គ្រូបរទេសម្នាក់នៅប្រទេសថៃ...
មួយរយៈមុន អ្នកអត្ថាធិប្បាយប្លក់ម្នាក់បានសរសេរថា៖ ក្នុងនាមជាគ្រូបរទេសនៅប្រទេសថៃ អ្នកណាម្នាក់អាចមានលទ្ធភាពតិចឬច្រើនក្នុងប្រទេសថៃ។ ក្នុងនាមជាសាស្ត្រាចារ្យនៅសាកលវិទ្យាល័យក្នុងទីក្រុងបាងកក ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាត្រូវបានគេលើកឡើងព្រោះការអធិប្បាយនេះមិនត្រឹមត្រូវតាមប៉ាតង់។
ការផ្ដល់យោបល់នេះត្រូវបានធ្វើឡើងថា អ្នកមិនអាចមានលទ្ធភាពទិញអ្វីបានទេ ដោយសារតែអ្នកជាជនបរទេស ហើយធ្វើការនៅទីនេះ ក្នុងករណីនេះជាគ្រូបង្រៀន។ ខ្ញុំសង្ស័យថា អ្នកនិពន្ធមានន័យបង្កប់ន័យថា នេះអនុវត្តចំពោះជនបរទេសណាម្នាក់ដែលធ្វើការនៅក្នុងអង្គការណាមួយក្នុងប្រទេសថៃ។ ហើយនោះក៏មិនត្រឹមត្រូវតាមប៉ាតង់ដែរ។
អនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំដាក់កម្រិតខ្លួនឯងចំពោះបរិយាកាសសិក្សានៅប្រទេសថៃ ព្រោះនោះគឺជាអ្វីដែលខ្ញុំដឹងភាគច្រើនបំផុត; ទាំងបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន និងបទពិសោធន៍របស់សហសេវិកបរទេសផ្សេងទៀត (មិនចាំបាច់ហូឡង់ ឬបែលហ្ស៊ិក)។ កំហុសក្នុងការវែកញែកគឺថាទីតាំងឋានានុក្រមរបស់អ្នកនៅក្នុងអង្គការថៃ (គ្រូបង្រៀនដែលមាន ក សហការី ព្រឹទ្ធបុរស សម្រាប់មុខវិជ្ជាសិក្សា និងមួយខាងលើ ព្រឹទ្ធបុរស) កំណត់យ៉ាងទូលំទូលាយនូវអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើបាន ឬមិនអាចធ្វើ និយាយ ឬសរសេរ។
នៅប្រទេសថៃ អ្នកមានសាកលវិទ្យាល័យរដ្ឋ និងឯកជន។ លើសពីនេះទៀតនៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យអ្នកអាចឬប្រហែលជាមិនមានអ្វីដែលគេហៅថា អន្ដរជាតិ មហាវិទ្យាល័យ. នេះគឺជាមហាវិទ្យាល័យដែលការអប់រំទាំងអស់ត្រូវបានផ្តល់ជាភាសាអង់គ្លេស ដែលមិនត្រឹមតែនិស្សិតថៃប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏មាននិស្សិតបរទេសសិក្សាផងដែរ។ សាកលវិទ្យាល័យដែលសកម្មភាពអប់រំទាំងអស់ត្រូវបានផ្តល់ឱ្យជាភាសាអង់គ្លេសអាចត្រូវបានរាប់នៅលើម្រាមដៃនៃដៃម្ខាងហើយមិនមាន (ចាំបាច់) មានមហាវិទ្យាល័យអន្តរជាតិ។
