Beastly Behavior, kurteçîroka Khamsing Srinawk

Bê guman, ez dizanim ku hûn di saxbûna xwe de bi yên din ve girêdayî ne, lê min qet nedifikirî ku hûn ê ji mirinê re spasdar bin. Bi taybetî di derbarê mirina xwe de, min qet nedikarî sedemek bifikirim ku ji ber vê yekê ez ji kesî re spasdar bim; qet nebe: heta ku ew bi rastî qewimî. Wê şevê min zanibû ku ez pir deyndarê yekî ku min qet nedîtibû û navê wî bi zorê dihat bîra min im.

Mirov carinan qala 'hişyariya pêşîn' dikin, û pir caran piştî ku ew rastî qewimî, nemaze dema ku ew mirin tê. Ez li ser bûyerên roja pêşî û heta rojên berê jî difikirîm, lê tiştek nedihat bîra min ku nîşan bide ku dora mirinê ye. Erê, tiştek hebû, lê min ew wek nîşanek negirt.

Min li qehwexaneyekê qehwe vedixwar, kesek hat û li ser maseya min rûnişt. Ew karmendek bîmeya jiyanê bû ku bi zelalî bi teknîkên xwe yên firotanê bandor bû. Pir bi dilxwazî, wî hîlebaziya berazan û axaftina xweş a axaftvanekî profesyonel li hev kir; wî li ser mirina min nalîn û hewil da ku ez li hember êşa malbata xwe dilteng bibim ger ku ez bi pargîdaniya wî re siyasetek nekim.

Lê ger ku ez neçar bim ku her firoşgehek ji karmendek bîmeyê wekî nîşana mirina xwe ya nêzîk bigirim, wê hingê ez ê demek dirêj berê bimirim... Wek her gav, çema wî ya nepenî ya daneyên îstatîstîkî ez perçiqandim, heya ku piştî demekê min westiyayî to lihevhatina bi wî; bi ser de jî hevalekî çîroka wî qut kir. "Dibe ku ev rast be, lê çima gelek pargîdaniyên bîmeyê berî ku xerîdarên wan bimirin îflas dikin?" Ew cihê êş bû! Zabit rabû çû.

Sînema û artêş fahîşeyan

Min berê xwe da sînemayê. Li ber afîşa fîlmê îro komek kes rawestiyan. Fîlmek Japonî li ser şûrvanekî samurayî. Min dixwest ez wê bibînim. Fîlmekî baş bû. Ez bi tevahî ji hêla leheng, şovalyeyekî wêrek û fedakar ê ku di nav şeqama otobanê de di nav talûkeya mirinê de bi dawî bû, hatim kişandin.

Birçî! Ez li rawestgehekê rawestiyam lê berî ku ez emir bikim hevalekî erebeya min nîşan da. 'Jinên balyoz li dora erebeya we radiwestin. Dibe ku 'xanimên pozbilind' siwariyek bixwazin?'

Me li du keçikên ku di bin siya darekê de rawestiyane nihêrî. Ew bi kincên minî sor ên ku ji binê navikê dest pê dikirin û ji çokan diqedin li xwe kiribûn. Topên qijik ên qijik bi zorê sîngên xwe yên reş pêça. Hevalê min henek kir û îşaret bi xaniman kir, dibe ku ji wan re bibêje ez ajokarê wê taksiya bê ruxset im. Dema ku herdu ber bi min ve meşiyan, min hîn li ser nefikirîbû.

Di vegerê de ji sûka li nêzî kampa hevalbendê me, ku min xanim lê daxistibû, ez li ser gotina hevalê xwe fikirîm: jinên balyoz, ku mirov dikeniyan. Min meraq kir gelo zimanên din jî ji bo wê biwêj hene, ew qas geş û henekker. 

Kê bi wî nasnavê van brayên artêşê rakir? Ma nefret ji van jinên kirêkirî bû yan jî ji leşkerên biyanî yên ku fuhûşan dihejandin û malan mast dikirin? 

