ខ្ញុំជាជនជាតិថៃ!
ពិធីប្រគល់សញ្ញាបត្រនៅសាកលវិទ្យាល័យ Chulalongkorn ក្នុងទីក្រុងបាងកក (Jaem Prueangwet / Shutterstock.com)
សុន្ទរកថារបស់ម្ចាស់ក្សត្រី Maxima នៅខែមីនាឆ្នាំ 2007 នោះ។ de អត្តសញ្ញាណហូឡង់មិនមានទេ បានបង្កឱ្យមានភាពចម្រូងចម្រាសយ៉ាងខ្លាំង និងជាការចាប់ផ្តើមនៃការជជែកដេញដោលគ្នាយ៉ាងខ្លាំងក្លា។ ក្រុមពីរបានលេចចេញមក៖ អ្នកដែលជឿលើអត្តសញ្ញាណជនជាតិហូឡង់ជាក់លាក់មួយ និងអ្នកដែលបដិសេធគំនិតនោះ។
ប្រទេសថៃស្ទើរតែមិនស្គាល់ការជជែកដេញដោលនេះ ស្ទើរតែគ្រប់គ្នានៅក្នុងប្រជាជនទាំងមូល នៅក្នុងរង្វង់នៃការអប់រំ និងជាពិសេសក្នុងចំណោមឥស្សរជន សន្មតថាមានរឿងបែបនេះ។ ភាពខ្ជិលអត្តសញ្ញាណថៃ ហៅម្យ៉ាងទៀតថាហាងអំពិលថៃ) មានឈ្មោះ។ ជនជាតិថៃគ្រប់រូបទទួលបានរឿងនោះតាំងពីកំណើតមកនិយាយ ហើយធំឡើងតាមហ្នឹង។ គណៈកម្មការអត្តសញ្ញាណជាតិ ឃ្លាំមើលរឿងនេះ។
ជនបរទេសម្នាក់នឹង ភាពខ្ជិល មិនអាចយល់បាន។
ទិដ្ឋភាពសំខាន់មួយនៃ ភាពខ្ជិល គឺថាជនបរទេសមិនអាចយល់បានទេ ហើយជាហេតុធ្វើឱ្យការរិះគន់របស់ជនបរទេសមកលើប្រទេសថៃត្រូវបានច្រានចោលជាញឹកញាប់ជាមួយនឹងមតិថា "អ្នកមិនអាចយល់ពីប្រទេសថៃ"។ នៅលើវេទិកាមួយរបស់ អ បាងកកប៉ុស្តិ៍ បានជំរុញឱ្យមានការពិភាក្សាយ៉ាងស្វិតស្វាញក្រោមសេចក្តីថ្លែងការណ៍ 'Farang មិនអាចដឹងបានទេ។ ភាសាថៃ' ខ្ញុំមិនចង់រក្សាការអត្ថាធិប្បាយពីលោក Cha-am Jabal៖
'ផ្ទុយទៅនឹងការសន្និដ្ឋាននៃអត្ថបទអំពីភាពមិនអាចយល់បានរបស់ជនបរទេសក្នុងប្រទេសថៃ ("Farang មិនអាចដឹងបានទេ - ទោះបីជាពួកគេយល់ក៏ដោយ" Bangkok Post, ថ្ងៃទី 31 ខែសីហា) ជនជាតិថៃជារឿយៗត្រូវងាកទៅរកជនបរទេសដែលរស់នៅម្ខាងទៀតនៃ ពិភពលោកដើម្បីស្វែងយល់អំពីប្រទេសរបស់ពួកគេ ដូចដែលយើងបានឃើញនៅក្នុងសំណុំរឿងពុករលួយកម្រិតខ្ពស់ជាច្រើន ក៏ដូចជាក្នុងការកំណត់អត្តសញ្ញាណជំងឺសង្គមផ្សេងទៀត ជាពិសេសផ្នែកសិទ្ធិមនុស្ស និងការជួញដូរមនុស្ស។
ជនជាតិថៃច្រើនតែអសមត្ថភាពក្នុងការសិក្សាអំពីប្រទេសរបស់ខ្លួន ដោយមានការជាប់ពាក់ព័ន្ធយ៉ាងខ្លាំងជាមួយនឹងចរិតលក្ខណៈរបស់ជនជាតិថៃ ដែលរារាំងពួកគេពីការស្វែងរកការពិត។ ពួកគេត្រូវបានរារាំងដោយអបិយជំនឿ សារៈសំខាន់នៃរូបភាពលើខ្លឹមសារ និងភាពសុខដុមរមនាក្នុងសង្គមលើការពិត ការអត់ឱនពីធម្មជាតិចំពោះជំងឺសង្គម និងឆន្ទៈក្នុងការធ្វើឱ្យអ្វីៗមានភាពរលូន ជំនួសឱ្យការដោះស្រាយបញ្ហាមិនល្អ។
ជនបរទេសគឺជាទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ប្រទេសថៃតាមមធ្យោបាយជាច្រើន រួមទាំងទស្សនៈគោលបំណងរបស់ពួកគេចំពោះសង្គមថៃ ដែលលាតត្រដាងការពិតជាក់ស្តែងដែលប្រជាជនថៃតែងតែមើលមិនឃើញ។
មួយវិញទៀត ខ្ញុំកំពុងងាកចេញពីប្រធានបទរបស់ខ្ញុំ។
ខ្ញុំធ្លាប់ឈ្លោះជាមួយមិត្តថៃម្នាក់អំពីព្រះពុទ្ធសាសនា។ មានពេលមួយនាងបានលាន់មាត់ដោយអស់សង្ឃឹមថា "អ្នកមិនអាចយល់ព្រះពុទ្ធសាសនាបានទេព្រោះអ្នកជាជនបរទេស!" ដែលខ្ញុំនិយាយថា “តែព្រះពុទ្ធអង្គឯងក៏ជាជនបរទេសដែរ”។ នាង៖ «មិនពិតទេ ព្រះពុទ្ធជាជនជាតិថៃ!»។ សម្រាប់មធ្យោបាយថៃ ភាពខ្ជិល ទាំងអស់ល្អនិងមិនភាពខ្ជិល អាក្រក់ទាំងអស់។
គោលគំនិតនៃអត្តសញ្ញាណ ត្រូវបានគេប្រើជាញឹកញាប់ ដើម្បីដាក់អ្នកប្រឆាំងនឹងអ្នកដទៃ
យើងអាចពណ៌នាអំពីអត្តសញ្ញាណរបស់យើង (រូបភាពខ្លួនឯង និងរូបភាពគោលដៅ) ដែលជាប្រធានបទ។ ការកំណត់អត្តសញ្ញាណជនជាតិហូឡង់ សន្មតកម្មវត្ថុ។ ភាគបែងរួមដ៏អស្ចារ្យបំផុត ផលបូកនៃលក្ខណៈជនជាតិហូឡង់ បែងចែកដោយចំនួនប្រជាជនហូឡង់ ជាមួយនឹងទំនោរនៃវប្បធម៌ ប្រវត្តិសាស្ត្រ និងសិល្បៈ។ នោះជាការល្អជាសកម្មភាពវិទ្យាសាស្ត្រ រហូតដល់ពេលដែលយើងចាប់មនុស្សជនជាតិហូឡង់ម្នាក់ដោយចៃដន្យដើម្បីរាប់បញ្ចូលវា។
ជាងនេះទៅទៀត គោលគំនិតនៃអត្តសញ្ញាណហូឡង់ ឬថៃ ជារឿយៗត្រូវបានប្រើប្រាស់ដើម្បីប្រឆាំងគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីបញ្ជាក់ពីភាពខុសប្លែកគ្នា គូសបន្ទាត់បែងចែក ជាញឹកញាប់ដោយបង្កប់នូវសីលធម៌ល្អ ឬអាក្រក់។ អ្វីដែលខ្ញុំបានជួបក្នុងអក្សរសិល្ប៍គឺជាឧទាហរណ៍៖ ជនជាតិហូឡង់មិនជាអ្នកបម្រើប្រឆាំងនឹងអាជ្ញាធរដូចជនជាតិជប៉ុនទេ យើងមានភាពអនាធិបតេយ្យជាងបន្តិច។ មិនងប់ងល់ដូចជនជាតិអ៊ីតាលីទេ យើងកាន់តែចុះទៅផែនដី។ មិនរឹងរូសដូចជនជាតិអង់គ្លេសទេ ប៉ុន្តែមានភាពកក់ក្ដៅជាង និងមិនមែនជាការប្រឈមមុខគ្នាដ៏ខ្វិនដូចជនជាតិអាមេរិកទេ ប៉ុន្តែកាន់តែមានភាពរួសរាយរាក់ទាក់។
