សំណួរប្រចាំសប្តាហ៍៖ តើចំណេះដឹងភាសាថៃរបស់អ្នកល្អប៉ុណ្ណា?
ខ្ញុំយល់ឃើញថាវាគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ដែលដឹងថាអ្នកអាន Thailandblog ប៉ុន្មាននាក់ពាក់ព័ន្ធនឹងភាសាថៃ តើពួកគេជឿនលឿនកម្រិតណា ជំនាញភាសា និងឧបសគ្គអ្វីខ្លះដែលពួកគេជួបប្រទះ។ ដូច្នេះការស្ទង់មតិតូចមួយដែលអ្នកផ្សេងទៀតអាចរៀនអ្វីមួយពី។
ខ្ញុំមានចំណាប់អារម្មណ៍ថា មនុស្សកាន់តែច្រើនកំពុងរៀន ឬចង់រៀនភាសាថៃ។ វាអាចជាការល្អ និងជាការណែនាំក្នុងការកត់សម្គាល់បទពិសោធន៍របស់មនុស្សទាំងនេះ។ ខ្ញុំគិតថា អ្នកផ្សេងទៀតក៏អាចទទួលបានប្រយោជន៍ពីវាដែរ។
ដូច្នេះ ខ្ញុំបានលើកឡើងនូវសំណួរដូចខាងក្រោម៖
- តើពេលនេះអ្នកនៅកម្រិតណា? ចាប់ផ្តើម? កម្រិតខ្ពស់? ជឿនលឿនណាស់? ហូរ?
- តើអ្នកអាចអាននិងសរសេរបានទេ? ល្អយ៉ាងណា?
- តើអ្នករៀនភាសាដោយរបៀបណា?
- តើអ្នកបានរៀនយូរប៉ុណ្ណាហើយ?
- តើអ្វីជាការលំបាកធំបំផុតក្នុងការរៀន?
- តើអ្នកនឹងរីកចម្រើនយ៉ាងដូចម្តេច?
ឱ្យខ្ញុំខាំគ្រាប់កាំភ្លើង។
1. ស្ទើរតែស្ទាត់ជំនាញក្នុងការសន្ទនាប្រចាំថ្ងៃធម្មតា។ តាមទូរស័ព្ទ មនុស្សភាគច្រើនគិតថាខ្ញុំជាជនជាតិថៃ ប្រហែលជាមកពីអ៊ីសាន្ត ឬខាងត្បូងជ្រៅ? ព្រោះខ្ញុំមានការសង្កត់សំឡេងច្បាស់លាស់។ ពេលខ្លះខ្ញុំគិតច្រណែន... នៅពេលនិយាយអំពីការសន្ទនាអំពីមុខវិជ្ជាដែលពិបាកជាងនេះ ជាការពិតណាស់ នយោបាយ ឬបញ្ហាបច្ចេកទេស ខ្ញុំរាប់ខ្លួនឯងក្នុងចំណោមអ្នកជំនាញ។ ពេលខ្លះខ្ញុំត្រូវសុំការបំភ្លឺ។ ពេលខ្លះខ្ញុំមិនអាចគិតពីពាក្យឬឃ្លាមួយ។
2. ខ្ញុំពូកែអាន។ ខ្ញុំអាចគ្រប់គ្រងកាសែត ឯកសារ និងអក្សរសិល្ប៍សាមញ្ញបានយ៉ាងល្អ។ អក្សរសិល្ប៍ពិបាក ឬកំណាព្យនៅតែជាបញ្ហា៖ ខ្ញុំជាអ្នកថ្មីថ្មោងនៅទីនោះ។ ខ្ញុំនៅចន្លោះអ្នកចាប់ផ្តើមដំបូង និងកម្រិតខ្ពស់នៅពេលនិយាយអំពីការសរសេរ។ អក្សរធម្មតាបង្ហាញពីបញ្ហាមួយចំនួន ប៉ុន្តែវាតែងតែមានកំហុសវេយ្យាករណ៍ រចនាប័ទ្ម ឬអក្ខរាវិរុទ្ធមួយចំនួន។
3. ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមនៅប្រទេសហូឡង់ មួយឆ្នាំមុនខ្ញុំបានផ្លាស់ទៅប្រទេសថៃ ជាមួយនឹងខ្សែអាត់ចាស់ៗដែលខ្ញុំបានស្តាប់នៅពេលបើកបរ។ នៅពេលដែលយើងផ្លាស់ទៅប្រទេសថៃក្នុងឆ្នាំ 1999 ការមកលេងលើកដំបូងរបស់ខ្ញុំគឺទៅវិទ្យាល័យដែលខ្ញុំបានសួរនៅក្នុងបន្ទប់របស់គ្រូថាអ្នកណានឹងបង្រៀនខ្ញុំជាភាសាថៃ។ មួយឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំចាប់ផ្តើមធ្វើតាមការអប់រំក្រៅកម្មវិធីសិក្សា (សូមមើលកំណត់សម្គាល់)។ (នៅពេលនោះ ខ្ញុំក៏ប្រើតែភាសាថៃក្នុងការទំនាក់ទំនងនៅទីនេះដែរ)។ ខ្ញុំស្ថិតនៅក្នុងក្រុមមនុស្សវ័យកណ្តាលប្រហែលម្ភៃនាក់។ ម្នាក់មានអាយុ៦៥ឆ្នាំ។ កក់ក្ដៅមិនគួរឱ្យជឿ។ បីឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំទទួលបានសញ្ញាប័ត្របឋមសិក្សានៅប្រទេសថៃ ហើយបន្ទាប់ពីបីឆ្នាំទៀត សញ្ញាបត្រមធ្យមសិក្សា 65 ឆ្នាំទៀត។ ការប្រឡងថ្នាក់រដ្ឋមានភាពងាយស្រួលណាស់ គ្រាន់តែជាជម្រើសច្រើនប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំតែងតែមាន ៦ សម្រាប់ភាសាថៃ ៧ ឬ ៨ សម្រាប់មុខវិជ្ជាផ្សេងទៀត។ បន្ទាប់មក ជាអកុសល ខ្ញុំមិនបានធ្វើច្រើនជាមួយភាសាថៃទេ រហូតដល់ 3 ឆ្នាំមុន នៅពេលដែលខ្ញុំបានទៅរស់នៅខេត្តឈៀងម៉ៃ ជាមួយកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ បន្ទាប់ពីលែងលះគ្នា។ ឥឡូវនេះខ្ញុំមានមេរៀនភាសាថៃពីរម៉ោងក្នុងមួយសប្តាហ៍ម្តងទៀត។
4 ឆ្នាំ, ប្រាំមួយឆ្នាំយ៉ាងខ្លាំង, ពោលគឺ 2-3 ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ។
5. ការបញ្ចេញសំឡេងថៃ (បង្ហាញ!) និងអក្ខរាវិរុទ្ធ។ ខ្ញុំនៅតែត្រូវរកមើលរឿងក្រោយទៀតជាប្រចាំ ហើយច្រើនតែធ្វើខុស។
6. ខ្ញុំនឹងរក្សាវាតាមរបៀបនោះ។ អាន និងស្តាប់ និយាយ និងសរសេរ។
ចំណាំ៖ ការអប់រំក្រៅកម្មវិធីសិក្សាត្រូវបានណែនាំយ៉ាងខ្លាំង។ មានសាលានៅគ្រប់ខេត្ត។ មេរៀនព្រឹកថ្ងៃសៅរ៍ និងសិក្សាដោយខ្លួនឯងបន្ថែម។ ចំណាយស្ទើរតែគ្មានអ្វីសោះ ចំនួនតិចតួច និងសៀវភៅសិក្សា។ វាត្រូវបានគេហៅជាភាសាថៃថា: សាលាក្រៅប្រព័ន្ធ kaan seuksǎa nôhk rábop ជាធម្មតាហៅដោយអក្សរកាត់ថាកន koh sǒh noh ។ អាចធ្វើទៅបានបន្ទាប់ពី 1-2 ឆ្នាំនៃការសិក្សាដោយខ្លួនឯងដែលពឹងផ្អែកខ្លាំង។
តើអ្នកមានបទពិសោធន៍ ចេតនា និងបញ្ហាអ្វីខ្លះ?
1. ខ្ញុំអាចហៅខ្លួនឯងថាកម្រិតខ្ពស់។ ខ្ញុំអាចស៊ូទ្រាំបានល្អក្នុងស្ថានភាពប្រចាំថ្ងៃគ្រប់ប្រភេទ។ យ៉ាងហោចណាស់ បង្ហាញពីអ្វីដែលខ្ញុំចង់និយាយ ប៉ុន្តែកុំចេះតែយល់អ្វីដែលថៃនិយាយ។ វាជារឿងចម្លែកដែលវាជាញឹកញាប់ទាំងអស់ឬគ្មានអ្វីសោះ។ ខ្ញុំយល់ភាសាថៃខ្លះបានល្អឥតខ្ចោះ ខ្លះទៀតមានការលំបាក។ ខ្ញុំពិបាកប្រើទូរសព្ទ ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏រកឃើញថាជាភាសាហូឡង់។ ការយល់ដឹងគឺជាផ្នែកដ៏លំបាកបំផុតយ៉ាងណាក៏ដោយ។ ខ្ញុំពិតជាមិនអាចតាមដានព័ត៌មានតាមទូរទស្សន៍បានទេ។ ជាការពិតណាស់ ខ្ញុំក៏មានកំហុសនៅពេលនិយាយដែរ ប៉ុន្តែខ្ញុំមានពាក្យបញ្ជាដ៏ល្អនៃការបញ្ចេញសំឡេង ហើយពេលខ្លះខ្ញុំទទួលបានការសរសើរចំពោះរឿងនោះ។
2. ខ្ញុំអាចអានបានល្អ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនធ្វើអ្វីច្រើនអំពីវាទៀតទេ លុះត្រាតែខ្ញុំត្រូវ។ ប៉ុន្តែជារឿយៗនោះបានបម្រើខ្ញុំយ៉ាងល្អ។ នេះលុបបំបាត់គុណវិបត្តិដែលខ្ញុំត្រូវយល់អ្វីមួយនៅពេលនោះហើយមានពេលវេលាសម្រាប់វា។ ខ្ញុំធ្លាប់អានសៀវភៅ និងកាសែតដើម្បីអនុវត្ត ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនធ្វើបែបនោះទៀតទេ។
3. ប៊ីតបានចាប់ផ្តើមនៅក្នុងទសវត្សរ៍ទី 90 ដោយរាប់ និងទាំងអស់។ នៅពេលដែលខ្ញុំបានផ្លាស់ទៅទីនោះក្នុងឆ្នាំ 2000 ការប៉ុនប៉ងឥតប្រយោជន៍ ហើយពីរបីឆ្នាំក្រោយមកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ចំណាយពេលច្រើនក្នុងការបង្ហាញ។ ការចេះអានជួយក្នុងរឿងនេះ។ ជាទូទៅការសិក្សាដោយខ្លួនឯង។ ខ្ញុំបានយកគ្រូមកនិយាយ ដើម្បីបណ្តុះបណ្តាលជំនាញស្តាប់។ ក៏ទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ជាច្រើនពីសៀវភៅមូលដ្ឋានគ្រឹះពណ៌ខ្មៅ ខ្សែអាត់ AUA ចាស់ជាមួយនឹងលំហាត់សម្លេង និងអតីតមេរៀនភាសាបាងកកប៉ុស្តិ៍កាលពីថ្ងៃអង្គារ។ សរុបមក វាត្រូវចំណាយពេលជាច្រើនឆ្នាំមុនពេលអ្នកមានកម្រិតណាមួយ ហើយដំបូងឡើយអ្នកគិតថាអ្នកកំពុងរៀនភាសាខុស នោះហើយជារបៀបដែលអ្នកពិតជាអាចទំនាក់ទំនងបាន។ ហើយភ្លាមៗនោះមានចំនុចមួយ ហើយវាដំណើរការ។ គុណវិបត្តិរបស់ខ្ញុំដែរ គឺខ្ញុំមិនមានដៃគូជាជនជាតិថៃ។
