ឃុនឆាង ឃុនផាន រឿងព្រេងនិទានដ៏ល្បីរបស់ប្រទេសថៃ ភាគ៥ (ចប់)
ផ្ទះឃុនឆាង (JaaoKun / Shutterstock.com)
វីរភាពដ៏ល្បីល្បាញរបស់ប្រទេសថៃគឺនិយាយអំពីស្នេហាត្រីកោណដ៏សោកសៅរវាង Khun Chang, Khun Phaen និង Wanthong ដ៏ស្រស់ស្អាត។ រឿងនេះប្រហែលជាមានតាំងពីសតវត្សទី 17 ហើយដើមឡើយជារឿងផ្ទាល់មាត់ដែលពោរពេញទៅដោយរឿងល្ខោន សោកនាដកម្ម ការរួមភេទ ដំណើរផ្សងព្រេង និងអព្ភូតហេតុ។ យូរៗទៅ វាត្រូវបានកែប្រែ និងពង្រីកឥតឈប់ឈរ ហើយនៅតែជាវីរភាពដ៏ពេញនិយម និងការកម្សាន្តដែលប្រាប់ដោយអ្នកនិទានរឿង និងក្រុមអ្នកធ្វើដំណើរ។ វាគឺនៅតុលាការសៀម នៅចុងសតវត្សទីដប់ប្រាំបួន ដែលរឿងនេះត្រូវបានកត់ត្រាជាលើកដំបូងជាលាយលក្ខណ៍អក្សរ។ នេះជារបៀបដែលកំណែស្តង់ដារ និងអនាម័យនៃរឿងដ៏ល្បីល្បាញនេះត្រូវបានបង្កើតឡើង។ Chris Baker និង Pashuk Phongpaichit បានបកប្រែ និងកែសម្រួលរឿងនេះសម្រាប់ទស្សនិកជនដែលនិយាយភាសាអង់គ្លេស ហើយបានបោះពុម្ពរឿង 'The Tale of Khung Chang, Khun Phaen' ។
ថ្ងៃនេះផ្នែកទី 5 និងការសន្និដ្ឋានផងដែរ។
ញត្តិរបស់ឃុនឆាងថ្វាយស្តេច
Phrai Wai រស់នៅយ៉ាងមានសុភមង្គលជាមួយ Simala និង Sofa ប៉ុន្តែនៅមានការបាត់បង់ដ៏ធំមួយគឺម្តាយរបស់គាត់។ “វាជារឿងដ៏អាម៉ាស់ដែលនាងមិនទាន់បានឈានដល់ការបែកបាក់ជាមួយប៉ានៅឡើយទេ។ គាត់ជាអ្នកអភិជនឥឡូវនេះ ប៉ុន្តែនាងនៅតែនៅជាមួយប្ដីដ៏អាក្រក់របស់ Chang ដដែល។ ខ្ញុំនឹងយកនាងចេញពីគាត់ ហើយនាំនាងត្រឡប់ទៅឪពុកវិញ»។ គាត់បានរង់ចាំថ្ងៃដ៏ត្រឹមត្រូវដើម្បីអនុវត្តផែនការរបស់គាត់ដោយមិនស្ងប់។
លុះដល់វេលានោះ ព្រះអង្គក៏ប្រគេនចង្ហាន់ និងសូត្រសមគួរ ហើយចូលទៅផ្ទះឃុនឆាង ក្នុងយប់នោះ ។ ដោយការសូត្រមន្តរបស់គាត់ គាត់បានបើកសោ និងទ្វារ ហើយធ្វើឱ្យប្រាកដថាអ្នករាល់គ្នាបានគេងលក់យ៉ាងលឿន។ គាត់ចូលទៅក្នុងបន្ទប់ដែល Khun Chang និង Wanthong កំពុងដេក ហើយដាស់ម្តាយគាត់។ Wanthong មានការភ្ញាក់ផ្អើល ប៉ុន្តែគាត់បាននិយាយដោយស្ងប់ស្ងាត់ថា "ស្ងប់ស្ងាត់ ម៉ាក់ខ្ញុំតែប៉ុណ្ណោះ" ។ គាត់បានប្រាប់នាងពីរបៀបដែលជីវិតរបស់គាត់ឥឡូវនេះពោរពេញដោយសុភមង្គល លើកលែងតែការឈឺចាប់ខាំ ការបាត់បង់ម្តាយរួមជាមួយឪពុករបស់គាត់។ វ៉ាន់ថុងបានប៉ះពាល់ហើយនិយាយថា “ឱកូនជាទីស្រឡាញ់អើយ ពេលឪពុកឯងត្រឡប់មកពីឈៀងម៉ៃវិញ គាត់មិនបានសុំស្តេចឲ្យសួរខ្ញុំវិញទេ។ សូមពិគ្រោះជាមួយឪពុករបស់អ្នកជាមុនសិន ហើយយករឿងរបស់អ្នកទៅថ្វាយព្រះមហាក្សត្រ។ ប្រាកដណាស់ គាត់នឹងអំណោយផលសម្រាប់អ្នក កុំចាប់ខ្ញុំ នោះមិនមែនជារបៀបដែលខ្ញុំចង់បាន»។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី លោក ផៃ វៃ បានទទូចលើផែនការរបស់គាត់ ហើយបានសង្កត់ធ្ងន់ថា អ្វីៗនឹងល្អប្រសើរ ដើម្បីជៀសវាងការកើនឡើង នាងបានសម្រេចចិត្តតាមកូនប្រុសរបស់នាង។
