کای، کای و بپلای تقریباً فراموش شده

گاهی برای خوش شانسی باید بدشانس باشی. البته، من می‌توانستم با حکمت بسیار نقل‌قول‌شده از اوراکل فوتبال ملی‌مان شروع کنم، اما نوع من که تازه ابداع شده‌ام بیشتر با این داستان سازگار است.

ما می خواستیم کمی جلوتر به آیسان برویم، اما هنوز در نان بودیم. رسیدن به منطقه Loei در یک روز غیرممکن به نظر نمی رسید، اما به معنای یک روز کامل رانندگی و پیمایش در جاده های مزاحم بین ساختمان های معمولی بتنی تایلندی است. به عنوان جایگزین، ما انتخاب کردیم که در روز اول به اوتارادیت رانندگی کنیم و روز بعد به سفر ادامه دهیم. این به ما فرصتی عالی برای مشاهده پدیده فرسایش ویژه سائو دین می دهد.

با این حال، رفتن به سائو دین در روز یکشنبه ایده خوبی نبود. نیمی از نان رفته بود و مثل یک نمایشگاه به نظر می رسید. به هم نگاه کردیم و تصمیم گرفتیم به رانندگی ادامه دهیم. ما کمی بعد متأسف شدیم، زیرا عکاسی از یک "نمایشگاه" تایلندی نیز می توانست بسیار ارزشمند باشد. با این حال، ما فکر نمی‌کردیم که چرخش هم یک گزینه باشد.

پس از مدتی که دوباره رانندگی کردیم، تابلویی گفت: «دهکده ماهیگیر». قابل توجه است، زیرا دریا در اینجا دیده نمی شد. با خود فکر کردیم: «بیایید آنجا استراحت کنیم و ببینیم آیا می‌توانیم یک ماهی را به ثمر برسانیم». در نهایت تقریبا یک ساعت طول کشید تا این مخزن عظیم را دیدیم. و چند خم جلوتر، یکی از زیباترین نقاط تایلند که تا به حال دیده ایم آشکار شده است.

این روستا بان پاک نای نام دارد (عکس بالا را ببینید) و بیشتر خانه ها بر روی قایق هایی ساخته شده اند که در دریاچه شناور هستند. یکی از غذاخوری ها متشکل از یک سری قایق است که به هم گره خورده اند. همچنین می توانید یک کلبه ساده اجاره کنید و شب را روی آب بگذرانید. ما اکنون آنقدر به دانش حداقلی خود در تایلندی افتخار می کنیم که با کای و کای کائو سفارش می دهیم و کاملاً فراموش می کنیم که برای bplaa آمده ایم. وقتی متوجه شدیم که غذا از قبل روی میز است. با این حال، به گفته Mieke، ترک پاک نای بدون خوردن ماهی امکان پذیر نیست، بنابراین کمی بعد آشپز با توری از راه می رسد و یک بشقاب نان را که چند دقیقه بعد روی میز ما گذاشته می شود، با طعم و مزه خوشمزه می گیرد. سرخ شده (عکس را ببینید). چقدر تازه میخوای…

پس از ورود به روستا، ابتدا قدم زدیم و دیدیم که چگونه یک قایق با یک ماشین و چند نفر سوار بر آن توسط یک قایق موتوری یدک می‌کشد. البته ما آن صحنه را گرفتیم. وقتی دوباره بعد از ناهار خوشمزه حرکت کردیم، لیندا، خانم ناوبری ما، اعلام کرد که باید بعد از 400 متر سوار کشتی شویم. قایق یدک‌کش شده توسط قایق رانی سرویس رسمی کشتی به سمت دیگر دریاچه بود.

آن روز به اوتارادیت نرسیدیم. تاخیر در بان پاک نای، انتظار و عبور از روی قایق و بیش از 50 کیلومتر جاده کوهستانی پرپیچ و خم پس از آن، بیش از حد انتظار زمان برد، اما ارزشش را داشت. 90 کیلومتر قبل از Uttaradit یک مهمانخانه خوب پیدا کردیم، جایی که تصمیم گرفتیم روز بعد شهر را به طور کامل نادیده بگیریم و به سمت پارک ملی Nam Nao حرکت کنیم. اینطوری بالاخره به آیسان رسیدیم.

– پیام بازنشر شده –