នៅក្នុងការពិភាក្សាអំពី ភាពខ្ជិល ភាពខុសគ្នាទាំងនោះ អារម្មណ៍ 'យើង' និង 'ពួកគេ' ត្រូវបានសង្កត់ធ្ងន់កាន់តែខ្លាំង។ វាគឺជាទិដ្ឋភាពទាំងពីរនេះ ការកើនឡើងនៃអត្តសញ្ញាណជាតិទៅជាស្តង់ដារមាស និងទំនោរក្នុងការប្រើអត្តសញ្ញាណនោះដើម្បីប្រឆាំងនឹង 'មួយផ្សេងទៀត' ដែលធ្វើឱ្យការបង្កើតអត្តសញ្ញាណបែបនេះមិនគួរឱ្យចង់បាន។ សារបង្កប់ន័យគឺតែងតែ៖ ប្រសិនបើអ្នកមិនបំពេញតាមស្តង់ដារ និងទម្រង់ដែលបានរៀបរាប់នៃ 'អត្តសញ្ញាណហូឡង់' នោះអ្នកមិនមែនជាជនជាតិហូឡង់ពិតប្រាកដទេ ហើយអនុវត្តដូចគ្នាចំពោះអត្តសញ្ញាណថៃ។
(tristantan / Shutterstock.com)
ភាសាថៃ ត្រូវបានប្រើដើម្បីបញ្ជាក់ពីអំណាចដាច់ខាតរបស់ស្តេច
តើមានគុណសម្បត្ដិ ឬលក្ខណៈអ្វីខ្លះដែលធ្វើឱ្យនរណាម្នាក់ក្លាយជាជនជាតិថៃ? អ្នកខ្លះថាជនជាតិថៃស្រឡាញ់សន្តិភាព ខ្លះទៀតថាអត្តសញ្ញាណរបស់ថៃត្រូវធ្វើដោយសសរស្តម្ភទាំងបី គឺជាតិ សាសនា និងព្រះមហាក្សត្រ ដោយសាសនាតែងតែសំដៅទៅលើព្រះពុទ្ធសាសនា។ ប៉ុន្តែតើគំនិតនេះកើតឡើងដោយរបៀបណា ភាពខ្ជិល ត្រូវបានបង្កើតឡើង ហើយតើវានៅតែអាចប្រើប្រាស់បាននៅក្នុងប្រទេសថៃដែលកាន់តែសម្បូរបែប និងទំនើបដែរឬទេ?
ក្រោមរបបរាជានិយមផ្តាច់ការ ចាប់ពីស្តេចរាមាទី៤ (មងគុត) ដល់រាមាទី៧ (ប្រាចាឌីផុក) ប្រទេសថៃបានប្រឈមមុខនឹងមហាអំណាចលោកខាងលិច ដែលពួកគេបានទទួលយកធាតុបច្ចេកទេស និងសេដ្ឋកិច្ច ដើម្បីធានាឯករាជ្យរបស់ប្រទេសថៃ។ ទន្ទឹមនឹងនេះទិដ្ឋភាពនៃ ភាពខ្ជិល កែប្រែ ដើម្បីជៀសវាងការចោទប្រកាន់ពីភាពព្រៃផ្សៃ។
ភាសាថៃ គឺដោយការបង្ហាញព្រះរាជពិធីដែលត្រូវបានប្រើដើម្បីលើកកម្ពស់អំណាចដាច់ខាតរបស់ព្រះមហាក្សត្រ និងការបែងចែកប្រជាជនជាចាំបាច់ជាថ្នាក់។ ដើម្បីបញ្ជាក់។ សុខុមាលភាពរបស់ប្រជាជនត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់យ៉ាងជិតស្និទ្ធទៅនឹងអំណាចរបស់ស្តេច។ ព្រះពុទ្ធសាសនាបានគាំទ្រទស្សនៈនេះ ហើយត្រូវបានព្រះសង្ឃអធិប្បាយតាមវត្តអារាម។
ព្រះអង្គម្ចាស់ Damrong Rajanubhap មានចក្ខុវិស័យខុសគ្នា និងទំនើបជាង ភាពខ្ជិល. លោកបានដាក់ឈ្មោះជាសសរស្តម្ភសីលធម៌ទាំងបីរបស់ប្រជាជនថៃថា «ការស្រឡាញ់ឯករាជ្យជាតិ ការអត់ឱន និងការសម្រុះសម្រួល ឬការរួបរួមគ្នា»។
បន្ទាប់ពីបដិវត្តឆ្នាំ 1932; ជាតិ សាសនា និងព្រះមហាក្សត្រ
បន្ទាប់ពីបដិវត្តន៍ឆ្នាំ 1932 នៅពេលដែលរបបរាជាធិបតេយ្យអាស្រ័យរដ្ឋធម្មនុញ្ញត្រូវបានបង្កើតឡើង មិនមានការផ្លាស់ប្តូរច្រើននៅក្នុងគំនិតនៃអ្វីដែល ភាពខ្ជិល មានន័យ បញ្ញវន្តបានការពារគំនិតនេះថា ទោះបីមានការផ្លាស់ប្តូរខាងនយោបាយក៏ដោយ ក៏រាជាណាចក្រ និងពុទ្ធសាសនានៅតែជាស្នូល ភាពខ្ជិល ជាកម្មសិទ្ធិ ហើយថា ប្រវត្តិសាស្ត្រនៃ 'ពូជសាសន៍ថៃ' បានបង្ហាញឱ្យឃើញថា នេះជាករណីតាំងពីនគរសុខោទ័យ (សតវត្សទី១៣)។
នៅឆ្នាំ 1939 នាយករដ្ឋមន្ត្រីជាតិនិយមជ្រុល Plaek Phibunsongkraam បានសម្រេចចិត្តជំនួសឈ្មោះប្រទេសចាស់ រួមបញ្ជូលគ្នាជាមួយ 'ប្រទេសថៃ' ដើម្បីបង្ហាញថាតម្លៃ និងវប្បធម៌របស់ជនជាតិថៃកណ្តាលគួរតែអនុវត្តចំពោះទាំងមូល។ ប្រទេស។ នៅឆ្នាំ 1945 ព្រីឌីបានយកឈ្មោះ 'សៀម' មកវិញដើម្បីបង្ហាញថាគាត់មានជំនឿលើប្រទេសពហុទម្រង់ និងចម្រុះ ដែលគ្រប់ជនជាតិទាំងអស់អាចស្វែងរកកន្លែងមួយ។
នៅឆ្នាំ 1949 បន្ទាប់ពីការបណ្តេញលោក Pridi មក Phibun បានកំណត់ឈ្មោះ "ប្រទេសថៃ" ហើយបានចាប់ផ្តើមយុទ្ធនាការមួយដើម្បី "បកប្រែ" ប្រទេសក្រោមបដានៃជាតិ សាសនា និងព្រះមហាក្សត្រ។ គួរឱ្យអស់សំណើចណាស់ ភីប៊ុន បានចេញក្រឹត្យហាមប្រាមការស្លៀកពាក់បែបប្រពៃណីថៃ និងការប្រើប្រាស់បបរ និងបានកំណត់ខោសម្រាប់បុរស និងសំពត់សម្រាប់ស្ត្រី ស្របពេលដែលបុរសនោះក៏បង្គាប់ឱ្យបុរសនោះថើបលាគ្នាតាំងពីព្រលឹមផងដែរ។ អំពី ភាពខ្ជិល និយាយ!