4. ធ្ងន់ធ្ងរប្រហែល 6 ឆ្នាំ។ ឥឡូវខ្ញុំមិនរៀនទៀតទេ។
5. នៅពេលដែលរៀនមិនមែនជាបញ្ហាទេ កាន់តែចាប់ផ្តើមនៅក្នុងការអនុវត្ត ជាពិសេសការយល់ដឹងពិតប្រាកដ។
6. ខ្ញុំពេញចិត្ត ខ្ញុំអាចចូលទៅបាន ហើយនឹងមិនឈានដល់កម្រិតនៃអ្នកនិយាយដើមឡើយ។
ខ្ញុំយល់ស្របនឹងចម្លើយទាំងអស់ដែល Kees បានផ្តល់។ ខ្ញុំមានភាសា Linguaphone ជាវគ្គសិក្សានៅពេលនោះ។ នៅក្នុងផ្ទះរបស់ខ្ញុំ (នៅប្រទេសថៃ) មានតែភាសាថៃទេដែលនិយាយជាមួយដៃគូ ហើយចិញ្ចឹមកូនអាយុ 13 ឆ្នាំនៅ Matthayom 2 ។
អាម៉ាយ ល្អណាស់ដែលបានឮថាអ្នកមានកម្លាំងដើម្បីតស៊ូ។
ដូច្នេះខ្ញុំមិនអាចទេ។ ខ្ញុំស្គាល់ប្រយោគមួយចំនួន អាចរាប់ដល់ 100 ហើយនោះជាកន្លែងដែលវាបញ្ចប់។
បានមកប្រទេសថៃក្នុងនាមជាអ្នកទេសចរតាំងពីឆ្នាំ ៩៦។
មានកូនសៀវភៅ Assimil រួចហើយ ប៉ុន្តែនេះមិនបានជួយខ្ញុំច្រើនទេ ដូច្នេះអ្នកប្តូរទៅជាភាសាអង់គ្លេសយ៉ាងលឿន។
អ្វីដែលស័ក្តិសមនឹងខ្ញុំបំផុតគឺការទៅរៀននៅបែលហ្សិក ប៉ុន្តែនេះក៏មិនច្បាស់ដែរ។
ការផ្តល់ជូនតិចតួច និង/ឬឆ្ងាយពីកន្លែងរស់នៅរបស់ខ្ញុំ។
ហើយនៅពេលដែលខ្ញុំធ្វើដំណើរ ខ្ញុំមិនឃើញខ្លួនឯងអង្គុយនៅខាងក្រោយកៅអីសាលាទេ ខ្ញុំចង់រីករាយជាមួយខ្លួនឯងជាចម្បង។
ខ្ញុំពិតជានៅតែជាអ្នកចាប់ផ្ដើមនិយាយភាសាថៃ។ បានទិញការសិក្សាដោយខ្លួនឯងនៅ NHA ក្នុងប្រទេសហូឡង់។ សម្ភារៈបង្រៀនល្អជាមួយនឹងកម្មវិធីចាក់មេឌៀដែលគ្របដណ្តប់គ្រប់ពាក្យពីវគ្គសិក្សាជាភាសាថៃ ក៏ដូចជា 5 pitches ។ សព្វថ្ងៃរស់នៅប្រទេសថៃ (ឧដុង្គថានី)។ ខ្ញុំបានរៀនជាងមួយឆ្នាំហើយ ប៉ុន្តែវាដំណើរការយឺតណាស់។ ពេលខ្លះវាធ្វើឱ្យខ្ញុំអស់សង្ឃឹមបន្តិច (ជាពិសេសដោយសារតែមិនអាចយល់បាន ជាឧទាហរណ៍ ព័ត៌មានថៃ) ហើយខ្ញុំមានទំនោរឈប់។
និយាយអីញ្ចឹង ខ្ញុំអាចប្រើក្តារចុចបានល្អជាមួយអក្សរថៃ ហើយខ្ញុំអាចអានភាសាថៃបាន ទោះបីជាយឺតខ្លាំងក៏ដោយ។ បញ្ហាគឺថាវាក្យសព្ទរបស់ខ្ញុំមិនទាន់ធំគ្រប់គ្រាន់ទេ (ខ្ញុំប៉ាន់ស្មានប្រហែល 1.200 ពាក្យ)។
ខ្ញុំពិតជាចង់តស៊ូ ហើយប្រហែលជាបន្ទាប់ពីមួយឆ្នាំនៃការសិក្សាដោយខ្លួនឯង យកមេរៀនឯកជន។ ប៉ុន្តែវានឹងមិនដែលល្អឥតខ្ចោះទេ។ គោលដៅរបស់ខ្ញុំគឺខ្ញុំអាចយល់បានភាគច្រើន (ជាពិសេសអ្នកអានព័ត៌មានថៃ) ហើយខ្ញុំអាចនិយាយភាសាថៃបានយ៉ាងងាយ។ លើសពីនេះទៅទៀត វាក៏ជាករណីដែលខ្ញុំនៅស្រុកឥសានដែរ ដែលខុសពីបឹងកេងកងថៃ។
ខ្ញុំបានរៀបការអស់រយៈពេល 11 ឆ្នាំហើយ ហើយនៅតែរស់នៅក្នុងប្រទេសបែលហ្សិក។
ខ្ញុំបានរៀនភាសាថៃនៅសាលាមួយក្នុងទីក្រុង Antwerp ។ ខ្ញុំបានរក្សាវាអស់រយៈពេល 1 ឆ្នាំព្រោះមេរៀនបានបន្តនៅព្រឹកថ្ងៃសៅរ៍ហើយនេះងាយស្រួលសម្រាប់ខ្ញុំ (ការដឹកជញ្ជូន) ។ នេះគឺកាលពី 3 ឆ្នាំមុន ហើយខ្ញុំភ្លេចច្រើន។ នៅផ្ទះយើងនិយាយភាសាអង់គ្លេស និងហូឡង់ ហើយពេលខ្លះពាក្យថៃក៏លេចចេញមក។ ខ្ញុំកត់សម្គាល់ក្នុងចំណោមមិត្តភ័ក្តិរបស់ខ្ញុំជាមួយស្ត្រី និងបុរសថៃថា រឿងនេះក៏កើតឡើងនៅក្នុងគ្រួសាររបស់ពួកគេដែរ។
បំណងគឺយូរទៅតាំងលំនៅនៅប្រទេសថៃ ហើយនៅតែរៀនភាសាបន្ថែមទៀត។ ដោយសារតែខ្ញុំគិតថាមនុស្សនឹងទាក់ទងមកខ្ញុំកាន់តែលឿន។
ខ្ញុំមានបំណងចង់ចាប់ផ្ដើមសាលាថៃម្ដងទៀត ប៉ុន្តែឥឡូវនេះជាល្ងាចថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ហើយ។ ខ្ញុំរស់នៅប្រហែល 130 គីឡូម៉ែត្រពីទីក្រុង Antwerp ។ ក្នុងអំឡុងពេលមួយសប្តាហ៍នេះគឺជាការលំបាកខ្លាំងណាស់សម្រាប់ខ្ញុំ (ការធ្វើដំណើរ, ម៉ោងចុងនៅផ្ទះ) ។
នេះអាចទៅរួចជាមួយសៀវភៅ ប៉ុន្តែប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំពិតជាមិនបានជួយខ្ញុំធ្វើសេចក្តីថ្លែងការណ៍ត្រឹមត្រូវនោះទេ។ មិនមានមេរៀនភាសាថៃនៅក្នុង West Flanders ទេ។ ដូច្នេះ ការសិក្សាដោយខ្លួនឯង គឺជាសារ
ខ្ញុំមានកម្រិតខ្ពស់បានសិក្សាប្រហែល៤ឆ្នាំ ហើយបានចូលរៀនវគ្គ LTP មួយរយៈឥឡូវនេះ។ អាចនិយាយបានល្អ ប៉ុន្តែមានការលំបាកខ្លាំងក្នុងការយល់/យល់ពីអ្វីដែលពួកគេកំពុងនិយាយ។ យល់ពាក្យពីរបីពីប្រយោគមួយ ប៉ុន្តែជារឿយៗមិនយល់វាទាល់តែសោះ។
មានអ្នកណាក៏មានដែរ? ព័ត៌មានជំនួយ?
យើងទាំងអស់គ្នាមានវានៅដើមដំបូង។ គ្រាន់តែនិយាយថា៖ khǒh thôot ná jang mâi khâo tsjai khráp khoen phôet wâa arai. 'សុំទោស ខ្ញុំមិនទាន់យល់ពីអ្នកទេ។ តើអ្នកអាចនិយាយម្តងទៀតបានទេ?' បន្ទាប់មក សារនឹងត្រូវបាននិយាយឡើងវិញជាភាសាងាយស្រួល ខ្លី និងយឺតជាង។
1. ខ្ញុំឃើញខ្លួនឯងនៅកន្លែងណាមួយរវាងអ្នកចាប់ផ្តើមដំបូង និងកម្រិតខ្ពស់។ ប្រពន្ធខ្ញុំថាខ្ញុំជឿនលឿន។ ខ្ញុំនិងប្រពន្ធនិយាយភាសាថៃហូឡង់លាយឡំនៅផ្ទះ។ ប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំកំពុងរៀនភាសាហូឡង់។ នៅក្នុងភូមិខ្ញុំអាចសន្ទនាសាមញ្ញបាន ដរាបណាវាមិនមែនជាភាសាឥសាន... ខ្ញុំអាចបង្កើតគំនិតរបស់ខ្ញុំបាន។
2. ខ្ញុំអាចអានពាក្យសាមញ្ញៗជាភាសាថៃដោយប្រើសម្លេងត្រឹមត្រូវ។ ប៉ុន្តែប្រយោគច្រើនតែពិបាកញែក ព្រោះខ្ញុំពិតជាមិនដឹងថាពាក្យចាប់ផ្ដើម/បញ្ចប់នៅត្រង់ណា។ ការសរសេរត្រូវបានកំណត់ត្រឹមអក្សរ (ព្យញ្ជនៈ និងស្រៈ)…
៣.ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមរៀនភាសាថៃដោយខ្លួនឯង បន្ទាប់ពីធ្លាក់ខ្លួនស្រលាញ់ថៃដំបូង។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តទៅរៀនភាសាថៃ ដើម្បីអាចនិយាយភាសាថៃនៅទីនោះ។ ដូច្នេះជាមួយក្មេក និងក្មេករបស់ខ្ញុំ។ នោះហើយជារបៀបដែលខ្ញុំស្គាល់ពួកគេកាន់តែច្បាស់។ ហើយនោះពិតជាមានការកោតសរសើរ។ ខ្ញុំប្រើសៀវភៅ និងស៊ីឌីរបស់ Paiboon សម្រាប់រឿងនេះ។
4. ខ្ញុំចាប់ផ្តើមស្តាប់ អាន និងនិយាយតាមសូរសព្ទក្នុងរដូវក្តៅឆ្នាំ ២០០៩។ ប្រហែលជា 2009 ឆ្នាំមុនជាមួយនឹងការអានភាសាថៃពិតប្រាកដ។ ប៉ុន្តែនៅផ្ទះខ្ញុំមានពេលតិចតួច (គ្មាន) ដើម្បីរៀន។ នៅប្រទេសថៃ ខ្ញុំងាយរកពេលសម្រាប់រឿងនោះ។ (2x 1-4 សប្តាហ៍ / ឆ្នាំ)
5. បញ្ហាធំបំផុតគឺការអាន និងការចងចាំ! ការស្តាប់ក៏ជាបញ្ហាធំមួយដែរ ព្រោះជនជាតិថៃនិយាយលឿន ហើយច្រើនតែមិនច្បាស់ក្នុងភាសាឥសាន។ ខ្ញុំមិនលឺខ្លួនឯងទេ ហើយជាធម្មតាត្រូវពាក់ឧបករណ៍ស្តាប់ ដែលខ្ញុំកម្រនឹងធ្វើក្នុងការអនុវត្ត...