នៅព្រឹកនោះ ឃុន ឆាង បានរកឃើញថា ប្រពន្ធរបស់គាត់បានបាត់ខ្លួន។ គ្រប់ទីកន្លែងដែលគាត់និងអ្នកបម្រើរបស់គាត់បានស្វែងរក Wanthong រកមិនឃើញ។ បុរសម្នាក់បានមកដល់ផ្ទះរបស់ឃុនឆាង ហើយស្រែកថា “ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះឆាយា។ គាត់ផ្ញើបំណងប្រាថ្នាដ៏ល្អបំផុតរបស់គាត់។ កាលពីយប់មិញ គាត់បានធ្លាក់ខ្លួនឈឺធ្ងន់ ហើយគាត់ចង់ប្រាប់ម្តាយគាត់អំពីរឿងនេះ។ ពេលនេះនាងនៅជាមួយកូនប្រុសរបស់នាងដើម្បីមើលថែគាត់ ពេលគាត់ជាសះស្បើយនឹងត្រឡប់មកវិញ»។ ឃុន ឆាង ខឹងយ៉ាងខ្លាំងថា៖ «ឪពុកនិងកូនដ៏អាក្រក់នោះ! ពួកគេត្រូវបានស្វាគមន៍ជាវីរបុរស ហើយឥឡូវនេះពួកគេគិតថាពួកគេអាចធ្វើអ្វីបាន?! អញ្ចឹងគេមិនទាន់ស្គាល់ឃុនឆាងទេ!!”។ គាត់បានសរសេរញត្តិថ្វាយព្រះមហាក្សត្រដើម្បីរាយការណ៍ពីការចាប់ពង្រត់ប្រពន្ធរបស់គាត់។
ភីម និង ផ្លៃកែវ នៅវាលកប្បាស (JaaoKun / Shutterstock.com)
ឃុនផានបានភ្ញាក់ឡើងនៅពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រ អ្វីដែលគាត់អាចគិតបានគឺ Wanthong របស់គាត់។ បន្ទាប់មកគាត់ទៅផ្ទះដែលកូនប្រុសប្រពន្ធគាត់ស្នាក់នៅ។ គាត់បានឃើញ Wanthong កំពុងដេកលក់ ហើយគាត់និយាយយ៉ាងស្រទន់ថា “ភ្ញាក់ឡើងសម្លាញ់”។ Wanthong ដឹងខ្លួនហើយ តែមិនទាន់បង្ហាញទេ បេះដូងរបស់នាងញ័រទាំងក្តីស្រលាញ់ និងកំហឹង។ ផុន ផន បាននិយាយថា «ឯងខឹងដែលខ្ញុំទៅចោលឯងឬ? សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំចំពោះអ្នកមិនដែលថយចុះទេ។ ខ្ញុំបានខុស។ រាល់ថ្ងៃខ្ញុំគិតពីអ្នក។ Darling ខ្ញុំសុំការអភ័យទោសពីអ្នក»។ គាត់បានថើបនាងយ៉ាងទន់ភ្លន់ Wanthong បើកភ្នែកហើយនិយាយថា "ខ្ញុំមិនចង់ធ្វើឱ្យស្នេហារបស់អ្នកខកចិត្តទេ។ ប្រសិនបើខ្ញុំបានបិទអ្នកចេញពីបេះដូងរបស់ខ្ញុំរួចហើយ ខ្ញុំមិនដែលមកទីនេះទេ។ អ្នកនៅតែជាប្តីរបស់ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំខ្លាចថ្ងៃស្លាប់ ហើយត្រូវឆ្លើយតបចំពោះអំពើបាបរបស់ខ្ញុំ ប្រពន្ធតែមួយមានប្ដីពីរ!»។
នៅព្រឹកនោះ ស្តេចបានទទួលឃុនឆាង និងញត្តិរបស់ព្រះអង្គ។ ពេលឮដូច្នេះ គាត់ក៏ស្រក់ទឹកភ្នែកថា “ហេតុអ្វីក៏ប្រញាប់ម្ល៉េះ?! ដឹងអត់ថា Wanthong មិនមែនជានារីតែម្នាក់នៅលើផែនដី? លើកមុនខ្ញុំជូននាងទៅឃុនផាន ហើយឥឡូវនេះ! ហេតុអ្វីបានជានាងទៅរស់នៅជាមួយឃុនឆាង? សូមឲ្យ Wanthong, Khun Phaen និង Phrai Wai មកទីនេះភ្លាម!”។
ពេលមកដល់ ព្រះរាជាមានចិត្តធូរស្រាលបន្តិចថា “មើលចុះ វ៉ាន់ថង អញបានបង្គាប់ឯងឲ្យទៅរស់នៅជាមួយឃុនផាន។ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនស្នាក់នៅទីនោះ ហើយត្រឡប់ទៅរស់នៅជាមួយឃុនឆាងនោះវិញ? ហើយឥឡូវចង់ត្រលប់ទៅឃុនផានវិញ?? អ្នកហាក់កំពុងចរចាគ្នារវាងប្ដីពីរទៅមុខ»។
