រំលឹកខួប រលកយក្សស៊ូណាមិ ថ្ងៃទី 26 ខែធ្នូ ឆ្នាំ 2004
សព្វថ្ងៃនេះគឺកាលពី១០ឆ្នាំមុនដែលពិភពលោកបានរងគ្រោះដោយគ្រោះធម្មជាតិដ៏ធំបំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ។
នៅព្រឹកថ្ងៃទី២៦ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០០៤ ឆ្នេរភាគខាងលិចនៃប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ីបានរងការរញ្ជួយដីយ៉ាងខ្លាំង។ នេះបណ្តាលឱ្យមានរលកសមុទ្រជាបន្តបន្ទាប់ដែលបានបន្សល់ទុកនូវផ្លូវនៃការបំផ្លិចបំផ្លាញនៅលើកោះជាច្រើន និងនៅតាមឆ្នេរសមុទ្រនៃប្រទេសមួយចំនួនក្នុងអាស៊ី រួមមានប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី ឥណ្ឌា ស្រីលង្កា និងប្រទេសថៃ។ ដោយ រលកស៊ូណាមី យ៉ាងហោចណាស់មនុស្ស 220.000 នាក់មកពី 14 ប្រទេសត្រូវបានសម្លាប់ក្នុងនោះមានប្រជាជនហូឡង់ 26 នាក់។ មនុស្សជិត 5.400 នាក់បានស្លាប់នៅក្នុងប្រទេសថៃ។
រលកយក្សស៊ូណាមិក្នុងប្រទេសថៃ
នៅប្រទេសថៃ តំបន់ឆ្នេរភាគខាងលិចនៃប្រទេសត្រូវបានរងផលប៉ះពាល់ជាចម្បងគឺខេត្ត Ranong, Phang Nga, Phuket, Krabi, Trang និង Satun ។ ការរញ្ជួយដីខ្លួនឯងត្រូវបានគេមានអារម្មណ៍ថានៅឆ្ងាយដូចជាទីក្រុងបាងកក។ ខេត្ត Phang Nga គឺជាខេត្តដែលរងគ្រោះខ្លាំងបំផុតនៅពេលនោះ។ មនុស្សជាង 700 នាក់បានស្លាប់នៅក្នុងតំបន់ក្បែរទីក្រុង Khao Lak តែម្នាក់ឯង។ ជាងនេះទៅទៀត ខេត្តភូកេត (ជាពិសេសឆ្នេរខាងលិចនៃកោះភូកេត ដែលមានគោលដៅវិស្សមកាលដ៏ពេញនិយម Patong) កោះកោះភីភី និងរមណីយដ្ឋានមាត់សមុទ្រ Ao Nang ដែលជាខេត្តពីរចុងក្រោយនៅក្នុងខេត្ត Krabi ក៏មានសភាពធ្ងន់ធ្ងរផងដែរ។ រងផលប៉ះពាល់។
