អ្នកមិនដែលក្លាយជាជនជាតិថៃទេ។ ស្ថានសួគ៌ជួយយើងពីវា។
'វប្បធម៌គឺដូចជាខ្ទឹមបារាំងដែលអ្នកត្រូវបកស្រទាប់ដោយស្រទាប់។ មានតែពេលនោះទេ ខ្លឹមសារទាំងមូលនឹងបង្ហាញខ្លួនឯង។'
លោក Geert Hofstede
វប្បធម៌មានលក្ខណៈសាមញ្ញជាងយើងគិតទៅទៀត។
សង្ខេបអំពីវប្បធម៌។ ទោះបីជាវប្បធម៌ខុសគ្នាច្រើន ឬតិចពីគ្នាទៅវិញទៅមកក៏ដោយ ក៏វប្បធម៌មានភាពដូចគ្នាច្រើនជាងអ្វីដែលយើងគិតជាទូទៅ។ យ៉ាងណាមិញ បទពិសោធន៍របស់មនុស្សគឺដូចគ្នានៅគ្រប់ទីកន្លែង។ យើងកើត ធំឡើង រៀបការ មានកូន ចាស់ហើយឈឺ ហើយទីបំផុតស្លាប់ទាំងអស់។
គំនិត និងពិធីសាសនាជុំវិញព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះអាចខុសគ្នារវាងវប្បធម៌ ប៉ុន្តែបញ្ហាប្រឈម បទពិសោធន៍ និងអារម្មណ៍គឺដូចគ្នា។ ខ្ញុំជឿថាមានតម្លៃសកលដែលដូចគ្នាសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ ទោះបីជាប្រហែលជានៅក្នុងលំដាប់ខុសគ្នានៃសារៈសំខាន់ ទម្ងន់ ឬការបញ្ចេញមតិ។ យើងអាចកសាងវានៅពេលយើងស្គាល់វប្បធម៌បរទេស។
ប្រទេសថៃគឺជាសង្គមពហុវប្បធម៌
សង្គមដែលជោគជ័យច្រើនតែមានពហុវប្បធម៌។ ចំនួនប្រជាជននៃទីក្រុង Amsterdam ក្នុងយុគសម័យមាសផ្ទាល់របស់យើងរួមមាន Flemings, Zeelanders, Prussians, Huguenots, Sephardic Jews និងជនជាតិដើមមួយចំនួនដែលបាត់បង់។
ប្រទេសថៃគឺជាសង្គមពហុវប្បធម៌បែបនេះ។ វប្បធម៌របស់ប្រជាជនម៉ូស្លីមខាងត្បូង និងកុលសម្ព័ន្ធភ្នំភាគខាងជើង ខុសគ្នាច្រើនពីវប្បធម៌ថៃ 'ផ្លូវការ' ដូចជនជាតិហូឡង់។ ភាពខុសគ្នារវាងវប្បធម៌គឺច្រើនតែខាងក្រៅជាងខាងក្នុង ភាពស្រើបស្រាលជាងសំខាន់។ មានរូបសំណាកនៅក្នុងព្រះវិហារ និងក្នុងព្រះវិហារមួយ ទៀនត្រូវបានភ្លឺ។ លុតជង្គង់ អធិស្ឋាន យំ និងសើច។
វប្បធម៌ទាំងអស់មានចំណុចយោងជាច្រើន ដែលហៅថាវប្បធម៌ដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបាន និងខុសគ្នាទាំងស្រុង ខ្ញុំគិតថាវានៅឆ្ងាយពីការពិត។ ការមានចិត្តល្អចំពោះគ្នា និងការសួរសុខទុក្ខគ្នា គឺជាតម្លៃដ៏សំខាន់នៅគ្រប់ទីកន្លែង មានតែវិធីនៃការសួរសុខទុក្ខប៉ុណ្ណោះដែលខុសគ្នា និងមិនច្រើននោះទេ។ ភាពខុសគ្នានៃវប្បធម៌ភាគច្រើនអាចមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងក្រុម ('ពណ៌ទឹកក្រូច' 'ជាតិ, សាសនា, ស្តេច') ហើយមិនសូវលេចធ្លោក្នុងទំនាក់ទំនងបុគ្គល។ តើអ្វីទៅ? de វប្បធម៌ថៃ? អ្នកណាដឹងអាចនិយាយបាន។
ការភ្ញាក់ផ្អើលនៃវប្បធម៌
វាគឺជា Kalvero Olberg ដែលពេញនិយមគំនិតខាងលើក្នុងឆ្នាំ 1960 ។ គាត់បានបែងចែកបួនដំណាក់កាលក្នុងការស្គាល់វប្បធម៌ថ្មី៖
- A អរសប្បាយ. អ្វីគ្រប់យ៉ាងគឺថ្មី ស្រស់ស្អាត និងគួរឱ្យរំភើប ប៉ុន្តែក៏មានការភ័យខ្លាចបន្តិច និងមិនប្រាកដប្រជា។
- B ឆាប់ខឹងនិងអរិភាព. ការផ្តោតសំខាន់គឺទៅលើភាពខុសគ្នារវាងវប្បធម៌ផ្ទាល់ខ្លួន និងវប្បធម៌បរទេស។ ការប្រៀបធៀបត្រូវបានធ្វើឡើងទាំងសងខាង ដែលធាតុមកពីវប្បធម៌មួយ ហើយជួនកាលធាតុពីផ្សេងទៀតចេញមកថាល្អជាង។ ការខកចិត្ត ការនឹកផ្ទះ ការភ័យខ្លាច និងភាពសោកសៅអាចជាលទ្ធផល។
- C ការកែតម្រូវបន្តិចម្តង ៗ. យើងស៊ាំនឹងភាពខុសគ្នា ហើយមានអារម្មណ៍ស្រួលជាង។ ព្រឹត្ដិការណ៍អាចទស្សន៍ទាយបានច្រើនជាង និងមិនសូវរំខាន។ យើងមានការគ្រប់គ្រង និងដឹងកាន់តែច្រើន។
- D សម្របខ្លួន. នេះមានន័យថាអ្នកអាចធ្វើការបានយ៉ាងស្រួលទាំងក្នុងវប្បធម៌របស់អ្នកនិងផ្សេងទៀត។
អ្នកមិនដែលក្លាយជាជនជាតិថៃទេ។ ស្ថានសួគ៌ជួយយើងពីវា។
យើងទាំងអស់គ្នាឆ្លងកាត់ដំណាក់កាលទាំងអស់នេះ។ ខ្ញុំក៏បានដឹងពីចំណែករបស់ខ្ញុំអំពីការឆាប់ខឹង និងអរិភាព ហើយពេលខ្លះនៅតែធ្វើ។ មិនថាយើងជោគជ័យក្នុងការឈានដល់ដំណាក់កាលចុងក្រោយ ការសម្របខ្លួន មានអ្វីជាច្រើនទៀតដែលទាក់ទងនឹងបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់យើង ការសម្របខ្លួន និងដែនកំណត់នៃការអត់ឱនរបស់យើង និងតិចជាងច្រើនជាមួយនឹងធម្មជាតិនៃវប្បធម៌បរទេស។
ភាពបើកចំហ ការយល់ដឹង ការចង់ដឹងចង់ឃើញ ភាពក្លាហាន ការតស៊ូ និងបំណងប្រាថ្នាចង់យល់ មានអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលត្រូវធ្វើជាមួយនេះ។ អ្នកនឹងមិនក្លាយជាជនជាតិថៃទេ ស្ថានសួគ៌ជួយយើងពីនោះ។ វាមិនគួរទេ ភាពចម្រុះនៅក្នុងសង្គមគឺជារឿងល្អបំផុតដែលមាន។
អ្នកអាចជាប់គាំងក្នុងដំណាក់កាលណាមួយខាងលើ។
- ប្រសិនបើអ្នកជាប់គាំងនៅដំណាក់កាល A អរសប្បាយឃើញគ្រប់យ៉ាងតាមរយៈវ៉ែនតាថៃពណ៌ផ្កាឈូកហើយមិនទ្រាំនឹងការរិះគន់សង្គមថៃ។
- ប្រសិនបើអ្នកជាប់គាំងនៅដំណាក់កាល B ឆាប់ខឹងនិងអរិភាពអ្នកតែងតែឃើញអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងតាមរយៈកញ្ចក់របស់ហូឡង់។ មនុស្សក្នុងដំណាក់កាលនេះតែងតែស្រែកថា 'អ្នកនឹងក្លាយជាជនបរទេសជានិច្ច!' ដែលអ្នកពង្រឹងដោយមិនចាំបាច់ និងសង្កត់ធ្ងន់លើភាពផ្ទុយគ្នារវាងជនអន្តោប្រវេសន៍ និងជនជាតិដើម។ វាក៏បង្ហាញពីការមិនចង់សម្របខ្លួន ពោលគឺរៀន។ អ្នកនិយាយថាវាមិនមានបញ្ហាអ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកប្រព្រឹត្ត។