6. កុំបោះបង់។ និយាយភាសាថៃជាមួយប្រពន្ធខ្ញុំញឹកញាប់។ នៅប្រទេសថៃព្យាយាមរៀនឱ្យបានច្រើនតាមដែលអាចធ្វើទៅបានដោយខ្លួនឯង…
កុំគិតខ្ពស់ពេកពីជំនាញភាសារបស់ខ្ញុំ! យ៉ាងណាមិញ បើអ្នកគួរជឿជនជាតិថៃ នោះគឺល្អទាំងអស់។ ចាប់ផ្តើមក្នុងពេលតែមួយជាមួយអ្នកនិពន្ធ។ សូម្បីតែជាមួយខ្សែអាត់។ កាសែតពីរនិងសៀវភៅមួយនៅក្នុងប្រអប់មួយ។ កាលនោះមិនថោកទេ។ នៅក្នុងកន្លែងហាត់ប្រាណ ប្រយោគ និងពាក្យត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងកាសស្តាប់មិនចេះចប់! នៅតែអាចសូត្រប្រយោគទាំងមូល ដូចជាគម្ពីរសាសនា។ ទទួលបានច្រើនពីវាយ៉ាងណាក៏ដោយ។ បើគ្មានមូលដ្ឋានទេ អ្នកពិតជាមិនអាចទៅបានដូចដែលអ្នកឃើញជាមួយជនបរទេសជាច្រើន។ អ្នកគ្រាន់តែដាក់គ្រឹះនោះដោយការបោះត្រាបែបបុរាណ។
រៀនពាក្យ។ ធ្វើម្តងទៀតរាប់រយដងរហូតដល់វាជាប់នៅក្នុងក្បាលរបស់អ្នក។
វាមិនកើតឡើងដោយស្វ័យប្រវត្តិទេ ព្រោះមនុស្សខ្លះជឿខុស។ មានតែកុមារទេដែលអាចធ្វើវាបាន។
ពេលខ្លះខ្ញុំមានការសន្ទនាទាំងស្រុងជាមួយប្រជាជនថៃ ហើយដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំមានសុទិដ្ឋិនិយម៖ ខ្ញុំអាចធ្វើបាន!
យ៉ាងណាមិញ៖ អ្នកខ្លះហាក់ដូចជាមិនយល់ពាក្យមួយម៉ាត់ពេលខ្ញុំនិយាយអ្វីមួយទៅពួកគេ។ ជាពិសេសនៅប្រទេសថៃខាងត្បូង ខ្ញុំបានជួបប្រទះបញ្ហាទំនាក់ទំនងធំ។
អ្វីដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍នោះគឺប្រសិនបើអ្នកសន្ទនាភាសាថៃចេះភាសាអង់គ្លេសក៏យល់ពីភាសាថៃរបស់ខ្ញុំបានល្អជាង។ តើពួកគេយល់ពីសំនៀងរបស់ជនបរទេសរបស់ខ្ញុំបានល្អជាងដោយសារតែការបញ្ជារបស់ពួកគេជាភាសាអង់គ្លេសទេ? សមាជិកគ្រួសារពីរនាក់និយាយភាសាអង់គ្លេសសមហេតុផលណាស់ ប៉ុន្តែយើងនៅតែនិយាយភាសាថៃ
ប្រសិនបើខ្ញុំប្តូរទៅភាសាអង់គ្លេសព្រោះវាងាយស្រួលសម្រាប់ខ្ញុំ ពួកគេបដិសេធ ហើយបន្តជាភាសាថៃ។
អត្ថប្រយោជន៍មួយ៖ ប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំបានរស់នៅទីនេះជាង 12 ឆ្នាំហើយ ប៉ុន្តែនៅតែមានបញ្ហាជាមួយហូឡង់ ដែលភាសាសំខាន់នៅក្នុងផ្ទះគឺភាសាថៃ។ កុមារមិននៅទីនេះទេ។ អ្នកក៏មិនរៀនភាសាហូឡង់នៅភោជនីយដ្ឋានដែរ ព្រោះមានតែជនជាតិថៃធ្វើការនៅទីនោះ។ បើមិនដូច្នោះទេនាងនឹងត្រូវបង្ខំឱ្យរៀននិយាយភាសាហូឡង់។
អ្វីដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍នោះគឺថា ប្រសិនបើអ្នកសន្ទនាភាសាថៃចេះភាសាអង់គ្លេសក៏យល់ពីភាសាថៃរបស់ខ្ញុំកាន់តែល្អដែរ»។
សូមគោរព វានឹងត្រូវធ្វើជាមួយនឹងកម្រិតនៃការអប់រំ។
ជនជាតិថៃខ្លះបានទៅសាលារៀនរហូតដល់អាយុ 14 ឆ្នាំ ហើយស្ទើរតែមិនអាចអាន ឬសរសេរភាសាថៃបានត្រឹមត្រូវ។ អោយតែនិយាយស្អាត / ថៃស្អាត។
ហើយបើអ្នកនិយាយគ្រាមភាសាថៃ អ្នកប្រហែលជានៅតែជាអ្នកជឿនលឿន អ្នកនឹងពិបាកយល់វា?
សូមគោរព។
ភាសាថៃគឺជាភាសាទីប្រាំមួយ ឬទីប្រាំពីរដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមរៀន ហើយមកដល់ពេលនេះពិបាកបំផុត ជាពិសេសទាក់ទងនឹងការបញ្ចេញសំឡេង និងការទន្ទេញ។ ខ្ញុំនៅតែជាអ្នកចាប់ផ្តើមដំបូងបន្ទាប់ពីបួនឆ្នាំ។ អ្វីទាំងអស់នេះកាន់តែច្រើនព្រោះខ្ញុំជាធម្មតានិយាយភាសាអង់គ្លេសជាមួយប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំ។ ក្នុងពេលនេះជាមួយនឹងពាក្យថៃជាច្រើន ហើយខ្ញុំក៏អាចគ្រប់គ្រងនៅក្នុងហាងមួយ។
លេសរបស់ខ្ញុំដែលមិនបានធ្វើច្រើនអំពីវានាពេលថ្មីៗនេះ គឺដោយសារតែខ្ញុំរវល់ជាមួយរឿងផ្សេងទៀតច្រើនពេក។
លើសពីនេះ ខ្ញុំនៅតែរៀនភាសាលេខប្រាំ៖ ជប៉ុន។ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមធ្វើវានៅពេលដែលខ្ញុំនៅតែធ្វើការ ហើយនឹងបន្តរហូតដល់ខ្ញុំមិនអាចធ្វើវាបានទៀតទេ។ ខ្ញុំផ្ទាល់គិតថាវាជាភាសាល្អជាង ហើយក៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ជាងភាសាថៃទៅទៀត។
ប៉ុន្តែនោះមិនមានន័យថា ខ្ញុំនឹងមិនធ្វើអ្វីអំពីភាសាថៃនោះទេ។
វគ្គសិក្សាភាសារបស់ខ្ញុំជាធម្មតាជាវគ្គសិក្សារបស់អាមេរិក៖ Pimsleur និង Rosetta Stone ។ ខ្ញុំក៏មានសៀវភៅ និងកម្មវិធីភស្តុតាងមួយចំនួននៅលើកុំព្យូទ័ររបស់ខ្ញុំផងដែរ។
ឥឡូវនេះការងារសំខាន់នៅផ្ទះត្រូវបានបញ្ចប់ ខ្ញុំអាចឆ្លៀតពេលម្តងទៀត ហើយបន្តជាមួយភាសាថៃ បន្ថែមពីលើភាសាជប៉ុន។
ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមវានៅប្រហែល 96/97 (ខ្ញុំគិតថា)។
ដោយសារតែខ្ញុំទៅប្រទេសថៃច្រើនឆ្នាំមកហើយក៏ចង់ចេះភាសាបន្ថែមទៀត។
នៅពេលនោះ ខ្ញុំបានស្ទាត់ជំនាញការអាន/សរសេរ
បញ្ហាធំបំផុតគឺការផ្តល់សម្លេងត្រឹមត្រូវដល់អក្សរ និងពាក្យ។
ឧទាហរណ៍។ អ្នកអាចយល់វាបាន ហើយអានវាជាសំឡេងដែលកំពុងកើនឡើង ការធ្វើឱ្យវាសំឡេងឡើងគឺជាអ្វីផ្សេងទៀត
ឈប់ពីរឆ្នាំក្រោយមកដោយសារកាលៈទេសៈ ហើយមិនដែលទុកពេលឲ្យវាទៀតទេ។
ពេលនេះខ្ញុំស្ដាយដែលមិនបានទៅទៀត។
នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃនៅទីនេះនៅក្នុងប្រទេសថៃ ឥឡូវនេះវាគឺជាការរួមបញ្ចូលគ្នារវាងហូឡង់/អង់គ្លេស និងថៃនៅផ្ទះ។
ការធ្វើផែនការគឺត្រូវជ្រើសរើសវាម្តងទៀត ហើយផ្តោតលើភាសាម្តងទៀត។
យ៉ាងម៉េច? ខ្ញុំមិនទាន់សម្រេចចិត្តនៅឡើយទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំពិតជានឹងរក្សាព័ត៌មានជំនួយរបស់ Tino (សូមមើលកំណត់ចំណាំរបស់គាត់) នៅក្នុងចិត្ត។
ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមវានៅប្រហែល 96/97 (ខ្ញុំគិតថា)។
ដោយសារតែខ្ញុំទៅប្រទេសថៃច្រើនឆ្នាំមកហើយក៏ចង់ចេះភាសាបន្ថែមទៀត។
ពេលនោះខ្ញុំបានស្ទាត់ជំនាញមូលដ្ឋាននៃការអាននិងសរសេរយ៉ាងល្អ។ អត្ថបទសាមញ្ញបានដំណើរការយ៉ាងរលូន។ បញ្ហាគឺថាវាក្យសព្ទរបស់ខ្ញុំមានកម្រិតពេក ដូច្នេះខ្ញុំមិនតែងតែយល់ពីអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងអាននៅពេលដែលអត្ថបទកាន់តែពិបាកបន្តិច។
ការនិយាយគឺជាបញ្ហាធំជាង ជាពិសេសការផ្តល់សម្លេងត្រឹមត្រូវដល់អក្សរ និងពាក្យ។
ឧទាហរណ៍។ ខ្ញុំអាច/អាចអាន និងយល់បានថា អក្សរ ឬពាក្យមួយមានសម្លេងកើនឡើង ប៉ុន្តែការធ្វើឱ្យវាឮឡើងនៅពេលដែលវាចេញពីមាត់របស់ខ្ញុំ គឺជាក់ស្តែងជាការជំពប់ដួលដ៏សំខាន់មួយ។
ឈប់ពីរឆ្នាំក្រោយមកដោយសារកាលៈទេសៈ ហើយមិនដែលទុកពេលឲ្យវាទៀតទេ។
ពេលនេះខ្ញុំស្ដាយដែលមិនបានទៅទៀត។
នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃនៅទីនេះនៅក្នុងប្រទេសថៃ ឥឡូវនេះវាគឺជាការរួមបញ្ចូលគ្នារវាងហូឡង់/អង់គ្លេស និងថៃនៅផ្ទះ។
ការធ្វើផែនការគឺត្រូវជ្រើសរើសវាម្តងទៀត ហើយផ្តោតលើភាសាម្តងទៀត។
យ៉ាងម៉េច? ខ្ញុំមិនទាន់សម្រេចចិត្តនៅឡើយទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំពិតជានឹងរក្សាព័ត៌មានជំនួយរបស់ Tino (សូមមើលកំណត់ចំណាំរបស់គាត់) នៅក្នុងចិត្ត។
1. នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃខ្ញុំនិយាយវា (ស្ទើរតែ) យ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ។ នេះក៏អនុវត្តចំពោះប្រធានបទអំពីសេដ្ឋកិច្ច ឬនយោបាយផងដែរ។ ខ្ញុំនិយាយថៃ 70% ក្នុងមួយថ្ងៃ ហើយមានការបញ្ចេញសំឡេងថៃកណ្តាល។ ខ្ញុំអាចធ្វើតាម Isarn ឬថៃខាងត្បូងបានយ៉ាងល្អ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនអាចនិយាយវាបានទេ។ នៅពេលដែលខ្ញុំប្តូរភាសា ឧទាហរណ៍បន្ទាប់ពីនិយាយភាសាអង់គ្លេស ឬហូឡង់អស់រយៈពេលជាយូរ ពេលខ្លះខ្ញុំមិនអាចស្វែងរកពាក្យត្រឹមត្រូវបានទេ។ ប៉ុន្តែវាក៏អនុវត្តចំពោះភាសាអង់គ្លេស ឬហូឡង់ផងដែរ។
២.ខ្ញុំអាចអានបានល្អ ប៉ុន្តែសរសេរមិនល្អ។
3. ខ្ញុំបានចូលរៀនវគ្គអាន និងសរសេរកាលពី 35 ឆ្នាំមុន។ ប៉ុន្តែភាគច្រើនខ្ញុំបានរៀនដោយការជួយកូនរបស់ខ្ញុំធ្វើកិច្ចការផ្ទះ ដោយចាប់ផ្តើមពីមត្តេយ្យ។ ខ្ញុំគិតថានោះហើយជាមូលហេតុដែលខ្ញុំមិនមានការសង្កត់សំឡេងបរទេសនិងសំឡេងដោយស្វ័យប្រវត្តិទៅបានល្អ។ តាមទូរស័ព្ទ គេគិតថាខ្ញុំជាជនជាតិថៃ។
4. 35 ឆ្នាំហើយ អ្នករៀនរាល់ថ្ងៃ។
5. ខ្ញុំជួបប្រទះករណីលើកលែងជាច្រើនក្នុងការសរសេរជាផ្នែកពិបាកបំផុតនៃភាសាសរសេរ។ សូម្បីតែជនជាតិថៃដែលមានការអប់រំល្អ ក៏ជារឿយៗមិនចេះសរសេរពាក្យត្រឹមត្រូវដែរ។
'អ្នកចាត់ថ្នាក់' គឺពិបាកក្នុងការទទួលបានភាពត្រឹមត្រូវជានិច្ច។
6. ការបណ្តុះបណ្តាលបន្ថែមនឹងធ្វើតាមដោយស្វ័យប្រវត្តិ។ ក្រៅពីវគ្គសិក្សាកាលពី 35 ឆ្នាំមុន ខ្ញុំមិនដែលមានមេរៀនផ្លូវការ និងមិនមានគម្រោងចាប់ផ្តើមឥឡូវនេះទេ។
លោក គុយ ចេះភាសាថៃ ច្បាស់កម្រិតណា?
