តើអ្នកកំពុងទៅណា? តើអ្នកបានញ៉ាំហើយឬនៅ?
នៅក្នុងអត្ថបទមុនខ្ញុំបានពិភាក្សាអំពីគោលគំនិតនៃ 'thainess', Thai Identity ។ ខ្ញុំបានចង្អុលបង្ហាញរួចហើយថាអត្តសញ្ញាណនេះមិនតែងតែរួមបញ្ចូលមរតកបុរាណថៃទេ ប៉ុន្តែជាញឹកញាប់ត្រូវបានសាងសង់ឡើងដោយមានគោលបំណងជាក់លាក់។ ឥឡូវនេះខ្ញុំចង់បង្ហាញរឿងនោះទៅកាន់ពាក្យស្វាគមន៍របស់ថៃល្បីឈ្មោះ 'sawatdee'។
អ្នកដែលមានសំណាងគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការរស់នៅ ឬទៅលេងជនបទប្រទេសថៃ ដឹងថាការសួរសុខទុក្ខធម្មតាបំផុតមិនមែន 'sawatdee' ទេ ប៉ុន្តែទៅ 'pai nai?' តើអ្នកកំពុងទៅណា? រឺ ទៅ ណៃ ម៉ា 'pai nai maa? តើអ្នកទៅណាមកពីណា? និង? (សូមមើលរូបភាព) តើអ្នកបានញ៉ាំហើយឬនៅ? នេះជាការស្វាគមន៍ដើមរបស់ថៃពិតប្រាកដ។
ព្រះបាទរាមាទី៥បានបើកការវាយលុកអរិយធម៌
ចាប់ពីដើមសតវត្សចុងក្រោយនេះ និងជាពិសេសចាប់តាំងពីទសវត្សរ៍ទី XNUMX ប្រទេសថៃត្រូវមានខាងលិច។ វាបានចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងស្តេចដ៏ល្បី Rama V (Chulalongkorn) ដែលបានធ្វើដំណើរជាច្រើន ទីមួយទៅកាន់ប្រទេសឥណ្ឌា និងហូឡង់ខាងកើត Indies និងក្រោយមកទៀតទៅកាន់ទ្វីបអឺរ៉ុប។ ភាពផ្ទុយគ្នាដែលគាត់បានឃើញរវាង "អរិយធម៌" ខាងលិច និង "ព្រៃផ្សៃ" របស់សៀម ធ្វើឱ្យគាត់ឈឺចាប់។
ដើម្បីរក្សាអំណាចអាណានិគមឱ្យនៅស្ថិតស្ថេរ គាត់បានបើកការវាយលុកដ៏ស៊ីវិល័យ ដែលត្រូវបានបន្តនៅក្រោមស្តេចជាបន្តបន្ទាប់ ហើយឈានដល់កម្រិតកំពូលក្នុងរជ្ជកាលជាតិនិយមជ្រុលរបស់សេនាប្រមុខហ្លួងផ្លាក ភិបុនសុងក្រាម (តទៅនេះ ភីប៊ុន គាត់មិនចូលចិត្តឈ្មោះផ្លាក ដែលមានន័យថា "ចម្លែក" ប្រហែលឆ្នាំ 1939-1957) ។
ធាតុជាច្រើននៃវប្បធម៌លោកខាងលិចដ៏ស៊ីវីល័យត្រូវបានដាក់លើជនជាតិថៃ កូដសំលៀកបំពាក់ (បុរស និងស្ត្រីជារឿយៗដើរជុំវិញដើមទ្រូងទទេ) ខោ សំពត់ និងមួកក្បាលត្រូវបានបង្ខំ ហើយការទំពារត្រូវហាមឃាត់។ នៅទីបំផុតធាតុជាច្រើននៃវប្បធម៌នាំចូលនេះនឹងត្រូវបានលើកតម្កើងដូច ភាពខ្ជិលដែលជាអត្តសញ្ញាណថៃបុរាណ។
នៅឆ្នាំ 1943 'sawatdee' បានក្លាយជាការស្វាគមន៍ជាផ្លូវការរបស់ថៃ
ផ្នែកមួយនៃបស្ចិមប្រទេសនេះគឺការប្រើប្រាស់ភាសា។ វាជាសម័យដែលពាក្យថៃថ្មីៗជាច្រើនត្រូវបានបង្កើត។ យោងទៅតាមរឿងព្រេង វាគឺជាសាស្រ្តាចារ្យ ប្រាយ៉ា អាប់ប៉ាគីត ដែលបានណែនាំជាលើកដំបូងនូវការស្វាគមន៍ 'sawatdee' នៅសាកលវិទ្យាល័យ Chulalongkorn ដែលជាកន្លែងដែលវាបានរីករាលដាលយ៉ាងឆាប់រហ័សនៅទូទាំងបរិវេណសាលានិងលើសពីនេះ។
ប៉ុន្តែវាគឺជា Phibun ដែលបានធ្វើឱ្យ 'sawatdee' ជា "ផ្លូវការ" ការស្វាគមន៍ភាសាថៃនៅឆ្នាំ 1943 ប្រាំបីខែបន្ទាប់ពីការធ្វើឱ្យសាមញ្ញនៃអក្សរថៃ។ នៅថ្ងៃទី ២៧ ខែមករា ឆ្នាំ ១៩៤៣ នាយកដ្ឋានឃោសនាបានប្រកាសដូចខាងក្រោម៖
ឯកឧត្តមនាយករដ្ឋមន្ត្រីបានពិចារណាលើបញ្ហានេះ ហើយបានសន្និដ្ឋានថា ដើម្បីលើកតម្កើងកិត្តិយសរបស់យើងផ្ទាល់ និងកិត្តិយសរបស់ប្រជាជនថៃ ក្នុងន័យលើកតម្កើងប្រជាជនថៃថាជាប្រជាជនអរិយធម៌ និងផងដែរ។ ដោយសារតែស្ថានភាពនៃចិត្តរបស់យើង។ ត្រូវតែមានការស្វាគមន៍បែបទំនើបដូច្នេះហើយ ទើបបានសំរេចដូចខាងក្រោម។ មន្ត្រីទាំងអស់គួរជម្រាបសួរគ្នាដោយពាក្យថា សច្ចៈ ទាំងព្រឹក ទើបយើងរាប់អានគ្នាជាមិត្ត ហើយប្រើតែពាក្យសន្យា។ លើសពីនេះទៀត យើងសូមឲ្យមន្ត្រីរាជការទាំងអស់ប្រើពាក្យសួរសុខទុក្ខនេះក្នុងគ្រួសារផងដែរ ។
