រឿងពិតចំនួនបីរបស់អ្នកទោសនៅពីក្រោយបារថៃ
សៀវភៅជាច្រើនត្រូវបានបោះពុម្ភផ្សាយអំពីជីវិតនៅក្នុងពន្ធនាគារថៃ រួមទាំង "Bangkok Hilton" ដោយ Sandra Gregory "ជីវិតនៅប្រទេសថៃ" ដោយ Pedro Ruijzing និង "ដប់ឆ្នាំនៅពីក្រោយគុកថៃ" ដោយ Machiel Kuijt ។ អ្នកទាំងបីត្រូវបានគេរកឃើញថាមានពិរុទ្ធពីបទល្មើសគ្រឿងញៀនក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 90 ហើយបានបញ្ចប់នៅក្នុងពន្ធនាគារដែលមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បីល្បាញបំផុតរបស់ប្រទេសគឺ ពន្ធនាគារកណ្តាល Klong Prem ( គុកព្រឹម khloong-preem ) និងពន្ធនាគារកណ្តាល Bang Kwang (บางขวาง emmer khwaang) ។ ក្រោយមកទៀតគឺជាគុកសន្តិសុខអតិបរមាសម្រាប់បុរស ហើយត្រូវបានគេស្គាល់ផងដែរថាជា "Bangkok Hilton" ឬ "Big Tiger" ។
តើអ្នកនិពន្ធទាំងបីនិយាយយ៉ាងណាអំពីជីវិតនៅពីក្រោយគុក?
Sandra - Bangkok Hilton (ភ្លេចថាអ្នកមានកូនស្រី)
Sandra ជនជាតិអង់គ្លេសអាយុ 28 ឆ្នាំជាមនុស្សល្ងីល្ងើបន្តិចហើយនៅពេលដែលមិត្តម្នាក់ប្រាប់នាងថាមិត្តម្នាក់មានសំបុត្រទំនេរទៅប្រទេសថៃនាងយល់ព្រមដោយឯកឯងដើម្បីទៅជាមួយមិត្តភក្តិនេះ។ មកដល់ទីក្រុងបាងកក នាងសម្រេចចិត្តមិនដើរលេងជាមួយគ្នា ហើយជ្រើសរើសដើរកម្សាន្តនៅប្រទេសថៃដ៏ស្រស់ស្អាតដោយខ្លួនឯង។ នាងស្នាក់នៅគ្រប់កន្លែងក្នុងប្រទេស មានភាពសប្បាយរីករាយ ធ្វើការងារស្ម័គ្រចិត្ត និងការងារផ្សេងៗដែលមានប្រាក់ខែច្រើន។ ប៉ុន្តែពីរឆ្នាំក្រោយមក នាងលែងមានប្រាក់ចំណូលទៀតហើយ។ នាងសម្រេចថាដល់ពេលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ គឺខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៩៩៣។ សាន់ដ្រាមិនចង់រំខានឪពុកម្ដាយរបស់នាងទេ ហើយស្វែងរកមធ្យោបាយផ្សេងទៀតក្នុងការចំណាយសម្រាប់ការធ្វើដំណើរត្រឡប់មកវិញ។ មិត្តភ័ក្តិក្នុងថ្ងៃឈប់សម្រាករបស់នាងរួមមានមនុស្សមួយចំនួនដែលរកប្រាក់បានតាមរយៈការអនុវត្តខុសច្បាប់ ដូចជាការរត់ពន្ធត្បូង ឬគ្រឿងញៀនជាដើម។ មិត្តភ័ក្តិម្នាក់ក្នុងចំណោមមិត្តភ័ក្តិក្នុងថ្ងៃឈប់សម្រាកទាំងនេះ គឺលោក Robert Lock និយាយថា គាត់អាចបង់ប្រាក់ឲ្យនាងបានដល់ទៅ ១,០០០ ផោន ប្រសិនបើនាងជិះយន្តហោះទៅប្រទេសជប៉ុនជាមួយគាត់។
ជាថ្នូរនឹងការសុំលាក់ហេរ៉ូអ៊ីនក្នុងខ្លួននាងមួយចំនួន។ នំ Apple គាត់ធានានាងថា "គយត្រូវបានរៀបចំរួចហើយ អ្វីៗនឹងល្អ" ។ នាងយល់ព្រមដោយស្ទាក់ស្ទើរ៖ Robert គឺជាបុរសល្អម្នាក់ មានការជឿជាក់ ហើយអ្នកផ្សេងទៀតក៏បានរកលុយតាមវិធីនេះ។ Robert ផ្តល់ឱ្យនាងនូវកញ្ចប់តូចចំនួន 3 បិទជិតដោយកាសែតខ្មៅដែលនាងត្រូវលាក់នៅក្នុងខ្លួនរបស់នាង ហើយពួកគេរួមគ្នាទៅកាន់ព្រលានយន្តហោះ។ ទោះជាយ៉ាងណា នៅពេលចុះឆែកឆេរ លោក Robert ត្រូវបានគយតាមដានព័ត៌មានពីស្ថានទូតអង់គ្លេសទៅអាជ្ញាធរថៃ។ "តើអ្នកនៅជាមួយគាត់ទេ?" សួរបុរសគយថា “បាទ” សាន់ដ្រាឆ្លើយដោយស្មោះត្រង់ដូចនាងដែរ។ ដូច្នេះហើយ ពួកគេត្រូវបានគេនាំទៅបន្ទប់មួយ ប៉ុន្តែរកមិនឃើញថ្នាំញៀនលើ Robert ឡើយ។ មន្ត្រីបានកត់សម្គាល់ថា Sandra ភ័យប៉ុណ្ណា ហើយបន្ទាប់មកក៏សម្រេចចិត្តដាក់នាងទៅការស៊ើបអង្កេត។ ខាំ! Robert ជេរប្រមាថ ហើយបដិសេធភ្លាមៗថា មិនដឹងអ្វីទាំងអស់អំពីគ្រឿងញៀន និងមិនស្គាល់ Sandra ។ អ្នកទាំងពីរត្រូវបានបញ្ជូនទៅកាន់ប៉ុស្តិ៍ប៉ូលិសដោយដាក់ខ្នោះ ហើយបញ្ចប់ការជាប់ពន្ធនាគារ។
