Kæru allir,
Pólitísk átök hafa valdið miklu tjóni fyrir landið okkar undanfarin 10 ár.
Eftir að ég var kosinn til að leiða ríkisstjórnina trúði ég því að allir taílenskur ríkisborgari væri sammála um að landið myndi ekki taka framförum ef átökin héldu áfram.
Þegar þessi ríkisstjórn tók við völdum boðaði ég skýra stefnu til að ná sátt innan okkar stjórnlagaríkis. Nýlega beitti ég mér fyrir pólitískum vettvangi þar sem allir ólíkir flokkar gætu sameinast um að „bæta skaðann“ og finna leið til að stuðla að einingu.
Samkvæmt lýðræðisreglunni um jafna valddreifingu hefur ríkisstjórnin - sérstaklega ég sem forsætisráðherra - varist afskiptum af löggjafarvaldinu eins og venja er við breytingar á stjórnarskránni.
Ég hef ranglega verið sakaður um að hafa vanrækt núverandi skyldu mína sem forsætisráðherra vegna þess að ég er í raun að leyfa löggjafanum að sinna störfum sínum frjálslega.
Í tengslum við nýafstaðna atkvæðagreiðslu í þingsal um að setja lög um sakaruppgjöf hefur mikil opinber umræða skapast, en ég vil benda á að lönd þar sem manntjón og eignatjón vegna pólitískra átaka ætti að fá sakaruppgjöf. Tæland verður að laga sig að þessu.
Í grundvallaratriðum er sakaruppgjöf valkostur sem vert er að skoða. Ef allir aðilar eru tilbúnir til að fyrirgefa hver öðrum tel ég að hægt sé að eyða átökunum og landið geti haldið áfram framgangi sínum.
Það er grátlegt að hundruð manna hafi verið drepnir og þúsundir særst í pólitísku ofbeldi af völdum tilrauna til að steypa kjörinni ríkisstjórn af stóli.
Sakaruppgjöf þýðir ekki að við verðum að gleyma þessari sársaukafullu lexíu. Okkur ber skylda til að læra af því og skilja það svo að börnin okkar verði ekki fyrir endurtekningu á slíkum hörmungum.
Í millitíðinni verðum við að vinna saman að því að vinna bug á átökunum og koma landinu áfram.
Endurreisn friðar: Allir aðilar verða að fyrirgefa hver öðrum – án hlutdrægni eða tilfinninga – og hafa opið eyra fyrir andóf. Mér skilst að þetta sé erfitt en við verðum að setja hið meiri góða ofar persónulegum hagsmunum.
Í dag var sakaruppgjöf frumvarpsins samþykkt af húsinu og sent öldungadeildinni til frekari umfjöllunar. Þetta er í samræmi við eðlilega málsmeðferð.
Þeir aðilar sem hlut eiga að máli hafa mismunandi skoðanir á sakaruppgjöf. Þeir leggja áherslu á þann mikla mun sem er í samfélaginu og innan stjórnmálaflokka. Þrátt fyrir samþykkt þingsins á frumvarpinu virðast nokkrir hópar ekki vilja sættast og halda áfram að tala um ágreininginn.
Ég vil ekki að sakaruppgjöfarlögin séu pólitísk í þeim mæli að stefnt sé að því að fella núverandi kjörna ríkisstjórn og þar með afvegaleiða lýðræðið aftur.
Frumvarpið er lýst sem tæki til að þvo spillingu, en það er fjarri sanni. Amnesty er ætlað að sýkna fórnarlömb yfirtökunnar, sem átti sér stað utan laga, og sýkna þá sem sakaðir eru um glæpi gegn lífi, líkamsmeiðingum og eignum.
Ég fullyrði að ríkisstjórnin mun leitast við að efla þjóðarhagsmuni og mun ekki beita meirihluta sínum gegn vilja og tilfinningum þjóðarinnar.
Ég mun hlusta á skoðanir stuðningsmanna og andstæðinga. Meginmarkmið ríkisstjórnarinnar er að ná sátt. Í ljósi ríkjandi ágreinings vill ríkisstjórnin að allir flokkar hætti að valda frekari sundrungu. Samkvæmt stjórnarskránni er frumvarpið nú til meðferðar í öldungadeildinni.
Ég vil hvetja öldungadeildarþingmenn sem voru skipaðir eða kjörnir til að nota geðþótta sína við umræður um frumvarpið. Vitað er að öldungadeildin mun gera það án utanaðkomandi afskipta.