'Sawatdee' ត្រូវបានប្រើស្ទើរតែទាំងស្រុងនៅក្នុងសង្គមខ្ពស់។
នេះជារបៀបដែលការស្វាគមន៍ 'sawatdee' បានចាប់ផ្តើម។ ខ្ញុំនៅតែយល់ថាការស្វាគមន៍នេះមានភាពឆ្គាំឆ្គងក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ វាត្រូវបានគេប្រើស្ទើរតែទាំងស្រុងនៅក្នុង 'សង្គមខ្ពស់' ឬអ្វីដែលឆ្លងកាត់សម្រាប់វាក្នុងឱកាសផ្លូវការ និងដោយជនបរទេសដែលគិតថាវាជាការកំពូលនៃការគួរសមរបស់ជនជាតិថៃ ព្រោះនោះជាអ្វីដែលការធ្វើដំណើរ មគ្គុទ្ទេសក៍និងសៀវភៅភាសាធ្វើឱ្យយើងជឿ។
ក្នុងឆ្នាំ 2008 គណៈកម្មាធិការអត្តសញ្ញាណជាតិបានចាប់ផ្តើមយុទ្ធនាការមួយដើម្បីជំនួសភាសាអង់គ្លេស "សួស្តី" ជាមួយ "sawatdee" នៅក្នុងការហៅទូរស័ព្ទដែលជា flop ។ វាគួរឱ្យអស់សំណើចណាស់ដែលពាក្យស្វាគមន៍ថ្មីដូចជា 'sawatdee' ដែលកើតចេញពីគំនិតនៃការភាវូបនីយកម្មនៃវប្បធម៌ថៃឥឡូវនេះបានក្លាយជាផ្នែកសំខាន់មួយនៃបុរាណ។ ភាពខ្ជិលអត្តសញ្ញាណថៃគឺខ្ពង់ខ្ពស់។
ពាក្យថា សាវត្ថី មកពីសំស្ក្រឹត
'សាវ៉ាតឌី' មិនមែនជាពាក្យថៃទេ តែមកពីសំស្រ្កឹត (ចុងបញ្ចប់ -dee- ស្រដៀងនឹងពាក្យថៃសម្រាប់ 'ល្អ' ប៉ុន្តែមិនមែន) ។ វាគឺជាការសម្របតាមពាក្យសំស្ក្រឹត 'svasti' ដែលមានន័យថា 'ពរ' ឬ 'សុខុមាលភាព' ហើយមានឫសដូចគ្នាជាមួយពាក្យ 'svastika', swastika ដែលជានិមិត្តសញ្ញាហិណ្ឌូបុរាណសម្រាប់ 'លាភសំណាង' ។ ប្រហែលជារឿងចៃដន្យដែលភីប៊ុនជាអ្នកគោរពលទ្ធិហ្វាស៊ីសនិយមអ៊ីតាលី អាឡឺម៉ង់ និងជប៉ុន ប៉ុន្តែប្រហែលមិនមែនទេ។
ក្រៅពី 'សាវត្ថី' ពាក្យផ្សេងទៀតត្រូវបានបង្កើតដូចជា 'aroensawat' (ប្រៀបធៀប 'វត្តអារ៉ែង' ប្រាសាទព្រឹកព្រលឹម) និង 'ratreesawat' រាត្រីសួស្តី ប៉ុន្តែទាំងនេះអាចរកបានតែក្នុងអក្សរសិល្ប៍ស្ទើរតែគ្មាននរណាម្នាក់ ស្គាល់ពួកគេកាន់តែច្រើន។ ចៃដន្យ 'sawatdee' ច្រើនតែត្រូវកាត់ទៅជា 'watdee' (មើលរូបភាព)។
ប្រសិនបើអ្នកសួរសុខទុក្ខជនជាតិថៃក្នុងស្ថានភាពក្រៅផ្លូវការ ជាពិសេសនៅជនបទ និយាយថា 'kin khaaw reu jang' (កណ្តាល, ធ្លាក់, ឡើង, កណ្តាល) តើអ្នកបានញ៉ាំហើយឬនៅ? ឬ 'ផៃណៃម៉ា' (កណ្តាល, ឡើង, កណ្តាល), តើអ្នកនឹងមកពីណា? ស្តាប់ទៅពិតជាកក់ក្តៅណាស់។
សម្រាប់ 'thainess' សូមមើលអត្ថបទ www.thailandblog.nl/background/ik-ben-een-thai/
សូមអរគុណចំពោះមេរៀនវប្បធម៌/ប្រវត្តិសាស្ត្រនេះ។ ខ្ញុំចូលចិត្តវាខ្លាំងណាស់ពេលគេសួរថាអ្នកបានញ៉ាំហើយឬនៅ? ក៏ចាប់ថាថៃសួរនេះជាភាសាអង់គ្លេស។ បាទ អ្នកបើករ៉ឺម៉កក៏រំខានដែរ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកគ្រាន់តែដើរលេងតាមភូមិ និងជាយក្រុង ខ្ញុំក៏ត្រូវបានគេសួរជាច្រើនដងដែរ (“ប៉ៃណៃ” “អ្នកទៅណា? ឬទាំងពីរ)។ ថ្វីត្បិតតែជារឿយៗនៅតែមានស្នាមញញឹម/ងក់ក្បាលដោយរាក់ទាក់។ ពួកគេចង់ដឹងចង់ឃើញនៅពេលដែលជនបរទេសឆ្កួត / វង្វេង (តែម្នាក់ឯង) ដើរតាមដងផ្លូវ។
នៅទីនេះ ប៉ាណា របស់ជនជាតិ អ៊ីសាន្ត មិនសូវមានគេប្រើច្រើនទេ ប្រើតែ ក្រពុង និងក្រពុង នៅទីនេះ គេនិយាយថា ក្រពុង ឬក្រពុន ខ្ញុំមិនដឹងថាវាមានន័យយ៉ាងណាទេ។
វាមិនមែនជា khap khun យ៉ាងណាក៏ដោយ។
ខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ក៏មានរឿងដូចជាអ្នកជ្រៀតជ្រែកអ្វីដែរ ប៉ុន្តែលើសពីនេះ តើអ្នកដឹងអ្វីខ្លះអំពីវា??
ឃិន កៅ ប្រើនៅទីនេះមុនពេលខ្ញុំហូបបាយ ឬខ្នុរមុនចូលគេង។
ខ្ញុំរស់នៅជិតម៉ាន់ចាគិរី ហើយអ្នករាល់គ្នានៅទីនេះប្រើប៉ៃណៃ។
នៅភូមិយើងគេនិយាយថា ប៉ៃសាយ?
