សញ្ញាប័ត្រដែលជាផ្នែកមួយនៃពិធីជប់លៀងសំលៀកបំពាក់
ការបង្ហាញដ៏គួរឱ្យកត់សម្គាល់មួយ: ប្រហែលប្រាំរយជ័យលាភីនិង hotemets រាប់សិប។ ម្ចាស់ជ័យលាភីក្នុងថូហ្គា ជាមួយនឹងអាវក្រោះដ៏ប្រណិត អ្នកមានសិទ្ធិក្នុងឈុតមួយផងដែរ ប៉ុន្តែត្រូវបានបំពាក់ដោយច្រវាក់ កម្រងផ្កា និងមេដាយ។
អ្នកគួរស្រមៃថាពេលប្រគល់សញ្ញាបត្រដល់បរិញ្ញាបត្រ និងថ្នាក់អនុបណ្ឌិតនៅប្រទេសថៃ។
ដែលនៅក្នុងវេនត្រូវបានបែងចែកទៅជាសិស្សដែលមាន 'ភាពខុសគ្នា' និងសូម្បីតែ 'ភាពខុសគ្នាខ្ពស់' ។ ច្បាស់ណាស់ពូកែជាងមិត្តរួមការងារដែលមិនចេះបែងចែកខ្លួនឯងក្នុងការប្រឡង។ ខ្ញុំសន្មត់ថានៅប្រទេសហូឡង់ នេះគឺស្មើនឹង 'cum laude' និង 'summa cum laude'។
Aof ជាកូនប្រុសអាយុ 21 ឆ្នាំរបស់មិត្តខ្ញុំ Raysiya បានធ្វើអស់ពីសមត្ថភាពរបស់គាត់ ហើយបានបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រផ្នែកគ្រប់គ្រងសណ្ឋាគារពីសាកលវិទ្យាល័យ Stamford នៅ Hua Hin។ គាត់ត្រូវបានគេផ្តល់មេដាយជាភស្តុតាង។ សាកលវិទ្យាល័យក៏មានសាខាពីរនៅក្នុងទីក្រុងបាងកក ដូច្នេះអ្នកអាចស្រមៃថាពិធីនៅក្នុង Impact Forum នៅ Muang Thong Thani ជិតទីក្រុងបាងកកគឺមមាញឹកណាស់។ ការចតរថយន្តចំណាយពេលស្ទើរតែច្រើនដូចការបើកបរពី Hua Hin នៅច្រកចូលនៃសាលដ៏ធំមហិមា ក្រោលគោចាំបាច់ជាមួយនឹងភួង ខ្សែ និងរបស់ចាំបាច់ផ្សេងទៀតដើម្បីតុបតែងអ្នកឈ្នះ។
ក្នុងករណីស្រដៀងគ្នានេះនៅសាកលវិទ្យាល័យរដ្ឋ មាននរណាម្នាក់មកពីរាជវង្សមកប្រគល់ក្រដាសដែលចង់បាន។ នេះជាធម្មតាមានន័យថាវិធានការសន្តិសុខតឹងរឹង និងការរង់ចាំជាច្រើនម៉ោងដែលមិនចាំបាច់។ Stamford គឺជាស្ថាប័នឯកជន ហើយដូច្នេះអាចអនុវត្ត hotemetoot ខ្លួនឯងបាន។ ក្នុងករណីនេះ វាគ្មាននរណាក្រៅពីសាស្ត្រាចារ្យ Sir Drummond Bone ដែលជាប្រធាននៃអ្វីដែលហៅថាក្រុមប្រឹក្សាសាកលវិទ្យាល័យនោះទេ។ គាត់បានពាក់ toga ជាមួយនឹងក្រុមបួន ដូច្នេះ "ប្រធានក្រុម" នៅក្នុងអាកាសចរណ៍។ ឆ្នូតមួយគឺសម្រាប់បរិញ្ញាបត្រ ពីរសម្រាប់ថ្នាក់អនុបណ្ឌិត និងបី (ខ្ញុំសន្មត់ថា) សម្រាប់និស្សិតថ្នាក់បណ្ឌិត។
