Dous amigos tailandeses de por vida

Para: Sawadeekrab Khun Prawit. De novo fixeches un bo traballo con el. Un cumio da ASEAN impecable sen ningunha miseria. Só unha bolsa sospeitosa na estación de Hat Yai, pero creo que ti encargaches ti mesmo. Sempre tes o sistema probado, non?

Pra:     Grazas, Khun tamén. Coñéceme ben, xa vexo. Ademais, había moito máis. Xa sabes: todos eses hisos non querían durmir no norte preto de Impact, senón no centro de Bangkok, no Mandarin Oriental, Shangri-la ou o Marriott. Tiven impresos e entregados a estes hoteis 500 formularios TM30 adicionais porque non confío na súa declaración central. Trátase de expatriados, xa sabes. Tamén houbo que pintar de amarelo algúns coches Mercedes. Por suposto, atopar bos condutores que queiran circular pola estrada de peaxe varias veces ao día non foi ningún problema. Tivemos 2000 entusiastas durante 25 voltas. E algúns querían facer o traballo de balde. Iso é outra cousa que contratar novos senadores. Piden diñeiro en ouro e despois gastan eses duros baht no estranxeiro.

A:      Sempre defendín que non falta a motivación dos tailandeses comúns para traballar polo país.

Pra: Perdín o sono durante os 5 días do cume da ASEAN. Á miña idade necesito moito unha sesta, se non, non chegarei ao telenovela tailandés. Espero que non me moleste se me adormezo e penso en algo máis divertido durante as próximas sesións do parlamento.

A:      A que entón?

Pra:     Ben. Eses cinco días da ASEAN foron bastante aburridos. Pero o que máis me gustou foi o simulacro duns miles de forzas especiais o día antes da conferencia. Todos aqueles mozos, guapos e sexys homes que realizaban todos eses trucos como saltar dun helicóptero (non deberíamos mercarlle uns novos antes de que outro chocase?) fixéronme latexar un pouco máis rápido o corazón. Definitivamente non me quedei durmido.

A:      É bo para o teu corazón, meu amigo?

Pra:     Ben, en realidade non. O meu cardiólogo xa me recomendou substituír os meus gardacostas masculinos por outros femininos. Pero realmente non podo pasar iso no meu corazón. Incluso nas telenovelas diarias non vexo unha soa actriz tailandesa que me atrae sensualmente. O meu defunto, bo, ningún moi bo amigo tampouco o viu. Cando estabamos xuntos, esquecemos o tempo. E despois ás veces durmía. É por iso que me permitíronme pedir prestados os seus 25 reloxos. Eran todos moi bos reloxos que sempre funcionaron: Rolex, Patek Philippe (¡só o nome sexy!), Audemars Pigues e un A. Lange & Sohne. Lamentablemente xa non os teño e esa é unha das razóns polas que ás veces non me esperto.

A:      Agora entendo mellor.

Pra:     A única muller que me molesta é Suprang-orn. Xa sabes, a señora que viaxou comigo a Hawai na nosa misión do goberno. Ela é o epítome do servizo feminino tailandés. Pode cociñar e servir en todas as habitacións da túa casa. E non só fideos mamá, e non só a aspiradora. Quizais sexa unha pregunta estraña, pero algunha vez azotaches ás túas fillas?

A:      Pois hai moito tempo, amigo. Por certo, estou a favor dun toque corrector nas nádegas. Pero a medida que avanzaba na miña carreira no exército, comecei a pensar e actuar de forma máis proactiva. Pode que fora un pai autoritario no pasado, pero xa non. Todo o que teño que facer é mirar agora e os meus fillos escoiten ou corren. Na miña casa aínda se aplica o lema: boas mozas entran, malas fóra. Big Joke máis tarde cambiou iso. Os bos entran, os malos están fóra. Iso non se aplica a ti, creo que... jajajaja.

Pra:     Aínda me gusta dar un toque nas nádegas. Para iso teño que facer de travieso, pero aínda así consigo facelo, mesmo á miña idade. E Suprang-on enténdeme moi ben.

A:      Pregúntome se o xeneral Prem nos entende tan ben. O home que coida a súa casa desocupada envioume unha mensaxe de que cheira o aftershave de Prem todos os días. Incluso foi na televisión. Parece que a pantasma de Prem vive agora na súa casa. Teño que dicir que non estou moi contento con iso. Vostede aínda é responsable da seguridade interna, non si?

Pra:     Por suposto. E eu mesmo podo axudarche neste caso. Irei á casa un día destes. Prem tivo o mesmo despois do afeitado que recibín no meu 70 aniversario do meu bo e nada bo amigo falecido: Invictus de Paco Rabane.

A:      Gustaríame deixar como resolver o problema.

Pra:     Grazas. Estou bastante seguro de que a pesar dos teus coñecementos lingüísticos e do teu adestramento militar clásico, aínda non sabes o que significa Invictus.

A:      Non, pero realmente non me importa.

Pra:     Invictus é latín e significa invencible.

A:      hahahahah, iso é apropiado para nós.