ជាការប្រសើរណាស់, នោះគឺជាការខកចិត្តជាញឹកញាប់។ ខ្ញុំចំណាំរបស់ខ្ញុំខាងលើ ខ្ញុំបានសរសេរអំពីការអប់រំក្រៅកម្មវិធីសិក្សា ដែលមានអក្សរកាត់ថា កន។ ខុស! នោះគួរជាកសិណជាមួយនឹងសាឡាង។ ចំអិន សូ ណូ។
រឿងល្អដែលអ្នកមិនបានសរសេរ កន
ตลกเลย ก.ก.น.
ជាការសប្បាយ ជួនកាលខ្ញុំសួរស្ត្រីថៃម្នាក់ថា សស មានន័យយ៉ាងណា។ តើអ្នកនោះជាអ្វី?
តើអ្នកដឹងទេ?
អ្នកសម្របសម្រួល៖ សូមកុំជជែក។
មករស់នៅទីនេះអស់រយៈពេលពីរឆ្នាំមកហើយ រាល់ថ្ងៃសៅរ៍ និងអាទិត្យ ខ្ញុំចូលរៀនម៉ោង១ម៉ោងជាមួយគ្រូក្មេងអាយុ២៨ឆ្នាំ ដែលជាធម្មតាបង្រៀនភាសាថៃនៅសាលាភាសាពាណិជ្ជកម្មនៅខេត្តចាម។ នាងមានសិស្សពីរនាក់ទៀត មានដើមកំណើតបារាំង។ ជិត 1 ឆ្នាំហើយ។ ដំបូងយើងធ្វើតាមកម្មវិធីសិក្សារបស់នាង ប៉ុន្តែមិនយូរប៉ុន្មានយើងបានប្ដូរទៅប្រើអ្វីដែលខ្ញុំប្រើរាល់ថ្ងៃ។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំប្រាប់រឿងរបស់ខ្ញុំទៅនាងជារៀងរាល់សប្ដាហ៍ជាភាសាថៃ។ ប្រាកដណាស់ នាងក៏សប្បាយចិត្តនឹងរឿងនេះដែរ ព្រោះរបស់ដែលហឹរ… បាទ មិនថានាងឈ្លើយយ៉ាងណា នាងប្រាកដជាចង់ដឹង។ នាងឆាប់រំខាន និងកែខ្ញុំក្នុងលក្ខខណ្ឌនៃការបញ្ចេញសំឡេងត្រឹមត្រូវ និងសូរសំឡេង។ ដំបូងឡើយខ្លួនខ្ញុំអៀនណាស់ តែងតែសម្លឹងមើលភ្នែកដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់នាង សក់ដ៏ស្អាតរបស់នាង។ របស់ទាំងនេះជួយរៀនភាសា។ ប្រពន្ធខ្ញុំប្រឆាំងខ្ញុំរៀនភាសាថៃតាំងពីដើមមក ព្រោះខ្ញុំឆាប់ទាក់ទងជាមួយអ្នកផ្សេង… ពោលគឺជាមួយនារីផ្សេងទៀត ហើយតាមពិតទៅ ខ្ញុំចូលចិត្តនិយាយជាមួយនារីម៉ាស្សារបស់ខ្ញុំប្រចាំសប្តាហ៍ ជាភាសាថៃទាំងស្រុង។
វាដំណើរការល្អណាស់ ទោះបីជាប្រពន្ធដ៏គួរឱ្យស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំបដិសេធមិននិយាយភាសាថៃជាមួយខ្ញុំកាលពីដើមក៏ដោយ។ ឥឡូវនេះនាងដឹងថាមិនមានការរារាំងទេ។ វាមានប្រយោជន៍ប្រសិនបើអ្នកទៅហាងដោយខ្លួនឯងសួរមនុស្សឱ្យនិយាយយឺត ៗ ហើយបន្ទាប់មកវាទៅយ៉ាងលឿននិងរលូន។
ខ្ញុំក៏សរសេរច្រើនដែរ ប៉ុន្តែក្នុងសប្តាហ៍សៀវភៅមិនដែលបើកទេ… រឿងដ៏រំភើបរបស់ខ្ញុំបានផ្សាយជាភាសាថៃនៅក្នុងក្បាលរបស់ខ្ញុំ។ ពេលនេះខ្ញុំសប្បាយចិត្តដែលខ្ញុំអាចត្រលប់ទៅសាលាវិញបាន… បាទ… ដែលធ្លាប់ខុសពី…
គន្លឹះ៖ កុំប្រើដៃវែងពេក ហើយប្រើពាក្យដែលអ្នកបានរៀននៅចុងសប្តាហ៍។
ខ្ញុំនឹងចាប់ផ្តើមសរសេរក្នុងរយៈពេលពីរខែ។
សួស្ដីខប់!
ព្យញ្ជនៈ ៤៤ និងព្យញ្ជនៈ ១៥ ដែលយ៉ាងហោចណាស់ស្រៈ ២៨ អាចបង្កើតបាន បូកនឹងសញ្ញាសំនៀង ៤ ខណៈសញ្ញាមូលដ្ឋានជាព្យញ្ជនៈដែលមានស្រៈបង្កប់ន័យ ឬកែប្រែជាប់លាប់ដើម្បីបង្ហាញស្រៈក្រៅពីស្រៈជោគជ័យដោយបង្កប់ន័យដោយសញ្ញាស្រៈទៅ ខាងឆ្វេង ឬខាងស្តាំនៃ ឬខាងលើ ឬដាក់នៅក្រោមព្យញ្ជនៈដែលត្រូវគ្នា។ ឬការរួមបញ្ចូលគ្នានៃវាពិតណាស់។ ហើយនៅចុងបញ្ចប់នៃពាក្យមួយ អ្នកបញ្ចេញសញ្ញាខុសពីពេលដែលសញ្ញានោះស្ថិតនៅកន្លែងផ្សេង។ ពេលខ្លះ។
ដោយបានយល់ដឹងអំពីប្រាជ្ញានេះ ខ្ញុំមានចិត្តធ្ងន់។
ទេ វាមិនមែនសម្រាប់ខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំថែមទាំងមានបញ្ហាជាមួយឈ្មោះស្រីៗទៀតផង។ ប្រសិនបើខ្ញុំមិនអនុវត្តឈ្មោះជាក់លាក់ជារៀងរាល់ថ្ងៃទេ ខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យមានភាពរញ៉េរញ៉ៃមួយទៀតនៃអក្សរទីមួយដែលអ្នកបញ្ចេញ ឧទាហរណ៍ ដូចជាការរួមបញ្ចូលគ្នានៃ k, a g, និង g semi-soft g ជាមួយនឹងការប៉ះ dzj ហើយផ្តល់ឱ្យ។ ឡើង។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំទទួលបាននូវចំណង់មិនគួរឱ្យជឿសម្រាប់ស្រាបៀរត្រជាក់មួយដប ហើយខ្ញុំមិនត្រូវភ្លេចនិយាយព្យាង្គចុងក្រោយនៃឈ្មោះម៉ាក/នាមត្រកូលល្បីដូចជាមាននរណាម្នាក់ទើបតែជាន់ជើងខ្ញុំ បើមិនដូច្នេះទេបេសកកម្មនេះក៏នឹងបរាជ័យដែរ។
ការកោតសរសើររបស់ខ្ញុំចំពោះមនុស្សដែលចេះគ្រប់គ្រងភាសាថៃគឺធំធេងណាស់។
ខ្ញុំនឹងប្រកាន់ខ្ជាប់នូវកន្សោមធម្មតា និងពាក្យដែលធ្លាប់ស្គាល់ បូកនឹងលេខ ដែលមិនពិបាក និងមានប្រយោជន៍ខ្លាំង។
ភាសាគឺជារនាំងដ៏ធំបំផុត ខ្ញុំនឹងមិនអាចគ្រប់គ្រងដើម្បីមកជាមួយ witticism ដ៏ស្រស់ស្អាតនោះទេ។ ខ្ញុំគិតថាដំបូងបញ្ហានេះត្រូវបានគេមើលស្រាលដោយជនបរទេសជាច្រើន។ ដោយផ្ទាល់ ខ្ញុំនឹងមិនគិតអំពីការស្នាក់នៅជាអចិន្ត្រៃយ៍ក្នុងប្រទេសដែលអ្នកមិនយល់ពីប្រជាជន និងមិនអាចអានអត្ថបទបានទេ។
ខ្ញុំចង់រៀន ប៉ុន្តែត្រូវទៅនៅឯណានៅប្រទេសថៃ ព្រោះខ្ញុំរស់នៅខេត្ត Udon Thani ហើយប្រពន្ធខ្ញុំមកពីនោះ ហើយឥឡូវយើងទៅទីនោះបាន ៦ ខែហើយ ដូច្នេះខ្ញុំចង់រៀនភាសាថៃខ្លះ។
g ព្យែរ
1) អ្នកចាប់ផ្តើម / កម្រិតខ្ពស់។ ខ្ញុំអាចរក្សាទុកខ្លួនឯងនៅលើទីផ្សារ និងនៅក្នុងការសន្ទនា 1 លើ 1 ។ ទោះបីជាមិនបាននិយាយភាសាយ៉ាងសកម្មអស់រយៈពេល 16 ឆ្នាំមកហើយក៏ដោយ អ្វីដែលខ្ញុំបានដឹងគឺនៅតែមាន។
២) ខ្ញុំអាចអាន និងសរសេរបានតិចតួច ប៉ុន្តែជារឿយៗមិនដឹងថាខ្ញុំកំពុងអានអ្វី...