សាល Grand Diamond Ballroom ដ៏ធំសម្បើមគឺពាក់កណ្តាលពោរពេញទៅដោយអ្នកឈ្នះ។ ពាក់កណ្តាលទៀតគឺសម្រាប់គ្រួសារ។ ដែលគួរឱ្យកត់សម្គាល់គ្រប់គ្រាន់គឺមានតែនៅក្នុង dribs និង drabs ប៉ុណ្ណោះ។ ការពន្យល់ដែលអាចកើតមានគឺថា សិស្សជាច្រើនមកពីប្រទេសឆ្ងាយ។ ឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេបានពត់ខ្លួនរួចហើយសម្រាប់ការសិក្សា ហើយពេញចិត្តនឹង pdf នៃសញ្ញាបត្រ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំបានឃើញភ្ញៀវជាច្រើនមកពីប្រទេសនីហ្សេរីយ៉ាស្លៀកពាក់សំលៀកបំពាក់ជាតិ។
ជាធម្មតា ការធ្វើបទបង្ហាញនេះ អមដោយការបង្ហាញនូវពាក្យជូនពរចំពោះជ័យលាភី និងការលើកទឹកចិត្តក្នុងការធ្វើអ្វីមួយនៃជីវិតរបស់ពួកគេក្នុងវិស័យសិក្សារបស់ពួកគេ។ ជាសំណាងល្អ សុន្ទរកថាទាំងអស់មានជាភាសាអង់គ្លេស ដូច្នេះគ្រប់គ្នាដែលមានវត្តមានអាចធ្វើតាមអ្វីដែលវាគឺអំពី។
ប្រសិនបើខ្ញុំបានទទួលមួយ stang សម្រាប់រាល់រូបថតដែលបានថតមុន អំឡុងពេល និងបន្ទាប់ពីពិធីនោះ ខ្ញុំអាចចូលទៅក្នុងទ្វារហិរញ្ញវត្ថុដ៏ធំមួយសម្រាប់ឆ្នាំខាងមុខនេះ។
ឥឡូវនេះ Aof មានការងារធ្វើនៅសណ្ឋាគារ Anantara ក្នុងទីក្រុង Hua Hin បើទោះបីជាប្រាក់ឈ្នួល (9000 បាត) ក្នុងមួយខែនៅតែមិនគ្រប់គ្រាន់ក៏ដោយ។ ហើយថាសម្រាប់ធ្វើការ 12 ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃសម្រាប់រយៈពេល 6 ថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៍។ ប៉ុន្តែ ហេ វាជារឿងល្អក្នុងការចាប់ផ្ដើមពីមូលដ្ឋាន។
មែនហើយ
ប្រាក់បៀវត្សរ៍សម្រាប់បរិញ្ញាបត្រចាប់ផ្តើមគឺគួរឱ្យសោកស្តាយ កូនស្រីរបស់បងប្រុសរបស់ប្រពន្ធខ្ញុំ ដោយការឈឺចាប់ និងការប្រឹងប្រែងយ៉ាងខ្លាំង បានទទួល 12.000 Bhat ជាប្រតិបត្តិករទូរស័ព្ទផងដែរសម្រាប់រយៈពេល 6 ថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៍។ យើងរស់នៅតាមផ្លូវពីអគារ Gouvernement ប៉ុន្តែយើងមិនអាចស្វែងរកការិយាល័យនៅទីនោះដែលអ្នកអាចចាប់ផ្តើមជាបរិញ្ញាបត្របានទេ។
ប្រហែលជាមាននរណាម្នាក់ដឹងពីច្រកចូលសម្រាប់ការចាប់ផ្តើមនិស្សិតនៅអគាររដ្ឋាភិបាលនៅ Lak-Si?