ជាធម្មតាខ្ញុំនិយាយថា ផាយ តាឡាត់ ហើយបន្ទាប់មកពួកគេសើច
នេះជាភាសាឥសាន្ត ផាណាន់ មិនត្រូវបានគេប្រើច្រើនសម្រាប់តែបាម៉ាយ និងអ្នកអនាថាទេ នៅទីនេះគេនិយាយថា ក្រពុង ឬក្រពុន ដែលមានន័យថា ខ្ញុំក៏ប្រែថា ខ្ញុំដែរ។
វាមិនមែនជា khap khun យ៉ាងណាក៏ដោយ។
ខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ក៏មានរឿងដូចជាអ្នកជ្រៀតជ្រែកអ្វីដែរ ប៉ុន្តែលើសពីនេះ តើអ្នកដឹងអ្វីខ្លះអំពីវា??
ឃិន កៅ ប្រើនៅទីនេះមុនពេលខ្ញុំហូបបាយ ឬខ្នុរមុនចូលគេង។
ពួកគេមិនដែលនិយាយពាក្យជំរាបសួរជាភាសាអង់គ្លេសទៅកាន់ទឹក thora/mobuy នោះទេ ប៉ុន្តែការបកប្រែជាភាសាថៃ ឬ "allo" ស្តាប់ទៅដូចជាភាសាបារាំងជាង។ បន្ទាប់មកសំណួរដែលជៀសមិនរួចគឺ "តើអ្នកនៅឯណាឥឡូវនេះ" ។
នៅបឹងកេងកង អ្នកតែងតែឮ៖ យ៉ង អាចម៍ ពុករលួយ។ ម្យ៉ាងទៀត មិនទាន់មកដល់ទេ មានការស្ទះចរាចរណ៍។
ខ្ញុំទើបតែបញ្ចប់ការធ្វើដំណើរតាមឡានក្រុងរយៈពេល២ថ្ងៃជាមួយមិត្តភក្តិរត់ប្រណាំងជនជាតិថៃ៥នាក់។ ម្នាក់ក្នុងចំនោមពួកគេមានឡានតូចផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ដែលយើងនៅជាមួយ ហើយគាត់បានប្រាប់ពីអ្វីដែលគាត់បានរកឃើញទម្លាប់ចម្លែករបស់ជនបរទេស និងរឿងផ្សេងៗទៀត។
ជាឧទាហរណ៍ គាត់បានរកឃើញថាវាចម្លែកដែលជនបរទេសតែងតែនិយាយថា Good Night និង Good Morning នៅពេលពួកគេចូលគេង ឬក្រោកពីគេង។ ថៃមិននិយាយអ្វីទេ តែបាត់ទៅហើយលេចមុខម្ដងទៀតដោយមិននិយាយអ្វីសោះ។
និយាយអីញ្ចឹងគាត់បានរកឃើញពាក្យថាដេកយ៉ាងចម្លែក។ ជនជាតិហូឡង់ស្រវឹងខ្លាំងពីរនាក់ដែលគាត់ដឹកពីណងខៃទៅបាងកកបានសុំដេកនៅកូរ៉ាត។ គាត់អាចនិយាយបាននូវពាក្យ Prefect ។ អ្នករួមដំណើរគិតថាវាកាន់តែឆ្កួតទៅទៀតដែលចង់ទៅសណ្ឋាគារមួយនៅតាមផ្លូវ ខណៈដែលមានកៅអីអង្គុយ ឬដេកដ៏ធំទូលាយត្រឹមតែ 6 នៅក្នុងរថយន្តតូចដ៏ប្រណិត។ អ្នកដេកលើផ្លូវ ហេតុអ្វីក៏បង់ថ្លៃសណ្ឋាគារ? ពួកគេត្រូវបានសើចទ្វេដង។
សូមគោរព Hans
Sawatdee khrap/kha តែងតែបង្កើតចម្ងាយជាក់លាក់ដូចជា 'តើអ្នកធ្វើដូចម្តេច? ជាភាសាអង់គ្លេស។ វាពិតជាមិនមែនថា 'sawatdee' គឺជាការស្វាគមន៍ដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងសម្រាប់គ្រប់មជ្ឈដ្ឋាន លើកលែងតែក្នុងស្ថានភាពផ្លូវការ។ ឧទាហរណ៍៖ អ្នកដើរលេងវាលស្រែពេលព្រឹក ហើយជួបកសិករចម្លែកម្នាក់។ អ្នកអាចនិយាយថា 'sawatdee' គាត់ឆ្លើយដូចគ្នា ហើយបន្ទាប់មកមនុស្សគ្រប់គ្នាដើរតាមវិធីរបស់គាត់។ អ្នកអាចនិយាយបានយ៉ាងល្អថា ផៃ ណៃ អ្នកនឹងទៅណា? វាមានភាពកក់ក្ដៅ និងរួសរាយរាក់ទាក់ ហើយអញ្ជើញអ្នកឱ្យជជែកខ្លីៗ។ ហើយនោះជាបញ្ហា។
មតិទូទៅ។ វាជាបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំ ដែលដៃគូថៃតែងតែបង្រៀនគូស្នេហ៍របស់ពួកគេនូវពាក្យផ្លូវការ មិនដែលពាក្យស្និទ្ធស្នាល ផ្អែមល្ហែម ឲ្យតែពាក្យស្បថ ឬពាក្យស្បថ ដែលត្រូវបានគេប្រើយ៉ាងទូលំទូលាយនៅក្នុងប្រទេសថៃ។ ប៉ុន្តែមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកនឹងបដិសេធផងដែរ។ សួរនាងថា "damn" និង "shit" ជាភាសាថៃ។ ពួកវាក៏មានជាភាសាថៃដែរ ហើយប្រសិនបើនរណាម្នាក់វាយមេដៃនឹងញញួរ អ្នកនឹងឮដូច្នោះដែរ។
រូឌ
