បែលហ្ស៊ិក "ស្ពានឆ្លងកាត់ផ្លូវដែលមានបញ្ហា"

បែលហ្ស៊ិក "ស្ពានឆ្លងកាត់ផ្លូវដែលមានបញ្ហា" (Nut Witchuwatanakorn / Shutterstock.com)

ស្ពានមិត្តភាពថៃ-បែលហ្ស៊ិក ដែលធ្លាប់សាងសង់ឡើងដើម្បីបន្ធូរបន្ថយការកកស្ទះនៅលើផ្លូវ Rama IV ក្នុងទីក្រុងបាងកក មានប្រវត្តិសាស្ត្រចម្រុះពណ៌។ Jumpol Sumpaopol នៃរដ្ឋបាលក្រុងបាងកក មានមោទនភាពរំលឹកពីរបៀបដែលស្ពាននេះត្រូវបានសាងសង់។

លោក Jumpol នៅតែមើលឃើញនៅក្នុងស្ពាននូវកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាគំរូនៃសម័យកាល ដែលធ្វើឲ្យការសាងសង់ស្ពាននៅពេលយប់កាលពី 25 ឆ្នាំមុន ជាព្រឹត្តិការណ៍ដែលមិនអាចបំភ្លេចបាន។ ការសាងសង់ផ្លូវដើមប្រវែង ៣៩០ ម៉ែត្រ បន្ទាប់មកចំណាយពេលតិចជាង ១ (មួយ) ថ្ងៃ។ លោក Jumpol និយាយអំពីកិច្ចសហប្រតិបត្តិការ និងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការកម្រិតដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមករបស់រដ្ឋាភិបាលបែលហ្ស៊ិក អាជ្ញាធរថៃ និងសហគ្រិនដែលពាក់ព័ន្ធ ដែលបានធ្វើឱ្យការសាងសង់ស្ពាននេះអាចធ្វើទៅបានក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លី។

នៅឆ្នាំ 1986 លោក Jumpol ជាប្រធានផ្នែកមុខងារសាធារណៈនៅទីក្រុងបាងកក ដែលពេលនោះរដ្ឋាភិបាលដឹកនាំដោយឧត្តមសេនីយ៍។ នាយករដ្ឋមន្ត្រី។ Tinsulanonda ខ្នះខ្នែង​ដោះស្រាយ​លំហូរ​ចរាចរណ៍​ដែល​កកស្ទះ​នៅលើ​ផ្លូវ​ Rama IV ។ ពេល​នោះ​ទីក្រុង​បាងកក​មាន​ផ្លូវ​តិច​ជាង​ផ្លូវ​និង​គ្រឿង​បរិក្ខារ​ផ្សេង​ទៀត​ជាង​សព្វ​ថ្ងៃ។ មានតែផ្លូវហាយវេមួយចំនួនប៉ុណ្ណោះ ដូចជាផ្លូវពី Tha Ruea ទៅ Bang Na, Din Daeng និង Dao Khanong ខណៈដែលផ្លូវក្រវ៉ាត់ក្រុង Ratchadipisek ជុំវិញកណ្តាលទីក្រុងបាងកកមិនទាន់រួចរាល់នៅឡើយ។ ដំណោះស្រាយចំពោះបញ្ហាដែលមានស្រាប់នៅលើ Rama IV គឺមិនងាយស្រួលនោះទេ។

បន្ទាប់មក បែលហ្ស៊ិក គឺជាប្រទេសបរទេសដំបូងគេដែលមកជួយសង្គ្រោះ។ នៅប្រទេសបែលហ្ស៊ិក បំពង់ដែកជាច្រើននៅផ្លូវប្រសព្វត្រូវបានជំនួសដោយផ្លូវរូងក្រោមដី ហើយរដ្ឋាភិបាលថៃត្រូវបានសួរថាតើមានការចាប់អារម្មណ៍លើផ្នែកដែកនៃបំពង់បង្ហូរទឹកទាំងនោះដែលត្រូវប្រើជាបំពង់បង្ហូរម្តងទៀតនៅក្នុងប្រទេសថៃដែរឬទេ។ “ស្ពានដែកទាំងនោះនៅបែលហ្ស៊ិកត្រូវបានសាងសង់តាមរបៀបដែលពួកគេអាចសាងសង់បានយ៉ាងឆាប់រហ័ស ប៉ុន្តែក៏ត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងឆាប់រហ័សផងដែរ។ វា​ជា​បច្ចេកវិទ្យា​មួយ​ដែល​អាច​បង្កើត​បំពង់​បង្ហូរ​ទឹក​បាន​ក្នុង​រយៈពេល​ដ៏​ខ្លី​»​។