វាមានសារៈសំខាន់ណាស់ក្នុងការមើលវប្បធម៌សាជីវកម្មនៃ 'មហាវិទ្យាល័យអន្តរជាតិ' ទាំងនេះ។ ភាគច្រើនត្រូវបានដឹកនាំដោយក្រុមគ្រប់គ្រងដែលមានជនជាតិថៃផ្តាច់មុខ (នេះមិនអាចធ្វើទៅបាននៅសាកលវិទ្យាល័យសាធារណៈទេ ដោយសារជនបរទេសមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យកាន់តំណែងគ្រប់គ្រង គ្រប់គ្រងដោយច្បាប់)។ ជនជាតិថៃទាំងនេះនិយាយភាសាអង់គ្លេសដោយធម្មជាតិ ហើយអ្នកខ្លះទទួលបានបទពិសោធន៍បង្រៀននៅបរទេស។ (ឧ. បណ្ឌិតនៅអាមេរិក)។
អាស្រ័យលើទស្សនៈរបស់គណៈគ្រប់គ្រងបច្ចុប្បន្ន និងមុខតំណែងរបស់មហាវិទ្យាល័យអន្តរជាតិក្នុងសកលវិទ្យាល័យទាំងមូល (ជាមហាវិទ្យាល័យធំឬអត់ ដោយមានកិត្យានុភាពអន្តរជាតិបាទ ឬអត់) វប្បធម៌សាជីវកម្មគឺភាគច្រើនជាភាសាថៃ ឬអន្តរជាតិច្រើនជាង។ ចំណុចក្រោយនេះពិតជាអនុវត្តនៅពេលដែលព្រឹទ្ធបុរសជាជនបរទេស ដែលជាករណីនៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យឯកជនមួយចំនួន។
ខ្ញុំហ៊ាននិយាយថា នៅពេលដែលវប្បធម៌សាជីវកម្មផ្ទៃក្នុងកាន់តែមានលក្ខណៈអន្តរជាតិ គ្រូបរទេសអាចមានសេរីភាពកាន់តែច្រើនក្នុងសកម្មភាពរបស់គាត់ ជាការពិតនៅក្នុងបទប្បញ្ញត្តិរបស់ប្រទេសថៃក្នុងវិស័យអប់រំ។
តាមវប្បធម៌សាជីវកម្មអន្តរជាតិកាន់តែច្រើន ខ្ញុំមានន័យថាធាតុដូចជាការប្រាស្រ័យទាក់ទងបើកចំហជាមួយបុគ្គលិក និងសិស្ស វិធីសាស្រ្តសម្រាប់សិស្សជាមនុស្សពេញវ័យ (ហើយមិនមែនកុមារទេ)។ រចនាសម្ព័ន្ធការពិគ្រោះ និងរាយការណ៍ជាប្រចាំ; ស្មើភាពគ្នាចំពោះបុគ្គល (បុគ្គលិក សិស្ស)។
នៅក្នុង 'មហាវិទ្យាល័យអន្តរជាតិ' តូចមួយនៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យសាធារណៈដែលខ្ញុំធ្វើការ វប្បធម៌សាជីវកម្មនៅតែជាភាសាថៃយ៉ាងខ្លាំង។ ដូច្នេះ នេះគួរតែមានន័យថា គ្រូបរទេសមិនអាចមានលទ្ធភាពទិញបានតិច ឬច្រើនទេ។ ពេលខ្លះវាហាក់ដូចជាបែបនោះ ប៉ុន្តែការលេចចេញគឺបោកបញ្ឆោត។
