បទពិសោធន៍គ្រប់យ៉ាងនៅប្រទេសថៃ (222)

ក្នុង​រឿង​ភាគ​ដែល​យើង​បង្ហោះ​អំពី​អ្វី​ដែល​ពិសេស កំប្លែង ចង់ដឹង​ចង់​ឃើញ ប្លែក ឬ​ធម្មតា​ដែល​មិត្ត​អ្នក​អាន​នៅ​ប្រទេស​ថៃ​ធ្លាប់​បាន​ជួប​នោះ​ថ្ងៃ​នេះ៖ "គម្រោង​ចិញ្ចឹម​ឪពុក​ម្តាយ និង​ Bum-Bim" 

BUM BIM

នៅទសវត្សរ៍ទី 7 ខ្ញុំរក្សាមិត្តស្រីជនជាតិថៃ។ នាងឈ្មោះ ប៊ុម ប៊ីម អាយុ៧ឆ្នាំ រស់នៅជាមួយជីដូន ហើយធ្វើរឿងសប្បាយៗតាមការចំណាយរបស់ខ្ញុំ។ ចូលចិត្តទៅសាលារៀន ហើយឧស្សាហ៍លាបពណ៌សម្រាប់ឪពុកស្ករគ្រាប់ជនជាតិហូឡង់ដ៏ឆ្ងាយ។ យ៉ាងហោចណាស់ នោះហើយជាអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវបានធានាដោយអង្គការដែលមើលថែសុខុមាលភាពរបស់នាង គម្រោង Foster Parents Plan។

មិត្តស្រីជនជាតិថៃម្នាក់ទៀតរបស់ខ្ញុំ (និងមនុស្សពេញវ័យ) នៅពេលនោះគិតថាខ្ញុំអាចផ្ទេរប្រាក់ប្រចាំខែនោះទៅឱ្យនាងកាន់តែប្រសើរ។ យ៉ាងណាមិញ នាង​ជា​ជនជាតិ​ថៃ គ្រាន់​តែ​ក្រីក្រ ហើយ​គ្រាន់តែ​ស្វែងរក​អ្នក​ខ្ចី​ដ៏​សប្បុរស​។ នាងនិយាយត្រូវ ប៉ុន្តែមិនបានទទួលវាទេ។

ទស្សនា

យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ​ក្រោយ​មក ខ្ញុំ​បាន​ជួប​ដៃ​គូ​ជីវិត​បច្ចុប្បន្ន​របស់​ខ្ញុំ និង​ប្រពន្ធ Oy។ ហើយអ្វីៗបានផ្លាស់ប្តូរ។
នាងក៏បានឮអំពីកូន Foster របស់ខ្ញុំ ហើយគិតថាខ្ញុំមិនអាចមានលទ្ធភាពក្នុងការទៅលេង Bum-Bim ខណៈពេលដែលខ្ញុំផ្ទាល់បានចំណាយពេលជាច្រើនសប្តាហ៍ដោយខ្ជះខ្ជាយលុយនៅក្នុងវាលភក់របស់ប្រទេសថៃ។

បន្ទាប់​ពី​ខ្ញុំ​បាន​លើក​ឡើង​ពី​ចម្ងាយ​ដ៏​ល្អ ហើយ​បន្ទាប់​មក​ឧបសគ្គ​ភាសា​ជា​ហេតុផល​ដ៏​ល្អ​មិន​ត្រូវ​ទៅ នាង​បាន​ផ្តល់​សេវាកម្ម​ជា​អ្នក​បកប្រែ​ដោយ​ឯកឯង។
វាធ្វើឲ្យសើចពេញមួយថ្ងៃភ្លាមៗ ព្រោះការនិយាយភាសាអង់គ្លេសរបស់នាងនឹងធ្វើឱ្យធ្យូងថ្មឡើងក្រហម។
ប៉ុន្តែ​នាង​បាន​ទទូច ហើយ​ទីបំផុត​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទូរស័ព្ទ​ទៅ​ផែនការ​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ។ យើង​បាន​ទទួល​ការ​ស្វាគមន៍ ដោយ​មាន​គម្រោង​រៀបចំ​អ្នក​បក​ប្រែ។ នេះ​ជា​ទី​បំផុត​បាន​ធ្វើ​ឱ្យ​មាន​សំបុត្រ​រថយន្ត​ក្រុង​ចំនួន​ពីរ​សម្រាប់​ជិះ​ពី​ប៉ាតាយ៉ា​ទៅ​ខេត្ត​ខនកេន​ឆ្ងាយ។

