Gheibh thu eòlas air a h-uile càil ann an Thailand (82)

Tha leughadair blog Jan Hegman na fhìor Rotterdammer; rugadh agus thogadh e an sin agus bha e riamh ag obair anns a’ phort. Tha triùir chloinne aig Jan agus tha e pòsta aig an Thai Lek. Ann an 2014 sgrìobh e sgeulachd iongantach dha Thailandblog mun chiad turas-adhair aige gu Thailand.

Gu cinnteach cha bu chòir an sgeulachd aige a bhith a dhìth san t-sreath againn “Tha thu a’ faighinn eòlas air a h-uile seòrsa rud ann an Thailand"

Airson a’ chiad uair gu Thailand

‘An duine agam Kees, b’ urrainn dha cadal an àite sam bith cuideachd’, gu h-obann dh’ fhuasgail e a-mach à àite sam bith. B’ i a’ chailleach a bha na suidhe ri taobh Lek aig an uinneig. Bha sinn air a bhith air an rathad airson còrr is dà uair a thìde. Shuidh mi a 'coimhead air an sgrion TBh, a sheall plèana beag a' comharrachadh far an robh sinn aig an àm sin.

Bha Lek air i fhèin a phasgadh ann am plaide glas a chaidh a chuir air cathair gach neach-siubhail ro-làimh agus air tuiteam na chadal a’ cuir a ceann air mo ghualainn. ‘Cha robh, a dhuine uasail, cha robh duilgheadas sam bith aige le sin,’ lean a’ bhean-uasal deas le guth bog.

“O, a bheil sin mar sin?” fhreagair mi.

‘Tha, dìreach mar do bhean. Bha mi farmad ris aig amannan, gu h-àraidh nuair a chaidh sinn air plèana mar a tha e an-dràsta. Uaireannan chaidil e cha mhòr fad an itealaich, fad na slighe gu Thailand!'

Gus cur ris a’ chòmhradh cuideachd, dh’fhaighnich mi dhith: ‘Agus thusa ma’am? An urrainn dhut cadal math air itealan?'

— ‘Cuir fòn orm Anna,’ thuirt i.

‘Eanair àlainn’, thug mi a-steach mi fhìn, ‘agus sin Lek mo leannan’, a’ comharrachadh a’ chinn chadalach ri mo thaobh.

Sneamach

– ‘Chan eil’, fhreagair a’ bhean-uasal. ‘Tha eagal orm itealaich. Cha bhith mi a' cadal fùc, ged a dh'fheumas mi a ràdh mar as trice a bhios tu ag itealaich, 's ann as lugha a bhios e a' cur dragh ort.'

‘Ah, tha fios agad ma’am, tha thu nas dualtaich tubaist fhaighinn le càr na le plèana (airson cliché eile a chleachdadh). Chaidh sgrùdadh a dhèanamh airson gach dà mhillean turas-adhair, gun tuit aon itealan! Mar sin ma choimheadas tu gu dlùth, chan eil mòran air am bu chòir eagal a bhith ort.' Cluinn cò tha a’ bruidhinn! Nach math a th’ annad, thuirt guth beag nam cheann.

– ‘O an e sin?’, fhreagair a’ bhean-uasal, a’ coimhead orm leis na sùilean drùighteach sin. Tha fios agad, gu bheil sin aig cuid de dhaoine, gu bheil iad a’ faicinn troimhe dhut, tha e mar gun leugh iad d’ inntinn.

- ‘Ach cha bhith thu ach air an aon itealan sin,’ lean i. 'Dè mu do dheidhinn fhèin? An urrainn dhut cadal air itealan?'

Tha mi gu math dona air laighe, ach aig an àm bha mi ro mhoiteil innse don chiad choigreach a-muigh an sin gun robh eagal orm itealaich cuideachd. Feuch, ’s e cailleach a bh’ innte, agus an uair sin cha chuireadh e iongnadh air duine nam bruidhneadh i mu dheidhinn, smaoinich mi gu caol. Ach tha eagal ormsa, an neach-obrach docaichean mòr à Rotterdam, itealaich? Chan e, cha b' urrainn!