នៅក្នុងវប្បធម៌សាជីវកម្មដែលមានពណ៌ថៃច្រើន វាមិនសំខាន់ប៉ុន្មានទេ អ្វីដែលអ្នកធ្វើ (គ្រូបរទេស និងថៃទាំងអស់ធ្វើការងារដូចគ្នា) ប៉ុន្តែអ្នកដើរលេងជាមួយអ្នកណា អ្នករៀបការជាមួយអ្នកណា មិត្តរបស់អ្នក ឬ សរុបមក៖ តើបណ្តាញ (ថៃ) មួយណាដែលអ្នកធ្វើការឱ្យ? បណ្តាញនេះកាន់តែមានសារៈសំខាន់ អ្នកអាចទិញរបស់របរនៅកន្លែងធ្វើការកាន់តែច្រើន។ ដោយសារតែរឿងនេះស្តាប់ទៅជាការសិក្សាបន្តិច ខ្ញុំនឹងព្យាយាមបញ្ជាក់វាជាឧទាហរណ៍មួយ។
ខ្ញុំមានសហការីបរទេសបីនាក់៖ ajarn (លក្ខខណ្ឌនៃអាសយដ្ឋានសម្រាប់គ្រូបង្រៀននៅសាកលវិទ្យាល័យ) ហ្សង់-មីឆែល និង ajarn Ferdinand ជាជនជាតិបារាំង ajarn Andrew គឺជាភាសាអង់គ្លេស។ លោក Jean-Michel បានរៀបការជាមួយស្ត្រីជនជាតិថៃម្នាក់ជាព្រឹទ្ធបុរសនៅសាកលវិទ្យាល័យមួយនៅក្រៅទីក្រុងបាងកកអស់រយៈពេល ៣០ ឆ្នាំមកហើយ។ Ferdinand បានរៀបការជាមួយស្ត្រីជនជាតិថៃម្នាក់អស់រយៈពេល ១៥ ឆ្នាំ ដែលរហូតមកដល់ពេលថ្មីៗនេះជាប្រធាននាយកដ្ឋានកិច្ចការអឺរ៉ុបនៅក្រសួងការបរទេស។ ឥឡូវនេះនាងត្រូវបានតែងតាំងជាឯកអគ្គរដ្ឋទូតប្រចាំប្រទេសថៃក្នុងប្រទេសនៅអឺរ៉ុបខាងលិច ហើយដូច្នេះពួកគេកំពុងផ្លាស់ប្តូរ។ Andrew បានរៀបការជាមួយស្ត្រីជនជាតិថៃម្នាក់មកពីប្រទេសអ៊ីសាន្ត ដែលបើកហាងតូចពីរនៅទីក្រុងបាងកក។
តើមានអ្វីកើតឡើងនៅពេលនេះ ប្រសិនបើសហសេវិកបរទេសទាំងបីនាក់ធ្វើអ្វីមួយដែលប្រសើរជាងមិនធ្វើនៅក្នុងវប្បធម៌ថៃ ឧទាហរណ៍ ការរិះគន់ការសម្រេចចិត្តរបស់អ្នកគ្រប់គ្រងដោយបើកចំហរ។ ក្នុងករណី Jean-Michel មានបញ្ហាជាមួយនេះ ប្រពន្ធរបស់គាត់បានទូរស័ព្ទទៅ (ដែលមិនមានអ្វីជាផ្លូវការទាក់ទងនឹងករណីនេះ; នៅក្នុងវប្បធម៌សាជីវកម្មអន្តរជាតិ គេអាចនិយាយបានថា តើអ្នកកំពុងចូលរួមក្នុងអ្វីខ្លះ?) ជាមួយព្រឹទ្ធបុរសនៃមហាវិទ្យាល័យរបស់ខ្ញុំ ហើយបញ្ហានេះត្រូវបានពិភាក្សា និងដោះស្រាយជាមួយគ្នា។
នៅក្នុងករណីរបស់ Ferdinand រឿងដូចគ្នាកើតឡើងជាមួយនឹងភាពខុសគ្នាដែលប្រពន្ធរបស់ Ferdinand ទទូចឱ្យដោះស្រាយបញ្ហាឱ្យបានត្រឹមត្រូវ។ ពិតណាស់ ប្រពន្ធគាត់គិតដូច្នេះ ធារ៉ាក់ Ferdinand និយាយត្រូវ។ ប្រសិនបើរឿងនេះមិនកើតឡើង ប្រពន្ធរបស់គាត់គំរាមទូរស័ព្ទទៅប្រធានសាកលវិទ្យាល័យ (ហើយព្រឹទ្ធបុរសរបស់ខ្ញុំមានបញ្ហាធំ)។ Ajarn Andrew ត្រូវបានប្រាប់ដោយព្រឹទ្ធបុរសថាគាត់ត្រូវតែរក្សាការរិះគន់ចំពោះខ្លួនគាត់ចាប់ពីពេលនេះតទៅ។ ប្រហែលជាកិច្ចសន្យាការងាររបស់គាត់នឹងមិនត្រូវបានបន្តនៅឆ្នាំក្រោយដោយគ្មានការពន្យល់បន្ថែម។
