Að búa í Tælandi sem einn farang maður
Tæland hefur orðspor hjá okkur í Belgíu og Hollandi: allir, sérstaklega farang, geta auðveldlega fundið konu. Ef þú þráir jafnvel unga og fallega konu, þá er þér ofboðið. Hvort sem þú ert ungur eða gamall (dálítið eldri er jafnvel æskilegt), hvort þú ert falleg eða ekki, hvort þú ert fötluð eða ekki, skiptir ekki öllu máli.
Einu skilyrðin eru að hafa gott hjarta og hugsa vel um þá. Að hugsa vel um þau þýðir að hugsa svo vel um dömuna að hún getur líka séð um börnin sín úr fyrra tælensku sambandi, fjölskyldu hennar, móður, föður, systur, bróður.
Það er nákvæmlega ekkert athugavert við það og ég hef ekkert við það að gagnrýna. Í þeirra aðstæðum myndi ég líklega gera það sama. Allt þetta á við á ferðamannastöðum, en fyrir utan, í hinu raunverulega Tælandi, í sveitinni, gilda aðrar reglur; þar er það taílenska menningin sem ræður.
Það er mjög erfitt að ná sambandi
Eins og dyggur lesandi mun þegar vita bý ég í dreifbýli í suðurhluta Taílands, velmegandi svæði í Tælandi. Það er mjög erfitt að ná félagslegum tengslum hér sem farang bachelor og það er ekki aðeins vegna tungumálavandamálanna. Allir þekkja þig og allir bera virðingu fyrir þér, allir eru vinalegir og hjálpsamir. Þetta er ekki vegna þess að þeir búast við stórum þjórfé frá þér; nei, þjórfé er yfirleitt talið dónalegt, niðurlægjandi hér.
Hér geturðu bara gefið ásættanlega þjórfé ef einhver raunverulega gerði eitthvað fyrir þig og bað ekki um peninga fyrir það, þá geturðu gefið litla upphæð sem þakklæti og þakkað góða manninum / konunni þúsund sinnum fyrir þjónustuna veitt. Hinn raunverulegi Taílendingur hefur stolt sitt.
Að hitta konu hér þýðir að þú nálgast hana sem mögulega eiginkonu. Venjuleg vinátta við konu, eins og við þekkjum þá, eru ekki mjög algeng hér. Það er ekki auðvelt, þá verður þú fyrst að fara framhjá fjölskyldunni.
Fyrstu kynni munu sjaldan eiga sér stað með henni einni. Það verður svo sannarlega vinkona, systir eða bróðir viðstaddur, hvort sem það er tilviljun eða ekki. Hvers vegna? Engin traust til þín eða ekki til sjálfs sín? Er hún hrædd við að missa meydóminn eða sakleysið við 50 ára aldur (eftir þegar tvö hjónabönd og fjögur börn)?
Ekki notaleg verönd
Nei, þetta snýst um orðsporið og hvað fólk myndi segja eða hugsa. Ég hef séð nokkur fyrstu kynni enda með látum. Viðkomandi frú fannst ekki betra en, öfugt við það sem við myndum gera við svona fyrstu kynni, velja sér notalega verönd til að spjalla saman í rólegheitum.
Nei, fór með væntanlegum kærasta sínum í bústað yfirmanns síns. Niðurstaðan var að þessi ræfill gat talað við BOSSAN allan eftirmiðdaginn, því hann talaði mjög góða ensku, og konan sem um ræðir, sem var sjálf enskukennari, var of vandræðaleg til að segja tvö orð sjálf.
Skemmtileg kynni farang. Hlutir fara stundum úrskeiðis hér vegna hinnar vestrænu opnu menningar okkar og tælenskrar sýndarmenningu. Góði maðurinn hafði átt gott síðdegis en ekki með þeim sem hann var kominn fyrir.
Khun Lung Addie
Fyrra framlag Lung Addie 'Living as a farang in the jungle' var birt á Thailandblog þann 2. október.