Ne cara yekem bû ku ez van xaniman di taksiyê de digirim. Bi rastî tiştekî min li hember wan tune. Dikarin te bêzar bikin, bi baweriya min, lê ger tu hay nebî, xwarina biha jî dikare te nexweş bike. Ger rast be ku fahîşeyan bextreşiyê tîne serê mirovatiyê wê demê tiştek li dinyayê namîne. Ev tê wê wateyê ku dawîhatina van otêlên bê ruxset, otobus, trên, balafir û taksiyan... Ji firoşgeha xwarinê bigire heya xwaringeha herî biha, ji zêrfiroşan bigire heya dikana firçeya tuwaletê, ji karûbarê sivîl heya hukûmetê. cihê ku mirov van jinan nas neke?  

The lottery Thai

Ji ber germê ez raza bûm û bi radyoya ku encamên lotoyê ragihandibû şiyar bûm. Ez ajotim ber bi qehwexaneya ku çend heval lê rûniştibûn. Ma min berê bilêtên lotoyê kirîbû? Erê, min berê jî ew hebû, bi hejmarên dawî yên cuda; Min qehwe emir kir û çûm guhdariya xêzkirinê bikim.

Me xema hejmarên biserketî nedikir û bi rastî jî me bilêtên xwe kontrol nekir. Me pir tercîh kir ku di cih de li ser hejmarên paşîn ên xelata yekem, duyemîn û sêyemîn qumar bikin. Wek her car, ez li wir daliqandim û di tariyê de çûm malê, westiyam û poşman bûm ku min pere lîstibû.

Rêwiyan!

Nêzîkî otogarê min rahibekî ku min nas dikir dît; Min digot qey ew li ser riya mala min dijî. Min nexwest pere jê bixwazim û gava ez wî bînim malê dê hin 'qezenc' bistînim. Lê ew neçar ma ku biçe cihekî dûr, loma min ew li dû xwe hişt. Ez hîna li erebê siwar bûm, sê mêr bi bez ji rawestgeha otogarê derketin û bihayê siwarbûna ber bi cihê xwe pirsîn. Min 150 baht pirsî û ew ji bihayê normal du qat bû.

Bi şaşwaziya min, her sê jî ketin hundir. Ji ber ku keşîş jî diviyabû bi wî awayî biçûya, min pirsî ku ez jî wî bi xwe re bigirim. Baş bû. Ew matmayî ma, lê dû re bextewariyek kir û ket hundur.

Em gihîştin derûdora bajêr û min fêm kir ku ew çend dereng bû dema ku min dît ku nîvheyv bi hûrgilî dibiriqe. Rê ji bend bi bend diçû lê min ew wek pişta destê xwe dizanî. Rê du salî bû û baştirîn rê bû ku îro mirov dikare çêbike û her bend û serê pirekê bi hişyariyên refleksîf hatine nîşankirin. Kêfa min jê re hebû tevî ku ez bi rastî wê rojê hinekî tembel bûm. Belê, min 150 baht û hin merîfet jî girt bi girtina keşîş belaş…

Du karwan li ser rê…

Min li dora bendikê hêdî kir û dîsa li ser riya rast lez kir. Ji nişka ve rahîb qîriya. Du kerba yek li dû yê din ji çolan derketin ser rê. Dema ku ez ber bi aliyê din ê rê ve çûm, min pişta kamyonek rawestayî di roniyên xwe de dît.

Êdî min nedikarî firnê bigirim. Çêlekê zivirî û li qalika pirê xist. Deriyê otomobîlê hat girtin û ez bi hewa firiyam. Li zeviya birinc bi dawî bû. Qêrînên êşê bihîstin, nalîn, hawarek ji bo alîkariyê bihîst, lê hêdî hêdî lawaz û qelstir bû.

Qezayek giran bû. Ger melekek li ser kursiya min rûniştibûya, dê qeza jî bihata. Ez bi tevahî aciz bûm û min nikarîbû xwe bispêrim, ji yên din re bihêlim.

