اطراف پاتایا

دوباره زمان سفر سالانه من به لائم چابانگ فرا رسیده بود تا مدرک کاغذی خود را برای SVB، که هنوز زنده هستم، در دفتر منطقه ای SSO تحویل دهم تا از AOW ماهانه خود مطمئن شوم.

این یک رانندگی آرام خوب در حدود 20 کیلومتر در جاده سوخومویت به سمت شمال است. ساعت شلوغی صبحگاهی پشت سرمان است و ترافیک سنگین واقعی وجود ندارد. هرچه به مقصد نزدیکتر می‌شوم، کامیون‌های بیشتری با کانتینر می‌بینم، زیرا لائم چابانگ بزرگترین بندر کانتینری در جهان است. تایلند.

شهر بندری

این بندر همچنین با بیش از پنج میلیون کانتینر در سال یکی از 25 بندر برتر بین المللی است، در مقایسه با روتردام که در آن سالانه دو برابر تعداد کانتینر پردازش می شود. روتردام، من می گویم؟ اکنون ترجیح می دهم به روتردام بروم، نه به بندر، بلکه به De Kuip. در 8 آوریل، معشوق دوران کودکی من، هراکلس آلملو، جایی که یک بار برای مدت کوتاهی در A1 فوتبال بازی کردم، فینال جام را در آنجا بازی خواهد کرد. اینها افکاری هستند که با دیدن همه آن ظروف به ذهنم رسید.

بازدید از دفتر SSO رسمی است، در عرض پنج دقیقه یک سال با خانم دوست خداحافظی کردم و دوباره بیرون بودم. فقط به جاده سوخومویت برگشتم و کمتر از نیم ساعت دیگر به خانه برمی گشتم، اما تصمیم گرفتم مسیر دیگری را انتخاب کنم.

حومه تایلند

از «در پشتی» لائم چابانگ را ترک می کنم و به سمت شرق می روم. می‌بینم به کجا می‌رسم، آن جاده را نمی‌دانم، جی‌پی‌اس در دسترس ندارم و به حس جهت‌گیری خود (به موقعیت خورشید نگاه کنید) تکیه می‌کنم تا جایی به پاتایا برگردم.

پس از گذراندن کمی از Laem Chabang با چند انبار کانتینری، به حومه واقعی تایلند می رسم. جاده ای پر پیچ و خم زیبا که معلوم است به روستای تاخیان تیا می رسد. این بیشتر یک دهکده است، زیرا من چند خانه می بینم، اما نه مدرسه، نه مغازه بزرگتر.

فقط جاده را دنبال کنید هرازگاهی ماشینی می بینم اما هیچ خانه ای نمی بینم. جنگل‌های نخل تقریباً بی‌پایان (نارگیل)، سپس مزارع با انواع محصولات و کشاورزان گاه به گاه یا چند نفری که روی زمین کار می‌کنند.

سپس یک جاده بزرگ (بعداً معلوم می شود "3" است)، که در آن می روم و سپس باید انتخاب کنم. از جاده اصلی به سمت پاتایا بروید یا جاده را ادامه دهید که به نظر می رسد دوباره سبزی زیادی را نوید می دهد. مستقیم رانندگی می کنم و بعد از کیلومترها به جاده هنوز خوب می رسم، اما از طریق منطقه باتلاقی نزدیک یک دریاچه.

کمبود سوخت

در این میان متوجه می‌شوم که بی‌پایان‌ها اکنون ممکن است بی‌پایان‌تر شوند، زیرا سوزن سنج سوخت من اکنون با سرعت بسیار نگران‌کننده‌ای به منطقه خطر قرمز نزدیک می‌شود. کمی کمتر به چشم‌انداز زیبا با تپه‌های اطراف پاتایا در دوردست، معبدی آفتاب‌تابنده روی یکی از آن تپه‌ها در حال حاضر و کمی دقت بیشتر رانندگی در جاده‌ای پر پیچ و خم اطراف این دریاچه توجه کنید.

من نمی خواهم به تمام شدن بنزین اینجا فکر کنم، من تلفن همراهم را همراه دارم، اما فقط توضیح دهید که دقیقا کجا هستم. سرانجام، و اکنون با سوزن عمیق در منطقه قرمز، به تمدن بازگشتم. من از باشگاه گلف بورافا با محوطه سازی زیبا و باشگاه بین المللی کانتری Laem Chabang عبور می کنم و سپس با خیال راحت به پمپ بنزین Caltex می رسم. مخزن واقعاً به جز چند قطره تقریباً خالی بود.

با یک باک پر دوباره جاده اصلی را ترک می کنم و برای مدت طولانی در حومه شهر رانندگی می کنم، سپس در دهکده دیگری قهوه می نوشم و هوا را با سیگار آلوده می کنم. واقعاً چیز خاصی نیست، این سواری، اما من از زندگی تایلندی در فضای باز لذت می برم، بسیار نزدیک به شهر بزرگ و این برای من به اندازه کافی خاص است.

گلف

من سرانجام به روستای Khao Mai Kaeo می رسم و اکنون فکر می کنم به اندازه کافی دور است، اکنون دوباره به سمت غرب به سمت پاتایا. من از پاتایا Country Club & Resort، سپس Siam Country Club، هر دو با زمین های گلف زیبا عبور می کنم.

من قبلاً با چهار زمین گلف روبرو شده ام، اما تعداد بیشتری در منطقه پاتایا وجود دارد. پاتایا میل، یک هفته نامه انگلیسی زبان، هر هفته یک برنامه کامل برای گلف بازان دارد. هر روز (!) یک تورنمنت بزرگ یا کوچک در جایی در شعاع حدود 20 کیلومتری اطراف پاتایا برگزار می شود. پناهگاهی برای علاقه مندان واقعی.

سپس در امتداد مخزن مابپراچان، منبع آب منطقه، همچنین در جاده ای زیبا با خانه های باشکوه و پارک های ویلایی پراکنده در اینجا و آنجا. برای کسی که نمی خواهد در شهر پاتایا زندگی کند، یک منطقه مسکونی جایگزین زیبا. من در روستای پونگ رانندگی می کنم و کمی بعد دوباره با واقعیت تلخ روبرو می شوم.

تصادف

از دور می توانم چراغ های چشمک زن قرمز و آبی را ببینم، یک حادثه رانندگی! غیر قابل درک است، زیرا واقعاً در جاده خلوت است، اما یک خانم تایلندی با موتورش برخورد کرد. او در برکه ای از خون دراز کشیده است، امدادگران پزشکی و سایر امدادگران حضور دارند، اما می ترسم برای او دیر شده باشد.

بارها و بارها چنین صحنه ای تأثیر زیادی بر من می گذارد و باعث می شود متوجه شوید که ترافیک در تایلند چقدر خطرناک است. من از صمیم قلب امیدوارم که این خانم زنده بماند و به زودی دوباره بتواند مانند من از طبیعت تایلند لذت ببرد. اتفاقاً متوجه شدم که خانم احتمالاً برای لذت سوار آن موتورسیکلت نبوده است.