ناپدید شدن خط تایلندی نوی

در یکی از مشارکت‌های قبلی خود در این وبلاگ، به طور خلاصه به منشا زبان نوشتاری تایلندی پرداختم. به عنوان یکی از طرفداران بزرگ تنوع فرهنگی، من عاشق زبان های فرعی در خطر انقراض هستم. آنها میراث زنده و در نتیجه ارزشمند هستند. این یکی از دلایلی است که من در گذشته های دور برخی از زبان های باسک، برتون، ایرلندی و اکسیتان را انتخاب کردم.

با این حال، این - متأسفانه - یکی از قوانین زبان ها است که به هر دلیلی برای همیشه در معرض تهدید قرار می گیرند و ناپدید می شوند. فیلولوژیست ها محاسبه کرده اند که از 7.000 زبانی که امروزه در جهان صحبت می شود، 6.000 زبان تا قرن آینده از بین خواهند رفت... البته ناپدید شدن زبان ها چیز جدیدی نیست. بیشتر زبان شناسان حتی آن را یک فرآیند طبیعی می دانند. از این گذشته، زبان ها در معرض تغییر هستند و گویشوران تحت شرایط خاصی به استفاده از زبان دیگری روی می آورند. اما در بسیاری از موارد، زبان‌ها نیز در نتیجه مبارزات فرهنگی، روابط نابرابر قدرت یا محدودیت‌های زبانی ناپدید می‌شوند، جایی که مشکل اغلب بسیار عمیق‌تر از زبانی محض است، اما همه‌چیز به تهدید عزت نفس و هویت مربوط می‌شود. نفی تعیین سرنوشت و آزادی بیان فرهنگی حفظ سنت ها.

نمونه خوبی از دومی را می توان در تایلند یافت، به ویژه در آیسان، جایی که تایلندی نوی برای اکثریت زبان نوشتاری ناپدید می شد. به طور سنتی، علاوه بر زبان تایلندی، به زبان‌های متعددی مانند سورین خمر، لائوس، ویتنامی و فو تای در آیسان صحبت می‌شد. در ابتدا کمتر از سه زبان نوشتاری در آیسان وجود داشت. به عنوان مثال، خمر وجود داشت که نشان خود را از آنگکور در شمال شرقی تایلند کنونی ایجاد کرد و مطمئناً تا قرن چهاردهم عصر ما مورد استفاده قرار می گرفت. به‌عنوان زبان نوشتاری با تام جایگزین شد، که از خط قدیمی مون نشأت می‌گرفت، که به دلیل گسترش پادشاهی لائوس لان زانگ رایج شد و عمدتاً برای متون مذهبی و فلسفی استفاده می‌شد. زبان نوشتاری رسمی و مدنی تایلندی نوی بود که تقریباً همزمان با تام ایجاد شد. تایلندی نوی از قرن شانزدهم و هفدهم به رایج ترین خط مورد استفاده در آیسان تبدیل شد. تفاوت اصلی با زبان تایلندی به عنوان یک زبان نوشتاری این بود که تایلندی نوی هیچ کاراکتر لحنی ندارد که بیانگر گام صحیحی باشد که یک کلمه باید در آن تلفظ شود. خوانندگان در آیسان به اندازه کافی باهوش در نظر گرفته می شدند که بتوانند معنای متنی صحیح یک کلمه را دریابند.

یکی از اولین اهداف سیاستی پادشاه چولالانگکورن، که از سال 1868 تا 1910 بر سیام حکومت کرد، راه اندازی یک برنامه وحدت سیاسی و فرهنگی بود که من آن را به عنوان استعمار داخلی سیام توصیف می کنم. منظور من این است که اقتدار مرکزی در بانکوک گام به گام دولت شهرهای قدیمی و مناطق خودمختار تحت این اعتقاد است:یک ملت، یک قوم، یک پادشاه در راستای سلسله چاکری به منظور تحکیم اقتدار دولتی و ایجاد حس ملیت. یکی از وسایل مورد استفاده این بوداجبار نرم برای استفاده از زبان اکثریت در آینده. از سال 1874، دولت سیامی تلاش کرد تا بخش باسواد جمعیت ایسان را متقاعد کند که استفاده از زبان تایلندی به عنوان زبان نوشتاری راحت‌تر و در نتیجه برای برقراری ارتباط با دولت قابل قبول‌تر است.