បីឆ្នាំក្រោយមក ថ្ងៃទី 28 ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ 1996 តុលាការបានប្រកាសសាលក្រមរបស់ខ្លួន៖ ការបញ្ចប់ជីវិតពីទោសនៃការរត់ពន្ធ ហេរ៉ូអ៊ីន 102 ក្រាម (ពីដើម 89 ក្រាម ក្រោម 100 ក្រាម ការពិន័យទាបត្រូវបានអនុវត្ត) ។ ចៅក្រមកាត់ទោសឲ្យជាប់ពន្ធនាគារអស់មួយជីវិត និងកាត់បន្ថយទោសឲ្យជាប់ពន្ធនាគារ ២៥ ឆ្នាំ។ Robert ត្រូវបានគេរួចទោសដោយសារតែខ្វះភ័ស្តុតាង សេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់ Sandra ដែលថានេះជាគំនិតរបស់ Robert បង្ហាញថាមិនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីកាត់ទោសគាត់។ អរគុណចំពោះសន្ធិសញ្ញាមួយ Sandra ត្រូវបានផ្ទេរទៅពន្ធនាគារក្នុងចក្រភពអង់គ្លេសក្នុងខែមិថុនា ឆ្នាំ 25 ។ បន្ទាប់ពីជាច្រើនឆ្នាំនៅក្នុងពន្ធនាគារជាច្រើនរបស់អង់គ្លេស (សន្តិសុខអតិបរមា) នាងត្រូវបានព្រះមហាក្សត្រថៃលើកលែងទោស ហើយទីបំផុតត្រូវបានដោះលែងនៅថ្ងៃទី 1997 ខែកក្កដា ឆ្នាំ 21។
Pedro - ការកាត់ទោសមួយជីវិតនៅប្រទេសថៃ
Pedro Ruijzing គឺជាអ្នកបើកតាក់ស៊ី ហើយថ្ងៃមួយគាត់បានសួរជាទៀងទាត់អំពីសាច់ប្រាក់ដ៏ច្រើនដែលអតិថិជនដឹកជាប្រចាំ។ គាត់ប្រាប់គាត់ថាចំនួនបែបនេះគឺជារឿងធម្មតាណាស់នៅក្នុងពិភពលោកដែលគាត់ធ្វើការ ហើយពួកគេក៏ងាយស្រួលរកប្រាក់ចំណូលផងដែរ។ ឬប្រហែលជា Pedro ក៏ចង់រកប្រាក់បានច្រើនដែរ? ពិភពលោកនោះគឺការជួញដូរគ្រឿងញៀន។ ប្រសិនបើ Pedro ចង់យកថង់ថ្នាំដែលលាក់ដោយជំនាញក្នុងទីក្រុងបាងកក ហើយផ្ទេរទៅទីក្រុង Amsterdam គាត់នឹងទទួលបានរង្វាន់ចំនួន ២៥ ពាន់ដុល្លារ។ អតិថិជនបានសង្កត់ធ្ងន់ថា "សុវត្ថិភាពណាស់ មនុស្សរាប់រយនាក់ធ្វើបែបនេះ ហើយយើងស្គាល់មនុស្សត្រឹមត្រូវនៅទីនោះ ដូច្នេះអ្វីៗនឹងល្អ" ។ Pedro មានការសង្ស័យ គាត់អាចប្រើលុយបាន ហើយនៅទីបំផុតក៏យល់ព្រម។ គាត់ទទួលបានលុយហោប៉ៅប៉ុន្មានពាន់ដុល្លារ និងសំបុត្រទៅប្រទេសថៃ។ នៅពេលនៅទីនោះ គាត់រីករាយនឹងការកម្សាន្តពេលយប់ពីរបីសប្តាហ៍ ហើយបន្ទាប់មកបានណាត់ជួបជាមួយអ្នកទំនាក់ទំនងរបស់គាត់ ដើម្បីយកកាបូបជាមួយនឹងថ្នាំញៀន។
កាបូបស្បែកដែលបានរៀបចំយ៉ាងល្អកំពុងរង់ចាំគាត់នៅក្នុងបន្ទប់សណ្ឋាគារទទេមួយ ដែលមានផ្ទុកហេរ៉ូអ៊ីន ២ គីឡូក្រាម។ ហើយជាការពិតណាស់នៅ glance ដំបូងមិនមានអ្វីគួរឱ្យសង្ស័យអំពីកាបូបនោះទេហើយទម្ងន់នៃកាបូបមិនបង្ហាញពីមាតិកាលាក់កំបាំងណាមួយឡើយ។ វាគឺជាចុងបញ្ចប់នៃខែកុម្ភៈ 2 ហើយ Pedro កក់ជើងហោះហើរត្រឡប់ទៅទីក្រុង Amsterdam វិញ។ នៅដុនមឿង អីវ៉ាន់ត្រូវឆ្លងកាត់ម៉ាស៊ីនស្កេន ហើយកាបូបក៏ឆ្លងកាត់ដោយគ្មានបញ្ហាអ្វីឡើយ។ Pedro ដើរទៅតុ check-in ហើយគ្មានសំណួរពិបាកនៅទីនោះទេ។ អ្វីគ្រប់យ៉ាងមិនអីទេ! ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកដៃរបស់គាត់ត្រូវបានចាប់ ហើយគាត់ត្រូវបានឡោមព័ទ្ធដោយបុរសថៃបួននាក់ក្នុងសម្លៀកបំពាក់ធម្មតា: "តើអ្នកនឹងមកជាមួយយើងលោកម្ចាស់? ពួកគេសួរគាត់។ គាត់ត្រូវបានគេនាំចូលទៅក្នុងបន្ទប់មួយ ហើយត្រូវបានគេសួរសំណួរ។ កាបូបដាក់នៅលើតុ ហើយបុរសម្នាក់ក្នុងចំណោមបុរសកាត់បើកបាតមិនពិត។ កញ្ចប់ទាំងនោះអាចមើលឃើញ ហើយបុរសដែលនៅទល់មុខ Pedro បង្ហាញស្នាមញញឹមដ៏ជោគជ័យ៖ “លោកម្ចាស់ អ្នកមានបញ្ហា”។
Pedro អាយុ 36 ឆ្នាំត្រូវបានកាត់ទោសប្រហារជីវិតដោយចៅក្រមនៅថ្ងៃទី 13 ខែមិថុនាឆ្នាំ 1995 ពីបទរត់ពន្ធហេរ៉ូអ៊ីន 2 គីឡូក្រាមប៉ុន្តែដោយសារតែគាត់បានសារភាពថាមានកំហុសហើយនេះត្រូវបានកាត់ទោសឱ្យជាប់គុកអស់មួយជីវិត។ នៅថ្ងៃទី 23 ខែមករា ឆ្នាំ 2004 ក្នុងអំឡុងពេលទស្សនកិច្ចផ្លូវរដ្ឋរបស់ម្ចាស់ក្សត្រី Beatrix លោក Pedro ស្រាប់តែឮថាគាត់ត្រូវបានគេលើកលែងទោស ហើយមិនយូរប៉ុន្មានគាត់បានជិះយន្តហោះត្រឡប់ទៅប្រទេសហូឡង់វិញក្នុងនាមជាមនុស្សមានសេរីភាព។
