Min di Facebookê de wêneyên keça Naklua dît. Ew bi xwe li Rayong mabû. Deryaya spehî, xwarina xweş û piçek paşê jî wêneyek ku li Balafirgeha Navneteweyî ya Utapao (nêzîkî Rayong) hatî kişandin.
Ew ne tenê li wir bû ku balefiran bibîne, wekî ku derket, ji ber ku xwarina din li Koh Samui xweş bû. Kêfxweşiyên xwemalî û kokteylan li havîngehek behrê ya luks. Ecêb e ku ew dikarin li vir bi 50 baht di dravê xwe de çi bikin.
Di vê navberê de, xwişka min di dikana por û bedewiyê ya li Naklua de xwe 'tenê' hîs kir. Ez zû çûm şîvê, ji ber ku min bê guman dixwest ku wê êvarê xwişka xwe li karê wê yê nû li Barê Wonderful 2 bibînim û ne mimkûn bû ku ew ê di demek nêzîk de were barkirin. Wê di saet heftan de dest pê bike. Saet heft û nîvan ez çûm ku lê binêrim. Xwişk tune. Min wêneyê wê nîşanî Mamasan da. Na, ew xuya nekir. Ji Mamasan re gotibû, 'dibe ku' were. Min li Facebookê mêze kir û ew bi hevalek xwe re li Festîvala Navendî "rehet" bû û sushi dixwar. Dîsa jî fikra min dîsa guherî.
Dotira rojê keçika ji Naklua bi qeyikê çû Koh Phangan. Di wêneyan de tenê selfî û wêneyên derûdora xweş û dilşadiyê hene. Bi kê re ew li wir rûniştibû, bi baldarî ji ber çavan dihat veşartin, mîna ku ez di dema rêwîtiyê de ji ber çavê kamerayê mam. Bi kêmanî ew li ser Facebookê nehatin şandin. Min meraq kir.
'Tu ji rêwîtiyê kêfê dikî?'
'Erê, gelek spas.'
'Tu bi kê re li wir î?'
'Heval.'
Divê bi rastî ew nasek pir baş bûya ku ew pir xirab kir. Lêpirsîna bêtir ji min re bêwate xuya bû.
'Gava hûn vegerin Pattaya?'
Di du sê rojan de ez difikirim. Tu dixwazî ez te bînim Don Muangê?'
'Ew ê ne gengaz be ez difikirim. Ez jixwe 26ê Yekşemê diçim Kamboçyayê.'
'Dibe ku ez roja Şemiyê vegerim. Ez ê sibê we agahdar bikim.'
'Temam, wextê we xweş be!'
Vegerandina qursa entegrasyonê ya Almanî jixwe di hefteya yekem a Tebaxê de ye, û ne di Îlonê de wekî ku min di destpêkê de bi xeletî got. Digel hemî wê rêwîtiyê, ez nafikirim ku pir dem derbas bûye ku bi rastî dest bi vê yekê bikim. Ez carinan meraq dikim ku Olaf dê li ser vê yekê çi bifikire. Dibe ku ew bi şens be û vê carê bi ser bikeve. Hûn nikarin vê yekê wekî encama xebata dijwar bi nav bikin. Çi baş e ku Olaf ne xwediyê Facebookê ye.
Li ser malpera dating min rûyekî nas di nav endamên nû de dît: Xwişk.
'Silav bedew, tu li Bar Barê dixebitî?'
'Haha, na.'
'Çima tu duh nehatî Wonderful 2 Bar?'
‘Maybe later.’
'Temam, ji kerema xwe wê demê min agahdar bike. Ez ê ji te re vexwarinek xanimê bikirim.'
'OK. Tu niha çi dikî kalo?'
'Spas delal, ez diçim Soi Diana, li wir çend keçên pîr li benda min in.'
"Baş e, serkeftin."
Ew ê pir mijûl bibe bi bersivdana hemî peyamên li ser malpera delaliyê, û bê guman ew êdî li hêviya farangek qelew kevn nebû. Min xem nekir. Ew ji keçika ji Naklua piçûktir, ziravtir û xweşiktir e, lê bê guman hestên min ên ji xwişka wê re tune. Hin tişt bi aqil nayên ravekirin.
Li ser rûpela Facebookê ya keça Naklua, îstir û lorîk derketin, bi nivîsê: Roja borî li Koh Samui, sibê bi balafirê berbi Phuket du rojan, li Amari dimîne, û paşê vedigere Pattaya.
Min hesab kir ku ez roja Yekşemê birin Don Muangê êdî ne mumkun be. Û bi vî awayî, qet nebe ji bo niha, wek ku tê hêvîkirin ji nişka ve, rêze çîrokên li ser keça ji Naklua û xwişka wê bi dawî dibe.
