Xwendevanên blogê yên hêja Tayland,
Ez niha ji bo nirxandina prosedûra TEV-ê di qonaxa bendê ya IND-ê de me. Lêbelê, hîn jî çend pirsên min hene ku ez hêvî dikim ku hûn dikarin bi wan re bibin alîkar. Ez berê li ser înternetê rastî hin tiştan hatim, lê êdî ez nikarim bibînim û/an jî ez ne bawer im.
Hin agahdariya bingehîn:
- Jina min û zarokê min li benda MVV (pêvajoya TEV) ne.
- 2 zarokên min xwedî pasaporta Hollandayê ne.
- Temenê zarokan ji 2 heta 9 salî ne.
Pirsên min:
- Zarokên me piştî hatina Hollandayê di kîjan demê de divê biçin dibistanê?
- Û ev çawa dixebite? (Pêdivî ye kengê berê dibistan were agahdar kirin, divê kîjan rayedar werin agahdar kirin, ev ji hêla dibistanê ve tê kirin an divê hûn bi xwe vê yekê bikin, hwd. hwd. hwd.)
- Kîjan û çi celeb belge divê li Taylandê bi fermî bêne çêkirin, di derbarê jin û zarokên min de ger mvv were derxistin û ji ber vê yekê ew werin li Hollanda bijîn? Li Taylandê rakirina qeydkirinê mecbûrî ye? Çawa ew mafê xwe yê mal/erd (û dibe ku di pêşerojê de zarok) biparêze? hwd. hwd hwd.
- Mala kirê ya ku min li Hollandayê heye ji bo me 5 pir piçûk e. Serlêdan dikarin li vê navnîşanê bêne kirin, lê divê ew di nav 3 mehan de piştî ku ketin an derxistina (??) MVV-ê li Hollandayê bin. Li gorî xaniyan ji bo vê yekê qaîdeyên taybetî hene?
- Di dema prosedur û dermankirina xwe de ti astengiyên din ên ku we pê re rû bi rû mane?
- Û bê guman, ezmûna we ya ji vê yekê re jî…
Pêşî spas dikim,
Hendrik
Ez bi 3 zarokên xwe yên Taylandî/Hollandî re nêzî 2 sal berê vegeriyam Hollandayê. Di nava hefteyekê de ew berê xwe dan dibistanê. Dibistan mecbûr in ku tavilê xwendekarên nû di pergala xwe ya dibistanê de bikin yek. Lêbelê, dibe ku girîng be ku zarokan bişînin dibistanên taybetî. Ji bo zarokên 11,5 salî û jortir, perwerdehiya EOA (lênihêrîna yekem ji bo axaftvanên biyanî) heye. Ev qursek 2-salî ye ku ji bo perwerdehiya navîn û bê guman gelek Hollandî ye. Ji bo zarokên dibistana seretayî jî dibistanên taybet hene. Di rewşa min de, yê herî biçûk 5 salî bû û min ew di koma 2 ya dibistana seretayî ya normal de tomar kir. Ew baş xuya bû û zû fêrî Hollandî bû, lê di koma 3 de wê nema dikaribû xwe bidomîne û neçar ma ku li cihê xwe bimîne. Niha wê Hollandî û hetta Thai jî bi tevahî ji bîr kiriye.
Ron
Duh (berê) dest pê bikin û ji bo her kesî hînkirin/firçekirina Hollandî bikin, ji ber ku pirsgirêka herî mezin LI vir e.
Ez li ser qeydkirina zarokan li dibistanê tiştek nizanim, lê ez di derbarê prosedûra koçberiyê û tiştê ku yekser paşê tê de tiştek nizanim:
- Kîjan belge? Belgeya nezewacê ya hevjînê xwe saz bikin. Her wiha ji bo wê û zarokên wê belgeya jidayikbûnê jî amade bike. Bila van kiryaran ji hêla wergêrek sondxwarî ve werin wergerandin Englishngilîzî (an Hollandî, Almanî, Frensî). Sertîfîka û werger ji hêla Wezareta Karên Derve ya Taylandê û dûv re ji hêla balyozxaneya Hollandî ve hatî qanûnî kirin.