Machiel - ដប់ឆ្នាំនៅពីក្រោយរបារថៃ
ទីបំផុតរឿងរបស់ Machiel Kuijt អាយុ 29 ឆ្នាំ ជាអាជីវករផ្សារក្នុងទីក្រុង Amsterdam ហើយបានស្គាល់ដល់ប៉ូលីស និងតុលាការ។ Machiel ជួប Thai Linda** នៅប្រទេសហូឡង់ ហើយគាត់មានកូនពីរនាក់ជាមួយនាង។ ក្រោយពីទំនាក់ទំនងត្រូវបានបញ្ចប់ លីនដាបានចាកចេញទៅប្រទេសថៃជាមួយកូននៅចុងឆ្នាំ ១៩៩៦។ នៅនិទាឃរដូវឆ្នាំ 1996 លោក Machiel បានទៅវិស្សមកាលនៅប្រទេសថៃ ដើម្បីជួបអតីត និងកូនៗ និងហាត់កីឡាដែលគាត់ចូលចិត្តគឺ Muay Thai។ នៅប្រទេសហូឡង់ គាត់គឺជាអ្នកប្រដាល់ Muay Thai កំពូលម្នាក់។ បន្ទាប់ពីវិស្សមកាលរបស់គាត់បានបញ្ចប់ គាត់ចង់ជិះយន្តហោះទៅអូស្ត្រាលីជាមួយមិត្តអ៊ីតាលី (Marco) និងបង្រៀន Muay Thai នៅទីនោះមួយរយៈ។ ពួកគេជិះតាក់ស៊ីទៅអាកាសយានដ្ឋានបាងកក ប៉ុន្តែត្រូវបានប៉ូលីសបញ្ឈប់នៅតាមផ្លូវ។ ជាមួយគ្នានេះដែរ រកឃើញថ្នាំញៀនហេរ៉ូអ៊ីន ៧៤៨ ក្រាមក្នុងរថយន្តរបស់លីនដា និងបងប្អូនជីដូនមួយរបស់នាង ឈ្មោះ សាម៉ន (សាម៉ាន់)។ ប៉ូលីសបានសង្ស័យថា Machiel ចង់រត់ពន្ធគ្រឿងញៀនទៅប្រទេសអូស្ត្រាលី ប៉ុន្តែនៅពេលដែល Machiel និង Marco ត្រូវបានចាប់ខ្លួន ពួកគេរកមិនឃើញថ្នាំញៀនទេ។ អ្នកទាំងពីរបដិសេធថា ពួកគេគ្មានពាក់ព័ន្ធនឹងគ្រឿងញៀនទេ។ Linda និង Samarn បានសារភាពថាមានកំហុស ប៉ុន្តែប្រាប់ប៉ូលីសថា Machiel និង Marco មិនមានជាប់ពាក់ព័ន្ធអ្វីទាំងអស់នោះទេ។
ក្នុងអំឡុងពេលឃុំខ្លួនបណ្តោះអាសន្ន លោក Machiel ភាគច្រើនរស់នៅក្នុងពន្ធនាគារ Klong Prem ហើយត្រឹមតែរយៈពេលប្រហែលប្រាំឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ នៅថ្ងៃទី 11 ខែមីនា ឆ្នាំ 2002 តើគាត់ស្តាប់សាលក្រមរបស់តុលាការដែរឬទេ៖ Machiel និង Marco ត្រូវបានគេរកឃើញថាគ្មានកំហុស។ Marco ត្រូវបានដោះលែងឱ្យនៅក្រៅឃុំ ហើយស្ទើរតែភ្លាមៗបានភៀសខ្លួនចេញពីប្រទេស។ ជាអកុសលសម្រាប់ Machiel គាត់មិនត្រូវបានដោះលែងឱ្យនៅក្រៅឃុំទេ ព្រោះកាលពីដើមឆ្នាំនោះ ជនជាតិហូឡង់ពីរនាក់ដែលត្រូវបានឃុំខ្លួនពីបទល្មើសគ្រឿងញៀនបានភៀសខ្លួនចេញពីប្រទេសថៃ ខណៈដែលត្រូវបានដោះលែងឱ្យនៅក្រៅឃុំ។ រដ្ឋអាជ្ញាសាធារណៈប្តឹងឧទ្ធរណ៍ប្រឆាំងនឹងការលើកលែងទោស ហើយ Machiel ត្រូវរង់ចាំរហូតដល់ថ្ងៃទី 31 ខែតុលា ឆ្នាំ 2003 សម្រាប់សេចក្តីសម្រេចថ្មីមួយ។ លើកនេះដោយផ្អែកលើភស្តុតាងនិងសេចក្តីថ្លែងការណ៍ដូចគ្នានោះគាត់ត្រូវបានរកឃើញថាមានកំហុសនិងទទួលបានការកាត់ទោសមួយជីវិត។ ដោយសារ Machiel មិនបានសារភាពកំហុស គាត់នឹងមិនទទួលបានការកាត់ទោសពីតុលាការទេ។
ដូច្នេះ Machiel ត្រូវបានផ្ទេរទៅ Bang Kwang ដែលជាគុកសម្រាប់អ្នកទោសរយៈពេលវែង។ សាលក្រមគឺមិននឹកស្មានដល់ទាំងស្រុង ហើយ Machiel សម្រេចចិត្តប្តឹងឧទ្ធរណ៍ទៅតុលាការនិងតតាំងសាលក្រម។ នៅថ្ងៃទី 1 ខែមេសា ឆ្នាំ 2005 សន្ធិសញ្ញាថ្មីមួយនឹងចូលជាធរមានរវាងប្រទេសហូឡង់ និងប្រទេសថៃ៖ WOTS, Transfer of Execution of Criminal Sentences Act។ នេះចែងថាអ្នកទោសអាចត្រូវបានផ្ទេរទៅប្រទេសកំណើតរបស់ពួកគេបន្ទាប់ពីរយៈពេលជាក់លាក់មួយដើម្បីបម្រើការនៅសល់នៃការកាត់ទោសរបស់ពួកគេ។ ពេលនេះ Machiel មានការសង្ស័យ ប្រសិនបើគាត់ចង់ទៅប្រទេសហូឡង់ គាត់នឹងត្រូវដកបណ្តឹងឧទ្ធរណ៍របស់គាត់ចេញ ហើយវាស្មើនឹងការសារភាពកំហុស។ វាជាជម្រើសដ៏លំបាក ប៉ុន្តែគាត់សម្រេចចិត្តតស៊ូបន្ត។