Þannig að ég vona að öldungadeildarþingmenn muni fjalla um frumvarpið á grundvelli fyrirgefningar og samúðar til að gera réttlæti við fólkið sem finnst rangt fyrir sér og lina sársauka þeirra.
Umræðan um sakaruppgjöf ætti að vera þáttur í þágu landsins. Burtséð frá niðurstöðu ákvörðunar öldungadeildarinnar, sem kann að vera að vera ósammála, fresta eða endurskoða frumvarpið, tel ég að þingmenn sem greiddu atkvæði með því að samþykkja frumvarpið muni virða niðurstöðu öldungadeildarinnar í þágu sátta.
Löggjafarferli verða að vera framar öllu öðru og allir verða að virða þetta til að vernda frelsi sérhvers taílenskra borgara.
Að lokum vil ég þakka öllum á Alþingi fyrir að vinna að sátt. Nú er tíminn fyrir alla tælenska borgara að sameinast og ákveða leiðina til að skilja hver annan án hlutdrægni og tilfinninga. Hreinskilni og samúð verða að vera grundvöllur sátta.
Þakka þér fyrir.
Fögur orð um fyrirgefningu, en ef hún er að leita að stöðugleika og betri framtíð fyrir landið veltir maður því fyrir sér hvers vegna það endurspeglast ekki í hinum ýmsu tillögum og áætlunum flokks hennar. Skrifaðu síðan tillögu um sakaruppgjöf sem í raun og veru aðeins skaða valdarándýramenn o.s.frv. frá öllum aðgerðum sem hægt er að tengja við hana beint (ég myndi samt hafa fyrirvara á því, ég myndi ekki láta morð, rán o.s.frv. standa órefsað), umbætur í öldungadeildinni að núverandi öldungadeild nýtur ekki aðeins góðs af raunverulegum óháðum rannsóknum á afleiðingum ýmissa stíflna, svo ekki sé minnst á nauðsynlegar umbætur varðandi menntun, landbúnað o.fl. Fögur orð og kannski að hún sem manneskja sé í einlægni að leita að betra Tælandi fyrir meðal tælenska, en flokkurinn hennar (og sérstaklega bróðir hennar) svo sannarlega ekki. Því miður sé ég það ekki gerast enn með alvöru umbótum og byrjað á hreinu borði í þágu almennings. Of margir hræddir við að missa völd, peninga, hagsmuni og önnur fríðindi.
Taílensk stjórnvöld gætu (og ættu) að draga skynsamlegan lærdóm af sögu „Sannleiks- og sáttanefndarinnar“ í Suður-Afríku, undir forsæti Desmond Tutu biskups. Ég skal ekki leyna því að það er líka eitthvað að gagnrýna vinnubrögð þessarar nefndar, en það var miklu betra en tóm sakaruppgjöf. Eitt af því sem höfðaði til mín við störf nefndarinnar var að aðeins fólk gæti fengið sakaruppgjöf sem einnig viðurkenndi að hafa gert rangt. Eins og Yingluck forsætisráðherra segir fá allir sem grunaðir eru um glæpi sakaruppgjöf. Þetta þýðir að fólk vill ekki einu sinni leita að sannleikanum og verður því alltaf óþekkt hver gerði hvað rangt og hvenær. Mótmælin sýna að þetta er afar ófullnægjandi og óviðunandi fyrir stóran hluta tælensku íbúanna (en ekki bara Demókrataflokkinn, eins og Pheu Thai vill halda).
Öll þessi ræða var hjartnæm.
Gat ekki haldið augunum þurrum.
Öll þessi saga snýst um eitt og eitt.
Og við vitum öll hvað það er.
LOUISE
Þvílík falleg kona, ég er viss um að ef hún verður atvinnulaus í Tælandi getur hún auðveldlega fundið vinnu í stjórnmálum í Haag.
Fulltrúar okkar bíða eftir slíkum einstaklingi, einhverjum sem berst fyrir sáttum, fullkomnum.
Ég les alltaf á milli línanna.
Það er líka vegna vinnu minnar, en ég les oft [ef það er vel þýtt] „ég vil“, „ég mun“... Af reynslu veit ég að fólk sem oft segir „ég vil/mun/verður/get“ ætti svolítið að eiga. forðast.
Með öðrum orðum, þú verður að fara varlega með einhvern svona.