Gava ku bêbextî nêzîktir dibe…
Ez gelek sal in ku ez li Taylandê dijîm û li vî welatê xweş ji jiyanek xweş kêfxweş im. Avhewayek bi tav, jinek taylandî ya xweşik û şîrîn, kurek xweşik, xaniyek mezin, teqawidiyek mezin, hwd.. Tiştê ku mirov dikare bêtir bixwaze, rast?
Erê, ez dikarim wiya bibêjim, lê ez di heman demê de dizanim ku ne her kes li vir, û bê guman ne Taylandî, dikarin wiya ji min re dubare bikin. Helbet ez gelek çîrokên li ser xizanî, sûc, têkîliyên têkçûyî, keda zarokan, destdirêjiya li ser jinan û hwd li vî welatî dizanim. Lêbelê, ez bixwe ezmûnek bi van aliyên jiyana Thai re tune. Ez dibihîzim, ez dixwînim, paşê dibêjim "Wey, ev pir xirab e" û ez bi ya ku ez dikim berdewam dikim. Ji ber vê yekê ew "ji nivînên min dûr" e.
felaketên cîhanê
Ez wê hinekî bi tiştê ku we di tevahiya jiyana xwe de jiyan kir re berhev dikim. Li Bangladeşê ferîbotek binav bû, li Iraq û Afganîstanê şer diqewime, li welatekî Afrîkayê birçîbûneke dijwar heye. Hemî pir xirab e û gava ku jê tê pirsîn, em bi awakî xweş mîqdarek pere radigihînin jimareyek giro an bankek û paşê, piştî vexwarinê, bi aramî di xew re diçin. Heya ku, wek nimûne, qezayek trafîkê ya giran çêbibe, ku tê de hemwelatiyên hevwelatî an jî dibe ku malbat, nas an hevalên nêzîk jî tê de bin. Ew karesatek e ku gelek bandorên din çêdike û bi kesane bandorê li we dike. Ev çîrok li ser vê yekê ye.
Ji malê birevin
Li wir li ber deriyê mala me rawestiyan. Ew hema berî Sersalê bû, ji ber vê yekê ew jî sembolîk bû. Dayika Ying tevî du keçên xwe Noy (18) û Nom (16) ji gundê jina min. Hemî bagajên ku bi wan re hebûn çenteyek danûstendinê ya Thai bû. Ji malê birevin ji bo mêr û bavê xwe, yên ku bi zêde vexwarinê, bi rêkûpêk destdirêjî li jina xwe dikirin. Demek şûnda ew mîna çûkên ditirsiyan li jûreya me ya rûniştinê, ku jina min xwarina taylandî ji wan re peyda kir, rûniştin. Hûn ne tenê ji mala xwe direvin, li pişt wê çîrokek dirêj heye. Ez wê çîrokê nizanim, bi rastî jî naxwazim bizanim. Bêbextî wê demê pir nêzîk dibe û rûyekî, sê rûyan dibe. Çîrok çi dibe bila bibe, ez ê çu carî paşnavê wekî Farang fam nekim, ji van her sê kesan pir girîngtir e.
Hevalê zaroktiyê
Ying hevalek zaroktiya jina min e. Wê jî wek jina min ji gund derneket ku li cihekî din pere qezenc bike. Bi Taylandek herêmî re zewicî û du keçên wî hebûn. Destpêkê pir baş derbas bû, ew li cem diya jina min dijiyan û ji ber vê yekê - li gorî agahiyan - neçar ma ku ez wan jî nas bikim. Bi rêkûpêk dihatin xwarin û vexwarinê. Lê ji bo min tu şopa naskirinê tune bû, min di wê demê de gelek kes dîtin û ew keçên îroyîn keçên piçûk ên derdora 8-10 salî bûn. Zilam di destpêkê de karekî (casual) hebû ku alîkariya cotkaran di çinîna birinc û karên din de dikir. Nizanim ji ber vexwarinê bû, ji qumarê bû yan jî ji ber bêxebitî bû, lê xelet derket. Zêdetir bi serxweşî dihat malê û destdirêjî li jina xwe dikir, bi qasî ku ez dizanim qet tiştek bi zarokan nedikir. Jineke Taylandî di wê deverê de gelek tiştan digire, lê ji bo wê jî sînor hene û ew pir hatine derbas kirin.