យើងចង់ស្តាប់។
ជំរាបសួរនីកូ
ថាតើមានបំណងបែបហ្នឹងអត់ដឹងទេ ប៉ុន្តែសាច់រឿងបានបញ្ចេញនូវបរិយាកាសសោកសង្រេងអំពីពិធីចែកសញ្ញាបត្រ៖ ការស្លៀកពាក់ជុំវិញសញ្ញាប័ត្រ មួកសុវត្ថិភាព។ល។
ខ្ញុំគិតថាវាជារឿងគួរឲ្យអាណិតមួយ ហើយពិតជាមិនសមហេតុផលទេ ព្រោះការទទួលបានសញ្ញាបត្រគឺជាព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់មួយក្នុងជីវិតសម្រាប់សិស្ស ឬនិស្សិតគ្រប់រូប។ កម្រិតនៃការអប់រំគឺមិនពាក់ព័ន្ធ។ បើពិធីនោះប្រព្រឹត្តទៅតាមបែបប្រពៃណីនោះ វាផ្តល់លទ្ធផលឲ្យសិស្សមានមោទនភាពកាន់តែភ្លឺឡើង។
ខ្ញុំនៅចាំបានច្បាស់ពីការបង្ហាញសញ្ញាប័ត្រ HBS របស់ខ្ញុំ។ ក្នុងអំឡុងពេលការងារដំបូងរបស់ខ្ញុំបន្ទាប់ពីម៉ោងកងទ័ពជើងទឹក ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមវគ្គសិក្សាពេលល្ងាចរយៈពេល XNUMX ឆ្នាំ។ នោះគឺជាការនឿយហត់ ការរងទុក្ខ ការខកខានជោគជ័យដំបូងរបស់អឺរ៉ុបរបស់ Feijenoord និង Ajax និងការមិនស្រួលជាច្រើនទៀត។ ការឧស្សាហ៍ព្យាយាមរបស់ខ្ញុំ និងការគាំទ្ររបស់ប្រពន្ធខ្ញុំ (ខ្ញុំចង់ឈប់ជាញឹកញាប់គ្រប់គ្រាន់) ត្រូវបានផ្តល់រង្វាន់។
បន្ទាប់ពីពីរបីថ្ងៃនៃការប្រឡងចុងក្រោយនៅទីក្រុងឡាអេ ខ្ញុំបានទទួលសញ្ញាប័ត្ររបស់ខ្ញុំដោយកណ្តុរអប់រំពណ៌ប្រផេះដោយមិនមានការរំខានណាមួយឡើយ។ ខ្ញុំមិនចាំថាតើខ្ញុំរំពឹងទុកកម្រងផ្កានិងការអបអរសាទរនៅការិយាល័យបន្ទាប់ពីនោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំពឹងផ្អែកលើការផ្ទុកភ្លាមៗ។ នោះមិនបានកើតឡើងទេ ការកើនឡើងនោះបានកើតឡើង ប៉ុន្តែច្រើនក្រោយមក។ សម្រាប់ខ្ញុំ ការសម្រេចបាននូវលទ្ធផលចុងក្រោយគឺជាការបន្លិចមួយ ប៉ុន្តែពិភពលោកជុំវិញខ្ញុំគ្រាន់តែបន្តវិលដូចគ្មានអ្វីកើតឡើង។
អ៊ីចឹងបើតាមខ្ញុំខ្វល់ទាំងអស់គឺគោរពតាមប្រពៃណីពិធីចែកសញ្ញាបត្រដែលត្រូវគោរព!
ខ្ញុំក៏ទទួលបានរសជាតិនោះនៅក្នុងមាត់របស់ខ្ញុំផងដែរ ឃើញហ្គ្រីងហ្គោ។ ខ្ញុំក៏បានទទួលសញ្ញាប័ត្រ HBS ផងដែរ បន្ទាប់ពីការសិក្សាមុនការសិក្សាយូរមក គ្រូថ្នាក់របស់ខ្ញុំមិនបានរំពឹងថាខ្ញុំនៅឯពិធីបញ្ចប់ការសិក្សានោះទេ យើងតែងតែលេងប៊ីយ៉ាជាមួយគ្នា ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅទីនោះ ហើយវាជាចំណុចសំខាន់សម្រាប់ខ្ញុំ និងក្នុងគ្រួសាររបស់យើងនៅពេលនោះ។
នីកូប៊ី
ចៅស្រីរបស់ខ្ញុំបានទទួលបរិញ្ញាបត្រពីសាកលវិទ្យាល័យ Chulalongkorn ក្នុងឆ្នាំនេះជាមួយនឹងកិត្តិយសខ្ពស់បំផុត (99,6%) គាត់បានទទួលការងារចំនួន 5 រួចហើយ មុនពេលគាត់បញ្ចប់ការសិក្សា គាត់បានចាប់ផ្តើមនៅក្រុមហ៊ុនរដ្ឋមួយដែលមានប្រាក់ខែចាប់ពី 25 បាតជាមួយនឹងមុខតំណែងកិច្ចសន្យាបន្ទាប់ពី 000 ខែ ប្រាក់ខែ 6 បាត ធ្វើការក្នុងប្រព័ន្ធ 2000 ថ្ងៃ
គ្រប់យ៉ាងអាស្រ័យលើសាកលវិទ្យាល័យណាដែលអ្នកទទួលបានបរិញ្ញាបត្រពី និងទទួលបានពិន្ទុអ្វី?
