Karesata Tsunamiyê wekî fîlmekî dirêj
Fîlmek dirêj vê dawiyê li Festîvala Fîlman a Navneteweyî ya Tokyoyê hate pêşandan, ku drama tirsnak û realîst a karesata tsunamiyê ya sala 2004-an li başûrê Tayland nîşan dide.
Pêlên cinawirî li ser ekranê diqîrin, mîna birûskê şil li peravê dixin. Malbatek ciwan, bav, dê û sê kurên piçûk, bi tirs li şideta avê dinêrin, ku dûv re mîna derbek tîtanîk li wan dixe. Ew ji hêla çemên avê yên bêdawî ve têne avêtin, jiyana wan a aştiyane, ku ji nişkê ve û her û her diguhere, dişikîne. Ew dramatîzekirina kabûsek e ku bandorê li ser vê malbatê dike, ku çêker ne tenê hewl didin ku tsunamiyê wekî ku bi rastî bû ji nû ve ava bikin, lê di heman demê de dixwazin hurmetê bidin mirovahiyê, ku berdewam dike hêvî û îradeya zindîbûnê di xetereya jiyanê de. rewþan carna serneketî ye.
'Nepêkan e'
Di Bangkok Postê de rexnegir fîlima "The Impossible" dît û dîtina pêlên ku ji hêla komputerê ve têne hilberandin li ser ekranê hestek ecêb dît, piştî dîtina pêlên karesatbar ên rastîn ên tsunamiyê li bakurê rojhilatê Japonya 24 meh berê, ku biha bû. jiyana bi deh hezaran mirovan. Bi awayekî, nîşandana vê fîlmê ceribandinek e, ji ber ku ji ber sedemên diyar dibe ku ev fîlm ji temaşevanên Japonî re hesas be. Ji ber vê yekê (hê jî) destûr nîne ku fîlm li Japonyayê belav bibe.
Ji bo ji holê rakirina gumanan, fîlim bi ragihandina ku çîrok rast e dest pê dike. Helbet em dizanin ku karesata sala 2004an rast bûye, lê bi awayekî konkret tê wê maneyê ku çîroka malbata pênc kesî jî di rastiyê de qewimî. Di jiyana rastîn de ew malbatek Spanî eleqedar dike û ev jî diyar dike ku fîlm ji hêla Spanîyek, Juan Antonio Bayona ve hatî çêkirin. Fîlm berê li Torontoyê hate pêşandan, ku li wir pêşengên Îngilîzî jî bi malbata rastîn re, ku di rastiyê de têne xuyang kirin, nas kirin. Fîlm Bennets dişopîne - Henry, Maria û sê kurên wan Lucas, Simon û Thomas - di ceribandinên wan ên berî, di dema û piştî karesatê de. Bi dîtina hatina avê, ji vê şideta avê û tirsên hestiyar ên paşerojê xilas bû.
betlaneya Noelê
Fîlm li ser malbatek e ku ji bo betlaneyek xweş a Noelê digihîje havîngehek li Khao Lak li başûrê Taylandê û bê guman - berevajî temaşevanan - haya wî ji qiyameta nêzîk nîne. Du roj piştî hatina wan, malbat li hewzê kêfa xwe dikin dema ku erd diheje, deryaya Andamanê diqelişe û dîwarê avê bi ser wan de diqelişe.
Bayona ji şahidan tevliheviya xedar a laşan ji nû ve ava dike, yên ku li dora xwe dizivirin mîna ku di makîneya şuştina turbo de, bi dar û metalê herikîn birîndar dibin û di dawiyê de vediguherin goristanek mezin. Tu dibînî ku jina pêşeng li kurê xwe yê mezin dadiqurtîne, her du jî ji hêla girseyek mezin a heriyê ve têne kaş kirin, lê kar dikin ku xwe bixin qurmê darê û li ser xirbe û heriyê pêça beach bê avêtin. Ya mayî ya fîlimê kaosa li nexweşxane û stargehan vedibêje dema ku Lucas hewl dide bavê xwe û du birayên xwe bibîne, dema ku Maria ji sîng û lingê xwe yê birîn re emeliyateke pêwîst tê kirin.