Wanthong ឱនចុះ ហើយលើកដៃដាក់គ្នាពីលើក្បាលរបស់នាងថា “ព្រះអង្គអើយ ពេលឃុនផានត្រូវបានគេឃុំឃាំង នោះខ្ញុំមានផ្ទៃពោះយ៉ាងខ្លាំង។ ឃុន ឆាង ចូលមកក្រាបទូលថា ព្រះករុណាទ្រង់បានប្រទានដល់ខ្ញុំហើយ ។ ខ្ញុំមិនចង់ទៅទេ ប៉ុន្តែគាត់បង្ខំខ្ញុំ ការតស៊ូគឺគ្មានន័យទេ»។ ស្ដេចឆាន់ភ្លើងថា៖ «ឃុនឆាង ស្វាដ៏អាក្រក់អើយ! ទាញនារីម្នាក់ទៅក្រោយបន្តិច។ តើអ្នកគិតថាខ្ញុំជាអ្នកគ្រប់គ្រងដោយគ្មានអំណាចទេ?! ឯងសមត្រូវគេវាយដល់ឆ្អឹង!»។
ព្រះរាជាមានរាជឱង្ការសួរវ៉ាន់ថងថា «តើអ្នកត្រឡប់ទៅឃុនផានវិញដោយរបៀបណា? តើអ្នករត់ចេញឬមាននរណាម្នាក់មកចាប់អ្នក?” សំណួរនេះធ្វើឱ្យ Wanthong ភ័យថា "ព្រះអង្គម្ចាស់ ទូលបង្គំត្រឡប់មកវិញ ព្រោះព្រះវេរមកទទួលខ្ញុំ" ។ “ព្រះវ៉ៃបង្ហាញអាកប្បកិរិយាក្រអឺតក្រទម ដូចជាប្រទេសនេះគ្មានអ្នកគ្រប់គ្រង។ គ្មាននរណាម្នាក់នៅទីនេះគោរពច្បាប់ទេ មនុស្សគ្រប់គ្នាធ្វើអ្វីដែលពួកគេចង់បាន។ ខ្ញុំបានប្រគល់ Wanthong ទៅ Khun Phaen ប៉ុន្តែ Khun Chang បានយកនាង ហើយហៅឈ្មោះខ្ញុំក្លែងក្លាយ។ សមនឹងត្រូវសន្លប់ទាំងស្រុងនៅទីនេះ ហើយយកដូងទុំដាក់ក្នុងមាត់! ហើយអ្នកប្រាជ្ញវ៉ៃ អ្នកបានប្រព្រឹត្តបទឧក្រិដ្ឋធ្ងន់ធ្ងរ។ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនយក Wanthong ក្នុងអំឡុងពេលថ្ងៃ? ឃុន ឆាង ចោទអ្នកពីបទចាប់ជំរិតនោះជាការពិតធ្ងន់ធ្ងរ។ បើអ្នកនឹកម្តាយអ្នកខ្លាំង អ្នកនឹងធ្វើតាមនីតិវិធីច្បាប់ត្រឹមត្រូវ។ អ្នកសមនឹងទទួលបានរោមភ្នែក” ។
បណ្តឹងជាមួយស្តេច (JaaoKun / Shutterstock.com)
ស្តេចបែរទៅរកវ៉ាន់ថងវិញថា “កិច្ចការទាំងមូលនេះស្ថិតនៅក្នុងដៃរបស់មនុស្សស្រី វាបានធ្វើឲ្យមានការច្រណែន និងការប្រជែងគ្នា។ តើអ្នកណាដែល Wanthong មានជាដៃគូ ត្រូវតែកំណត់ថ្ងៃនេះម្តង និងសម្រាប់ទាំងអស់គ្នា។ ដកដង្ហើមធំ។ Wanthong ធ្វើការសម្រេចចិត្តចុងក្រោយនៅទីនេះ និងឥឡូវនេះ។ អ្នកនិងបុរសពីរនាក់ធ្វើឱ្យខ្ញុំខឹង។ បើចូលចិត្តប្តីទី២ទៅឃុនឆាង។ បើស្រលាញ់ដៃគូរដើមទៅ ឃុនផាន។ កុំងាកមកបែបនេះ វាបង្កឲ្យមានការស្អប់ខ្ពើម!»។
ការបញ្ជាទិញនេះបានធ្វើឱ្យ Wanthong ភ័យយ៉ាងខ្លាំង។ បើនាងឆ្លើយ នាងខ្លាចអំណាចរបស់ស្តេច។ ឃុន ឆាង ងក់ចិញ្ចើម ផៃ វៃ បបូរមាត់ទៅរកឪពុក។ ក្បាលរបស់ Wanthong វិលជុំវិញដោយភាពច្របូកច្របល់។ មិនប្រាកដថាត្រូវធ្វើយ៉ាងណា នាងនៅស្ងៀម។
