"Bangkok újra a kelet Velencéje lesz"

Bangkok: Venetië van het oosten

Het lijkt wel of Bangkok in deze esős évszak weer aanspraak maakt op de titel “Venetië van het Oosten”. Het is opnieuw een stad met vele kanalen en grachten, die vooral later in de middag en ’s avonds in volle glorie te bewonderen zijn, versierd met felle zilverachtige en rode lichtjes.

In Bangkok en het omliggend stedelijk gebied wonen 14 miljoen mensen, ofwel 22,2% van de totale Thaise bevolking. Thaiföld is een land van autoliefhebbers en alleen al in Bangkok staan 6,8 miljoen voertuigen geregistreerd en elke dag komen er gemiddeld 1225 nieuwe auto’s bij. De totale lengte van het wegennet blijft echter constant op 4149 kilometer.

Een groot deel van al deze auto’s neemt dagelijks deel aan het prachtige lichtspel, dat ontstaat na de regen en die de wegen in kanalen verandert. Die show kan vele uren duren.

elmélkedés

Uit pure noodzaak hebben vele inwoners zicht de kunst van meditatie eigen gemaakt, zodat de vele uren in de auto toch nog enigszins productief worden gemaakt. Degenen, die deze kunst (nog) niet verstaan, houden zich bezig met allerlei dingen via hun mobiele telefoons, iPads, enz, hoewel ook dat door al het beton rondom hen vaak beperkt blijft. Dat is dan weer te wijten aan ons “oudere” generatie van het mobiele communicatienetwerk, terwijl de meeste buurlanden al gekozen hebben voor de meer toekomstgerichte generatie.

Veel kinderen in Bangkok groeien op in de urenlang durende files. Ze eten, drinken, maken huiswerk of zijn gewoon aan het spelen of klieren in de kleine ruimte waarin zij zijn opgesloten. Wie zei dat een dorp het beste is om een gezin te stichten? In Bangkok moeten we het met een universum van een paar vierkante meter doen.

Vízelvezetés

Deze stad is voorzien van gigantische drainagetunnels, beter gezegd tunnels, want van drainage komt nooit veel terecht. De tunnels vertegenwoordigen een mooi staaltje van ons vernuft in civiele techniek. Het laatste wat er over die tunnels bekend is, is dat zij nog steeds in afwachting zijn van het water uit de kanalen rondom de stad. Zodra de mogelijkheid ontstaat, dat het water ook die tunnels bereikt, kunnen zij hun oorspronkelijke functie van drainagetunnels weer uitoefenen. Al deze tunnels zijn een farce en de belastingbetaler is de dupe.

Anderzijds bouwen bewoners in vele delen en wijken van de stad hun eigen dijken, leggen sloten, riolen en loopgraven aan en werpen nog andere barricades op het water uit de omliggende kanalen te weren, dat anders in hun woonkamer of zelfs slaapkamer terecht zou komen. Het gaat allemaal niet vanuit een gecoördineerd plan of uitvoering, het past allemaal in onze traditionele ethos: je eigen plan trekken is typisch Thais en andersom geldt ook, als Thai doe je wat jou het beste uitkomt.

Vermoed wordt, dat de zandzakken, zand en puin van de barricades bij de overstromingen van vorig jaar allemaal in het riool van de stad zijn terechtgekomen. Men heeft inmiddels wel bajesklanten ingezet als de redders van het riool, maar – hoe gek dat ook klinkt – er zitten niet genoeg mensen in gevangenissen om het hele rioolstelsel van Bangkok in korte tijd schoon te maken. De regengoden hebben daar echter geen boodschap aan.

Ráma I

Terug in 1782, toen koning Rama I de hoofdstad naar Bangkok verplaatste, was het een kleine handelspost in een moerassig gebied in de monding van de Chao Phraya rivier. De aanleg van een fijnmazig netwerk van vaarwegen – dat werd uitgevoerd tijdens het bewind van de koningen Rama I tot en met Rama V, moest het gebied veranderen in een vruchtbare landbouwgrond en het waterwegennet diende daarbij als belangrijkste middel van vervoer. In die tijd werd Bangkok wel het “Venetië van het Oosten” genoemd, de kanalen werden gegraven met een duidelijk doel. Je zou kunnen zeggen, dat men toen aan stadsplanning deed, een term, die wij allang niet meer kennen.

De modernisering van het land maakte wegenbouw noodzakelijk en geleidelijk aan werden vele kanalen gedempt en geplaveid. In de vroege dagen van deze modernisering werd dit gedaan met een duidelijke visie en planning. Kijk maar eens op Rajadamneon Avenue, dat gebouwd is tijdens het bewind van koning Rama V en je ziet duidelijk de vooruitziende blik van onze voorvaderen.

Helaas heeft onze modernisering, die versneld plaatsvond vanaf 1960, met zich meegebracht, dat een goede stedenbouwkundige zonering en ontwerp volledig werd genegeerd. De stad groeide en groeit onstuimig, zowel horizontaal als verticaal.

De fundamentele incoherentie van onze stedelijke groei, de corruptie en individuele hebzucht liggen ten grondslag aan de huidige patstelling in het dagelijkse autoverkeer. In weerwil daarvan blijft de stad gedijen en geeft daarmee de term “een constructieve chaos” een nieuwe betekenis.

Eső

Als Bangkok dan verandert in de stad, die geregeerd wordt door het autoverkeer zonder dat er sprake is van een stedenbouwkundige visie, zullen de burgers moeten overgaan tot geïmproviseerde maatregelen om te kunnen omgaan met een fenomeen als regen. Na een fikse regenbui veranderen wegen weer in kanalen en hoewel wij in het algemeen zeer vindingrijk zijn, hebben we nog geen manier gevonden om auto’s te veranderen in boten of gondels. Het lijkt steeds erger te worden en kennelijk omarmen de stadsbestuurders een begrip uit het boeddhisme “tathata”, zo is het nu eenmaal.

Sinds de glorieuze dagen van het “Venetië van het Oosten” heeft Bangkok een ellendig lange weg afgelegd om op gruwelijke wijze gereïncarneerd te worden als een stad van kanalen. De voortdurende ontwrichting en kortzichtigheid van alle partijen, zowel op nationaal, lokaal en individueel niveau hebben negatief bijgedragen aan onze productiviteit. Vergeet niet, dat Bangkok 44% van het bruto binnenlands product vertegenwoordigt.

De ceremoniële naam van Bangkok – Krung Thep Maha Nakorn, wat Stad der Engelen betekent – is zeer profetisch. Het wordt steeds meer onbewoonbaar voor gewone stervelingen, want wij zijn niet uitgerust met vleugeltjes om door de stad te vliegen en de wateroverlast te omzeilen. Ook hebben wij niet mogelijkheid om onze huizen op een hoger niveau te plaatsen, zodra het water stijgt.

Als onze regeringen – op hun gebruikelijke onsamenhangende wijze – nog steeds niet in staat zijn om effectieve maatregelen tegen wateroverlast te nemen, zullen wij moeten blijven leven met “zo is het nu eenmaal” om ons verstand niet te verliezen.

Vrij naar een commentaar van Pornpimol Kanchanalak, in The Nation van 29 september 2012.