Keşîş li ser hespê li nêzî perestgeha Wat Tam Pa Archa Thong, Chiangrai
Yek ji rahîban hespek, marek kirî. Û rojekê ew heywan dirût. Nûbiharê ku me berê qala wê kiribû, dît ku… Û ew zarokek jîr bû! Gava bû şev, wî ji keşîş re got: 'Ya rêzdar, ezê ji bo hespê giya bînim.' 'Bibûre? Na, ne tu. Divê hûn tevliheviyê bikin. Çêtir e ez bi xwe bikim.' Giya birî, hespê xwar, li pişt wî sekinî û dîsa dirût.
Nûrî her tişt ji bavê xwe re got. «Guh bide bavo, ew keşîş li wir, her roj hespê xwe didirû. Bi rastî her roj! Min xwest giya bibirim lê keşîş nehişt.' “Baş e ku tu vê yekê ji min re dibêjî, kur. Bibihîzin, divê hûn vê yekê bikin. Çêlekek ji hesinê sor bike û ji bo ku heywan bitirsîne bi kurtî destê xwe deyne ser qurmê hespê.'
Û wisa jî novice kir. Paşê dîsa ji keşîş re got ku ew dixwaze giya hespê bibire. "Na, ez ê bi xwe bikim." Yê nuh di perestgehê de veşart û berdewam kir. Û bê guman, keşîş bi çengek giya hat ku hespê bide xwarin û paşê li pişt wê rawesta.
Lê gava ku wî hewl da… hespê xwe paşve kişand! Xemgîniyek baş! Keşîş li ser rûyê xwe daket û bi lez çû perestgehê. 'Novice! Biçe malê û ji bavê xwe re bêje ku ew hespê bifiroşe! Ew hespê lanet! Ez her roj xwarinê didim wê lê ew dijminatiya min dike. Wê hema hema ez bi lingê xwe kuştim, bi rastî jî kir!' Bavê nûciwan paşê çû ku bi keşîş re biaxive, lê wî israr kir. 'Wî hespê bifroşe! Wê bifroşin û yekem pêşniyara ku hûn digirin bistînin. Em ê paşê pereyan parve bikin.'
Îcar bav hesp firot. Û paşê, xemgîn û xemgîn çû perestgehê. 'Kahîb, em niha bi vê yekê re çi bikin? Min nekarî hespê bifroşim!' 'Çima na?' "Welle, wê zarokek anî, bebek belek!" 'Bihuşta xweş! Nikare rast be!'
'Bi rastî, rahîb! Pitik bi tevayî qels bû, mûyek li serê wî nebû!' “Bihuşt, ji wan re nebêjin hespê min e! Ez naxwazim tiştek bi vê yekê re bikim. Tenê tiştê ku hûn rast difikirin bikin. Hûn biryar didin. Tu eleqeya min pê re nemaye!'
Welhasil, bavê noker hemû pereyên wî hespê di berîka xwe de hişt. Divê hûn tenê jîr bin!
Çavkaniyê:
Çîrokên tililkirina ji bakurê Taylandê. Pirtûkên Lotus Spî, Tayland. Sernavê Îngîlîzî 'The monk and the horse'. Ji aliyê Erik Kuijpers ve hatiye wergerandin û sererastkirin. Nivîskar Viggo Brun e (1943); ji bo ravekirina bêtir bibînin: https://www.thailandblog.nl/cultuur/twee-verliefde-schedels-uit-prikkelende-verhalen-uit-noord-thailand-nr-1/
Sheezus. Divê ez niha bi vê yekê çi bikim?
Rahîbên sexte
Bestiality
Derew kirin
Destdirêjiya heywanan
Backstabbing
Scam
Gullibility
Ma divê ev çîrok çanda Taylandî, Theravada Budîzm û Thainess 'THE' nîşan bide?
Theo,
Li Taylandê ji van celeb çîrokên gelêrî zêdetir hene.
Ew bi qasî ku çîrokên me yên Grimm bi demê re hatine adaptekirin di derbarê çanda Thai de dibêje.
https://historianet.nl/cultuur/boeken/verboden-voor-kinderen-zo-heftig-waren-de-sprookjes-van-de-gebroeders-grimm
TheoB, gava ku min ev pirtûk xwend û fikirîn ku ew tiştek ji bo vê blogê ye, min ji edîtoran pirsî ka çi tê. Heya nuha her tiştê ku min radest kiriye hatiye saz kirin û bi qasî ku ez têdigihîjim ew ê ji 80 heta 100 be. Erê, lê min ew rave kir.
Ez dixwazim di bin her beşê de lînka paşîn a vê pirtûkê û çîrok ji ku tê destnîşan bikim. Axaftina gel bi zimanên herêmî yên Bakurê Taylandê. Axaftina hêsan, bi paşxaneyek dîrokî an henekkirina li ser kesayetên desthilatdariyê. Çîrokên ku dema ku em beşdarî komê dibin disekinin, bêyî ku zimanê herêmî ku em jê fam nekin.
Wek mînak: Sri Thanonchai û hevkarê wî yê Laosî / bakur Xieng Mieng, di vê blogê de jî têne xuyang kirin. Di pirtûkê de her tim rêvebir û rahîb têne xapandin. Li ber derê? Cinsîyet? Erê, lê min hûn li ser vê yekê hişyar kir.
Ma ev çand e? Erê. Çand ew e ku mirov diafirîne. Ma ev çanda Thai ye? Na; Ez bi we re dipejirînim. Wê hingê tenê wê di binê erdê de veşêre? Dûv re tenê beşek ji fêkiyên pênûsa Hollandî li jêr asta polder rawestînin. Ji ber ku, ji bo ku hûn bersiva we biqedînin, hûn bê guman ji wêjeya herî baş a Holandî bi vê awaza naskirî hez nakin: 'Ey Barneveld, oh Barneveld, mirîşkên te çawa di heyama xwe de ne. Dema ku dîk dîsa bangî dike, wî mirîşkek din rakiriye... 'Û ez behsa strana vexwarinê hoeperdepoep jî nakim...
Reaksiyona min ji te re ne şermezarî bû Erik. Çîrok çi ne.
Min hemû bi eleqe xwend. Ew nîşanek ji adet, urf û ehlaqên serdemek çûyî dide, ku hin ji wan hîn jî kêm an jî kêm zêde deng vedidin.
Di vê çîrokê de çi bala min kişand:
Rahîbên Bûdîst jî ji mirovan re ne xerîb bûn (di vê çîrokê de, hestên şehwetê). (Divê ku hesp pir piçûk bûya an jî rahîb diviya bû ku lingê gavê bi kar anîbe.)
Îstîsmar û muameleya xerab a li ser heywanan ne kêm bû. (Hîn.)
Destûr bû ku ji bêaqiliya kesek din qezenca aborî bi dest bixe.
Moralê ku ez ji vê çîrokê distînim ev e:
1. ku rahibekî ku bi têrkirina şehweta xwe guneh dike, ji xetimandinê tê qedexe kirin.
2. Hûn dikarin mirovên ehmeq bixapînin.