ពីរថ្ងៃបន្ទាប់ពីគ្រោះមហន្តរាយ ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយថៃរាយការណ៍ថា មនុស្ស៩១៨នាក់ស្លាប់ និងរបួសជាច្រើននាក់ និងប្រហែល១០០០នាក់បាត់ខ្លួន។ នៅពេលនោះ ជនជាតិហូឡង់ ១៣ នាក់នៅតែបាត់ខ្លួននៅលើកោះភូកេត។ នៅថ្ងៃទី 918 ខែមករា ឆ្នាំ 1000 ចំនួនអ្នកស្លាប់នៅក្នុងប្រទេសថៃមានប្រហែល 13 នាក់ ហើយសរុបមក 1 នាក់បានស្លាប់នៅក្នុងប្រទេសថៃ។
ពិធីរំលឹក
ថ្ងៃនេះមានពិធីរំលឹកវិញ្ញាណក្ខន្ធនៅភូកេតសម្រាប់ជនរងគ្រោះហូឡង់នៅបន្ទប់កាម៉ាឡា១នៃរមណីយដ្ឋានហ៊ីយ៉ាត រីជីនស៊ី ភូកេត។ ឯកអគ្គរដ្ឋទូតហូឡង់ប្រចាំប្រទេសថៃ លោក Joan Boer នឹងដាក់កម្រងផ្កានៅទីនោះ។
នៅម៉ោង 17.00:813 ល្ងាចម៉ោងក្នុងស្រុក នឹងមានពិធីគោរពវិញ្ញាណក្ខន្ធជាតិដ៏សំខាន់មួយនៅឯ "ទូកប៉ូលីស TXNUMX" នៅ Khao Lak ខេត្ត Phang Nga ។
ប្រភព៖ រួមទាំងវិគីភីឌា
ខ្ញុំគិតថា វាត្រឹមត្រូវណាស់ដែលហូឡង់ក៏រំលឹកដល់ជនរងគ្រោះនៃរលកយក្សស៊ូណាមិឆ្នាំ ២០០៤ តាមរយៈការដាក់កម្រងផ្កាដោយឯកអគ្គរដ្ឋទូតរបស់យើង។
វាជាគ្រោះមហន្តរាយដែលត្រូវចងចាំ។ ខ្ញុំបានរស់នៅប៉ាតាយ៉ារួចហើយ ហើយអាចជួយក្នុងការប្រមូលលុយ និងទំនិញ។
ខ្ញុំមិនអាចធ្វើអ្វីបានច្រើនជាងនេះទេ ប៉ុន្តែនៅតែនៅពេលដែលមនុស្សនិយាយអំពីរលកយក្សស៊ូណាមិ រូបភាពដ៏អាក្រក់នៃគ្រោះមហន្តរាយមកក្នុងចិត្តខ្ញុំ។
ពេលនោះក៏នៅប្រទេសថៃ ហើយបានប្រគល់សំលៀកបំពាក់ និងលុយជាមួយមិត្តស្រីរបស់ខ្ញុំឈ្មោះ Sue ។ នឹកស្មានមិនដល់; ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំនឹងរួចរស់ជីវិតបែបនេះ ព្រោះខ្ញុំចេះហែលទឹក។ រហូតដល់ខ្ញុំបានឃើញរូបភាពនៅលើទូរទស្សន៍។ អ្នកកំពុងហែលក្នុងរង្វង់មូលនោះ ហើយត្រូវវាយនៅមុខផ្ទះ.......មិនគួរឱ្យជឿទេ អ្នកត្រូវតែជាអ្នកហែលទឹកដ៏ល្អ ទើបអាចរស់បានដូចនោះ។ មិនដូច្នេះទេ!!
Gerrie ខ្ញុំធ្លាប់ព្យាយាមហែលទល់នឹងចរន្តទឹកនៅឆ្នេរសមុទ្រ Rio de Janeiro។ ត្រូវបោះបង់ចោលព្រោះខ្ញុំមិនអាចប្រកែកបាន ហើយមានអ្នកហែលទឹកជួយខ្ញុំ ហើយទីបំផុតបានចេញពីសមុទ្រដោយឧទ្ធម្ភាគចក្រសង្គ្រោះ។ ចាំថាខ្ញុំជាអ្នកហែលទឹកល្អ!
