"Yaci gaba, bani da sirri"
Het format is simpel. Je gaat met een microfoon en een camera de straat op en je vraagt aan jongeren: ‘Heb je wel eens stiekum gekeken naar de Facebookpagina van je vriend of vriendin? En als je faen dat doet?’
De antwoorden leveren een programma op waarbij volwassenen soms even moeten slikken. Maar eindelijk krijgen jongeren eens de gelegenheid vrijuit te spreken.
Het interviewprogramma VRZO is te zien op YouTube: www..com/user/vrzochannel en wordt niet op vaste tijdstippen gedownload. Bedenker is Surabot Leekpai, de zoon van Thailands twintigste minister-president Chuan Leekpai. Pluem, zoals zijn bijnaam luidt, verwachtte niet dat het zo populair zou worden, toen hij ermee begon. Hij kwam op het idee omdat hij surfend op het internet ontdekte dat jongeren vaak openhartig discussieerden over gevoelige onderwerpen.
De show is agressief, maar niet onbeschoft
Die jongeren geeft hij nu een forum met VRZO dat hij samen met Mallika Chongvatana, destijds presentatrice van Cakulan Strawberry, presenteert. Het klikt tussen die twee, zo goed zelfs dat ze in november in het huwelijk treden. ‘De show is agressief’, geeft Pluem toe, ‘jazeker, maar niet onbeschoft. Wij praten op dezelfde manier als jonge Thais. We hoeven de show niet kunstmatig mooier te maken.’
Inmiddels heeft Pluem een studio, personeel en sponsors. In het begin betaalde Pluem alles uit eigen zak, maar sinds de 15e aflevering lukt het om sponsors te vinden. TrueVisions benaderde hem zelfs met het voorstel de show naar de kabeltv te laten verhuizen, maar Pluem besloot niet meer dan enkele afleveringen via de kabel uit te zenden. Is er geen sponsor, dan wordt er geen programma gemaakt en gewacht tot er zich één aandient. Inmiddels hebben 60 afleveringen het licht gezien.
Tino vertaalde enkele antwoorden
En wat antwoordden jongeren op de Facebook-vraag? Tino Kuis keek naar het programma en vertaalde enkele antwoorden (‘Sommige kon ik niet volgen, veel slang.’).
– Ja zeker (boze flinke tik van vriendin), maar er stond teleurstellend weinig interessants op (weer een tik).
– Zoiets doe ik niet (knipoog).
– Maakt niet uit, ik heb twee Facebookpagina’s, die een mag ze zien, van die ander heeft ze geen weet.
– Lukt bij mij niet, ik verander elke dag van wachtwoord.
– Ik wis heel veel.
– Nu niet meer (vriendin kijk sceptisch).
– มึงเสือกมาก
– Dat moet ie niet lappen!
– Goed idee, ga ik zeker doen!
– Hij gaat zijn gang maar, ik heb geen geheimen.
(Bron: Bangkok Post, Brunch, 21 oktober 2012; met dank aan Tino Kuis)
Spelfoutje: openharig moet natuurlijk openhartig zijn of moet ik mij hier een wel heel raar internet fenomeen bij voorstellen? 😉
Natuurlijk leuk om te zien dat de jeugd zich ook ontwikkelt, een beetje mondiger worden kan geen kwaad natuurlijk. Ik vraag me dan af tot in hoeverre nationale maatschappijen/culturen meer een meer op elkaar gaan lijken vanwege de makkelijke communicatie en informatie voorzieningen (internet). Zal met de tijd ook huidige culturele normen zoals “de baas heeft altijd gelijk ook als hij geen gelijk heeft, dus geen kritiek hebben op de leidinggevende” verdwijnen?
Om je laatste vraag te beantwoorden: ja, zeker,die culturele normen veranderen in een behoorlijk tempo. En het begint bij de beter opgeleide, stedelijke jongeren: dat waren duidelijk de geinterviewden in deze video’s. Zelfbewust, onafhankelijk, niet bang, openhartig. Vergelijk het maar een beetje met de provo’s van de jaren ’60.
Inderdaad. Daar sluit dit stukje van Voranai Vanijaka (opinie kagina Bangkok Post) mooi bij aan:
“Some of these students were previously in exchange programmes where they had the opportunity to study abroad.(…) their parents and schools arranged to send them to a Western country so that they could benefit from a Western education, but when they returned home and exhibited Western thinking and attitudes, their parents and schools reprimanded them for it.
They insisted instead on putting the students back inside that little box called “Thainess”, with emphasis on what is appropriate and proper, such as not questioning your elders, including your parents and teachers.
One complained, “What’s the point of sending us abroad if they don’t like what we’ve learned? (…) The answer is that they don’t mind your learning, they just don’t want you to think you know more than they do, it undermines their authority. And how can they control you if they don’t have authority?”
Source: http://www.bangkokpost.com/opinion/opinion/316897/the-ego-has-landed
De komende jaren zal de nieuwe Thaise generatie een heel stuk mondiger worden, met al het goede (en kwade) wat daar bij komt kijken in de diverse facetten van de samenleving.
Ik neem aan dat jongeren vaak openhartig discussieerden, niet openharig.