MR Kukrit Pramoj គឺជាឥស្សរជនឈានមុខគេក្នុងចក្ខុវិស័យនេះ។ នៅក្នុងសៀវភៅ និងសារព័ត៌មានរបស់គាត់ គាត់បានលើកទស្សនៈថា ព្រះមហាក្សត្រ និងព្រះរាជវង្សានុវង្សជាចាំបាច់ ហើយតែងតែជាចាំបាច់សម្រាប់ប្រជាជាតិថៃឱ្យមានសន្តិភាព ស្ថិរភាព និងវិបុលភាព។ ហើយដោយសារព្រះមហាក្សត្រ ក្នុងនាមជាពុទ្ធសាសនិកមួយអង្គប្រកាន់យកតម្លៃព្រះពុទ្ធសាសនា ទើបការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះអង្គតែងមានសីលធម៌ និងប្រជាធិបតេយ្យ ទោះបីគ្មាន ត្រួតពិនិត្យ និងធ្វើសមតុល្យ.
លោក Kukrit បាននិយាយច្រើនអំពីលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ សិទ្ធិសេរីភាព និងសមភាព ប៉ុន្តែលោកយល់ថា រឿងបែបនេះគួរតែកើតឡើងនៅក្នុងអ្វីដែល ភាពខ្ជិល បានចេញវេជ្ជបញ្ជា។ គាត់បានឃើញ ru thi sung thi tam'ដឹងពីខ្ពស់និងទាប' ឬ 'ស្គាល់កន្លែងរបស់អ្នក' ជាគុណធម៌សំខាន់ក្នុងចំណោម ភាពខ្ជិល. ជាសំណាងល្អគាត់បានបន្ថែមថា "ការគោរព" និង "ភាពរាបទាប" ក៏ជា "ជនជាតិថៃ" ផងដែរ។
(Prapat Aowsakorn / Shutterstock.com)
ជំនឿចាស់អំពី ភាពខ្ជិល ចាប់ផ្តើមប៉ះទង្គិចជាមួយការពិតសង្គម
កុមារឥស្លាមថៃចាប់ដៃក្មេងពុទ្ធសាសនិកថៃនៅមុខខ្លោងទ្វារក្រុងដែលមាននិមិត្តសញ្ញារាជវង្ស។
ចាប់តាំងពីទស្សវត្សរ៍ឆ្នាំ XNUMX ប្រទេសថៃបានចាប់ផ្តើមផ្លាស់ប្តូរកាន់តែច្រើនទៅជាសង្គមចម្រុះ និងស្មុគស្មាញ។ ពាក្យ ភាពខ្ជិល ត្រូវបានគេប្រើកាន់តែខ្លាំងឡើងដើម្បីគាំទ្ររចនាសម្ព័ន្ធឋានានុក្រមហួសសម័យដោយការសង្កត់ធ្ងន់លើ 'គ្រឿងតុបតែងខ្លួន ភាសា និងក្រមសីលធម៌' របស់ថៃ។
នោះមិនទុកកន្លែងសម្រាប់វណ្ណៈកណ្តាលថៃដែលកំពុងកើនឡើងដែលទាមទារសិទ្ធិនយោបាយនិងការគ្រប់គ្រងបន្ថែមទៀតលើការបែងចែកទ្រព្យសម្បត្តិ។ ជំនឿចាស់អំពី ភាពខ្ជិល ការប៉ះទង្គិចគ្នាកាន់តែច្រើនឡើងជាមួយនឹងការពិតសង្គម។
នៅក្នុងគំរូចាស់របស់ ភាពខ្ជិលដោយបង្ហាញពីឋានានុក្រមដែលបានរៀបចំយ៉ាងតឹងរ៉ឹង ថ្នាក់លើមានកាតព្វកិច្ចគាំទ្រ និងសប្បុរសចំពោះអ្នកដែលនៅខាងក្រោមពួកគេ ដែលផ្តល់ភាពស្មោះត្រង់ និងជំនួយ។ ការផ្លាស់ប្តូរសង្គមបានធ្វើឱ្យគំរូនេះមិនអាចប្រើប្រាស់បាន ប៉ុន្តែវានៅតែជាគោលការណ៍ណែនាំ។
ការយល់ដឹងបែបប្រពៃណី ភាពខ្ជិល ក៏មានកម្រិតផងដែរក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហានៃប្រភពដើម 'ពូជសាសន៍' ។ មានសម្ពាធយ៉ាងខ្លាំងទៅលើជនជាតិថៃជាច្រើនផ្សេងគ្នាឱ្យក្លាយជា 'ថៃ' និង ភាពខ្ជិល ដើម្បីឱបក្រសោបជាមួយនឹងអ្វីៗទាំងអស់នេះ។ នេះកាន់តែមានសារៈសំខាន់ នៅពេលដែលការិយាធិបតេយ្យបានពង្រីកការកាន់កាប់របស់ខ្លួនទៅកាន់គ្រប់ជ្រុងទាំងអស់នៃប្រទេសថៃ។ នេះបាននាំឱ្យមានបញ្ហាធំជាពិសេសនៅភាគខាងត្បូងមូស្លីម។
អ្នកដែលមិនរស់នៅតាមរូបភាពនៃឧត្តមគតិ ភាពខ្ជិល ជារឿយៗត្រូវបានកេងប្រវ័ញ្ច បដិសេធសិទ្ធិ និងទទួលរងនូវការចំអក និងសូម្បីតែអំពើហិង្សា។ ពួកគេត្រូវបានរុញទៅគែម។ ភាសាថៃ បានក្លាយជាឧបសគ្គរារាំងប្រជាជនថៃពីការសម្របខ្លួនទៅនឹងការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងឆាប់រហ័ស និងយ៉ាងជ្រាលជ្រៅនៅក្នុងសហគមន៍របស់ពួកគេ។
ការផ្លាស់ប្តូររចនាសម្ព័ន្ធរបស់ប្រទេសថៃត្រូវបានគេហៅថាជាភាសាថៃជាញឹកញាប់
