អត្ថបទដែលត្រូវសរសេរ

អ៊ិនធឺណិតគឺជាឧបករណ៍ផ្ទុកអន្តរកម្ម។ ថ្ងៃ​នេះ​យើង​នឹង​សាក​ល្បង​មើល​ថា​តើ​វា​ក៏​អនុវត្ត​ចំពោះ Thailandblog ដែរ។ នៅក្នុងការប្រកាសនេះអ្នកនឹងឃើញតារាងដ៏ស្រស់ស្អាតនៃ លូថង សិល្បករ។ រឿងនៅតែត្រូវសរសេរ។ ដោយ​នរណា? បាទដោយអ្នកអាន។

In បាងកកប៉ុស្តិ៍ កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​២០ ខែ​មីនា មាន​អត្ថបទ​មួយ​អំពី​ស្លាក CD R-Siam។ រូបភាពដែលភ្ជាប់មកជាមួយបង្ហាញពីសិល្បករទោល និងក្រុមមួយចំនួនក្នុងចំណោម 20 នៅក្រោមស្លាក។ ឥឡូវនេះខ្ញុំអាចសង្ខេបអត្ថបទនោះបាន ប៉ុន្តែលើកនេះខ្ញុំគិតថាវានឹងកាន់តែសប្បាយប្រសិនបើអ្នកអាន Thailandblog សរសេររឿងនោះ។ ដូច្នេះសូមបញ្ចេញមតិ ហើយប្រាប់ពួកយើងថា តើអ្នកណាជាសិល្បករ ឬក្រុមដែលអ្នកចូលចិត្ត ហើយហេតុអ្វី។ ឬប្រាប់អំពីការប្រគុំតន្ត្រីដែលអ្នកបានចូលរួមដោយគាត់/នាង/ក្រុម។ តាមរបៀបនេះ ប្រតិកម្មទាំងអស់រួមគ្នាបង្កើតជារឿងមួយ។

សំណព្វចិត្តរបស់ខ្ញុំគឺ Jintara Poonlarp ផ្នែកខាងលើខាងឆ្វេងជាមួយនឹងសំពត់ក្រហម និងស្នាមញញឹមខុស។ ខ្ញុំចូលចិត្តស្តាប់នាង។ Jintara ធ្លាប់ច្រៀងអំពីរលកយក្សស៊ូណាមិ។ សូមចំណាំ៖ នាងច្រៀង ស៊ូណាមិ មិនមែន ស៊ូណាមិទេ។ បទ​ចម្រៀង​ដែល​មាន​ចលនា ទោះ​បី​ជា​ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ថា​នាង​ច្រៀង​អ្វី​ឲ្យ​ប្រាកដ។

ដោយ​សារ​ខ្ញុំ​គិត​ថា​នេះ​គឺ​ជា​ការ​ចាប់​ផ្តើ​ម​មិន​ល្អ​បន្តិច​សម្រាប់​រឿង​ដែល​បាន​ចែក​រំលែក​របស់​យើង, ខ្ញុំ​បាន​សុំ Hans Geleijnse ឱ្យ​ចាប់​ផ្តើ​ម​ឱ្យ​បាន​ល្អ.

Hans Geleijnse សរសេរ៖
ទេ ក្នុងចំណោមរឿងក្ដៅសាច់ទាំងអស់នោះ ដែលខ្ញុំទទួលស្គាល់ពីមុខទូរទស្សន៍របស់ពួកគេ ខ្ញុំបានរកឃើញ Jintara Poonlarb ដែលជាកំណែថៃរបស់ Singer Without a Name និងអ្នកបកប្រែដ៏គួរឱ្យទាក់ទាញនៃទឹកភ្នែកអំពីទុក្ខព្រួយរបស់ mia noi ។ Jintara មាន​អាយុ​ជាង​សែសិប​ឆ្នាំ​ដោយ​មិន​មាន​ស្នាម​ប្រេះ​សក់​ច្រើន​ពេក ហើយ​មក​ពី​ស្រុក​អ៊ីសាន្ត។ អ្នកត្រូវតែចូលចិត្តវា ប៉ុន្តែតន្ត្រីរបស់នាងប្រាកដជាស្តាប់ទៅដូចជាភាសាថៃ/អាស៊ី ជាងសម្ភារៈក្លូនលោកខាងលិចជាច្រើនពី R.Siam ស្ថេរភាព។

វប្បធម៌​ប៉ុប​របស់​ថៃ​គឺ​ប្រកាន់​បស្ចិម​ប្រទេស ទាំង​សម្លៀកបំពាក់ និង​តន្ត្រី ហើយ​មិន​មាន​ការ​សង្ស័យ​អំពី​ឥទ្ធិពល​នៃ​វប្បធម៌​នោះ​មក​លើ​ការ​អភិវឌ្ឍ​សង្គម​ចាប់​តាំង​ពី​កំណើត​របស់ Rock & Roll នោះ​ទេ។ ពេលវេលាដែលល្បែងទាញព្រ័ត្រអំពីវប្បធម៌ថៃនៅលើប្លក់របស់ប្រទេសថៃ ទីបំផុតអាចត្រូវបានកាត់ចោលទៅជាល្បែងកំសាន្តដ៏អាឡោះអាល័យនៃការស្រមើស្រមៃចាស់កំពុងខិតជិតមកដល់ដោយជៀសមិនរួច។