3) នៅឆ្នាំ 1996 ខ្ញុំបានធ្វើការនៅ Chachoengsao នៅកន្លែងមួយជាមួយសហសេវិកជនជាតិថៃដែលមិនចេះភាសាអង់គ្លេស (ខ្ញុំក៏មិននិយាយដែរ)។ ក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លី ខ្ញុំបានរៀនមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃភាសាថៃ និងភាសាអង់គ្លេស (នៅពេលខ្ញុំទទួលបានមិត្តរួមការងារជនជាតិស៊ុយអែត)។ បន្ទាប់ពីមួយខែខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមធ្វើការនៅភូកេត ជាកន្លែងដែលខ្ញុំក៏បានធ្វើការជាមួយមិត្តរួមការងារជាជនជាតិថៃ និងអន្តរជាតិ ហើយខ្ញុំបានទំនាក់ទំនងជាច្រើនជាមួយប្រជាជនក្នុងតំបន់ ហើយនិយាយជាមួយពួកគេជាភាសាថៃ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ខ្ញុំមានមិត្តថៃមួយចំនួនដែលមិនចេះភាសាអង់គ្លេស។ ក្រោយមកខ្ញុំបានក្មេកថៃដែលមិនចេះភាសាអង់គ្លេស។ ខ្ញុំក៏បានទៅសាកលវិទ្យាល័យ Songkla សម្រាប់វគ្គសិក្សាភាសាថៃ ដែលខ្ញុំបានរៀនមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការសរសេរ និងការអាន។
4) នៅចន្លោះឆ្នាំ 1996 និង 2000 នៅតាមផ្លូវ និង 1 ម៉ោងក្នុងមួយសប្តាហ៍នៅក្នុងសាលារៀនរយៈពេលកន្លះឆ្នាំ។ បន្ទាប់មកខ្ញុំបាននិយាយជាមួយប្តីថៃរបស់ខ្ញុំ Thinglish ជាភាសាអង់គ្លេសសាមញ្ញជាមួយវេយ្យាករណ៍ថៃ និងទាំងពាក្យថៃ និងហូឡង់។ ការលាយបញ្ចូលគ្នាដែលមិនល្អសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍភាសារបស់យើងទាំងពីរ ប៉ុន្តែនៅក្នុងនោះយើងអាចយល់គ្នាទៅវិញទៅមកបានយ៉ាងល្អ។
5) ខ្ញុំពិបាករៀនថា "k" ជារបស់មួយណា តួយ៉ាង koh kai ឬ koh khai នោះជាសម្លេងកណ្តាល ឬទាប? នេះជាចម្បងបណ្តាលឱ្យមានបញ្ហានៅពេលសរសេរ។
6) ខ្ញុំចង់រៀននិយាយ និងអាន/សរសេរភាសាថៃកាន់តែប្រសើរ។ នេះដោយសារតែខ្ញុំមានបំណងទៅរស់នៅប្រទេសថៃម្ដងទៀតក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំ។ ខ្ញុំមានសៀវភៅសិក្សាដោយខ្លួនឯង ដែលសង្ឃឹមថានឹងជួយខ្ញុំបង្កើនវាក្យសព្ទរបស់ខ្ញុំ និងបង្កើនជំនាញសរសេររបស់ខ្ញុំ។
វាជាភាសាដ៏ស្រស់ស្អាត!
ថៃរបស់ខ្ញុំមិនឡើងថ្លៃជាងតាក់ស៊ីថៃទេ៖ ឆ្វេងស្តាំ ត្រង់ទៅមុខ 0-9999 ក្តៅ ត្រជាក់ បាទ អត់មានរស់ជាតិ ធុំក្លិនស្អុយ។ល។ ហើយជាការពិតណាស់ ពាក្យផ្អែមខ្លះ (ជូប ជូប៊ូ ជូប៊ូ ចាន់ រ៉ាក់ ធរ) ពាក្យអសុរោះ ឬពាក្យអសុរោះ (ហ៊ឺ ហ៊ឺ ហាំ)។
ពេលខ្ញុំជួបប្រពន្ធខ្ញុំសំណួរដំបូងរបស់នាងគឺប្រសិនបើខ្ញុំនិយាយភាសាថៃដែរ ពេលដែលខ្ញុំឆ្លើយថាខ្ញុំមិនហួសពីបាទ/ចាសទេ និង "khun suay" (មិនច្បាស់ទេនិយាយបែបនេះមិនមែនជាការសរសើរទេ) នោះគឺជាការអញ្ជើញឱ្យបង្រៀនខ្ញុំនូវពាក្យបន្ថែមទៀត។ នាងបានបង្ហាញខ្ញុំនូវបទចម្រៀង Rak Na Dek Ngo ដោយក្រុមតន្រ្តីថៃ Pink (អរគុណ Tino សម្រាប់ការបកប្រែរបស់អ្នក) ហើយនៅក្នុងថ្ងៃដំបូងនៃការជជែករបស់យើង នាងបានបង្រៀនខ្ញុំនូវពាក្យដូចជា jub (kiss), jubu jubu (kiss kiss but with Japanese touch) អ្វីមួយសម្រាប់យុវជន) និងពាក្យអសុរោះ។ 555 យើងមានភាពសប្បាយរីករាយបំផុត ហើយមិនយូរប៉ុន្មាននាងបានសួរថាតើខ្ញុំពិតជាចង់បានច្រើនជាង jubu jubu ជាមួយនាងឬ? បាទ ខ្ញុំធ្វើបាន ប៉ុន្តែតាមពិតខ្ញុំគិតថានាងគ្រាន់តែចូលចិត្តបង្រៀនភាសាថៃដល់ជនបរទេសបែបនេះ។ ពេលខ្ញុំសរសេរថា ខ្ញុំពិតជាគិតថានាងជាស្រីស្អាតណាស់ នាងបានប្រាប់ខ្ញុំថា នាងក៏ចង់ជាមួយខ្ញុំថែមទៀត។ នេះជារបៀបដែលទំនាក់ទំនងរបស់យើងបានកើតឡើងបន្ទាប់ពីការប្រជុំខ្លីមួយនៅក្នុងជីវិតពិត បន្ទាប់មកដោយការជជែកគ្នាពីរបីថ្ងៃ។
ប៉ុន្តែបន្ទាប់មក យើងក៏ចាប់ផ្តើមផ្តោតលើហូឡង់។ សម្លាញ់ចង់ឱ្យខ្ញុំរៀនភាសាថៃដែរ ហើយបន្ទាប់មកទៀតគឺភាសាអ៊ីសាន (ឡាវ) ដោយមានហេតុផលច្បាស់លាស់៖ ដូច្នេះខ្ញុំអាចគ្រប់គ្រងដោយឯករាជ្យនៅទីនោះ ហើយមិនពឹងផ្អែកលើនាងទាំងស្រុង។ មិត្តភ័ក្តិជាច្រើននិយាយភាសាអង់គ្លេសសមហេតុផល ប៉ុន្តែក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភ័ក្តិជាច្រើននិយាយមានកម្រិត និងរបៀបដែលវាកាន់តែ sanook ប្រសិនបើអ្នកអាចនិយាយជាមួយពួកគេទាំងអស់។ ដូច្នេះការផ្តោតអារម្មណ៍របស់យើងគឺជាលើកដំបូងទៅលើជនជាតិហូឡង់របស់នាង។ បន្ទាប់ពីនាងធ្វើអន្តោប្រវេសន៍ នាងបាននិយាយដោយការរំខានខ្លះថា ខ្ញុំនៅតែនិយាយភាសាអង់គ្លេសញឹកញាប់ពេក។ នាងមិនចូលចិត្តនោះទេ៖ ឥឡូវនេះខ្ញុំរស់នៅក្នុងប្រទេសហូឡង់ ខ្ញុំត្រូវតែរៀននិយាយភាសាហូឡង់ ព្រោះបើមិនដូច្នេះទេមនុស្សនឹងសើចចំអកខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏មិនអាចឯករាជ្យដែរ។ នៅពេលនោះ ជាក់ស្តែងមានតែជនជាតិហូឡង់ប៉ុណ្ណោះដែលនិយាយទៅកាន់នាង ហើយលែងជាភាសាអង់គ្លេសដែលងាយស្រួល។
ក្នុងពេលនេះបានទិញសៀវភៅភាសាពី Poomdam-Becker និងការបកប្រែភាសាហូឡង់នៃសៀវភៅសិក្សាដោយ Ronald Schuette ។ យើងហៀបនឹងបញ្ចប់រឿងហូឡង់របស់នាងនៅផ្នែកចុងក្រោយ ហើយចាប់ផ្តើមភាសាថៃរបស់ខ្ញុំ។ សោកនាដកម្ម ប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំបានទទួលមរណភាពក្នុងឧបទ្ទវហេតុមួយ (ខែកញ្ញាឆ្នាំមុន) ហើយវាមិនដែលកើតឡើងដល់រឿងនេះទេ។ តើវានឹងកើតឡើងម្តងទៀតទេ? គ្មានយោបល់។ បើខ្ញុំជួបជនជាតិថៃ ខ្ញុំនឹង ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនដែលរកថៃទេ។ ស្នេហាបានវាយប្រហារយើងទាំងពីរដោយមិននឹកស្មានដល់ ហើយថាតើខ្ញុំបានជួបជនជាតិថៃម្ដងទៀតឬអត់?
វាហាក់ដូចជាខ្ញុំជារឿងធម្មតាទេដែលយ៉ាងហោចណាស់អ្នកព្យាយាមរៀនភាសារបស់ដៃគូរបស់អ្នក ឬភាសានៃប្រទេស (អនាគត) របស់អ្នករស់នៅ។ ហើយជាការពិតណាស់ដៃគូរបស់អ្នកជួយ ប៉ុន្តែបញ្ហាមួយកំពុងធ្លាក់ចុះមកលើភាសាសាមញ្ញ (ភាសាអង់គ្លេស)។ ប្រសិនបើដៃគូមិនចង់ឱ្យអ្នកមានការសន្ទនាសមរម្យ និងមានភាពជឿជាក់លើខ្លួនឯង ខ្ញុំនឹងចាប់ផ្តើមព្រួយបារម្ភ។
ខ្ញុំភ្លេចសរសេរថាខ្ញុំគ្រាន់តែនិយាយភាសាមិនល្អឥតខ្ចោះក្នុងនាមជាអ្នកចាប់ផ្តើមពិតប្រាកដ។ នៅផ្ទះ ហូឡង់ ៩៧% អង់គ្លេស ១% និងថៃ ២%។ ជាការពិតណាស់ សង្សាររបស់ខ្ញុំនឹងខ្សឹបប្រាប់ខ្ញុំជាភាសាថៃថា ផ្អែមល្ហែម ហើយពេលខ្លះខ្ញុំក៏ខ្សឹបប្រាប់នាងដែរ។ ខ្ញុំនៅចាំគ្រាដែលនាងឲ្យខ្ញុំ ឬខ្ញុំឲ្យនាងថើប អមដោយពាក្យថៃផ្អែមល្ហែម។ នឹកណាស់ក្មេងទឿងឡៃឡៃ។ ខ្ញុំសរសេរនេះដោយការឈឺចាប់ និងសោកសៅ។ 🙁
សូមគោរព Rob V.
