ព្រលឹងបីយ៉ាងសាមញ្ញៗ… (ដកស្រង់ពី៖ និទានរឿងពីភាគខាងជើងប្រទេសថៃ លេខ ៥១)
គាត់ជាមនុស្សឆ្លាត ហើយគាត់មានពពែ។ គាត់បានដុតគំនរសំរាម ហើយនៅព្រឹកបន្ទាប់ គាត់បាចផេះក្តៅៗ និងអ័ព្ទទៅលើដី រួចបោះទៅក្នុងទន្លេ។ គាត់រស់នៅជិតទន្លេភីង។ បន្ទាប់មកគាត់បានបោសសំអាតដី។
ទីបំផុតគាត់យកដំបងទៅក្នុងដី ហើយចងពពែនោះទៅ។ បន្ទាប់មកគាត់ដេកនៅលើឥដ្ឋដែលនៅតែស្អាតនិងកក់ក្តៅ។ ហើយបន្ទាប់មកព្រលឹងសាមញ្ញបីបានឆ្លងកាត់។
'អូ! និយាយថាវាមិនត្រជាក់ពេកទេដែលគ្រាន់តែដេកលើឥដ្ឋ?' "ទេ វាមិនត្រជាក់ទាល់តែសោះ" "មកដោយរបៀបណា?" 'ព្រោះខ្ញុំមានសត្វដែលបញ្ចេញកំដៅ។ ពពែនោះនៅទីនោះ។ ពេលអ្នកធ្វើដំណើររកស៊ី ហើយអ្នកមានសត្វសាហាវបែបនេះ អ្នកមិនបាច់គិតអំពីភួយទេ»។
សត្វដែលបញ្ចេញកំដៅ? ភ្ជាប់ Michel! គាត់ចង់លក់ពពែរបស់គាត់។ យ៉ាងណាក៏ដោយ បុរសទាំងបីបានសួរគាត់ថា “មិនចង់លក់ទេ?”។ ហើយពួកគេបានទិញពពែនេះក្នុងតម្លៃពីររយ ហើយក៏បានឲ្យភួយទាំងអស់ដល់គាត់ផងដែរ ពីព្រោះពួកគេមិនត្រូវការវាទៀតទេ... ពួកគេដើរជាមួយពពែរបស់ពួកគេដោយមោទនភាព។
ល្ងាចមកដល់។ ពួកគេយកដំបងទៅក្នុងដី ហើយចងពពែ ហើយដេកនៅជុំវិញ។ ប៉ុន្តែមនុស្សវាត្រជាក់! 'តើអ្នក WW ក្តៅមែនទេ?' គ្មាននរណាម្នាក់ក្តៅទេ។ ធ្មេញរបស់ពួកគេកំពុងស្រែកឡើងហាក់ដូចជាកំពុងទំពារគ្រាប់អម្ពិល។ លោកថា សត្វដែលបញ្ចេញកម្ដៅ! លារបស់ខ្ញុំ!'
ឥណទាននិពន្ធ៖ Pon Songbundit / Shutterstock.com
ចុះត្រី?
ពួកគេបន្តដំណើរទៅមុខក៏ប្រទះឃើញបុរសម្នាក់កាន់កន្ត្រកនេសាទពេញ។ វាត្រូវបានខ្ចប់ដោយត្រី។ អ្នកនេសាទមានកូនឆ្មាតូចមួយ ហើយក៏ជាសត្វស្លាបដែរ…។
"ម៉េចបានត្រីទាំងអស់ហ្នឹង?" ព្រលឹងសាមញ្ញបានសួរគាត់។ "អញ្ចឹងខ្ញុំនឹងបោះឆ្មារបស់ខ្ញុំទៅក្នុងទឹក" ។ បុរសនោះក៏ជាមនុស្សនិយាយស្លូតបូតដែរ។ 'តែហេតុអ្វី?' ឆ្មារបស់ខ្ញុំចាប់ត្រី។ រួចខ្ញុំបើកមាត់យកត្រីទាំងអស់។ មើលក្នុងកន្ត្រករបស់ខ្ញុំ!'
'មើលនេះ! គាត់ពិតជាមានហ្វូងត្រី។ រញ៉េរញ៉ៃណាស់មែនទេ? តើអ្នកមិនចង់លក់ឆ្មារបស់អ្នកទេ?' សុភាពបុរសទាំងបីបានចំណាយប្រាក់ពីររយសម្រាប់ឆ្មាហើយបន្តដំណើររបស់ពួកគេ។ ស្រាប់តែឃើញក្របី! ពួកគេគិតថាវាជាក្របី... វាមិនមែនជាក្របីទេ។ បុរសម្នាក់យកក្បាលក្របីទឹកមកចងជាប់ក្នុងរន្ធភក់។
ប៉ុន្តែបុរសនោះបានដាក់ត្រីកំប្រុកមួយក្បាលធំចូល ហើយពេលត្រីរើក្បាលក្របីក៏រើទៅ។ ហើយគាត់អង្គុយក្បែរវា ដើម្បីមើលក្របីរបស់គាត់។ 'តើអ្នកកំពុងធ្វើអ្វីនៅទីនេះ?' សួរបុរសទាំងបី។ «ខ្ញុំនឹងមើលថែក្របី»។ 'អូ ហើយតើវានៅឯណា?' "នៅទីនេះនៅក្នុងភក់ភក់នោះ" ។ "ចង់លក់ទេ?"
គេឃើញក្បាលធ្វើចលនា ហើយគិតថាជាក្របីពិតប្រាកដ។ ពួកគេបានបង់កាក់ចុងក្រោយរបស់ពួកគេទៅឱ្យអ្នកលក់ដែលរត់ចេញ។ បន្ទាប់មកពួកគេបានព្យាយាមយកក្របីក្រោកឈរដោយពាក្យ 'kst, kst' ប៉ុន្តែមិនបានឆ្លើយតបឡើយ។ គេទាញក្បាលគាត់ តែជាងក្បាលងាប់ ហើយត្រីមិនចេញពីដី។ ពួកគេមិនមានលុយកាក់សល់ទេ!
សុភាសិតមួយពោលថា: បុរសបីនាក់នៅជាមួយគ្នាក្នុងស្រែមិនល្អ។ ហើយបុរសប្រាំមួយនាក់នៅក្នុងទូកមិនព្រមគ្នា។ បុរសទាំងនេះអស់សំណាង។ ឬផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេល្ងង់…។
ប្រភព:
រឿងនិទានពីភាគខាងជើងប្រទេសថៃ។ White Lotus Books ប្រទេសថៃ។ ចំណងជើងជាភាសាអង់គ្លេស 'មនុស្សល្ងង់ទាំងបី' ។ បកប្រែ និងកែសម្រួលដោយ Erik Kuijpers ។ អ្នកនិពន្ធគឺ Viggo Brun (1943); សូមមើលការពន្យល់បន្ថែម៖ https://www.thailandblog.nl/cultuur/twee-verliefde-schedels-uit-prikkelende-verhalen-uit-noord-thailand-nr-1/