ប្រជាជនថៃភាគច្រើនជឿជាក់លើរឿងនេះ ភាពខ្ជិល មានតម្លៃមិនអាចប៉ាន់ស្មានបានដែលជាស្នូលដែលមិនធ្លាប់មានរាប់សតវត្សមកហើយ ហើយជារឿងមិនអាចខ្វះបានក្នុងការយល់ថាជាភាសាថៃ។ នេះជារបៀបដែលកុមាររៀន៖ នៅសាលារៀន នៅផ្ទះ និងតាមប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ។ ការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងសង្គមសេដ្ឋកិច្ច ហើយរចនាសម្ព័ន្ធវប្បធម៌របស់ប្រទេសថៃ ជារឿយៗត្រូវបានគេដាក់ឈ្មោះថាជាភាសាថៃថាជាអាកប្បកិរិយាមិនប្រក្រតី។
យុវជនដែលមិនគោរពមនុស្សចាស់ អ្នកដែលនៅខាងក្រោមជណ្ដើរ ដែលមិនគោរពអ្នកខ្ពស់ជាង មនុស្សដែលទាមទារសិទ្ធិ និងសេរីភាពកាន់តែច្រើន ទាំងនេះតែងតែត្រូវបានថ្កោលទោសថាជាអាកប្បកិរិយាខុសដោយការហៅ ភាពខ្ជិល. ភាសាថៃ ត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាតម្លៃដែលអាចទទួលយកបាន ឬបដិសេធដោយផ្អែកលើរូបរាង អាកប្បកិរិយា និងការនិយាយ។
ភាគច្រើនគឺយោធា និងពួកឥស្សរជនដែលមានគំនិតនេះ។ ភាពខ្ជិល ផ្សព្វផ្សាយ។ ខ្ញុំធ្លាប់និយាយជាមួយជនជាតិថៃម្នាក់ ហើយក្នុងការពិភាក្សាក្ដៅគគុក ខ្ញុំបាននិយាយថា "អ្នកមើលទៅដូចជាកុម្មុយនិស្ត!" លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “មិនមែនទាល់តែសោះ”។ 'ខ្ញុំជាជនជាតិថៃ!' ថៃ និងកុម្មុយនិស្ត គឺផ្តាច់មុខគ្នាទៅវិញទៅមក។
(nattul / Shutterstock.com)
នៅលើគេហទំព័រសរសើរ និងលើកតម្កើងច្រើន។ ភាពខ្ជិល
ខ្ញុំបានចូលទៅគេហទំព័រថៃមួយចំនួន ដែលរូបភាពនោះត្រូវបានបញ្ជាក់។ ការសរសើរនិងការលើកតម្កើងច្រើន។ ភាពខ្ជិល ដោយមិនមានការបកស្រាយអ្វីច្រើនឡើយ ក្រៅពី "ជាតិ សាសនា ព្រះមហាក្សត្រ"។ ស្វែងរកអត្ថន័យនៃ ភាពខ្ជិល គឺជាដំណើរឆ្លងកាត់និមិត្តសញ្ញា indoctrination, ត្រង់ត្រង់ផ្នែកនយោបាយនិងការរើសអើង, ស្ម័គ្រចិត្តនិងមិនស្ម័គ្រចិត្ត. ខ្ញុំផ្តល់ឧទាហរណ៍មួយចំនួន៖
• ថៃល្អ។ en សហគមន៍ថៃមានលក្ខណៈរួសរាយរាក់ទាក់
• មានតែមួយប្រភេទគឺ 'វប្បធម៌ថៃ' ថ្នាក់លើដែលកំណត់ស្តង់ដារត្រឹមត្រូវ និងយុត្តិធម៌។
• សមាជិកទាំងអស់នៃជាតិសាសន៍ ឬក្រុមជនជាតិណាមួយនៅក្នុងប្រទេសថៃត្រូវតែ 'ក្លាយជាជនជាតិថៃ' មុនពេលពួកគេអាចក្លាយជាផ្នែកមួយនៃជាតិ។
ភាសាថៃ ត្រូវបានទទួលយកសម្រាប់ការអនុញ្ញាត ហើយដូច្នេះគឺស្ទើរតែមិនអាចចរចាបាន។ ខ្ញុំបានរកឃើញតែគេហទំព័រមួយដែលមានការរិះគន់។ គ្រូម្នាក់មកពីស្រុកអ៊ីសាន្តនៅទីនោះរៀបរាប់ពីការតស៊ូដើម្បីក្លាយជាជនជាតិថៃពិតដែលមិនបានជោគជ័យរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។ "ខ្ញុំងងឹតពេកហើយមានការបញ្ចេញសំឡេងស្រាល" ។ ខ្ញុំក៏បានឆ្លងកាត់ការពិនិត្យឡើងវិញនូវសៀវភៅកុមាររាប់សិបក្បាល ដែលមានបំណងសម្រាប់ការផ្សះផ្សាក្នុងជម្លោះនៅភាគខាងត្បូង។ ប៉ុន្តែដែលនៅក្នុងវិធីដ៏ស្រទន់នៅក្នុងពាក្យ និងរូបភាព ឧត្តមភាពនៃ ភាពខ្ជិល ដាក់ទៅមុខ។
បុរសឥស្លាមស្វាគមន៍ជាភាសាថៃ។
កុមារពុទ្ធសាសនិកថៃសុទ្ធតែមានកម្ពស់ខ្ពស់ ស្អាត និងស្លៀកពាក់ល្អជាងកុមារឥស្លាមថៃ។ វាតែងតែជាកូនពុទ្ធសាសនិកថៃដែលនាំមុខ។ ប្រាសាទមានភាពលេចធ្លោជាងវិហារអ៊ីស្លាម។ 'ជនជាតិថៃ' មិនស្វាគមន៍ 'ជនជាតិថៃ' ជាមួយ'សាឡាម' ប៉ុន្តែជាមួយមួយ។ 'វ៉ៃ និង សាវ៉ាឌី' ។
និយមន័យណាមួយនៃ 'អត្តសញ្ញាណជាតិ' ទុកចោលមនុស្សដែលមានសិទ្ធិទទួលបានជីវិតថ្លៃថ្នូរផងដែរ។ នេះអនុវត្តចំពោះ 'អត្តសញ្ញាណជនជាតិហូឡង់' ហើយវាក៏អនុវត្តបន្ថែមទៀតចំពោះអត្តសញ្ញាណថៃ៖ ភាពខ្ជិល.