នៅថ្ងៃទី 17 ខែមីនា ឆ្នាំ 2006 ការវិនិច្ឆ័យលើការកាត់ទោសរបស់គាត់ត្រូវបានបញ្ជូន ហើយគាត់បានដឹងថាការផ្តន្ទាទោសរបស់គាត់បានជាប់។ បន្ទាប់មក Machiel ជ្រើសរើសដើម្បីកោះហៅសន្ធិសញ្ញា WOTS និងជាជនជាតិហូឡង់ដំបូងគេនៅក្នុងប្រទេសថៃដែលស្នើសុំការផ្ទេរ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ តុលាការរបស់ប្រទេសហូឡង់កំពុងរារាំងដោយសារតែ Machiel នឹងត្រូវបានដោះលែងភ្លាមៗនៅក្រោមច្បាប់របស់ប្រទេសហូឡង់ ហើយគេមានការភ័យខ្លាចថា នេះនឹងត្រូវបានចាត់ទុកថាជាការប្រមាថដល់អាជ្ញាធរថៃ ហើយនឹងធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ផលប្រយោជន៍របស់អ្នកជាប់ឃុំជនជាតិហូឡង់ផ្សេងទៀត។ ក្រសួងយុត្តិធម៌ជឿជាក់ថា វាជាការប្រសើរសម្រាប់គាត់ក្នុងការដាក់សំណើសុំលើកលែងទោស។ តាមការទទូចរបស់សមាជិកសភា Boris Dittrich រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងយុត្តិធម៌ Donner ធ្វើអន្តរាគមន៍ និងណែនាំមន្ត្រីរបស់គាត់ឱ្យដំណើរការសំណើផ្ទេរទៅប្រទេសហូឡង់។ បន្ទាប់ពីនីតិវិធី និងការពន្យារពេលផ្សេងៗ លោក Machiel បានទទួលការអនុញ្ញាតពីអាជ្ញាធរថៃ ឱ្យទៅប្រទេសហូឡង់ នៅថ្ងៃទី ១៥ ខែធ្នូ ឆ្នាំ ២០០៦។ វាមិនទាន់ដល់ដើមឆ្នាំ 15 ដែលគាត់បានមកដល់ Schiphol ដោយសម្ងាត់ ហើយបានជួបជុំជាមួយឪពុកម្តាយ និងកូនស្រីពីរនាក់របស់គាត់ ដែលពេលនោះគាត់មានអាយុជិតដប់ពីរឆ្នាំ។ ទីបំផុតឥតគិតថ្លៃ!
ជីវិតក្នុងគុកថៃ
រឿងរ៉ាវរបស់អតីតទណ្ឌិតទាំងបីនាក់ មានមូលដ្ឋានស្រដៀងគ្នា។ ពួកគេពិតជាគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ និងស្រើបស្រាល ហើយបង្ហាញថា ជីវិតនៅក្នុងពន្ធនាគារថៃពិតជាមិនរីករាយឡើយ។ ពួកគេនិយាយអំពីការបង្ហាញខ្លួននៅស្ថានីយប៉ូលិសដោយមិនមានមេធាវី និងត្រូវបានគេសួរចម្លើយជាភាសាអង់គ្លេសដែលខូចឬមិនដូច្នេះទេ។ ការមានឯកសារថៃដាក់នៅក្រោមច្រមុះរបស់អ្នកដោយមានពាក្យបញ្ជាថា "អ្នកចុះហត្ថលេខា" ដែលការបដិសេធមិនចុះហត្ថលេខាមិនត្រូវបានគេកោតសរសើរឡើយ។ ផ្ទេរក្នុងឡានដែលមានទ្រុងដែកនៅខាងក្រោយពីប៉ុស្តិ៍ប៉ូលីសទៅពន្ធនាគារពិតប្រាកដ។ ច្រកចូលនៅទីនោះ ដែលអ្នកទោសគ្របសង្កត់អ្នក ហើយយករបស់របរចុងក្រោយរបស់អ្នក។
ស្ទីលម៉ូដសក់ពន្ធនាគារជាកាតព្វកិច្ចនៃសក់ខ្លីដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាច (ប្រឆាំងនឹងចៃក្បាល) ។ ពន្ធនាគារចង្អៀតដែលផ្ទុកមនុស្សច្រើនជាងពីរដងនៃចំនួនមនុស្សច្រើនជាងសមត្ថភាពអតិបរមា។ បេតុង ថ្ម និងដែក។ កោសិកាដែលមើលទៅដូចជាទ្រុងសត្វ Spartan ។ អ្នកត្រូវលាងសម្អាតដោយទឹកកខ្វក់ពីទន្លេបង្គន់គឺគ្មានអ្វីក្រៅពីរន្ធនៅជាន់បេតុងនៅពីក្រោយជញ្ជាំងទាប។ គ្មានភាពឯកជនអ្វីទាំងអស់ ប៉ុន្តែក្លិនស្អុយ និងការរំខានរបស់សត្វកន្លាត ឬសត្វល្អិតដទៃទៀត។ ក្លិនញើស។ កង្វះអនាម័យប៉ះពាល់ដល់មនុស្សស្ទើរតែគ្រប់គ្នាដែលទទួលរងពីជំងឺស្បែកឬលក្ខខណ្ឌផ្សេងទៀត។ ការថែទាំវេជ្ជសាស្រ្តដែលច្រើនតែតិចជាងថ្នាំអាស្ពីរីនពីរបីនាក់ អ្នកជំងឺដែលស្លាប់យឺតៗស្រែកដោយការឈឺចាប់។ ថ្នាំពិតប្រាកដអាចទទួលបានជាមួយនឹងវេជ្ជបញ្ជារបស់វេជ្ជបណ្ឌិត ហើយត្រូវតែរៀបចំតាមរយៈស្ថានទូត ប៉ុន្តែនេះអាចចំណាយពេលច្រើនសប្តាហ៍យ៉ាងងាយស្រួល។ ឬអ្នកផ្ទេរប្រាក់មួយចំនួនដោយសម្ងាត់ទៅឱ្យអ្នកយាម ដើម្បីទទួលបានថ្នាំតាមវិធីផ្សេង។
អ្នកជួបប្រទះនឹងអ្នកទោសស្គមស្គាំង អាហារដែលមានខ្ទិះឆ្អិន ពីអ្វីដែលធ្លាប់ជាអង្ករ ជាមួយនឹងបំណែកនៃអ្វីមួយដែលឆ្លងកាត់ពណ៌បៃតង ឬសាច់។ អ្នកដែលមានលុយទិញម្ហូបពីអ្នកទោសដែលធ្វើម្ហូបដោយខុសច្បាប់។ អ្នកណាដែលមានទំនាក់ទំនងជាមួយគ្រួសារ មិត្តភ័ក្តិ ឬស្ថានទូតអាចទទួលបានអាហារ និងអាហារផ្សេងៗតាមរយៈមធ្យោបាយនេះ ហើយមានប្រាក់ដាក់ចូលក្នុងគណនីពន្ធនាគារផ្ទាល់ខ្លួន។ ជំនួយហិរញ្ញវត្ថុភាគច្រើនដែលផ្តល់ដោយស្ថានទូតត្រូវតែសងវិញ។