‘O tha. Gun duilgheadas, bidh mi a 'cadal an àite sam bith (bu chòir breug geal a bhith comasach, shaoil ​​​​mi), ach chan eil mi a' cadal an-dràsta. Chaidh mi dhan leabaidh tràth an-dè," rinn mi breug.

Dìreach chun an taigh-beag

Ping!, bha e a 'fuaimeachadh. Chaidh an solas rabhaidh a leugh do chrios-suidheachain a-mach, agus mar sin b’ e deagh àm a bh’ ann a dhol don taigh beag. Thog mi gu socair ceann Lek far mo ghualainn le aon làimh agus chuir mi fois gu socair an aghaidh cùl na cathair. Lean i oirre a’ srann.

“Gabh mo leisgeul ma’am, uh Anna, dìreach dhan taigh beag,” thuirt mi ris a’ chailleach. Sgìth de ghiùlan itealaich? Bha an guth beag annasach sin a-rithist, o uill, na cuir bacadh air, fhreagair mi nam inntinn.

Beagan stiff bhon t-suidheachan a bha mar-thà fada, chaidh mi sìos an trannsa gun lasadh chun t-seòmar-fois, a bha letheach slighe suas an itealan. Bha duine san taigh beag agus bha fear eile a’ feitheamh. Fhad 's a bha mi a' faighneachd mun rathad ainmeil, dh'fhaighnich mi dheth: 'An robh thu a' fuireach?'

— 'Joa,' ars' an duine, '' 's tha mi smaointinn gu bheil e air falbh.'

Bha e na b’ òige agus na bu ghiorra na mise, agus bhruidhinn e le stràc Brabant. Timcheall a mhuineal bha sèine ceangail òir tiugh a bhiodh air a chaitheamh a dh’aona ghnothach air an lèine-T aige, gu soilleir an dùil a shealltainn do dhuine sam bith a choimheadadh air. Thuirt e Chang Beer ann an litrichean mòra air a lèine-T, agus le a bhroinn mhòr. rud nach b’ urrainn dha fhalach anns an lèine-T, chòrd e ris!

“Tha, feumaidh tu,” fhreagair mi. Chrath e le aonta.

“Cuideachd air saor-làithean gu Thailand?’, dh’fhaighnich e. Mus b’ urrainn dhomh freagairt, lean e air. 'Is math, falbh a-mach às an dùthaich fhuar losgainn sin.'

Bha e air aon de na daoine sin a bha a’ cabadaich air adhart agus air adhart gun facal a chuir a-steach.

"Skon land hear Thailand, tha mi air a bhith a 'tighinn airson bliadhnaichean," thuirt e.

“Tha mi a’ dol ann airson a’ chiad uair, ”fhreagair mi gu sgiobalta, mus do thòisich e a’ crathadh a-rithist.

Cha b’ urrainn dhomh a bhith air sin a ràdh na b’ fheàrr

Mearachd! Cha b’ urrainn dhomh a bhith air sin a ràdh na b’ fheàrr. Gu h-obann thionndaidh an duine gu bhith na eòlaiche ann an Thailand. Thòisich e ri rabhadh a thoirt dhomh mu na cunnartan uile an sin (le deagh rùn, co-dhiù) agus dè am biadh a bha math, agus dè na soithichean a bu chòir dhomh feuchainn gu cinnteach.

Nam biodh e air leigeil leam bruidhinn airson mionaid, dh’ fhaodadh mi a bhith air innse dha gur e Thai a th’ ann an mo leannan, ris an do choinnich mi san Òlaind, agus leis gur e Thai a th’ innte, mar sin bha mi gu math fiosrachail mun dùthaich agus mun chultar a bha na lùib!

Ach chaidh an còmhradh air adhart agus air adhart leis na molaidhean aige. Thòisich e mar threòraiche turas-coiseachd a’ tadhal air seallaidhean na dùthcha. Agus an uairsin thàinig na boireannaich suas.

‘Ma tha thu a’ coimhead airson un durske (boireannach),’ lean e air, ‘bu chòir dhut a dhol gu Thailand.’