- អំពីដំណាក់កាល C ការកែតម្រូវបន្តិចម្តង ៗអ្នកធ្វើច្រើនខែ ជួនកាលច្រើនឆ្នាំ។ ប្រសិនបើអ្នកចង់ឆ្លងកាត់ដំណាក់កាលទាំងអស់នេះបានត្រឹមត្រូវ អ្នកត្រូវតែបញ្ចូលខ្លួនអ្នកទៅក្នុងវប្បធម៌ និងភាសាថៃ ដែលអ្នកសួរសំណួរ អំពីវប្បធម៌ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក និងជាពិសេសសំណួររិះគន់។ វាជាការយល់ច្រលំដែលគិតថាប្រជាជនថៃមានប្រតិកម្មមិនល្អចំពោះការសាកសួរសំណួរ ឬមតិយោបល់ លុះត្រាតែពួកគេរិះគន់ជាមុន។ គ្មានសំណួរដូច មិននឹកស្មានថាថៃពុករលួយយ៉ាងនេះ? Maar តើអ្នកយល់យ៉ាងណាចំពោះអំពើពុករលួយ? ពេលនោះអ្នកដឹងថាមិនមែនអ្វីគ្រប់យ៉ាងគឺខ្មៅ ឬសទេ។ អត់ធ្មត់។ កុំព្យួរលើចំណាប់អារម្មណ៍ដំបូង វាមិនតែងតែត្រឹមត្រូវទេ។
- នៅដំណាក់កាល D សម្របខ្លួន ជាទូទៅ អ្នកមានអារម្មណ៍ស្រួលក្នុងវប្បធម៌ថ្មី។
ការសម្របខ្លួនតម្រូវឱ្យមានការសម្របសម្រួល
ការសម្របខ្លួនក៏តម្រូវឱ្យមានការសម្របសម្រួលផងដែរ។ ជាញឹកញាប់យើងឡើងប្រឆាំងនឹងដែនកំណត់នៅទីនោះ។ ជាចុងក្រោយ អ្នកត្រូវតែរក្សាភាពស្មោះត្រង់របស់ខ្លួនឯង។ ការកែសម្រួលមិនដូចគ្នានឹងការយកគ្រប់យ៉ាងដោយងងឹតងងល់នោះទេ។ ប្រសិនបើអ្នកគិតថាអំពើពុករលួយគឺជាការរំលោភបំពានមួយ (ហើយប្រជាជនថៃជាច្រើនក៏គិតដូច្នេះដែរ) នោះអ្នកមិនចូលរួមទេ រយៈពេល។ ដើម្បីសម្របខ្លួន ឬមិន អាចបង្ហាញពីបញ្ហាមួយ ដូចដែលសំបុត្រប្រឌិតខាងក្រោមបង្ហាញផ្ទុយស្រឡះ។ តើអ្នកណាត្រូវបានកែតម្រូវ Jan ឬ Henk? តើអ្នកត្រូវសម្របសម្រួលជាមួយនឹងការផ្ដន្ទាទោសផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងករណីនេះទេ?
Koblenz, ថ្ងៃទី 24 ខែមករាឆ្នាំ 1934
សូមគោរព មករា
ខ្ញុំបានអានអត្ថបទរបស់អ្នកដែលអ្នកប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងចំពោះអាកាសធាតុនៃការប្រឆាំងនឹងពួកយូដានៅក្នុងប្រទេសអាឡឺម៉ង់ជាទីស្រឡាញ់របស់យើង។ យើងបានរស់នៅទីនេះអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំជាមួយនឹងភរិយាអាល្លឺម៉ង់របស់យើង។ ខ្ញុំគិតថាវាមិនសមទេដែលយើងជាភ្ញៀវ ព្រោះយើងតែងតែប្រឆាំងវប្បធម៌អាល្លឺម៉ង់។ យ៉ាងណាមិញ ការប្រឆាំងនឹងពួកយូដាគឺជាផ្នែកមួយនៃវប្បធម៌នេះអស់ជាច្រើនសតវត្សមកហើយ តើខ្ញុំអាចនិយាយអ្វីខ្លះអំពីវប្បធម៌គ្រិស្តសាសនាលោកខាងលិចទាំងមូល! វាមិនមែនសម្រាប់យើងនិយាយឬធ្វើអ្វីអំពីវាទេ។ ទុកវាឱ្យជនជាតិអាល្លឺម៉ង់។ រីករាយប្រទេស! យើងត្រូវសម្របខ្លួនមែនទេ? ខ្ញុំសង្ឃឹមថាអ្នកបោះបង់បេសកកម្មដែលមិនអាចទៅរួចនេះ។
សូមគោរព
Henk
មធ្យោបាយតែមួយគត់ដើម្បីយល់ពីវប្បធម៌គឺរៀនភាសា
ឧបសគ្គដ៏ធំបំផុតក្នុងការសម្របខ្លួននៅតែជាជនជាតិភាគតិច ជំនឿថាវប្បធម៌ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកគឺល្អបំផុតនៅក្នុងស្ទើរតែគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់។ បោះបង់គំនិតនេះ។ កុំប្រៀបធៀប (ច្រើនពេក)។ ផ្អាកការវិនិច្ឆ័យរបស់អ្នក។ ឧបសគ្គសំខាន់មួយទៀតគឺភាសា។ វាជាជំនឿរបស់ខ្ញុំដែលថាវិធីតែមួយគត់ដើម្បីយល់ពីវប្បធម៌មួយគឺតាមរយៈភាសា ដោយមានករណីលើកលែង។ ការរៀនភាសាក៏បង្ហាញភាសាថៃថាអ្នកចាប់អារម្មណ៍នឹងវប្បធម៌របស់ពួកគេដែរ។ ការមានសកម្មភាពក្នុងសង្គមថៃតាមមធ្យោបាយមួយឬក៏មួយក៏ជាកត្តាចាំបាច់ដែរ។ ខ្ញុំជឿជាក់ថាអ្នកគ្រប់គ្នាអាចស្វែងរកការងារដែលសាកសមនឹងពួកគេ។
ឧបសគ្គមួយទៀតគឺការតោងជាប់នឹងភាពមិនច្បាស់លាស់ និងភាពទូទៅ។ ចិត្តរបស់អ្នកទទេ, de ថៃ និង de យ៉ាងណាមិញ វប្បធម៌ថៃមិនមានទេ។ ព្យាបាលថៃគ្រប់រូបជាមួយរូបរាងស្រស់ស្អាត។ ភ្លេចថាគាត់ជាជនជាតិថៃ។ មើលតែមនុស្សនៅក្នុងខ្លួនគាត់។ រកមើលរឿងធម្មតា មានច្រើន ហើយម្តងទៀត ចង់ដឹងចង់ឃើញ។ បន្តសួរនិងសួរ។ រក្សាអារម្មណ៍កំប្លែងរបស់អ្នក។ ដូចនៅក្នុងដំណើរការសិក្សាណាមួយដែរ អ្នកត្រូវបង្កើតកំហុស។ រៀនពីវា ថៃបានអត់ទោសឲ្យអ្នកហើយ។
សម្របខ្លួន
ការសម្របខ្លួនមានន័យថា មិនមែនខ្ញុំនិយាយម្តងទៀតថា អ្នកត្រូវតែក្លាយជា ឬធ្វើដូចជនជាតិថៃ។ គំនិតដែលថាខ្លួនមាននិស្ស័យ បើអ្នកក៏បើកបរប្រឆាំងនឹងចរាចរណ៍ ប្រមូលថង់ផ្លាស្ទិកនៅ 7-Eleven ជឿខ្មោច អោបពុទ្ធសាសនា ឬស្រវឹងគ្រប់ពិធីជប់លៀង គ្រាន់តែជាការល្ងង់ដូចការរំពឹងថា ដៃគូរជនជាតិថៃរបស់អ្នកទៅធម្មជាតិនៅប្រទេសហូឡង់ ប្រសិនបើនាង អាចដោះស្រាយភាពត្រជាក់ ចូលចិត្តសត្វត្រយ៉ង ចូលចិត្ត André Hazes ប្រសើរជាង Phumpuang Duangchan ឬចូលចិត្តកង់ទៅឡាន។ អ្នកក៏មិនចាំបាច់ចូលចិត្តជនជាតិថៃទាំងអស់ ឬរំពឹងថាជនជាតិថៃទាំងអស់ចូលចិត្តអ្នកដែរ។
ការសម្របខ្លួនមានន័យថា ផងដែរ ដែលអ្នកមានអារម្មណ៍សុខស្រួល បំពេញ និងសុខស្រួលនៅក្នុងសង្គមថៃ ដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថាអ្នកដឹងថាសង្គមនោះ ដែលអ្នកត្រូវបានរួមបញ្ចូល និងអាចចូលរួមក្នុងវានៅលើកម្រិតភាគច្រើន ដែលអ្នកដើរជុំវិញដោយគ្មានការហាមឃាត់ ខណៈពេលដែលអ្នកបង្កើតអត្តសញ្ញាណផ្ទាល់ខ្លួន តម្លៃ និងភាពសុចរិត។ និយាយឱ្យខ្លីគឺមានអារម្មណ៍នៅផ្ទះ។
ទាំងអស់នេះហាក់បីដូចជាកិច្ចការមួយ ហើយពេលខ្លះវាក៏ជាកិច្ចការដែរ។ វាមិនដែលដំណើរការទាល់តែសោះ។ ប៉ុន្តែការព្យាយាមដោយស្មោះដើម្បីធ្វើដូច្នេះគឺជាបញ្ហាប្រឈមដ៏អស្ចារ្យនិងការពង្រឹងជីវិតរបស់អ្នក។
Perfect beschreven Tino. Helemaal mee eens.