Ez roja Yekşemê, 26ê Tîrmehê, ji bo deh rojan diçim Phnom Penh li Kamboçya. Ez berê qet neçûm wir û ew dibêjin ku guhartina xwarinê dihêle hûn bixwin. Bi rastî ji bo 27-an bilêtek min hebû, lê min rast jimartin, wê hingê ez ê rojek zêde bimîne. Her çend mirov bi gelemperî li ser vê yekê nerazî nakin an jî hûn dikarin wê li balafirgehê bi 500 baht cezayek saz bikin, lê heke di wê rojê de tiştek biqewime ku we bi rayedaran re bikeve têkiliyê, wê hingê encamên nepêşbînîkirî ne. . Ji ber vê yekê çêtir e ku hûn 150 € ji avdanê birijînin li şûna ku hûn 15 demjimêran aciz bibin û dibe ku xirabtir bibin. Dibe ku dirêjkirin jî vebijarkek bû, lê ez ji formalîte nefret dikim, ji ber vê yekê ez wiya bi awayê xweya serhişk dikim.
Min hinekî li ser jiyana (şev) li Phnom Penh xwendiye, lê ez hinekî ecêbmayî me. Nabe ku ew ê çîrokek xweş çêbike. Di wê rewşê de ez ê bê guman neçar bigerim li platformek din bigerim, ji ber ku ev li ser Taylandê ye.
Ji bo xwendevanên dilşewat, rehetiyek e ji bo wan ên ku çîrokên min nefret dikin, lê ew - ji ber xwe-flajelan? - Bi her awayî bixwînin.
Em ê van çend rojan li Cambofja, Phnom Penh li vir jî bijîn! Lê paşê bi çîrokên xwe yên hêja yên li ser wan bedewiyên Taylandî û bêhntengiya we vegerin ser karsaziyê. Kêfxweş bin.
Nizanim Kun Peter destûrê dide yan na, lê ez dixwazim çîrokên we yên li ser gera weya deh-rojî ya Kamboçyayê jî bixwînim! An jî li ser Facebookê? Navê hesabê te li wir çi ye?
Min berê Frans da zanîn ku ew dikare ji bo çapê ji edîtoran re bişîne. Em gelek caran çîrokên li ser welatên cîranên Taylandê diweşînin.
Di destpêkê de pir baş difikirî ku piştî beşa 4-ê wekî ku we ragihand dê dawiya çîrokên we be, û dûv re bi bextewarî xwişkek tê lîstikê, ku dirêjkirinê peyda dike. Ger xwişka we jî dizewice, çêtir e ku hûn nuha bipirsin ka dêya wê an biraziya wê tê Pattaya, da ku em 20 cildên din bixwînin.
Digel paşverûyên bilez ên ku hûn dinivîsin, pirs derdikeve holê gelo we bi rastî hîn dem heye ku hûn lê bigerin û hevdîtinê bikin. 5555
Frans delal, her gav erênî û nebaş hene. Nexape. Tenê wê berdewam bike. Dibe ku agirê nû yê Kamboçyayê têkeve jiyana we ku ev xwendevan dixwaze parve bike…
Ez bê guman ne durû me, di asteke girîng de hobiya Frans parve dikim û ji ber vê yekê mafê min heye ku ez bipeyivim dema ku ez li ser berdewamiya karanîna peyva "perperok" dipirsim. Ger DVP-yên drav çend caran têne bikar anîn, ez difikirim ku navek cûda, bi dengek romantîk kêmtir dê guncantir be. Kesê ku serdana Pattaya, Bajarê Angeles û naha jî Kamboçya ji bo jinan kiriye hobiyek - li ser forumên webê yên 'pispor' di jargonê de rêvegerek tê gotin. Di axaftinê de, ji bo vê yekê peyvek hindiktir tê bikar anîn.
Ez nakok nakim ku beşdariyên Fransamsterdam hêjayî xwendinê ne; Ez jê kêfxweş dibim û, wekî mêvanek pir caran Pattaya, ez ji ezmûnê pir nas dikim. Lêbelê, ne her kes hişê xwe vekirî ye û em naxwazin Taylandê wekî stereotipîkî nîşan bidin ji ber ku gelek mirovên laşî berê welat dibînin. Ji ber vê yekê ji bo tûrîstên seksê / splashên seksê wekî cîhek kêfê. Şerm e ku ev cure tevkarî, çiqasî xweş bên nivîsandin jî, di navbera rêzan de tevkariyê li vê dikin.
Birêz Danzig,
Dibe ku têgihîştina bijartî pirsgirêk be? Hûn hemû tiştên ku hûn dixwazin bibînin, bi zanebûn an nehişmendî, ji kêfê an jî li hember wê reaksiyonê û gilîkirinê dibînin. Lê heke hûn bi awayekî objektîf hemî beşdaran bijmêrin û wan li ser 'stereotip' û 'cidî' dabeş bikin, wê hingê dibe ku 'stereotip' bi hejmarên piçûktir çêbibe.
Dibe ku, hûn dikarin her weha bibêjin ku Frans ji piraniya mêvanên Taylandê pir kêmtir durû ye û ji niyeta xwe dûr nakeve?