តើគ្រូបរទេសអាចមានលទ្ធភាពតិចឬអត់ព្រោះគាត់ជាជនបរទេស? ទេ នៅក្នុងវប្បធម៌សាជីវកម្មអន្តរជាតិកាន់តែច្រើននៅក្នុងអង្គការសាកលវិទ្យាល័យថៃ គ្រូបង្រៀនបរទេសអាចមានលទ្ធភាពកាន់តែច្រើនឡើង ពិតណាស់ដោយអនុលោមតាមច្បាប់របស់ប្រទេសថៃ។ នៅក្នុងវប្បធម៌សាជីវកម្មថៃ នេះពឹងផ្អែកច្រើនលើបណ្តាញគ្រូបង្រៀនបរទេស ជាជាងតួនាទីរបស់គាត់ជាជនបរទេស។
វានឹងមិនគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលទេ។ នៅក្នុងការអនុវត្ត ព្រឹទ្ធបុរសនៃមហាវិទ្យាល័យរបស់ខ្ញុំមិនចាត់វិធានការក្នុងករណីរបស់ Jean-Michel និង Ferdinand ទេ (ព្រោះនៅពេលនោះនាងអាចទទួលបានការរំខាន ការសន្ទនាតាមទូរស័ព្ទ) ហើយចាត់វិធានការប្រឆាំងនឹង Ajarn Andrew ។ ជីវិត ទោះរៀននៅសកលវិទ្យាល័យក៏ត្រូវតែ'sanook' ស្នាក់នៅ…..
Chris de Boer
Chris de Boer បានធ្វើការជាសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកទីផ្សារ និងការគ្រប់គ្រងនៅសាកលវិទ្យាល័យ Silpakorn តាំងពីឆ្នាំ 2008។
Chris អ្វីៗនឹងខុសគ្នានៅក្នុងប្រទេសហូឡង់។ បន្ទាប់ពីធ្វើការជាច្រើនឆ្នាំក្នុងការអប់រំអាជីវកម្ម ខ្ញុំក៏បានសន្និដ្ឋានថាបណ្តាញនៃកម្រិតមួយបានផ្តល់ឱ្យអ្នកនូវកន្លែងទំនេរបន្ថែមទៀតនៅក្នុងមុខងាររបស់អ្នក។
ខ្ញុំគិតថា នៅក្នុងប្រទេសថៃ ក៏ដូចជាប្រទេសលោកខាងលិច ភាពខុសគ្នានេះមិនធំប៉ុន្មានទេ ប្រហែលជាផ្លូវនិងអ្វី។
ប្រទេសថៃត្រូវបានសាងសង់តាមឋានានុក្រមក្នុងកម្រិតធំជាងយើង ប៉ុន្តែគោលការណ៍គឺដូចគ្នា។