ពិតជាបើកបរយូរមែន។ ក្នុងអំឡុងពេលឈប់នៅស្ថានីយ៍ ខ្ញុំបានដឹងហើយថា សម្រាប់ជនជាតិថៃដែលជិះកង់ អាហារ និងភេសជ្ជៈ ជនបរទេសដែលធ្វើដំណើរតាមឡានក្រុង គឺជាអំណោយពីស្ថានសួគ៌។ សម្រាប់នរណាម្នាក់ដូចជាអ្នកដែលបានចុះហត្ថលេខា ធ្លាប់តែផឹកកាហ្វេមួយពែងនៅលើស្ថានីយ៍ហូឡង់ដ៏ក្រៀមក្រំ ដែលជាវិវរណៈពេញលេញ។
ប្រសិនបើ​យើង​ចូល​ទៅក្នុង​ថាស​ដែល​លាត​សន្ធឹង ហើយ​ដាក់​ធុង​ទឹកកក​នោះ យើង​នឹង​មិន​បាន​ទៅ​ដល់​ខេត្ត Khon Kaen ដ៏​ស្រស់​ស្អាត​នោះ​ទេ។ ដោយ​សារ​តែ​ចុះ​ចាញ់​បេះដូង និង​ថ្លើម​ធាត់​មុន​ពេល​នោះ។

រវល់

ម៉ោងបីទៀបភ្លឺ ពួកយើងបានទៅដល់ ខនកែន ទាំងងងុយដេក ហើយបន្ទាប់ពីជិះរទេះកង់ខ្លីមួយ (អំឡុងពេលនោះ ខ្សែសង្វាក់កង់ដែលមិនមានជាតិរំអិលតាំងពីសម័យដែក ធ្វើអោយយើងភ្ញាក់ពីគេង)។ ចូលសណ្ឋាគារបន្តិចក្រោយមក។
នៅ​ទីនោះ បុគ្គលិក​តុ​បាន​លក់​បន្ទប់​មួយ​ឱ្យ​ពួក​យើង​ក្នុង​តម្លៃ​ល្អ​២០០០​បាត​ក្នុង​មួយ​យប់ ក្រោម​ហេតុផល​ថា​រវល់ ។ ការពិតដែលថាយើងអាចលេងហ្គេមបាល់ទាត់នៅក្នុងបន្ទប់បរិភោគអាហារនៅព្រឹកបន្ទាប់ដោយមិនប៉ះសូម្បីតែភ្ញៀវសណ្ឋាគារផ្សេងទៀតដែលកំពុងញ៉ាំអាហារពេលព្រឹកគឺជាព័ត៌មានលម្អិតប៉ុន្តែនៅតែមាន។

នៅ​ថ្ងៃ​បន្ទាប់ យើង​ត្រូវ​បាន​អ្នក​បក​ប្រែ​ស្រី​ម្នាក់​និង​បុរស​ពីរ​នាក់​ដឹក​តាម​ឡាន។ ចុងក្រោយដើម្បីសុវត្ថិភាពរបស់ Bum-Bim ។ ឡូជីខល​ព្រោះ​ក្រោយ​រាល់​មុខ​ស្លេក​ពី​បរទេស​មិន​ច្បាស់​នោះ​អាច​និយាយ​បាន​ថា​មក​លេង​កូន​ឧបត្ថម្ភ។