ចរន្តនៃរលកយក្សស៊ូណាមិគឺខ្លាំងជាងចរន្តទឹកសមុទ្រដែលខ្ញុំបានបញ្ចប់ទៅទៀត។ អ្នកត្រូវតែមានសំណាងណាស់ដើម្បីរស់រានមានជីវិត។ ឱកាសគឺស្ដើងណាស់។
និយាយអញ្ចឹង ខ្ញុំបាននៅទីក្រុងបាងកក ពីរសប្តាហ៍មុនរលកយក្សស៊ូណាមិ (ដោយសារតែការងាររបស់ខ្ញុំ) ហើយមានមិត្តរួមការងារពីរនាក់នៅលើយន្តហោះ ដែលបានទៅវិស្សមកាលទៅភូកេត។ ក្រោយមកខ្ញុំត្រូវបានគេប្រាប់ថាអ្នកទាំងពីរនេះជាគំរូដ៏អស្ចារ្យមួយព្រោះពួកគេក៏នៅទីនោះក្នុងអំឡុងពេលរលកយក្សស៊ូណាមិ ហើយបានជួយជនរងគ្រោះជាច្រើននាក់បន្ទាប់មក។ នៅតែរីករាយក្នុងការស្តាប់។
ថ្ងៃនេះ ពួកយើងបានចូលរួមពិធីរំលឹកខួបនៃរលកយក្សស៊ូណាមិនៅលើកោះភីភី នៅសណ្ឋាគារភីភីព្រីនសេស។ គណៈប្រតិភូរដ្ឋាភិបាលមានវត្តមាន ក៏ដូចជាបុគ្គលិកកាមេរ៉ាមួយចំនួន។ គួរអោយចាប់អារម្មណ៍ណាស់។ ទោះបីជាសំណាងដែរ ពួកយើងមិនបានបាត់បង់អ្នកស្គាល់គ្នាក្នុងគ្រោះមហន្តរាយនេះទេ ប៉ុន្តែវាជាគោលដៅចម្បងនៃការធ្វើដំណើររបស់យើងទៅកាន់កោះភីភី។ កាលពី 5 ឆ្នាំមុន យើងយឺតពេលពីរបីថ្ងៃសម្រាប់ពិធីបុណ្យរំលឹកហើយបន្ទាប់មកកំណត់គោលដៅទៅទីនោះ XNUMX ឆ្នាំក្រោយ។ ក្នុងរយៈពេលប្រាំឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ភីភីបានផ្លាស់ប្តូរច្រើន ហើយការងារនៅតែត្រូវបានធ្វើដើម្បីកែលម្អការការពារតាមដែលអាចធ្វើទៅបាននៅលើកោះបែបនេះ។ Gabions ជាមួយ petroglyphs នឹងត្រូវបានដាក់នៅជិតផែ ដើម្បីផ្តល់ពេលបន្តិចទៀតដើម្បីគេចខ្លួនក្នុងករណីមានការកើតឡើងវិញ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ វាគួរអោយចាប់អារម្មណ៍ណាស់ដែលថា ផ្លាកសញ្ញា "ផ្លូវជម្លៀសពីរលកយក្សស៊ូណាមិ" ដែលមានភាពស្អាតស្អំនៅទីនោះកាលពី XNUMX ឆ្នាំមុន បានធ្លាក់ចុះក្នុងសភាពទ្រុឌទ្រោមរួចទៅហើយ។ ជាធម្មតាភាសាថៃ ហើយសំណួរគឺថាតើមានអ្វីនឹងធ្វើជាមួយវាដែរឬទេ? ក្នុងករណីណាក៏ដោយ កម្លាំងពីខាងយើងចំពោះអ្នកគ្រប់គ្នាដែលបានបាត់បង់មនុស្សដែលស្គាល់នៅក្នុងគ្រោះមហន្តរាយដ៏អាក្រក់នេះ។
ឯកអគ្គរដ្ឋទូត Joan Boer បាននិយាយបន្ទាប់ពីកិច្ចប្រជុំកាលពីថ្ងៃសុក្រថា ពិធីរំលឹកដែលរៀបចំឡើងដោយស្ថានទូតហូឡង់នៅភូកេត ប្រទេសថៃ ភាគច្រើនមាន "ចរិតកក់ក្តៅ និងជាមនុស្ស" ។
មនុស្សហូឡង់ប្រហែលចិតសិបទៅប៉ែតសិបនាក់ត្រូវបានប្រមូលផ្តុំគ្នានៅក្នុងសណ្ឋាគារមួយនៅភូកេត។ “ពួកគេភាគច្រើនរស់នៅ និងធ្វើការនៅក្បែរនោះ។ ពួកគេបានជួបប្រទះនឹងគ្រោះមហន្តរាយនិងរយៈពេលទាំងមូលបន្ទាប់ពីនោះ” Boer និយាយ។