ព្រះរាជាមានរាជឱង្ការថា៖ «មិនពេញចិត្តអ្នកទាំងពីរទេឬ? និយាយ។ បើអ្នកចង់នៅជាមួយកូន នោះគ្មានបញ្ហាទេ។ អ្វីដែលអ្នកចង់បាន ខ្ញុំនឹងបញ្ជា ហើយនោះនឹងជាពាក្យចុងក្រោយ»។ Wanthong បាត់បង់គំនិតទាំងអស់ "តើខ្ញុំអាចនិយាយថាខ្ញុំស្រឡាញ់ឃុនឆាងដោយរបៀបណានៅពេលដែលខ្ញុំមិនស្រឡាញ់គាត់ទាំងស្រុង? ខ្ញុំស្រលាញ់ឃុនផាន និងកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ។ បើខ្ញុំឆ្លើយខុស ស្តេចនឹងខឹងមិនអាណិត។ ចូរអព្យាក្រិត្យ ទុកឲ្យព្រះរាជាជាអ្នកសម្រេច»។ នាងអោនក្បាល ហើយមានបន្ទូលថា «សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំចំពោះឃុនផាន គឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ធំធេង ពីព្រោះពួកយើងបានចែករំលែកសេចក្តីរីករាយ និងទុក្ខសោកនៅក្នុងព្រៃ។ យើងគ្មានអ្វីក្រៅពីគ្នាទៅវិញទៅមក។ គ្រប់ពេលដែលខ្ញុំនៅជាមួយ ឃុន ឆាង គាត់មិនដែលនិយាយពាក្យអាក្រក់ និងបង្ខូចលុយឱ្យខ្ញុំទេ។ អ្នកបម្រើរបស់គាត់ជាអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំ។ ព្រះវេស្សន្តរជាសាច់ឈាមរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំចិញ្ចឹមគាត់ ហើយស្រឡាញ់គាត់ដូចប្តីខ្ញុំដែរ»។ កាលនាងនិយាយដូច្នេះ រូបកាយរបស់នាងចាប់ផ្ដើមញាប់ញ័រទាំងភ័យខ្លាច ព្រោះខ្លាចអំណាចរបស់ស្ដេច។
ស្ដេចខឹងដូចកាំភ្លើងជិតអណ្ដាតភ្លើងថា “អូ វ៉ាន់ថង ម៉េចក៏ឯងធ្វើបែបហ្នឹង? អ្នកមិនអាចប្រាប់ថាអ្នកស្រឡាញ់នរណា! បេះដូងអ្នកប្រាថ្នាចង់បានមនុស្សប្រុសទាំងពីរ ដូច្នេះហើយអ្នកក៏វិលទៅមុខ។ បេះដូងរបស់អ្នកគឺជ្រៅជាងជម្រៅនៃមហាសមុទ្រ។ ជ្រៅណាស់ដែលការបំពេញវាដោយថ្ម ថ្ម ក្បូន ក្បូនរបស់កប៉ាល់ ឬទូកទាំងមូលនឹងមិនមានអ្វីប្លែកនោះទេ។ អ្នកគ្មានកិត្តិយស និងមនសិការអាក្រក់។ បេះដូងខ្មៅដូចគុជខ្យង។ អ្នកមានរូបរាងស្អាត និងឈ្មោះស្អាត ប៉ុន្តែចិត្តអ្នកមិនដឹងពីភាពស្មោះត្រង់ណាមួយឡើយ។ សូម្បីតែសត្វក៏ដឹងពីអ្វីដែលពួកគេចង់បាន និងរួមរស់តែតាមរដូវប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកជាមនុស្សថោកទាប ជាស្រីសំផឹង ពោរពេញដោយតណ្ហាមិនចេះចប់។ អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលថ្មី អ្នកទទួលយកដោយអន្ទះសារ។ អ្នកដឹងថាមិនពេញចិត្តទេ។ សូម្បីតែមនុស្សស្រីក្នុងហារ៉េមក៏មានតែអ្នកស្រលាញ់តែម្នាក់ក្នុងពេលមួយដែរ។ គ្មានអ្នកស្រូបក្លិនច្រើនដូចអ្នកទេ! ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំត្រូវអត់ឱនឲ្យអ្នកជាបន្ទុកក្នុងនគររបស់ខ្ញុំ? ផែង វណ្ណះ កុំគិតថានាងជាម្ដាយ! ឃុនឆាង និងឃុនផាន ខ្ញុំនឹងរកប្រពន្ធថ្មីជូនអ្នកទាំងពីរ។ មានស្រីស្អាត សមរម្យ ច្រើន ស្មោកគ្រោកនេះ ស្លូតនេះមិនស័ក្តិសមនឹងស្នេហា។ កាត់នាងចេញពីបេះដូងរបស់អ្នក! ដកដង្ហើមធំ។ ប្រហារជីវិតនាងឥឡូវនេះ! ហែកខ្លួននាងចំហដោយគ្មានមេត្តា ហើយកុំឲ្យឈាមមួយតំណក់បំពុលដីខ្ញុំ។ ដាក់ស្លឹកចេកមកឲ្យឆ្កែ។ នៅពេលដែលវាធ្លាក់ដល់ដី អំពើអាក្រក់នៅតែបន្តកើតមាន។ ប្រហារជីវិតនាងឲ្យបានគ្រប់គ្នា!»។
ការស្លាប់របស់ Wanthong
