قسمت تاریک تایلند (قسمت سوم)

قسمت اول درباره روسپیگری در تایلند بود. قسمت دوم جنایت و نفرت نسبت به خارجی ها. بعد از خواندن نظرات به خودم شک کردم. آیا من همه چیز را خوب ندیدم؟ نقد بدون اخلاق بود؟ آیا من در قسمت تاریک خودم گیر افتاده بودم؟ مال خودم "سومین سمت تاریک تایلند داستان در مورد سیستم حقوقی تایلند یا آنچه برای آن تصویب می شود.

من 70 سال سن دارم و اکنون پنج سال است که به طور متناوب در تایلند و هلند زندگی می کنم. من با خوشحالی با همسر زیبای تایلندی من ازدواج کردم. در زندگی کاری ام توانسته ام زیاد سفر کنم. بسیاری از کشورها را دیده است. از این طریق دوستان (تجاری) زیادی نیز پیدا کردم که هنوز هم به طور منظم با آنها ارتباط دارم. یکی از دوستان (تجاری) من که شنیده بود زمان زیادی را در تایلند گذرانده ام از من خواست تا با یکی از دوستان تجاری خود که در زندان تایلند بود ملاقات کنم. بعد از کمی تامل تصمیم گرفتم این کار را انجام دهم.

بیورن، اجازه دهید من او را اینجا صدا کنم، در زندان بدنام بانکوانگ ملاقات کردم. غربی ها بیشتر با نام "بانکوک هیلتون" شناخته می شوند. بیورن 38 ساله بود و به 20 سال زندان محکوم شد. بعداً به 9 سال زندان تبدیل شد که اکنون 6 سال آن را سپری کرده بود. در اولین ملاقات ما مردی را دیدم که کاملاً ویران شده بود، به شدت دچار سوءتغذیه بود، که به اطراف نگاه می کرد و به سختی حرف می زد. قول دادم دوباره بیام ببینمش. در نهایت اعتماد او را جلب کردم و او داستان خود را به من گفت. وبلاگ نویسان تایلندی می خوانند و می لرزند.

بیورن در سنین پایین فرصت های تجاری در آسیا را دید.او در هنگ کنگ مستقر شد و به شرکت های زیادی که می خواستند با چین تجارت کنند خدمت کرد. او با یک زن چینی ازدواج کرد و سپس در شنژن ساکن شد.

رابطه ای با شرکای تایلندی ایجاد شد که با آنها یک تجارت در بانکوک تایلند ایجاد کرد. این شرکت در زمینه واردات و صادرات بین آسیا و اروپا فعالیت می کرد. این سرمایه گذاری شکست خورد زیرا بیورن شرکای تایلندی خود را غیرقابل اعتماد می دانست. پس از اینکه بیورن و شرکای تایلندی اش برای بیش از یک سال و نیم از هم جدا شده بودند، یک روز نامه ای (به زبان تایلندی) روی پشت درب خانه اش در بانکوک فرود آمد.

بعد از اینکه شخصی این نامه را برای او ترجمه کرد، معلوم شد که نامه از طرف پلیس با درخواست گزارش به یک اداره ناشناس در جایی در مرکز بانکوک است. او از هیچ آسیبی بی خبر بود و در تاریخ و ساعت مشخص شده به ایستگاه رفت. وقتی به آنجا رسید با گزارش کلاهبرداری و کلاهبرداری مواجه شد. این بیانیه توسط شرکای تجاری تایلندی او در آن زمان انجام شد. او با اسناد متعددی مواجه شد که نشان می‌دهد. او اکنون می توانست یک کلمه تایلندی صحبت کند، اما بخواند، هنوز آنقدرها دور نشده بود. او آن را درک نکرد.