We wonen nu 3 jaar in Thailand, en zitten nu ergens tussen phase 2 en 3 denk ik.
Niet gemakkelijk om onze (westerse) waarden en normen een beetje opzij te zetten om de thaise te kunnen/willen begrjpen en te aanvaarden.
ម៉ាទីនជាទីគោរព!
Ik geloof juist dat die waarden en normen (zeg maar de binnenkant van de culturele ui) helemaal niet zo veel van elkaar verschillen. Neem er een paar in gedachten en vergelijk ze. Goed zorgen voor je ouders en kinderen, je partner niet voor de gek houden, je medemens vriendelijk bejegenen, je beroep naar eer en geweten uitoefenen et cetera, dat zijn universele waarden, geen westerse of oosterse. De uitwerking van die waarden en normen in de werkelijkheid van alledag is wat weerbarstiger, hier en daar, maar uit die zichbare werkelijkheid mag je geen waarden en normen afleiden. De mens is nu eenmaal niet perfect, niet hier en niet daar. De grootste verschillen tussen culturen zijn oppervlakkiger maar wel interessant: gewoonten en gebruiken.
ទីណា ជាទីគោរព
Dat klopt inderdaad ook wel, maar er zijn hier toch wel een aantal, noem het maar “gewoonten” dan, die, over het algemeen in Thailand maatschappelijk aanvaard zijn, maar in het westen (in iedergeval in die landen waar ik heb gewoond), absoluut niet.
Denk aan de corruptie, betalen van politie, officiele dubbele prijzen en het gemak waarmee men je in winkels en bedrijven probeert af te zetten.
Het valt allemaal wel mee hoor, maar zo af en toe krijg je er wel mee te maken. Je moet accepeteren dat het bestaat en er mee leren om te gaan.
Als je dat niet doet kan je heel lang in fase 2 blijven hangen
ទំនប់វារីអគ្គិសនី
ពេលខ្លះ គ្រាន់តែពេលខ្លះ ខ្ញុំនៅតែត្រូវដោះស្រាយជាមួយនឹងភាពតក់ស្លុតខាងវប្បធម៌។
ឆ្កែទីពីររបស់យើងឈ្មោះ Dam ត្រូវបានរថយន្តមួយគ្រឿងបើកបុកជាអកុសលកាលពីថ្ងៃម្សិលមិញ។
សុនខមួយក្បាលដែលសក្តិសម ដែលមិនប្រុងប្រយត្ន័នៅលើផ្លូវហាយវេ ដែលរត់កាត់ផ្ទះ។
Toni ដែលជាអ្នកគង្វាលចំណាស់ ស្គាល់ខ្សែពួរ ហើយតែងតែឆ្លងកាត់ផ្លូវដោយប្រុងប្រយ័ត្ន។
ឆ្កែវ័យក្មេងអាចរស់នៅទីនេះបាន លុះត្រាតែគាត់រៀនធ្វើដូច្នេះទាន់ពេល។
មែនហើយ Dam បានស្លាប់បាត់ទៅហើយ ព្រោះគេវាយក្បាលគាត់។
សំណួរខ្ញុំ តើអ្នកកប់គាត់នៅឯណា? ចម្លើយ; ពូតាំញ៉ាំគាត់!
នេះពិតជាតក់ស្លុតចំពោះខ្ញុំ។ នៅពេលដែលខ្ញុំនិយាយថា ខ្ញុំគិតថាជនជាតិថៃមិនស៊ីឆ្កែទេ ខ្ញុំបានទទួលចម្លើយថា ពួកគេមិនសម្លាប់ឆ្កែដើម្បីស៊ីទេ ប៉ុន្តែប្រសិនបើមានគេរត់មកលើខ្ទះ។
បើមិនដូច្នេះទេ វាប្រាកដជាមានសត្វក្អែកដែលស៊ីគាត់……………….
នៅតែស្រលាញ់ជនជាតិថៃ។
Ben het wel met veel van je opvattingen eens. Ik ben zelf een aanhanger van de theorie van hersenonderzoeker Dick Swaab die zegt dat vrijwel alles al bepaald wordt in de baarmoeder, zoals talenten, intelligentie en andere mogelijkheden. De invloed van opvoeding, scholing en cultuur, zijn te verwaarlozen. Ze dragen wel iets bij maar veel minder dan men denkt. Het verklaart ook dat twee kinderen uit een gezin, met exact dezelfde omstandigheden zoals leefomgeving en opvoeding, scholing, etc., toch totaal verschillend kunnen zijn. Alles ligt vast in onze genen.
Het is ook wel grappig om te zien hoe mensen op Thailandblog reageren. Sommigen bagatelliseren de cultuurverschillen en andere benadrukken die juist. Overigens is angst voor vreemden (xenofobie) en alles wat anders is dan wij gewend zijn ook iets wat opgeslagen ligt in onze hersenen. Dat komt nog uit de tijd dat wij in berenvellen over de steppe renden en er voedselschaarste was. Iedere vreemdeling was een potentiële vijand of betekende nog minder voedsel. Vandaar dat velen ook nog steeds zo primair en emotioneel reageren op ‘buitenlanders’. En daarom zijn demagogische politici ook zo gevaarlijk. Vreemdelinghaat is gemakkelijk op te roepen bij mensen die wat minder geestelijke bagage hebben.
Ik moet bekennen dat ik het op veel punten met Tino oneens ben. Zonder college te gaan geven wil ik mijn voornaamste opmerkigen maken in telegramstijl:
1. de Theorie van Oberg is door onderzoek naar acculturatie en assimilatie in de laatste 30 jaar naar het rijk der fabelen verwezen. In juni zal ik op een congres in Rotterdam mijn onderzoekspaper presenteren. Daarin schrijf ik: “According to the newest theoretical insights, cross-cultural adaptation (or acculturation) is a cyclic process and not a process that follows a U-curve like in the theory of the culture shock (Oberg, 1960). In this process the personal identity gradually transforms. There is no possibility to deny that this occurs when living in a new society. The main question is the degree of change an immigrant is willing to undergo and embrace. Kim (2001) describes this cyclic process in terms of a stress-adaptation-growth curve, in which the so-called culture shock (when first confronted with a new culture) is a necessary element in the adaptation process.”
2. natuurlijk zijn er grote verschillen tussen culturen. Zij zijn onderzocht en bewezen, onder andere door de Nederlander Hofstede (zie zijn website Geert Hofstede). Hofstede onderscheidt 6 dimensies in cultuur. De scores van elk land zijn te vinden op zijn website.
3. Cultuur is AANGELEERD gedrag en dynamisch. Zoals expats zich aanpassen aan de Thai cultuur past de Thai zich ook aan aan de internationale cultuur (zie de Japanse restaurants, frietjes, brood eten, de entertainment industrie in Walking Street). Er bestaat dus alleen Thai cultuur in een beppalde tijdsperiode. Ook in Thailand neemt (onder andere door de invloed van buitenlanders, toeristen en expats) de internationalisering en disneyficatie toe, zoals overal elders in de wereld. Dit zal alleen maar erger worden.
