Zilamên ku cil û bergên jinan li xwe kirine, yekî bi derbekê (hêvîdarim ji lastîk) li serê wî dikeve, yekî ku rûyê wan bi heriyê hatiye rijandin, yekî jê tê jêkirin. Vana tenê çend dîmen ji bernameyên televîzyonê yên Taylandî ne, ku temaşevan (xuya, bê dengek qutkirî) demek xweş derbas dikin.
Koçberek carekê got: Taylandî mîna zarokên piçûk in. Xuya ye ku cureyê mîzahê jê re nedihat. Belkî wî Willy Walden û Piet Muijselaar jî nas nedikir, ji ber ku wan komedyenan bi kincên Miss Snip û Miss Snap (1937-1977) lîstin.
Her kesê ku çu carî pêşandanên lîstikê li ser TV-ya Thai dîtiye dibe ku were heman encamê. Namzet dikevin avê, ji gayekî mekanîk dikevin - di wan bernameyan de gelek ketin heye. Di pêşbirka stranan de, yê ku têk diçe barek ardê spî di ser wî re tê rijandin. Û temaşevan jî wek dînan dikene.
Parlamenter carinan jî dişibin pitikên hevrik. Di mejiyê me de taze dîmenên dehfdan û hejandin dema parlementerek ji salona civînê ji aliyê polîsan ve hat derxistin û dîmenên parlementerekî din ê ku du kursî avêtiye ser serok heye.
Carcaran di şîroveyên li ser Thailandblog de îfadeya 'Thayî mîna zarokên (biçûk) in' derdikeve. Sedema ku em li vir di şiklê gotinek provakatîf de - erê, em dizanin - pêşkêş bikin û ji we bipirsin: Ma Thais mîna zarokên piçûk in? Yan tu qet wisa nafikirî? Vebêjin çima an çima na? Ji kerema xwe argumentan, mînakan, ne sloganan bidin.
Diyar e ku Taylandiya navîn xwedan tercihek mîzahê ya mîna slapstick e. Bi kêmanî, gava ku hûn TV-ya Taylandî temaşe dikin, ew bandorek e ku hûn distînin. Wê demê em dikarin vê jî bibêjin ku mirovê navînî yê Hollandî mîna zarokek piçûk e, ji ber ku Paul de Leeuw bi salan bombeyek dengdanê bû û ez bawer nakim ku mirov bikeve kategoriya mîzahiyê ya ku mirovan difikire an provoke dike. Wî wiya kir bi kêfkirina mêvanên di bernameya xwe de û bi mîlyonan jê hez kir - lê ne pêkenokek ku we dihêle ku hûn bibêjin: "Wey, ev yek hate fikirîn".
Bi dîtina min ev gotinek xelet e ji ber ku ew pir gelemperî ye. Ew "Tayi" dihesibîne. Ez gelek Taylandiyan nas dikim ku qet TV-yê temaşe nakin ji ber ku her roj li wir çi tê xuyang kirin eleqedar nakin. Ez hîn bêtir Taylandiyan nas dikim ku dema ku bi dîmenên siyasetmedaran re rû bi rû di rûniştinek parlamentoyê de kursî davêjin hev, pir şerm dikin.
Loma na, ez vê gotinê qebûl nakim.
Min neçar ma ku gelek pêşandanên bi vî rengî temaşe bikim. Pir caran jî di dema rêwîtiyên otobusê yên dirêj de.
Underpants fun. Ji ber vê yekê hûn nekarin her gav jê birevin, lê ew ne bijartina min e.
Digel vê yekê, ew li ser gelê Taylandî pir nabêje ~ Ez texmîn dikim ku ev celeb henek dê li Hollanda ji temaşevanek diyar re jî bikişîne.
Ez difikirim ku ew tiştek zaroktî ye, lê heke ew bandorê li mirovan dike ... wê hingê dev jê berde.
Divê em qebûl bikin ku em li wir xerîb in û bi rastî jî raya me nayê pirsîn. Daqurtîne an jî xeniqîne...
