Nameyên jinebî (2)
Ji bo bîranîna jina xwe ya delal ez çend çîrokên xweş, taybet an jî xweş dinivîsim. Malî jineke bedew bû û bi hev re me gelek tiştên kêf û balkêş dîtin. Li jêr hinek ji wan bûyeran hene ku ez dikarim bi bişirîn li wan binerim.
Hûn dikarin beşa 1 li vir bixwînin: www.thailandblog.nl/column/briefs-van-een-weduwnaar/
Şev kew
Sala 2011-an bû, Malî hîn jî li Taylandê dijiya û me bi giranî bi Skype re têkilî danî. Carinan em dihêlin ku têlefonên hev ji bo bîskekê lê bidin da ku kesê din bizane ku hûn serhêl in. Şevekê ez ji nişka ve bi telefonê şiyar bûm. Digel dema nemumkun, min komputera xwe vekir Skype, çi dibe ku ez di nîvê şevê de şiyar bikim? Min Skype vekir, li aliyê din Malî bû ku digot wî cûdahiya demê bi tevahî ji bîr kiriye. Wê lêborîn xwest û ji min re got ku ez zû vegerim xew. Ev ji min re hinekî bêwate xuya bû, jixwe ez ji xew şiyar bûm û em bi kêmanî saetek din axivîn.
Xesûya rûreş
Malî çend meh berê ji min re got ku wê çawa diya min hovane dît dema ku Malî nû hatibû Hollanda. Diya min hat û dest bi qîrîna 'Pîsik, pisîk' kir. Malî difikire ku ev cûre zimanê hov nayê qebûlkirin. Dûv re ew quruşê ku dêya hewil dabû ku bala pisîka me bikişîne.
Mîna Taylandiyek ajot
Di şeş mehên pêşîn de, biyaniyek hîn jî dikare li Hollandayê otomobîlek ajot. Ew bê guman xweş bû ji ber ku wê hingê ne hewce bû ku ez her dem ajotim. Ajotina di trafîka Hollandî de ji bo Malî baş derbas bû. Heta rojekê bêdeng em ajotin ber mala bavê min. Rê hema hema vala bûn, li xaçerêya sereke ya dawîn tirimbêlek li ber çavan nemabû. Em li rêzê bûn ku em bizivirin çepê, çira kesk bû û Malî ji nişka ve hema ber bi çepê li dora girava trafîkê ajot. 'RAST, KWA, KWA!' Ez qêriyam. Xwezî seyrûsefer tunebû, her çend ew tam sedem bû ku ew bi otopîlotê ajotibû. Welê, heke hûn li aliyê din ê rê ajotinê bikar bînin ew dikare bibe.
Tay khi nok
Xweşbextane, Malî di destê wê de qulek tunebû, lê pir caran dikaribû bi xweber (bihatir) kirînên xwe bike. Wê carinan nîşan dida ku çi dixwest ji xwe re bikira, ez an em bi hev re. Carinan min digot qey ez ne kirînek biaqil bû û dê ev hilber ji me re pir fêde nebe. Pir caran ez rast hatim îsbat kirin, û hilber zû di paşiya dolabê de bi dawî bû. Bê guman min azadî da Malî ku tiştê ku dike bike û ew bi rastî ne hewce bû ku kirînên xwe rastdar bike, lê wê gelek caran nîşan da ku ew dixwaze bikire.
Rojekê dîsa wisa bû, Malî tiştekî xweş dîtibû, ez dibêm zêrek, û nîşanî min dabû. Min jê pirsî ka ew jê hez dike û dê bi rastî bikar bîne. Malî du caran fikirî û dûv re ji min re got ku ew ê her tiştî bikire. Min jê re got 'ger tu bi rastî jê hez dikî divê bikire'. Ji min re gotin 'na'. Min dîsa got ger ev zêrên hanê wê şa bike, bila bikire. Malî piçek hêrs bû û got ku ew bi rastî naxwaze êdî bikire. 'Çima na?' Min pirsî. Bi bişirîneke fireh wê bersiv da 'Tay khi nok*, teserûfkirina drav çêtir e. Ez jîr im'. Ji aliyê aborî ve, ez neçar bûm ku ez bitirsiyam ku Malî dê bi pereyên me tiştên ecêb bike. Min bi hin çîrokên sosret ên wekî dravê berîkê ji bo hevkarê Taylandî an parastina hesabê xweya bankê, wekî ku hin hevkarên Hollandî meyla dikin, xwend.
* Xi nok > dilopa çivîkan, stûr(xweza). Bi gelemperî ji bo farang (pozê spî): 'Farang khi nok'.
Di mitbaxê de dans dikin
Carinan diqewimî ku bermayiyên li dû xwe hiştibûn an jî malzemeyên ji bîr dikirin. Carinan min sarincê vedikir û ji Malî dipirsî ka em tiştekî biqedînin. 'Erê, sibê' pir caran bersiv bû. Lê dîsa jî hin caran tişt dihatin jibîrkirin an jî me dil nedikir ku em wê berhemê bixwin. Ger diviyabû em xwarinê bavêjin, min carinan digot ku min li ser vê yekê hişyar kiriye û ew hinekî şerm e. Min carinan henek kir ku Malî bê guman hez dike ku bavêje. Malî her gav hez nedikir ku wiya bibihîze, lewra gava din tiştek ji sarincê derdiket, wê ji min re bi awirek nepejirandinê bigota devê xwe girtî bihêle. Min ê hilberê ji sarincokê derdixist, bi firehî bişirî û piçekî dans dikir. Malî paşê bi dengekî bilindtir dubare kir ku ez tiştekî nebêjim. Min jê re got 'Ez jî tiştekî nabêjim' û dûv re danseke dilxweş kir û bi rîtmîk ber bi tenekeya çopê ve çûm dema ku strana 'Ez tiştekî nabêjim, ez hez dikim... jajaja... Ez tiştek nabêjim, ez hez dikim. , jaja, lalala'. Bi xwezayî, Malî destnîşan kir ku ez ne di hişê xwe de me, û em herdu jî bi kenê ketin.