ជាការពិតណាស់ អ្នកនិយាយ sàwàtdie khráp ក្នុងគ្រប់ស្ថានភាពផ្លូវការ និងចំពោះមនុស្សដែលអ្នកទើបតែបានជួប។ ប៉ុន្តែបើអ្នកនៅតែនិយាយថាsàwàtdieទៅកាន់អ្នកជិតខាងដែលអ្នកស្គាល់១០ឆ្នាំនោះមិនសប្បាយចិត្តទេ។ នៅប្រទេសហូឡង់ អ្នកមិនតែងតែនិយាយទៅកាន់មនុស្សដែលអ្នកស្គាល់ច្បាស់ថា 'សុខសប្បាយទេលោក Jansen?' ប្រហែលជាគ្រាន់តែជារឿងកំប្លែងប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកនិយាយថា៖ 'សុខសប្បាយទេ ភីត? លាងឡានម្តងទៀតឬ?' 'អាកាសធាតុអាក្រក់ថ្ងៃនេះ និយាយទៅ!' "ហេ ថ្ងៃនេះអ្នកមើលទៅស្អាតណាស់អ្នក!" ល។
ហើយខ្ញុំមិនដែលយល់ថាហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនអាចរៀនពាក្យស្បថរបស់ថៃ។ មិនដឹងពាក្យស្បថរបស់ហូឡង់ ឬអង់គ្លេសទេ? តើអ្នកគិតថាជនជាតិថៃមិនដែលហៅឈ្មោះគ្នាទៅវិញទៅមកទេ? សូម្បីតែលោក ប្រាយុទ្ធ ពេលខ្លះក៏ប្រើពាក្យស្បថដូចជា 'âi hàa' និង khîe khâa នៅក្នុងសន្និសីទសារព័ត៌មាន និងសុន្ទរកថារបស់គាត់។ លោក Suthep ក៏ពូកែខាងវាដូចជា ង៉ោ ដែលមានន័យថា 'ឆ្កេញី' ។ ទាយមើលថាអ្នកណាបុក
ប្រសិនបើអ្នកបានស្គាល់អ្នកជិតខាងរបស់អ្នកអស់រយៈពេល 10 ឆ្នាំមកហើយ អ្នកនៅប្រទេសថៃយូរល្មមនឹងដឹងពីវិធីល្អបំផុតដើម្បីស្វាគមន៍ពួកគេ។
មុននោះ វាមានសុវត្ថិភាពបំផុតក្នុងការកំណត់ខ្លួនអ្នកចំពោះការស្វាគមន៍ជាផ្លូវការ។
ដោយវិធីនេះវិធីនៃការស្វាគមន៍គឺអាស្រ័យមិនត្រឹមតែលើមនុស្សប៉ុណ្ណោះទេថែមទាំងលើស្ថានភាពផងដែរ។
ចំពោះមនុស្សដែលខ្ញុំជួបរាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំគ្រាន់តែនិយាយថា sawatdee ឬ sawatdee khrap ដោយមិនបាច់វ៉ៃ។
"Pai nai maa" ជាធម្មតាមិនសមរម្យ ហើយខ្ញុំខ្លាចថា "kin kwaaw leew ruu yang" នឹងត្រូវបានយកជាការអញ្ជើញទៅអាហារពេលល្ងាច។
ជូនចំពោះមិត្តភ័ក្តិដែលបានផ្លាស់ទៅទីក្រុង ខ្ញុំនឹងនិយាយថា sawatdee khrap ហើយធ្វើ wai នៅពេលដែលខ្ញុំបានជួបពួកគេ។
យ៉ាងណាមិញ ប្រសិនបើពួកគេនៅក្បែរនោះ ហើយខ្ញុំបានជួបពួកគេច្រើនជាងនេះ វានឹងត្រូវកំណត់ត្រឹម sawatdee ដោយមិនបាច់វ៉ៃ។
នៅមេភូមិ ខ្ញុំតែងតែគ្រវីពេលខ្ញុំដើរទៅ ហើយគាត់អង្គុយតែម្នាក់ឯង។
ពេលខ្លះគាត់ហៅជជែក។
តើគាត់អង្គុយនៅខាងក្រៅជាមួយគ្រួសារគាត់ទេ ខ្ញុំក៏ដើរទៅ ហើយខ្ញុំក៏សួរសុខទុក្ខគ្រួសារជាមួយ sawatdee។
តើគាត់មានភាគីទីបីទេ ខ្ញុំថា sawatdee ក៏វ៉ៃដែរ។
ម្យ៉ាងវិញទៀត មេភូមិក៏ចាប់ដៃជាញឹកញាប់ដែរ។
ខ្ញុំតែងតែជម្រាបសួរលោកអាចារ្យជាផ្លូវការដោយសារ sawatdee khrap និងពាក្យវ៉ៃ
ចម្លើយគឺ sawatdee ឬ សួស្តី ជំរាបសួរ។
អ្វីដែលខ្ញុំប្រឆាំងនឹងការស្វាគមន៍គឺ “សួស្តី” របស់យុវវ័យ។
នោះហើយជាអ្វីដែលពួកគេបង្រៀនយុវជននៅសាលា។
ខ្ញុំប្រាប់ពួកគេថា នេះមិនមែនជាទម្រង់នៃការស្វាគមន៍ចំពោះបុរសចំណាស់នោះទេ។
ល្អសម្រាប់មិត្តភក្តិ ឬឪពុកម្តាយរបស់អ្នក ប៉ុន្តែមិនមែនសម្រាប់អ្នកដទៃទេ។
ល្ងង់ (ង៉ោ) មានន័យថា ល្ងង់ដោយផ្លូវ។
ខ្ញុំបានធ្វើដំណើរទៅប្រទេសថៃរាប់ទសវត្សរ៍មកហើយ ហើយបានរស់នៅទីនេះជាច្រើនឆ្នាំមកហើយជាមួយនឹងដៃគូជាជនជាតិថៃ។ ពេលយើងនៅស្រុកកំណើត ខ្ញុំឮសមាជិកគ្រួសារនិយាយគ្នាពីព្រលឹម កាន់តែស្រែកពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយទៀត។ នៅពេលខ្ញុំសួរដៃគូរបស់ខ្ញុំថា "តើពួកគេកំពុងនិយាយអំពីអ្វី?" បន្ទាប់មកចម្លើយគឺ៖ តើអ្នកញ៉ាំអ្វីថ្ងៃនេះ? នោះជាជនជាតិថៃ!
