ឃុនឆាង ឃុនផាន ដែលជាវីរភាពដ៏ល្បីល្បាញបំផុតនៃអក្សរសិល្ប៍ថៃ

ជនជាតិថៃស្ទើរតែគ្រប់រូបដឹងពីរឿងរ៉ាវដ៏សោកសៅនៃស្នេហាត្រីកោណបុរាណរវាង Khun Chang, Khun Phaen និង Wanthong ដ៏គួរឱ្យស្រឡាញ់។

មនុស្សជាច្រើនអាចសូត្រផ្នែករបស់វា។ វា​ត្រូវ​បាន​គេ​ផលិត​ជា​រឿង​ភាគ ភាពយន្ត​ភាគ​ទូរទស្សន៍ និង​ការ​សម្រប​ខ្លួន​ជា​សៀវភៅ និង​តុក្កតា។ ចម្រៀង និងសុភាសិតនិយាយអំពីវា ហើយផ្លូវជាច្រើននៅ Suphanburi និង Phichit ត្រូវបានដាក់ឈ្មោះតាមតួអង្គពីរឿងនេះ។ ឈ្មោះ ផាន ហៅចូល ប្រទេស​ថៃ ដូច​គ្នា​នឹង​យើង Romeo ឬ Casanova ជា​គូស្នេហ៍​ដ៏​អស្ចារ្យ ឬ​ជា​ស្ត្រី​ដែរ បើ​អ្នក​ចូលចិត្ត។

ផ្ទៃខាងក្រោយ

ប្រហែល​ជា​រឿង​នោះ​មាន​ដើម​កំណើត​នៅ​ក្នុង​ព្រឹត្តិការណ៍​ពិត​មួយ​នៅ​សតវត្សរ៍​ទី ១៧។ បន្ទាប់មកវាត្រូវបានបញ្ជូនបន្តដោយផ្ទាល់មាត់ និងបន្តពង្រីកជាមួយនឹងសាច់រឿង និងព័ត៌មានលម្អិតថ្មីៗ។ ក្រុមហ៊ុនទេសចរណ៍បានសម្តែងផ្នែកខ្លះនៃរឿង; ពួក​គេ​អាច​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ទស្សនិកជន​សាទរ​គ្រប់​ទីកន្លែង​ក្នុង​ប្រទេស​ថៃ។ រឿងនេះមិនត្រូវបានសរសេរនៅតុលាការរហូតដល់ពាក់កណ្តាលសតវត្សទី 17 អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា Samuel Smith បានបោះពុម្ពវានៅឆ្នាំ 19 ខណៈដែលការបោះពុម្ពដោយព្រះអង្គម្ចាស់ Damrong Rajanubhab ត្រូវបានគេស្គាល់ថាល្អបំផុត។

សៀវភៅនេះត្រូវបានបកប្រែជាភាសាអង់គ្លេសយ៉ាងស្រស់ស្អាតដោយគូស្នេហ៍ដ៏ល្បី Chris Baker និង Pasuk Pongpaichit ដែលមានចំណងជើងថា "រឿងនិទានរបស់ឃុនឆាង ឃុនផាន ដែលជាវីរភាពប្រជាប្រិយដ៏អស្ចារ្យរបស់សៀមនៃស្នេហា សង្គ្រាម និងសោកនាដកម្ម" ហើយបោះពុម្ពដោយ Silkworm Books (2010) . ការបោះពុម្ពគម្របរឹងមានតម្លៃ 1500 បាត ប៉ុន្តែមានការបោះពុម្ពក្រដាសថ្មីមួយដែលខ្ញុំមិនទាន់បានឃើញនៅឡើយ។ សៀវភៅនេះមានកំណត់ចំណាំបំភ្លឺយ៉ាងទូលំទូលាយ និងគំនូរដ៏ស្រស់ស្អាតជាច្រើន ដែលរួមគ្នាផ្តល់នូវរូបភាពពេញលេញនៃសង្គមថៃគ្រប់កម្រិតនៅពេលនោះ។

សេចក្តីសង្ខេបនៃរឿង

Chang, Phaen និង Wanthong ធំធាត់ជាមួយគ្នានៅ Suphanburi ។ ឆាង ជា​មនុស្ស​អាក្រក់ ខ្លី ទំពែក មាត់​អាក្រក់ ប៉ុន្តែ​ជា​អ្នក​មាន។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ផាន់ ជាអ្នកក្រ ប៉ុន្តែសង្ហា ក្លាហាន ពូកែក្បាច់គុន និងវេទមន្ត។ Wanthong ជា​ស្រី​ស្អាត​ជាង​គេ​នៅ Suphanburi។ នាង​បាន​ជួប Phaen ដែល​ទើប​នឹង​កើត​នៅ​ពេល​នោះ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ Songkraan ហើយ​ពួក​គេ​ចាប់​ផ្ដើម​មាន​ស្នេហា​យ៉ាង​ខ្លាំង។ Chang ព្យាយាមយកឈ្នះ Wanthong ដោយលុយរបស់គាត់ ប៉ុន្តែស្នេហាឈ្នះ។ Phaen ចាកចេញពីប្រាសាទ ហើយរៀបការជាមួយ Wanthong ។

ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក ស្តេចបានកោះហៅ Phaen ឲ្យដឹកនាំយុទ្ធនាការយោធាប្រឆាំងនឹងឈៀងម៉ៃ។ Chang ចាប់យកឱកាសរបស់គាត់។ គាត់បានផ្សព្វផ្សាយពាក្យចចាមអារ៉ាមថា Phaen បានធ្លាក់ចុះ ហើយដោយមានម្តាយរបស់ Wanthong និងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់ជាសម្ព័ន្ធមិត្តបានជោគជ័យក្នុងការចាប់យក Wanthong ដែលស្ទាក់ស្ទើរ។ Wanthong រីករាយ​នឹង​ជីវិត​ដ៏​សុខ​ស្រួល​របស់​នាង​ជាមួយ​ស្វាមី​ថ្មី​ដែល​ចេះ​គិតគូរ និង​ស្មោះត្រង់។

ពេល​នោះ ផាន ត្រឡប់​មក​ពី​ជ័យ​ជម្នះ​នៅ​សមរភូមិ​ជាមួយ​នឹង​នារី​ស្រស់​ស្អាត​ម្នាក់​ឈ្មោះ ឡៅ ថង ជា​អ្នក​លួច។ គាត់ទៅ Suphanburi ហើយទាមទារប្រពន្ធដំបូងរបស់គាត់ឈ្មោះ Wanthong ។ បន្ទាប់ពីការឈ្លោះប្រកែកគ្នាច្រណែនរវាងឡៅថុង និង វ៉ាន់ថុង ផានបានចាកចេញដោយបន្សល់ទុក វ៉ាន់ថង ជាមួយឆាង។ ចំពោះ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ខុស​នោះ ស្តេច​យក​ឡៅតុង។

Phaen ត្រឡប់ទៅ Suphanburi ហើយចាប់ពង្រត់ Wanthong ។ ពួកគេរស់នៅតែម្នាក់ឯងក្នុងព្រៃអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ នៅពេលដែល Wanthong មានផ្ទៃពោះ ពួកគេបានសម្រេចចិត្តត្រឡប់ទៅអយុធ្យាវិញ ដែល Phaen រំខានស្តេចដោយសុំឱ្យ Laothong ត្រឡប់មកវិញ។ Phaen ត្រូវ​បាន​គេ​ចាប់​ដាក់​គុក​ជា​កន្លែង​ដែល Wanthong ថែទាំ​គាត់​យ៉ាង​ល្អ។

ប៉ុន្តែក្រោយមក Chang បានចាប់ពង្រត់ Wanthong ហើយនាំនាងទៅផ្ទះរបស់គាត់ ដែលនាងសម្រាលបានកូនប្រុសរបស់ Phaen ។ គាត់​ត្រូវ​បាន​គេ​ដាក់​ឈ្មោះ​ថា ផ្លៃ ង៉ាម ហើយ​ធំ​ឡើង​ដូច​ជា​រូប​ស្តោះ​ទឹក​មាត់​របស់​ឪពុក​របស់​គាត់​។ ដោយ​មាន​អារម្មណ៍​ច្រណែន ចាង​ព្យាយាម​សម្លាប់​គាត់​ដោយ​ទុក​គាត់​ចោល​ក្នុង​ព្រៃ​មិន​បាន ហើយ​ផ្លៃ​ង៉ែ​ក៏​ដក​ថយ​ទៅ​ប្រាសាទ​មួយ ។

ប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងផុតទៅដែល ផល្លា ដើរតាមគន្លងឪពុក។ គាត់បានទទួលជ័យជំនះលើសមរភូមិនៃសង្គ្រាមនិងស្នេហា។ Chang មិន​បោះបង់​ការ​ប្រកួត​សម្រាប់ Wanthong ។ គាត់​អង្វរ​ស្តេច​ឲ្យ​ទទួលស្គាល់ Wanthong ជា​មហេសី ស្តេចកោះហៅ Wanthong មកគាត់ ហើយបញ្ជាឱ្យនាងជ្រើសរើសរវាងគូស្នេហ៍ទាំងពីររបស់នាង។ Wanthong ស្ទាក់ស្ទើរ ដោយដាក់ឈ្មោះ Phaen ថាជាស្នេហាដ៏អស្ចារ្យរបស់នាង ហើយ Chang ជាអ្នកការពារដ៏ស្មោះត្រង់ និងជាអ្នកថែរក្សាដ៏ល្អរបស់នាង ពេលនោះស្តេចបានខឹងសម្បារ និងថ្កោលទោសនាងឱ្យកាត់ក្បាល។