4. Uit mijn onderzoek blijkt dat niet de gepensioneerde en niet-werkende expat maar de werkende expat de meeste aanpassingsproblemen aan de Thai cultuur heeft. Zeker wanneer deze expat in een internationale omgeving werkt maar persoonlijk en elke dag geconfronteerd wordt met Thai netwerken, patronage en corruptie.
5. De beste manier om je aan te passen is niet de taal te leren maar je te verdiepen in de cultuur van Thailand en proberen dingen te begrijpen (historie, oude gebruiken en gewoonten, oud recht). Je kunt Thai spreken, lezen en schrijven maar als je de geschiedenis niet kent of daarin niet geinteresseerd bent zul je altijd je iegen maatstaven aanleggen en dus problemen houden..
Als het gaat om je thuis voelen zit het wel snor. Voelde niet 20 % van de Nederlandse en Belgische bloglezers zich thuis in Thailand?
សូមគោរព Chris
1.Je hebt gelijk wat de theorie van Oberg betreft. Er is sindsdien veel nieuw onderzoek gedaan. Aanpassen gaat natuurlijk niet in een mooie rechte lijn maar met vallen en opstaan, een cyclisch gebeuren dus. Maar het blijft een, misschien te simpel, handvat om te zien waar je staat.
2. ‘Culturen verschillen meer of minder van elkaar’ schrijf ik. En ‘ze verschillen minder van elkaar dan menigeen veronderstelt’. Ik vind het geen slecht idee ook eens het gemeenschappelijke in diverse culturen te beschrijven. Die ‘grote verschillen’ vind ik altijd wat overdreven. Het is mijn ervaring dat, naarmate je een cultuur beter leert kennen, je meer overeenkomsten dan verschillen gaat waarnemen. Maar voor sommigen is het net andersom, dat weet ik.
3. Kennis van de taal is een noodzakelijke voorwaarde een cultuur te leren kennen en dus ook een noodzakelijke voorwaarde om je, op welk niveau ook, aan te kunnen passen. Alle literatuur over acculturatie benadrukt dat gegeven. Af en toe gesprek met een willekeurige voorbijganger op straat of in het rijstveld is een absolute voorwaarde om een cultuur te leren kennen. Boeken zijn een hulpmiddel, soms ook noodzakelijk, maar alleen met boekenwijsheid kom je er niet. Ik kan onmogelijk begrijpen dat je de rol van de taal in het aanpassingsproces een beetje wegwuift.
ទីណូជាទីគោរព៖
1. Onderzoek geeft aan dat het belangrijk is waar de expat WENST te staan. Zie ook de reactie van Cu.
2. Wat groot of klein is is een discussie over relativiteit. Onderzoek toont aan dat er op de 6 door Hofstede onderscheiden dimensies grotere en kleinere verschillen zijn tussen culturen. Zo lijkt de Poolse cultuur veel meer op de Thaise dan de Nederlandse.
3. Ik wuif het belang van de taal helemaal niet weg. Het is voor mij niet de ENIGE manier om een cultuur te leren kennen.
We moeten natuurlijk ook niet doen of geen enkele Thai een andere taal spreekt dan Thai. Ik kom dagelijks gelukkig heel veel Thai tegen die Engels spreken (en zelfs Frans, soms een beetje Spaans en soms zelfs een beetje Nederlands) en die een internationale kijk hebben, ook op het wel en wee van hun eigen land. Deze Thai hebben door hun verblijf in het buitenland (soms kort, soms jaren) veel geleerd over hun eigen land. Hun reflectie is van groot belang, ook voor de toekomst van dit land. Zij begrijpen ook beter waarom buitenlanders zo reageren als zij reageren. Om met hen van gedachten te wisselen hoef je niet noodzakelijkerwijze Thai te spreken. En je kunt toch een heleboel leren over Thai cultuur.
លោក Chris
Dit is een interessante discussie.
Volgens mij is cultuur niet aangeboren maar aangeleerd.
Ik heb lang geleden wat les gehad van Fons Trompenaars over cultural diversity, en er van onthouden dat de verschillen in de wereld erg groot zijn.
Op latere leeftijd zit het er niet in dat je als nederlander je nog de thaise cultuur eigen maakt. Je kunt hooguit de cultuur tot op zekere hoogte leren kennen. En leren waarderen. Of daarbij het spreken van thais een grote rol speelt weet ik niet. Het lijkt me meer een kwestie van een open mindset.
Chris, je schrijft:
“De beste manier om je aan te passen is niet de taal te leren maar je te verdiepen in de cultuur van Thailand en proberen dingen te begrijpen (historie, oude gebruiken en gewoonten, oud recht). Je kunt Thai spreken, lezen en schrijven maar als je de geschiedenis niet kent of daarin niet geinteresseerd bent zul je altijd je iegen maatstaven aanleggen en dus problemen houden..
Die twee zaken sluiten elkaar toch niet uit? Je kunt toch vloeiend Thai leren spreken, lezen en schrijven en je daarnaast verdiepen in de Thaise historie, gebruiken, etc? Bovendien ben je, wanneer je geen Thais spreekt, en leest, overgeleverd aan de literatuur over de door jouw genoemde essentiele zaken die geschreven zijn door niet-Thaise academici (tenzij je vertaald werk bestudeert , uiteraard, maar dan zullen nog vele zaken ‘lost in translation” raken).
Je schrijft ook dit:
” Uit mijn onderzoek blijkt dat niet de gepensioneerde en niet-werkende expat maar de werkende expat de meeste aanpassingsproblemen aan de Thai cultuur heeft. Zeker wanneer deze expat in een internationale omgeving werkt maar persoonlijk en elke dag geconfronteerd wordt met Thai netwerken, patronage en corruptie.”
Expats die hier werken die geen Thais spreken zullen nooit de ins-en-outs van de gang van zaken op de Thaise werkvloer begrijpen simpelweg omdat ze de taal niet beheersen en ik spreek in dit geval voor mezelf, dus ik weet waar ik het over heb. Ik geloof niet dat de Thai op Silpakorn jou inzage geven in de dubbele boekhouding van dat instituut of dat collega’s samen met jou op vrijdagavond een boom opzetten over de gang van zaken betreffende ‘netwerken’ patronage, en wat die meer zij. Gewoon omdat jij een buitenlander bent.
សូមគោរព Cor
Ik reageer op de column van Tino. Hij schrijft, en ik citeer: “de ENIGE manier om een cultuur te begrijpen is de taal te leren”. Ik ben het daar niet mee eens. Natuurlijk is het de beste weg om je in zaken te verdiepen EN de taal te leren. Maar zelfs ALS je taal spreekt (en ik heb Nederlandse vrienden die hier al ruim 20 jaar werken EN de taal spreken, lezen en schrijven) word je nog steeds als buitenstaander gezien tenzij je begrijpt in welk netwerk je functioneert en daar ook onderdeel van wilt uitmaken.
Overgeleverd zijn aan stukken over Thailand die niet in het Thai worden geschreven heeft voor- EN nadelen. In het Engels worden soms verhalen geschreven die hier de pers niet zouden halen. Overigens schrijven ook Thai academici goede verhalen in het Engels. Columnist Voranai van de Bangkok Post is er een van. Een ander voorbeeld is het rapport van Siripan Nogsuan Sawasdee met de titel: Thai political parties in the age of reform. Zij analyseert de connectie tussen de politieke partijen in dit land en de elite, vanaf het ontstaan van de politieke partijen.
លោក Chris
សូមគោរព Chris
Je hanteert het Politico Antwoordo Principo, en gaat dus helemaal niet in op mijn vragen of stellingen. Je gaat niet in op het feit dat je twee zaken tegen elkaar uitsluit, die niet tegen elkaar uit te sluiten zijn, Da’s 1.
Plotseling heb je het over vertaalde stukken, vanuit en Thai naar het Engels dat die voordelen hebben EN nadelen, (dat beweerde ik ook al, aleen jij doet het overkomen alsof je its nieuws beweert) terwijl die zaken in eerste instantie en in je eerste reactie niet eens voorkwamen. Met andere woorden je neemt een stelling over , draait die om en beweert dan dat het jouw stelling was, maar dan omgedraait, waardoor je je publiek in verwarring brengt.
Chris, ik hoop niet dat je me het euvel duidt, mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen, want ik kan je 1 ding zeggen, mijn leerlingen branden jouw theorien tot de grond toe af, met argumenten en stellingen waarbij die van jou, zeer triest overkomen.
