אתה חווה הכל בתאילנד (68)
(THIPPTY / Shutterstock.com)
כל זר, שמתאהב ביופייה תאילנדית, צריך להתמודד עם זה בשלב מסוים. לפחות, אם האהבה היא הדדית והקשר מתפתח לקשר רציני יותר או פחות. כשהגברת מתחילה לדבר על ביקור בכפר שלה בעיסאן כדי להכיר את האיש הטוב להורים, צריך להיזהר. אירוע חשוב עבורה, משהו בשבילו להדהים שוב על חיי איסאן.
Blogbeheerder Peter overkwam dat een flink aantal jaren geleden, schreef daar een verhaal over, dat mooi past in onze serie.
דלי לנזיר
Tijdens de tweede dag van mijn bezoek aan een Thais dorp in Isaan mocht ik mee naar de plaatselijke monnik. Het gezelschap dat zich richting monnik begaf, bestond uit een Thaise schone, haar ouders en een reuteltje kinderen. Dit alles gevolgd door een farang, die geen idee heeft wat er gaat gebeuren.
זה גם הדבר הנחמד בתאילנד, אתה אף פעם לא יודע מה הולך לקרות ואף אחד לא יטרח להסביר לך את זה. אז זו הפתעה בכל פעם.
De monnik woont op steenworp afstand. Een buurtmonnik dus. Zo’n haarloze monnik in doeken gewikkeld ziet er altijd indrukwekkend uit. Je krijgt automatisch respect voor hem. Het monnikencharisma straalt er mijlenver van af. Een monnik behoudt altijd zijn waardigheid, zelfs als hij gewoon nieuwsgierig is en vraagt waar die lange bleke farang vandaan komt. Niet dat ik zijn vraag begreep. Maar in het antwoord van mijn vriendin hoorde ik zoiets als “Ollan-t”. Nu kun je van de Thaise taal al geen soep maken, in Isaan spreken ze ook Lao of zelfs Khmer. Daarnaast hebben ze ook nog een eigen taal die ik voor het gemak, maar Isaans noem.
לצחוק חזק
הנזיר מהנהן כאילו הוא מאשר שאני מ"אולן-ט". אני לא מצפה שהוא למד איפה "אולן-ט" בבית הספר של הנזירים. כי תאילנדים חושבים שבכל מקרה תאילנד היא מרכז העולם. אבל נזיר יודע הכל. הוא קרוב יותר לבודהה מאשר אנו הנשמות הפשוטות.
De monnik zit op een verhoging als een Keizer op zijn troon. In kleermakerszit. Als ik de houten vlonder wegdenk, zweeft hij een stukje boven de grond. Ik ben altijd licht gespannen bij dergelijke belangrijke gebeurtenissen. Bang dat ik het verpruts. Dat ik iets vreselijk fout doe en de familie van schaamte moet verhuizen naar een ander dorp. Gelukkig zijn Thai geduldig en heb jij als onhandige farang veel krediet. Als je blundert dan gaan Thai hard lachen. Niet om jou uit te lachen, maar om je de mogelijkheid te geven je uit een hachelijke situatie te redden. Dat doe je dan door hard mee te lachen. De Thai lossen alles op met lachen of met geld (geld heeft wel een lichte voorkeur).
לא מנומס
למדתי כמה כללי משחק חשובים בעל פה. לעולם אל תכוון את רגליך אל נזיר. זה מאוד גס. להראות לנזיר בגאווה שזה עתה פיתחו את הנעליים שלך ב'ואן הארן', לכן די לא נוח.
אני שומר מקרוב על החברה שלי רק כדי להיות בטוח. כל עוד אני עושה קצת כמוה, זה אמור לעבוד. יש לחלוץ את הנעליים ואנחנו מתיישבים על המחצלת מול הבמה שבה הנזיר יושב. הרגליים לאחור, כמובן. זה יכול להתחיל. תחילה מקבל הנזיר מעטפה עם תכולה. כמו בכל מקום, אנשי דת משתגעים על כסף. עם הכסף הזה הם יכולים לעזור לאחרים, כמו עצמם. אחרי הכל, נזיר הוא רק אנושי.
דלי חום
Ook krijgt de oude monnik een emmer. Een emmer met inhoud. En dat fascineert me zo dat het zelfs de inspiratiebron vormt voor dit artikel. Die speciale monnikenemmers met inhoud koop je namelijk bij de plaatselijke HEMA. In die emmer zitten alledaagse zaken zoals oploskoffie, thee, noedels en wierookstokjes. Zaken die een monnik hard nodig heeft voor het eenvoudige monnikenbestaan. De bruine emmers zijn het goedkoopste, dus ook het populairste om weg te geven. Al vraag ik me af wat een monnik met zoveel bruine emmers moet.