បើតាមលោក កិច្ចប្រជុំនេះ មិនត្រឹមតែនិយាយអំពីទុក្ខលំបាកប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏និយាយអំពីការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់មនុស្សភ្លាមៗបន្ទាប់ពីរលកយក្សស៊ូណាមិផងដែរ។ “រឿងរ៉ាវដ៏ស្រស់ស្អាតត្រូវបានប្រាប់អំពីមនុស្សដែលបានមកជួយសង្គ្រោះភ្លាមៗបន្ទាប់ពីគ្រោះមហន្តរាយ។ អំពីអ្នកដែលធ្វើការបកប្រែបានយកមនុស្សទៅមន្ទីរពេទ្យដោយប្រើម៉ាស៊ីនបោកគក់ និងសម្អាតផ្ទះបាយរបស់ពួកគេដើម្បីទទួលភ្ញៀវទេសចរដែលងឿងឆ្ងល់»។
Boer ក៏ចូលរួមពិធីរំលឹកជាតិនៅប្រទេសថៃនៅថ្ងៃបន្ទាប់។ វាមានទំហំធំជាងពិធីបុណ្យរំលឹកដល់ជនជាតិហូឡង់ ហើយនឹងមានការចូលរួមពីឯកអគ្គរដ្ឋទូតទាំងអស់មកពីប្រទេសចំនួន 54 ដែលបានបាត់បង់មនុស្សក្នុងអំឡុងពេលគ្រោះមហន្តរាយ។ សាច់ញាតិហូឡង់ក៏នឹងមានវត្តមានក្នុងពិធីរំលឹកខួបនេះដែរ ដែលនឹងត្រូវផ្សាយផ្ទាល់តាមកញ្ចក់ទូរទស្សន៍។
ប្រភព៖ Nu.nl
ថ្ងៃនេះគឺ១០ឆ្នាំហើយដែលប្រទេសថៃបានរងគ្រោះដោយរលកយក្សស៊ូណាមិ។ វាជាថ្ងៃកំណើតរបស់ខ្ញុំនៅថ្ងៃបុណ្យណូអែល។ ចង់ទៅធ្វើបុណ្យនៅប្រទេសថៃ ផែនការរបស់យើងគឺទៅលេងភាគខាងត្បូង។ សំណាងហើយ (តាមមើលក្រោយ) ខ្ញុំមិនអាចសម្រាកសម្រាប់បុណ្យណូអែលនៅឆ្នាំនោះ។ បន្ទាប់មក យើងបានចេញទៅប្រទេសថៃមួយសប្តាហ៍ក្រោយមក។ ពេលយើងទៅដល់ប្រទេសថៃ ដំបូន្មានគឺកុំទៅខាងត្បូង។ យើងក៏មិនបានធ្វើនៅឆ្នាំនោះដែរ។ ថ្ងៃដំបូងដែលយើងស្នាក់នៅផ្លូវ Khao San (ផ្លូវមួយក្នុងទីក្រុងបាងកក)
ផ្លូវ/តំបន់នេះត្រូវបានគេស្គាល់ដោយអ្នកទេសចរកាបូបស្ពាយជាច្រើន។ នៅច្រកចូលផ្លូវនេះ មានរបាំងបិទផ្លូវ ដែលបិទដោយសន្លឹក A4 ដែលមានឈ្មោះ/រូបថតអ្នកបាត់ខ្លួនរាប់ពាន់នាក់។ នេះបានធ្វើឱ្យមានចំណាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងមកលើខ្ញុំ។ គ្រោះមហន្តរាយនេះមិនគួរត្រូវបានបំភ្លេចចោលឡើយ។ ជាសរុបមនុស្សជាង 230.000 នាក់បានស្លាប់នៅទីនោះ។ RIP
ខ្ញុំសូមឆ្លើយតបទៅនឹងសារ/ការអញ្ជើញរបស់ស្ថានទូតហូឡង់សម្រាប់ពិធីរំលឹកនៅថ្ងៃទី 26 ខែធ្នូ។ យើងបានមកប្រទេសថៃជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់យើងនៅថ្ងៃទី 6 ខែធ្នូដើម្បីរំលឹកដល់កូនស្រីរបស់យើងដែលបានទទួលមរណភាពនៅថ្ងៃទី 26 ខែធ្នូឆ្នាំ 2004 នៅ Khao Lak ។ ពេលយើងទៅដល់ប្រទេសថៃ ខ្ញុំបានទូរស័ព្ទទៅស្ថានទូតដើម្បីសួរថា តើនឹងមានពិធីរំឭកទេ? ចម្លើយដែលខ្ញុំទទួលបានគឺ៖