ប្រហែលជានិន្នាការឆ្ពោះទៅរកប្រទេសថៃដ៏ពេញនិយមបានចាប់ផ្តើមកាលពីឆ្នាំមុនជាមួយនឹង Tata 'សិចស៊ីឆ្អែតឆ្អន់' Young ដែលជាការឆ្លងកាត់រវាង Madonna និង Britney Spears ។ សព្វថ្ងៃនេះ នៅរាល់ការប្រគុំតន្ត្រីដែលធ្វើឡើងនៅលើឆាកក្នុងស្រុក អ្នកឃើញអ្នកស្នងមរតករបស់នាងសម្តែង ស្តាប់ដោយសាទរពីឪពុក ម្តាយ និងកូនៗក្នុងវ័យសិក្សា។ អ្វី​ដែល​ប្រហែល​ជា​នៅ​តែ​ជា​ភាសា​ថៃ​ខ្លាំង​នោះ​គឺ​ការ​លាយ​សំឡេង៖ រឹង មិន​មាន​កម្រិត​មធ្យម សំឡេង​ខ្លាំង និង​សំឡេង​ទាប​ខ្លាំង។

ខ្ញុំចូលចិត្តដើម ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏រកឃើញអ្វីដែលចេញពីឧបករណ៍លាយវប្បធម៌គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ផងដែរ។ ហើយប្រហែលជាដោយសារតែខ្ញុំជាមនុស្សចាស់ដែរ ថៃដែលខ្ញុំចូលចិត្តជាងគេគឺ សេក ឡូសូ បុរសម្នាក់ដែលដូចជា Cliff Richard មើលទៅក្មេងជាងរៀងរាល់ថ្ងៃ។ តន្ត្រីករដ៏អស្ចារ្យ និង - ដែលបង្កើតចំណង - ធ្វើឱ្យប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងអ្នកគាំទ្រមមាញឹកជាមួយនឹងការបញ្ចប់ជីវិតយ៉ាងគួរឱ្យសង្ស័យអំពីការរួមភេទ គ្រឿងញៀន និងរ៉ុក & រ៉ូល។

Rik សរសេរ៖
មែនហើយ ខ្ញុំពិតជាមិនមានចំណូលចិត្តទេ។ ចូលចិត្តស្តាប់ pai pongsatorn, buaphan, bao wee (វីដេអូទីបី), Tai Oratai, Jintara but also to Deep O Sea (វីដេអូទីបួន) ឧទាហរណ៍។ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​រញ៉េរញ៉ៃ​ក្នុង​ផ្ទះ​ជាមួយ​នឹង​តន្ត្រី​នេះ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទៃ​ខាង​ក្រោយ វា​ពិត​ជា​អស្ចារ្យ​ណាស់! យើងមានតន្ត្រីនេះច្រើនណាស់ ហើយវាមានប្រយោជន៍ជាពិសេសក្នុងអំឡុងពេលជប់លៀង។ ពេល​នោះ​នារី​ៗ​អាច​ចេញ​ទៅ​ខារ៉ាអូខេ​បាន​ទាំង​អស់។ ហាហា។

Tino Kuis សរសេរ៖
តន្ត្រីថៃកម្រទាក់ទាញខ្ញុំណាស់។ ខ្ញុំ​យល់​ឃើញ​យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស​ថា​វា​គួរ​ឱ្យ​ធុញ​និង​ឯកោ​ក៏​ដោយ​សារ​តែ​ខ្ញុំ​មិន​យល់​ពាក្យ​នេះ​ជា​ញឹកញាប់ Isan ។ ខ្ញុំដឹងពីករណីលើកលែងពីរគឺ ខារ៉ាបាវ និង ភួង ដួងចាន់។

ខារ៉ាបាវ ('ក្មេងស្ទាវចាស់' ឌីក) គឺជានិទស្សន្តនៃប្រភេទ 'ភឿ ជីវិត' ដែលជា 'ចម្រៀងជីវិត' ។ តន្ត្រីសាមញ្ញ ប្រធានបទដែលអាចស្គាល់បាន រិះគន់សង្គម ប៉ុន្តែមិនមានមនោសញ្ចេតនា។ បទចម្រៀង "Made in Thailand" របស់គាត់បានល្បី។ ('ប្រទេសថៃជាប្រទេសដែលស្អាតជាងគេលើពិភពលោក អ្វីៗនៅទីនេះល្អ ប៉ុន្តែពេលយើងទៅហាង យើងចូលចិត្តទិញរបស់ជប៉ុន')។ ខ្ញុំ​ជក់​ចិត្ត​នឹង​បទ​ចម្រៀង​របស់​គាត់​ដែល​មាន​ចំណង​ជើង​ថា 'Mae Sai' អំពី​ជោគ​វាសនា​របស់​អ្នក​ស្រី ('បក្សី​តូច​ក្នុង​ទ្រុង')៖ វីដេអូ ៥.