Lögð fram samskipti
Úr nýrri bók Tælandsbloggsins Charity: „Kalda tímabilið leið yfir í hlýja árstíð. Jan fannst þetta heitt, alveg eins og allir aðrir, Marie átti erfitt með það.' Maria Berg í furðulegu sögunni Jan og Marie frá Hua Hin. Forvitinn? Pantaðu 'Framandi, furðulega og dularfulla Tæland' núna, svo þú gleymir því ekki síðar. Einnig sem rafbók. Smelltu hér til að sjá pöntunaraðferðina. (Mynd Loe van Nimwegen)
Fín saga. Það er mér líka mjög kunnuglegt. Ekki af eigin reynslu. En ég horfi á mikið af asískum kvikmyndum og þú sérð þetta gerast þar líka. Sumar fjölskyldur semja meira og minna meira eða minna. Ef þér líkar við konu skiptir ekki miklu hvernig hún er. Þú spyrð ekki einu sinni. Þú verður að sanna fyrir foreldrunum að þú getir séð um hana og fjölskyldu hennar og þá er það foreldra hennar að segja já eða nei. Hún fær að mótmæla foreldrum sínum á eftir en það hjálpar ekki mikið. Eins og í kvikmyndunum í fullri lengd… veruleikinn situr eftir.
Furðuleg upplifun frá vestrænu sjónarhorni... Vesturlandabúi mun líklega aldrei bregðast vel við því...
Þegar haft er í huga að í mörgum asískum menningarheimum (þetta gerðist líka með indverskum vini mínum) eru börnin gift, þá kemur það ekki á óvart að ekki sé einu sinni spurt hvers konar karakter konan hafi. Þessi vinur minn var vinnufélagi. Hann, myndarlegur Indverji, átti hverja kærustu á fætur annarri - þýska það er að segja (ég var að vinna í Þýskalandi á þeim tíma)... Einn daginn sagði hann mér að hann væri að gifta sig um árið. Með hverjum, spurði ég? Hann vissi það ekki enn, en giftingin átti að fara fram um áramót. Hann hefur verið giftur þessari konu í fimm ár núna ... konu sem hann hafði fyrst séð aðeins nokkrum dögum fyrir brúðkaupið.
Í Japan þekkti ég kvenkyns kollega sem var skammaður af föður sínum fyrir að koma of seint heim... hún var 42 ára!
Það sem er að gerast hér í Tælandi… fjöldi taílenskra kvenna sem giftast útlendingi, búa saman… er undantekning í Asíu… Það eru blönduð hjónabönd alls staðar, en það er eins auðvelt og það er hér, hvergi er það. Reyndar er normið í flestum nærliggjandi löndum eins og Lung Addie hefur lýst. Þetta er það sem mín reynsla hefur verið öll árin sem ég hef komið til Asíu….
Ég get skilið að taílenskar konur búist við farangnum eins og lýst er hér að ofan „Að hugsa vel um þær þýðir að hugsa vel um konuna þannig að hún sjái strax um börnin sín úr fyrra tælensku sambandi, fjölskyldu hennar, móður, föður, systur. , bróðir getur séð um það.
En ég skil ekki að margir Farangar opni strax veskið sitt og skemmi fyrir þeim með skartgripum, Iphone, húsi. Bifreið fyrir bróður o.s.frv.. Þar af leiðandi er það nú reglan að farangurinn sér um peningana og að kærastan eyðir allan daginn á Facebook og öðru spjalli eða leiðist fyrir framan sjónvarpið.
Ef þú ert í sambandi í Belgíu, þá gerirðu það ekki. Þið byggið eitthvað saman og takið ykkur tíma.
Ég held að það sé hollara fyrir samband að leyfa þeim að halda vinnunni í stað þess að henda peningunum sínum í þá. Hún hefur líka tilfinningu fyrir því hvers virði peningar eru og hvað þú þarft að gera fyrir 1000 bað.
Gret Philip
Sagan er mjög kunnugleg. Farang eru vinsælir, allir halda að hann eigi peninga og sé nógu klikkaður.
Mismunandi reglur gilda á landsbyggðinni? Ekki satt. Tam-tam hefur þegar heyrst hér. Allir þekkja einhvern með erlendum manni. Ha þeir útlendingar eiga fullt af peningum og þá byrja spurningarnar, Að sjá um ALLA fjölskylduna. Og nýtt stórt steinhús og gull.