បើថៃជាគំនិតគួរឲ្យខ្លាច ភាពខ្ជិល ប្រសិនបើអ្នកមិនបណ្តោយឱ្យទៅណាទេ ជម្លោះធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះមិនអាចចៀសវាងបានក្នុងសង្គមដែលមានការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងឆាប់រហ័ស និងចម្រុះនេះឡើយ។ ឥឡូវនេះវាក្លាយជាការយល់ដឹង ភាពខ្ជិល ប្រើដើម្បីរក្សា និងធ្វើឱ្យទំនាក់ទំនងអំណាចដែលមានស្រាប់ស្របច្បាប់។
ប្រភព
សាយចុល សត្យានុរាក់, ការកសាងគំនិតទូទៅលើ 'ថៃ' និង 'ការពិត'.
សាងសង់ដោយ 'ថៃ', សាកលវិទ្យាល័យឈៀងម៉ៃ ឆ្នាំ ២០០២។
Paul M. Handley, ស្តេចមិនដែលញញឹម, 2006 ។
គេហទំព័រផ្សេងៗគ្នា។
អត្ថបទគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍។ ខ្ញុំក៏បានអានការរួមចំណែកនោះដោយ Cha Am Jamal នៅពេលនោះ រួចគិត (ហើយនៅតែធ្វើ)៖ “ក្រចកនៅលើក្បាល”។
ជាសំណាងល្អ ដោយសារអ៊ិនធឺណិត និងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម ដែលដាក់ខុសកន្លែងឧត្តមភាពរបស់ប្រទេសថៃកំពុងចាប់ផ្តើមថយចុះក្នុងចំណោមមនុស្សជំនាន់ថ្មី។ គេក៏បានរកឃើញថាព្រះអាទិត្យមិនចាំងចេញពីលាថៃទាំងអស់នោះទេ។ ប្រាកដណាស់បន្ទាប់ពីមួយឆ្នាំនៃការសិក្សានៅអឺរ៉ុបឬសហរដ្ឋអាមេរិក (ផ្លាស់ប្តូរ) ពួកគេត្រលប់មកផ្ទះវិញដើម្បីដឹងថាក្នុងករណីជាច្រើនរទេះត្រូវបានដាក់នៅមុខសេះដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហា។
ខ្ញុំគ្រាន់តែឃើញ "អ្នកមិនយល់ពីភាសាថៃ" ជាការសរសើរ ហើយខ្ញុំធ្លាប់បាននិយាយបែបនោះទៅកាន់មិត្តរួមការងារ។ ខ្ញុំមិនបានបន្ថែមថា៖ «អ្នកចង់និយាយថាប្រព័ន្ធការពារ ខ្វះយុត្តិធម៌សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ ការរើសអើងពូជសាសន៍ អំពើពុករលួយ ការលោភលន់ និងវិសមភាពបែបនោះទេ? ទេ ខ្ញុំមិនយល់ទេ»
@ទីណូ
នេះជាមតិដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ពីលោក វ៉ោយ ណៃ វ៉ាន់នីកា! សម្រាប់អត្ថបទទាំងស្រុងសូមមើល៖ http://www.chiangmaicitynews.com/news.php?id=1097
សម្រង់
មនុស្សនិយាយអំពីភាសាថៃ និងជនបរទេស ដូចជាវាជាប្រភេទពីរផ្សេងគ្នា ហើយហាក់ដូចជាទទួលយកពាក្យបូព៌ា គឺខាងកើត ខាងលិច គឺខាងលិច។ ហេតុអ្វីបានជាអញ្ចឹង? តើអ្នកគិតថាវាអាចផ្លាស់ប្តូរបានទេ? តើថៃដែលជាភាពមិនច្បាស់លាស់របស់វាត្រូវបានគេកេងប្រវ័ញ្ចដើម្បីឱ្យមនុស្សមានអារម្មណ៍ថាជាអ្នកមានឥរិយាបទនិងមានមតិជាក់លាក់ឬ?
យើងគឺជាពូជដូចគ្នា; ភាពខុសគ្នាតែមួយទៅហាងម៉ាស្សា និងម្នាក់ទៅបារ ប៉ុន្តែសម្រាប់ហេតុផលដូចគ្នា។ ខាងកើតអាចជាខាងកើត។ ខាងលិចអាចជាខាងលិច។ ប៉ុន្តែមនុស្សគឺជាមនុស្ស។ ភាសាថៃ ដូចជាភាសាអង់គ្លេស ឬអាមេរិកាំង ឬភាសាចិន ពិតណាស់ត្រូវបានកេងប្រវ័ញ្ច ដើម្បីឱ្យមនុស្សមានអារម្មណ៍អៀនខ្មាស់ និងមានមតិជាក់លាក់ - យ៉ាងណាមិញ ប្រទេសណាដែលមិនប្រើយុទ្ធសាស្ត្រជាតិនិយម "យើងពិសេសណាស់" ដើម្បីមានអារម្មណ៍ល្អចំពោះខ្លួនឯង។ ការស្អប់ដោយផ្ទាល់ប្រឆាំងនឹងអ្នកដ៏ទៃ និងដើម្បីរក្សាចំនួនប្រជាជននៅលើខ្សែភ្ជាប់ជាមួយ "ក្រុមគិត"? សំណួរដែលសួរជាញឹកញាប់៖ តើជនបរទេសអាចយល់ពីភាសាថៃបានទេ? ចំលើយគឺកុំល្ងង់ សូម្បីតែជនជាតិថៃក៏មិនយល់ពីភាសាថៃដែរ។ ជាថ្មីម្តងទៀត វាជាបញ្ហានៃការដឹងខ្លួន។
Unquote
Jan Greep,
តំណភ្ជាប់ខាងលើមិនដំណើរការសម្រាប់ខ្ញុំទេ។ តំណភ្ជាប់ខាងក្រោមធ្វើ៖ https://www.chiangmaicitylife.com/clg/our-city/interviews/interview-voranai-vanijaka/
Op https://thisrupt.co/ អ្នកអាចអានគំនិតរបស់គាត់ជាច្រើនទៀត។
សម្រាប់ខ្ញុំ ពាក្យ 'ថៃ' គឺគ្រាន់តែជាពាក្យដែលមានន័យដូចពាក្យ (neo-)សក្តិភូមិ។
រហូតមកដល់ពេលនេះ ការប្រឌិតដ៏ជោគជ័យមួយរបស់ពួកអភិជន កងទ័ព និងអ្នកមានថ្មី ដើម្បីរក្សាតំណែងក្នុងរបៀបសក្តិភូមិ។
ជាមួយនឹងការកើនឡើងនៃការចូលប្រើអ៊ីនធឺណិត ហើយដូច្នេះទទួលបានព័ត៌មានពីបរទេស និងការលេចឡើងនៃបណ្តាញសង្គមដែលមិនស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់រដ្ឋាភិបាល 'Thainess' នឹងកាន់តែពិបាកក្នុងការដាក់។