Çi bêaqilî! Bê guman, gelê Thai ne zarokên piçûk in! Berevajî vê, em hollandî hîn jî dikarin di warê rêzgirtin û rêzgirtinê de gelek tiştan fêr bibin. (Erê, hemwelatiyên Taylandî yên bêrûmet jî hene ku li dora xwe dimeşin, mîna li Hollanda). Heman tişt ji bo Belçîkîyan jî derbas dibe, ku bi gelemperî ji hêla Holandî ve wekî "cuda" têne dîtin. Heman tişt li vir jî derbas dibe. Cûdahiya bernameyên TV-yê yên wekî Whipe Out, pêşandana Linda û Tineke Schouten çi ye. Ger yek miletek hebe ku di "kêfxweşiya binî-pirtûkê" de bi ser dikeve ew em in. (Û ew jî dem bi dem dikare kêfê bike!). Ji xeynî wê yekê ku ez bi Hollanda serbilind im û pir kêfxweş im ku ez Hollandî me. Lê belê, gilî di xwîna me de ye. Ji ber vê yekê pir zû dev ji vî cûreyê bêaqilî û wê tevgera piçûkxistinê berdin. Welatê bedew (betlane), mirovên bedew! Û hûn dizanin: kî qenciyê dike, qenciyê dibîne. Dibe ku ev sedem be ... Ad.
Di navbera Hollandî û Taylandî de bê guman tu berhevdan tune!
Wek Willy Walden û Piet Muijselaar, yên ku bi cil û bergên Miss Snip û Miss Snap (1937-1977) derketin ser dikê. Û çi li ser kiryara André van Duin, ya ku ew tê de helmetek mopedê ya bêaqil li xwe dike.
(Piran) Taylandî jî di dema xwe ya vala de li televîzyonê karîkatur û bernameyên zarokan temaşe dikin û ji vê yekê kêfxweş dibin.
Ez her weha bi rêkûpêk dibînim Taylandiyên mezin ku bi pêlîstokên zarokên xwe dilîzin,
û ew tenê dema ku tiştek xirab bûye li nûçeyên TV û/an rojnameyan temaşe dikin.
Bi gotineke din, motîvasyon û eleqeya navînî Thai pir kêm e.
Heke yên ku dixwazin li dijî vê yekê nîqaş bikin ji ber ku bi jinek Taylandî re zewicîn ... baş e
Lê ez her roj di nav Taylandiyan de ji 12 salî heya Taylandiyên kal û pîr ew qas kiryarên zarokan dibînim, û em bi rastî nikarin vê yekê bi Hollandiyan re bidin ber hev.
Ne bê sedem e ku pirtûkxaneyên giştî tijî pirtûkên çîrokan in,
û çend pirtûkên xwendinê yên ku bi gelemperî li ser Rama 1,2,3, û hwd ne, pir caran rûpelên wan hene
wêne yan jî wêne hatine kişandin.
Di van salên dawîn de, tiştek dê biguhere, ji ber ku keçên xortên Taylandî yên îroyîn baştir hîn dibin û biaqiltir dibin, û ji ber vê yekê êdî ew qas bi wê bêaqiliya zarokatî re eleqedar nabin. Ji aliyek din ve, xortên ciwan ji van keçên ciwan pir paşde dimînin!
Ji ber ku motîvasyona van xortên Taylandî di warê xwendin û xebatê de di asteke nizm de ye.
Ji ber vê çendê hevalên min ên Thai (mêr) hene, bi piranî tenê jin!
Ma Taylandî mîna zarokên piçûk in? Na, an erê, lê ji Holendî, Belçîkî an jî Çînî bêtir ne. Ma Taylandî ji bo demek dirêjtir kêmtir serbixwe ne û her çend ku gihîştine mezinan jî ew bêtir mîna zarokan tevdigerin? Bersiva min (û bersiva hevalên min ên Thai yên ku li welatên din ên cîhanê jî dijîn) erê ye.
