An tìgear agus an laogh - Fables agus uirsgeulan à Thailand Àir. 05

Eòlas sònraichte airson dà bheathach agus an uairsin teachdaireachd moralta: bheir diongmhaltas ann a bhith a’ coileanadh àithne deagh thoraidhean.

Ann am meadhan coille mhòr. Tha cuilean tìgear air seachran o a mhàthair; a' siubhal air falbh, sunndach, sunndach, agus a' gabhail spòrs ri meirgeadh na gaoithe tro na duilleagan.

Gu h-obann bidh e dorcha, a 'ghrian a' dol fodha, tha an oidhche a 'tuiteam. dòrtadh sìos; tha e fo eagal, a' gairm air a mhàthair, ach mo thruaighe ! Cha chluinn thu ach fuaim an uisge. Mean air mhean bidh a shùilean a’ fàs cleachdte ris an dorchadas: chì e uamh agus luachair ga h-ionnsaigh. Ach tha an t-àite sin air a chleachdadh mu thràth: bò le a laogh.

Bidh fàileadh a’ bheathaich fhiadhaich a’ dùsgadh instinct na màthar agus is e a’ chiad bheachd a th’ aice an aoigh gun chuireadh a mharbhadh. Ach tha a cridhe math a’ dol an sàs nuair a chì i beathach cho òg gun dìon a’ gluasad bhon fhuachd. Bidh i a' glacadh a' bheathaich agus a' reamhrachadh a bhian fhliuch. Gu tur air a shocair, tha e 'ga bhualadh fein an aghaidh a h-uchd blàth agus a' bhò a' toirt bainne dh' i ; mar seo bidh i na màthair don bheathach a chaidh air chall.

Bidh na ràithean a’ dol seachad agus bidh tìgear is laogh beò taobh ri taobh ann am bràithreachas: fàs suas còmhla, a’ sireadh bìdh còmhla, gaol am màthair agus, cho neònach sa tha e coltach, tha crodh is tìgear a’ gealltainn nach fàg iad a chèile agus gun dìon iad a chèile gun fhios nach bi sin ann. èiginn, ma tha sin riatanach ann an cunnart a bheatha fhèin.

Ach aon latha bidh tìgear a’ toirt ionnsaigh air a’ bhò agus ga ithe. Agus a dh'aindeoin an aois òg, bidh an crodh agus an tìgear a' toirt ionnsaigh air agus a' marbhadh an creachadair. Goirid às deidh sin, tha iad air an faighinn seachad le bròn agus a 'gearan ri Mother Nature a tha air a dhìteadh airson a chèile a mharbhadh.

Bidh iad a 'gearan air an oidhche agus tron ​​​​latha, a h-uile latha. Gabhaidh iad mu seach a’ guidhe air an uisge, na sruthan, agus mar an ceudna an talamh far am bi iad a’ coiseachd agus a’ gabhail fois anns an oidhche, a dhèanamh eadar-ghuidhe air an son.

An t-acras

Mu dheireadh tha na diathan a 'gabhail truas agus gan stiùireadh gu fasgadh le aonaran diadhaidh. Tha cumhachdan draoidheil aig an duine seo, mar thoradh air bliadhnaichean de mheòrachadh agus airidheachd cruinnichte: faodaidh e beathaichean a thionndadh gu bhith nan daoine.

Bidh e a’ tionndadh tìgear agus laogh gu bhith nan dithis òganach eireachdail; a’ gairm an laogh Khavi agus an tìgear Hônvijai, a’ toirt claidheamh agus flùr lotus draoidheil do gach neach agus ag innse dhaibh:

A chlann ghràdhach, ma dh’fhanas sibh air an t‑slighe cheart tha sibh do-chreidsinneach a chionn gun do chuir mise ur n‑anam anns na claidheamhan sin, agus tha sin gam fhàgail neo-lochdach. A thaobh an lotus, bidh e a’ crìonadh ma thachras rudeigin dona dha aon seach aon agaibh. Mar sin rannsaich an saoghal agus cuimhnich air a’ chomhairle shìmplidh seo: cleachd d’ inntinn.”

Tha iad gu taingeil a’ cromadh don aonaran agus a’ dol dhan ear mar a thuirt am fear diadhaidh. Bheir seo iad gu baile-mòr a tha a’ deàrrsadh ann an loch le uisge soilleir. Dìreach mar a tha iad gu bhith a’ toirt uisge airson an aghaidhean a nighe, tha fuamhaire falaich a’ nochdadh gu h-obann. Tha blàr borb ann, ach tha claidheamh draoidheil aig Hônvijai agus tha e a’ marbhadh am famhair.

Air a thoileachas le leithid de mhisneachd, tha an rìgh a 'gairm Hônvijai chun na lùchairt aige, a' toirt cuireadh dha fuireach ann agus a 'toirt dha an aon nighean aige ann am pòsadh.

Agus Khavi?