អត្ថបទល្អ តូនី។ ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានសន្ទនាជាមួយសាស្ត្រាចារ្យនៅសាកលវិទ្យាល័យមួយ។
លោកបានស្វែងរកការលុបបំបាត់តម្លៃប្រពៃណីរបស់ថៃ និងសង្គមដែលមានការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងឆាប់រហ័សចំពោះជនបរទេសដែលរស់នៅក្នុងប្រទេសថៃមួយចំនួនធំ។
នោះក៏ជាហេតុផលដែលនាំឱ្យយើងពិបាកស្នាក់នៅរយៈពេលយូរ ដើម្បីទទួលបានលិខិតអនុញ្ញាតស្នាក់នៅ។
ខ្ញុំគិតថាថ្នាក់លើក៏ដឹងដែរថាវត្តមានជនបរទេសក៏ធ្វើឱ្យថៃឆ្លាតជាងមុនដែរ។
ការវិលត្រឡប់របស់ប្ដីប្រពន្ធថៃពីបរទេសក៏មានតួនាទីសំខាន់ក្នុងរឿងនេះ។
អ្នកទាំងនេះបានជួបប្រទះនឹងការរស់នៅក្នុងប្រទេសដែលសេវាសង្គមជាបន្ទុក
ធ្វើឱ្យវាកាន់តែមានទំនុកចិត្ត
ruudje
អានអត្ថបទនេះដោយចំណាប់អារម្មណ៍។ ចៃដន្យគំនិតរបស់ជនជាតិថៃមិនចម្លែកប៉ុន្មានទេ។ ខ្ញុំឃើញភាពស្រដៀងគ្នាជាមួយនឹងពាក្យពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 70 នៅប្រទេសហូឡង់ ដែលជាគំនិតនៃ 'សង្គមដែលអាចបង្កើតបាន' ។ វិសាលភាពដែលសង្គមគួរតែត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរជាមូលដ្ឋានដោយការអន្តរាគមន៍របស់រដ្ឋាភិបាលជាពិសេសយោងទៅតាមមនោគមវិជ្ជាសង្គមនិយមផ្ទាល់ខ្លួន។
ឥឡូវនេះ ឥស្សរជនថៃមិនចង់បានការផ្លាស់ប្តូរទេ ប៉ុន្តែត្រូវខិតខំរក្សាប្រពៃណី និងទំនាក់ទំនងសង្គម "ចាស់" ស្របតាមមនោគមវិជ្ជារបស់ពួកគេផ្ទាល់។ ស្ទើរតែគ្រប់ប្រទេស ឥស្សរជនមានការភ័យខ្លាចផ្លាស់ប្តូរដោយសារតែពួកគេខ្លាចបាត់បង់អំណាច។ នេះក៏ត្រូវបានឆ្លុះបញ្ចាំងនៅក្នុងវិស័យអប់រំនៅក្នុងប្រទេសថៃផងដែរ។ ការផ្លាស់ប្តូរមិនបានសម្រេចបានដោយសារតែឥស្សរជនមាននិងនឹងប្រឆាំងនឹងធ្មេញនិងក្រចក។ មិនមែនជាសាធារណៈទេ ប៉ុន្តែតាមរយៈឥទ្ធិពលដែលពួកគេមាន។
ភាគីមួយនៅក្នុងប្រទេសមួយមិនចង់បានការផ្លាស់ប្តូរទេ ហើយមួយទៀត (បក្សប្រឆាំង) ធ្វើក្នុងករណីទាំងពីរនេះ តាមទស្សនៈរបស់ខ្ញុំ ជាការតស៊ូធម្មតាដើម្បីអំណាច។
វាជាការពិតទាំងស្រុងដែលជនជាតិថៃជាមធ្យមមានគំនិតពិតប្រាកដថាព្រះពុទ្ធមានដើមកំណើតមកពីណា។
បានសួរជនជាតិថៃជាច្រើននាក់កាលពីឆ្នាំមុនថាព្រះពុទ្ធមកពីណា/ប្រសូត។
ពួកគេភ្នាល់លើកម្ពុជា ថៃ និងមីយ៉ាន់ម៉ា។
នឹកស្មានមិនដល់សម្រាប់ពួកលោកខាងលិច។
សូមប្រាកដថាគ្រប់គ្រិស្តសាសនិក ឬមិនមែនជាគ្រិស្តសាសនិកដឹងពីកន្លែងដែលព្រះយេស៊ូវបានមក/បានប្រសូត។
គំនិត; ចាប់អារម្មណ៍មានកម្រិតណា បើជឿខ្លាំងលើព្រះពុទ្ធ ហើយមិនដឹងថាគាត់មកពីណា!
រួចក៏សួរពីត្រកូលរាជវង្សដែរ អត់មានអីលើសពីបុប្ផាទេ!!!
Ciao, Pedro និងផ្សេងទៀត។
ចំពោះព្រះនាមរបស់ស្តេច ឬគ្រួសារខ្ញុំគិតថាវាជារឿងដែលខ្លាំងបន្តិច។ ខ្ញុំមករស់នៅស្រុកអ៊ីសាន្តអស់៦ឆ្នាំជាមួយមិត្តស្រីនិងកូនស្រី។ គ្រួសារដែលនៅសល់ក៏រស់នៅមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានដែរ ដែលពួកយើងចំណាយពេលច្រើន។ ជាពិសេសនៅស្រុកអ៊ីសាន គ្រួសារ១ហើយគ្មានអ្វីមកតាមក្រោយអ្នកមក ។ ស្តាប់ទៅដូចជាឆ្កួត ប៉ុន្តែនោះហើយជារបៀបដែលវាគឺ។ ប៉ុន្តែជារៀងរាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំឃើញមនុស្សពេញវ័យ និងកុមារមកពីតំបន់មួយដែលត្រូវបានចាត់ទុកថាមិនសូវមានការអប់រំ និងមិនសូវមានចំណេះដឹង។ ខ្ញុំធានាថាទំពាំងបាយជូតូចបំផុតដែលមានអាយុទើបតែ 6 ឆ្នាំនឹងច្រៀងរាជវង្សទាំងមូលដោយគ្មានកំហុសពី A ដល់ Z ។
ខ្ញុំបានអានរឿងបំផ្លើសជាច្រើននៅទីនេះកាលពីពេលថ្មីៗនេះ ដែលហាក់ដូចជាត្រូវបានសរសេរដើម្បីទាញយកអ្វីមួយ។ នេះមិនត្រឹមត្រូវទេ។
អត្ថបទល្អ។
ដំបូង ខ្ញុំបានសួរមិត្តភ័ក្តិជនជាតិថៃរបស់ខ្ញុំថា តើនាងអាចប្រាប់ខ្ញុំថាព្រះពុទ្ធប្រសូតនៅទីណាបានទេ?
នាងយល់ភ្លាមថាខ្ញុំកំពុងតែសាកល្បងនាង ហើយនិយាយថាកម្ពុជាដំបូងហើយបន្ទាប់មកវៀតណាម។ ច្បាស់ណាស់ព្រះពុទ្ធមានសារៈសំខាន់ក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែតាមពិតពួកគេមិនបានដឹងអំពីវាទេ។ ខ្ញុំតែងតែសួរសំណួរសាមញ្ញៗដូចជា៖ តើប្រទេសណាជារដ្ឋធានីនៃទីក្រុងម៉ានីល ហើយគ្មានអ្នកឆ្លើយសំណួរណាម្នាក់បានផ្តល់ចម្លើយត្រឹមត្រូវនោះទេ។
តើពួកគេរៀនអ្វីនៅសាលានេះ??