Je verhalen over “netwerken”, zijn niets anders dan familiebanden, zoals ze overal ter wereld voorlomen en we weten allemaal,dat in Thailand, familie is niet noodzakelijkerwijs bloedfamilie, en dat komt haast n elk land voor. Niks nieuws onder de zon.
សូមគោរព Cor
Lezen is blijkbaar een probleem voor je. IK heb niks uitgesloten. Tino beweert dat het leren van Thai de ENIGE manier is om Thai cultuur te doorgronden. Ik ben het daar niet mee eens en leg uit dat je ook Thai cultuur kunt doorgronden door stukken in een andere taal te lezen en met Thai te praten in het Engels of Frans. Een Thai zou derhalve ook nooit Nederlandse cultuur kunnen doorgronden zonder Nederlands te spreken. Die redenering is niet vol te houden.
Ik neem aan dat jouw leerlingen vele malen slimmer zijn geworden door jou. Mijn verhaal over netwerken baseer ik niet alleen op eigen waarnemeningen maar op vele artikelen (van Thai) die er de laatste jaren over geschreven zijn (eergisteren nog een column van Voranai in de Bangkok Post). En het gaat daarbij juist NIET over alleen familieverbanden maar om uitgebreide netwerken die met elkaar verbonden zijn door vormen van familiebanden, zakelijke relaties, patronage en omkoperij. Wat desastreus is voor Thailand dat een klein aantal van deze netwerken ongeveer 70 % van alle geld, bezittingen en aandelen van Thai bedrijven in handen hebben, naast de politieke partijen beheersen. Komt niet in “haast elke land” voor………
Overigens verbaast me je reactie. Je eerste reactie op mijn artikel was uitstekend stuk met een paar missers. Misschien kun je mijn stuk eens bespreken met je leerlingen. Ik doe dat met mijn studenten op de universiteit en die begrijpen er niet veel van. Omdat ze niet lezen en niet nadenken…..
Beste Chris, ik ga hier later op in, maar ik kan je een ding vertellen en dat is dat Europese regeringen ook aan de leiband van de banken lopen. En lezen is geen probleem voor mij, want wat ik lees in jouw verhaal zijn dingen die al lang zo ver uitgekauwd zijn, dat je het met de beste wil van de wereld niet opzienbarend kunt beschouwen. Sterker nog, je slaat de plank heel vaak mis en wanneer iemand (ik) je daarop wijst gooi je het ineens over een heel andere boeg.
Je hele netwerkentheorie is zo oud als de weg naar Rome, en er is niets specifieks Thais aan; het is gewoon, ‘if you scratch my back, I’ll scratch yours’, dat komt in Bulgatije, ik noem maar een zjistraat, ook voor.
Jouw probleem is, is dat je denkt het wiel meent te hebben heruitgevonden, en dat je, dankzij je vermeende kontakten die volgens jouw en je netwerken, doorkruipen in de hoogste regionen van de Thaise Elite (dat zijn je iegen woorden). je alle wijsheid in pact hebt, zonder te realizeren dat je elke geloofwaardigheid daarop verliest. Je bent een Farang man.
សូមគោរព Cor
UIt jouw reacties maak ik op dat jij denkt de wijsheid in pacht te hebben, ofje bent gewoon jaloers. De netwerktheorie is inderdaad niet nieuw. Maar ik probeer dat te koppelen aan de aanwezige patronage en de verschillende vormen van illegaal en – in mijn ogen – onethisch gedrag van Thai. Dat is wel nieuw en heb ik nog nergens gelezen.
Het zal jou met je eenzijdige blik op (het kwaad in) Thailand wel verbazen dat er ook in dit land mensen zijn op hoog niveau die van corruptie af willen. Een van de dingen die je dan moet doen is het analyseren van de Thai situatie en leren van (de organisatie van) landen waar de corruptie zeer laag is. Dan heb je juist wel farang nodig en niet uit Bulgarije, Rusland, Zimbabwe of Bolivia. Daar draag ik mijn kleine steentje aan bij, in mijn netwerk en op mijn werk.
De waardering van mijn stukjes in vergelijking met die van jou geven mij genoeg reden om daarmee door te gaan.
លោក Chris
Moderator: Chris en Cor, jullie zijn aan het chatten en het is nu een welles/nietes geworden. We sluiten de discussie.
សូមគោរព Chris
Als je tegen een historicus, anthropoloog, socioloog of willekeurig welke -loog dan ook, zou zeggen dat je een cultuur kunt ‘doorgronden’ (in tegenstelling tot er ‘iets van te weten’) zonder de taal te leren wordt je hartelijk uitgelachen.
ទីណូ
De kennis van de taal is waarschijnlijk niet het enige ,maar toch een zeer belangrijk of misschien wel belangrijkste onderdeel om een cultuur te doorgronden.
Om maar deze te noemen – In de Egyptische cultuur hebben ze maar inzicht gekregen op het moment dat ze de hiërogliefen ontcijferde.
Mensen die een taal niet (of weinig) spreken, lezen of schrijven, hebben dikwijls de neiging het belang ervan niet de juiste plaats te geven. Dat is de eenvoudigste weg.
Hoe zou je iets kunnen doorgronden en er inzicht in krijgen, als je alleen maar kunt communiceren met het deel van de bevolking dat het Engels (of wat ook) beheerst.
Ook de andere groep is even belangrijk, maar onbereikbaar wegens het taalprobleem.
Hoe zou je vb de landbouw in Thailand degelijk kunnen analyseren als je alleen maar met opgeleide universitaire landbouwkundige kunt spreken, maar de boer links moet laten liggen wegens taalbarrière.
Leuk stukje, herkenbaar.
Kom zelf al 18 jaar in Thailand op vakantie (2x per jaar).
Volgend jaar ga ik de grote stap zetten om te emigreren naar Thailand.
Zowel het leren van de taal als de geschiedenis bestuderen is een pre om de Thai beter te begrijpen. Ik voel me beter thuis in Thailand dan in Nederland. En heb altijd heimwee naar Thailand als ik weer terug ben in Nederland. Waarom ik me thuis voel in Thailand? Dat zal voor iedereen verschillend zijn denk ik. Het is een bepaald gevoel dat je niet even makkelijk kan verklaren. De openheid en vriendelijkheid van de mensen zijn wel nummer 1 voor mij. Ik zal eerder en makkelijker met een Thai in gesprek gaan dan met een Nederlander. De meeste Thai zijn oprecht in je geïnteresseerd. Ik vergelijk het verschil wel eens met een half lege bus. In Nederland zijn we gewend.om een lege plaats te zoeken in een bus, in Thailand vinden ze het vreemd dat je apart gaat zitten en niet gezellig naast iemand (uitzonderingen daar gelaten). Ben ik ingeburgerd? Nee. Wil ik dat? Nee. Steek ik af en toe wat wierookstokjes op in een tempel. Ja. Hou ik me aan de kleding voorschriften? Ja.(behalve als ik ga zwemmen). Thailand heeft natuurlijk zijn minpunten, maar die wegen voor mij niet op tegen de vele pluspunten. Het mai pen rai gevoel. Acceptatie van zaken die je toch niet kunt veranderen is heel belangrijk. Het Boeddhisme spreekt me ook erg aan als levensfilosofie, alhoewel ik geen Boeddhist ben. Uiteraard het goedkope, lekkere en verse eten in Thailand. De geuren op de straat. Ben nog nooit beroofd of afgezet in Thailand. (dan heb ik het niet over het afdingen op de vele marktjes. Het buitenleven, je zit bijna altijd in de openlucht (heerlijk). De gastvrijheid (als je in Nederland ergens aanbelt tijdens etenstijd, krijg je te horen: je komt nu een beetje ongelegen we zijn aan het eten; in Thailand kan je altijd aanschuiven. In Thailand zie je echter ook steeds meer dat de Westerse invloed groter wordt. Wat op zich een goed punt is als ze de goede dingen overnemen. Zijn er echt van die grote cultuurverschillen? Ik vind van niet. Een mens is een mens. Elk mens heeft goede en slechte dingen, dat is wereldwijd en ieder mens probeert op zijn manier het geluk te vinden. Waar ik me aan stoor in Thailand zijn eigenlijk de toeristen en gepensioneerden die hun eigen cultuur angstvallig vasthouden en geen enkele moeite doen om de gebruiken van de Thai te leren en te begrijpen. Ze lopen in bikini door de straten, vertikken het om ook maar een woord Thais te leren. Zijn beledigd als ze niet worden toegelaten in een tempel, omdat ze te bloot zijn; maken stennis in het openbaar etc. Thailand is een mooi land en heeft in ieder geval mijn hart gestolen. Dat er cultuurverschillen zijn is juist een goed ding, want ik leer als mens ook van de Thaise cultuur om een beter en geduldiger persoon te worden. Hans
Mijn mantra in het door ons zo geliefde Thailand en met name in Huahin, waar we al weer een paar jaar
3 maanden verblijven is; horen,zien, zwijgen en genieten.Niet
altijd kritiek hebben onderling. Want heel veel longstayers weten precies wat er fout is, zowel in Thailand als in Nederland. Mijn advies? Zie mijn mantra!