រឿងរបស់អ្នកអានបានល្អណាស់ ប៉ុន្តែការបញ្ចប់ពិតជាវាយខ្ញុំដូចគ្រាប់បែក។ សោកស្ដាយណាស់ យល់យ៉ាងច្បាស់ថាបងនឹកប្រពន្ធណាស់ ខ្ញុំសូមចូលរួមរំលែកទុក្ខ។
អ្នកក៏និយាយបានល្អដែរថា ការរៀនភាសាផ្សេងមិនគួរត្រូវបានយកចិត្តទុកដាក់នោះទេ ប៉ុន្តែវាអាចធ្វើតាមរបៀបលេងសើចផងដែរ។ នេះជាភាសាថៃ៖ sanuk. Sanouk នេះអាចជំរុញខ្លាំងពេលរៀនភាសា។
អ្នកបានសរសេរថា 'Poomdam-Becker' ដែលរំឭកខ្ញុំពី 'Paiboon' ជាមួយ Benjawan Poomsan Becker (និង Chris Pirazzi) ជាអ្នកនិពន្ធ... នោះជាវគ្គដូចគ្នាដែលខ្ញុំប្រើ (សូមមើលការឆ្លើយតបពីមុនរបស់ខ្ញុំ)។
កុំនិយាយថាមិនដែល… ប៉ុន្តែវានឹងមិនដូចពីមុនទេ… ប៉ុន្តែវាអាចជាប្លុកអគារទីមួយឆ្ពោះទៅអនាគតដ៏ឆ្ងាយ… វាអាចជាការអញ្ជើញពីភរិយារបស់អ្នកឱ្យធ្វើអ្វីមួយជាមួយនឹងភាសារបស់នាងនៅក្នុងប្រទេសរបស់នាង… អនុញ្ញាតឱ្យ កុំធ្លាក់ក្នុងស្បែកជើងរបស់អ្នក!
ខ្ញុំសូមជូនពរឱ្យអ្នកមានភាពក្លាហានដោយស្មោះ!
ដានីយ៉ែលជាទីគោរព សូមអរគុណ។ ភាពសប្បាយរីករាយ និងការជ្រមុជនៅក្នុងបន្ទប់ទឹកភាសាជារៀងរាល់ថ្ងៃជួយបានយ៉ាងច្រើន។ បន្ទាប់មកអ្នករៀនពាក្យតាមរបៀបរីករាយ។ ដែលមានប្រយោជន៍សម្រាប់ការសិក្សាពិតប្រាកដ និងការងារប្លុក (ជាមួយច្រមុះរបស់អ្នកនៅក្នុងសៀវភៅ)
ខ្ញុំពិតជាមានន័យថា Poomsan Becker ។ ប៉ុន្តែវាចាប់ផ្តើមរួចហើយជាមួយនឹងសញ្ញាវណ្ណយុត្តិ និងវត្ថុ។ ហើយឧទាហរណ៍ឃ្លា kai-kai-kai និង mai-mai-mai (សម្លេងផ្សេងៗ) មានភាពសប្បាយរីករាយដ៏អស្ចារ្យ។ ខ្ញុំបានប្រាប់ស្នេហារបស់ខ្ញុំថា ជនជាតិថៃឆ្កួតនឹងភាសាបែបនេះ។ ជនជាតិហូឡង់ក៏បានឮជាមួយនឹងវេយ្យាករណ៍របស់ពួកគេ។ ប្រសិនបើខ្ញុំចេះភាសាថៃយ៉ាងហ្មត់ចត់ ស្នេហារបស់ខ្ញុំប្រាកដជាសប្បាយចិត្ត ឬមានមោទនភាពជាមិនខាន។ មិនដែលនិយាយថាមិនដែល។
នៅក្នុងអត្ថបទខ្លីៗរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំក៏បានបញ្ចូលការចងចាំមួយចំនួនជាមួយនឹងភាសាផងដែរ។ អាចរកបានប្រសិនបើអ្នកស្វែងរកពាក្យគន្លឹះ 'មេម៉ាយ' (អក្សរពីមួយ)។ ប៉ុន្តែខ្ញុំឈប់នៅទីនេះ បើមិនដូច្នេះទេ យើងងាកចេញពីភាសាថៃ ហើយមិនចង់ជជែកគ្នាពីរបៀបដែលអាចនឹងមាន។
1 ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំនៅកម្រិតនៃការនិយាយកម្រិតខ្ពស់។ ខ្ញុំអាចសន្ទនាសមហេតុផលជាភាសាថៃអំពីបញ្ហាប្រចាំថ្ងៃ ហើយសំខាន់ជាងនេះទៅទៀត ប្រជាជនថៃយល់ពីអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងនិយាយ។ នោះគឺខុសគ្នានៅដើមដំបូង។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ វាមិនគួរស្មុគស្មាញពេកទេ ព្រោះខ្ញុំមិនអាចធ្វើតាមវាទៀតទេ។ ក៏អាស្រ័យលើតំបន់ដែលអ្នកស្ថិតនៅ។ នៅទីក្រុងបាងកក ខ្ញុំអាចធ្វើតាមវាបានយ៉ាងល្អ ប្រសិនបើពួកគេនិយាយយឺតៗ ប៉ុន្តែជាមួយជនជាតិថៃមួយចំនួន ខ្ញុំមានបញ្ហាច្រើនក្នុងការយល់ដឹងពួកគេ។ ប៉ុន្តែអ្នកក៏មានរឿងនោះដែរក្នុងប្រទេសហូឡង់៖ Frisian, Limburgish។ ប៉ុន្តែការស្គាល់នរណាម្នាក់ថានាងមកពីណា មានកូនប៉ុន្មាន ការងារអ្វី ចំណូលចិត្តជាដើម គឺងាយស្រួលណាស់សម្រាប់ខ្ញុំ។ ប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ខ្ញុំក៏ទទួលបានការសរសើរជាញឹកញាប់ដែរថាខ្ញុំនិយាយភាសាថៃបានល្អ (ប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងខ្លួនឯងច្បាស់ជាង ខ្ញុំនៅអាយុ 4 ឆ្នាំខ្ញុំគិតថា)។
២ ខ្ញុំអាចអានយឺតៗ ប៉ុន្តែខ្ញុំច្រើនតែមិនយល់ថាវាមានន័យយ៉ាងណាទេ។ ខ្ញុំប្រហែលជាស្គាល់ពាក្យពីរបីក្នុងប្រយោគមួយ ប៉ុន្តែមិនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីយល់វាទាំងស្រុងនោះទេ។ នោះក៏ប្រសើរឡើងផងដែរក្នុងរយៈពេល 2 ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ពីព្រោះខ្ញុំបានចំណាយពេល 2 ម៉ោងនៃការអាន និងសរសេរមេរៀននៅទីនេះនៅប្រទេសហូឡង់ ហើយខ្ញុំពិតជានឹងបន្តជាមួយវា។ ស្ទាត់ជំនាញការអាន និងការសរសេរជួយបានបន្តិចក្នុងការនិយាយភាសាថៃកាន់តែប្រសើរ។ ការសរសេរគឺពិបាកជាងព្រោះខ្ញុំនៅតែមិនឃើញតក្កវិជ្ជាថាពេលណាត្រូវប្រើអក្សរមួយណា ឧទាហរណ៍ th, the kh, ph ។ល។ វាមានកំណែខុសគ្នា។ ខ្ញុំមិនគិតថាមានតក្កវិជ្ជាពិតប្រាកដណាមួយនៅក្នុងវាទេ។ ខ្ញុំឃើញដូចគ្នាជាភាសាហូឡង់៖ តើអ្នកប្រើ ei និងពេលណា ij ឬ ou និង au ។ ក្នុងនាមជាជនជាតិហូឡង់ អ្នកគ្រាន់តែដឹងរឿងនោះ។ ប៉ុន្តែយើងមិនបោះបង់ទេ យើងបន្តរៀន។ បានបកប្រែចម្រៀងជាច្រើនបទ Karabou (ក្រុមចម្រៀងប៉ុបថៃ) ទៅជាសូរសព្ទ ថៃ/ហូឡង់។ វាដំណើរការល្អសម្រាប់ខ្ញុំ។ ឥឡូវនេះក៏លេងបទចម្រៀងខ្លះពីវានៅលើហ្គីតា។ Ps ធ្វើបានល្អជាមួយនារីថៃ ទោះបីជាខ្ញុំមិនចាប់អារម្មណ៍រឿងនោះ។
3. បន្ទាប់ពីថ្ងៃឈប់សម្រាកជាច្រើននៅប្រទេសថៃ ខ្ញុំគិតថាវានឹងឆ្លាតក្នុងការរៀនភាសាផងដែរ។ ខ្ញុំមានមេរៀនឯកជនចំនួន 10 នៅប្រទេសហូឡង់ ជាមួយគ្រូដ៏ឆ្នើមម្នាក់ ដែលអនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំអនុវត្ត 5 សម្លេងជាភាសាថៃ ដែលជួយខ្ញុំយ៉ាងច្រើន។ បន្ទាប់មកអនុវត្តពាក្យជាភាសាថៃជាមួយមិត្តភ័ក្តិរយៈពេល 1 ឬ 2 ម៉ោងជារៀងរាល់សប្តាហ៍ ហើយបន្តរៀនពាក្យថ្មី។ នៅពេលមួយ យើងបានជាប់គាំងនៅក្នុងនោះ ដោយសារតែយើងសង្កេតឃើញថា ពាក្យមួយចំនួនគ្រាន់តែមិនជាប់។ ឥឡូវនេះខ្ញុំចេះ 1000 ពាក្យ ឬច្រើនជាងនេះ ប៉ុន្តែតាមពិតវានៅតូចពេកក្នុងការរៀនភាសាមួយ។ ហើយនៅពេលដែលអ្នកកាន់តែចាស់បន្តិច អ្នកសង្កេតឃើញថាបន្ទាប់ពីពីរបីខែ អ្នកបានភ្លេចពាក្យពាក់កណ្តាលម្តងទៀត។ នោះក៏ធ្វើឱ្យមានការលំបាកផងដែរ។ ឈប់រៀនភាសាថៃអស់ប្រហែល៤ឆ្នាំ មិនបានធ្វើអ្វីទាល់តែសោះ។ ជាមួយនឹងគំនិតជាមូលដ្ឋាន វានឹងមិនមានអ្វីទាំងអស់ ហើយវានឹងមិនមាន។ បានយកវាម្តងទៀតកាលពីឆ្នាំមុន ប៉ុន្តែឥឡូវនេះជាមួយនឹងការអាន និងការសរសេរ ហើយវាបានផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវការជំរុញដ៏ល្អក្នុងទិសដៅត្រឹមត្រូវ។ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមរីករាយនឹងការរៀនម្តងទៀត។
4 សរុបមក ខ្ញុំបានព្យាយាមរៀនភាសាថៃអស់រយៈពេលប្រហែល 10 ឆ្នាំជាមួយនឹងកម្រិតនៃភាពជោគជ័យផ្សេងៗគ្នា។
វានៅតែជាភាសាដែលពិបាករៀនសម្រាប់ប្រជាជនហូឡង់ ខ្ញុំសង្កេតឃើញថា អ្នកពិតជាត្រូវចំណាយពេលវេលា និងថាមពលយ៉ាងច្រើនទៅក្នុងវា។
5 បញ្ហាដ៏ធំបំផុតសម្រាប់ខ្ញុំគឺការបំប្លែងពាក្យដែលអ្នកដឹងរួចមកហើយទៅជាប្រយោគភាសាថៃយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ។ លើសពីនេះទៀតចងចាំពាក្យដែលអ្នកដឹងរួចហើយ។ ប្រសិនបើអ្នកទៅវិស្សមកាលរយៈពេល 4 សប្តាហ៍ អ្នកសម្គាល់ឃើញថាពាក្យជាច្រើនមិនបានគិតដល់ពេលដែលអ្នកត្រូវការវា។
ខ្ញុំគិតថាវាទាក់ទងនឹងអាយុផងដែរ។
6 ឥឡូវនេះ ខ្ញុំកំពុងបន្តការសិក្សារបស់ខ្ញុំដោយរីករាយ។ នៅខែកញ្ញា ខ្ញុំនឹងយកមេរៀនចំនួន 5 ម្តងទៀត 1,5 ម៉ោង ដើម្បីអោយការអាន និងការសរសេរកាន់តែពូកែ។
ដោយវិធីនេះ ផ្តល់អនុសាសន៍យ៉ាងខ្លាំងសម្រាប់អ្នកដែលចង់រៀនភាសាថៃនៅប្រទេសហូឡង់។
នាងរស់នៅ និងបង្រៀននៅ Leidsche Rijn (Utrecht) ហើយពិតជាល្អ និងមិនថ្លៃ។
អាសយដ្ឋានអ៊ីមែលរបស់នាងគឺ [អ៊ីមែលការពារ]
នាងបង្រៀនគ្រប់កម្រិតពីកម្រិតដំបូងដល់កម្រិតខ្ពស់។
នាងតែងតែរៀបចំមេរៀនបានយ៉ាងល្អ។
ផ្តល់អនុសាសន៍ខ្ពស់សម្រាប់អ្នកដែលគិតថាមិនអាចរៀនភាសាថៃបាន។
នៅឆ្នាំក្រោយខ្ញុំនឹងរស់នៅប្រទេសថៃ ហើយបន្ទាប់មកខ្ញុំនឹងចំណាយពេលប្រហែល 4-5 ម៉ោងនៃមេរៀនភាសាថៃរៀងរាល់សប្តាហ៍។
ភាសាដែលពិបាកនិយាយភាសាថៃ។ មិនស្មុគ្រស្មាញនៅក្នុងលក្ខខណ្ឌនៃរចនាសម្ព័ន្ធ - បន្ទាប់ពីទាំងអស់: គ្មានការផ្សំ / ករណីនៃកិរិយាស័ព្ទឬនាមមិនមានភាពខុសគ្នារវាងឯកវចនៈនិងពហុវចនៈ។ ពាក្យត្រឹមត្រូវ ប៉ុន្តែក្នុងន័យនៃកម្រិតសំឡេង/សូរសព្ទ ឬប្រវែងស្រៈគឺបិទបន្តិច ជាញឹកញាប់មិនយល់។
