متنفرم از آدمایی مثل…..

بیش از یک ماه از تایلند و کامبوج گذشته و باید دوباره به آب و هوای هلند عادت کنیم. افکار من در مورد سفر گذشته ام هنوز در سرم می چرخد ​​و برنامه های فرار از زمستان آینده در حال شکل گیری است.

اما چیزی کاملاً متفاوت در ذهن من نقش بسته است، یعنی موضوع تبعیض. خیلی واضح بگویم، من یک نژادپرست نیستم، اما در سفر گذشته، به خصوص از مردان هندی متنفر بودم. من یک بار در اینترنت در مورد موضوع تبعیض شعبده بازی کردم و به نقل قول زیر برخوردم: «کلمه تبعیض از لاتین می آید و در لغت به معنای ایجاد تمایز است. ایجاد تمایزات ممنوعه می تواند منجر به محرومیت افراد شود. به دلیل پیشینه قومیتی، رنگ پوست، مذهب، عقاید سیاسی یا دیگر، جنسیت، تمایلات جنسی، سن، ناتوانی، بیماری مزمن یا به هر دلیل دیگری. این ویژگی ها را زمینه های تبعیض می نامند. تبعیض در هلند ممنوع است. که در اصل یک قانون اساسی از جمله موارد دیگر آمده است.

من از صمیم قلب موافقم، اما عبارت "یا به دلیل دیگری" برای لحظه ای مرا به شک انداخت. در خانه مجردی من، یک پوستر تبلیغاتی قدیمی قاب شده در آشپزخانه وجود دارد که روی آن نوشته شده است: "ببین چقدر سفید VIM همه چیز را تمیز می کند." یک بار در یک حراجی خریدم زیرا فکر می کردم یک پوستر خنده دار و بدون هیچ پیش زمینه تبعیض آمیزی است. کلمات "ببین چقدر سفید" یا پدیده "پیت سیاه" هرگز کوچکترین احساس تبعیض در من ایجاد نکرده است.

پس زمینه قومیتی و رنگ پوست اصلاً مشکلی نیست و برای ملاقات با مردم جالب است، مذهب و سیاست فوق العاده برای بحث با یکدیگر، گرایش جنسی مشکلی ندارد و من فقط می توانم برای مثال های بعدی ابراز همدردی کنم. من کوچکترین نژادپرست نیستم. با این حال، در این تعطیلات از بسیاری از هندی‌هایی که در هتل من در پاتایا اقامت داشتند، بیزار شدم. صبح هنگام صبحانه جیغ زیاد و این دقیقاً لحظه ای برای استراحت پس از بیدار شدن است. نمی‌توانستم مقاومت کنم که از آقایان بخواهیم کمی با صدای بلند صحبت کنند یا اگر غذا خورده‌اند صحبت را ادامه دهند - فریاد بخوانید - در جای دیگری. به مدت دو دقیقه لحن تا حدودی آرام تر بود، اما به زودی دوباره سر و صدای زیادی شنید. علاوه بر این، گروه در سالن هتل آویزان می شوند یا روی پله های ورودی می نشینند. خلاصه اینکه در آینده از این هتل دوری خواهم کرد. فوراً اضافه کنید که من همچنین با خانواده های بسیار شایسته ای از هند ملاقات کردم که برای آنها احترام زیادی قائل هستم و گفتگوهای خوبی با آنها داشتم.

اما ما غربی ها در خارج از کشور هم مردم قابل احترامی نیستیم. من هم که پشت میزی نزدیک یک بار نشسته بودم، از مردی با شلوارک و سینه برهنه پرسیدم که کنارم نشست تا پیراهنی بپوشد که کاملاً نادیده گرفته شد. بعد خودم بلند شدم. من همچنین فکر می کنم که مردانی که با بالاتنه برهنه در خیابان رژه می روند کاملاً نامناسب است و دوست دارم آن را نادیده بگیرم. من ممکن است تا حدودی انتقادی باشم، اما از مردانی که در حال صرف صبحانه یا در رستوران با کلاه روی میز هستند نیز اجتناب می کنم. بله، چنین افرادی در لیست تبعیض شخصی من هستند. عجیب است که مردان در این لیست بسیار بیشتر از زنان ظاهر می شوند.

برای پایان: در Beergarden Sukhumvit Soi 11 در بانکوک به سختی میز رایگان وجود داشت. ناگهان مردی برمی‌خیزد و می‌خواهد به او ملحق شود. دست می دهد و خود را عبدهله از دبی معرفی می کند. خلاصه خیلی خوب صحبت کردیم و با هم یک لیوان شراب خوردیم. این هم کار می کند!