គេចេះនិយាយមិននិយាយអីទេ…
សូម្បីតែពេលដែលខ្ញុំចាកចេញពីផ្ទះល្វែងក៏ដោយ ក៏សន្តិសុខ ឬអ្នកស្គាល់គ្នាជាជនជាតិថៃផ្សេងទៀតនិយាយថា "តើអ្នកទៅណា?" មិនមែនថាគេចាប់អារម្មណ៍នឹងកន្លែងដែលខ្ញុំទៅនោះទេ ប៉ុន្តែគេគ្រាន់តែចង់មានភាពគួរសម និងរួសរាយរាក់ទាក់ និងបង្ហាញការចាប់អារម្មណ៍ខ្លះៗ។ លើកលែងតែ Sa waa de khrap ទាំងនោះគឺជាទម្រង់នៃការគួរសម។
Pai hnai, kin khaaw lew hmai និង sabai dee hmai គឺជាការស្វាគមន៍ក្រៅផ្លូវការ ដោយមិនប្រកាន់គ្នាឡើយ។
ច្រើនទៀតដូចជាការបញ្ជាក់ថាអ្នកត្រូវបានគេមើលឃើញហើយថាអ្នកត្រូវបានគេស្គាល់ / ទទួលយក។
ពេលខ្លះការប៉ះអ្នកក៏ជាផ្នែកមួយដែរ។
ប៉ាយសាយ គឺជាគ្រាមភាសាក្នុងស្រុកឥសាន ហើយនិយាយមកខ្ញុំជារៀងរាល់ថ្ងៃដោយក្មេងប្រុសតូចម្នាក់ដែលខ្ពស់ជាងជង្គង់របស់ខ្ញុំបន្តិច។
Sawatdee គឺជាផ្លូវការបន្តិចហើយត្រូវបានគេប្រើច្រើនទៀតនៅពេលដែលអ្នកក៏ឈប់ដើម្បីនិយាយ។
ការស្វាគមន៍ជាផ្លូវការសម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរនៅតាមរមណីយដ្ឋានទេសចរណ៍គឺ He You!!
Nice Tino របៀបដែលអ្នកបន្តវិភាគភាសាថៃ។ ការបកប្រែរបស់អ្នកនៃ "pai nai maa" គឺពិតជាមានន័យណាស់ ដូច្នេះហើយបានជាមានភាពចម្លែកបន្តិច។ ខ្ញុំចង់បកប្រែវាថា "តើអ្នកនៅឯណា" ។ ខ្ញុំគិតថា "Kin ឬ Thaan khaauw rue yang" គឺជាទម្រង់នៃការសួរសុខទុក្ខក្រៅផ្លូវការដែលគេប្រើញឹកញាប់បំផុត។
ពាក្យថាម៉ែធ្វើឲ្យរឿងនោះក្លាយទៅជារឿងអតីតកាល ព្រោះអ្នកកំពុងតែវិលទៅវិញ។
ដូច្នេះ ផៃ ណៃ ក្លាយជា "តើអ្នកទៅណា?"
Maa បំប្លែងវាទៅជា "តើអ្នកទៅណា" / "តើអ្នកនៅឯណា" ។
ពេលដើរចេញពីផ្ទះខ្ញុំតែងតែសួរថា “ប៉ៃណៃ”។
ពេលដើរសំដៅទៅផ្ទះគេតែងតែសួរថា “ប៉ៃណៃម៉ា”។
ពាក្យ "ម៉ា" មានការយល់ច្រលំបន្តិច ព្រោះវាត្រូវបានគេប្រើជាញឹកញាប់ជាមួយពាក្យ "leew" ។
ខ្ញុំឆ្ងល់ថាតើ "maa……leew" អាចត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងទម្រង់នៃការត្រឡប់មកវិញ។
ប៉ុន្តែបើទោះជាអ្នកណាញ៉ាំបាយនៅផ្ទះក៏គេអាចនិយាយថា “ភោគគីនខាវម៉ាលី” ឬ “ភោគគីនខាវលីវ”។
វាអាចទៅរួចដែលថាកាលពីអតីតកាល "ម៉ា" ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងការត្រឡប់មកវិញប៉ុន្តែជាក់ស្តែងមិនមែនឥឡូវនេះទេ។
ចំពោះ Ruud ផ្សេងទៀត: ខ្ញុំពិតជាដឹងតែកន្សោម maa lew ប្រសិនបើចលនាមួយបានកើតឡើងផងដែរ។
Maa មានន័យថាមក។
ពេលខ្ញុំនៅផ្ទះអ្នកណាម្នាក់សួរថាគាត់ហូបបាយចប់ហើយឬនៅ ខ្ញុំមិនដែលទទួលបានចម្លើយទេ។
វាតែងតែជា kin leew ឬ kin khaaw leew ហើយមិនដែល kin MAA leew ។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រសិនបើខ្ញុំនៅមាត់ទ្វារនរណាម្នាក់ វាអាចប្រែទៅជាគីនម៉ាលីវ។
ទោះបីជាគាត់ញ៉ាំនៅផ្ទះក៏ដោយ។
ប៉ុន្តែការញ៉ាំអាហារនៅផ្ទះប្រហែលជាកើតឡើងនៅកន្លែងផ្សេងពីខ្ញុំនៅពេលនោះ ហើយវាគ្មិនបានមករកខ្ញុំ។
បកប្រែដោយប្រយោល៖ ខ្ញុំបានញ៉ាំនៅខាងក្នុង ហើយបន្ទាប់មកខ្ញុំបានដើរទៅកាន់ទ្វាររបស់អ្នកនៅទីនេះ។
ប៉ុន្តែនោះជាការបកស្រាយរបស់ខ្ញុំ ហើយប្រហែលជាភាសាថៃមានភាពស្រពិចស្រពិលជាង… ឬក៏រអិលជាង។
និងអ្វីមួយ Tino ។ Sawatdee Khrap ឬ Wadee khrap ឬគ្រាន់តែ Wadee, wadee (2x in quick succession) គឺមិនសូវផ្លូវការទេ តាមគំនិតរបស់ខ្ញុំដែលអ្នកនិយាយ។
“Ratreeswat nolafandee” ខ្ញុំធ្លាប់រៀនពីអ្នកបំរើម្នាក់ ព្រោះពេលយើងចូលគេងពិតប្រាកដ។ ជាក់ស្តែងជាមនុស្សអក្សរសាស្ត្រ។ អ្នករាល់គ្នាយល់យ៉ាងណាក៏ដោយ។
សូមគោរព Frans វាច្បាស់ជាយឺតពេលដែលអ្នកចូលគេង ហើយប្រហែលជានោះហើយជាមូលហេតុដែលអ្នកមិនបានឮការបញ្ចេញសំឡេងត្រឹមត្រូវ ដែលជាមូលហេតុដែលអ្នកសរសេរវាតាមរបៀបនោះ។ វាអាចទៅរួចដែលមនុស្សជាច្រើនដឹងថាអ្នកចង់មានន័យយ៉ាងណា ប៉ុន្តែវាជាការប្រសើរក្នុងការនិយាយបែបនេះគឺ Ratriesawat Noonlap fandee ដែលបកប្រែប្រហែលថា Good night sleep and dream well.