Vinir eða kunningjar sem eru giftir farang eru hættulegastir. gefa slæmar upplýsingar og ýkja til að bæta gæði sambandsins. Þeir gera hinar dömurnar brjálaðar til að gera enn meiri kröfur.
Heimsæktu aldrei foreldrana þetta jafngildir opinberri trúlofun.
Aldrei tala um sambúð, bara um hjónaband.
Ungir Taílendingar leita að eldri manni til að ná góðum elli eftir andlát hans í von um að hann skilji eitthvað eftir sig. Ef það eru börn til að geta veitt þeim gott uppeldi og menntun.
Eldri dömur að eiga rólegt líf. En hér getur þú líka verið bakhjarl hvers stuðningsaðila. Eldri konur hafa yfirleitt ekki fengið neina menntun.
Mín sýn er líka að sem ógift manneskja geturðu lifað vel í Tælandi. Sérstaklega ef þú heldur heilsunni. Þegar þú ert veikur er gott að hafa einhvern til að aðstoða þig og sem þú getur treyst. Er enn að leita að því.
Trúðu því eða ekki .
Skammt frá þar sem ég bý var áður fótboltavöllur þar sem stjúpsonur minn, þá um 10 ára, spilaði fótbolta með vinum sínum á kvöldin.
Þegar ég kynntist maka mínum.
Nú hefur þessi fótboltavöllur og Rais í kring verið keyptur af handhægri taílenskri konu.
Með peninga sem koma frá Farang frá stórri eyju suður af eyjaklasanum.
Hann var þá enn að vinna á þeirri stóru eyju.
Land var keypt, verðið er mér ókunnugt
Á því var byggt ágætis hús. kostaði um 2 milljónir
Keyptur var nýr 4ra dyra pallbíll sem kostaði tæpa 1 milljón.
Hún fékk 1,5 milljónir inn á tælenskan bankareikning frá Eyjamanninum .
Keypt voru ný bifhjól, ekki þau ódýrustu.
Eftir það voru keyptir aðrir 3 Rai af aðliggjandi perseel, verð sem ég veit.
Nú kaupir hún og selur land í hagnaðarskyni.
Finnst gaman að spila á spil.
Og lánar heimamönnum peninga.
Hvernig á að verða ríkur fljótt í Tælandi.
Ó já áður en ég gleymi.
Þegar hún og maki minn voru enn í sambandi sagði hún einu sinni að strákurinn frá þeirri eyju veki ekki áhuga minn, bókstaflega þýtt.
Hún átti meira að segja vin frá öðru landi.
Þegar pallbíllinn var afhentur og hann vann enn á þeirri stóru eyju.
Án þess að sjá bílinn voru hún og önnur tekjulind hennar þegar að keyra um á nýjum Toyota Vigo hans.
Kærastinn minn á PENINGA og hristi hamingjusamlega allan líkamann.
Hún hafði drukkið aðeins of mikið og áfengi losar um tunguna og ég fékk að hlusta á alla söguna.
Við förum ekki þangað lengur
Hversu heimskur geturðu verið.