Leuk artikel en menig Nederlander voelt zich nu al een Thai, maar is dat niet een beetje fake? Ik geloof dat je pas het leven als een echte Thai ervaart als je ook net als de doorsnee Thai gaat leven. Dus niet met een riant Nederland pensioen in een villa met zwembad, een 4×4, personeel om de tuin te doen, en dagelijks je tijd doorbrengen met het in de bar hangen en bier drinken. Dat heeft niets met een Thaise levensstijl te maken of je als een Thai voelen. Dat is gewoon de levensstijl van de neo-koloniaal of een miljonair die nooit meer hoeft te werken, die mensen hebben het overal goed, waar ook ter wereld. Wil je de Thaise of wat dan welke buitenlandse cultuur ervaren, ga er dan werken en wonen. Ga dan ook leven als de doorsnee Thai. Zeg je buitenlandse inkomen vaarwel, zoek dan werk in Thailand en ga leven van het doorsnee Thaise inkomen van rond de 200-250€ per maand. Dan pas zul je de Thaise cultuur proeven als je niet in een grote villa woont met zwembad en personeel, maar gewoon in een huis, tussen de Thai in, onder primitieve omstandigheden, dat wil zeggen verstookt van westerse luxe waar men mee opgegroeid is. Ik woon ook al jaren in het buitenland maar ik werk er ook. Ik leef dan ook als de doorsnee burger van dat land en kom via mijn werk dagelijks met de bewoners van dit land in contact. Je zult dan ook heel anders behandeld worden dan als de rijke westerling in Thailland met een meer dan doorsnee inkomen. De mensen zijn dan altijd vriendelijk tegen die rijke farang want wie bijt naar de hand die je voedt? Ik moet toch wel lachen om die Nederlanders die zich opeens Thai voelen. Dat heeft niets met het eigen maken van de Thaise cultuur te maken. Het is gewoon Thailand combineren met een westerse levenstijl die men in eigen land niet kan handhaven.
Geachte Heer/Mevr.
Proficiat met uw antwoord ,ik zou het zelf niet beter kunnen verwoorden.
En zeker over personen die beweren in Thailand te willen gaan wonen omdat het gras daar groener zou zijn maar dan bv in andere topics bang zijn om zich zogenaamde uit te schrijven in land van herkomst omdat zij dan vele rechten zouden verliezen zoals aow .
Dit is ook een terugkerend fenomeen bij leden van Belgische Thailandclubs en forums waar men personen ontmoet die zo zitten af te geven op hun land van herkomst die hun de mogelijkheid heeft gegeven om goed onderwijs ,medische voorzieningen en na een volledige loopbaan te kunnen genieten van een pensioen in Thailand.
Mijn ondervinding na 20 jaar bezoekjes aan Thailand is dat veel van die zogenaamde expats hun leven in Thailand veel mooier voordoen dan wat het werkelijk is .
Waar elders ter wereld ontmoet men westerse mannen die hun hebben en houden verkopen in hun land om te investeren in een huis of zaak voor het vrouwtje in Thailand volledig op haar naam natuurlijk die dan nog beweren de zaak van hun leven te hebben gedaan en als men dan daar eens wat vragen over stelt dan slaat hun gezicht alle kleuren van de regenboog uit.
Ik vind die intellectuele uitleg over aanpassen en multiculturalisme in Thailand best grappig maar overbodig alsof expats in Thailand elke dag het hoe of wat van het darwinisme bespreken met hun Thaise partner het is en blijft een klassen maatschappij waar etnisch minderheden ook gedisrimineerd worden vraag maar eens aan Thais uit de isaan streek wat
Wat betreft Thaise cultuur en geschiedenis bedoelen jullie dan die zwaar gecensureerde versie uit Thailand of…….
Naar mijn mening worstelen de Thai (Aziaten?) met een enorme discrepantie tussen een minderwaardigheidscomplex t.o.v. de rijkere westerse wereld en tegelijkertijd trots willen/kunnen zijn op hun eigen armere oosterse wereld. Waarom staan in mode-etalages altijd westerse modellen, nooit Aziaten. Waarom willen ze blank worden? Alle materiële zaken die men begeerlijk vindt komen uit het westen. Kleding, parfum, coca cola, rijkdom, meer. Niets nieuws, en vaak zo beschreven; de Thaiise cultuur is er een van schaamte.
Ik heb in de afgelopen jaren menigmaal getracht dicht bij een Thai te komen, echte vrienden te worden, onder andere door mijzelf kwetsbaar op te stellen, openheid te geven over mijn intiemste gedachten. Dat kan ik in Nederland zonder problemen en deze openheid wordt gedeeld en gewaardeerd. Je hebt daarna een vriend. Bij het doorvragen bij een Thai – zoals in het stuk gesuggereerd – slaat de Thai dicht, hij kan en doet het niet. Vaak wordt je openheid en kwetsbaarheid achteraf als een zwakte gezien door de Thai en heb je er zeker geen vriend mee gewonnen, integendeel.
Ik hou van taal en ben ook Thais gaan leren. Ook hier doet zich iets vreemds voor. Er is waardering maar, zodra men merkt dat je veel verstaat, ontstaat er meer afstand in plaats van minder. Het ongeremde spontane discussiëren is er af.
De mate waarin minderwaardigheid, gezichtsverlies, jaloezie, corruptie en tegelijkertijd daartegenover , trots in Thailand voor komt, is wat mij betreft verantwoordelijk voor een blijvend, onoverbrugbaar cultuurverschil. Er is goed mee te leven, maar kost veel schikken, vooral inschikken!
Ik herken veel in je verhaal over echte vrienden worden.
Ik heb een paar goeie Thaise vrienden. Maar er blijft (bij mij) altijd een gevoel van afstandelijkheid bestaan. Zelfs als dat even weg lijkt te vallen vraag ik mezelf af of ik de boot ergens gemist heb.
Een Aziaat heeft nogal andere software in zijn hoofd denk ik weleens. Daarmee is wel te leven en mee om te gaan, maar vergelijkbaar wordt het nooit. Daarom zal een westerling ook nooit een Thai worden. De software wordt in je eerste levensjaren in je denken geïnstalleerd en is niet meer te verwijderen.
In de westerse cultuur stoelt een persoonlijkheid op eigenwaarde, zelfbewustzijn, zelfontplooiing en persoonlijke prestaties.
Emoties zijn positief en vormen een belangrijk deel van de eigen identiteit.
Het delen daarvan wordt door westerlingen positief gewaardeerd, zo leer je iemand kennen en het delen van emoties sterkt ook een vertrouwensband.
In een cultuur van onderlinge afhankelijkheid ontleent een individu zijn eigenwaarde aan de plaats die hij inneemt in het sociale verband. (zelf)- tevredenheid hangt samen met het zich houden aan de normen en verwachtingen van de groep.
Alleen gematigde en beteugelde emoties worden toegelaten en deze hebben een andere functie dan bij westerlingen.
Omdat ik westers ben opgevoed kan ik me maar moeilijk inleven in de oosterse manier van denken in het omgaan en delen van emoties. Verstandelijk kan ik er mijn best wel voor doen, maar ik zal nooit zo kunnen denken als een Thai.
Voor een Thai toon ik mijn vriendschap niet door het delen van emoties, dat kan een Thai ook niet op onze manier begrijpen, want de interpretatie ligt geheel anders.
Ik denk dat dit ook een voorbeeld is van cultuurverschil….
Beste kaidon en Theo Hua Hin,
Ik aarzel jullie te antwoorden omdat ik bang ben dat het een welles/nietes discussie gaat worden. Ik probeer het toch maar.
Thaise vriendschap. Ik heb een paar Thaise vrienden waar ik (vrijwel) alles mee kan bespreken en die dat ook met mij doen. Als je luistert naar sommige gesprekken tussen (Thaise) vrienden en familie komt vaak ook alles ter tafel: verdriet, ergenis, teleurstelling en blijdschap. In Nederland hoor je Turken ook vaak beweren dat die Nederlanders zo afstandelijk zijn. Trek je conclusies.
