Ûsiv -hema- li keşîşxaneyê

Joseph en Pon Them

Di betlaneyê de, berevajî malê, ez rêvevanek rastîn im. Bi kameraya xwe çekdarî, ez gelek caran ji rêyên naskirî direvim û li wir tu pir caran rastî dîmenên herî xweş tê.

Als lid van een fotoclub zoek ik graag de alledaagse maar tegelijkertijd ook aparte tafereeltjes op om die vast te leggen.

In Battambang, de tweede stad van Cambodja, zie ik een monnik zitten en dat lijkt mij gezien de achtergrond wel een plaatje waard.

Toch verloopt het heel anders dan verwacht. De monnik begroet mij heel vriendelijk en vraagt om bij hem te komen zitten zodat hij zij Engels kan beoefenen. Het is een aardige vent dus schuif ik meteen bij hem aan.

Na de gebruikelijke vragen waar ik vandaan kom en hoe ik heet gaat het verder over mijn geloofsovertuiging. Bij Pon Them, zo heet de 39-jarige monnik, moet wellicht even de schrik om zijn hart zijn geslagen toen ik antwoordde dat ik in de mensheid geloof en religies in mijn beleving uitvindingen van de mensheid zijn en in mijn gedachten sprookjesachtig overkomen. Maar, en ik meen het uit de grond van mijn hart, zo vertel ik hem alle mensen die een religie aanhangen respecteer ik.

Pon Them luistert met verbazing naar mijn verhaal waaruit blijkt dat ik toch het een en ander afweet van zijn religie; het boeddhisme. Pardoes krijg ik de aanbieding om eens een tijdje bij hem in het klooster door te brengen zodat hij mij wellicht tot andere gedachten kan brengen. Breng mijn leeftijd te berde om aan te geven dat na zoveel jaren ik nauwelijks nog te beïnvloeden ben. Krijg de vraag voorgeschoteld of in Nederland ook Boeddhistische monniken opereren. Ook van dat antwoord op zijn vraag keek hij toch wel wat beduusd.

Even later schuift een jongeman aan die zijn Engelse leraar blijkt te zijn. Hij spreekt goed Engels en begint in navolging van de monnik hemelse verhalen over Boeddha te vertellen.

Hij praat alsof ik de verhalen uit mijn jeugd op de R.K. lagere school moet aanhoren waar de kapelaan godsdienstlessen verzorgde. De 10 geboden heb ik moeten opdreunen en de meesten begonnen het met “Gij zult niet.” Alsof een mens niet weet dat je niet mag stelen of nog erger niet mag doden. De allerergste vond ik dat je geen onkuisheid mocht begeren en eerlijk gezegd wist ik als jong blaag nog niet eens wat dat betekende. Net zomin wist ik wat Maria onbevlekte ontvangenis betekende.

Vele jaren later moest ik aan mijn naamgenoot denken die toch een heel kuis leven moet hebben gehad en zijn vrouw nooit heeft bevlekt. Wat een vreemd woord overigens.

De intrede in het klooster is uiteraard niet doorgegaan maar eind goed al goed de monnik vertelde mij dat hij op mij en mijn landgenoten Boeddha’s zegen zou laten neerdalen. “Uit welk land kom je ook alweer?” Nou dat was feest mocht ik even hoogstpersoonlijk bepalen wie de gelukkigen waren. Toch een moment moeten twijfelen maar het hemd is nu eenmaal nader dan de rok, dus landgenoten jullie gaan het dit jaar merken.

En voor de Belgen, onze goede zuiderburen, ben niet ongerust want voor jullie heb ik al eerder veel bereikt. Heb je een beetje te danken aan mijn goede vriend uit Blankenberge die vreemd genoeg Club Brugge meer in zijn hart heeft dan zijn lieve vrouw die zich voor hem uitslooft en alles voor hem doet wat zijn hartje begeert.

Zeker weten dat hij zich dat dit jaar gaat realiseren en voor alle Belgen kan 2020 niet meer stuk want de zegen rust op jullie allen. Per slot van rekening heb ik gezien mijn verre voorvaderen uit Zichem toch ook een stukje Belgisch bloed in mijn aderen.