ពន្ធនាគារជាសង្គមមួយដែលអ្នកមានទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះដើម្បីរស់។ ពិភពលោកពោរពេញដោយឋានានុក្រម ដែលគ្មានអ្វីត្រូវបានអនុញ្ញាត ប៉ុន្តែអ្វីគ្រប់យ៉ាងគឺអាចធ្វើទៅបាន ក្នុងតម្លៃមួយ... កន្លែងដែលអ្នកបាត់បង់មនុស្សជាតិ និងសេចក្តីថ្លៃថ្នូររបស់អ្នក កន្លែងដែលអ្នកត្រូវតែតឹងតែង ប្រសិនបើអ្នកមិនចង់បំផ្លាញ។ ដេកលើឥដ្ឋ ខ្ចប់យ៉ាងតឹង ហើយត្រូវទិញពូកស្តើង និងភួយដោយខ្លួនឯង។ ជាផ្លូវការ លុយត្រូវបានហាមឃាត់នៅក្នុងជញ្ជាំងពន្ធនាគារ ប៉ុន្តែអ្នកដែលទទួលលុយពីខាងក្រៅតាមរយៈគ្រួសារ ឬប្រទេសកំណើតអាចទិញរបស់របរគ្រប់ប្រភេទដែលធ្វើឱ្យការជាប់ឃុំកាន់តែអាចទ្រាំទ្របាន។ ឆ្មាំក៏បិទភ្នែកផងដែរ អាចផ្តល់ឱ្យអ្នកនូវឯកសិទ្ធិ និងរត់ពន្ធអ្វីមួយចូលទៅក្នុង ឬចេញពីពន្ធនាគារ ដរាបណាអ្នកបង់ប្រាក់សម្រាប់វា។ ទោះបីជាមានការបោសសំអាតជាប្រចាំ ហើយអ្នកអាចបាត់បង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលត្រូវបានប្រមូលដោយខ្ជាប់ខ្ជួន។ បន្ទាប់ពីការបោសសម្អាតបែបនេះ វត្ថុជាច្រើនដែលរឹបអូសបានអាចត្រូវបានទិញមកវិញក្នុងតម្លៃមួយ។
ការច្រេះ និងក្រុមអ្នកទោសតូចៗជួយគ្នាទៅវិញទៅមក គឺជាបទដ្ឋាន។ មិត្តម្នាក់ដែលអ្នកអាចទុកចិត្ត ឬគិតថាអ្នកអាចទុកចិត្តបាន។ កន្លែងដែលគ្រប់គ្នាតាមដានគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយមនុស្សប្រាប់គ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងការព្យាយាមរកពិន្ទុជាមួយសន្តិសុខ។ អ្នកណាដែលចាប់បានពីបទល្មើសមួយចំនួននឹងត្រូវផ្ដន្ទាទោស។ ហើយពេលខ្លះការដាក់ទណ្ឌកម្មទាំងនោះមិនកុហកទេ៖ ការឃុំខ្លួនតែម្នាក់ឯងជាច្រើនសប្តាហ៍នៅក្នុងទ្រុងដ៏ខ្មៅងងឹត វាយនឹងចំបើងរបស់អេស្ប៉ាញ វាយនឹងដំបង ដែលអាចឬមិនបណ្តាលឱ្យបាក់ឆ្អឹង ឬត្រូវឈរពេញទំហឹង។ ព្រះអាទិត្យពេញមួយថ្ងៃ.. ភាពអាម៉ាស់ និងឈឺចាប់ខ្លាំងចំពោះអ្នកដែលមិនចង់ស្តាប់ត្រឹមត្រូវ ឬគ្មានសំណាងក្លាយជាអ្នកសម្លុត។ ទោះបីជាគួរកត់សម្គាល់ថាមិនមែនឆ្មាំទាំងអស់សុទ្ធតែបែបនេះទេ ហើយអ្នកទោសបង្កើតទំនាក់ទំនងល្អជាមួយពួកគេខ្លះ។
បទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនen
អ្នកនិពន្ធទាំងបីបញ្ជាក់ថា ជាមួយនឹងភាពអស់សង្ឃឹមនេះ វាពិតជាមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ក្នុងការព្យាយាមរក្សាភាពវិជ្ជមាន និងមានអ្វីដែលត្រូវធ្វើ ការរំខាន។ ព្រោះអ្នកដែលបោះបង់ក្តីសង្ឃឹមមិនអាចទ្រាំទ្រនឹងការជាប់គុករាប់ឆ្នាំនោះទេ។
ជាឧទាហរណ៍ Sandra អាចធ្វើការនៅក្នុងហាងនំប៉័ងនៅក្នុងពន្ធនាគាររបស់ស្ត្រី ហើយដែលផ្តល់នូវការរំខាន។ ការផ្ទេរទៅប្រទេសកំណើតរបស់នាងមានន័យថាមានភាពប្រសើរឡើងក្នុងជីវភាព ប៉ុន្តែបុគ្គលិកមិនមានបទពិសោធន៍ថា Sandra ខុសពីប្រទេសថៃទេ៖ ឆ្មាំខ្លះមានភាពរួសរាយរាក់ទាក់ ភាគច្រើនមិនចាប់អារម្មណ៍អ្វីទាំងអស់ ហើយខ្លះទៀតសោកសៅ និងអាក្រក់។ នាងមានការខកចិត្តដែលនាងបានបញ្ចប់នៅក្នុងពន្ធនាគារផ្សេងៗនៅក្នុងប្រទេសរបស់នាង ហើយត្រូវបានហ៊ុំព័ទ្ធដោយមនុស្សដែលត្រូវបានផ្តន្ទាទោសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរបំផុតសម្រាប់ឧក្រិដ្ឋកម្មធ្ងន់ធ្ងរបំផុត។ នាងមិនដែលទទួលទោសធ្ងន់ធ្ងរបែបនេះចំពោះបទឧក្រិដ្ឋនៅក្នុងប្រទេសរបស់នាងទេ ហេតុអ្វីបានជានាងត្រូវដាក់ឱ្យស្ថិតក្រោមរបបដ៏ឃោរឃៅបែបនេះ? នាងមិនមានពាក្យល្អដើម្បីនិយាយអំពីវាទេ។ ក៏ Sandra