Ik wil de verschillen tussen de westerse en oosterse denkwijze niet geheel bagatelliseren, ze zijn er wel degelijk, maar ik wil het ook relativeren. In het westen wordt je gevoel van eigenwaarde wel degelijk ook mede bepaald door je omgeving (en bij sommigen zelfs voor een groot deel) en in Thailand zijn er zat mensen die ook zonder waardering van hun netwerk trots en zelfbewust rondlopen. Het heeft veel met je persoonlijkheid te maken en niet alleen met de cultuur.
En ook in Nederland wordt het op prijs gesteld als je je emoties niet helemaal laat gaan; ik heb in Nederland heel veel onderdrukte emoties gezien en hier heel veel boze, geergerde en vrolijke Thais.
Laat ik het anders verwoorden. Als je praat over het gedrag van een Nederlander wordt zelden ‘de Nederlandse cultuur’ er bij gehaald als verklaring maar zegt je dat het zijn karakter, persoonlijkheid of stemming is. Bij een Thai wordt heel veel meteen toegeschreven aan en verklaard (en vooral verweten) vanuit de ‘Thaise of oosterse cultuur’. Ik vind dat een zwaktebod. Kijk naar de persoon, kijk naar jezelf, kijk naar de situatie en haal er niet steeds de cultuur bij. Dat slaat dood.
Even een vluggertje aan commentaar:
“In het kort iets over cultuur”, lees ik, maar gaat dan over dat onderwerp wel iets te kort door de bocht.
“Amsterdam in onze eigen gouden eeuw”, de eeuw dus dat de rijken erg rijk waren. Alleen die.
“De verschillen tussen culturen zijn vaak maar uiterlijk”. Er bestaan wel degelijk achtelijke culturen. Het Boedisme heeft een Verlichting gebracht, de Verlichting in Europa is de belangrijkste bijdrage van Europa aan de wereld geweest, niet het Christendom, zij het dat niet iedere Europeaan helemaal een kind van de Verlichting is, maar met name zijn de moslim dat helemaal niet. Dat is geen verwaarloosbaar (en nog minder alleen maar een uiterlijk) verschil. Een cultuur stoelt niet alleen maar op de indivuduele mens, maar veel meer op de gemeenschap waartoe hij of zij behoort en de geschiedenis van die gemeenschap voor hij of zij geboren werd. Zijn of haar genen staan er garant voor dat hij of zij op dezelfde manier reageert op hetzelfde. Dat betekent niet bijvoorbeeld dat alle mensen dezelfde taal spreken, maar wel dat ieder kind de taal gaat spreken die hij of zij in zijn jonge jaren te horen krijgt. overeenkomstig is dat ook met zijn of haar wereldorientatie.
“Ik geloof dat er universele waarden zijn”. Ik ook. Maar daar overheen of beter gezegd daar tegenin willen de moslims hun Sharia gevestigd zien. Overigens: als we het over de Thais hebben, dan is het spreken over moslims gewoon een ander onderwerp. Zo verschillend zijn hun culturen.
“Culturen hebben meer gemeen dan we denken” Zou het? Ze hebben gemeen dat ze het individu dwingen, zijn inzicht onderdrukken. Dat is inderdaad heel wat. Maar als we dan beslist willen verdragen dat mensen van een andere cultuur anders zijn, begin dan met te verdragen dat de mensen binnen je eigen cultuur minder conformistisch mogen zijn aan die eigen cultuur (en sta dat jezelf ook toe). Je kunt zeggen dat de ene cultuur een veel grotere druk uitoefent op haar leden dan de andere cultuur. Je kunt zeggen (en dat is inderdaad een grote interculturele overeenkomst) dat binnen een cultuur er altijd veel meer mensen zijn die alleen maar voor zich laten denken, tegenover mensen die streven naar een eigen verworven inzicht. Inzicht is typisch een individuele eigenschap, en van inzicht veranderen is typisch van individuele geboorte.
Onderworpen zijn of vrij zijn, dat laatste zodanig dat ieder ander dezelfde vrijheid kan nemen als jij, daar gaat het om en is een essentie van de democratie. Heeft een democratische cultuur veel gemeen met een theocratische cultuur? Nee, juist niet. De ene democratische cultuur vergeleken met de andere heeft, althans indien maar oppervlakkig genoeg bezien, natuurlijk veel meer overeenkomsten. Dat ook in een totaal andere cultuur mensen huilen en lachen, geboren worden en dood gaan, is een overeenkomst tussen indivduele mensen, niet tussen hun culturen. En inderdaad en niet verwonderlijk: “de meeste cuturele verschillen worden pas goed zichtbaar in groepsverband”. Cultuur is een groepsgebeuren. Het is zoiets als cohesie. Een enkel individueel atoom heeft geen cohesie, daar heb je als je die cohesie goed wil zien, er altijd meer voor nodig. Net zo goed als een enkele korrel zand geen los zand is, maar dat pas is als je een heleboel zandkorrels op een en dezelfde hoop gooit. Wat wij expats in Thailand ondervinden is cohesie: de aantrekkingskracht die er ook bestaat tussen verschillende atomen c.q. moleculen van een verschillende materie.
Beste Cù Chulainn,
Mijns inziens sla je de nagel op de kop. Je kan pas het leven van een Thai evenaren als je als een doorsnee Thai gaat leven. En ik verzeker je, het is een goed gevoel te weten dat een Thai niet meer en minder dezelfde emotie’s en verwachtingen van het leven heeft zoals een-ieder van ons westerlingen. Doch meestal komt er van die verwachting niet veel in huis, daar het gewoon voor hen financieel niet haalbaar is. Vergelijk het met een kind die je een snoepgoedwinkel binnenbrengt met10 bath aan zakgeld met de woorden ” en nu mag je alles kopen wat je wil “. Dat kindje zal dan ook met zijn of haar git-zwarte oogjes rondkijken naar iemand die kan mee helpen het snoepje te kopen welke zij of hij graag zou willen. Logisch toch ? Wanneer ik in Thailand bij mijn vrouwtje ben, gedraag ik me daar ook gewoon. Niet als een rijke westerling, die wil uitblinken boven de gemeenschap. Nee, gewoon en doodeenvoudig.We hebben daar wel een huisje gebouwd, maar wel gekeken naar de modelletjes die er in de omgeving stonden. Wel ’n klein beetje aan comfort extra. Doch geen zwembad en personeel om de tuin te onderhouden. Vrouwtje, of ikzelf kuisen de gevallen bladeren dagelijks zelf op. Rijden daar ook met ’n gewone brommer naar de winkel .Eten er ook gewoon rijst met kip of vis. En het is inderdaa
Het stuk van Tino vond ik al moeilijk te lezen, de reacties daarop gaan vaak over zaken waarin ik me helemaal niet kan herkennen. Misschien ben ik cultuurbarbaar.
Gelukkig lees ik in het slot van de laatste reactie van Tino iets wat ik wel helemaal begrijp: Kijk naar de persoon, kijk naar jezelf, kijk naar de situatie,….
Wanneer ik in Thailand ben kijk ik in een bepaalde situatie eerst naar mezelf en probeer volgens de ander te begrijpen. Met die instelling heb ik een heerlijk ontspannen verblijf in Thailand en word ik door de mensen in mijn omgeving gewaardeerd.
En de cultuur? Iedere samenleving heeft zijn eigen cultuur. Verschillen merk je al als je 1000 km van huis in Frankrijk gaat kamperen. Dus verbaast het mij niet dat in Thailand, op 10.000 km afstand, de verschillen met Nederland groot zijn. Vanuit dat besef kan je proberen iets te doen aan onrecht en ongelijkheid. Dat zijn geen cultuurgebonden zaken, het maakt voor mij niet uit of ik dat in Nederland, in Thailand, of waar dan ook tegenkom.
Een Thai zal ik nooit worden, maar dat is ook niet nodig om je thuis te kunnen voelen in de Thaise samenleving.
សូមគោរព Jacques
Je bent een echte cultuurbarbaar…..Nee, hoor, juist niet. Je geeft precies weer wat ik bedoel. Jouw instelling is de juiste, de cultuur doet er niet zoveel toe, het gaat om het menselijk contact. Ik had er alleen wat meer woorden voor nodig, sorry. Nou de taal nog…….
Het is belangrijk waar de buitenlander wil staan schrijft Chris en dat is iets waar ik mij wel kan in kan vinden.