ជាអកុសល វាមិនតែងតែអំពីអ្វីដែលអ្នកអនុវត្ត ឬអាចអនុវត្តនោះទេ ប៉ុន្តែក្របខ័ណ្ឌកំណត់ព្រំដែន ហើយជួនកាលធ្វើឱ្យខូចសុខុមាលភាព និងដំណើរការប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលជួនកាលវាចាំបាច់ក្នុងការសម្របសម្រួល និងដោះស្រាយនៅក្នុងលទ្ធភាពដែលបានផ្តល់ឱ្យ។ សំណាងបន្តិចនៅក្នុងកន្លែងដែលអ្នកបញ្ចប់ក៏ជាកត្តាសំខាន់ផងដែរ។ ដូច្នេះ Sanook គឺជាបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនដ៏រឹងមាំនៃសុខុមាលភាព ដែលបង្ហាញខ្លួនឯងនៅក្នុងស្ថានភាពដែលការកោតសរសើរ និងការអភិវឌ្ឍន៍ផ្ទាល់ខ្លួនអាចរីកចម្រើន។
ការពន្យល់ច្បាស់លាស់អំពីរបៀបដែលអ្វីៗដំណើរការនៅកម្រិតសាកលវិទ្យាល័យនៅទីក្រុងបាងកក។ របៀបដែលអ្វីៗកំពុងដំណើរការនៅក្នុង "ខេត្ត" ស្ទើរតែមិនអាចប្រៀបធៀបបានទៅនឹងកម្រិតនៃការអប់រំទាប។ "អំណាច" នៅទីនោះនៅតែមានកម្រិតចំពោះឋានានុក្រមក្នុងតំបន់។
ក្នុងន័យនេះ ខ្ញុំយល់ពីអ្នកសរសេរប្លក់ ហើយគណនីរបស់អ្នកក៏បង្ហាញថា (ឧទាហរណ៍) Andrew មានបញ្ហាធំណាស់។
ការរកឃើញបែបនេះធ្វើឱ្យមានការស្អប់ខ្ពើម ដែលតាមគំនិតរបស់ខ្ញុំក៏អនុវត្តក្នុងស្ថានភាពប្រៀបធៀបដែរ។
នឹងជាករណី។
រឿងនេះបញ្ជាក់ម្តងទៀតថា ឋានៈសង្គមរបស់អ្នកអាស្រ័យលើស្ថានភាពសង្គមរបស់ដៃគូ។ វាបង្ហាញរាងខ្លួនវានៅក្នុងហាង សណ្ឋាគារ និងនៅតាមផ្លូវ។
ខ្ញុំក៏ធ្វើការក្នុងវិស័យអប់រំខ្លួនឯងដែរ ហើយអាចបញ្ជាក់បានថា ស្ថានភាពដៃគូរបស់អ្នកគឺសំខាន់៖ នៅសាលារបស់ខ្ញុំនៅភាគខាងត្បូងជ្រៅ ស្ត្រីជនជាតិឥសានត្រូវបានរើសអើង។ ខ្ញុំមិនគួរបង្ហាញខ្លួននៅសាលាជាមួយដៃគូដែលមកពីទីនោះទេ។ ប៉ុន្តែត្រូវចាំថាយើងត្រូវបានចាត់ទុកជាភ្ញៀវគ្រប់ពេលវេលា។ ដូច្នេះ អ្នកត្រូវសម្របតាមវប្បធម៌មូលដ្ឋានក្នុងកម្រិតជាក់លាក់មួយ។
ក្នុងនាមជាគ្រូបង្រៀន អ្នកក៏មានមុខងារតំណាងសាធារណៈផងដែរ។ នៅក្នុងទីក្រុងអ៊ីស្លាមតូចមួយ និងអភិរក្សនិយមដូចជា Narathiwat អ្នកប្រាកដជាមិនអាច - សូម្បីតែពេលឯកជនរបស់អ្នក - ដើរទាំងស្រវឹងតាមផ្លូវដោយមានអ្នកបំរើជនជាតិឥសាននៅក្នុងដៃ។ វានឹងមិនយូរប៉ុន្មានទេ មុនពេលដែលសិស្ស ឬមិត្តរួមការងារឃើញអ្នក ហើយបន្ទាប់មកអ្នកអាចនិយាយលាកិច្ចសន្យារបស់អ្នក។ ប្រសិនបើអ្នកបាត់បង់ការគោរពក្នុងចំណោមមនុស្សនៅសាលារបស់អ្នក នោះតួនាទីរបស់អ្នកជាគ្រូបង្រៀននឹងចប់ហើយ។