Phumphuang Duangchan ត្រូវបានគេហៅថា "ម្ចាស់ក្សត្រីនៃ Luk Thung" ។ គ្រប់គ្នានៅតែស្គាល់នាង រួមទាំងយុវវ័យ ទោះបីជានាងបានស្លាប់នៅឆ្នាំ 1992 ក្នុងអាយុសាមសិបឆ្នាំក៏ដោយ។ ការបូជាសពរបស់ព្រះអង្គនៅខេត្ត Suphanburi មានការចូលរួមពីមនុស្សមួយសែននាក់ និងដោយព្រះនាង Siridhorn ។

'Luk Thung', Loe:k Thoeng, ព្យញ្ជនៈ 'កូនអ្នកស្រែ' គឺនិយាយអំពីជីវិតអ្នកភូមិ ប៉ុន្តែចាប់តាំងពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1970 កាន់តែច្រើនឡើងអំពីបទពិសោធន៍នៃមនុស្សជាច្រើនដែលផ្លាស់ទៅរស់នៅទីក្រុងធំដើម្បីជីវិតកាន់តែប្រសើរឡើង។ បទចម្រៀងគឺនិយាយអំពីការលាភូមិ ការរំពឹងទុកខ្ពស់ ការខកចិត្តជាច្រើន ការកេងប្រវ័ញ្ច ការតស៊ូដើម្បីជីវិត និងជាពិសេសអំពី ការនឹកផ្ទះសម្រាប់ភូមិកំណើត និងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដែលនៅឆ្ងាយ ('តើគាត់នៅតែស្រឡាញ់ខ្ញុំឬអត់? មានអ្នកផ្សេង?') Phumphuang បានឆ្លងកាត់វាដោយខ្លួនឯង ហើយនាងច្រៀងអំពីបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់នាង ដែលធ្វើឱ្យវាមានការគៀបសង្កត់យ៉ាងខ្លាំង។ អត្ថបទ (ពីបទចម្រៀង 'ខ្ញុំព្យាយាមសំណាង'):

ក្រ​ដូច​ជា​សត្វ​កណ្ដុរ ខ្ញុំ​ប្រថុយ​នឹង​សុភមង្គល
ដេកលើឡានក្រុង បុរសម្នាក់ព្យាយាមវាយមកលើខ្ញុំ
គាត់សន្យានឹងខ្ញុំនូវការងារល្អ ប៉ះខ្ញុំគ្រប់ទីកន្លែង
ល្អ ឬអាក្រក់ជាងនេះ ខ្ញុំធ្វើតាមតារារបស់ខ្ញុំ
អ្វីដែលនឹងមក, នឹងមក។ ខ្ញុំប្រថុយនឹងសុភមង្គលរបស់ខ្ញុំ។

ចម្រៀងមួយទៀត៖
ខ្ញុំពិតជានឹកវាលស្រែណាស់។
តើ​អ្នក​ឆ្ងល់​ដែរ​ថា​ពេល​ណា​អ្នក​នឹង​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ?
ខ្ញុំបានមកទីក្រុងដើម្បីក្លាយជាតារា
វាពិបាកប៉ុន្តែខ្ញុំនឹងរស់

ខ្ញុំ​អធិស្ឋាន​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​ដើម្បី​ឱ្យ​ខ្ញុំ​អាច​ក្លាយ​​​ជា​មនុស្ស​ល្បី​
បន្ទាប់មកខ្ញុំត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។
ហើយច្រៀងសរសើរពួកគេ។

ខ្ញុំធ្លាប់នៅឯការប្រគុំតន្ត្រីបើកចំហរដែលបទចម្រៀង Phumphuang ត្រូវបានច្រៀង។ កន្លែងដែលអ្នកទស្សនាធ្លាប់សើច ស្រែក ជជែក និងទះដៃ ពេលនេះពួកគេបានស្ងៀមស្ងាត់ ហើយស្តាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់ និងដោយក្តីបារម្ភ។ នេះក៏ជាជីវិតរបស់ពួកគេដែរ។ មើលវីដេអូ ៦.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=NidCHfmQCUY&feature=share&list=PLCEEE491261F8A9C1[/youtube]

[youtube]http://youtu.be/OhnjcA2xEY[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=j7anlj8izk8[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=TARnc2MYLjs[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=GC_KxGDprbE[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=OBnZ7GpvweU[/youtube]