Ik ben een Belg en zal dit ook altijd blijven. Mij zal je nooit horen verklaren dat ik als een Thai leef of me een Thai voel.
Ik voel mij hier echter wel thuis, maar dat is omdat de omgeving en het leven mij hier bevalt maar niet omdat ik mij een Thai voel of zodoende gedraag
Er is bij mij helemaal geen behoefte om mij Thai te voelen, of om te ervaren hoe het is om als Thai te leven.
In België ging ik ook niet regelmatig op straat slapen om te weten hoe een dakloze zich voelt
We leven hier samen, mijn Thaise vrouw en ik. Was dat een Filippijnse, Japanse of Chinese geweest had ik waarschijnlijk daar nu verbleven.
We respecteren onze verschillen en gewoontes, maar na al die jaren samen zijn we onbewust wel volgens onze overeenkomsten gaan leven.
Er is daar eigenlijk nooit iets over afgesproken. Dit is vanzelf gegroeid. Dat dit kan, bewijst volgens mij dat verschillende culturen meer overeenkomsten hebben dan we vermoeden.
We genieten elke dag van wat het leven hier, en nu te bieden heeft. Ik hoef niet te ondervinden hoe het is om in een huisje van metalen platen te leven.
Af en toe lees ik wel eens iets maar niet met het doel Thailand of de Thai te doorgronden, maar gewoon omdat iets mijn interesse heeft gewekt en ik daar meer over wil weten.
Dat kan iets uit de geschiedenis zijn maar ook iets hedendaags. Alle onderwerpen maken een kans.
Ik respecteer hun levenswijze, zonder dat ik dat in detail hoeft te weten of te ondervinden, en ik kan mijn eigen gewoonten daar perfect inpassen.
Als we familie bezoeken in een dorpje in de buurt van Ayutthaya, ga ik net als hun op de grond zitten, maar komen ze ons bezoeken zit ik op een stoel of bank en
doen zij dat ook.
Er zijn dingen die ik mooi vind, maar er zijn ook dingen die me niks zeggen, en ik hoef iets niet mooi te vinden omdat een Thai dat mooi vindt.
Ik eet graag Thais, maar er zijn ook dingen die ik niet lekker vind, en ik eet het dan ook niet enkel maar omdat een Thai dat ook eet en ik dat dus ook maar moet eten.
Heb ik zin in Europees eten dan eet ik dat en sluit dat niet uit omdat ik in Thailand verblijf.
Kijk, als ik ga fietsen dan kan dat wat mij betreft op een gewone fiets.
Voor mij hoeft dat niet op een koersfiets, met rennersplunje en ik hoef ook niet de geschiedenis van de fiets te weten, wie het stuur heeft uitgevonden,
hoeveel spaken er in mijn wiel zitten of welke olie erop de ketting zit.
Zonder al die wijsheid, kan ik ook genieten van een fietstochtje in de omgeving.
Dat de wet zegt dat ik hier links moet rijden respecteer ik gewoon, en ik houd me daar dan ook aan.
Kan me vinden in je relaas Ronny want de Thai begrijpen heus wel en staan er open voor dat wij uit een andere cultuur komen, uit een ver buitenland met hele andere gewoontes en gebruiken.
Echter als er echt niets voorhanden is dan ga ik ook op de grond zitten maar pak anders gewoon een verhoging in de vorm van een kist, een groot blok hout of iets dergelijks wat dan ook maar voorhanden is bij gebrek aan een stoel, daar wordt niet moeilijk overgedaan of vreemd tegenaan gekeken.
Zo heb ik ooit -meen op dit blog- gelezen van iemand die bij zijn schoonouders in dezelfde slaapruimte sliep met zijn vrouw omdat hij hun niet tegen het hoofd wilde stoten en er dan niet bij zou horen of geaccepteerd zou worden.
Ben er weliswaar nooit mee geconfronteerd doch dat is mijn inziens de grootste flauwekul want als je uitlegt dat het je niet gewoon is, dat je liever in een aparte kamer wil slapen of als dat anders niet mogelijk is omdat het er eenvoudig niet is dan wel in een hotel wil overnachten dan zullen ze dat zondermeer op een vriendelijke manier aanvaarden en niet beschouwen als het botweg weigeren van hun goedbedoelde aangeboden gastvrijheid.
Of anders wel de bekende blokjes ijs in het bier dat schijnt volgens veel landgenoten ook te ‘moeten’. Het grappige is dat de Thai zich daar niet druk om maakt maar veel meer wél de farang die je verwijt je niet aan te willen passen aan hun gewoontes.
Ik ga ook wel op een klein verhoogje zitten als ik het kan vinden, alleen maar omdat het praktischer is en ik niet lang op de grond kan zitten zonder krampen en slapende ledematen.
Op bezoek, zou ik een stoel waarschijnlijk niet gebruiken (als ik die als enige gebruiker zou zijn).
Ik zou me wat oncomfortabel voelen zo een dikke halve meter boven de groep rondom mij ,maar dat is meer uit respect voor de mensen rondom mij. Een klein verhoogje, of kussentje wel
Niettegenstaande, tijdens mijn trouw zaten mijn vrouw en ik als enige op 2 stoelen.
Monniken en genodigde zaten op de grond.
Ik kan je wel vertellen dat gezien de tijdsduur ik heel gelukkig was met mijn stoel.
Dat op de grond zitten is ook zoiets waar nogal eens wat discussies onder farangs over zijn.
Veel Thai gaan gewoon op een stoel, en aan een tafel zitten als ze de kans krijgen.
Zo leuk vinden ze het blijkbaar ook niet op de grond.
Zelfs op mijn trouw gingen de monniken op een stoel en aan tafel zitten om te eten dus die denken daar ook het hunne van.
Ik heb ook al in dezelfde ruimte geslapen als mijn gastheer/vrouw, maar dat is omdat dit de enige mogelijkheid was in het huis met een grote kamer.
Ik zou er niet aan denken om in dezelfde ruimte te slapen met mijn schoonouders(zijn trouwens overleden), alleen maar omdat je ze niet niet tegen het hoofd wil stoten, om erbij te horen of geaccepteerd zou worden.
Trouwens ik vermoed zelfs dat die schoonouders dat liever ook niet hebben als die mogelijkheid bestaat.
អ្នកសម្របសម្រួល៖ ការឆ្លើយតបរបស់អ្នកមានមាតិកាជជែកខ្ពស់។
Waar vandaan men dan ook afkomstig is en in welk ander land dan ook men zich gevestigd heeft zal men zich moeten aanpassen, daar zijn we het met ons allen wel over eens mag succesievelijk worden aangenomen.
Echter aanpassen wil ook zozeer niet betekenen dat men de eigen cultuur, tradities, gewoonten, taal, religie, kleding, keuken, gedrag, normen en waarden in de dagelijkse omgang etcetera dan maar moeten achterlaten en of afwijzen door het zich onvoorwaardelijk eigen maken van al wat men typisch de Thaise cultuur pleegt te noemen.
Zal gedecideerd altijd een Nederlander blijven want wil me helemaal geen Thai voelen maar wel beleefd en gemanierd zijn met daarnaast een ruimdenkende inschikkelijke blik op de Thaise samenleving hebben kortom aanpassen jazeker doch (volledig) assimileren beslist niet.
Veel commentaren samengevat komt het erop neer dat de farang in Thailand zich niet totaal hoeft om te schakelen. Dat ondanks de verschillen in cultuur. Die zijn zo groot dat men algemeen van mening is dat een farang nooit een Thai wordt en omgekeerd ook niet. De aard van die verschillen staat echter een goed samenleven niet in de weg. Er zijn voorbeelden van culturen waarmee een goed samenleven zondermeer niet mogelijk is.
Uit een goed kunnen samengaan volgt niet dat de cultuurverschillen eigenlijk maar klein zijn. (Wel volgt uit een niet goed samengaan dat betreffende culturen wel sterk verschillen; naar moeilijk met elkaar samengaande culturen hoeven we tegenwoordig in Nederland en Europa niet ver te zoeken).
Het gaat er voor een goed deel om op welke wijze men zich met elkaar bemoeit. Dat is naar mijn ervaring in Nederland te dikwijls een bemoeienis met en zelfs wel een inbreuk op andermans zaken die nogal eens op zijn zachtst gezegd onprettig is. Tegelijk kan men daar ook een vergaande onverschilligheid ervaren. Het een slaat soms om in het ander; het is moeilijk hoor in Nederland samen te leven! De wijze van bemoeienis met elkaar, dat is een van de aspecten van een cultuur. Geef mij maar de Thaise cultuur.