Tha Khavi a’ leantainn air a thuras agus a’ lorg baile-mòr le beairteas mòr, ach tha e na fhàsach. Air a iongnadh, bidh e ga thionndadh air gach taobh agus a 'lorg druma mòr. Bidh e ga bhualadh ach chan eil fuaim a’ tighinn a-mach. Bidh gearraidhean a’ fosgladh an druma leis a’ chlaidheamh agus gu iongnadh tha bana-phrionnsa bhrèagha a-staigh: nighean an rìgh.

Tha an t‑anam bochd ag innse mu a mì-fhortan: thug treud de dh’iolairean sanntach ionnsaigh air a’ bhaile, agus chaith iad a luchd-àiteachaidh uile. Cha robh cothrom aig a pàrantan faighinn a-steach don druma agus theich iad. Fhad 's a tha i a' bruidhinn, thig sluagh de na h-eòin chobhartaich sin thuca. Bidh Khavi a’ toirt a chlaidheamh agus tha na h-eòin uile air am marbhadh leis a’ chlaidheamh aige.

Air a dìon leis a’ ghaisgeach gaisgeil sin, bidh a’ bhana-phrionnsa a’ dol còmhla ris a’ lorg a pàrantan. Airson ùine mhòr bidh iad a 'siubhal bho bhaile gu baile, a' faighneachd cheistean dha na h-uile. Gu dìomhain! Aon latha nuair a tha iad a' gabhail fois ri taobh abhainn, tha cailleach ag iomradh orra. Bidh iad gam biadhadh, ga h-ionndrainn agus fo amharas gun dad. Ach chan eil am boireannach seo dad nas lugha na bana-bhuidseach a chuir rìgh faisg air làimh airson a’ bhana-phrionnsa a thoirt am bruid!

Bidh Khavi a’ bruidhinn riutha air an fheasgar sin, ag innse mu na thachair dha agus a’ nochdadh cò às a thàinig a chumhachd. An sin tha a' bhana-bhuidseach a' cadal faisg orra; cha 'n 'eil a sgeul 'ga togail suas agus tha i a' feitheamh gus am bi iad nan cadal gus an claidheamh a ghoid 's a thilgeadh 's an teine. Aig a 'chiad lasraichean, bidh Khavi a' dùsgadh agus a 'faicinn a' bhoireannach aingidh a 'toirt air falbh a' bhana-phrionnsa gun dìon a tha a 'caoineadh deòir searbh: carson, tha i a' gearan, a bheil thu cho neo-chùramach coinneachadh ris a 'bhoireannach neònach seo? Carson a nochd thu na dìomhaireachdan agad às aonais an rabhadh as lugha?

Ach tha na diathan furachail. Gabhaidh iad truas ris an fhìrean seo: tuitidh dòrtadh o nèamh, agus cuirear an teine ​​as; chan eil an claidheamh ach beagan dubh agus dòrainneach.

An latha sin chì Hônvijai gu bheil a lotus air crìonadh. Tha cuimhne aige air fàisneachd an t-sagairt agus, làn eagail, a’ dol chun ear le cabhaig mhòr. Bidh e a 'siubhal gu math luath oir tha na diathan a' giorrachadh ùine an turais. Anns a’ bhaile thrèigte lorg e a bhràthair na laighe air an talamh agus a chlaidheamh dubh faisg air. Bidh e a’ glanadh a’ chlaidheimh. An uairsin thèid iad còmhla chun a 'bhaile far a bheil a' bhana-phrionnsa sa phrìosan.

Tha Hônvijai ga fhalach fhèin mar aonaran agus tha Khavi ga fhàgail neo-fhaicsinneach. Tha e a’ tadhal air an rìgh a thug a’ bhana-phrionnsa air falbh agus a’ tabhann elixir iongantach dha ris an gabh an rìgh ris. Tha altair ìobairt aige sa bhad a chaidh a thogail air comhairle an ‘dìthreabh’ agus, aig èirigh na grèine, bidh Hônvijai a’ coinneachadh ris an sin. Bidh Hônvijai a 'marbhadh an rìgh agus an uairsin tha Khavi a' nochdadh agus a 'cur air aodach an rìgh. Bidh e an uairsin ga nochdadh fhèin dha na daoine a tha a’ cur fàilte air le sunnd. Bidh e an uairsin a’ saoradh a’ bhana-phrionnsa agus bidh iad a’ pòsadh le greadhnachas.

Bidh Hônvijai a’ tòiseachadh air a thuras, ach an-toiseach a’ leigeil soraidh le Khavi agus a bhean. Tha e ag ràdh riu, 'Cuimhnich comhairle an duine dhiadhaidh : cleachd bhur n-inntinn, a ghnàth !' Oir, dìreach mar a thòisich na tachartasan aca, tha mì-fhortan a 'tighinn bho aon neo-chùram.

Eadar-theangaichte agus deasaichte le Erik Kuijpers. Title: Le tigre en le veau, ann an Thai aidh. Stòr: Contes et Légendes de Thaïlande; 1954. Ùghdar Jit-Kasem Sibunruang (adh Faic barrachd), 1915-2011. 

Canar Khavi agus Hônvijai riutha, cuideachd Khawi agus Honwichai, ann an Thai tach en adh. Chaidh stampa postachd a dhèanamh dheth ann an Thailand: https://www.lastdodo.nl/nl/items/5008015-volksverhalen