Min tsunami tenê ji dûr ve ceribandin. Erê, min ji bo mexdûran li vir li Pattaya alîkariya komkirina pere û tiştan kir û hemî çîrokên televîzyon û rojnameyan şopand. Ez ne ji fîlmên felaketan re jî me, lê ji aliyê din ve realîzma vê fîlmê jî ji bo rizgarbûyan û dost û hevalên mexdûran dibe xêr û bereket. Belkî jî nifirek ji bo dîtina belengaziya wê demê dîsa rabû. Nizanim, gumanên min hene. Di her rewşê de, diyar e ku Tayland gumanên weha tune, ji ber ku fîlim dikare ji 29ê Mijdarê ve li sînemayan were dîtin.
Min ew bi yek awayî ezmûn kir û ya ku hîn jî gumana min jê heye ev e ku mirov di wextê xwe de nehatine hişyar kirin.
Wê rojê ez neçar bûm ji bo vîzeya xwe derbasî Myamar li Ranong bibim.
Ez bi kesên ji Phuket re axivîm, li gorî wan, ev yek jixwe diqewime tevî ku wan herî kêm 400 km ajotibûn.
Destûr nedan me ku em çem derbas bikin ji ber ku li bendê bû ku Ranong jî were lêdan.
Bi rastî jî ecêb bû dema ku min ji nişka ve binê çem di nav çirkeyan de dît.
1 îlhamê min kir ku ez zû biçim gerîdeya xwe û zû biçim, di riya malê de me xeber bihîst ku Ranong jî êş kişandiye.
Piştî 3 rojan destûr da me ku em derbas bibin, helbet me ji bo mayîna zêde pere da.
Wê demê rojane 200 thb bû, niha hûn dikarin ji bo wê jî biçin girtîgehê, heke hûn 1 roj dereng bimînin.
Tiştê ku - bi qasî ku ez dizanim, lê ez her tiştî nizanim - hîn jî divê were kirin ev e ku meriv pergalek hişyariyê saz bike. Di wê demê de niyeta pîroz a Thaksin ev bû. Ev bê guman li ser pîvanek navneteweyî, an bi kêmanî Asyaya Başûr-rojhilatê, û heke ew ne mimkun bû, Tayland neçar bû ku bi tenê here, lê pêdivî bû ku pergalek hişyariya otomatîkî were danîn. Rewşa vê niha çawa ye? Li gelek welatên derdora Okyanûsa Pasîfîk sîstemeke wisa heye. Ev ji alavên ku tevgera behrê tomar dike pêk tê û dikare bibîne (bi komputerê ve girêdayî ye) ka ew tsunamî ye an na. Ev dîn e ku dema ku berê li Sumatra kuştî hebûn û pêlên tsunamiyê bi saetan hewce bûn ku bigihîjin Phuket (û çend demjimêrên din jî li peravên din ên Okyanûsa Hindî), mirovên li Puket, Sri Lanka û tewra li Afrîkaya Rojhilat jî bi vê yekê ketin. tsunami.