Ji nişka ve min bala mirovan kişand û dît ku ew çirayên xwe dibiriqînin. Çar-pênc kesan tiştên ku ji maşînê ketibûn hildan. Kesekî li aliyê din ê erebeyê dest bi nalînê kir û ew bi rê ketin. "Ev yê li vir hîn nemiriye." yekî got. Dûv re min lêdana tiştekî hişk bihîst, kerpîçek an zinar, ku du caran li ser serê serê xwe xist. 

Di fîlimê de şûrkêşê samurayî ji min re got ku ez çi bikim. Min serê xwe rast zivirî û bêhna xwe girt. Devê min vekirî bû, çavên min li fezayê mêze kirin, û tiliyên min ên hişk digihêjin ezmên. Tam di wextê xwe de! Du sîwan nêzîk bûn û li jor serê min geriyan. Wan saeta min jê kirin û zincîra zêr ji stûyê min kişandin. Dengek qîriya 'Kesek tê' û bi şev winda bûn.

Min nefesek kûr kişand û li der û dora xwe nerî. Dît ku hin fenerên nêzîk dibin. Hin ji wan kesan wek ku beqan bigrin, kep û kêran hilgirtin. Yek ji wan erebe ronî kir. "Bihuşta xweş, rahîb," wî got. ' Di erebeyê de keşîşek heye. Wisa xuya dike…'.

Dengek bersiv da 'Erê, û ew dewlemend bû. Çentê wî li ku ye?' Min dengê wan bihîst ku deriyê otomobîlê vedikin. Min şûrkêşê fîlmê fikirî û dîsa dest bi leyiztina mirî kir. Çav girtî û lêv zivirîn, û tiliyên xwe belav kirin, da ku ew zengila min bigirin bêyî ku destê min bibire.

Komê bi heyecan dest bi lêgerîna eşyayên miriyan kir heta ku otomobîlek hat. "Polîs" min bihîst. Min hewl da ku rûnim lê nekarî; tevahiya laşê min diêşiya û min digot qey min tiştek şikandiye. Polîsek ronahiya xwe li ser laşan da û yekî bi qîrîn got: "Va ye çawîş, ew dişibe yekî."

Serdar û yên din li yek ji rêwiyên min nêrî û raya yekem piştrast kir. 'Erê, ew Tiger e. Êdî divê hûn ji vê yekê netirsin.' "Lê em ê xelatê bistînin?" "Bê guman, heke em nîşanî we bidin ku me ew çawa girt." 'Belê, hêsan. Di serê wî de qul bike; di hemû serî de…'

Dîsa bêdeng bû. Min dev ji fikirîna li ser samurai berda û min bala xwe da peykerê Buddha û min dest bi duakirinê kir. Dengê pêşî got: "Ehmeqî nebin." Ekîbên polêsan cihê qezayê kontrol kirin. Ji gotinên wan min gîhand ku ew li ser komeke bandîyan e. "Çend kes hebûn?"

"Mirovê ku hat dizîn got şeş." 'Piştre em yek winda dikin. Û kengê ew rahîb tevlî me bû?' Cara yekem di jiyana xwe de, min xwe nefret kir ku ez ji nijada mirovan im. Ez dikarim bigirim.

Kûçik qîr kirin. Hemû gundî êdî zanibûn çi bûye. Dema ku mirov ji bo temaşekirinê rawestiyan derî vekirin û girtin. Radyoyên wan ên transîstor muzîka welat û xutbeyek li ser peyama Buddha teqandin.

(1969)

Hevketinî, Zêdetir bibînin, ji: Khamsing Srinawk, Siyasetvan & Çîrokên Din. Werger û verastkirin: Erik Kuijpers. Nivîs hatiye kurtkirin.

Daxûyanî; อุบัติ tê wateya tiştek wekî 'biqewime', ji we re bibe. Peyva duyemîn โหด tê wateya 'zalim, hovane'.

Ji bo ravekirina nivîskar û berhemên wî binêre: https://www.thailandblog.nl/achtergrond/verhaal-khamsing-srinawk/