– Nizanim li gor qanûnên Taylandê betalkirina qeydê mecbûrî ye yan na, lê ez yekî Taylandî nas nakim. Mirov bi gelemperî wekî niştecîhên cîhê jidayikbûna xwe qeydkirî dimînin tevî ku ew bi salan li Bangkok dijîn û dixebitin. Dema ku hûn diçin derveyî welat jî heman tişt derbas dibe. Bi xwezayî, mal û milkê wekî erd û xanî wê hingê li ser navê we bimîne. Di pratîkê de ger mirov ji abonetiyê dernekeve ew ê nebe pirsgirêk.
– Dibe ku xwendevanên bi zarokan re raveyek ji bo vê yekê hebin. Mînakî, kurên ku dibin 18 sal û paşê dibin leşker, heke wekî niştecîhên Taylandê hatine tomar kirin (pirtûka şîn) bifikirin. Dûv re ew dikarin werin kişandin an derxistin. Ger di pirtûka şîn de nebin, leşkeriya neçarî nabe. Lê ez başiya vê yekê nizanim.
- Ji bo cîhê jiyanê hewcedarî tune. Ev rewş li Belçîkayê ye, wan kontrolên taybetî hene, lê li Holandayê heman rêgez ji bo koçber û niştecîhan di derbarê barkirina nav xanî de derbas dibin. Malbatek Hollandî jî dibe ku di xaniyek pir piçûk de bijî, û hûn jî wusa bikin.
- Amadekariya baş nîvê şer e, bi baldarî hemî hewcedariyên di derbarê TEV-ê û çûna Hollandayê de bixwînin. Di nav tiştên din de, testa TB-ê, mecbûriya entegrasyonê, hwd. Binêrin, di nav tiştên din de, pelê "hevkarê Thai yê koçberiyê" li ser blogê bibînin:
https://www.thailandblog.nl/wp-content/uploads/Immigratie-Thaise-partner-naar-Nederland1.pdf
Ez hêvî dikim ku IND ji bo pêvajoya TEV-ya we pir dirêj neke û pêvajoyek din a li Hollanda ya gavên cihêreng jî baş biçe. 🙂
Di wê demê de ku di sala 2003 de zarok birin Hollanda, her du jî (cêwîyên 10 salî) li dibistaneke seretayî li nêzîkê Laheyê digeriyan, em hatin meha Hezîranê û piştî betlaneyên dibistanê zarok dikarin biçin dibistanê, derseke cuda ji bo zarokên ne-hollandî diaxivin, di heman demê de bi riya peydakarê lênihêrîna tenduristiyê dersên axaftinê xwestin û werdigirin, zarokan nekarîn wekî piraniya Taylandiyan R-yê bilêv bikin, li şûna Rotterdam got Lotterdam, lê ew çareser bû, axaftin û nivîsandina hollandî ya bêkêmasî,
Entegrasyona jina min di destpêkê de ne pirsgirêk bû, lê paşê pêdiviya duyemîn a entegrasyonê mecbûrî bû, baş e ku ev pirsgirêk ji bo jinek îsanî û kêm dibistanê bû, di heman demê de ji ber ku ew dixebitî, wê hingê dikaribû li Den Haag bijî. Taalplein ku roja Yekşemê qursê bigire, piştî ku mamosteyek dît ku ev yek dê bibe sedema pirsgirêkê, vê mamosteya kooperatîf ji bo îstîfadekirina xwe bi hincetên: kêm fêrbûn, hat pejirandin, jinikek şepirze gazî kir ku vê yekê ragihîne, wê zêde kir ku ew dikare Di dema serlêdana pasaporta Hollandayê de dibe sedema pirsgirêkê, ku jina min got ku ew ne li benda pasaporta Hollandî ye, 1 ji zarokan niha ji Hollandayê têr bûye û vegeriyaye, demekî rahîb bûye û naha di hêza hewayî de, jina min jî zû bi NL re bû û difikirî ku ew ê çêtir be ku em kalbûna xwe di Isanê de derbas bikin, ji ber vê yekê me gotinên xwe bi cih anîn, min dersek ji tevahiyê girt, Hûn dikarin Her kes hewl dide ku Taylandî û Taylandî bîne Hollanda an Belçîkayê, lê Tayland tu carî we ji nav van mirovan dernaxe. Em niha li welatekî xweş di beşekî dostane de dijîn, û ez şîretan li her kesî dikim ku berî ku hûn dest pê bikin, bifikirin. bi awayê, ez kêfxweş im ku ew wiya dikin.NL jê hez nekir.