និងគ្រួសាររបស់នាងសប្បាយចិត្តជាមួយអាជ្ញាធរអង់គ្លេសដែលសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើភាពស្ងៀមស្ងាត់នៃការទូតស្ងាត់ៗ ដែលមានន័យថា Sandra មិនដឹងថាតើនិងនៅពេលណាដែលមានការរំពឹងទុកនៃការដោះលែងឆាប់។ លុះត្រាតែឪពុកម្តាយធុញទ្រាន់ និងទាក់ទងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ទើបបាល់ចាប់ផ្តើមវិល។ ហើយជាមួយនឹងលទ្ធផល ស្រាប់តែមានវឌ្ឍនភាពនៅក្នុងករណីរបស់នាង និងការរំពឹងទុកនៃការដោះលែង។ នៅពេលដែលចេញពីពន្ធនាគារ Sandra អង្គុយក្នុងគណៈកម្មាធិការមួយដើម្បីកែលម្អលក្ខខណ្ឌនៃអ្នកជាប់ឃុំ ហើយសង្ឃឹមថានឹងធ្វើឱ្យអ្វីៗប្រសើរឡើង។ ប៉ុន្តែក្រោមសម្ពាធពីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយអង់គ្លេស ដែលយល់ថារឿងអាស្រូវដែលអតីតទណ្ឌិតម្នាក់ទទួលបានសំណងពីរតនាគារសម្រាប់សេវាទាំងនេះ នាងត្រូវចាកចេញ។
Pedro ចាប់ផ្តើមសរសេរសំបុត្រ ហើយដូច្នេះទទួលបានការឆ្លើយតប និងអំណោយចាំបាច់ពីក្រុមហ៊ុន និងមនុស្សផ្សេងៗដែលមានប្រយោជន៍សម្រាប់គាត់។ រហូតដល់ឆ្នាំ ២០០៣ មានមនុស្សម្នាក់មកពីសេវាសាកល្បងបានមកជាលើកដំបូង ហើយប្រាប់គាត់ថា គេមិនដឹងថាគាត់ជាប់គុកនៅទីនោះទេ។ មន្ត្រីសាកល្បងនេះសួរថាតើ Pedro អាចនឹងចង់ធ្វើការពិតខ្លះដែរឬទេ? Pedro មិនឃើញចំណុចនៅក្នុងនោះ ហើយសុំម៉ាស៊ីនអង្គុលីលេខទេ គាត់ត្រូវបានគេប្រាប់ថាវានឹងពិបាក ប៉ុន្តែពួកគេនឹងព្យាយាម។ បន្ទាប់ពីពីរបីខែ រឿងនោះមកដល់ ប៉ុន្តែមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតដោយសន្តិសុខទេ ហើយទីបំផុត Pedro នឹងមិនទទួលបានដៃរបស់គាត់នៅលើម៉ាស៊ីននោះទេ។ តាមទស្សនៈរបស់គាត់ សេវាសាកល្បងគឺគ្មានតម្លៃទេ ហើយគាត់ជឿថាអ្នកត្រូវបានចាត់តាំងដោយខ្លួនឯង ហើយមិនគួររំពឹងថាភ្នាក់ងារនឹងធ្វើអ្វីសម្រាប់អ្នកនោះទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់ពេញចិត្តនឹងស្ថានទូតហូឡង់ និងជាពិសេស Wilma ដែលមកលេងជារៀងរាល់ខែ និងរៀបចំវ៉ែនតាឱ្យគាត់ ក្នុងចំណោមរបស់ផ្សេងៗទៀត។
Machiel ទទួលបានដំណើរទស្សនកិច្ចពីសេវាសាកល្បងជារៀងរាល់ខែ ហើយកោតសរសើរយ៉ាងខ្លាំង ប៉ុន្តែគាត់មិនសូវពេញចិត្តចំពោះស្ថានទូតហូឡង់ ដែលតាមគំនិតរបស់គាត់ធ្វើតិចតួច។ ឪពុកម្តាយរបស់គាត់ក៏មានការខកចិត្តផងដែរ៖ ជាច្រើនដង ស្ថានទូតមិនគោរពកិច្ចព្រមព្រៀង ឬធ្វើខុសលើឯកសារ ដែលគំរាមកំហែងដល់ការបំផ្លាញការចូលពន្ធនាគារដោយម្តាយរបស់ Machiel ។ ពួកគេទទួលស្គាល់កំហុសទាំងនេះនៅស្ថានទូត ប៉ុន្តែមិនមានការសុំទោសទេ ហើយនេះជាការខកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងសម្រាប់ក្រុមគ្រួសារ។ ឯកអគ្គរដ្ឋទូតមុន ខេមរ័រ (២០០០-២០០៤) មិនបានលើកដៃសំពះទាល់តែសោះ ស្ទើរតែមិនទាក់ទងគ្នា និងមិនបានជួបដោយរាក់ទាក់។ ប៉ុន្តែ Machiel និងក្រុមគ្រួសារមានការពេញចិត្តជាខ្លាំងចំពោះឯកអគ្គរដ្ឋទូតក្រោយគឺ Marres (2000-2004): គាត់ធ្វើឱ្យមានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង ហើយពេលវេលាទំនាក់ទំនងជាច្រើនគឺល្អធម្មតា។ ក្រសួងយុត្តិធ៌ម មិនសូវពេញចិត្តចំពោះរឿងនេះទេ ប៉ុន្តែឯកអគ្គរដ្ឋទូតថាខ្លួនគាត់ជាអ្នកកំណត់ពីទំហំដែលគាត់មានទំនាក់ទំនងជាមួយគ្រួសារគួច។ ឪពុកម្តាយរបស់ Machiel មិនសប្បាយចិត្តនឹងប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌ទេ ការទាក់ទងគឺគ្រាន់តែតាមសំបុត្រប៉ុណ្ណោះ ហើយមន្ត្រីសំណុំរឿងមិនមានបំណងចង់ទាក់ទងតាមទូរស័ព្ទទេ។ ការឆ្លើយតបរបស់អាជ្ញាធរ និងមន្ត្រីផ្សេងៗជាញឹកញាប់ថាពួកគេ«ដឹង» ហើយ«ករណីកំពុងត្រូវបានចាត់ការ» ប៉ុន្តែមិនមានការបញ្ជាក់បន្ថែមទៀតឡើយ។ មន្ត្រីបញ្ជាក់ពីសារៈសំខាន់នៃការទូតស្ងប់ស្ងាត់។ វាហាក់ដូចជាមិនមានភាពជឿនលឿនក្នុងសំណុំរឿងនេះទេ ហើយអ្វីៗទាំងអស់នេះធ្វើឱ្យគ្រួសារមានភាពមិនច្បាស់លាស់ច្រើន។
