یک معلم خارجی در تایلند….
چندی پیش یکی از صاحب نظران وبلاگ نوشت: "به عنوان یک معلم خارجی در تایلند، کسی می تواند هزینه کمی در تایلند داشته باشد یا هیچ هزینه ای ندارد." به عنوان یک مدرس در دانشگاهی در بانکوک، احساس می‌کنم مورد خطاب قرار می‌گیرم زیرا این نظر آشکارا نادرست است.
این پیشنهاد می شود که چون خارجی هستید و اینجا کار می کنید، در این مورد به عنوان معلم، نمی توانید هزینه ای بپردازید. من گمان می کنم که منظور نویسنده تلویحاً این است که این برای هر خارجی که در هر سازمانی در تایلند کار می کند صدق می کند. و این نیز آشکارا نادرست است.
اجازه دهید خودم را به محیط دانشگاهی در تایلند محدود کنم زیرا این چیزی است که من بیشتر در مورد آن می دانم. هم تجربیات شخصی و هم تجربیات سایر همکاران خارجی (نه لزوما هلندی یا بلژیکی). اشتباه در استدلال این است که موقعیت سلسله مراتبی شما در یک سازمان تایلندی (یک معلم با یک وابسته رئيس برای دروس دانشگاهی و یکی بالاتر رئيس) تا حد زیادی تعیین می کند که چه کاری را می توانید یا نمی توانید انجام دهید، بگویید یا بنویسید.
در تایلند شما دانشگاه های دولتی و خصوصی دارید. علاوه بر این، در داخل دانشگاه ها ممکن است به اصطلاح داشته باشید یا نداشته باشید بین المللی کالج. این دانشکده ای است که در آن تمام تحصیلات به زبان انگلیسی ارائه می شود و نه تنها دانشجویان تایلندی بلکه دانشجویان خارجی نیز در آن تحصیل می کنند. دانشگاه هایی که در آنها تمام فعالیت های آموزشی به زبان انگلیسی ارائه می شود را می توان روی انگشتان یک دست شمارش کرد و (الزاما) کالج بین المللی ندارند.
نگاهی به فرهنگ شرکتی این "کالج های بین المللی" مهم است. اکثر آنها توسط یک تیم مدیریتی که منحصراً از تایلندی‌ها تشکیل شده است هدایت می‌شوند (این امر در دانشگاه‌های دولتی امکان‌پذیر نیست، زیرا خارجی‌ها مجاز به تصدی پست‌های مدیریتی نیستند و توسط قانون تنظیم می‌شود). این تایلندی ها به طور طبیعی انگلیسی صحبت می کنند و برخی تجربه تدریس در خارج از کشور را به دست آورده اند. (به عنوان مثال دکترا در آمریکا).
بسته به دیدگاه تیم مدیریت فعلی و موقعیت کالج بین‌المللی در کل دانشگاه (آیا این دانشکده بزرگ است یا خیر؛ با اعتبار بین‌المللی بله یا خیر)، فرهنگ شرکت عمدتاً تایلندی یا بیشتر بین‌المللی است. مورد دوم مسلماً زمانی اعمال می شود که رئیس دانشگاه خارجی باشد، که در برخی از دانشگاه های خصوصی وجود دارد.
به جرات می توانم بگویم که با بین المللی شدن فرهنگ داخلی شرکت، معلم خارجی می تواند آزادی بیشتری در اعمال خود داشته باشد، البته در چارچوب مقررات تایلندی در زمینه آموزش.
منظور من از فرهنگ سازمانی بین المللی تر، عناصری مانند ارتباط باز با کارکنان و دانش آموزان، رویکردی به دانش آموزان در بزرگسالان جوان (و نه از قبل کودک) است. ساختارهای مشاوره منظم و گزارش آن؛ رفتار برابر با افراد (کارکنان، دانش آموزان).
در یک «کالج بین‌المللی» نسبتاً کوچک در دانشگاه دولتی که در آن کار می‌کنم، فرهنگ شرکتی هنوز به شدت تایلندی است. بنابراین این باید به این معنی باشد که معلمان خارجی می توانند هزینه های کمی داشته باشند یا هیچ هزینه ای ندارند. گاهی اینطور به نظر می رسد، اما ظاهر فریبنده است.
در فرهنگ شرکتی که بیشتر رنگ تایلندی دارد، مهم نیست که چه کاری انجام می دهید (هر معلم خارجی و تایلندی اساساً کار یکسانی را انجام می دهد) بلکه مهم است که با چه کسی معاشرت می کنید، با چه کسی ازدواج کرده اید، دوستانتان چه کسانی هستند یا به طور خلاصه: برای کدام شبکه (تایلندی) کار می کنید؟ هرچه این شبکه اهمیت بیشتری داشته باشد، بیشتر می توانید در محل کار هزینه کنید. از آنجا که ممکن است همه اینها کمی آکادمیک به نظر برسد، سعی می کنم با یک مثال آن را روشن کنم.