Ji xuyabûna wê, divê ew bi rastî keçek mezin bûya.
Yên ku pêşî diçin her gav xelet in.
Careke din, gelek hêz ji bo rûbirûbûna vê windabûna tirsnak.
Ew tenê jinikek bedew û tijî bextewarî, şahî û erênî bû. Tiştek ku li ser min jî xuya dikir û ez kirim mirovek hîn çêtir.
Ji bo bêkêmasî, girêdanek ji beşa 1-ê re (pêveka ku bixweber girêdanên têkildar çêdike daketiye an naha neçalak e):
https://www.thailandblog.nl/column/brieven-van-een-weduwnaar/
Birêz Rob,
Bextê te xweş bî, hewl bidin ku bîranînên xweş ên ku we bi Malî re hebûn, bihêlin!
Ew çu carî nikarin wê ji we bistînin!
Bart.
Xweş in ev serpêhatî, ew qas naskirî ne, şevbuhêrkek xwedî ezmûn in, li Taylandê mîna holandiyekî ajot, ez carinan ji bo kembera xwe ya di gerîdeyê de milê xwe yê çepê digirim, carinan dema ku ez dixwazim biçim ber bi rê ve biçim, li demeke bêparastin ez hema dixwazim dorhêla xwe bi xeletî bikşînim, jina min carcaran hez dike ku kincên min li navendek kirrûbirrê bikire, ku tê de pir bihatir e, dema ku ew hez dike ku cilên xwe li sûkê bikire, khi nok, li wir erzantir e Ger jina te wisa difikire, tu di destên te de yî, tu pereyan nagirim, ez êdî di mitbaxê de bi serfirazî dans nakim, her tiştî di sarinca mezin de ku ez bi xwe bikar naynim dihêlim, yên din ji hêla jina min ve tê rêvebirin, pir aram e, pir hindik diçe. Bi vî awayî hûn wiya dikin, xweş dans dikin, peuhuhek xweş dikin, û paşê dikenin, ew bîranînên xweş in.
Baş e, xwe li wan bigire, ez hêvî dikim ku ew jixwe bişirînek piçûk li rûyê we dixe.
Wan anekdotan bîne, xweş tê bihîstin.
NicoB
Ez kêfxweş dibînim ku rewşên bi vî rengî bi du mirovên ku ji heman gundî li Hollandayê têne bi heman hêsanî dikare çêbibe. Bê guman, dema ku meriv li ser "pisik, pisîk" tê axaftin divê peyva 'hevber' pir berfireh were girtin, lê dibe ku piraniya sarincên Hollandî bi "bermayîyên ku êdî nayên xwarin" têne pak kirin. Tewra jibîrkirina cûdahiya demê ji gelek kesên ku li ser rêwîtiyek karsaziyê ya dirêj in û dixwazin nûçeyên herî dawî ji malê bibihîzin diqewime.
Di vê demê de, Hollandî carinan dixwazin ku çanda xwe ya zikmakî "çiqas cûda" û "çiqas bêhempa" bikin, carinan ne guncaw, lê pir caran pir neguncaw. Van çîrokên Rob V. dihêle hûn fêm bikin ku 'cudabûn û bêhempabûn' ne ew çend xirab e. Beriya her tiştî, çîrokên wî li ser du kesan ji du çandên bi tevahî cûda ne û tevî wê cûdahiya çandî ya mezin, ew nasîn heye. Ez dibînim ku çavdêriya vê yekê xweş e û ez spasiya Rob V. dikim ku ev yek bi nivîsandina jiyana xwe ya bi Malî re gengaz kir. Spas!
Bi tevahî Taitai qebûl dikin. Çand tenê sosek zirav e li ser perçeyek karakterê mirovî. Dibe ku em ji welat û çandên bi tevahî cûda hatine, lê ew tu carî nebûye asteng an jî çavkaniya tevlihevî û têgihîştinê. Wek mirov em tenê hevrikek mezin bûn, du kesayetiyên ku bi hezkirin û hurmeta ji hev re ji fantastîk zêdetir bi hev re bûn. Ez difikirim ku tevahiya "ew çanda wan e" pir zêde ye. Ez di rênivîsê de tiştek bikêr nabînim ka meriv çawa bi mirovên Taylandî re mijûl dibe, ji ber ku naskirina di kesayetiya hev de ya herî girîng bû. Naha min ji bo jinên Asya û Asyayî cîhek nerm heye, lê Malî bi hêsanî dikaribû bibûya kesek ji gundê min. Em tenê du kes bûn ku ji hevdû hez dikirin û ji bo ku em bi hev re bin dê her tiştî bikin.