ទីបំផុត
អ្នកនិពន្ធជឿជាក់ថា នៅប្រទេសថៃ ការជាប់គុកក្នុងបទឃាតកម្មពិតជាល្អប្រសើរជាងគ្រឿងញៀន៖ ការកាត់ទោសច្រើនតែទាប ហើយអ្នកមានឱកាសកាត់បន្ថយទោស ឬលើកលែងទោសបានល្អជាង។ Sandra និង Pedro សរសេរថា ពួកគេមិនដែលគិតថាតើការកាត់ទោសឧក្រិដ្ឋកម្មគ្រឿងញៀនក្នុងប្រទេសថៃមានកម្រិតណា ហើយស្ថានភាពពន្ធនាគារថៃអាក្រក់ប៉ុណ្ណា។ ពួកគេក៏ទទួលស្គាល់ថា ពួកគេពិតជាល្ងង់ខ្លៅបំផុត ហើយគ្មាននរណាម្នាក់គួរឆោតល្ងង់ក្នុងការចូលរួមក្នុងការរត់ពន្ធគ្រឿងញៀននោះទេ។ វាមិនងាយស្រួលទាល់តែសោះក្នុងការរកប្រាក់ ហើយផលវិបាកគឺមិនអាចគណនាបាន។ ជីវិតអ្នកនឹងរញ៉េរញ៉ៃទាំងស្រុង ហើយវាពិតជាមិនសមសោះ!
សូមមើលផងដែរ៖
- អំពីស្ថានភាពសោកសៅនៃពន្ធនាគារថៃ៖ https://www.thailandblog.nl/achtergrond/de-erbarmelijke-staat-van-thaise-gevangenissen/
- ជីវប្រវត្តិអ្នកទោសក្នុងជួរដេកស្លាប់ជនជាតិថៃ៖ https://www.thailandblog.nl/achtergrond/laatste-biecht-executiekamer-autobiografie-drugshandelaar/
ប្រភព:
— នៅ Bangkok Hilton, Sandra Gregory។ អ្នកបោះពុម្ពផ្សាយ៖ Arena (2003) លេខ ISBN 9789069744841។ បោះពុម្ពដំបូងជាភាសាអង់គ្លេសក្រោមចំណងជើងថា “បំភ្លេចអូនមានកូនស្រី”។
- ការកាត់ទោសមួយជីវិតនៅប្រទេសថៃ Pedro Ruijzing ។ អ្នកបោះពុម្ពផ្សាយ៖ De Fontein (2004), ISBN 9789026122156
- ដប់ឆ្នាំនៅពីក្រោយរបារថៃ Machiel Kuijt ។ អ្នកបោះពុម្ពផ្សាយ៖ BZZTôH (2007), ISBN 9789045305929
- https://www.ad.nl/binnenland/machiel-kuijt-ook-in-nederland-vervolgd-om-drugssmokkel~a3d91af4/
NB:
* គុកខ្លងព្រែម ដែល Sandra និង Machiel បានបញ្ចប់ ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា ឡាត យ៉ាវ / ឡាដ យ៉ាវ ( ลาด យ៉ាវ ឡាត ចាវ ) ។ ពន្ធនាគារស្ត្រីនៅទីនោះជួនកាលគេហៅថា Bangkok Hilton។
**Linda ជាឈ្មោះដែលនាងប្រើនៅប្រទេសហូឡង់ ឈ្មោះថៃរបស់នាងគឺ Sanguan Pramoonchakka។ អ្នកអាចនឹងសរសេរនោះថាជា สงวนจักร ប៉ុន្តែការបកប្រែឈ្មោះមកវិញគឺពិបាកណាស់។ លីនដា និងបងប្អូនជីដូនមួយរបស់នាងត្រូវបានជាប់គុក ៣៣ ឆ្នាំ។ វាត្រូវបានគេណែនាំថា Linda អាចនឹងបោះបង់សញ្ជាតិថៃរបស់នាងក្នុងការប៉ុនប៉ងទាមទារផ្ទេរទៅប្រទេសហូឡង់។ ជាអកុសល ខ្ញុំមិនអាចរកឃើញរបាយការណ៍របស់ហូឡង់ ឬថៃ អំពីរបៀបដែលការចាប់នាងទៅ។ ផ្ទុយពី Pedro's សៀវភៅ Machiel ក៏ពិភាក្សាអំពីដំណើរនៃព្រឹត្តិការណ៍នៅទីនេះក្នុងប្រទេសហូឡង់ផងដែរ ប៉ុន្តែបានបញ្ចប់ភ្លាមៗ។
លើកលែងតែមនុស្សមួយចំនួនដែលស្រវឹងស្រា ឬធ្វើសកម្មភាពក្រោមការបង្ខិតបង្ខំ ('ខ្ញុំដឹងថាគ្រួសារអ្នករស់នៅទីណា') ឬមានការភ្ញាក់ផ្អើលនៅក្នុងប្រទេសថៃជាមួយនឹងកញ្ចប់មួយពីប្រទេសហូឡង់ដែលមានផ្ទុកគ្រឿងញៀន (ដែលបានកើតឡើងចំពោះស្ត្រីជនជាតិហូឡង់នៅលើកោះមួយ ) ខ្ញុំមិនអាណិតអ្នករត់ពន្ធគ្រឿងញៀនពិតប្រាកដទេ ដែលដឹកជញ្ជូនសារធាតុញៀននោះយកលុយ រួចចាប់បាន។
ភាគច្រើនត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយអំពីពន្ធនាគារថៃ ដែលមិនមែនជាសណ្ឋាគារលំដាប់ផ្កាយ លើកលែងតែពន្ធនាគារសម្រាប់អតីតអាជ្ញាធរនយោបាយ និងកន្លែងដែលអ្នកត្រូវបានគេចាត់ទុកដូចជាកខ្វក់។ ការថែទាំសុខភាពមានកម្រិតស្តង់ដារ លុះត្រាតែប្រមុខរដ្ឋ ឬរដ្ឋមន្ត្រីរបស់អ្នកសម្របសម្រួល ដូចជា Johan van L. និង Machiel K.