រចនាសម្ព័ននៃភាសាថៃនោះក៏ត្រូវបានឆ្លុះបញ្ចាំងនៅក្នុង 'ភាសារអង់គ្លេស' ផងដែរ៖ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីពាក្យដែលឮជាញឹកញាប់ថា 'គ្មាន' - 'ម៉ៃម៉ៃ' ។
ខ្ញុំក៏បានសិក្សាភាសាថៃក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ដោយដំបូងឡើយខ្ញុំបានទិញវគ្គសិក្សា Thai Trainer III តាមរយៈកុំព្យូទ័រ ហើយខ្ញុំត្រូវតែនិយាយថាបានទៅដោយសមហេតុផល ខ្ញុំបានលើសពីពាក់កណ្តាលនៃមេរៀនចំនួន 90 រួចហើយហើយវាកាន់តែប្រសើរឡើង។
ខ្ញុំបានធ្វើអ្វីៗទាំងអស់នេះនៅប្រទេសហូឡង់ ហើយនៅពេលដែលខ្ញុំទៅប្រទេសថៃម្តងទៀតក្នុងរយៈពេលមួយខែ ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំអាចសាកល្បងនូវអ្វីដែលខ្ញុំបានរៀនរួចហើយនៅក្នុងការអនុវត្ត។ នោះជាការខកចិត្តបន្តិច ដោយសារពួកគេភាគច្រើនសម្លឹងមកខ្ញុំ ហាក់ដូចជាខ្ញុំទើបតែធ្លាក់ពីលើដើមឈើ។
ខ្ញុំបានបញ្ចេញសំឡេងភាគច្រើនខុសព្រោះខ្ញុំពិតជាមិនបានសិក្សាទីលាននៅពេលនោះ។
នោះធ្វើឱ្យខ្ញុំធ្លាក់ទឹកចិត្ដយ៉ាងខ្លាំង ហើយគិតក្នុងចិត្តខ្លួនឯងថានឹងមិនអាចជួយអ្វីបាន ហើយបន្ទាប់មកមិនបានធ្វើអ្វីជាមួយវាអស់រយៈពេលពីរបីឆ្នាំ។
មិត្តស្រីរបស់ខ្ញុំនិយាយភាសាអង់គ្លេសបានល្អ (ល្អជាងខ្ញុំ) ហើយខ្ញុំបានរក្សាវានៅនោះ។
យូរៗទៅកាលបរិច្ឆេទចូលនិវត្តន៍របស់ខ្ញុំកាន់តែខិតជិតមកដល់ ហើយចាប់តាំងពីខ្ញុំចង់ទៅប្រទេសថៃរយៈពេល 8 ខែក្នុងមួយឆ្នាំ ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំគួរតែចាប់ផ្តើមម្តងទៀត។
ខ្ញុំជឿថា ប្រសិនបើអ្នកសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯងទៅប្រទេសផ្សេងយូរពេក អ្នកគួរតែ (ព្យាយាម) និយាយភាសាយ៉ាងហោចណាស់បន្តិច។
ព្រោះអ្វីដែលខ្ញុំបានរៀនរួចហើយ មិនបានបំពេញចិត្តខ្ញុំទេ (សុំទោស ខ្ញុំមិនស្គាល់ពាក្យផ្សេងទៀត) ខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តសាកល្បងវាតាមរបៀបផ្សេង គឺដំបូងព្យាយាមអាន និងសរសេរបញ្ចូលគ្នាជាមួយពាក្យដែលខ្ញុំនៅតែដឹង។ បានចុះមករៀនព្យញ្ជនៈទាំង ៤៤ ហើយជាការពិតណាស់ក៏អាចសរសេរវាបានដែរ វាបានចំណាយពេលមួយរយៈមុនពេលដែលខ្ញុំគិតវាចេញ ដែលសមហេតុផលប្រសិនបើអ្នកសន្មត់ថាមាន 44 ផ្សេងគ្នារួចហើយ ហើយអ្វីដែល K តំណាងគឺអាស្រ័យលើ ការបញ្ចេញសំឡេង ហើយខ្ញុំអាចផ្តល់ឧទាហរណ៍មួយចំនួន។
បន្ទាប់ពីនេះខ្ញុំចាប់ផ្តើមសិក្សាស្រៈ (សញ្ញា) ពីព្រោះការបញ្ចេញសំឡេងនៃព្យញ្ជនៈនីមួយៗត្រូវបានកំណត់ដោយស្រៈ (សញ្ញា) ដែលភ្ជាប់ជាមួយវា។
ដូច្នេះខ្ញុំគិតថា វានឹងកាន់តែងាយស្រួលបន្តិច ព្រោះមានត្រឹមតែ 32 ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែភ្លាមៗនោះ វាបានប្រែក្លាយជាកំហុស ព្រោះមាន 4 E រួចហើយ សម្រាប់អ្នកជំនាញ e,ee,E,EE និង O's ផងដែរ។ 4 o, អូ, អូ, អូ ជាដើម។
ទាំងព្យញ្ជនៈ និងស្រៈ (សញ្ញា) មានលេខដែលខ្ញុំបន្តលាយបញ្ចូលគ្នា ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីចាំបាច់ g;dvers និង anti depressants (កំប្លែង) ឥឡូវនេះខ្ញុំអាចនិយាយបានថាខ្ញុំស្គាល់ពួកគេទាំងអស់។
ទទួលស្គាល់និងសរសេរ។
ឥឡូវមកដឹងថា បើខ្ញុំឃើញពាក្យជាភាសាថៃ គឺខ្ញុំដឹងថាវានិយាយយ៉ាងម៉េច និងបញ្ចេញសំឡេង ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនដឹងថាពាក្យនេះមានន័យយ៉ាងណាទេ ដូច្នេះមិនទាន់ជួយអ្វីបានទេ។
ដូច្នេះ ខ្ញុំបានចូលរៀនវគ្គ Thai Trainer III ហើយបញ្ចូលវាជាមួយអក្សរថៃ។
ឥឡូវនេះខ្ញុំបានចូលនិវត្តន៍ហើយ ដូច្នេះហើយ 8 ខែនៅប្រទេសថៃ និង 4 នៅហូឡង់ ដែលផ្តល់ពេលវេលាឱ្យខ្ញុំបន្ថែមទៀត។
អ្វីដែលខ្ញុំកំពុងជួបប្រទះនៅពេលនេះគឺការដែលជនជាតិថៃមិនប្រើអក្សរធំ ហើយមិនទុកចន្លោះរវាងពាក្យ និងគ្មានសញ្ញាក្បៀស/សម័យ ECT។ ដូច្នេះឥឡូវនេះ ខ្ញុំត្រូវមើលឲ្យបានហ្មត់ចត់នៅពេលដែលប្រយោគ ឬពាក្យចាប់ផ្តើម ឬបញ្ចប់។
សរុបមក ខ្ញុំរវល់សរុប 3-4 ឆ្នាំហើយ ឆ្នាំមុន ច្រើនជាងឆ្នាំមុនៗបន្តិច ហើយខ្ញុំព្យាយាមនិយាយឡើងវិញនូវសញ្ញា 44+32 ទាំងនោះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ព្រោះបើមិនដូច្នេះទេ ខ្ញុំនឹងភ្លេចវាម្តងទៀតបន្ទាប់ពី 2 សប្តាហ៍ហើយ ខ្ញុំមិនចង់វាយខ្លួនឯងទេ។ បោកលើកទីពីរ។
ជាចុងក្រោយ ខ្ញុំត្រូវតែនិយាយថា ខ្ញុំពិបាកខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្តែវាពិតជាសប្បាយណាស់ ជាពិសេសប្រសិនបើនៅពេលណាមួយងូតទឹកធ្លាក់ម្តងៗ។
លោក Peter Bol
1. ពិបាកប៉ាន់ស្មានកម្រិតរបស់ខ្ញុំ។ ប្រាកដជាមិនស្ទាត់ជំនាញឬជឿនលឿនពេក។ ប៉ុន្តែខ្ញុំគិតថាយ៉ាងហោចណាស់អ្នកចាប់ផ្តើមជឿនលឿនម្នាក់។
2. ខ្ញុំអាចអានការបង្ហោះ Facebook មួយប្រយោគជាច្រើនពីប្រពន្ធខ្ញុំ និងមិត្តភ័ក្ដិ FB របស់នាង។ ប៉ុន្តែដោយគ្មានន័យអ្វីទាំងអស់។ ខ្ញុំមិនទាន់អាចអានរឿងខ្លី អត្ថបទកាសែត ទុកឱ្យតែសៀវភៅមួយក្បាល។ ខ្ញុំចេះសរសេរភាសាថៃតិចជាង។
៣+៤។ ខ្ញុំបានមកប្រទេសថៃតាំងពីឆ្នាំ 3 ហើយចាប់ពីពេលនោះមកខ្ញុំបានរៀនពាក្យ។ រាប់ដំបូង។ បន្ទាប់ពីនោះ រាល់ថ្ងៃឈប់សម្រាក (រៀងរាល់ពីរឆ្នាំម្តង) ខ្ញុំបានរៀនពាក្យពីរបីទៀត ហើយក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានធ្វើការលើវាក្យសព្ទរបស់ខ្ញុំនៅផ្ទះនៅប្រទេសហូឡង់ ដោយមានជំនួយដូចជា CD ដែលខ្ចីពីបណ្ណាល័យជាដើម។ ប៉ុន្តែក្នុងអំឡុងពេលវិស្សមកាលនៅប្រទេសថៃ ខ្ញុំតែងតែរៀនពាក្យ និងប្រយោគច្រើនបំផុត។
ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមអាននិងសរសេរកាលពីដប់ឆ្នាំមុន ដោយព្យាយាមរៀនអក្សរដំបូង។ ហើយនោះក៏មានភាពរលូនជាងមុនក្នុងអំឡុងពេលវិស្សមកាលនៅប្រទេសថៃ។ ខ្ញុំតែងតែប្រើស្លាកលេខរថយន្តជាជំនួយពេលបើកបរ។ ពីរបីឆ្នាំមកនេះ ខ្ញុំក៏មានថតវគ្គសិក្សាមួយ (សម្រាប់អ្នកចាប់ផ្តើមដំបូង និងសិស្សកម្រិតខ្ពស់) ដែលមានស៊ីឌីអមមកជាមួយ។ ប៉ុន្តែពេលខ្លះខ្ញុំមិនមានពេលវេលា ឬថាមពលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើការលើវាជាប់លាប់ក្នុងរយៈពេលយូរជាងនេះ។
5. សម្លេង និងការបញ្ចេញសំឡេងនៅតែជាបញ្ហាធំ ហើយខ្ញុំមិនមានឱកាសច្រើនក្នុងការអនុវត្តការនិយាយ និងការស្តាប់ក្នុងការអនុវត្តនោះទេ។ ប្រពន្ធខ្ញុំជាជនជាតិថៃ ហើយជាការពិតណាស់ ខ្ញុំបានរើសច្រើនពីនាងជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ ប៉ុន្តែនាងមិនមែនជាគ្រូបង្រៀនទេ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលខ្ញុំទទួលបានការហាត់ប្រាណកាន់តែច្រើនក្នុងអំឡុងពេលវិស្សមកាល។
6. ខ្ញុំបន្តអភិវឌ្ឍខ្លួនឯងបន្តិចម្តងៗ។ យ៉ាងណាមិញរាល់ជំហានគឺមួយ។ ខ្ញុំកត់សម្គាល់ឃើញថាមានការរីកចម្រើនបន្ទាប់ពីរាល់ថ្ងៃឈប់សម្រាក ហើយក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភ័ក្តិនៅប្រទេសថៃ ពេលខ្លះនិយាយភាសាថៃជាមួយខ្ញុំ ហើយខ្ញុំទទួលបានចំណាប់អារម្មណ៍ថាពួកគេគិតថាខ្ញុំកាន់តែច្បាស់ (យល់ និងយល់ច្រើនជាងអ្វីដែលខ្ញុំគិត។ ដែលលើកទឹកចិត្ត។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំនឹង - នៅថ្ងៃណាមួយ - បោះជំហានដ៏ធំបំផុតរបស់ខ្ញុំនៅពេលខ្ញុំរស់នៅទីនោះ។ ពេលណាក៏អាចទៅរួច។
*ហើយប្រហែលជាមានឱកាសទទួលបានសញ្ញាប័ត្រអនុបណ្ឌិតនៅប្រទេសហូឡង់។ ព្រោះបើខ្ញុំនិយាយត្រូវ ខ្ញុំបានអានមួយភ្លែតថា Tino កំពុងត្រឡប់ទៅប្រទេសហូឡង់វិញ ទាក់ទងនឹងការសិក្សារបស់កូនប្រុសគាត់។ ដូច្នេះប្រហែលជាគាត់ចង់ផ្ទេរចំណេះដឹងនិងជំនាញរបស់គាត់ទៅអ្នកដែលចាប់អារម្មណ៍។ ខ្ញុំនៅខាងមុខ!