Jan Beute
Taílensk kona hefur verið alin upp til að heiðra föður sinn og móður, og þetta er í rauninni ekkert frábrugðið hugsun flestra Farangs. Flestar taílenskar konur hafa oft ekki við neinu að búast af fyrrverandi taílenskum samböndum og sitja einar eftir með kostnað allra barna af þessum samböndum. Flestir taílenska karlmenn úr fyrra sambandi finna oft ekki fyrir fjárhagslegri skyldu til að sjá um eigin börn, hvað þá fyrrverandi eiginkonu, vegna þess að þeir hafa nóg að gera með eigin lífsviðurværi og sitt eigið "Sanuk", sem þeir halda. að eiga rétt á. Taílenska konan sem er svo heppin að komast í samband við Farang sem getur séð um hana og börnin hennar, og hjálpar foreldrum sínum af og til, á í einu minna vandamáli og getur verið hamingjusöm. Taílenska konan, sem býr venjulega við fjárhagslegt öryggi með Farang maka sínum, telur nú siðferðilega skyldu til að hjálpa fjölskyldu sem gengur miklu verr og með því að missa ekki andlitið. Reyndar hugsun sem á mikið hrós skilið og sem í dag víkur mjög frá evrópsku reglunni þar sem allir hugsa um sjálfan sig, og Guð okkar allra. Aðalvandamálið er að það eru margir Farangar, sem eru í sambandi með miklu yngri fallegri tælenskri konu, sem þeir bjuggust ekki við á gamals aldri, og eru nú alveg brjálaðir. Í eins konar ástarblekkingu er þessi kona lesin hverja ósk augna, án þess að leita skynsamlega, hvar hjálpin væri best. Það kemur því ekki á óvart að fleiri fjölskyldumeðlimir vilji nýta sér þessa blekkingu og koma þannig með alls kyns óskir sem hafa ekkert með raunverulega þörf að gera. Þannig verður Farang sjálfur peningakýr fjölskyldunnar, þó hann muni sjálfur kenna Taílendingum um.
Ég skil ekki eitthvað, greinin fjallar um það að flestar tælenskar stúlkur og dömur eru í fylgd með aðstoðarmanni þegar þeir hitta karlmann í fyrsta skipti, sem er ekki bara tilfellið með evrópskum karlmönnum, heldur líka með taílenskum karlmönnum, sem Við the vegur, skil þig, í Tælandi er það mjög ósæmilegt fyrir konu/stúlku að koma ein á stefnumót með karlmanni, í Evrópu var það líka siðareglur og fyrir ekki svo löngu síðan.
Og strax birtast viðbrögðin um það hvernig litið sé á "faranginn" sem sjóðskú og að þetta sé einskonar ávísun á hvort maðurinn sé nógu sterkur til að muna alla fjölskylduna og þær alkunnu harmkvælum að maðurinn sé bara nógu góður fyrir peninga Kæra fólk, hvernig ertu sammála þessum fordómum, það eru ekki allar taílenskar konur þannig, meirihlutinn er ekki einu sinni þannig, þeir eru undantekningarnar og fyrir þá sem hafa lent í því; verst en þú varst þarna sjálfur og valdir rangan sjálfur, það var enginn fyrir aftan þig með byssu til að neyða þig til að giftast konunni eða láta taka þig af þér fjárhagslega.
Síðasti punkturinn minn; hættu að kalla sjálfan þig "farang", það er taílenska nafnið á okkur vesturlandabúum og um leið og þú hættir að haga þér eins og "farang" munu Tælendingar hætta að koma fram við þig eins og farang, algjörlega enginn í Tælandi sem þekkir mig kallar mig farang og um leið og þeir komast að þekki mig sem er lokið, þá verður það eðlilegt; Khun, tam, pi eða loeng, en það er titill sem þú færð ekki bara svona, hann er frátekinn fyrir elsta (áhrifamesta) fjölskyldunnar.
Á Belgíublogginu (ef það er til) köllum við okkur ekki ostahausa, er það?
Kveðja
Lex k.
Einmitt, Lex, ég sé það líka þannig... öll sagan er aftur tekin úr samhengi. Þetta snýst ekki um að hugsa um fjölskylduna heldur hvernig viðkomandi kona er kynnt. Það er enginn vafi á því að peningar gegna stóru hlutverki í mörgum hjónaböndum. Það þarf varla að taka það fram að það eru nógu margir hálfvitar að ganga um sem láta strípa sig (sem skrifa líklega ekki sína sögu).
Sjálfur hef ég miklar skoðanir á þessu en flestir vælukjóar vilja líklega ekki einu sinni sjá það.
Með miklum lestri og – ég skrifaði þegar – margar asískar (indverskar, taílenskar, japanskar) kvikmyndir í fullri lengd hef ég öðlast nokkuð víðtækan skilning á fyrirbærum af þessu tagi. Auk þess gaf starf mitt mér líka tækifæri til að tala við fólk sjálf.