Koçberî ne gavek piçûk e, hin kes ji yên din hêsantir pê re mijûl dibin. Ji ber vê yekê ew bi rastî ne tiştek piçûk e. Hinek vedigerin (carinan jî bi poşmanî). Ev ji niştecîhên Hollandî, Taylandî û yên din ên cîhanê re derbas dibe. Ji min re tenê mentiqî xuya dike ku hûn beşek mezin ji rabirdûya xwe, di nav de adet, tercîhên xwarinê, hwd. Paşê jî faktorên din hene, wek ku hûn dikarin di nav civakê de cîhekî nû bibînin (hînbûna ziman, hevaltî - her weha li derveyî koma eslê xwe -, peydakirina kar û hwd.).
Jina min carinan di destpêkê de bêhna malê dihesiya. Li Hollandayê ew tenê li malê rûdinişt, li Taylandê heftê 40-50 saetan di rewşek xweş de dixebitî. Çend meh derbas bûn ku wê cihê xwe, bi karekî, hilanîna ziman û hwd.. Wê zû xwe rehet hîs kir û li vira li Hollandayê, ji bilî zivistanê, xweştir dît. Wê ji gelek aliyên Hollandayê çêtir eciband, rewşa aloz a siyasî û rewşên neadil (edaletiya çînayetî û hwd.) ku heya roja îro berdewam dikin, bi xwezayî faktorek vê yekê lîstin. Çûyîna Taylandê ji bo pîrbûna me di rojeva wê û min de bû. Piraniya nasên Taylandî yên ku ez dizanim dixwazin ku bi kêmanî heya teqawidbûna xwe li Hollandayê bimînin.
Serişteyên ku ez ê bidim:
– Koçberiyê biçûk nebînin
– Zû zû fêrî zimanê welatê nû bibe, jina min (wê demê hevaleke keç) israr kir û dikaribû hêrs bibim ger ez dîsa 'otomatîk' biçim Englishngilîzî.
– Tiştekî ji bo kirina wek karê (dilxwazî) an hobiyên din bibînin. Hûn li malê dîn dibin.
- Hevalên (cûrbecûr) bikin, Thai lê di heman demê de yên din. Jina min got ku ew naxwaze bi Thais re di klûbek girtî de be. Pir gotegot, paşgotinî, hwd. Ew bi klûba hevalên xwe yên navneteweyî (bi piranî Asyayî) kêfxweş bû. Heman tişt ji bo koçberên Hollandî yên ku jiyana xwe di cîhanek piçûk a koçberên Hollandî de didomînin. Wê hingê dijwar e ku hûn bi rastî bibin rûniştvanê welatê xwe yê nû.
Ron, pir xerab e ku te ew kir ku zimanê Thai ji bîr bike. Ez difikirim ku malbatek li Taylandê dijî, rast? Bapîr, dapîr, met, mam û hwd. Ez wisa difikirim ku ev ji we re xweperest e
Kî divê wî zimanê Taylandî firçe bike? Ez bi zimanê Taylandî nizanim û bi tena serê xwe debara zarokan dikim. Min jina xwe ya Taylandî berda ji ber ku wê hewce dît ku piştî zewaca 15 salan bi yekî din re bireve. Ez di heman demê de tercîh dikim ku wê axaftina bi zimanê Taylandî bidomîne, lê wusa ye. Ger ez xweperest bûma, dê zarok hîn jî li Taylandê bi hemî encamên ku tê de bûna.
Ron