Alîkariya pêşîn
Ji aliyê derûnî ve, her sê ji wan hîn jî neçar in ku xwe bi ramana bê xanî, bê bav, bê kar vebigirin. Pêşî, em di dema Sersalê de bixwin, razin û rihet bibin. Ez ji wan re pir xemgîn dibim, lê ez neçar im ku bi riya jina xwe alîkariyê pêşkêş bikim. Di oda me ya mêvanan de her sê di nav nivînekê de razan. Di wê heyamê de cil û bergên binî ji wan re peyda kirin, ji ber ku kêmasî hebûn. Lê diviyabû tiştek bihata kirin, ji ber ku diyar e me nedixwest ku ew “heta-hetayê” li mala me bin. Dê û keça mezin niha li xwaringeheke mezin a hindî ya cîranê me dixebitin. Di malekê de bi xebatkarên din ên xwaringehan re jî cih hat dayîn. Ew ne mecbûr in ku biaxivin, ji ber ku ew xwaringehek bufeyê ye û gelek karmendên din hene ku bi zimanê mêvanan diaxivin. Dagirtina bufeyê, paqijkirin û şuştina firaqan beşek ji erkên wan e. Keça herî biçûk bi me re jiyana xwe domand. Jina min wê wek keça xwe dihesibîne, ku hin karên malê dike û di minî-dukanê de dibe alîkar. Herduyên pêşî niha meaşekî xweş werdigirin, yê herî biçûk jûreyek û xaniyek heye û têra pereyan werdigire ku carinan cilên nû bikire.
pêşerojê de
Ew niha zêdetirî du meh in li vir in, her sê jî ji dema hatina wan pir xweştir xuya dikin, û carinan jî gelek ken û stran hene. Kes nizane dê paşeroja wan çawa be. Ji gund re, ji malbat û hevalan re hesreta malê heye? Nizanim. Ma ew li Pattaya kêfxweş in, ez nizanim. Ez ji çêtirîn hêvî dikim, ji ber ku ceribandina wan her du keçên ciwan bi taybetî ku li Pattaya bi rengek din gelek drav qezenc bikin bê guman li ber çavan e. Ez difikirim ku ew her du hîn jî bêguneh in, lê heya kengê ew dikarin wê li vir biparêzin? Buddha wan xilas bike!
Gringo,
Tu mirovekî bi dilekî mezin î. Ew tewra wê îfadeyê li Taylandê jî dizanin.
Bi rastî tu jî wek min î. Hûn nikarin bêbextiya tevahiya Taylandê bixin stûyê xwe. Min her tim alîkariya gelek kesan kiriye, lê sînor jî hene.
Her weha hûn dikarin hêvî bikin ku di berdêlê de tiştek bistînin. Mixabin ne wisa ye.
Dema ku êdî hewcedariya wan bi te nebe wek kevirekî dadikevin.Helbet îstîsna hene. Lê ne pir in. Heya niha ez ê tenê destekê bidim dayika pîr û kal û piçekî jî bidim herdu kurên wê. Her du jî pir dijwar dixebitin, ji ber vê yekê piçek rêyek dirêj diçe. Ger tiştek hewce bike an jî li ser xaniyê me hin karan bikim, ew her gav amade ne. Ger dilekî we yê mezin hebe, bê guman hûn ê ji hêla, mînakî, pîrek belengaz (ya ku hûn li her derê li Pattaya bi hev re dicivin) bi tirsnak jî dilgiran bibin.
Min her tim tiştek dida. An jî ji hêla kurikek ku nikarîbû bimeşe û li ser deryaya Pattaya digeriya. Dûv re min pê hesiya ku ew xort êvarê li çend barên Pattaya mêvanek baş bû û pîreka belengaz xwediyê çend mal û apartmanan e. Di dawiya xebata rojek dijwar de, yek ji kurên wê ew bi otomobîlek pir xweş hilda.
Ez êdî tiştekî nadim kesî (ji xeynî zarokên feqîr ên di dewra xwe de, mesela qeşayek). Di van rojan de jî pir çêtir razin.
J. Jordan.
Birêz Jordan,
Mr.
Ez ji kesên mîna birêz Gringo û jina wî hez dikim ku bi awayekî xwebexş alîkariya sê feqîrên hewcedar dikin bêyî ku kêliyekê jî bifikire ku di berdêlê de tiştek bixwaze.
Moderator: Me tişta ku ne eleqedar e ji holê rakir.
.
Çîrokek tevger û bi dilsoz hatî nivîsandin. Her sê ji wan, û bi alîkariya we, ji nû ve mijar hildan û ez hêvî dikim (û difikirim) ku dê tişt ji bo wan baş berdewam bikin.