ខ្ញុំឃើញជនជាតិថៃកាន់តែសុំទោសដើម្បីបិទបាំងភាពល្ងង់ខ្លៅរបស់គេ។
ខ្ញុំតែងតែឃើញពាក្យច្រណែន ព្រោះជនបរទេសនៅទូ ATM ទទួលបានប្រាក់បាតពីម៉ាស៊ីនជាងជនជាតិថៃ ហើយថាជនបរទេសអាចទទួលបានស្រីស្អាតជាង។
ប៉ុន្តែខ្ញុំជឿថាភាពសាមញ្ញ និងកង្វះការបណ្តុះបណ្តាលរបស់ពួកគេគឺជាបញ្ហាធំបំផុត។
តើមានអ្នកណាអាចប្រាប់ខ្ញុំបានទេ ថាការច្នៃប្រឌិតដ៏អស្ចារ្យមួយណាមកពីប្រទេសថៃ?
រហូតមកដល់ពេលនេះ ខ្ញុំគ្រាន់តែឃើញស្នាដៃចម្លងរបស់ម៉ាកល្បីៗ ដូចជាសម្លៀកបំពាក់ នាឡិកា ទូរសព្ទដៃជាដើម។
ពួកគេតស៊ូជាមួយភាពសាមញ្ញ និងវិបុលភាពដែលចង់បាន ប៉ុន្តែមិនយល់ពីរបៀបដើម្បីសម្រេចបាន។
ខ្ញុំអាចយល់ថាពួកគេចង់រក្សាវប្បធម៌ និងទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកគេ ប៉ុន្តែនៅពេលខ្ញុំវិភាគវា ខ្ញុំចូលទៅជិតទម្រង់នៃលទ្ធិកុម្មុយនិស្ត។
ខ្ញុំគ្រាន់តែព្រួយបារម្ភថា ប៉ុន្មានឆ្នាំទៀតនេះនឹងនាំឲ្យមានបញ្ហាទេសចរណ៍ និងនយោបាយ។ រង់ចាំគ្រាប់បែកផ្ទុះ។
នៅពេលនោះ ច្បាប់ Thainess ទាំងអស់ត្រូវបានបោះចោល ហើយវាជាបុរសគ្រប់រូបសម្រាប់ខ្លួនគាត់។
គេរៀននៅសាលាប្រហែលភ្លេច? Nert បានសាកល្បងមិត្តស្រីរបស់ខ្ញុំ។ នាងឆ្លើយដំបូងឥណ្ឌូនេស៊ី បន្ទាប់មកហ្វីលីពីន។ នាងទទួលបានរដ្ឋធានីនៃប្រទេសឥណ្ឌា កម្ពុជា ឡាវ ភូមា តាំងពីដើមមក នាងភ្លេចម៉ាឡាស៊ីមួយរយៈ នាងមិនបានគិតពីវាទាល់តែខ្ញុំនិយាយថាវាចាប់ផ្តើមជាមួយ K ។ ទទួលបានការធ្វើតេស្តត្រឡប់មកវិញភ្លាមៗ មិនអាចទៅដល់រដ្ឋធានីនៃប្រទេសអូស្ត្រាលីបានមួយរយៈទេ លើកលែងតែវាចាប់ផ្តើមដោយសំឡេង "k" (Canberra)។ វាគួរតែច្បាស់ថា មានរឿងមួយចំនួនខុសជាមួយការអប់រំរបស់ថៃ ហើយជាការពិតណាស់ សមត្ថភាពដែលពាក់ព័ន្ធដូចជា កង្វះការគិតដោយឯករាជ្យ/រិះគន់ (បង្កើត និងបញ្ចេញមតិ)។
និងថៃ? អត្ថបទពន្យល់បានល្អ។ វាជាលេសជាចម្បងក្នុងការទុកអ្វីគ្រប់យ៉ាងដូចដែលវាជា (ការរក្សាផលប្រយោជន៍និងការបង្ហាញពីភាពត្រឹមត្រូវរបស់វា) ។ បទដ្ឋាន និងតម្លៃទូទៅគឺជារឿងសកល អ្នកមិនត្រូវការភាសាថៃ ឬហូឡង់សម្រាប់រឿងនោះទេ...
ថាថៃគិតថាបរទេស(បស្ចិមប្រទេស) យកស្រីស្អាតជាង? ខ្ញុំសង្ស័យ - មួយរយៈក្រោយមកមានបំណែកមួយនៅទីនេះដែលមានចំណងជើងថា "អ្វីដែលជនបរទេសមិនយល់" (ការបកប្រែពីប្លុករបស់ Stickman)-។ មានការយល់ឃើញដែលថា ជនបរទេសជាច្រើនបានរួមរស់ជាមួយស្ត្រីមកពីកន្លែងបារ ឬផ្នែកដែលពាក់ព័ន្ធ ស្ត្រីមកពីវណ្ណៈទាប និង/ឬជនជាតិអ៊ីសាន្ត (ដែលងងឹតហើយ "អាក្រក់") - ផ្ទាល់ខ្ញុំក៏ចូលចិត្តស្បែកស្រាលជាងបន្តិចដែរ ប៉ុន្តែនៅទីនោះ គឺមិនប្រកែកអំពីរសជាតិ !!-) ។ ថាមនុស្សមិនចង់ឱ្យបរទេសទិញអ្វីៗទាំងអស់ (ឬមិនចែករំលែក) គឺពិតជាអាចទៅរួចប្រសិនបើជនបរទេសទាំងអស់នៅទីនេះទិញអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងឬទុក "លុយដោយឥតគិតថ្លៃ" មនុស្សក៏រអ៊ូរទាំ។ អត្ថបទថ្មីៗអំពីការភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាក្រុមក៏ពន្យល់បន្តិចថា វាមិនគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលទេក្នុងការរំពឹងថានឹងមានជំនួយពីទំនាក់ទំនងកាន់តែខ្ពស់នៅក្នុងបណ្តាញសង្គម ដូចជាការងារ ឬប្រាក់មួយចំនួន។ ប្រាកដណាស់ គ្មានលេសអ្វីទេ ប្រសិនបើរឿងនេះប្រែទៅជា “យើងដកខ្លួនចេញថាដើរ ATM ទទេរទាំងស្រុង ខណៈពេលដែលខ្ញុំអង្គុយលើលាដ៏ខ្ជិលរបស់ខ្ញុំ ហើយផឹកវីស្គីនៅក្រោមដើមដូង”។
ក្នុងការសន្ទនាជាមួយគ្រូជនជាតិថៃ លោកបានអះអាងថា ហូឡង់ និងអង់គ្លេស ជាឈ្មោះពីរសម្រាប់ប្រទេសតែមួយ។
អត្ថបទគឺផ្តល់ព័ត៌មាន និងច្បាស់លាស់ ហើយខ្ញុំស្វាគមន៍ការចូលចិត្តវាកាន់តែច្រើន។ សៀវភៅដែលអាចអានបានខ្លាំងណាស់ ទោះបីជាមានឯកទេសខ្លះក៏ដោយគឺ 'រូបភាពថៃនៃពិភពសាធារណៈ' ដោយអ្នកវិទូជនជាតិហូឡង់ Niels Mulder។ តួនាទីដែលមិនអាចខ្វះបាននៃការអប់រំរដ្ឋក្នុងការបង្កើតរូបភាពខ្លួនឯងរបស់ថៃត្រូវបានវិភាគ។ និយាយអីញ្ចឹង ខ្ញុំយល់ស្របនឹងសេចក្តីថ្លែងការណ៍ដែលថា ជនបរទេសច្រើនតែមិនយល់ពីប្រទេសថៃទេ ប្រសិនបើនេះច្រើនតែមិនខុសពីជនជាតិថៃ។ តែមិនយល់?? តើទស្សនៈពិភពលោកដែលមានកម្រិតបែបណាដែលមានលក្ខណៈបែបនេះសមនឹង?