ស្វាគមន៍,
លោក Michel
1. ចាប់ផ្តើម។
2. ខ្ញុំចាប់ផ្តើមស្គាល់អក្សរកាន់តែច្រើន ហើយពេលខ្លះក៏មានពាក្យ និងរចនាសម្ព័ន្ធនៃពាក្យផ្សំផងដែរ។ ប៉ុន្តែវានៅតែតូច។ ខ្ញុំដឹងគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីដឹងថាអ្វី និងរបៀបមើល។ ក្នុងករណីណាក៏ដោយវាមានប្រយោជន៍ណាស់🙂
3. មានមេរៀនប្រចាំសប្តាហ៍ពីជនជាតិថៃនៅ NL រយៈពេលជាច្រើនខែ។ ទទួលបានការយល់ដឹងយ៉ាងល្អអំពីរចនាសម្ព័ន្ធនៃភាសា និងបានរៀនអក្សរជាច្រើន។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី វិធីសាស្រ្តបង្រៀនគឺសំដៅលើកុមារតូចៗដែលទើបចេះដើរតេះតះ ប៉ុន្តែពួកគេត្រូវរៀនសរសេរ ប៉ុន្តែពួកគេចេះភាសារួចហើយ។ មានតែពេលនេះដែលចលនារបស់យើងស្ថិតនៅក្នុងការមើលឃើញប៉ុណ្ណោះគឺយើងយកវាឡើងកាន់តែខ្លាំងជាងនេះបន្តិច។
4. មួយឆ្នាំកាន់តែល្អិតល្អន់ 2 ឆ្នាំពិបាក ហើយឥឡូវនេះបន្តិចទៀត។
5. សម្លេង និងការសរសេរខុសគ្នាខ្លាំង។
6. បច្ចុប្បន្នកំពុងរៀនពាក្យតាមរយៈកម្មវិធី។ ប្រហែលជាមេរៀនមួយនៅពេលក្រោយ (មានអ្នកណាមានគន្លឹះល្អនៅក្នុងតំបន់ Chiang Dao?)
ចៃដន្យ កម្មវិធីបកប្រែកាន់តែរីកចម្រើន។ ឥឡូវនេះខ្ញុំមានកន្លែងមួយដែលខ្ញុំនិយាយភាសាអង់គ្លេស ហើយវាចេញជាភាសាថៃ ទាំងការនិយាយ និងការសរសេរ។ ខ្ញុំអាចពិនិត្យមើលថាដោយការបកប្រែភាសាថៃត្រឡប់មកវិញហើយឃើញថាការបកប្រែគឺស្ទើរតែតែងតែត្រឹមត្រូវ។
វាអាចជាការល្អក្នុងការនិយាយថា ខ្ញុំបានដើរតួជាអ្នកបកប្រែជាញឹកញាប់នៅក្នុងជម្លោះផ្លូវច្បាប់ និងក្នុងអំឡុងពេលផ្តល់សក្ខីកម្មរបស់តុលាការផងដែរ។ ដោយផ្ទាល់ពីហូឡង់ ឬអង់គ្លេសទៅថៃ និងច្រាសមកវិញ។ ដូច្នេះប្រសិនបើនរណាម្នាក់ត្រូវការវាប្រាប់ខ្ញុំ។ ជាការពិតណាស់សម្រាប់ថ្លៃសេវា។
មួយទៀត ប៉ុន្តែបញ្ហាដែលទាក់ទងគឺជាការពិតណាស់ដែលជនជាតិថៃខ្លួនឯងគួររៀននិយាយពាក្យនៅខាងក្រៅទ្វារ។ ប្អូនថ្លៃរបស់ខ្ញុំ ការអប់រំល្អ និងការងារបានដឹងពីរឿងនេះ នៅពេលដែលយើងធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ប្រទេសកម្ពុជាជាមួយគ្នា។ ប្រពន្ធខ្ញុំមិនចង់មកទេ ដូច្នេះគាត់ត្រូវមកតាមដើម្បីមើល បើខ្ញុំមិនពាក់ព័ន្ធនឹងស្ត្រី។ នៅពេលដែលគាត់ដឹងថាគាត់ពឹងផ្អែកទាំងស្រុងលើខ្ញុំដោយសារតែគាត់មិននិយាយភាសាអង់គ្លេសគាត់បានសម្រេចចិត្តធ្វើអ្វីមួយអំពីវា។
ជាការពិតណាស់វាមិនដែលកើតឡើងទេ។
អ្វីដែលខ្ញុំមានន័យថា: ជាការពិតណាស់ភាសាថៃគឺជាការនិយាយតែនៅក្នុងតំបន់ដែលមានកម្រិតខ្លាំងណាស់។
ដូចជនជាតិហូឡង់ដែរ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលជនជាតិអាមេរិកម្នាក់ បើទោះបីជាគាត់មករស់នៅទីនេះរាប់ឆ្នាំក៏ដោយ ក៏មិនចាំបាច់រៀនភាសាហូឡង់ដែរ។
ឧទាហរណ៍ ការរៀនភាសាថៃគឺដូចគ្នានឹងការរៀនភាសាអាល់បានីដែរ វាត្រូវការថាមពលច្រើន ប៉ុន្តែតើវាល្អយ៉ាងណាទៅ បើអ្នកមិនរស់នៅទីនោះជាអចិន្ត្រៃយ៍?
ខ្ញុំក៏និយាយភាសាអេស្ប៉ាញផងដែរ។ នៅទីនោះខ្ញុំអាចមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនខ្ញុំនៅទូទាំងអាមេរិកឡាទីន (សូម្បីតែនៅប្រេស៊ីល (ព័រទុយហ្គាល់) មនុស្សយល់ពីខ្ញុំច្បាស់) អាចទៅអេស្ប៉ាញបាន ព័រទុយហ្គាល់ក៏ល្អដែរ! ថៃ? មានតែប្រទេសថៃទេ ដែលភាគច្រើនអាចធ្វើអ្វីមួយជាមួយប្រទេសឡាវបាន។
មករស់នៅទីនេះក្នុងទីក្រុងបាងកកជិត ១០ ឆ្នាំមកហើយ ហើយខ្ញុំពិតជាមិនមានការរីកចម្រើនក្នុងការរៀនភាសាថៃទេ។ យល់ច្រើនជាងខ្ញុំអាចនិយាយ។ ប្រហែលជានៅលើដៃម្ខាងខ្ជិល ម្យ៉ាងវិញទៀតមិនចាំបាច់រៀនភាសាថៃទាល់តែសោះ។ ប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំគឺជាអ្នកគ្រប់គ្រងក្រុមហ៊ុនប្រតិបត្តិការអន្តរជាតិ ហើយនិយាយភាសាអង់គ្លេសបានល្អ។ បងប្រុសរបស់នាង និងឪពុករបស់នាងក៏ដូចគ្នាដែរ។ យើងមិនមានកូនទេ។ ដូច្នេះខ្ញុំតែងតែនិយាយភាសាអង់គ្លេស ហើយកម្រណាស់ បើធ្លាប់ជាភាសាថៃ ឬហូឡង់។
ខ្ញុំធ្វើការជាគ្រូបង្រៀននៅសកលវិទ្យាល័យ ហើយថ្នាក់ទាំងអស់សុទ្ធតែជាភាសាអង់គ្លេស។ សិស្សត្រូវតែនិយាយភាសាអង់គ្លេសផងដែរក្នុងចំណោមពួកគេ។ អនុវត្តចំពោះសហការីថៃរបស់ខ្ញុំផងដែរ។ ហើយពួកគេក៏រំពឹងថាគ្រូបរទេសម្នាក់អាចនិយាយភាសាអង់គ្លេសបាន ហើយពួកគេពេញចិត្តចំពោះរឿងនោះព្រោះពួកគេកែលម្អភាសាអង់គ្លេសរបស់ពួកគេ។ ស្ថានភាពនឹងផ្លាស់ប្តូរនៅពេលខ្ញុំចូលនិវត្តន៍ ហើយផ្លាស់ទៅភូមិភាគឦសាន។ ប៉ុន្តែបន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏មានពេលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីរៀនភាសាថៃ។
ជំនួយដែលចង់បាន៖
អតីតស្វាមីរបស់មិត្តភ័ក្តិរបស់ខ្ញុំនៅទីនេះនៅប្រទេសហូឡង់បានទទួលមរណៈភាព ហើយការទំនាក់ទំនងតាមទូរស័ព្ទជាមួយស្ត្រីមេម៉ាយនៅប្រទេសថៃគឺពិបាកខ្លាំងណាស់។ តើមានអ្នកណាហ៊ានជួយបកប្រែទេ?
សូមរាយការណ៍/ផ្ញើអ៊ីមែលទៅ [អ៊ីមែលការពារ]