Çîrokek xweş û herikbar, Gringo. Tu dilê xwe li cihê rast heye. Ez serpêhatiya xwe ji we re hildigirim û ji bo paşerojê sersaxiyê ji malbatê re dixwazim.
Ew aliyek cûda ya jiyanê li Taylandê ye. Hûn dikarin tev li her cûre êşê bibin û dûv re her gav neçar in ku hilbijêrin ka meriv çawa bi wê re mijûl dibe. Li Hollandayê ji bo her tiştî rayedar hene, lê ne li vir. Hetta dibe ku ew qas dûr biçe ku divê hûn di navbera alîkariya kesekî an jî hiştina mirina wî de hilbijêrin. Hûn ji bo kesên ku têkiliyên we yên nêzîk pê re hene dibin celebek polîtîkaya bîmeyê. Şîroveya ku hûn di berdêla wê de spasiyên piçûk digirin mixabin rast e. Thai alîkariya we wekî kiryarek ku Kharmaya we zêde dike dibîne, ji ber vê yekê hûn ji bo xwe dikin û dibe ku ew rast be. Beriya her tiştî, hûn dixwazin ji hesta ne xweş a ku ne arîkar dibe sedema xilas bibin.
Çîrokek pir bandorker.
Min bixwe di dema betlaneya xweya yekem de (13 sal berê) li Taylandê ya jêrîn ceriband.
Ez bi hevalekî xwe re li Bangkokê bûm. Dema ku ez li ser Rêya Sukhumvit dimeşiyam dê dora 03.00ê sibê bûya. Li kêleka rûyan mişk bi bermahiyên ku bazirganiyê li pey xwe hiştibûn, dileyizin.
Carekê min tiştek livîn dît ku bê guman ne mişk bû.
Di bin betaniyek qirêj û rojnameyên qirêj de, min jinek ciwan dît ku pitikek di hembêza wê de bû. Bi qasî ku ji destê wê dihat ew li wir radiza û gava ku min xwe xwar dît, şaş ma.
Min nekarî bi wê re têkiliyê deynim (ne îngilîzî ye û ez bi taylandî nediaxivim)
Ma ez çi bikim, pir hindik. Min notek hişt ku ew belkî dikare dawiya hefteyê bi pitika xwe re bixwe.
Şeva min jî yekser bi dawî bû. Min ji we re got ku ew nêzîkî 13 sal berê bû, lê ez ê tu carî wê wêneyê ji bîr nekim.
Piştî wê ez bi qasî 20 caran çûm Taylandê û li wir jî karsaziyek min hebû.
Quillaume
Spas ji te re Gringo, ji bo çareserkirina vê pirsgirêkê rast. Her gav xweş hîs dike ku meriv bikaribe alîkariya kesên din bike. Min bi 2 xaltên jina min (niha berê) û keçên wan ên 9 û 11 salî re ezmûnek wusa hebû.
Pişt re çareyek ji bo wan hat dîtin ku vegerin gundê xwe û li cihê ku jê re dibêjin bijîn.
Bi hêviya ku hûn ê bi hev re çareseriyek hişk bibînin. Dem şîretan tîne!
Silav,
Bert
Tevger lê li Taylandê pir caran diqewime, Mirov pir caran serxweş û destdirêjî li jina xwe kiriye. Ger kesên mîna te Gringo zêdetir bûn, tu xwe wekî hevalek rast nîşan didî.
Moderator: Mebesta te ne diyar e.
Welê, çîroka jiyanê ya mezin, dilê mezin jî, min herdu jî hebûn!Niha piştî 10 salan, ez ê careke din nekim! Xwendina xwe da, ji bo nexweşxanê pere deyn kir, ji bo xwişka mezin pere deyn kir, wekî din wê daîreya xwe winda bikira, krediya bêfaîz a motorsîkletê û hwd., hwd., hwd.
Di tecrubeya min de, tu ji bo "alîkarîyê" çi jî bikî jî, nirxdayîna sade zehmet e ku were dîtin. "Ew" berdewam te wekî "Farang" dibînin û ev nêrîn tê wê wateyê ku tu xerîb î û bimînî. Di nêrîna jina min de malbat ji bo min “mal” tune ye û ev jî xisar e, tenê diêşe!
Ez ê li vir bijîm, lê "alîkarî"….ji bîr bike!!!
HAP (Bert) Jansen