Li ser metirsiya vexwendina Tino ji bo nîqaşek nû ya li ser çanda Taylandî, ez dixwazim bibêjim ku ji ciwanên Hollandî zêdetir Taylandî ji hêla dêûbavên xwe ve 'biçûk' têne girtin. Hevalên min ên Taylandî bi xwendekaran re mîna ku zarok bin re diaxivin û carinan peyva Dek, zarok bikar tînin. Di 10 salên mamostetiya li zanîngeheke Hollandayê de TU TU TU carî ev yek ceriband. Ez bixwe serbixwe bûm dema ku ez 18 salî bûm ji malê derketim, bi bûrsa xwe ya ku ez jê berpirsiyar bûm. Nexwendin dihat wateya nebûna bûrsê û ji ber vê yekê bê kar. Hûn bi avakirina ramana xwe serbixwe dibin - ji hêla dêûbav, malbat û hevalên xwe ve têne piştgirî kirin; gelek caran berevajî ya dê û bavê te. Xortên Taylandî guh didin dê û bavên xwe û ciwanên Taylandî yên 'nebaş' (ez wan ji dersên xwe yên li vir nas dikim) tiştên ku newêrin îfade bikin dikin. Ew ji zexta civakî ditirsin ku ji normên çandî dûr bikevin. Û norm ev e ku hûn guh bidinê û hêdî hêdî, bi piştgirî û pejirandina dêûbavan (carinan ji hevjîna xwe jî), jiyana xwe li gorî mînaka dê û bavê xwe ava bikin.
Taylandî dijwar e ku hişê xwe li ser mijarên giran bihêlin. Bi lez û bez dizivire henek û pêkenokê û dû re dizivire û diçe. Ji ber vê yekê ez bi gotinê re dipejirînim, ku nebêjim (ne ewqas) yên baş,
Ma Taylandî mîna zarokên piçûk in? na, bêaqiliyek mezin, gava ku min yekem car di TV-ya Taylandê de pêşandanek bi kesên ku bi kincên herî xerîb li xwe kiribûn dît, ez mîna omg bû ku ev çi ye. Naha bi sedan pêşandan û sal şûnda ez êdî çêtir nizanim, ev mîzaha taylandî ya rastîn e, jina min dîn e ji Mum Jokmok û Note Udom oh erê û ew qelewê piçûk di wêneyê de ez bawer dikim navê wî Kottie ye, û Dema ku pêşandanek bi vî rengî tê pêşandan ez xwe bi kirina wê digirim carinan ez pê dikenim.
Na, tu têkiliya wê bi zarokbûnê re tune ye, ez difikirim ku ew tenê celebek henekek cûda ye ji mîzahiya meya rojavayî, heneka li Hollanda di salên 70-an de hinekî dişibihe heneka li Taylandê ya nuha.
Jina min hîn jî bi rastî ji Andre van Duin hez dike, dema ku ez difikirîm ku gava ku ez wî dîsa li ser TV-yê bi kulîlkên wî an jî dilgeş dibînim, çi hestek zarokatî ya kevin e, ez difikirim ku sedem ew e ku mirov carinan dibêjin Taylandî mîna zarokên piçûk in.
Kêmasiya me ji ya berê cudatir û pir dijwartir bûye û naha li Taylandê em ji ber heneka ku bi me re kevin bûye zik dihejînin.
Ger hûn parlementerên Taylandê û yên me yên Hollandayê bidin ber hev, zêde ferq tune ye, her çend li Taylandê mirov hinekî qijiktir in, lê kê hevok nayê bîra wî... normal hereket bike mêro, normal hereket bike mêro. .., ji ber vê yekê eger bi vê yekê ve girêdayî ye, ez bi vê gotinê re me, lê çêtir e ku meriv bêje ku parlamenter wekî zarokên piçûk in.
Ji ber vê yekê ez bi gotina ku ev mîzaha welêt e, napejirînim, lê bi rastî kêfa min ji dîtina van kesan re ew qas kêfa min tê.
Û baş e, tu kengê zarokî yî, min carekê bihîst ku yekî got... tu bi rastî jî dema ku tu bibî zarok bi rastî mezin dibî.