បរិញ្ញាបត្រត្រូវបានប្រគល់ជូនដោយម្ចាស់ក្សត្រី Siridhorn,
ត្រូវហើយ ហេនរី
នៅប្រទេសថៃ មិនមែនសញ្ញាប័ត្រសំខាន់ទេ ប៉ុន្តែដើមកំណើតរបស់អ្នក (អានរទេះរុញ) និងឈ្មោះសាលា។
ក្មួយ។
ដោយសារមិនមានការងារធ្វើនៅ Chumphon យើងនិយាយថាមកបាងកក។
នៅ CAT ពួកគេមានការដើរចូលសម្រាប់អ្នកដាក់ពាក្យ បន្ទាប់ពីការធ្វើតេស្តកុំព្យូទ័រ។ បរាជ័យ។
នៅ PTT ក៏មានការដើរចូលសម្រាប់អ្នកដាក់ពាក្យផងដែរ នៅទីនេះបន្ទាប់ពីការធ្វើតេស្តកុំព្យូទ័រ។ (notaben ជាភាសាថៃ) បរាជ័យ។
វាដូចជា John (បន្តិចទៀតនៅលើ) និយាយថា បរិញ្ញាបត្រគឺគ្មានអ្វីក្រៅពី mavo+
ប៉ុន្តែបាទ ខ្ញុំនឹងនៅតែចង់ឃើញនាងទទួលបានការងារនៅក្នុងរដ្ឋាភិបាល ដូច្នេះនាងអាច (ប្រហែលជា) បន្តការសិក្សារបស់នាង បន្ទាប់មកធ្វើការនៅក្នុងហាងផ្លាស់ប្តូរទូរស័ព្ទជាមួយនឹងបរិញ្ញាបត្រនៅតម្លៃ 12.000 បាតសម្រាប់រយៈពេល 6 ថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៍។
ខ្ញុំសង្ឃឹមថាមាននរណាម្នាក់ស្គាល់ផ្លូវចូលអគាររដ្ឋាភិបាលនៅ Lak-Si (បាងកក) ព្រោះយើងរស់នៅ 800 mtr ។ នៅម្ខាងទៀត ហើយវាងាយស្រួលណាស់។
ជំរាបសួរ នីកូ ពីឡាក់ស៊ី
អ្វីដែលខ្ញុំពិតជាចង់មានន័យថា និយោជកដែលមានសក្តានុពលដឹងយ៉ាងច្បាស់អំពីតម្លៃសិក្សារបស់សាកលវិទ្យាល័យ ឧទាហរណ៍ប្រសិនបើនរណាម្នាក់មានបរិញ្ញាបត្រពីសាកលវិទ្យាល័យ Rajabat ឬពីសាកលវិទ្យាល័យឯកជនភាគច្រើន សញ្ញាបត្រនេះមានតម្លៃតិចជាងក្រដាសដែលវាត្រូវបានបោះពុម្ពនៅលើ ,
នៅសកលវិទ្យាល័យសាធារណៈកំពូលមួយត្រូវប្រឡងចូល ហើយកន្លែងមានកំណត់ ដូច្នេះហើយបានជាក្មេងៗជាច្រើនចូលរៀនថ្នាក់បង្រៀនដើម្បីត្រៀមប្រលងទាំងនេះ។ ចៅស្រីរបស់ខ្ញុំបានចូលរៀនថ្នាក់ទាំងនេះនៅថ្ងៃសៅរ៍ និងថ្ងៃអាទិត្យជាច្រើនឆ្នាំ ហើយក្នុងអំឡុងពេល សិស្សានុសិស្សភាគច្រើននៅសាកលវិទ្យាល័យកំពូលៗបានធ្វើកិច្ចការនេះ សម្រាប់ឪពុកម្តាយដែលមិនមានលទ្ធភាពទិញនេះ មានអាហារូបករណ៍ និងប្រព័ន្ធកម្ចីសិស្ស។
ជំរាបសួរ Henry ពី Muang Thong Thani
នៅឯជាងកាត់សក់របស់ខ្ញុំព្យួររូបថតមួយសន្លឹក ដែលស្រដៀងនឹងរូបថតខាងលើ ជាងកាត់សក់ក៏ស្លៀកពាក់តាមដែរ ដោយពាក់អាវទ្រនាប់ និង "រ៉ូប" ពណ៌ខ្មៅ។ គឺសម្រាប់សញ្ញាបត្រកាត់សក់របស់នាង។
ជនជាតិថៃចូលចិត្តតុបតែងលម្អ ហើយពិតជាបង្កើតអ្វីដែលស្រស់ស្អាតចេញពីវា។
"សុន្ទរកថាទាំងអស់ជាភាសាអង់គ្លេស ដូច្នេះគ្រប់គ្នាអាចធ្វើតាម"
ដោយមានជំនាញភាសាថៃនេះ ខ្ញុំមានការសង្ស័យមួយចំនួនអំពីរឿងនោះ។
