បទពិសោធន៍គ្រប់យ៉ាងនៅប្រទេសថៃ (64)

នៅក្នុងរឿងមុនមួយនៅក្នុងស៊េរីនេះ អ្នកអានប្លក់ និងជាអ្នកនិពន្ធ Dick Koger បាននិយាយអំពីមិត្តរបស់គាត់ឈ្មោះ Dolf Ricks ។ លោក Dick បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ជា​ច្រើន​ទៅ​ប្រទេស​ថៃ​ជាមួយ​គាត់​ក្នុង​ទសវត្សរ៍​ទី 80/99 ដែល​គាត់​បាន​សរសេរ​រឿង​សម្រាប់​ព្រឹត្តិបត្រ​ព័ត៌មាន​នៃ​សមាគម​ហូឡង់​ថៃ​នៅ​ប៉ាតាយ៉ា។

ថ្ងៃ​នេះ​រឿង​អំពី​ដំណើរ​ទៅ​លេង​ Ban Muang នៅ Yasaton។

ទស្សនាភូមិមួយ។

យើងទៅភូមិដែលបុគ្គលិកនៃភោជនីយដ្ឋាន Dolf Riks មកពី Ban Muang ដែលមានចម្ងាយសែសិបគីឡូម៉ែត្រពីយសោធន។ ពេលមកដល់ ផ្ទះហាក់ដូចជាទទេ ប៉ុន្តែពីខាងក្រោយមក បុរសធាត់ម្នាក់ដែលមើលទៅដូច Bue ដែលជាមេចុងភៅ ប៉ុន្តែក្រោយមកខ្ញុំបានលឺរឿងដ៏ស្មុគស្មាញមួយអំពីគាត់ដែលមិនមែនជាឪពុកពិតរបស់គាត់។

គ្មាន​បញ្ហា​ទេ ព្រោះ​ម្តាយ​គាត់​ក៏​រាង​ខ្លី និង​ធាត់​ដែរ ។ ជាងនេះទៅទៀត ភាពធ្ងន់ធ្ងរដោយខ្លួនឯង ដោយសារតែនាងមាន ឬមានអារម្មណ៍ឈឺ។ យើងស្រាយកញ្ចប់ ជាចម្បងផឹក ហើយឪពុករបស់ Bue ចូលទៅក្នុងភូមិដើម្បីប្រកាសពីការមកដល់របស់យើង។

ទីធ្លា​នេះ​កំពុង​បំពេញ​ជា​បណ្តើរៗ​ជាមួយ​ឪពុក និង​ម្តាយ​នៃ​អ្នក​រត់​តុ អ្នក​ចម្អិន​អាហារ និង​អ្នក​សម្អាត។ Dolf ស្គាល់ពួកគេទាំងអស់ ហើយពួកគេទាំងអស់គ្នាស្គាល់ Dolf ។ ភាពរួសរាយរាក់ទាក់កំពុងផ្លាស់ទី។ អ្នកខ្លះចាកចេញទៅទិញជ្រូកដោយចំណាយរបស់យើង។ ធីតា​ជា​មិត្ត​ល្អ​ដឹង​ថា​អញ​មិន​ស៊ី​សត្វ​នោះ​ទេ លុះ​ឃើញ​វា​ត្រូវ​គេ​សម្លាប់។ ដូច្នេះ គាត់​យក​កាមេរ៉ា​ខ្ញុំ​ទៅ​ជាមួយ​ដើម្បី​បង្ហាញ​ខ្ញុំ​បន្ទាប់​មក។ នៅពេលដែលសត្វដ៏ធំសម្បើមត្រូវបានដុតវាត្រូវយកទៅក្នុងទីធ្លាលើរទេះរុញ។ នៅទីនេះវាត្រូវបានស្បែកនិងកាត់ជាបំណែក។ ឥឡូវនេះមានមនុស្សប្រហែលមួយរយនាក់។ ខណៈ​បុរស​រវល់​ជាមួយ​ជ្រូក ស្ត្រី​រៀបចំ​ផ្កា​លើ​គល់​ស្លឹក​ចេក​ត្បាញ។ នេះគឺសម្រាប់ពេលល្ងាច។

យើងជាប្អូនស្រីរបស់ Lien, Dolf និង Kees ប្តីរបស់នាង និងខ្ញុំផ្ទាល់។ ដូហ្វ និងខ្ញុំ ភាគច្រើនញ៉ាំសាតយ និងស្ពែរីប។ ឆ្ងាញ់។ ខ្ញុំ​ផឹក​ច្រើន តែ​មិន​ច្រើន​ទេ មេគង្គ។ នៅពេលដែលការស្រេកឃ្លានដ៏អាក្រក់បំផុតត្រូវបានពេញចិត្ត ពិធីមួយក៏ចាប់ផ្តើម។ ការរៀបចំផ្កាគឺនៅកណ្តាលតុ ហើយនៅជាប់នឹងវា បុរសម្នាក់អង្គុយ ហើយចាប់ផ្តើមអធិស្ឋានដោយសំឡេងដ៏ពិរោះ។ ច្បាស់ជាសុំព្រះពុទ្ធធ្វើល្អចំពោះយើង។ សំឡេងដដែលៗច្រើនតែកើតឡើងដដែលៗ។ ដូច្នេះវាគឺជាការអធិស្ឋានដែលមានអត្ថបទថេរ។ ពេល​បុរស​នោះ​ចប់ ខ្សែ​កប្បាស​ត្រូវ​បាន​ដាក់​នៅ​លើ​តុ ហើយ​អ្នក​ដែល​មាន​វត្តមាន​ម្នាក់ៗ​បាន​ចង​ខ្សែ​មួយ​ជុំវិញ​កដៃ​ភ្ញៀវ។ ដូច្នេះវានឹងក្លាយជាព្រៃដ៏ធំ។ ខ្សែទាំងនោះនាំសំណាង។