Bi dîtina min, ew bi giranî di wateya mîzahiyê de cûdahiyek dimîne, çi ji hêla çandî ve were destnîşankirin an ne. Gotinên nazik an çînîzma nazik ji bo piraniya Taylandiyan ne tenê ne. Ew ne sûcê Thai ye; Li welatê me, piraniya koçberan bi tevahî fêm nakin ka di derheqê wan komedyenên Hollandî de çi xweş e. Hevala min ê berê yê Antillî ne û nekare, bi îradeya herî baş a cîhanê, bi yek ji wan jî bikene.
Lêbelê hinek hêvî jî heye. Sala borî, li derekê li Ayutthaya, min komediya Khun Nai Ho (sernavê Îngilîzî: Crazy Crying Baby), ku Chompoo dileyîst, dît. Û tevî wê yekê ku ne zehmet e ku meriv bibînim ka çima ev fîlm dê tu carî negihêje sînemayên Ewropî, dîsa jî min bi vî filmî re, bi hemî karakterên xwe yên jîr û pêlên mîzahî re, demek xweş derbas kir.
Ez difikirim ku forma pirhejmar a niştecîhên Taylandê ne THAI lê THAI ye..
Thai ziman û rengdêr e.
Bi awayê, malpera xweş bi gelek agahdariya cihêreng.
Serkeftin bi wê.
Moderator: Divê hûn bersivê bidin daxuyaniyê.
Berawirdkirin û dadbarkirina "Tayi" li ser hîmê mîzah an TV-yê ji min re bêwate dixuye.Piraniya bernameyên li Hollandayê jî di asteke nizm de ne.
Çavdêriya min ev e ku Taylandî zû dikenin (bişirîn) û heval in, lê gelo ew zaroktî ye? Îhtîmal e ku nefsbiçûk e, hêsan e ku meriv ji hêla gotegot û siyasetê ve were (şaş) kirin.
Di heman demê de, 'ew' pir caran li pêş nafikirin. Plan û paşerojê ji xeynî felekê, mordu ne eleqeyek mezin e. Hûn roj bi roj dijîn, û ev jî awantajên xwe hene, li gorî gemarî û nêrînên rûreş ên Hollandî.
Caro
Erê, ez vê gotinê dipejirînim, ne tenê ji ber bernameyên televîzyonê (hevala min bi van bêaqilan dikene) lê di kar de jî heman tişt.
Ez barek dimeşînim, û tenê divê ez her şev li wir bim, ger ez neçim, ew nexebitin, an ew tiştên ku dizanin divê nekin dikin, mîna dibistana me ya seretayî dema ku mamoste li çîn diçin.
Taylandî bi tenê xwedan IQ kêmtir e ji ya navînî ya Ewropî, ku bi zanistî hatî îsbat kirin (82 li gorî 100 bi navînî) û dibe ku tercîha tiştên pir hêsan, wek jinek bi mustaqên mezin rave bike!!!!!!
Dibe ku hin koçber pir, pir xweş bibînin ku Thai xwedan IQ kêm e? Û dibe ku ji ber vê yekê ew li Taylandê ne; pirs ji bo te? Ji bo rehetiyê, ez texmîn dikim ku tiştê ku hûn di derbarê IQ de dibêjin rast e. Gelek koçber nikarin vê yekê bi mirovên xwedan IQ-ya bilind re bi dest bixin, ya ku ew dikarin li vir li Taylandê bi dest bixin? Ez Taylandî qet zarokî nabînim. Ew li ser tiştên ku ew hez dike dikene. Û ew pir rast e. Jina min di televîzyonê de li bernama xwe ya sabûna taylandî temaşe dike û pir kêfa xwe dike. Ez bi rêya I.-Net-ê, bi piranî belgefîlm, li ser PC-ya xwe, belaş TV-ya Ewropa temaşe dikim. Û îcar çi? Ez qet ne zaroktî ye ku hûn tenê tiştê ku hûn dixwazin bikin. Li deverên din ên cîhanê ji bo vê jî rojên me yên taybetî hene ku hûn dikarin bi tevahî dîn bibin. Li wir jê re karnaval tê gotin.