Aangepast
Dat Thaise zinnetje, มึงเสือกมาก, meung seuag maag, is behoorlijk grof, alleen niet onder jongeren. Het betekent, vrij vertaald, ‘Verdomme, houd die stomme vragen voor je, bemoeial’.
En vervolgens riepen de vragenstellers “Oei!” en iedereen barstte in lachen uit. Leuk om te zien.
Tino, zeg ik heel stoer dat zinnetje tegen mn vrouw, denkt ze iets heel anders. Ik laat haar dit stukje thais van je lezen en ze kan er niks van maken.
Laatst schreef hier ook iemand dat krabhom = insgelijks betekent, het betekent: jazeker volgens de mijne.
Heb je dat zinnetje tegen je vrouw gezegd, Tookie? Dan mag je blij zijn dat je, zoals Tjamuk schreef, geen knal tegen je kop kreeg. Het heeft dezelfde gevoelswaarde als: ‘F**ck you’ ! Natuurlijk kan je vrouw er iets van maken maar ze wil niet dat je dit soort woorden leert. Voor jongeren is dit heel gewoon. Mijn zoon zegt tegen zijn vrienden altijd ‘meung’.
Ik heb al eens aan de redactie voorgesteld een stukje te schrijven over Thaise scheldwoorden (ik ken er 45, van potjandriedubbeltjes tot n**k je moeder) maar dat vonden ze geen goed idee. Wat vinden de lezers?
Ja Tino ik heb het gezegd met de phonetische uitspraak, ze dacht dat ik zei ik houd heel veel van je ofzoiets. Toen heb ik haar de text van het blog laten lezen en ze kon er niets van maken. Ik zei nog lees de thaise letters maar nee het was geen thais volgens haar.
Nu net laat ik het opnieuw lezen en ohhhh ze had de thaise letters niet gezien (staan er vlak voor, tjongejonge soo thai) ja nu snapt ze het. Ik zou dat nooit mogen zeggen van haar is te grof.
Jouw thais is dus wel prima in orde! Solly voor het misverstand maar ja thai lady he.
Scheldwoorden ken ik ook, ik kom niet verder dan tood-kwai (buffelkont) en dat laat iedereen lachen.
Soms ben ik onze guards voor met het sawasdee krab en dan zeggen ze kaphom. Als zei het als eerste zeggen dan zeg ik kaphom en dat is dus fout want ik ben hoger in stand dan zei.
In de taxi zeg ik ook altijd kaphom maar dat is dus niet nodig (dom zelfs) want ik ben hoger dan een taxidriver.
Kaptan zal ik dus alleen gebruiken om iemand aan het lachen te maken, ik spreek toch zeer zelden ministers of kolonels.
Weer wat geleerd, bedankt mannen!
Ik heb er weleens mij voordeel mee gedaan. Een Thai beschuldigde mij van een aantal dingen en begon mij voor alles en nog wat uit te schelden, een deel hiervan begreep ik. Later kwam dit weer te discussie en werdt alles glashard ontkent, totdat ik glashard een aantal scheldwoorden citeerde die ik naar mijn hoofd geslingerd had gekregen (buffalo, dier, **** je moeder etc.. Helaas weet ik van de andere helft van het scheldwaterval nog steeds niet wat het betekende.
Khue en meung ligt wat complexer. Ik begin er niet aan zolang ik niet weet waarneer het gepast is dit te gebruiken, als je dit juist aanvoelt kunnen je Thaise vrienden het wel waarderen, maar pas je het verkeerd toe dan heb je toch een probleem. Ik probeer mijn vriendin maar te volgen en kijk bij wie zij deze woorden gebruikt en wie (beste vrienden, naaste familie) dt met haar gebruiken. Maar ik speel op veilig door de naam van deze contacten op zijn Nederlands uit te spreken, dat leverd ook de nodige hilarische momenten op.
Alleen de taal uit een schoolboekje leren maakt conversaties wel erg kil, ook enige kennis van straattaal, informele taal enzovoort is heel nuttig. Maar dan moet je dus wel donders goed weten wanneer je dat zelf ook kan toepassen. Maar met observeren is helemaal niets mis. 🙂
Kapom, zoals het klinkt, betekent niet alleen insgelijks.
De overtreffende trap van “kap” is “kapom”
En wel van een “mindere” naar een “meerdere”
De overtreffende trap van “kapom” is “”Kaptan”
Misali:
Ik begrijp het of jawel tegen een gelijke in rang of stand: kap
Ik begrijp het of jawel tegen een hogere in rang of stand: kapom
Ik begrijp het of jawel tegen een hoogste in rang of stand: kaptan
Voor kaptan komen o.a. in aanmerking voor het gewone klootjesvolk:
– Een kolonel of hoger in politie of krijgsmacht;
– Een officier van justitie;
– Een rechter;
– Een minister of senator;
De regels voor kapom zijn niet zo strak.
Meer een algemene blijk van respect.
Onder vrienden of familie hangt het ook af waar men zich bevindt, in besloten kring kan ongeacht het rang-of standsverschil, het woord kap gebruikt worden, in publiek kapom, of kaptan.
Kapom is dus het veiligst, al sta je dan soms voor jan met de korte achternaam.