Hins vegar ættir þú að taka því orði Farang með salti .. í Japan erum við kölluð gaidjin (fólk utan eyjunnar), í Indónesíu "orang belanda" og hér Farang ... Í Þýskalandi ertu kallaður "Ausländer", þegar þú kemur að sunnan og í Brasilíu kalla þeir alla Asíu Japonês, hvort sem þeir eru kóreskir eða kínverskir eða raunverulega japanskir...
Þú getur ekki auðveldlega losað þig við þessi staðalímyndanöfn... það skiptir ekki máli heldur. Þegar öllu er á botninn hvolft er ég ekki taílenskur… og ostahausar er meira blótsorð en fallegt nafn. Við the vegur, í Þýskalandi voru allir Hollendingar kallaðir „Holländer“. Sem Limborgari líkaði mér þetta ekki. Fyrir mér eru Hollendingar fólkið sem kemur frá Norður- og Suður-Hollandi... Rétt eins og við köllum þá oft Krauta eða í suðurhluta landsins sem fólk þar kallaði „Prússar“... allt rangt...
Ég hef ekki áhyggjur af orðinu eða titlinum Farang, það er hjá mér sem fólk gefur því strax neikvæða merkingu.
„sem farang ertu hraðbanki“
„þú munt alltaf vera Farang“
„Sem farang hefurðu engin réttindi í Tælandi“.
o.s.frv., flettu bara upp á blogginu
Margir gefa strax til kynna svona neikvætt hljóð og hvernig sumir munu stundum „aflæra“ Tælendinginn að kalla mig farang, hvernig þora þeir.
Persónulega er mér alveg sama hvað tælenskur kallar mig, en ég verð aldrei lengi í Farang, en það er líklega líka vegna stórrar fjölskyldu konunnar minnar, en líka, ekki óverulega, aðlagast ég fljótt þar og tek tælensku aftur frekar fljótt venja , sem hentar mér auðvitað og það er Taílendingurinn vel þeginn
Með kveðju,
Lex K.
Þegar ég geng hér um og hitti hóp af börnum heyri ég sífellt orðið „farang“ sem er svo algengt hér. Sama á við um aldraða. Það er bara einu sinni sem þeir þekkja þig betur
að þeir fari að kalla þig "getur". Nú kalla allir sem þekkja mig „Daníel“.
Fyrir mörgum árum var ég lagður inn á sjúkrahús og á öllum blöðunum var ég kallaður „Mister Belgium“. Ég veit hver ég er, hvað fólk kallar mig er ekkert mál.
Kæri Lex K.@ Ég lít alls ekki á orðið Farang sem móðgun og venjulega ætlar enginn Taílendingur það þannig. Sá sem hefur verið í Tælandi í lengri tíma notar líka þetta tælenska orð til að gera sér grein fyrir hvaða hóp hann er að tala um og hefur það sama hlutverk og til dæmis orðið asískt, sem er ekki frekari móðgun. Ef Thai er ekki ávarpað sem hópur, heldur persónulega, þá er þetta venjulega gert með Khun, pi eða Loeng (fer eftir aldri), og hefur ekkert að gera með persónulega verðleika, eða titil sem þú færð ekki bara, heldur mikið meira með venjulegri taílenskri kurteisi. Orðið "ostahausar" er líka móðgun að mínu mati og passar alls ekki sem samanburður á þessum lista.
Kveðja.
John.
Ég hef átt umfangsmikil stefnumót með þremur dömum í taílensku lífi mínu. Allar dömur voru eldri en 40 ára; önnur úr suðri, hin úr norðri og sú þriðja frá Bangkok. Allar þrjár vinnukonur með þokkalega til góða vinnu, allar þrjár hafa verið giftar tælenskum manni. Við fyrstu viðtalið komu þeir allir einir.
Svo hef ég sennilega bara hitt 'rangu' taílensku konurnar í gegnum tíðina, eftir viðtal komu þær alveg einar án undantekninga, ein þeirra hefur verið fastur félagi minn í mörg ár núna.
Að mínu mati er sá þáttur gróflega ýktur eða öllu heldur ofrómantískur eins og Taílendingar kæmu frá annarri plánetu.