ואז זה באמת מתחיל. הנזיר מתחיל לדבר. זה יותר הטפה, לפעמים זה נראה כמו קינה. אולי על חיי הנזירים הקשים שלו. לא קל להם הנזירים האלה. כמובן שהם עדיין בחורים שלפעמים רוצים לשים את הפרחים בחוץ. והבשר חלש.
יכול להיות גם שהוא ממלמל על משהו אחר לגמרי בשפה נזירית. שהוא שונא לקבל עוד דלי חום. שהוא היה מעדיף אחד כחול, עם מכסה כל כך שימושי. לפחות אתה יכול לשים שם קוביות קרח.
De kinderen die ook op het matje zitten, vervelen zich. Ze gaan continu verzitten. Met de voeten naar de monnik. Ma probeert krampachtig de kinderbeentjes naar achteren te vouwen. Dat lukt niet. Maar het geeft niet, het zijn kinderen. Ik vouw mijn handen met enige regelmaat in een Wai. Soms moet ik ze voor me op de grond zetten en mijn hoofd naar de grond buigen. Ik doe alles braaf mee. Wie weet helpt het ergens voor. De monnik smijt ook met water. Het lijkt de katholieke kerk wel.
ברכה תאילנדית
בסיום הטקס פונה הנזיר במיוחד לחברה שלי ולאדם שלי. הוא יאחל לנו מזל טוב ושגשוג. החברה שלי מהדהדת את הנזיר ומעודדת אותי להצטרף. עכשיו התאילנדית שלי קצת מוגבלת. "ארוי מק מאק", לא נראה מתאים עכשיו. אבל Khap Khun Khap חייב להיות אפשרי, חשבתי במלוא הפשטות שלי. אז אני צועק בהתלהבות: "Khap Khun Khap!" כולם מתחילים לצחוק. "לא, לא", אומרת חברתי כדי להבהיר שעדיף שלא אגיד כלום. זה לא קל ברכה תאילנדית כזו.
הנזיר סוף סוף סיים את תפילתו וכעת יפרוש בדיסקרטיות כדי לראות כמה כסף יש במעטפה.
אני חוזר הביתה עם מוחי המואר, חוויה עשירה יותר ועני דלי יותר.
מדהים! מאוד מוכר!
סיפור מאוד קשור ומהנה.
כשהגעתי לראשונה לתאילנד שאלתי מאות שאלות על המשמעות של טקסים ומנהגים.
או שאוכל לבוא לכפר בעיסאן.
עלי להוסיף שלא חיפשתי בן זוג.
כשהחלטתי לעבור לתאילנד, החלטתי גם להימנע מגורים משותפים.
רציתי לגור כאן, לא לחיות עם יפהפייה תאילנדית.
הפתיע אותי שהיענות כל כך מינימלית כששאלתי על המשמעות של משהו.
כאילו הם היו נבוכים לגבי השאלה שלי או לא הבינו למה שאלתי, (סקרנות),
גם בקשתי לבוא לכפר המשפחה התעלמו. הם לא הסבירו מה פירוש המנהג הזה, החברות שרכשתי בינתיים.
כאילו חשבו: אתה בא לגור כאן, נכון? אז אתה חייב לדעת איך הדברים הולכים כאן, נכון?
עכשיו, כשאני גרה כאן חמש שנים, אני מתחילה להבין את הכל קצת, אבל אני גם שוכחת באופן קבוע טקסים מסוימים כמו הרגליים האלה.
או למה אתה יכול לבוא למשפחה.
אלי יקר,
לשכוח את הרגליים מסביב לגב זה די לא בסדר כאן, אחרי הכל, אתה לא על החוף, נכון?
עם זאת, מה ניתן לומר על הולנדים מבוגרים בתאילנד: הם מעולם לא היו כל כך גמישים בירכיים ובברכיים.
הבעיה נפתרה: בקשו תמיד מושב, אחרת הישאר בעמידה ועזוב במהירות את התא.
אבל השאלה שלך הייתה מדוע להגיב באופן מינימלי לעניין המוצג.
תראה, זה לעתים קרובות הדדי ולא רע בכלל.
הנשים מסתכלות על הטווח הארוך ואתה על הקצר.
Piet
Wat die geschenken emmers aangaat, daar heeft de Thai de “Kringloop winkel” uitgevonden.