Ji ber ku em bi kêmanî salê carekê serdana Taylandê dikin, ez bi rêkûpêk bloga Taylandê dixwînim. Vê çîrokê bala min kişand ji ber ku min û malbat, jin û kurê min (wê demê 1 salî) ne tenê rastî Tsunamiyê hat, lê ji ber naveroka beşê hîn bêtir. Di beşê de nivîskar kêm-zêde dipirse gelo ev bi rastî qewimî. Min fîlim (hîn) ne dîtiye û ez tenê xwe dispêrim tiştê ku nivîskar destnîşan dike û dûv re ez bala xwe didim çend tiştan ku bi tundî bi tiştê ku min jiyaye re têkildar e. Em jî di 6 Kanûn 23 de gihîştin Khao Lak. Em jî sibeha 2004ê Kanûna Pêşîn, 26an li Khao Lak bûn û li tenişta hewzê li xwaringehê rûniştin. Me jî dît ku xeta spî tê, pêşî bêdeng bû, derya paşve çû û dû re jî girîn. Em jî reviyan. Min û kurê xwe jî nekarîn xwe ji dîwarê avê rizgar bikin. Ez jî hewl didim kurê xwe ji girseya avê biparêzim. Ez demekê bêhiş dibim û kurê xwe ji destên xwe winda dikim. Ez û ew bi sedan metre hatin kaşkirin. Ew jî xwe dikişîne ser darekê. Ez şerê di nav avê de jî weke ku di makîneya şuştinê de bim vedibêjim. Ez jî di nav girseyek mezin a heriyê re diçim û ji ber dar û/an jî metalên bêserûber birîndar dibim. Dûv re ez jî diçim kurê xwe digerim û diçim nexweşxaneyek li bakurê Khao Lak û kaos û tiştên herî xedar dibînim. Di heman demê de ez gelek mexdûran li ser riya nexweşxanê li nêzî Bang Niang dibînim û ji bo saxkirina van mirovan dibînim. Çîrok ji bo vê beşê rast e, lê dibe ku malbat ne spanî bû.
Min di wê demê de çîroka xwe nivîsand û ez bawer dikim ku ev hîn jî li ser raporên şahidên NOS-ê tê dîtin an ger hûn navê min Google-ê bikin.
Ez nikarim wê îsbat bikim, lê gumanên min li ser malbata Spanî hene ku ew jî ev yek jiyaye. Ew ê pir tesaduf be. û tiştekî bi navê tesaduf tune ye.
Jaap van Loenen 7ê çiriya paşîn, 2012
Birêz Jaap,
Min çîroka we li ser tisei.org xwend û min dît ku ew bi awakî pir nêzîkê senaryoya The Impossible ye. Derhêner spanî bû, ji ber vê yekê xuya ye ku ji bo pêşveçûnê xweş bû ku malbatek spanî nîşan bide. Min nekarî bibînim ka çîroka te jî wergerandine îngilîzî an spanî jî da ku ew derhêner ramanekê bide. Ez nizanim gelo hûn dikarin li ser wê yekê tiştek bikin û hêj kêmtir hûn ê bi wê re çi bi dest bixin.
Em vegerim ser çîroka te, ew pir bi bandor e, ez hêvî dikim ku piştî van salan dîsa we jiyanek "normal" hebe û ew karesat ji bo we û malbata we encamên zêde ne xweş nekiriye.
Bi destûra we, ez ji edîtorên thailandblog.nl re pêşniyar dikim ku çîroka we ji tisei.org li ser blogê bişînin.
Bi hêviyên baştirîn!
Roj baş Gringo,
Belê, çîrok hem bi îngilîzî û hem jî almanî hatiye wergerandin û li ser malperên cuda, yên biyanî jî di nav de, hatine belavkirin. Ez bi we re dipejirînim, ji xeynî tiştê ku min di derbarê wê de kir, ew jî tiştê ku ez dikarim bi wê bi dest bixim.
Me karîbû piştî ezmûna xwe bi awayekî maqûl jiyana xwe ji nû ve bidomînin, bê guman ew ne hêsan bû, bê guman ne di destpêkê de, lê di heman demê de dema ku em di bîranîna 26ê Kanûnê de bûn. Lê hûn ne tenê ezmûnek neyînî bi xwe re hildigirin. Jiyan kurt e û her tişt nisbî ye.
Bê guman eger hûn çîrokê li ser bloga Taylandê bişînin, îtîraza min tune.
Dilrast,
Jaap van Loenen