Tiştê ku em her sal li Brezîlyayê diceribînin, mînakî Carnival Rotterdam û li wir pir normal dibînin, li Taylandê guman heye?. Pêkenî. top martin
http://sq.4mg.com/NationIQ.htm
Malpera Dezw testa IQ-ê ya ku li ser 80 welatan hatî pîvandin nîşan dide, ku ji ber hişmendiya Thailandî ne pir xirab e.
Min gelek caran bala xwe dayê ku, nemaze li Isaan, qursên perwerdehiyê kêmtir/kurttir in, lê şehrezayiya jiyana ciwanan, heke hûn bi ciddî bi wan re bipeyivin, bê guman ne zaroktî ye, ku ez hîn jî wekî rojavayiyek kal û pîr difikirîm ku hîna jî gêj e. bilbil. jî rast.
Ger ew ji ber çalakiya herî ehmeqî (di çavên min de) bi tevahî di dirûnan de bin.
Ez nikarim her gav bi TV-yê re rêz bikim. Lê divê hûn bifikirin "bijî û bijî".
Bi rastî, ev gotin bi tevahî rast e û em Belçîkî û Hollandî jî carinan wiya dikin. Li Taylandê gava ku meriv bixapîne her gav kenê xweş e. Asta mîzahê pir xemgîn e.
Lê tiştê ku ez pir xirabtir dibînim ev e ku tundî û qîrîn her dem di rêzefîlmên Thai de serdest in, her weha xapandina hevûdu jî, lê ez şîdeta mêran li dijî jinan an di navbera jinan de bi xwe şok dibînim.
Ne xirabtir bû: li bernameyên karîkaturê yên bi tundî ji bo zarokan temaşe bikin. Di derbarê wê de tiştek perwerdehî tune û divê ez wiya zanibim ji ber ku ez perwerdekar im û bi qasî Taylandî diaxivim.
Berê jî di BKK Postê de hatibû gotin ku medyaya TV-ya Taylandî welat dadixe xwarê û dema min ew xwend min fikir kir ku ew zêde ye, lê piştî van salan: erê bi rastî.
Ez pir guman dikim ku Taylandî xwedî IQ kêm in, lê ez dikarim ji we re îsbat bikim ku perwerdehiya wan nagihîje astê. Tenê Dibistanên Navneteweyî yên bihagiran xwedan astek bêyî ku ji ser banan qîr bikin û bi tevahî bi Belçîka û / an Hollanda re nayê berhev kirin.
@rene Geeraerts
Digel xetereya sohbetê, perwerdehî / IQ çi bi vê gotinê re heye, ez kesên xwedan perwerdehiya nizm ku hîn pir gihîştî ne û bê guman ne zaroktî ne nas dikim, di heman demê de tişt hene ku hûn nikanin li dibistanê fêr bibin. Çima her gotinek li vir li ser vê blogê her gav di xalekê de ew qas neyînî nêz dibe, çi cûdahî heye ku dibistanên li Taylandê ji bo rojavayiya bêkêmasî ji ya me di astek nizmtir de ne, û çi têkiliya wê bi perwerdehiyê re heye, ger ez Binêrin ji hêla ciwanên Taylandî ve çiqas bi rêzdarî li min tê girtin, ew çend kolanên kêlekê ji me wêdetir in li Holanda meya ecêb, na, ev celeb bêaqiliya pedagojîk mûyên pişta stûyê min radibe.
Ev ji bo gelê Taylandî şahî ye, di derheqê wê de tiştek zaroktî tune, bila ew jê kêfê bikin, heya ku ew qet cûdahiya di navbera rastî û rastiyê de ji bîr nekin, rast?
zarokên Thai nett?
Anekdotek:
Nêzîkî 2 meh berê me (jina min û çend hevalên xwe) serdana Koa Çayê kirin. Parka xwezayê ya xweşik û şemalên xweşik. Li nêzîkê gundek bi şêwaza Îtalî hat avakirin. Pir xweş e ku meriv tê de bimeşe, tiştek nekirin ji ber ku ew pir biha ye. Her weha hûn dikarin li wir biçin sînemayek û li fîlmek 3D temaşe bikin. Dûv re hûn dibînin ku cinawir ber bi we ve diçin dema ku kursiya we paş û paş diheje. Jina min pir dixwest ku biçe wir, lê hevalên me rehet nebûn ku ji bo 10 hûrdeman şahiyê bihayek wusa giran bidin, vîdyoyê zêde dirêj nekir. Hevjîna min her tim israr dikir, ez dixwazim biçim wê derê, were, komê israr kir û qebûl nekir, piştî ku jina min bi lêvên gemarî ji komê vekişiya û tenê got: “Ez diçim malê, otobusê bigirim”.