Wanthong ត្រូវបានគេនាំទៅកន្លែងប្រហារជីវិតនៅខាងក្រៅទ្វារក្រុង។ ឃុនផាន ប្រាវ៉ៃ និង ឃុនឆាង ដើរតាមយ៉ាងលឿន ទាំងមិនជឿ។ សេចក្តីជូនដំណឹងត្រូវបានផ្ញើទៅកាន់ ឡៅថង កែវ គីរីយ៉ា សូហ្វា និងស៊ីម៉ាឡា ព្រមទាំងឪពុកម្តាយ និងក្មេករបស់ Wanthong ។ អ្នកទាំងនោះបានចូលមកក្នុងស្ថានភាពតក់ស្លុតនិងងឿងឆ្ងល់ផងដែរ។ មកដល់កន្លែងប្រហារជីវិត Wanthong បានដួល។ នាងបានឱបកូនប្រុសជាទីស្រឡាញ់របស់នាងថា៖ «ថ្ងៃនេះខ្ញុំត្រូវតែនិយាយលាអ្នកជារៀងរហូត។ ខ្ញុំនឹងស្លាប់មុនពេលយប់។ សូមទៅផ្ទះកូនកុំរង់ចាំពេលវេលាមកដល់។ ការឃើញរូបកាយគ្មានក្បាលរបស់ខ្ញុំនឹងត្រូវវេទនាបំផុត។ មើលមកខ្ញុំកាលដែលខ្ញុំនៅមានជីវិត ដូច្នេះនោះជារូបភាពដែលអ្នកមានពីម្តាយរបស់អ្នក ពេលអ្នកគិតដល់ខ្ញុំ»។ ព្រះវេស្សន្តរបានម៉ាស្សានាងថា “ខ្ញុំនឹកអ្នកម្តាយខ្លាំងណាស់ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំមកទទួលអ្នក។ ខ្ញុំមិនបានដឹងថាទង្វើរបស់ខ្ញុំនឹងនាំឲ្យអ្នកស្លាប់ទេ។ នេះមានអារម្មណ៍ដូចជាកូនសម្លាប់ម្ដាយរបស់ខ្លួន»។ គាត់បែរមកវិញថា “ហេ ពេជ្ឈឃាត កាត់ក្បាលខ្ញុំចេញមិនមែននាងទេ។ សូមឲ្យខ្ញុំស្លាប់ជំនួសម្តាយខ្ញុំ»។ ឃុន ភាន សង្កត់មុខចូលទៅនឹងខ្នងរបស់ វ៉ាន់ថង “វាគួរឲ្យអាណិតណាស់ដែលយើងត្រូវឆ្លងកាត់ទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង។ យើងបានឆ្លងកាត់ទន្លេ ព្រៃ និងជ្រោះជាច្រើន។ កងទ័ពរាប់ពាន់នាក់ដែលខ្ញុំបានកម្ចាត់ដើម្បីការពារអ្នក។ គួរឲ្យសោកស្ដាយណាស់ ដែលរឿងនេះកើតឡើងនៅពេលនេះ។ ខ្ញុំបានជួយជីវិតមនុស្សរាប់សែននាក់ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនអាចសង្គ្រោះជីវិតនៃក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យបំផុតរបស់ខ្ញុំនៅពេលនេះបានទេ។ ស្តេចមានបន្ទូល។ ប្រសិនបើមានតែគាត់នឹងអត់ទោសឱ្យអ្នក។ ចាំនៅទីនេះ ខ្ញុំនឹងសុំការលើកលែងទោស»។ «កុំធ្វើបែបនេះ កុំប្រញាប់! ដល់ពេលដែលឯងធ្វើបែបនោះឲ្យឡៅតុង អ្នកចូលគុក។ លើកនេះអ្នកប្រាកដជាត្រូវកាត់ទោសប្រហារជីវិត។ ខ្ញុំខ្លាចនរកដ៏សាហាវ។ រស់នៅធ្វើបុណ្យសិនចាំផ្ញើមកខ្ញុំ»។ ព្រះវេស្សន្តរថា “ព្រះបិតាអើយ ទូលបង្គំនឹងទូលសូមព្រះរាជាលើកលែងទោសដល់នាង ទោះបីមានផលវិបាកបែបណាក៏ដោយ”។ គាត់បែរទៅរកពេជ្ឈឃាតថា «សូមរង់ចាំការប្រហារជីវិតចុះ ខ្ញុំប្រញាប់ទៅរកព្រះរាជា» ។ “ទៅ ប្រញាប់! បើអ្នកប្រើពេលយូរពេក ខ្ញុំខ្លាចអំណាចរបស់ស្ដេចខ្លាំងពេកក្នុងការពន្យារពេលប្រហារជីវិតថែមទៀត។