“An ann mar sin a tha?” dh’fhaighnich mi dha.

“Tha, chan fheum thu mòran oidhirp a dhèanamh, fhios agad, oir tha iad às an ciall aig Farang! A bheil fios agad dè tha seo a’ ciallachadh, le Farang? Is e Dah am facal Thai airson coigreach!'

Seadh, chrath mi gu tuigseach, mar nach robh fios agam!

- ‘Ceart a ràdh, nam bu toil leat e, bidh fear mu thràth crochte air do ghàirdean cho luath‘ s a choisicheas tu bhon itealan. Gu h-onarach, tha e cho furasta sin.'

Dh’fhosgail doras an taigh-beag. Thàinig fear beag maol is beagan fallas a-mach. “Duilich leis an fheitheamh fada, beagan dragh,” thuirt e ri a bhroinn.

'Tha, tha sin neònach, nach eil?'

Càit an robh thu cho fada, tarak

Nuair a thill mi don chathair agam, chunnaic mi gu robh Lek air dùsgadh mu thràth. Bha i a’ bruidhinn ri Anna. Tha mi an dòchas nach b’ e m’ eagal mu itealaich cuspair a’ chòmhraidh, oir gu h-obann thuit an còmhradh sàmhach nuair a chunnaic iad mi a’ tighinn.

‘Càit a bheil thu air a bhith tarmac cho fada,’ dh’fhaighnich Lec.

'O, rachamaid dhan taigh beag, ach bha beagan obair fhada aig duine-uasal, 's mar sin bha agam ri feitheamh greis.'

Aig an aon àm, thàinig neach-frithealaidh itealain seachad le cairt deochan. An turas seo cha b’ i Miss Thailand a bha ga dhèanamh, ach bha am fear seo ann cuideachd. Bha mi air a faicinn na seasamh san trannsa againn aig toiseach an itealaich na bu thràithe. An uairsin rinn i na h-eacarsaichean èigneachail aice leis an t-seacaid-teasairginn agus na bonaidean ocsaidean, agus an uairsin an ìre as àirde nuair a shèid i an fhìdeag ann an dòigh cho eireachdail. Bha sin fhathast air a losgadh a-steach don reitine agam!

A dhuine uasail, sheall i orm le ceasnachadh.

‘Faodaidh beagan uisge a bhith agam,’ dh’fhaighnich mi, agus nuair a thug i cupan uisge dhomh, shèid am fionnarachadh fàileadh ùr a cùbhraidheachd thugam. Thug fàileadh oriental jasmine agus bileagan blàth mi air turas goirid ach ciallach. Dìreach an uairsin, buaireadh! Chrath am plèana a h-uile taobh airson beagan dhiog, agus dhùisg mi bho mo bhruadar. " O mo Dhia," arsa mise.

Tapadh leat ma'am.

‘Tha fàilte ort a dhuine uasail’, thuirt i le gàire milis diùid. O, cho breagha sa tha beatha uaireannan, shaoil ​​​​mi.

Bha tighinn air tìr air tòiseachadh, bha mi mu thràth air mo chall

Sheall an scrion Tbh gu robh ar plèana air mapa Thailand a ruighinn. Aig an aon àm, thàinig guth duine tro na glaodhairean. Ann am Beurla cha mhòr do-thuigsinn thuirt an guth, ‘A dhaoine uaisle, seo an sgiobair agad. Tapadh leibh, gu bheil thu air a bhith ag itealaich le China Airlines. Ann an timcheall air fichead mionaid bidh sinn a’ tighinn air tìr aig port-adhair Bangkok! ….. blabla'.

Bha an t-slighe air tìr air tòiseachadh, bha mi mu thràth air mo cheangal a-steach don t-suidheachan agam agus feumaidh mi aideachadh gu robh an itealaich ceud sa cheud nas fheàrr na bha dùil. Às deidh tighinn air tìr gun sgur agus moladh mòr bho chuid den luchd-siubhail, chaidh na preasaichean glaiste fhosgladh gu mì-fhoighidneach. Às deidh beagan ùine chuir mi romham na rudan agam a phacadh cuideachd.