پلیس به بیورن اشاره کرد که او می تواند این گزارش را "خرید" کند. اگر حاضر بود 1 میلیون حمام تای بپردازد، مطمئن می شدند که اظهارنامه پس گرفته شده است. دو دلیل که بیورن نمی توانست یا نمی خواست رعایت کند. اولا از رشوه متنفر بود و دوم اینکه پول نداشت. پلیس قیمت را به 500.000 تای حمام کاهش داد. او همچنین نمی خواست یا نمی توانست این را رعایت کند.

پس از آن، بیورن دستگیر و به آژانس ناشناس دیگری منتقل شد. جلسه رسمی وجود نداشت. او را از هر طرف لگد می زدند، کتک می زدند و کتک می زدند. به خصوص ضربات در ناحیه کلیه شدید بود. درخواست او برای داشتن وکیل و تماس با فردی از سفارت با خشونت فیزیکی بیشتری مواجه شد. پلیس اصرار داشت که اسناد واقعی هستند و مهم نیست که بیورن چه ادعایی کرد، هیچ انکار نشد. این آغاز جهنمی ترین دوره زندگی او بود که اکنون شش سال طول کشیده بود.

او به زندان بمبات ختم شد. جهنم روی زمین شرایط زندگی در آنجا فاجعه بار بود. او مجبور شد با بیش از 60 نفر دیگر که عمدتاً زندانی خارجی بودند در 32 متر مربع زندگی کند. شما هرگز نمی توانید در همان زمان بخوابید. بوی وحشتناکی می داد، هوا غیرقابل تحمل بود.

همه چیز ماهی یک بار تمیز می شد. حشره کش ها روی سر بازداشت شدگان پاشیده شد. تنها محافظی که داشت یک پتوی کثیف ناچیز بود.

او رژیم را در زندان بمبات وحشتناک تجربه کرد. او مرا به عنوان یک اردوگاه کار اجباری توصیف کرد. شما باید با زانو زدن همیشه به نگهبانان احترام می گذاشتید. اگر این کار را نمی کردید یا خیلی دیر انجام می دادید، با باتوم با فنرهای فلزی کتک می خوردید. برنجی که دریافت کردید بسیار آلوده بود. او در یک هفته 10 کیلو وزن کم کرد. او پس از دو هفته اقامت با نارسایی کشنده کلیه در بیمارستان زندان به سر برد.

در همین حین یک نفر از سفارت به ملاقات او آمده بود. او یک وکیل تایلندی ترتیب داد. از همه طرف به او اطمینان داده شد که آزاد خواهد شد. پس از یک سال و نیم به دادگاه تایلند آمد. بدون اینکه از او چیزی بپرسند، او به تقلب و کلاهبرداری مجرم شناخته شد. دادگاه او را به 20 سال حبس محکوم کرد که بعداً به 9 سال کاهش یافت که قاضی تایلندی گفت به دلیل اعتراف کامل وی بوده است. اما بیورن اینگونه به من توضیح داد که هرگز اعتراف نکرده است. تنها چیزی که وکیلش به او گفت این بود که "خوشحال باش که حبس ابد نگرفتی".

او با 10 کیلوگرم زنجیر بر روی پاهایش به زندان بدنام بانکوانگ منتقل شد. آنجا می توانست بدتر باشد. جایی که برای 4.000 زندانی جای دارد، اکنون بیش از 10.000 زندانی وجود دارد. بیورن می خواست درخواست تجدید نظر کند، اما هر کاری کرد، تماس با سفارت و وکیلش برایش غیرممکن بود. وقتی به ملاقاتش رفتند، مدت آن تمام شده بود.

بیورن در مدت 6 سالی که در زندان بود، 44 بار دچار حمله کلیه شد و 14 بار در بیمارستان زندان بود. او دیگر روی این شانس حساب نمی کند که زنده از زندان خارج شود.

اخلاق این سومین داستان جانبی تاریک در مورد تایلند؟ بیورن متقاعد شده است که تایلندی ها دوست دارند خارجی ها را محکوم کنند. او بدون مترجم و مدارک محکوم شد. شما به عنوان یک خارجی در تایلند هیچ حقی ندارید.