Hûn li Taylandê her tiştî diceribînin (7)

Di rêze çîrokên ku em li ser tiştek taybetî, dilşewat, balkêş, herikbar, xerîb an asayî ku xwendevanan li Taylandê jiyaye diweşînin. Îro çîrokek xweş li ser partiyek pir taybetî.

Marga van Donselaar schrijft over haar belevenis en wij nemen het met haar toestemming en van de beheerder Freek Beijdorff van de Facebook pagina Thailand Community graag over.

Tevkariya we jî pir bi xêr hatî, wê bi hemî wêneyên ku we kişandine re bi forma pêwendiyê ji edîtoran re bişînin.

Ev çîroka Marga van Donselaar

De bh-party in Khon Kaen

Toen ik enkele jaren geleden voor de eerste keer mijn Thaise schoonzus Ang in een arm klein dorpje, een uurtje bij Khon Kaen, bezocht, was ik de enige farang, dus het halve dorp liep uit om me te zien. Nu weten ze, dat ik regelmatig kom.

Ik ben bijna 1.80 m en niet de slankste. Dag 2 wrijven de vrouwen over mijn armen om mijn witte huid te voelen. Het is wat, zo’n grote vrouw. Een hele bezienswaardigheid.

Dag 3 betasten ze mijn borsten en dat vind ik niet fijn. “What are they doing Ang?”, vraag ik mijn schoonzus. Ze vertelt me dat de dames het mooi vinden dat mijn borsten zo hoog zitten. Ik trek mijn shirt naar boven en laat mijn bh zien.

Oh is het dat! Dat willen zij ook! Een uur verderop, in de stad en inmiddels ook dichterbij huis in Kumphawapi, kun je bh’s kopen maar de meeste dames komen daar niet en hebben er ook geen geld voor. In de Isaan is het leven toch heel anders dan in het toeristische zuiden. Hier heeft de tijd langer stil gestaan.

Sindsdien neem ik elk jaar een stapel bh’s mee die ik inzamel. Een halve koffer vol. Vooral de grotere maten zijn geliefd, want er zijn nogal wat zwaardere vrouwen. Ook de diabetes viert hoogtij daar, in de ene hand de insulinespuit, in de andere de zak chips en een fles cola.

En ook al hebben de meeste dames kleine borsten, die bh moet wel ruim zitten en vooral niet in de weg zitten (geef ze es ongelijk). Het gaat niet zozeer om de juiste maat maar wel om er een te hebben. Of twee. Ook zij zijn graag mooi, net als wij.

We houden nu elk jaar een “bh-party” en hebben samen veel plezier met passen. Elk jaar komen de dames terug om me te begroeten (en over mijn witte vel te wrijven) en het eerste wat ze doen is hun blouse omhoogtrekken om me te laten zien dat ze de bh van vorig jaar nog steeds dragen.

Inmiddels is in een naburig dorp bekend geworden wat ik elk jaar bij me heb en komt de vraag van daar ook: kan ik bh’s mee nemen?

Geen probleem hoor, een oproep op Facebook en de volle zakken bh’s worden bij mij thuis afgeleverd.

Ik wacht op de dag dat ik bij de douane mijn koffer moet openen en de inhoud daarvan moet laten zien haha! Feest op de luchthaven!