នៅតាមផ្លូវទៅស្រុកកំណើតរបស់ Bum-Bim ពាងអូវ៉ាល់ទីនពីរបីដបទៀត ម្សៅលាងប្រអប់ និងស្ករគ្រាប់ពីរគីឡូក្រាមត្រូវបានស្តុកទុកនៅផ្សារយ៉ាងលឿន។ ជាអំណោយដល់គ្រួសារ។ យាយបានយករបស់ពីខ្ញុំបន្តិចក្រោយមកដោយស្នាមញញឹមធ្មេញខ្មៅ ឈរក្បែរ Bum-Bim ដែលអៀនខ្មាស។ កូន​ដ៏​ផ្អែមល្ហែម​ម្នាក់​ដែល​ខ្ញុំ​ពិបាក​ដោះ​ដូរ​ពាក្យ​ច្រើន​ជាង​ពីរ។
ជាសំណាងល្អ មិត្ត Oy យល់ល្អជាមួយនាង ដែលនេះជាការធូរស្រាលសម្រាប់ខ្ញុំ។

ច្រមុះរបស់ជនបរទេស

នេះត្រូវបានបន្តដោយការដើរទៅសាលារៀនក្បែរនោះ និងការណែនាំដល់គ្រូរបស់ BB ។ និងមិត្តរួមការងារជាស្ត្រីរបស់គាត់។
ដោយចង់ដឹងចង់ឃើញពីជនបរទេសដែលមកលេង ស្ត្រីទាំងនេះបានបោះបង់សកម្មភាពផ្សេងទៀតភ្លាមៗ ដោយទុកឱ្យថ្នាក់រៀនទាំងមូលពោរពេញដោយអនាគតរបស់ជនជាតិថៃចំពោះជោគវាសនារបស់ពួកគេ។
ក្រឡេកទៅមើលពួកគេ ខ្ញុំអាចឃើញ និងឮថា ក្មេងថៃចាប់អវត្ដមាននៃសណ្តាប់ធ្នាប់ និងសិទ្ធិអំណាចដោយដៃទាំងពីរដើម្បីទាត់លា។

ក្រោយ​មក បន្ទាប់​ពី​ការ​បក​ប្រែ​ដោយ​វចនានុក្រម​ដើរ​ផ្ទាល់​របស់​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​បាន​យល់​ថា​ឃ្លា 'farang, chamuk jai' បាន​អនុវត្ត​ចំពោះ​មុខ​ខ្ញុំ។ ដែលបញ្ជាក់ម្តងទៀតថា សិស្សសាលានៅពេលនោះ សមនឹងទទួលបានពិន្ទុធំសម្រាប់ប្រធានបទនៃការសង្កេត។ ផងដែរនៅលើផ្នែក 'ឡើងលើតុសាលានិងធ្វើឱ្យមុខគួរឱ្យអស់សំណើច' មួយចំនួននឹងថ្ងៃណាមួយបញ្ចប់ការសិក្សា cum laude, ខ្ញុំប្រាកដ។

ស្រក់ចុះពីកៅអីរបស់ខ្ញុំបន្តិចម្តងៗតាមរយៈកំដៅក្នុងថ្នាក់រៀន ខ្ញុំត្រូវបានគេធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពអំពីសមិទ្ធិផលសាលា និងចំណូលចិត្តរបស់ BB ។ រឿង​ក្រោយ​ៗ​ទៀត​គឺ​មិន​មែន​ជា 'ជួយ​យាយ​ធ្វើ​ការ​ផ្ទះ' ទេ ព្រោះ​អ្នក​បក​ប្រែ​ចង់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ជឿ។ កូន​ដំបូង​ដែល​លោត​ទឹក​ត្រេកអរ​ពេល​ម្ដាយ​ហៅ​ឲ្យ​ជួយ​លាង​ចាន​មិន​ទាន់​កើត។

ក្បាល

បន្ទាប់​ពី​ជជែក​គ្នា​អស់​រយៈ​ពេល​កន្លះ​ម៉ោង នាយក​សាលា​បាន​លេច​មុខ​លើ​អេក្រង់។ អតីត​យោធា​ម្នាក់​ដែល​មាន​មាឌ​ខ្ពស់​។ រួមបញ្ចូលឈុតក្លែងបន្លំ។ មួយនេះគឺ (អរគុណដែលមិនអាចនិយាយបានរបស់ខ្ញុំសម្រាប់រឿងនោះ) ច្បាស់ណាស់មិនបានជូនដំណឹងអំពីការមកដល់នៃជំពូកចម្លែកពីហូឡង់។
មួយ​សន្ទុះ​នេះ ខ្ញុំ​ភ័យ​ខ្លាច​យ៉ាង​ខ្លាំង​ថា ខ្ញុំ​នឹង​ត្រូវ​គេ​យក​ខ្លាឃ្មុំ​នេះ​ចេញ​ពី​សាលា។ ការភ័យខ្លាចត្រូវបានជំរុញដោយរូបរាងដ៏អាក្រក់បំផុតរបស់ប្រធាន។ មួយណាដែលជាធម្មតាបម្រុងទុកសម្រាប់អ្នកសរសេរសំបុត្រដ៏ឈ្លើយ ឬអ្នកបើកកន្ទុយ។

ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ សំណាងល្អដែលវាបានរលាយនៅពេលក្រោយ ហើយបន្ទាប់ពីអត្រាបេះដូងរបស់ខ្ញុំបានធ្លាក់ចុះក្រោមបីរយម្តងទៀត ពួកយើងបានចំណាយពេលមួយម៉ោងទៀតដើរជុំវិញទីធ្លាសាលា។ យើងបានរាយការណ៍ត្រឡប់ទៅតុសណ្ឋាគារវិញនៅរសៀលថ្ងៃនោះជាមួយនឹងរូបភាពដ៏រីករាយមួយចំនួនរបស់ Bum-Bim និងមិត្តរួមថ្នាក់។
ទោះបីជាមានមនុស្សច្រើនក៏ដោយ សោបន្ទប់ត្រូវបានប្រគល់មកឱ្យយើងក្នុងពេលដ៏ខ្លី។ តើអ្នកអាចរកបុគ្គលិកបែបនេះនៅកន្លែងណាទៀត?

ផែនការផ្សេងទៀត។

នោះ​ជា​លើក​ទី​មួយ ហើយ​ក៏​ជា​លើក​ទី​មួយ​ដែរ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ជួប Bum-Bim ។
ខ្ញុំលែងចាប់អារម្មណ៍នឹង Plan ទៀតហើយ។ ទីមួយគឺមានការគាំងបេះដូងបន្តិចបន្តួចដែលខ្ញុំអាចរួចផុតពីការជូនដំណឹងទៅនាយកសាលា។

បន្ទាប់​មក​អ្នក​ទាំង​ពីរ​បាន​បង់​ប្រាក់​ឲ្យ 'ឆ្មាំ​សន្តិសុខ'។ អ្នកណាខ្លះក្រៅពីបើកឡាន ខ្ញុំមិនអាចចាប់សកម្មភាពណាដែលមានប្រយោជន៍ទេ។
នោះ​គឺ​ប្រសិន​បើ​អ្នក​មិន​រាប់​ការ​ងងុយគេង​កន្លង​មក​ក្នុង​ម្លប់ ការ​ជក់​បារី ការ​ជជែក​គ្នា​មិន​ចេះ​ចប់ និង​ផឹក​ស្រា។

បន្ថែមលើថាការប្រមូលផ្តុំសារអំពីធ្នូដែលអ្វីៗបានជាប់គាំងនៅ Plan នាយកដែលប្រាក់ខែក្នុងមួយថ្ងៃបានឈានដល់ស្តង់ដារ Balkenende ហើយការពិតថាភូមិទាំងមូលអណ្តែតលើលុយពីផែនការដូចគ្នា។
ដូច្នេះ Bum-Bim អាចទៅសាលារៀនក្នុងឯកសណ្ឋានរបស់នាងបាន។ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​ឈប់​លេង​ស្ករ​ប៉ា។

ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ សម្រាប់ប្រាក់ដែលខ្ញុំសន្សំជារៀងរាល់ខែ ខ្ញុំបានរកឃើញគោលដៅដ៏ប្រសើរមួយទៀតហើយ។
ព្រោះ​លើក​នេះ​ខ្ញុំ​ទៅ​ឧបត្ថម្ភ​មិត្ត​អ៊ុយ។
ដើម្បីមកប្រទេសហូឡង់។

ផែនការតឹងតែង ប្រសិនបើខ្ញុំនិយាយដូច្នេះខ្លួនឯង។

បានដាក់ស្នើដោយ Lieven Kattestaart