វាច្បាស់ណាស់កាលពី 20 ឆ្នាំមុនដែលខ្ញុំបានអានរបាយការណ៍នៃកិច្ចប្រជុំរបស់ប្រធានពន្ធនាគារ ហើយម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេបានអួតថាគាត់មានតម្លៃថែទាំសុខភាពទាបបំផុតសម្រាប់អ្នកទោសម្នាក់។ សន្មតថា ប៉ារ៉ាសេតាមុលមួយប្រអប់ 'ល្អសម្រាប់ជំងឺទាំងអស់'... នោះហើយជារបៀបដែលប្រទេសថៃគិតអំពីអ្នកទោសរបស់ខ្លួន។
នៅក្នុងរឿងរបស់ Sandra ការកំណត់ពេលវេលាគឺមិនត្រឹមត្រូវ។ ចាប់ខ្លួននៅឆ្នាំ 1993 កាត់ទោសបីឆ្នាំក្រោយមកនៅឆ្នាំ 2006 ផ្ទេរទៅចក្រភពអង់គ្លេសនៅឆ្នាំ 1997 និងត្រូវបានលើកលែងទោសនៅឆ្នាំ 2000 ។
អូ៎ នោះគួរតែជាឆ្នាំ 1996 ជំនួសឱ្យឆ្នាំ 2006។ ប្រហែលជាអ្នកកែសម្រួលអាចកែសម្រួលវាបាន។ ទិដ្ឋភាពច្បាស់ Erik ។
“អ្នកនិពន្ធជឿថានៅប្រទេសថៃពិតជាល្អជាងក្នុងការជាប់ពន្ធនាគារក្នុងបទឃាតកម្មជាជាងគ្រឿងញៀន៖ ការកាត់ទោសច្រើនតែទាប ហើយអ្នកមានឱកាសកាត់បន្ថយទោសឬការលើកលែងទោសកាន់តែប្រសើរ។
ខ្ញុំមិនទាន់ប្រាកដអំពីរឿងនោះនៅឡើយទេ។ កាលពី ១,៥ ទៅ ២ឆ្នាំមុន យុវជន ៥នាក់ ដែលទាត់អ្នកលក់ដូរតាមផ្លូវដល់ស្លាប់ ត្រូវបានកាត់ទោសឲ្យជាប់ពន្ធនាគារអស់មួយជីវិត។
Chris ឃាតកម្មច្រើនតែជាប់គុកអស់មួយជីវិត ហើយឧក្រិដ្ឋកម្មគ្រឿងញៀនច្រើនតែមានទោសប្រហារជីវិត។ បើនិយាយទាក់ទងគ្នាប៉ុន្មានខ្ញុំមិនប្រាកដទេ។ ចំពោះទោសប្រហារជីវិតដោយសារគ្រឿងញៀន សូមមើលរឿងខាងលើ ដែលខ្ញុំបានបកប្រែពីភាសាថៃ 'ជីវប្រវត្តិបុរសថៃម្នាក់ត្រូវបានកាត់ទោសប្រហារជីវិត' ពីបទជួញដូរគ្រឿងញៀន។ គាត់ត្រូវបានគេលើកលែងទោសពីរបីដង ហើយឥឡូវនេះប្រហែលជាមានសេរីភាពហើយ។ នៅតែមានមនុស្សរាប់រយនាក់នៅលើជួរមរណៈ ដែលជារឿយៗរង់ចាំជាច្រើនឆ្នាំសម្រាប់ការលើកលែងទោសជាលើកដំបូង។
https://www.foxnews.com/world/death-sentence-upheld-former-thai-principle-convicted-killing-3-people-including-toddler
https://www.thailandnews.co/2017/12/7-convicted-murder-disabled-bread-vendor/
https://www.khaosodenglish.com/news/crimecourtscalamity/courts/2016/07/12/lesser-charges-7-killing-disabled-vendor/
បាទ អ្នកស្គាល់ពាក្យអាមេរិកថា កុំធ្វើបទឧក្រិដ្ឋ បើអ្នកធ្វើមិនបានពេលវេលា។ ខ្ញុំក៏មានការអាណិតអាសូរបន្តិចដែរចំពោះអ្នកដែលរត់ពន្ធថ្នាំញៀនដោយចេតនា។
គ្រឿងញៀនគឺជាបញ្ហាចម្បងមួយតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ ហើយការពិតដែលថាប្រជាជននៅប្រទេសហូឡង់មានភាពធូររលុងចំពោះបញ្ហានេះ មិនបានផ្លាស់ប្តូរការពិតដែលថានៅអាស៊ីជាធម្មតាផ្តល់ការកាត់ទោសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរនោះទេ។
នៅប្រទេសសិង្ហបុរី ទោសប្រហារជីវិតនៅតែត្រូវដាក់សម្រាប់ការរត់ពន្ធគ្រឿងញៀន។ ក្នុងឆ្នាំ ១៩៩៤ លោក Van Damme ត្រូវបានព្យួរកពីបទរត់ពន្ធគ្រឿងញៀន។ នៅឆ្នាំ 1994 ជនជាតិហូឡង់ម្នាក់ (អឹង គិមសឿ) ត្រូវបានក្រុមបាញ់ប្រហារនៅប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ី… ដូច្នេះខ្ញុំចង់និយាយថា នៅឱ្យឆ្ងាយពីគ្រឿងញៀននៅអាស៊ី…