Wanthong ត្រូវបានគេនាំទៅកន្លែងប្រហារជីវិត។ កូន​ប្រុស​របស់​នាង​ផ្លៃ ង៉ែម ប្រឹងប្រែង​អស់​ពី​សមត្ថភាព​ដើម្បី​បន្ទន់​ព្រះទ័យ​ស្តេច ព្រះរាជា​បាន​លើក​លែង​ទោស ហើយ​កាត់​ទោស​ដាក់​គុក។ ទ័ព​សេះ​ដ៏​រហ័សរហួន​ដឹក​នាំ​ដោយ​ផ្លៃ​ង៉ែ​ចេញ​ពី​វាំង​ភ្លាម ។ ជាអកុសល យឺតពេលទៅហើយ ព្រោះពីចម្ងាយគេឃើញពេជ្ឈឃាតលើកដាវ ហើយគ្រាន់តែផ្លៃង៉ាមមកដល់ វាបានធ្លាក់ចំក្បាល Wanthong ។

តួអក្សរនៃរឿង

សាច់រឿងគឺគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ និងចម្រុះ ហើយមិនដែលធុញទ្រាន់។ វាត្រូវបានបង្កប់ដោយភាពកំប្លុកកំប្លែង ឈុតឆាកមនោសញ្ចេតនា គ្រារំជួលចិត្ត និងឃោរឃៅ ការពិពណ៌នាអំពីពិធីជប់លៀង ការប្រយុទ្ធ និងព្រឹត្តិការណ៍ប្រចាំថ្ងៃ។ រឿងសកលអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការស្អប់ ភាពស្មោះត្រង់ និងភាពមិនស្មោះត្រង់ ការច្រណែន និងភក្ដីភាព ក្ដីអំណរ និងភាពសោកសៅ។ តួអង្គ​ត្រូវ​បាន​យក​ចេញ​ពី​ជីវិត​និង​នៅ​ជុំវិញ​។ ទំព័រនីមួយៗផ្តល់នូវអ្វីដែលថ្មី និងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍។ អ្នកដែលមិនចាប់អារម្មណ៍មួយពាន់ទំព័រ (ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកដឹងពីសាច់រឿង អ្នកអាចអានផ្នែករបស់វាបានយ៉ាងងាយស្រួល) នឹងមានបទពិសោធន៍កាន់តែសម្បូរបែប។

វគ្គពីរបីពីសៀវភៅ

'….ស្បែករបស់នាងមានសភាពទន់រលោង។ ដើមទ្រូងរបស់នាងត្រូវបានចង្អុលដូចផ្កាឈូកដែលមានផ្កានៅលើចំនុចដែលបែកចេញពីគ្នា។ នាងមានក្លិនក្រអូប ផ្អែមល្ហែម និងគួរឲ្យស្រលាញ់ណាស់។ ខ្យល់ព្យុះបក់បោក ហើយពពកដ៏កាចសាហាវបានប្រមូលផ្តុំគ្នា។ ធូលីបានបក់បោកក្នុងខ្យល់មូសុង។ ផ្គរលាន់ធ្លាក់ពាសពេញសកលលោក។ លើសពីការតស៊ូ ទឹកបានជន់លិចពិភពលោកទាំងបី។ ខ្យល់ព្យុះបានស្រកចុះ ភាពងងឹតបានរលាយបាត់ ហើយព្រះច័ន្ទបានភ្លឺចែងចាំង។ អ្នក​ទាំង​ពីរ​បាន​ងូត​ទឹក​ដោយ​សុភមង្គល...'

'… ការសំដែងផ្សេងៗគ្នាជាច្រើនបានលេងក្នុងពេលតែមួយ ហើយមនុស្សជាច្រើនបានដើរជុំវិញដើម្បីមើល។ មនុស្ស​ស្លូតបូត មនុស្ស​សាមញ្ញ និង​អ្នក​ក្រីក្រ​ទាំងអស់​បាន​កៀក​ស្មា​គ្នា​។ ក្មេង​ស្រី​ជន​ជាតិ​វ័យ​ក្មេង​ដែល​មាន​មុខ​មាន​ថាមពល​ស្លៀក​សម្លៀក​បំពាក់​ពណ៌​ស​ទន់​រលោង និង​សម្លៀក​បំពាក់​ទាប​ក្នុង​ម៉ូដ​ផ្កាឈូក។ ពួក​គេ​បាន​បន្ត​វាយ​មនុស្ស និង​ធ្វើ​ឱ្យ​អ្នក​ដទៃ​សើច។ ទឹក​មុខ​របស់​ពួក​គេ​មើល​ទៅ​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច និង​ខ្មាស់​អៀន​ចំពោះ​ការ​ធ្វេស​ប្រហែស​របស់​ពួក​គេ។ អ្នក​ស្រវឹង​មិន​គោរព​ច្បាប់ បាន​ស្ទុះ​ងើប​កណ្ដាប់​ដៃ​ដេញ​វាយ​អ្នក​ដើរ​ឆ្លង​កាត់។ ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​បាប​អ្នក​ណា​ដែល​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ផ្លូវ​របស់​ខ្លួន​រហូត​ដល់​ត្រូវ​គេ​ទះ​ដៃ​ក្នុង​ស្តុក​ទាំង​ភ្នែក​ក្រហម….'

- សារឡើងវិញ -