កូនស្រីរបស់ប្រពន្ធខ្ញុំក៏បានឆ្លងកាត់សៀកនេះជាមួយនឹងតុក្កតាតុបតែងលម្អទាំងអស់ជាមួយនឹងខ្លាឃ្មុំ និងកម្រងផ្កា។
សញ្ញាបត្រវិស្វកម្មអគ្គិសនី។
ប្រសិនបើអ្នកសួរច្បាប់ ohms ពួកគេគិតថាអ្នកមកពីភពព្រះអង្គារ។
ខ្ញុំមិនឃើញសាលាទាំងនេះខ្ពស់ជាងសាលាបឋមសិក្សាថ្នាក់ទីប្រាំក្នុងប្រទេសហូឡង់ទេ។
ប៉ុន្តែជាមួយនឹងសញ្ញាប័ត្រ Uni របស់នាង នាងត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យដំណើរការកុំព្យូទ័រ Barcode ពាក់អាវពណ៌ស និងមិនចាំបាច់ពាក់ឯកសណ្ឋានផ្សារទំនើបនោះទេ។
អញ្ចឹងអ្នកបានមកឆ្ងាយហើយ ហើយពួកគេមានមោទនភាពចំពោះវា។
ខ្ញុំទុកអោយគេវង្វេង ហើយអោយគេសប្បាយចិត្ត តែនៅជាប់នឹងវា បើសក់អ្នកល្អ ហើយអ្នកអាចហាត់ប្រាណបាន សំខាន់ជាងភាពវៃឆ្លាត
ជាក់ស្តែង មិនមែនគ្រប់គ្នាបានកត់សម្គាល់ពីភាពខុសប្លែកគ្នារវាងការបន្ទាបខ្លួន និងការហួសចិត្តនោះទេ។ ការបង្ហាញទាំងមូលគឺគួរឱ្យអស់សំណើចណាស់សម្រាប់ខ្ញុំ ក្នុងនាមជាអតីតនិស្សិតវិទ្យាសាស្ត្រនយោបាយនៅដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ XNUMX ប្រឆាំងនឹងរបបផ្តាច់ការ។ គ្មានទៀតទេ។ ប្រាកដណាស់មិនមានសំណួរអំពីភាពយឺតយ៉ាវទេ។
ប្រទេសថៃជាវប្បធម៌បង្អួតសម្រស់។ នេះជាការកត់សម្គាល់ និងឃើញច្បាស់នៅក្នុងពិធីជប់លៀង និងពិធីជប់លៀង ទាំងក្នុងរង្វង់គ្រួសារ ក្នុងសង្កាត់ ឬភូមិ និងតាមទីសាធារណៈ។
ខ្ញុំបានធ្វើជាសាស្ត្រាចារ្យនៅសាកលវិទ្យាល័យមួយក្នុងទីក្រុងបាងកកអស់រយៈពេល 10 ឆ្នាំមកហើយ ដូច្នេះហើយបានជួបប្រទះនូវពិធីបញ្ចប់ការសិក្សាជាច្រើនដូចដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ។ ដោយសារតែសិស្សរបស់ខ្ញុំទទួលបានសញ្ញាប័ត្រពីរ (ហៅថា double degree BBA និង MBA ផងដែរ) ខ្ញុំមានវគ្គទាំងពីរនេះក្នុងមួយឆ្នាំបន្ថែមលើវគ្គរូបថតផ្លូវការ។ ជាការពិតតែងតែពាក់អាវសិក្សារបស់ខ្ញុំ។ សប្តាហ៍ក្រោយម្តងទៀត។ នេះក៏ក្លាយជារឿងធម្មតាកាន់តែច្រើនឡើងនៅក្នុងប្រទេសហូឡង់ ជាពិសេសការជំរុញដោយនិស្សិតបរទេស។
ការបញ្ចប់ការសិក្សាគឺជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់នៅក្នុងជីវិតរបស់យុវជន ហើយសម្គាល់ការផ្លាស់ប្តូរទៅជាប្រភេទជីវិតផ្សេង ច្រើនជាងការផ្លាស់ប្តូរពីបឋមសិក្សាទៅវិទ្យាល័យ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំមិនមានបញ្ហាអ្វីទាំងអស់ជាមួយនឹងការប្រារព្ធពិធីនេះជាមួយនឹងការហ៊ោកញ្ជ្រៀវខ្លះ។ នៅពេលដែលខ្ញុំបានបញ្ចប់ការសិក្សានៅប្រទេសហូឡង់ឆ្នាំ 1979 វាមិនខុសគ្នាច្រើនទេ ប៉ុន្តែដោយគ្មានអាវផាយ និងឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់។