Paşê reviya, hevalên wê bi pirsiyar li min nihêrtin û min got bila biçe, ew ê dîsa li dora xwe were. Xuya ye yek zêde bû û ew li dû wê bazda, di dawiyê de her du vegeriyan û ew bi rê ket. Her kes diçû sînemayê. Min jê re got, "Tu ji zarokê 5 salî xerabtir î ku rê nade." Diviyabû min dev jê berda ji ber ku tevahiya rojê ji min re gotinek jê derneket. Wek zarokên piçûk? Erê, lê şîrîn (na rak), em dibêjin. Tenê bikenin… çîroka rastîn.
Her weha tiştek wusa, vê dawiyê jina min di karê xwe de kabloyek komputerê ji komputerê winda kir. Dibe ku di qutiyek bi axaftvanên komputerê de be. Min nêrî û ew ne li wir bû. Ew paşê ji kar bang dike ku bipirse gelo ez dixwazim dîsa lê temaşe bikim, kablo bi rastî ne vebijarkek e. Êvarê tê malê û divê sindoqê cara sêyem ji dolabê bê derxistin. Ez jê re dibêjim niha sê caran bes e. Ew ji nişka ve winda dibe û ew bi hêrs di nav nivînan de radizê. Dipirsim ka çi diqewime, diviyabû min dengê xwe bilind nekira. Ez niha ji wê reftara zarokatiyê re jî wek rewşa jorîn bi nav dikim. Ez ji çend farangan (ji bo min ne navekî sondxwarinê) yên ku hevjînek Taylandî hene dizanim ku ev, bi dîtina min, tevgera zaroktî bi rêkûpêk pêk tê. Xwedîkirina hestek cûda ya mîzahiyê (kêfxweşiya binê pantikan) tiştek din e. Ez ê qet fêhm nekim ka meriv 6 saetan di kabînek taybet de bi hin kesan re kareoke çiqas kêfxweş e. Roja din xweş û bêdeng e ji ber ku wê hingê jina min bi gelemperî dengê xwe winda dike.
Ma hûn vê gotinê vexwendina bertekan dibînin û bi rastî jî bê naverok van gotinan di “me” de heye, lewma… mezin, bedew, civakî, rewşenbîr, demokrat (e) serweriya hiqûqê, welatekî tijî nirx? û normên, di dema ku li ber çavan hat girtin, çi fersendek ji dest çû ku ez xwe bi şermezarî îfade bikim
Ez gotinê pir bêwate dibînim.
Min vîdyoyek YouTube-ê ya komedyenek standup a Thai li ser Thailandblog dît. Mixabin min navê wî ji bîr kiriye, lê dibêjin pozê wî mezin e. Dibe ku kesek bizane ez li vir behsa kê dikim.
Her wiha mîzaheke bi moral. Ji ber vê yekê ew hemî ne asta 'pij, şil û êş' e.
The navîn Thai ji slapstick hez dike. Her weha, fîlimên Dikke en de Dunne [Laurel û Hardy] li Hollandayê bi berfirehî li TV-yê hatin temaşe kirin, ne wusa?
Û bi vî awayî hûn dikarin her miletî bi zarokan re bidin ber hev.
Ez difikirim ku Amerîkî mîna şazdeh-salî mezin xuya dikin. Bi bravado tijî û her dem bi devek mezin, heya ku kesek li wan dixe.
Japonî bi meraqa xwe ya zarokatî mîna zarokên diwanzdeh salî ne, lê vê yekê jî gelek dahênan çêkir. her çend ez hîn jî îhtirazên min di derbarê kasa destavê dîjîtal de heye [tenê google wê bike].