វាពិតជាមកពីសតិសូរសព្ទដែលស្ថិតនៅចុងចុងនៃភាសាឡាតាំង។ អរគុណសម្រាប់ការកែតម្រូវ ហើយខ្ញុំនឹងគិតអំពីវានៅពេលក្រោយ។
Sawatdee តែងតែនិយាយមកកាន់ខ្ញុំ។
តែពេលជួបគ្នាអ៊ីចឹងបើមាននរណាមករកខ្ញុំ ឬខ្ញុំទៅអ្នកផ្សេង។
កន្សោមផ្សេងទៀតត្រូវបានប្រើនៅពេលអ្នកគ្រាន់តែដើរដោយ។
ក្មេងៗនៅសាលាបឋមសិក្សាតែងតែស្រែកថា "អរុណសួស្តី" នៅពេលពួកគេឃើញខ្ញុំ។ (ពី Good Morning Teacher តើអ្នកនៅសាលារៀនយ៉ាងម៉េចដែរ)
ទាំងពេលព្រឹក ពេលរសៀល និងពេលល្ងាច។
គ្រូប្រហែលជាមិនដឹងល្អជាងនេះទេ។
ខ្ញុំបានពន្យល់ពីអត្ថន័យនៃពេលព្រឹកដល់ពួកគេពីរបីដងហើយ ហើយឥឡូវនេះកុមារខ្លះក៏ចាប់ផ្តើមស្រែក Good Afternoon ដែរ។
តាមមើលទៅចំណេះដឹងគឺឆ្លងព្រោះមានច្រើនជាងអ្នកដែលខ្ញុំបានពន្យល់។
អញ្ចឹងខ្ញុំមិនដឹងថាអ្នករស់នៅទីណាទេនៅពេលនោះ។ ខ្ញុំបានរស់នៅក្នុងទីក្រុងបាងកករយៈពេល 4 ឆ្នាំ ហើយឥឡូវនេះនៅឈៀងម៉ៃរយៈពេល 2,5 ឆ្នាំ ប៉ុន្តែនៅទីនេះអ្នកទាំងអស់គ្នាពិតជាស្វាគមន៍គ្នាទៅវិញទៅមកជាមួយ Sawasdee ។ មិត្តភក្តិថៃរបស់ខ្ញុំផងដែរ។
ពិតហើយ Nicole ប្រពន្ធខ្ញុំជាជនជាតិថៃ ហើយខ្ញុំគិតថា វាពិតជាល្អណាស់ដែលពួកយើងជា "រង្វង់កាន់តែខ្ពស់"...
តើត្រឹមត្រូវទេ បើអ្នករស់នៅជនបទ ហើយអ្នកកំពុងធ្វើដំណើរ អ្នកត្រូវបានស្វាគមន៍ដោយ "ប៉ាយណៃ" ឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ដឹងថាអ្នកកំពុងធ្វើដំណើរទៅផ្ទះហើយ តើការសួរសុខទុក្ខនេះប្តូរទៅជា "ប៉ាយណៃ" ម៉ាម៉ា"? ជាមួយនឹងវ៉ារ្យ៉ង់ទាំងពីរគឺច្រើនអំពីការស្វាគមន៍ និងតិចជាងច្រើនអំពីការដឹងច្បាស់ពីកន្លែងដែលអ្នកកំពុងទៅ ឬកន្លែងដែលអ្នកធ្លាប់ទៅ។ លុះត្រាតែអ្នកទៅសួរសុខទុក្ខនរណាម្នាក់ ហើយអ្នកបានទៅដល់ផ្ទះរបស់គាត់រួចហើយ ឬចំណុចប្រជុំដែលបានព្រមព្រៀងគ្នា ជាឧទាហរណ៍ Sawasdee ត្រូវបានអនុវត្ត។
ឥឡូវនេះ អ្នកមិនចាំបាច់ដាក់ “អរិយធម៌” របស់លោកខាងលិចនៅក្នុងប្រទេសថៃទៀតទេ។ វាត្រូវបានស្វាគមន៍យ៉ាងទូលំទូលាយនៅក្នុងប្រទេសថៃ។ Coca Cola, KFC, Mac Donalds, មជ្ឈមណ្ឌលប៊ូលីង, រោងកុន, មិននិយាយអំពីរីមរ៉ាមឌីជីថលទាំងមូល និងការទំនាក់ទំនងដ៏ធំ។ សារុងនៅគ្រប់ទីកន្លែងត្រូវបានជំនួសដោយខោខូវប៊យដែលមិននឹកស្មានដល់។ សម្លៀកបំពាក់អន្តរជាតិ។ ផ្លាស្ទិចគ្រប់ទីកន្លែងសំណប៉ាហាំងគ្រប់ទីកន្លែង។ ហើយនៅពេលព្រឹក: អរុណសួស្តី។ រាត្រីសួស្តី។ ខ្ញុំមិនចូលរួមទេ។ នៅប្រទេសថៃ ខ្ញុំគ្រាន់តែទៅដេកដោយមិនប្រាប់នរណាម្នាក់។
ត្រូវតែប្រយ័ត្នកុំចាត់ទុកការសួរសុខទុក្ខតាមទំនៀមទំលាប់របស់ជនបទនៅភូមិឥសាន្តជាទម្លាប់របស់ថៃ ព្រោះវាមិនមែនទេ។ ហើយកុំប្រើការសួរសុខទុក្ខទាំងនេះនៅកណ្តាលប្រទេសថៃ ហើយប្រាកដណាស់មិនដែលនៅទីក្រុងបាងកក មេត្រូប៉ូលីសទេ ព្រោះពេលនោះអ្នកនឹងត្រូវបានចាត់ថ្នាក់ថាជាកសិករភ្លាមៗ ហើយលែងចាត់ទុកថាជាអ្នកអប់រំល្អទៀតហើយ។
ព័ត៌មានជំនួយបន្ថែម។
នៅភាគកណ្តាលប្រទេសថៃ និងបាងកកនិយាយតែភាសាស្តង់ដារប៉ុណ្ណោះ ហើយប្រាកដជាមិនមែនគ្រាមភាសាឥសានទេ។
Khin Khao reuh yang មិនធ្វើអោយខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលទាល់តែសោះ។ ពេលឃើញអ្វីដែលប្រជាជនថៃបរិភោគរាល់ថ្ងៃ ប្រាកដជាឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីបានជាពួកគេមិនផ្ទុះខ្លាំងដូចក្នុងរឿងបារាំង "La Grande Bouffe" នៅ Pai nai mar? មនុស្សនឹងឆ្ងល់ថាតើភោជនីយដ្ឋានណាដែលអ្នកញ៉ាំ។ នៅ Pai nai? តើមនុស្សគិតថាតើអ្នកទៅញ៉ាំឯណា? តើខ្ញុំអាចទៅជាមួយអ្នកបានទេ?