តាមគំនិតរបស់ខ្ញុំ ការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងឆាប់រហ័សដែលសង្គមថៃកំពុងឆ្លងកាត់មិនមែនជាលទ្ធផលនៃជនបរទេសជាច្រើនដែលរស់នៅទីនេះទេ ប៉ុន្តែជាមធ្យោបាយមួយដែលបានផ្លាស់ប្តូរប្រទេសរបស់យើងមិនដូចកាលពីទសវត្សរ៍ទី XNUMX គឺទូរទស្សន៍។
ខ្ញុំបានសុំឱ្យអត្ថបទនេះផ្សាយឡើងវិញ ពីព្រោះការតវ៉ា និងបាតុកម្មនាពេលថ្មីៗនេះរបស់សិស្ស និស្សិត និងអ្នកផ្សេងទៀតស្វែងរកការបំបាក់រូបភាពពីលើចុះក្រោមនៃភាពជាថៃដែលមិនអាចកែប្រែបាន ដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាត្រូវតែធ្វើតាម។ ហើយជាពិសេសតម្លៃឋានានុក្រមនៃខាងលើនិងខាងក្រោមដែលនឹងដើរទន្ទឹមគ្នាជាមួយល្អនិងអាក្រក់។
តើគោលគំនិតនៃភាសាថៃមិនទូលំទូលាយជាងអ្វីដែលបានលើកឡើងទេ?
តាមទស្សនៈរបស់ខ្ញុំ ប្រទេសជារណ្តៅពស់ដែលមានផលប្រយោជន៍ជាច្រើនដែលត្រូវតែការពារដើម្បីឈានទៅមុខ។
មិត្តភាពគឺផ្អែកលើការប៉ាន់ប្រមាណឱកាសដើម្បីទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ដល់ខ្លួនអ្នក និងមិនចំណាយពេលរបស់អ្នកលើឱកាសដែលវាអាចធ្វើឱ្យអ្នកខាតបង់ប្រាក់។
នារីថៃនៅក្នុង NL និង BE មិនតែងតែចង់មានមិត្ត 100 នាក់ទេ ព្រោះមានបញ្ហាដែលអាចកើតមាន 100 ហើយជនជាតិថៃម្នាក់នឹងមើលទៅចម្លែកដែលខ្ញុំមានទំនាក់ទំនងមិត្តភាពជាមួយអ្នកនាំសារ។ ក្រុមនោះក៏មិនមែនជាសហគមន៍ដែលគ្មានគំនិតដែរ ហើយពួកគេមានរូបភាពស្រស់ស្រាយអំពីរបៀបដែលពួកគេឃើញវាទាំងអស់ ហើយបន្ទាប់មកខ្ញុំមិនបានកត់សម្គាល់ឃើញពីតួនាទីជាជនរងគ្រោះក្នុងរឿងនោះទេ។
Tino ច្បាស់ជាធ្លាប់លឺជាញឹកញាប់ថាគាត់ក៏មានមុខមាត់ដូចជនជាតិថៃដែរ ដោយសារការលាតត្រដាងរបស់ដែលសង្គមថៃមាននៅក្នុងស្តុក។
វាជាល្បែងទាំងអស់ ហើយវានៅតែជាល្បែងមួយ ហើយដរាបណាថៃមិនបាត់បង់តំណែងរបស់ខ្លួនជាអ្នកលេងធំជាងឥណ្ឌូនេស៊ីក្នុងអាស៊ាន អ្វីៗទាំងអស់នឹងត្រូវបានគ្រប់គ្រង ហើយក្មេងៗនឹងមានមុខងារដូចតុក្កតាក្នុងការតវ៉ា។
យើងទៅមើលវាទៅមើលកន្លែងណាមានបន្ទប់ តើមានគិតទេ…
ឆន្ទៈដើម្បីផ្តល់ថាមពល (Nietzsche) និងមិត្តភាពដោយផ្អែកលើការវិភាគតម្លៃ - អត្ថប្រយោជន៍ កង្វះនៃជនរងគ្រោះ។ រឿងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍។ ខ្ញុំចង់ឃើញការវិភាគបែបនេះបន្ថែមទៀត។ ប៉ុន្តែតើអ្នកមានន័យថា "អ្នកនាំសារ" យ៉ាងដូចម្តេច?
តាមរយៈអ្នកនាំសារ ខ្ញុំចង់សំដៅទៅលើក្មេងប្រុសដែលត្រូវបានគេព្យួរនៅកែងផ្លូវ។
សួស្តី Tino
យ៉ាងណាមិញ យើងនៅក្នុងប្រទេសថៃ ហើយហេតុអ្វីបានជាអ្នកកាន់សាសនាឥស្លាមត្រូវស្វាគមន៍តាមរបៀបរបស់គាត់ ហើយមិនមែនដោយការវ៉ៃនៅក្នុងប្រទេសថៃ?
អ្នកគិតថាគេជិះជាន់បើគ្រិស្តសាសនិកក្នុងប្រទេសមូស្លីមតវ៉ានឹងសំឡេងវិហារឥស្លាមតើអ្នកគិតថានឹងមានអ្វីកើតឡើង។ ជនជាតិចិនត្រូវយកឈ្មោះមូស្លីមក្នុងប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ីដែរ។ ខ្ញុំមានអ្នកស្គាល់ម៉ូស្លីមខ្លួនឯង ប៉ុន្តែខ្ញុំ មិនយល់ស្របថាគេខំបង្ខំជំនឿលើអ្នកផ្សេងទេ ខ្ញុំខ្លួនឯង (កាតូលិក) រៀបការជាមួយជនជាតិថៃ ប៉ុន្តែយើងទៅព្រះវិហារជាមួយគ្នា ដូចព្រះវិហារនៅថៃ (អ៊ីសាន)
នៅប្រទេសហូឡង់ មនុស្សធ្លាប់មិនដឹងថាកន្លែង Suriname នៅឯណា ហើយមានស្ពានពី Suriname ទៅ Curacao ។
ថ្ងៃនេះមានមតិដ៏រឹងមាំមួយពី Sanitsuda Ekachai ដែលមានខ្លឹមសារដូចគ្នា៖
https://www.bangkokpost.com/opinion/opinion/1982251/fanaticism-hate-speech-and-buddhism
សូមអរគុណសម្រាប់តំណភ្ជាប់, Rob ។ គួរអានណាស់!