ministerie van Ziektebestrijding van niet).
Toch nog een laatste raad: zorg voor een goede natuurlijke weerstand (helpt ook tegen COVID) door gezond te leven. Zorg ook voor voldoende vitamine D maar dat is in Thailand alleen nodig voor nachtbrakers; alle anderen krijgen waarschijnlijk wel voldoende zonlicht om hun vitamine D-voorraad op peil te houden. Extra vitamine C en een zinktabletje zijn waarschijnlijk niet echt nodig maar zelf neem ik die voor de zekerheid toch ook maar. Het zegt natuurlijk niet zo veel, maar in de 11 jaar dat ik hier in Thailand rondloop heb ik zelfs geen neusverkoudheid opgelopen. Zonder vaccinaties.