آیسانیان به فوریت نیاز داشتند که بفهمند تایلندی هستند... وقتی این کمپین فوراً مورد توجه قرار نگرفت، اقدامات اجباری انجام شد و تایلندی به عنوان زبان نوشتاری در آموزش آغاز شد. با انجام این اصلاحات آموزشی گسترده، مردم این گوشه از کشور می توانند از سنین جوانی آموزش ببینند که زبان و فرهنگ تایلندی بر زبان آیسان برتری دارد... این اصلاح نظام آموزشی تا حدودی الهام گرفته شده از آن است. نگرانی در مورد اجرای سیاست قدرت مرکزی بانکوک. به هر حال، مردم پایتخت به سرعت به این نتیجه رسیدند که تعداد زیادی، اما واقعاً تعداد زیادی از مقامات جدید برای کارکنان نهادهای جدید و متمرکز دولتی جدید مورد نیاز هستند. و آن کارمندان دولتی که ترجیحاً به صورت محلی استخدام می‌شوند، البته باید به زبان تایلندی نوشتاری مهارت داشته باشند... اولین مؤسسه آموزشی کاملاً تایلندی در ایسان مدرسه Ubon Wasikasathan در اوبون راتچاتانی بود که در سال 1891 تأسیس شد و به طور کامل توسط بانکوک حمایت شد.

سوفا پونتری و دو سرکرده دیگر

به منظور هدایت این تلقین زبانی در مدارسی که به عنوان آموزش مبدل شده بودند، در جهت درست، شش کتاب درسی به‌سرعت منتشر شد که توسط Phraya Sri Suthorn Wohan (Noi Ajaari Yangkul) در شمال شرقی نوشته شده بود: Munbotbanphakit., Wanitnikon, Aksonprayok, Sangyokphitan, Waiphotchanaphijan en فیسانکاران. از نتایج اجبار زبانی که واقعاً راضی نبودند، از سال 1910 ناظرانی از سوی بانکوک به آیسان فرستاده شدند تا اطمینان حاصل شود که کودکان آموزش به زبان تایلندی دریافت کرده و دنبال می کنند. اقدامی که شداعطا شدبا معرفی قانون آموزش ابتدایی اجباری، قانونی از سال 1921 که همه والدین در آیسان را ملزم می کرد تا فرزندان خود را به کلاس های تایلندی برسانند... در کمتر از ربع قرن، تایلندی نوی به عنوان یک زبان نوشتاری تمام ارتباط اجتماعی خود را از دست داده بود و ناپدید شد...

مدتی مقاومت شد. در اواخر دهه XNUMX، تعدادی از والدین در بان ساواتی در استان خون کین، به رهبری سوفا پونتری، خواننده محبوب مولام، دیگر از فرستادن فرزندان خود به مدرسه خودداری کردند. آنها به درستی می ترسیدند که لائوس خود را از دست بدهند ریشه و قومیت و تایلندی می شد... این شورش، که از مالیات های محلی جدید و بالا نیز الهام گرفته شده بود، به سرعت به روستاهای منطقه گسترده تر گسترش یافت. در 16 دسامبر 1940، پلیس جلسه ای را که بیش از 500 نفر در آن شرکت داشتند، شکست و 116 نفر را دستگیر کرد. سوفا پونتری و سه رهبر شورشیان دو ماه بعد در خون کین به XNUMX سال زندان محکوم شدند.kabotphai nai ratchaaناچک (شورش علیه پادشاهی). بقیه دستگیرشدگان آزاد شدند، اما بیش از XNUMX نفر از آنها در اسارت جان باختند... خوی دنگنوی، یکی از سه محکوم، چند ماه بعد به طور مرموزی در اثر غرق شدن در زندان درگذشت. سوفا پونتری نیز کمتر از دو سال پس از محکومیت خود پس از تزریق دارویی که مشخص شد به او آلرژی دارد می میرد…

به استثنای چند مورد بسیار اندک، ایسانرهای معمولی دیگر به خاطر نمی‌آورند که به سختی دو نسل پیش زبان نوشتاری خود را داشتند... ما اغلب فراموش می‌کنیم که یک زبان بسیار بیشتر از زه کردن صداها و کلمات با هم است. زبان مخزن سنت، تاریخ، حافظه فرهنگی و دانش است و حیف است که چنین چیزهایی از بین برود…