យើងមិនធ្វើអ្វីអំពីការប្រារព្ធពិធីនេះទេ»។ បន្ទាប់មកខ្ញុំបានយោងទៅអត្ថបទមួយនៅក្នុងកាសែត Bankok Post អំពីការរំលឹកជាផ្លូវការនៅ Khao Lak។ ប្រតិបត្តិករបានប្រាប់ខ្ញុំឱ្យពិនិត្យជាមួយសណ្ឋាគារ។ បន្ទាប់មកការហៅទូរស័ព្ទត្រូវបានបញ្ចប់ដោយការព្យួរទំពក់។ ឥឡូវយើងឃើញថា លិខិតអញ្ជើញត្រូវបានស្ថានទូតបង្ហោះនៅថ្ងៃទី ១០ ខែធ្នូ។ ការរំលឹករបស់យើងដែលយើងមកជាពិសេសបានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងទឹក។ យើងត្រូវបានរុញចូលទៅក្នុង rii ចុងក្រោយ ដូច្នេះយើងស្ទើរតែមិនអាចទទួលបានអ្វីពីព្រឹត្តិការណ៍នោះទេ។ យើងបានត្រឡប់ទៅសណ្ឋាគាររបស់យើងមុនពេលកំណត់។ វាបានរំឮកយើងពីការហៅទូរស័ព្ទលើកដំបូងរបស់យើងបន្ទាប់ពីរលកយក្សស៊ូណាមិ នៅពេលដែលយើងនៅមន្ទីរពេទ្យក្នុងខេត្ត Phang Nga ។ មានទូរសព្ទដៃមួយដែលអនុញ្ញាតឱ្យយើងសន្ទនាមួយនាទី។ យើងជ្រើសរើសស្ថានទូត។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំទទួលបានអ្នកទទួលភ្ញៀវដែលនិយាយភាសាអង់គ្លេសទទេ បន្ទាប់មក 'សូមរង់ចាំ' ហើយនោះជាវា។ ការហៅទូរស័ព្ទទៅក្រុមគ្រួសារមិនអាចធ្វើបានទៀតទេ។
គួរឱ្យសោកស្ដាយ ជាពិសេសនៅពេលដែលអ្នកកត់សម្គាល់នៅថ្ងៃទី 26 (និងថ្ងៃបន្ទាប់) ថាជនរងគ្រោះនៃប្រទេសផ្សេងទៀតត្រូវបានចូលរួមតាមរយៈស្ថានទូតរបស់ពួកគេ។
នោះជាសកម្មភាពដ៏ឈ្លើយ និងមិនត្រឹមត្រូវបំផុតដែលមានលទ្ធផលដ៏ឈឺចាប់ខ្លាំង។ ពិធីរំលឹកវិញ្ញាណក្ខន្ធត្រូវបានប្រកាសពីថ្ងៃទី ៨ ខែធ្នូ នៅលើគេហទំព័ររបស់ស្ថានទូត ហ្វេសប៊ុករបស់ស្ថានទូត ហើយជាការពិតផងដែរនៅទីនេះនៅលើ TB ។
ហ្សី៖ http://thailand.nlambassade.org/nieuws/2014/12/uitnodiging-herdenking-tsunami.html
ប្រហែលជាប្រតិបត្តិករបានយកវាតាមន័យត្រង់ថាពួកគេនឹងមិនធ្វើអ្វីនៅការប្រកាសខ្លួនឯង (ផ្ទុយទៅនឹងសារមុនៗ ស្ថានទូតបានរាយការណ៍)។ ឥឡូវនេះអ្វីៗត្រូវបានរួចរាល់យ៉ាងឆាប់រហ័ស ប៉ុន្តែអ្នកប្រហែលជាចង់ចែករំលែកបទពិសោធន៍ទូរស័ព្ទដ៏ក្រៀមក្រំរបស់អ្នកជាមួយបុគ្គលិកហូឡង់ (អ៊ីមែល សំបុត្រ ឬម្តងទៀតតាមទូរស័ព្ទ ហើយព្យាយាមយកមនុស្សហូឡង់ម្នាក់នៅលើបន្ទាត់) ដូច្នេះពួកគេអាចរៀនពីវា។ ព្រោះនេះច្បាស់ជាមិនមានបំណងទេ! សូមសំណាងល្អនិងជោគជ័យ។