Bij een paar tempel bezoeken aan familie welke monnik waren, stom verbaasd gestaan, naar schatting vele honderden oranje geschenken emmers stonden opgeslagen, van de vloer tot het plafond en vele van die emmers gingen via de achterdeur terug naar de winkel waar ze gekocht waren door goed gelovigen om weer aan goed gelovigen verkocht te worden.
גר.ארנו
חחחחח אני אוהב את זה!
והדלי החום הזה עובר דרך החופה האחורית של המקדש בחזרה ל-HEMA המקומי, שם הוא נמכר שוב במחיר הקנייה, כך שממזר הפלסטיק החום נותן שוב את מלוא המכה.
וזה בדיוק מה שאנו במערב מכנים "כלכלת התחייה"!
אפילו יותר חכם..
בוואט ארון (שניתן להגיע אליו בסירה בבנגקוק) נמכרו הדליים בדוכן במקדש עצמו.
ואחרי התרומה, הדלי יצא שוב למכירה בשמחה!
חה, חה הם בחזית הכלכלה המעגלית.
lekker groen bezig zo!
Hergebruik van grondstoffen.
גר. ארנו
Onze thaise schoondochter zegt dat je de emmer niet koopt maar huurt. Daarom mogen ze hem terug in de kraam zetten. Dan kunnen ze hem nog vaak verkopen “verhuren”.
De bedoeling en/of betekenis van de rituelen?
Ik denk dat dat meer een Westerse manier van denken is.
Het hoort zo. En alle deelnemers hebben hun eigen vaste rol.
De aflaten in de oudere Katholieke Kerk waren ook vaststaand en gewoon.
Ik ervaar het aanwezig zijn en/of uitgenodigd zijn als een grote eer.
En als oudere niet wetend of begrijpend foutjes maken zoals de aanwezige kleine kinderen. Dat mag en kan.
Mooi beschreven verhaal met de juiste humor.
בברכה,
Het is zo, dat vele Thai (vooral de huidige generatie), de achtergrond van de rituelen zelf niet kennen.
Zij begrijpen ook de (zangerige,) gebeden van de monniken niet, zijn in sanskriet (oude indische taal), een situatie, zeer te vergelijken met de rituelen; destijds in de (rooms)katholieke kerkdiensten, waar alleen het Latijn werd gebruikt. Een taal, die de grote meerderheid van de aanwezigen niet begreep.
Leuk; met mild sarcasme verhaald. Toch een correctie mijnerzijds. “Van de monnik straalt het respect af…” Dat klopt niet met de (mijn) werkelijkheid. In tegenstelling tot katholieke monniken in het westen zien monniken hier te lande er smoezelig en lui uit. Behoudens, zwalken, bedelen en prevelen en geld tellen voor de aankoop van het nieuwste model I-phone, zie ik nooit andere praktische activiteiten tot het algemene nut. Dan ‘onze’ monniken; die maakten dijken en groeven sloten, creëerden zo de eerste polders, richten de ziekenhuizen en scholen op, waren de beste leraren, deden aan wetenschap en waren lief voor arme kindertjes; soms TE lief, dat weer wel.
Maar waar ik als ongelovige zwaar diep respect voor heb, zijn de Trappisten. Die jongens hadden een goede smaak en hebben de mensheid echt gelukkig gemaakt…die mogen blijven.
Vroeger, in de Thaise dorpjes, moesten die monniken ook aan de bak en hielpen zij mee met allerlei projecten. Heel normaal en vanzelfsprekend als je het mij vraagt. Het statige Bangkok had daar bezwaar tegen en met het uitbreiden van die grip/invloed ging wat vroeger normaal was verloren. Tino schreef daar eens een stukje over: De teloorgang van het dorpsboeddhisme:
https://www.thailandblog.nl/boeddhisme/teloorgang-dorpsboeddhisme/
“Onze”, niet mijn, monniken vervulden een maatschappelijke rol met alle opmerkingen die je daarover kunt maken. Hier is het eenrichting verkeer, gesmeerd met geld. Weleens een monnik gezien die een ernstig zieke komt troosten? Neen, ze komen pas als de betreffende is overleden. Zingen wat, kasseren, eten en vertrekken. Kil en koud. Natuurlijk is het de Thai met de paplepel in gegoten dat het zo hoort. Maar het kon zoveel beter.
Misschien heb je gelijk?
Toch geeft deze gang van zaken veel rust en zekerheid aan de Thai.
ברכות שלווה,