Holendî dîsa ne zarok in, lê gêj in, her dem mirovên pîr nalîn dikin...
Silav Franky,
Navê komedyenê Taylandî Note Udom e, ew komedyenê jimare 1 li Taylandê ye.
Têbînî Udom,
Temaşekirin pir xweş e û ew di heman demê de nêrînek li ser awayê ramana Thai jî peyda dike ...
Li gorî bilindbûna navînî ya Holandiyan, Thais bi rastî zarokên piçûk in
Ez vê gotinê tam pêkenok dibînim. Têgeha mîzahê li Taylandê ji ber çanda wan ji Ewropa û nemaze Hollanda pir cûda ye. Dûv re, ji bo rehetî û mînakî, hûn dikarin li şûna ku hûn dûr li Taylandê binihêrin, mînakî, mîzaha îngilîzî bibînin. Ez hîn jî li bendê me ku bibihîzim gelo em koçber hewcedar dibînin ku li Taylandê di trafîkê de li milê çepê ajotin.
Wê demê daxuyanî dikare bibe: Ma em koçberan xerîb dibînin ku Taylandî li milê çepê ajotin? Taylandî difikire kezeba wî baş e û ajotina li milê çepê normal e. Dibe ku em zarok in ku em pirsên weha bikin?. top martin
Dibe ku ev li ser televîzyonê pir zêde ye.
Belê zaroktî!
* Lepikên Hello Kitty li ser Toyota Vios-a weya nû ya spî.
* Di Isuzu DMax de bi guhên mezin li ser kursiya we vedigire.
* Çavên li ser roniyên we yên Chevrolet Captiva-ya we.
Van 3 tiştên ku ez bala xwe didim, tenê di trafîkê de 😉
Farang xwe ji Thai bilindtir hîs dike. Û ne tenê li jorê Thai. Binêrin ka ew li dinyayê çi dikin û berê çi kirine. Bê hurmet ji çandek 'primitive' tijî dewlemendiya giyanî re. Ferang dewlemendiya madî dixwazin û bi zorê lê digerin. Aqil an jî nîşana xizaniyê
Li ser her pajama û tîşortekî heywan hene, çente jî pir zaroktî ne.. Xanimên Taylandî di nav nivînan de heywanek gêjik heye.
Xanimên Taylandî di nav nivînan de heywanek dagirtî heye, erê hihi hûn dikarin bibêjin, heywanek pelçiqandî ji Hollandayê 1 metre li ser çengê paqij e, di heman demê de cotek binpîçikek min a ku piçek fîl li ser heye, henek e, rast?
Em vebijarka şîroveyê digirin. Spas ji her kesî re ji bo şîroveyan.
Tê gotin ku Thais "wek zarokên piçûk in". Lê em bi xwe çi ne? Ev jî gotineke din a me-li hember-wan e, rexneyeke din e (rexneya me), patronîzasyoneke din e (patronîzekirina me), dîsa pedantiyeke din e (pedantiya me, modela me, fonksiyona me ya rêberî ya tê gotin).
Bifikirin ku xalek me heye ku em îsbat bikin ku em rast in, û Taylandî dê vê yekê bihesibînin û tavilê biguhezînin, ji ber vê yekê ew ê bi heman rengî gêj, rexnegir û tirş bibin, tenê bibin mîna me. Ma dê Tayland hîn jî wekî nuha ji me re ezîz be?
Ma ne rast e ku em li Taylandê ewqas xweş hîs dikin ji ber ku Taylandî rê didin me (ango tehemûl û sebir) wekî em in? An jî wan (bi dizî?) blogek jî heye, blogek ku tê de gazinan ji me dikin, xwe dikin mînak, diyar dikin ku ya herî baş e ku em xwe bi wan rêve bibin?
Televîzyon li Holandayê. Tiştê ku ew davêje ser me, li ser textê siwar dibe, me aciz dike û me gêj dike. Taylandî bi tiştên ku TV li Taylandê tîne kêfxweş dibin. Ew pir cûda ye. Ferqa di berjewendiya me de ye?