ព្រះរាជាប្រញាប់ចូលទៅក្នុងវាំង ហើយប្រើមន្តអាគមដាក់ស្តេចឲ្យមានចិត្តល្អ ។ «នាំអ្នកមកទីនេះធ្វើអី? តើគេបានសម្លាប់ម្ដាយរបស់អ្នកហើយឬនៅ?» ស្ដេចសួរ។ «ព្រះករុណាជាអ្នកគ្រប់គ្រងដ៏មានឥទ្ធិពលបំផុតលើគ្រប់ដែនដី ជីវិតរបស់ទូលបង្គំស្ថិតនៅក្រោមជើងព្រះរាជា។ សេចក្តីល្អរបស់អ្នកគ្មានព្រំដែនទេ។ ម្ដាយរបស់អ្នកបម្រើដ៏រាបទាបរបស់អ្នកគឺជាស្ត្រីទុច្ចរិត ដែលបានវង្វេងចេញពីមាគ៌ាដ៏ត្រឹមត្រូវតាមរយៈតណ្ហាដ៏ចម្លែក។ សម្ដេចទ្រង់សម្ដែងដោយត្រឹមត្រូវ មិនអាណិតនាងឡើយ។ បើជាប្អូនស្រី មីង ឬជីដូន ខ្ញុំនឹងបណ្តោយឱ្យនាងស្លាប់ដោយមិនអាណិត ប៉ុន្តែនេះគឺជាម្តាយរបស់ខ្ញុំ ដែលបានសែងខ្ញុំក្នុងផ្ទៃ។ ខ្ញុំជំពាក់ជីវិតរបស់ខ្ញុំចំពោះនាង។ ព្រះករុណា ទូលបង្គំសូមទ្រង់លើកលែងទោសនាង ហើយជំនួសឲ្យនាងទទួលទណ្ឌកម្មខាងរាងកាយ និងការបង្ខាំងមនុស្សយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ដែលសមនឹងការប្រព្រឹត្តមិនសមរម្យរបស់នាង»។ ព្រះរាជាមានព្រះទ័យអាណិតអាសូរថា៖ «ខ្ញុំអាណិតព្រះនាងផៃវៃ។ អ្នកបានទទួលនូវការអនុគ្រោះពីព្រះមហាក្សត្រ ហើយមិនទាន់អស់កតញ្ញូរបស់ខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំនឹងលើកទោសនាងជារង្វាន់»។ ទ្រង់បានបញ្ជាឲ្យមន្ត្រីម្នាក់បញ្ជូនដីកាទៅពេជ្ឈឃាតថា «ចូរប្រញាប់ប្រញាល់មុននឹងដាវធ្លាក់»។ ប្រាជ្ញ វៃ និងមន្ត្រីឡើងសេះហើយរត់ចេញទៅយ៉ាងលឿន ដោយកាន់ទង់សជាសញ្ញាលើកលែងទោស។
ពេជ្ឈឃាដឃើញពួកគេមកពីចម្ងាយក៏ច្របូកច្របល់។ ដោយសារតែកម្មផលរបស់ Wanthong គាត់ពិតជាមិនបានឃើញនូវអ្វីដែលកំពុងកើតឡើង "Phrai Wai បានដើរដោយថ្មើរជើង ហើយឥឡូវនេះមាននរណាម្នាក់ជិះសេះជាមួយនឹងទង់នៅក្នុងដៃ។ ស្តេចច្បាស់ជាខឹងយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលដែល ផៃ វៃ លើកញត្តិ ហើយដឹងថានាងមិនទាន់ត្រូវបានគេសម្លាប់ទេ។ ខ្ញុំនឹងត្រូវស្តីបន្ទោស។ ឆាប់អនុវត្តការប្រតិបត្តិ!»។ ពេជ្ឈឃាដលើកដាវរបស់ខ្លួន វាភ្លឺក្នុងពន្លឺមួយភ្លែត រួចក៏ដួល ហើយកាត់ករបស់ Wanthong ។ ដូច្នេះហើយទើបជីវិតរបស់ Wanthong បានបញ្ចប់។
“Wanthong, ជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ, ធ្វើម៉េចបាន, – មិនដែលឃើញភាពស្រស់ស្អាតរបស់អ្នកម្តងទៀត?
កម្មផលខ្លះបានធ្វើនៅក្នុងដែននៃពេលវេលា - បានកំណត់ទុកជាមុននូវទីបញ្ចប់ដ៏អកុសលនេះ។
អ៊ីលីន
ទីបំផុតពាក្យផ្ទាល់ខ្លួន
រឿងដូចដែលបានពិពណ៌នានៅទីនេះដោយខ្ញុំបង្ហាញតែលក្ខណៈសំខាន់ៗនៃវីរភាពនេះ។ ខ្ញុំត្រូវទុកព័ត៌មានលម្អិត វគ្គ និងកិច្ចសន្ទនាជាច្រើន។ វាពោរពេញទៅដោយការពិពណ៌នាអំពីសម្រស់ធម្មជាតិទាំងអស់ ការទស្សន៍ទាយអំពីអនាគត ការថ្វាយបង្គំវិញ្ញាណ និងរបៀបដែលអំណាចខ្ពស់ត្រូវបានប្រើប្រាស់សម្រាប់ការការពារខ្លួនឯង ឬសម្ព័ន្ធមិត្តក្នុងសមរភូមិ។ ខ្ញុំបានលុបចោលឈុតកំប្លែងជាមួយព្រះសង្ឃដែលមិនប្រព្រឹត្តតាមសៀវភៅ (ឧ. ផឹកស៊ី)។ ដូច្នេះហើយគឺជាឈុតមួយចំនួនដែលទាំងស្ត្រី និងបុរសចៃដន្យ ឬដោយចេតនាក្នុងខ្លួនអាក្រាតកាយ។ ទាំងនោះជាឈុតឆាកគួរឱ្យអស់សំណើចក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំដែលមិនមានកន្លែងសម្រាប់ក្នុងរឿងភាគខ្លីនេះទេ។
