Tælensk tungumál

Goldquest / Shutterstock.com

Í fyrri sögu skrifaði ég um fyrsta flugið mitt til Tælands fyrir nákvæmlega 25 árum. Þegar ég las athugasemdirnar var gott að vita að ég er greinilega ekki sá eini sem ber með sér nostalgíutilfinningar. Slaufan við móttöku skiptir minna máli en ég yrði fyrir miklum vonbrigðum ef ekki yrði tekið á móti mér með lúðrum og að sjálfsögðu með nauðsynlegri virðingu. Við munum sjá. En eftir fyrstu flugin núna eitthvað allt annað.

Á þeim tíma átti ég samstarfsmann sem var við völd í Malasíu fyrir fjölþjóðafyrirtækið sem ég vann líka fyrir í Hollandi. Eftir starfslok hans settist hann að í Tælandi og loforð mitt um að heimsækja hann þar var upphafið að mörgum ferðum hingað til lands. Því miður lést konan mín úr bráðu hjartastoppi í annarri ferð á eyjunni Koh Lanta. Ferðir mínar til Tælands urðu tíðari og ég var alltaf meira en velkominn gestur í Chiangdao með fyrrverandi samstarfsmanni mínum.

Saman höfum við farið margar ferðir á bílum um landið.

Lærðu tælensku

Auðvitað talaði ég ekki orð í tælensku fyrr en hundur gestgjafans míns birtist. Besta skepnan var mjög hrifin af mér og má kannski giska á ástæðuna. Ég gaf Rambo reglulega eitthvað bragðgott og þá myndast alvöru hundavinátta. Dýrið yfirgaf mig ekki fyrr en á því augnabliki þegar yfirmaður hans, með sterkri rödd og breiðum handlegg, sló út með orðunum „Rambo pai. Núna hafði ég oft verið spurður: "Pai ti nai?" og frá þeirri stundu komst ég að – þökk sé Rambo – merkingu þessara þriggja litlu orða. Eiginkona gestgjafans míns var taílensk og hafði lært í Ameríku, svo samtal okkar var auðvelt. Spurningin hennar hvort mér þætti gaman ef hún myndi kenna mér eitthvað af taílensku var upphafið. Auðvitað vildi Jósef það og þetta byrjaði allt mjög einfaldlega með því að læra tölur og tölur. Hlustaðu vel og skrifaðu allt hljóðlega niður. Nokkuð fljótlega hafði ég náð tökum á nung, song saam, roi, pan o.s.frv., frekar í hausnum á mér. Hún var góður kennari og kenndi mér orð á sérstakan hátt.

Vatn

Það byrjaði á öllum orðum sem snerta vatn.

Nafn plau, hong nafn, fon tok, nafn tok, ab nafn og svo framvegis. Ég man eins og það hafi verið í gær mistök sem ég gerði í upphafi. Á veitingastað reyndi ég að koma þekkingu minni í framkvæmd og spurði eina þjónustustúlkuna hvar klósettið væri. Í staðinn fyrir 'hong nafn' notaði ég orðið 'ab nafn' eða sturta.

Mistök mín komu strax í ljós í andliti viðkomandi konu.

Matur og drykkur

Að borða og drekka var líka gefandi efni þar sem Amporn kenndi mér mikið af tælenskum orðum. Mun ekki auðveldlega gleyma öðru atviki um það efni heldur. Þegar ég gekk um hina frægu hella í Chiangdao kom ég í samtal við nokkra menn sem voru að vinna þar.

Hvort ég væri búinn að sjá tam (hellinn) þannig byrjaði samtalið og fljótlega kom matur og drykkur upp. Á einum tímapunkti minntist ég á orðið „Rapetaan“ sem ég hafði lært að þýða matur. Mennirnir hlógu strax og fóru að tala um „hökukjafta“, orð sem var ekki enn hluti af orðaforða mínum. Orðið sem ég notaði „rapetan“, eins og ég lærði seinna, hljómar mun áberandi og virðulegra en „hökukjabbi“.

Boð

Og svo það skiptið þegar mér, ásamt gestgjafa mínum og húsfreyju, var boðið í glæsilega brúðkaupsveislu. Tungumálakunnátta mín hafði þegar stækkað aðeins og mjög einfaldar setningar rúlluðu fljótt út úr munninum á mér.

Einhvern tíma spurði faðir brúðarinnar hvort ég skemmti mér vel. Svar mitt var: “Soenak mak mak” eða það eru margir hundar hérna. Kennarinn minn leiðrétti mig fljótt og 'sanoek' kom fljótt í staðinn.

Heima í Hollandi keypti ég bók til að bæta tungumálakunnáttuna. En satt að segja varð lítið úr því og það var svo sannarlega ekki bókinni að kenna. Þar sem þú býrð í Hollandi, vantar hinn heilaga must. Samt hef ég skemmt mér mjög vel og margsinnis notið góðs af þeirri takmörkuðu þekkingu á tælensku sem ég aflaði mér fyrir svo mörgum árum. Ég gæti til dæmis auðveldlega haldið frá of ýktum mönnum sem komu með alls kyns meira og minna (ó)sæmilegar tillögur. Óaðfinnanlega var þeim sagt að ég væri ekki ferðamaður heldur raunverulegur íbúi í Bangkok. Og ekki gleyma að semja um verð. Enda voru það tölur sem kennarinn minn kenndi mér fyrst.

Á meðan ég bjó í Tælandi var hollensk-taílenska orðabókin skrifuð af LJM van Gestel alltaf hluti af farangri mínum. Þarna mætti ​​prófa nýlærða setningu í reynd með dömunum sem unnu í húsi og garði hjá gestgjafanum mínum. Með réttum framburði fékk ég hrósin, en oft horfðu dömurnar óskiljanlega á mig. Van Moergestel var síðan settur á svið og í kjölfarið kom í ljós hressandi hlátur frá dömunum og síðan rétta staðhæfingin.

Að mínu mati hlýtur Taílendingurinn að vera mjög greindur til að læra að tala slíkt tungumál og ekki gleyma að skrifa.

Og við nöldrum yfir því að Taílendingurinn nái ekki nógu vel í enskuna. Komdu, meirihluti samlanda okkar getur varla skrifað sitt eigið tungumál án nokkurra mistaka.