ហាងសាច់អាំងជាទីគោរព!
សូមអរគុណចំពោះមតិដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ គិតគូរ និងផ្តល់ព័ត៌មាន។ នោះគឺជាការកោតសរសើរជាខ្លាំង។ ដោយវិធីនេះយើងរៀនអ្វីមួយ។
ជាទូទៅ ខ្ញុំមិនគិតថា អ្នកគួរប្រើពាក្យពីរបីម៉ាត់នោះ ដែលអ្នកស្គាល់ថាជាអ្នកឈប់សម្រាកជាមធ្យមនោះទេ។
ពេលខ្លះខ្ញុំឃើញជនជាតិអាមេរិកម្នាក់ដើរចូលទៅក្នុងបារ ដោយស្រែកថា 'sawatdee krap' ខ្លាំងៗ ដោយសង្កត់ធ្ងន់លើអក្សរ r និង p របស់គាត់ជាក្តាម រួចស្រែកតាមបែបអាមេរិកាំងបំផុត៖ ស្រាបៀរពីរកំប៉ុង! ដូចជាប្រសិនបើគាត់បានប្រារព្ធពិធីបុណ្យរ៉ាម៉ាដានរយៈពេលបីសប្តាហ៍។
គ្មាននរណាម្នាក់ចាប់អារម្មណ៍នឹងរឿងនោះទេ។ ហើយទោះបីជាខ្ញុំស្អប់ភាសាបារាំងនិងបារាំងក៏ដោយ: C'est le ton qui fait la musique ។
ខ្ញុំគ្រាន់តែទៅសួរនៅបារ៍នៅថ្ងៃស្អែកថាគេគិតយ៉ាងណា ពេលខ្ញុំសួរថាតើពួកគេមកពីណា និងទៅណា
Tino Kuis ខ្ញុំពិតជាមិនចង់កែអ្នកទេ។ បើអ្នកគិតដូច្នេះខ្ញុំសុំទោស។ វាជាការពិតដែលជនជាតិថៃគ្រប់រូប រួមទាំងអ្នកជិតខាង ដែលមកផ្ទះខ្ញុំ ឬអ្នកដែលខ្ញុំជួបនៅតាមផ្លូវ តែងតែស្វាគមន៍ខ្ញុំជាមួយ Sawatdee ហើយគ្មាននរណាម្នាក់ធ្លាប់សួរខ្ញុំថា "Pai Nai?" ពេលខ្លះខ្ញុំធ្វើវាដោយខ្លួនឯង ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកអ្នកដែលខ្ញុំនិយាយវាខឹងបន្តិច។
ធីអូ
ខ្ញុំពិតជាពេញចិត្តចំពោះវា នៅពេលដែលមនុស្សកែតម្រូវ ឬបំពេញបន្ថែមខ្ញុំ។ អ្នកអាចមើលឃើញពីប្រតិកម្មនៅទីនេះថាវាខុសគ្នាគ្រប់ទីកន្លែង និងរវាងមនុស្សផ្សេងគ្នា។ ជាការពិតណាស់ខ្ញុំតែងតែនិយាយទៅកាន់មនុស្សចម្លែក មនុស្សចាស់ និងមនុស្សដែលមានភាពល្អូកល្អឺនថា 'sawatdie tight'។ ដើម្បីជិតស្និទ្ធនឹងអ្នកស្គាល់គ្នា មិត្តភក្តិ ក្រុមគ្រួសារជាដើម។ នោះកាន់តែក្តៅ ស្មើនឹង 'ហេ អ្នកទៅណា?' ឬ 'Roon, na' 'Hot, say!' ល។
នៅទីនេះនៅភាគខាងត្បូងវាកម្រនឹងស្វាគមន៍គ្នាទៅវិញទៅមកដោយ "ប៉ាអ៊ីណា" ឬ "គីនខាវលាវ… Sawaddee Khap អមដោយ "sabaai dee maai" គឺជារឿងធម្មតានៅទីនេះ។ ខ្ញុំឮវាពេលខ្លះ ប៉ុន្តែមានតែមនុស្សចាស់ទេដែលស្វាគមន៍បែបនោះ។
ពេលក្រោកឡើងចូលគេង ជាធម្មតាមិនមានបំណងប្រាថ្នាទេ… ពួកគេនៅទីនោះនៅពេលព្រឹក ហើយនៅពេលល្ងាច ស្រាប់តែបាត់ទៅវិញ។ ធ្លាប់ហាក់ដូចជាចម្លែក និងឈ្លើយចំពោះខ្ញុំ មិនមែនទៀតទេ ប៉ុន្តែខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់តែងតែនិយាយថាពេលខ្ញុំចូលគេង និងជូនពរពេលក្រោកពីគេង យ៉ាងហោចណាស់ប្រសិនបើខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សដំបូងដែលក្រោកពីគេង ដែលជាធម្មតាខ្ញុំជា។
នៅឈៀងម៉ៃ បទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំគឺស្រដៀងនឹង Tino's។ ជាការសួរសុខទុក្ខ ខ្ញុំកម្របានឮ sawatdii ណាស់ ប៉ុន្តែជាញឹកញាប់ ផាយ ណៃ / ផាយ ណៃម៉ា និងគីនកៅរូយ៉ង់។ មនុស្សម្នាក់មិនរំពឹងថានឹងមានចម្លើយទូលំទូលាយនោះទេ ប៉ុន្តែវាអាចជាការបើកចំហសម្រាប់ការជជែក។
បើឃើញថាខ្ញុំមកពីផ្សារ ឬធ្លាប់ទៅផ្សារ៧-១១ ស៊ូអារ៉ាយក៏ប្រើជាជំរាបសួរដែរ តើអ្នកបានទិញអ្វី? បាននិយាយថា សូម្បីតែប្រតិកម្មខ្លីក៏គ្រប់គ្រាន់ដែរ។
ខ្ញុំគិតថាវាអាស្រ័យទៅលើអ្វីដែលជាទូទៅក្នុងតំបន់នោះ ហើយជាពិសេសថាអ្នកស្គាល់បុគ្គលនោះល្អឬលើសកម្រិតណា។
ខ្ញុំគិតថា ទីណូគ្រាន់តែចង់បញ្ជាក់ឱ្យច្បាស់ថាមានច្រើនជាង "Sawatdee" ដ៏ស្រស់ស្អាតដើម្បីស្វាគមន៍នរណាម្នាក់។
យ៉ាងពិតប្រាកដ……។
តើអ្វីជាចម្លើយ 'ស្តង់ដារ' ចំពោះសំណួរ 'តើអ្នកទៅណា?' ញ៉ាំហើយឬនៅ?