ក្នុងនាមជារឿងនិទានប្រជាប្រិយ កំណែ និងការពង្រីកផ្សេងៗត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយ។ បន្ទាប់មកនៅដើមទសវត្សទី ២០ste សតវត្សរាជកំណែត្រូវបានបោះពុម្ពជាសៀវភៅផ្លូវការដោយព្រះអង្គម្ចាស់ដាំរ៉ុងដែលបានកែសម្រួល 'កំណែស្តង់ដារ' ត្រូវបានបង្កើតឡើងដូច្នេះ។ ក្នុងនោះ ស្ត្រីត្រូវបានពិពណ៌នាថាជាអ្នកចុះចូលដែលស្គាល់កន្លែងរបស់ខ្លួននៅក្រោមស្វាមីរបស់ខ្លួន និងដែលមានអាកប្បកិរិយា 'ត្រឹមត្រូវ' ។ នៅក្នុងកំណែនេះ ស្ត្រីបម្រើកាន់តែច្រើនជារង្វាន់មួយបន្ទាប់ពីការតស៊ូជោគជ័យ ឬជំនាញល្បួងរបស់បុរស។ នៅក្នុងកំណែបុរាណ ស្ត្រីមានអំណាច និងអំណាចច្រើន។ យកការប្រជុំរបស់ភីម (វ៉ាន់ថង) និងអ្នកថ្មីកែវ (ឃុនផាន)។ នៅក្នុងកំណែដ៏ពេញនិយម នាងបានផ្តួចផ្តើមគំនិត និងនាំមុខគេ៖ នាងបានចែចង់ជាមួយគាត់ ខណៈដែលគាត់នៅក្មេង ហើយរារាំងការឆ្លើយតបរបស់គាត់ដោយចង្អុលបង្ហាញថាវាត្រូវបានហាមឃាត់មិនឱ្យនិយាយជាមួយស្ត្រីក្នុងអំឡុងពេលនៃការប្រគេន។
ឃុនផាន ក្នុងរឿង ជម្មើសជំនួស (JaaoKun / Shutterstock.com)
ការសម្របខ្លួនមួយទៀតដោយព្រះអង្គម្ចាស់ Damrong ពាក់ព័ន្ធនឹងតួអង្គរបស់ Khun Phaen ក្នុងការបោះពុម្ពរឿងស្តង់ដាររបស់ព្រះអង្គ Phaen ត្រូវបានផ្តល់គុណសម្បត្ដិអាក្រក់បន្ថែមទៀត។ ជាឧទាហរណ៍ ឃុនផានមិនទទួលបានគូម៉ាន់ថុងរបស់គាត់ពីទីបញ្ចុះសពទេ ប៉ុន្តែតាមរយៈឃាតកម្មដ៏បង្ហូរឈាមលើប្រពន្ធរបស់គាត់ម្នាក់។ គាត់យកកាំបិតផ្គាក់ចូលទៅក្នុងប្រពន្ធដែលកំពុងដេកលក់ ហើយកាត់ទារកចេញពីពោះ រួចយកកូនទៅដុតលើភ្លើង ហើយធ្វើឱ្យមានស្មារតីផ្ទាល់ខ្លួន។
Chris Baker និង Pasuk Pongpaichit បានស្វែងរកចំណុចកណ្តាល។ ការបោះពុម្ពជាភាសាអង់គ្លេសដែលបានចងក្រងរបស់ពួកគេបានទទួលជោគជ័យយ៉ាងខ្លាំង។ ដូច្នេះខ្ញុំពិតជាអាចណែនាំឱ្យអានរឿងនេះ។ មានជម្រើសនៃការបោះពុម្ពជាច្រើន។ កំណែក្រាស់ពោរពេញដោយព័ត៌មានលម្អិត និងកំណែខ្លី (សង្ខេប) ដោយគ្មានការពន្យល់។ វាក៏មានបណ្តុំនៃឈុតឆាកជំនួសពីវីរភាពដែលអាចរកបាន កម្រិតសំឡេងដៃគូ។
- រឿង ឃុនឆាង ឃុនផានៈ មហាវីរភាពស្នេហា និងសង្គ្រាមរបស់សៀម បកប្រែ និងកែសម្រួលដោយ Chris Baker និង Pasuk Phongpaichit, Silkworm Books, ISBN: 9786162150524។
- រឿង ឃុនឆាង ឃុនផាន - កំណែសង្ខេប។ ISBN: 9786162150845 ។
- រឿង ឃុនឆាង ឃុនផាន - វគ្គដៃគូ។ ISBN 9786162150531
ការកាត់ចេញពីផ្ទាំងគំនូរដែលបង្ហាញពីទិដ្ឋភាពចុងក្រោយ៖ ផាវ វ៉ៃឡើងលើខ្នងសេះ ដោយមានទង់ពណ៌សនៅក្នុងដៃរបស់គាត់ ខណៈដែលម្តាយរបស់គាត់នៅឆ្ងាយពីវាសនារបស់គាត់៖
https://board.postjung.com/940803