រដ្ឋាភិបាល​ថៃ​បាន​ទទួល​យក​សំណើ​នេះ ហើយ​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​សាងសង់​ផ្លូវ​កាត់​នៅ​ចំណុច​ប្រសព្វ​ Rama IV និង Sathon។ នៅប្រទេសបែលហ្សិក មនុស្សបានទៅធ្វើការ ហើយបំពង់បង្ហូរប្រេងមួយត្រូវបានរុះរើ ហៅថា "Viaduct Leopold" ។ ការជួសជុលខ្លះត្រូវធ្វើ ហើយផ្នែកខ្លះត្រូវបានពង្រឹងផងដែរ ដើម្បីទប់ទល់នឹងទម្ងន់របស់រថយន្តដឹកទំនិញទម្ងន់ 27 តោន ប៉ុន្តែនៅខែមករា ឆ្នាំ 1988 កប៉ាល់បានមកដល់ប្រទេសថៃជាមួយនឹងគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់។

ទន្ទឹមនឹងនោះ ការដ្ឋានដីចាំបាច់ត្រូវបានធ្វើនៅទីក្រុងបាងកក ដោយមានសសរគ្រឹះសម្រាប់ដំឡើងស្ពានបួនគន្លង ដែលត្រូវបានដាក់ឈ្មោះថា ស្ពានមិត្តភាពថៃ-បែលហ្ស៊ិក។

លោក Jumpol មានប្រសាសន៍ថា “យើងបានចាប់ផ្តើមសន្និបាតនៅថ្ងៃទី ២១ ខែមីនា ឆ្នាំ ១៩៨៨ វេលាម៉ោង ៤ និង ៣០ នាទីរសៀល ហើយការងារត្រូវបានបញ្ចប់មុនថ្ងៃត្រង់នៅព្រឹកបន្ទាប់” ។ លោក​បន្ត​ថា​៖ «​វា​ត្រូវ​ចំណាយ​ពេល​តែ ១៩ ម៉ោង​ប៉ុណ្ណោះ​ក្នុង​ការ​ប្រមូល​ផ្ដុំ​នេះ បើ​ទោះ​ជា​ការងារ​បន្ថែម​ដូចជា​ការ​ដំឡើង​បង្គោល​ភ្លើង ការ​ដំឡើង​ផ្លាក​សញ្ញា​ចរាចរណ៍ ការ​សាកល្បង​សមត្ថភាព​ផ្ទុក​របស់​ស្ពាន បាន​បង្កើន​រយៈពេល​សាងសង់​សរុប​ដល់ ៧២ ម៉ោង។ ស្ពាននេះមិនត្រឹមតែជានិមិត្តរូបនៃជំនួយពីរដ្ឋាភិបាលបែលហ្ស៊ិកប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជាសញ្ញានៃមិត្តភាពពីមន្ត្រីថៃ និងអ្នកជំនួញដែលចូលរួមក្នុងគម្រោងនេះផងដែរ។

សម្រាប់​គម្រោង​នេះ អាជ្ញាធរ​អគ្គិសនី​ថៃ និង​អាជ្ញាធរ​កំពង់ផែ​ថៃ បាន​ផ្តល់​រថយន្ត​ស្ទូច​ដែល​អាច​លើក​សម្ភារៈ​ទម្ងន់​ចន្លោះ​ពី ១៦០ ទៅ ២០០ តោន ក្រុមហ៊ុន​ពីរ​ផ្សេង​ទៀត គឺ Empire និង Sahachot Beton បាន​បញ្ជូន​អ្នក​បច្ចេកទេស និង​អ្នក​សាងសង់​ជាង ៣០០ នាក់​មក​ក្នុង​គម្រោង​នេះ ខណៈ ប៉ូលិស​ធានា​ឱ្យ​ដំណើរការ​រលូន​នៃ​ការងារ។ លោក ជម ប៉ូល គ្រប់គ្រងគម្រោងនេះក្នុងនាមសាលាក្រុង។

សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ស្ពាន​នេះ​លែង​បំពេញ​តាម​តម្រូវ​ការ​របស់​សម័យ​ហើយ។ មន្ត្រីបានសម្រេចចិត្តផ្តល់ឱ្យស្ពាននូវរូបរាងថ្មីបន្ទាប់ពីសេវាកម្មដ៏ស្មោះត្រង់អស់រយៈពេល 10 ឆ្នាំ និងដើម្បីជំនួសផ្នែកដែកដោយបេតុង ក្នុងចំណោមរបស់ផ្សេងៗទៀត។ ផ្ទៃលោហៈបានប្រែជារលោងបន្ទាប់ពីប្រើប្រាស់បានយូរ ហើយបេតុងត្រូវបានជ្រើសរើស ដែលធន់នឹងការទាមទារនៃចរាចរណ៍ផ្លូវថ្នល់នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។ បន្ទាប់ពីនោះ ស្ពានប្រវត្តិសាស្ត្រដែលមានអាយុកាលរាប់ទស្សវត្ស នឹងមានសម្រាប់ចរាចរណ៍ផ្លូវគោកម្តងទៀត។

ប្រភព៖ Bangkok Post