បន្ទាប់មកអំណោយត្រូវបានចែកចាយ។ ខ្នើយ​សម្រាប់​យើង​ទាំង​បួន​នាក់ កប្បាស​តូច​ចង្អៀត​វែង​សម្រាប់​ពាក់​ចង្កេះ ឬ​ក្បាល និង​ភួយ​ទប់ទល់​នឹង​ភាព​ត្រជាក់​នា​ពេល​ល្ងាច។ អ្វីៗ​ធ្វើ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង។ ម្តាយរបស់ Bue ផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវភួយជាមួយនឹងភាពឧឡារិកដែលខ្ញុំស្ទើរតែមិនដឹងពីរបៀបធ្វើ។ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​និយាយ​ជា​ភាសា​ថៃ​ថា "ល្អ​និង​កក់ក្តៅ"។ ខ្ញុំ​មិន​ហ៊ាន​ដោះ​ភួយ​ចេញ​ពេញ​មួយ​ល្ងាច​ទេ។

បន្ទាប់មកតន្ត្រីមកដល់។ រស់នៅ។ Amplifiers នឹងត្រូវបាននាំយកមកនៅពេលក្រោយ។ យើងត្រូវរាំ។ របាំឥសាន។ ដូច្នេះ​គ្រាន់តែ​ធ្វើ​ចលនា​ឱ្យ​បានល្អ​ដោយ​ដៃ និង​ជង្គង់​។ បុរស​និង​ស្ត្រី​ទាំង​ក្មេងប្រុស​និង​ក្មេងស្រី​ធ្វើ​ការ​នេះ​ក្នុង​វិធី​ល្អ​ដូចគ្នា​។ ភ្ញៀវ​ទាំង​បួន​យក​តម្រាប់​តាម​យ៉ាង​រឹង​មាំ។ ខ្ញុំនឹងមិនធ្វើវាទាល់តែសោះ ប៉ុន្តែស្រាធ្វើការអស្ចារ្យ។ វាទើបតែម៉ោងប្រាំបួននៅពេលដែលយើងចាកចេញ ប៉ុន្តែយើងមានអារម្មណ៍ថាយើងរវល់ច្រើនម៉ោង។

ដល់ម៉ោងម្តងទៀតនៅព្រឹកបន្ទាប់។ គ្មានអាហារពេលព្រឹក។ ត្រឡប់ទៅ Ban Muang វិញ ។ បើ​យើង​ជូន​ជ្រូក​ម្សិលមិញ ឥឡូវ​ភូមិ​ឲ្យ​ត្រី។ ស្រះ​មួយ​ត្រូវ​បាន​គេ​ជីក​នៅ​កណ្តាល​វាល​ស្រែ ហើយ​ត្រី​ទំនង​ជា​បាន​ស្តុក​ទុក​នៅ​ក្នុង​នោះ។ ដោយ​សារ​ពួកគេ​រក​ឃើញ​ទឹក​ត្រជាក់​ពេក​មិន​អាច​ចូល​បាន ការ​នេសាទ​កើត​ឡើង​តាម​វិធី​ដើម។ ស្រះ​នេះ​ត្រូវ​បាន​បញ្ចេញ​ដោយ​ប្រើ​ម៉ូទ័រ​ធារាសាស្ត្រ។ បុរស​ទាំង​អស់​ឥឡូវ​បាត់​ខ្លួន​ទៅ​ក្នុង​រន្ធ​ដោយ​ចាក់​ឬស​ក្នុង​ភក់ គេ​តាម​ចាប់​ត្រី។ ត្រីសាឌីនតូចរហូតដល់ហុកសិបសង់ទីម៉ែត្រ។ ទាំងផ្លាកុក ដែលជាប្រភេទត្រីដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់ដែលខ្ញុំមិនអាចពិពណ៌នាបាន និងអន្ទង់។

នៅពីលើដី ត្រីត្រូវបានសម្លាប់ដោយដៃដោយបំបែកក។ បន្ទាប់​មក​យក​ដំបង​ឬស្សី​កាត់​សំបក​វា​ដាក់​ត្រង់​ជិត​ភ្លើង​ដើម្បី​អាំង។ វាមិនអាចស្រស់ជាងនេះទេ។ មានមនុស្សរាប់សិបនាក់មានវត្តមានម្តងទៀត។ មនុស្សគ្រប់គ្នាញ៉ាំនិងផឹកដោយរីករាយ។ ពេល​ត្រី​អស់​ហើយ យើង​ទៅ​ផ្ទះ​ម្ដង​ទៀត។