នៅក្នុងរឿងភាគថ្មីៗដែលផ្តោតលើ Wanthong ឈុតនេះត្រូវបានបកស្រាយដូចខាងក្រោម (ដកស្រង់ចេញពីភាគចុងក្រោយនៃថ្ងៃทอง) ដែលផ្តល់នូវចំណាប់អារម្មណ៍នៃពិធីសាសនាជុំវិញការប្រហារជីវិតមួយ៖ https://www.youtube.com/watch?v=iZZg3RRBv6E
សូមអរគុណសម្រាប់វគ្គទាំងប្រាំនេះ Rob V. វាជាការសង្ខេបដ៏ល្អ។ វាត្រូវបានគេនិយាយថាប្រសិនបើអ្វីៗទាំងអស់របស់ថៃបាត់លើកលែងតែវីរភាពនេះមនុស្សម្នាក់នឹងអាចស្តារភាសាថៃនិងទំនៀមទម្លាប់និងទំនៀមទម្លាប់របស់ថៃស្ទើរតែទាំងស្រុងពីសៀវភៅនេះ។ វាក៏មានរូបគំនូរតូចៗដ៏ស្រស់ស្អាតនៃវត្ថុ សម្លៀកបំពាក់ ដំណាំជាដើម នៅគ្រប់ទំព័រ។
សៀវភៅនៅលើតុក្បែរគ្រែរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំតែងតែអានពីរបីទំព័រមុនពេលចូលគេង។
ខ្ញុំសង្ឃឹមថាអ្នកមិនមានន័យថារឿងដែលធ្វើអោយអ្នកងងុយដេកទេបន្ទាប់ពីពីរបីទំព័រ។ 🙂
ខ្ញុំរីករាយដែលយើងស្ទើរតែបានបន្សល់ទុកនូវការអនុវត្តដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងវីរភាពនេះ។ បើទោះជានៅប្រទេសថៃ…
ខ្ញុំបានរកឃើញពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់ឈុតសិចដ៏គួរឱ្យអស់សំណើច និងការប្រើវេទមន្តដ៏គួរឱ្យអស់សំណើច។
@ រ៉ូប សំណួរ៖ អរគុណសម្រាប់ការសង្ខេបនេះ។ ក៏ត្រូវតែធ្វើការបន្តិចដែរ។
ស្ត្រីនៅក្នុងកំណែជំនួសគឺជាកូនស្រីរបស់មេដឹកនាំក្រុមចោរដ៏ល្បីល្បាញ។ ឈ្មោះរបស់នាងគឺ Buakhli (บัวคลี่, boewa-klîe): "ផ្កាឈូករីក" ។ នាងចង់បំពុលលោកតាមការដាស់តឿនរបស់ឪពុកនាង ប៉ុន្តែនាងមិនបានសម្រេច។ ឃុនផានលែងទុកចិត្តនាងហើយចង់ដាក់ទោសនាងចំពោះការប៉ុនប៉ងធ្វើឃាត។ ពេលនាងដេក គាត់ឈរកាន់កាំបិតលើនាង មួយសន្ទុះ ឃុនផាន ឈ្លោះជាមួយខ្លួនឯងថា “ម៉េចក៏ស្អាតយ៉ាងនេះ?” ពេលនោះគាត់ទ្រាំទ្រនឹងចាក់នាងចំពោះ ទើបទទួលបានកូនដែលនាងមានផ្ទៃពោះ។ ជាមួយគ្នា។
នៅក្នុងរឿងភាគទូរទស្សន៍ Wanthong វាត្រូវបានកែសម្រួលបន្តិច ដើម្បីឱ្យវាជាទង្វើនៃក្តីមេត្តា ជំនួសឱ្យការសម្លាប់។
ផ្នែកជំនួសផ្សេងៗនៅក្នុង Companion Edition ក៏មានតម្លៃអានផងដែរ។ ឧទាហរណ៍ មានរឿងមួយដែលផ្លៃង៉ែរៀបការជាមួយស៊ីម៉ាឡារួចហើយនៅភីឈីត ។ ក្រោយពីម្ដាយស៊ីម៉ាឡាប្រាប់កូនស្រីអំពីភារកិច្ចរបស់ប្រពន្ធល្អ ស៊ីម៉ាឡាចូលបន្ទប់របស់ស៊ីម៉ាឡា។ ភ្លាមនោះគាត់ក៏នាំនាងទៅលើគ្រែ ប៉ុន្តែនាងក៏និយាយថា “ហេ! ចាំទាល់តែអ្នកបម្រើដេកលក់!»។ ហើយគាត់និយាយថា "កុំបារម្ភ យើងមិនមែនជាបន្ទុកសម្រាប់ពួកគេទេ"។
ហើយនៅកន្លែងផ្សេងទៀតនៅក្នុងរឿងជំនួស ឃុនផានបានវាយកូនរបស់គាត់ផ្លាយង៉ាមលើក្បាលហើយស្រែកថា "អ្នកដូចជាពីងពាងឬជីងចក់ដែលចង់ចូលគ្រប់រន្ធដែលវាឃើញ!" ។ អ្នកអាចភ្នាល់ថាពាក្យពេចន៍ និងប្រយោគដ៏គួរឱ្យរំភើប ឬអាក្រក់ទាំងនោះ ផ្តល់ភាពសប្បាយរីករាយដល់មនុស្សជាច្រើន។
រឿងល្អមើល! សូមអរគុណ!