Ez her ku diçe zêdetir meraqa van herdu bedewiyan dikim. bê guman girêdanek bi profîla wan a Facebookê re tune? 😉
Dema ku beşdarîyên Frans dixwînim, ez pir caran difikirim ku ger çîrok ji hêla jina navborî ve bihata nivîsandin dê çawa be. Bi kurtasî, sedema mezin a kiryarên wê di vê çîrokê de. Frans û ew satrancê dilîzin, lê motîvasyon çi ye? Em di vê çîrokê de Fransî dizanin. Ez ê bê guman jê hez bikim ku li ser Thailandblog-ê bêtir çîrokên jinan hatine nivîsandin. Di heman demê de ez difikirim ku dê xweş be ku meriv ji jinên Taylandî bibihîzin ka ew naha çawa adetên xerîb ên wan Farangan dibînin. Welê, zirara navûdengê Taylandê wekî cîhek betlaneyê ji ber çîrokên mîna Frans bi serê xwe nîqaşek e.
Birêz Jack G,
Ev çîrokên xweş in ku Frans dinivîse, lê ev çîrok pir caran ji hêla zilamên ku hez dikin xewnan bibînin û naxwazin bi rastiyê re rû bi rû bimînin têne nivîsandin. Tiştek xirabtir nîne ku meriv ji xewnek şiyar bibe, ya ku ji hêla jinek ku bi gelemperî pir piçûktir e û her roj egoya we jî dihejîne ji we re tê pêşkêş kirin. Gelek mêr dixwazin bi we re xewnan bibînin, û bi kelecan çîrokên we bixwînin, û jixwe piştî rêze çîrokên we yên din meraq dikin, bi hêviya ku belkî heman ezmûnê bikin. Ev hêvî ne pêdivî ye ku li Pattaya demek dirêj li bendê bimîne, û dikare ji bo her kesî were fêhm kirin, an jî jixwe pêk hatiye. Ne bê sedem e ku Pattaya ji gundek masîgiran a piçûk ji bo mêrên ku bi gelemperî tiştek tune ku li Ewrûpayê rapor bikin ji gundek masîgiran a piçûk pêşve çûye û li vir xewnên ecêb berdewam dikin.
Ger hûn li deverekê li barekê rûdinin û bibihîzin ku ew jin di nav xwe de bi zimanê xwe dipeyivin, pir caran çêtir e ku hûn tiştek fam nekin, wekî din xewna we dê bi giranî biheje. Daxwaza Jack G. ku ew bixwaze heke jinên Taylandî li vir binivîsin ka nêrîna wan li ser wan Farangên xerîb çi ye, bê guman pir kêfxweş e, lê ji bo karsaziya din a ku beşek mezin ji Pattaya neçar e ku debara xwe jê bike, ew e. pir bi zirar. Tenê xewna xwe bidomînin û li benda beşên paşîn ên Frans bin, yên ku ew eşkere dê gelek xwendevanan pê xweş bike.
Perperoka Zêrîn Frans Amsterdam me tîne cîhana rastiyê. Ne bi qasî ku dêra Xiristiyan destnîşan dike, lê bê guman em nikarin jê re bibêjin bûrjûwaziya piçûk. Dema ku dor tê ser golparêz, Frans karekî baş dike. Ew ji jinan re dibe alîkar ku pîşeya xwe bimeşînin û dihêle ku ew tiştek qezenc bikin da ku tenêtiya wî dûr bixe. Ez jê re dibêjim rewşeke win-win. Wekî din, wekî xwendevanên vê quncikê, ew di jiyana xwe de bi me dide zanîn. Dema ku kesek dixwaze 50-saliya xwe pîroz bike, yê din jiyanek maceratir hildibijêre. Ez tiştekî şaş nabînim. Bijî Frans Amsterdam!
Çîrokên dilşewat, pir xirab e ku ew ji bo fransî we bi dawî dibe 🙂
Hin tişt bi rastî ew qas klîşe ne. Mînakî, ew wêneyên li ser Facebookê, hema hema her jina Thai wiya dike. Bi mêrekî re derketin an betlaneyê û hîn jî di medyaya civakî de israr dikin ku ew tenê ne.
Roja we xweş Frans û bi lez li benda çîroka xwe ya din bin...
silav fransî,
Ji xwendina serpêhatiyên xwe yên li Pattaya kêfxweş bûn. Tiştê ku hûn wekî zilamek cîhanê diceribînin 🙂
Phnom Penh bê guman dê we xweş bike, ne tenê jina. Berê li wir bû.
Baş rihet be...!
Ma blogek mîna vê yekê heye, lê di derbarê Kamboçyayê de?
Kî dizane?
Silav û rêz, Maurice
Maurice xwediyê pênûsek bilez e û bi henekî dinivîse. Pir hêjayî xwendinê ye. Ez difikirim ku serpêhatiyên wî yên mimkun ên li Kamboçyayê dikarin di bloga Taylandê de cîhek bibînin, ji ber ku ma em carinan carinan rêwîtiyek li seranserê sînorên Taylandê nakin?
Dîsa jî beşên fransî yên xweş, û ji ber ku ez îsal jî 20 rojan li Tayland û Kamboçyayê me, ez jî li benda wê bîtekê me!