មិនមានចម្លើយស្តង់ដារទេ ព្រោះនៅក្នុងខ្លួនពួកគេមិនមែនជាសំណួរដែលមនុស្សពិតជាចង់បានចម្លើយនោះទេ។
វាជាអ្វីដែលត្រូវស្វាគមន៍គ្នាទៅវិញទៅមក ហើយអាចនឹងចាប់ផ្ដើមការសន្ទនា។
សំណួរត្រូវបានសួរច្រើនជាងការគួរសម ព្រោះវាបង្ហាញចំណាប់អារម្មណ៍លើអ្វីដែលបុគ្គលនោះកំពុងធ្វើ ការនឹងធ្វើ ឬបានធ្វើ។
(ជាការពិតណាស់អ្នកក៏អាចហៅវាថាការចង់ដឹង)
ទាំងអ្នកចាប់ផ្តើមការសន្ទនាជាមួយអ្នកដែលសួរអ្នកនូវសំណួរនោះ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកមិនមានអារម្មណ៍ដូចវា ឬអ្នកមិនមានពេល អ្នកអាចប្រាប់ពួកគេដោយសាមញ្ញថាអ្នកនឹងទៅណា។ ដូច្នេះហើយ វាមិនចាំបាច់ជាគោលដៅចុងក្រោយរបស់អ្នកទេ ប្រសិនបើអ្នកមិនចង់បានវា។ ក៏អាចមានជាទូទៅដូចជា “ខ្ញុំទៅឡានក្រុង ផ្សារ។ល។ តើអ្នកមកពីអាហារឬអ្នកទៅញ៉ាំកន្លែងណាមួយ? អ្នកអាចនិយាយបានផងដែរ។
តាមពិតវាគឺសាមញ្ញណាស់៖ Pai Nai Ma ឬនិយាយឱ្យខ្លី Pai Nai ដែលអ្នកនិយាយទៅកាន់មិត្តភក្តិជិតស្និទ្ធ និងអ្នកស្គាល់គ្នា ឬអ្នកជិតខាងពេលជួបគ្នា Sawasdee Krap/Ka អមដោយ Wai ដែលអ្នកនិយាយទៅកាន់មនុស្សចម្លែក ឬមនុស្សដែលមានឋានៈ "ខ្ពស់ជាង"។
អ្នកគ្រាន់តែនិយាយថា Kin Khao Leaw ទៅកាន់មិត្តល្អ និងអ្នកស្គាល់គ្នា ឬអ្នកជិតខាង មិនដែលចំពោះមនុស្សចម្លែក ឬមនុស្សដែលមានឋានៈ "ខ្ពស់ជាង" នោះទេ។
ពួកគេគឺជាទម្រង់នៃការគួរសម ដែលមិនសួរចម្លើយច្រើន អ្នកអាចប្រាប់ការពិត ឬគ្រាន់តែផ្តល់ចម្លើយមិនច្បាស់លាស់តាមបន្ទាត់នៅទីនោះ (ផាយ ទី ថ្ងៃត្រង់ ឬ ប៉ៃថ្ងៃត្រង់ ឬ ទី រសៀល ឱ្យខ្លី) ឬដោយហេតុនេះ (ម៉ា ti noon) ហើយវាត្រូវបានអមដោយការងក់ក្បាល ឬកាយវិការដៃមិនច្បាស់លាស់។
ចម្លើយរបស់ Kin Khao Leaw (Reuh Yang) គឺ Kin Leaw (ញ៉ាំរួចហើយ) ឬ Kin Yang ឬគ្រាន់តែ Yang (មិនទាន់បានញ៉ាំ)
ធ្វើឱ្យអស់ពីសមត្ថភាពរបស់អ្នក Linda
គ្រាន់តែបន្ថែមអំពី Kin Khao Leaw (Reuh Yang) អ្នកគ្រាន់តែនិយាយនេះនៅពេលព្រឹក ពេលថ្ងៃត្រង់ និងពេលល្ងាចជុំវិញម៉ោងបាយ ខ្ញុំដឹងថាជនជាតិថៃ (អាច) ញ៉ាំពេញមួយថ្ងៃ ប៉ុន្តែវាជាអនុសញ្ញាមួយដើម្បី ធ្វើបែបនេះក្នុងអំឡុងពេលផ្នែកទាំងនេះនៃថ្ងៃ ហើយមិនមែនពេញមួយថ្ងៃទេ។ ប៉ុន្តែមានករណីលើកលែងមួយ៖ អ្នកអាចនិយាយពាក្យនេះ ឬវានឹងនិយាយទៅកាន់អ្នក ប្រសិនបើអ្នក ឬនរណាម្នាក់កំពុងញ៉ាំអាហារក្រៅម៉ោង 'ធម្មតា'។ វាពិតជាការអញ្ជើញក្លែងក្លាយដើម្បីចូលរួមជាមួយពួកយើងសម្រាប់អាហារពេលល្ងាច។
ញ៉ាំពួកវា លាហើយ លីនដា
បន្ទាប់មក យើងក៏មាន Sabai Dee Mai (គួរសមចំពោះមិត្តល្អ) ឬ Sabai Dee Mai Krap/Ka (គួរសមជាងចំពោះអ្នកស្គាល់គ្នា ឬអ្នកជិតខាង) ឬ Sabai Dee Mai Na Krap/Ka (គួរសមបំផុត) អ្នកគ្រាន់តែនិយាយទៅកាន់មិត្តភ័ក្តិអ្នកស្គាល់ប៉ុណ្ណោះ។ មិនបានឃើញមួយរយៈមកហើយ ដូច្នេះមិនមែនចំពោះមនុស្សចម្លែក និងអ្នកដែលមានឋានៈខ្ពស់ជាងនេះទេ។
ឥឡូវនេះ ខ្ញុំគិតថា នៅទីបំផុត ខ្ញុំយល់ថាហេតុអ្វីបានជាអ្នកបម្រើម្នាក់តែងតែសួរថា៖ 'អ្នកទៅណា?'