"Ma chomharraicheas tu dè am bagannan a th' agadsa, bheir mi sin cuideachd," thuirt mi ri Anna. Agus a rèir coltais rinn sin. ‘Uill Anna, tha sinn an seo. Leig leis na saor-làithean tòiseachadh.'

“Tha, tha sin ceart gu leòr,” fhreagair i, a’ toirt rolla de phiobair às a baga-làimhe. 'An seo, snog agus ùr airson an rathaid, ach chan eil mi ann fhathast, tha turas math agam gu Hua Hin air thoiseach orm fhathast.'

Is e galar grod a th’ ann

Bha i air innse dhuinn rè an itealaich mun duine aice (Kees), agus an tinneas obann aige, taobh a-staigh trì mìosan bha e air tachairt.

‘Uill cha dèan thu dad mu dheidhinn, aon uair ‘s gum bi e agad, mar as trice tha e air tachairt dhut, is e galar grod a th’ ann. Tha, tha mi ga ionndrainn. Bha ùine cho math agam a bhith a’ bruidhinn ris. Mura b' urrainn dhomh cadal uaireannan, no ma bha dragh orm mu rudeigin, bha e an-còmhnaidh ann dhomh, agus bha fuasgladh aige an-còmhnaidh.'

Nochd gàire beag air a bilean.

"O, bha e na ghille math, uaireannan ro mhath Jan, ma tha fios agad dè tha mi a' ciallachadh." Chrath mi.

“Ach bha deagh ùine againn còmhla, eil fhios agad. Shiubhail sinn tòrr agus chunnaic sinn dùthchannan àlainn, bha e craicte mu dheidhinn Thailand dìreach mar mise, agus bha Thailand craicte mu dheidhinn.'

Chan eil fios agam dè dìreach a bha i a’ ciallachadh leis an fhear mu dheireadh. Cha robh mi airson faighneachd dhi idir. Aig amannan tha e nas fheàrr dìreach èisteachd.

“Agus a-nis tha mi a’ dol gu deagh charaidean ann an Hua Hin. Tha mi air a bhith eòlach orra airson còrr air trithead bliadhna. Seadh, rinn sinn gàire mòr air ais san latha. An-còmhnaidh còmhla ris a’ cheathrar againn, shiubhail sinn air feadh Thailand. Cha do leig iad sìos mi a-riamh. Tha iad nan fìor charaidean, agus tha fàilte an-còmhnaidh orm cuideachd! Tha e fhathast snog an sin, ach tha e eadar-dhealaichte, nach eil, às aonais mo Cheò.'

Charmer, rinn i gàire

Thuirt sinn soraidh slàn rithe, ghuidh i saor-làithean glè thoilichte dhuinn.

'Agus thoir an aire dhith, nach eil thu (a' ciallachadh Lec), oir tha bean ghaolach agad!'

'Uill, faodaidh tu a bhith ann cuideachd!'

Charmer, rinn i gàire. Agus nuair a dh’ fhàg i am plèana, thuirt i rium: ‘O tha, Jan, na dìochuimhnich! An ath thuras cuiridh e eadhon nas lugha dragh ort. Chì thu e!'

Thug mi sùil oirre le ceasnachadh.

'Fear of flying!', dh'èigh i gu socair ……Mar sin co-dhiù!!

Nuair a dh’ fhàg sinn am plèana sinn fhìn, chan fhaca sinn i ann an àite sam bith, bha e coltach gun robh i air a dhol à bith gu neoni!

Is e 2014 a th’ ann a-nis agus mi a’ sgrìobhadh an leabhar-latha seo. Ach chun an latha an-diugh, a h-uile turas a tha sinn air ais aig Schiphol anns an talla fàgail gu bhith a’ dol air bòrd an itealain air ar slighe gu Thailand, bidh mi an-còmhnaidh a’ leigeil le mo shealladh a dhol seachad air an luchd-siubhail eile an dòchas Anna fhaicinn a-rithist, ach gu mì-fhortanach chan fhaca sinn a-riamh i a-rithist.