ជាចៃដន្យ ច្បាប់នៅប្រទេសថៃចែងថា រាល់ការបញ្ចប់ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រ BBA មានសិទ្ធិទទួលបានប្រាក់ខែអប្បបរមា 15.000 បាតក្នុងមួយខែ។ ខ្ញុំដឹងថានិយោជកជាច្រើនមិនប្រកាន់ខ្ជាប់នូវចំណុចនេះទេ (ជាពិសេសក្នុងគ្រាលំបាកសេដ្ឋកិច្ច)។ ហើយនិស្សិតបញ្ចប់ការសិក្សាក៏សប្បាយចិត្តដែលគាត់មានការងារធ្វើ។
កូនស្រីរបស់យើងបានទទួលសញ្ញាប័ត្រ ឬគោនៅសាកលវិទ្យាល័យ Pangsit ក្នុងទីក្រុងបាងកក កាលពីថ្ងៃអាទិត្យមុន។ រួមគ្នាជាង 10!!!!!! មិត្តរួមនិស្សិត ឬឥឡូវជាអតីតសិស្ស។ ថ្ងៃដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់អ្នកឈ្នះរង្វាន់ និងក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភ័ក្តិរបស់ពួកគេ ដែលទាំងអស់គ្នាបានបង្ហាញខ្លួនយ៉ាងច្រើន។ ការប្រារព្ធពិធីដ៏ពិតប្រាកដនៃសេចក្តីអំណរដែលជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យដើម្បីជួបប្រទះម្តង។ ខ្ញុំមិនដឹងថាមានសាកលវិទ្យាល័យប៉ុន្មាននៅក្នុងប្រទេសថៃនោះទេ ប៉ុន្តែប្រសិនបើពួកគេទាំងអស់បង្កើតបានជ័យលាភីជាច្រើនក្នុងមួយឆ្នាំៗ នោះកម្រិតនៃការអប់រំនៅក្នុងប្រទេសថៃកំពុងតែដើរក្នុងទិសដៅត្រឹមត្រូវ។
នាងបានរកការងារធ្វើរួចហើយ ដោយប្រាក់ខែចាប់ពី 15 000 B មិនរាប់បញ្ចូលប្រាក់កម្រៃ និងគន្លឹះ។ នាងស្ថិតនៅក្នុងឧស្សាហកម្មទេសចរណ៍ ដែលនាងត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យដឹកនាំ និងរៀបចំដំណើរកម្សាន្ត និងដំណើរកម្សាន្តផ្សេងៗនៅក្នុងប្រទេសថៃ និងទៅកាន់ និងឆ្លងកាត់ប្រទេសជុំវិញ។
ខ្ញុំគិតថាវាជាការងារគួរឱ្យទាក់ទាញ ប៉ុន្តែជាការលំបាក។ ការវិនិយោគលើការអប់រំរបស់នាងគឺជារឿងល្អ។
ដូចដែល Gringo និយាយ កម្រិតនៃការអប់រំគឺមិនពាក់ព័ន្ធនៅទីនេះទេ។ សញ្ញាប័ត្រ HBS ចាប់ពីពេលនោះមកនៅតែជាកម្រិតខ្ពស់ជាង។
វាប្រហែលជាដូចសាសនាទាំងអស់។ ការលុបចោលត្រូវតែបំពេញដោយពិធីសាសនានិងការស្លៀកពាក់។
មិនពាក់ព័ន្ធនឹងសាសនាទេ។ ការបញ្ចប់ការសិក្សាក៏ត្រូវបានប្រារព្ធធ្វើតាមវិធីនេះនៅ ABAC ដ៏ខ្លាំងក្លា។ ហើយខ្ញុំអាចធានាអ្នកថាអ្នកកាន់សាសនាកាតូលិកថៃនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះមានលក្ខណៈស្រដៀងនឹងកាតូលិកនៅប្រទេសហូឡង់ក្នុងឆ្នាំ 1950។