من سه همکار خارجی دارم: آجرن (اصطلاح آدرس معلمان دانشگاه) ژان میشل و آجرن فردیناند فرانسوی هستند و آجرن اندرو انگلیسی است. ژان میشل به مدت 30 سال با یک زن تایلندی که رئیس دانشگاهی در خارج از بانکوک است ازدواج کرده است. فردیناند به مدت 15 سال با یک زن تایلندی که تا همین اواخر رئیس اداره امور اروپا در وزارت امور خارجه بود ازدواج کرده است. او اکنون به عنوان سفیر تایلند در یکی از کشورهای اروپای غربی منصوب شده است و بنابراین آنها در حال حرکت هستند. اندرو با یک زن تایلندی اهل ایسان ازدواج کرده است که دو مغازه کوچک در بانکوک دارد.
حالا چه اتفاقی می افتد اگر هر یک از سه همکار خارجی کاری را انجام دهند که در فرهنگ تایلندی نباید انجام دهید، مثلاً با صراحت بیشتری از یک تصمیم مدیریت انتقاد کنید. اگر ژان میشل مشکلی با این موضوع داشته باشد، همسرش زنگ می‌زند (کسی که به طور رسمی هیچ ارتباطی با پرونده ندارد. در یک فرهنگ شرکتی بین المللی می توان گفت: درگیر چه چیزی هستید؟) با رئیس دانشکده ام و موضوع بین خودشان بحث و حل و فصل می شود.
در مورد فردیناند نیز همین اتفاق می افتد، با این تفاوت که همسر فردیناند اصرار دارد که موضوع را به درستی حل کند. البته همسرش اینطور فکر می کند آسفالت حق با فردیناند است. اگر این اتفاق نیفتد، همسرش تهدید می‌کند که با رئیس دانشگاه تماس می‌گیرد (و پس رئیس من مشکل بزرگی دارد). رئیس به آجارن اندرو می گوید که از این پس باید نظرات انتقادی را برای خودش نگه دارد. شاید بدون توضیح بیشتر قرارداد کاری او در سال آینده تمدید نشود.
آیا یک معلم خارجی به دلیل خارجی بودن می تواند هزینه کمی داشته باشد یا هیچ هزینه ای نداشته باشد؟ خیر در یک فرهنگ شرکتی بین المللی تر در یک سازمان دانشگاهی تایلند، معلم خارجی می تواند بیشتر و بیشتر هزینه کند، البته با رعایت قوانین تایلند. در فرهنگ شرکتی بیشتر تایلندی، این بیشتر به شبکه معلم خارجی بستگی دارد تا موقعیت او به عنوان یک خارجی فی نفسه.
تعجب آور نخواهد بود در عمل رئیس دانشکده من در مورد ژان میشل و فردیناند اقدامی نمی کند (زیرا او ممکن است تماس های تلفنی آزاردهنده و متخاصم دریافت کند) و علیه آجارن اندرو اقدامی انجام می دهد. زندگی، حتی در دانشگاه، بایدسانوک ماندن…..
کریس دی بوئر
کریس دی بوئر از سال 2008 به عنوان مدرس بازاریابی و مدیریت در دانشگاه سیلپاکورن مشغول به کار بوده است.
کریس، اوضاع در هلند متفاوت خواهد بود. پس از سال‌ها کار در آموزش کسب‌وکار، به این نتیجه رسیدم که شبکه‌ای در سطحی به شما فضای بیشتری در عملکردتان می‌دهد.
من فکر می کنم در تایلند و همچنین در کشورهای غربی تفاوت آنچنان بزرگ نیست، شاید راه و روش.
تایلند بیشتر از ما بر اساس سلسله مراتب بنا شده است، اما اصول یکسان است.
متأسفانه، همیشه به این نیست که چه کاری انجام می دهید یا می توانید انجام دهید، اما چارچوب ها مرزها را تعیین می کنند و گاهی اوقات رفاه و عملکرد بهینه را تضعیف می کنند. به همین دلیل است که گاهی باید مصالحه کرد و در حد امکانات موجود معامله کرد. کمی شانس در جایی که به پایان می رسید نیز عامل مهمی است. بنابراین سانوک یک تجربه شخصی قوی از رفاه است که در موقعیتی که در آن قدردانی و پیشرفت شخصی می تواند شکوفا شود، ظاهر می شود.
توضیح واضح در مورد نحوه کار در سطح دانشگاه در بانکوک. روندی که کارها در «ولایات» پیش می‌رود به سختی قابل مقایسه با سطوح تحصیلات پایین‌تر است. «قدرت» در آنجا محدود به سلسله مراتب محلی است.
از این نظر، من نظر دهنده وبلاگ را درک می کنم و حساب شما نیز نشان می دهد که (به عنوان مثال) اندرو مشکل بسیار بزرگی داشت.
چنین یافته ای در اینجا فقط انزجار را برمی انگیزد که در موقعیت های مقایسه ای نیز در مورد من صدق می کند
مورد خواهد بود.
این داستان بار دیگر تأیید می کند که موقعیت اجتماعی شما به موقعیت اجتماعی شریک زندگی شما بستگی دارد. این خود را در مغازه ها، هتل ها و در خیابان نشان می دهد.
من خودم نیز در آموزش کار می کنم و می توانم تأیید کنم که وضعیت شریک زندگی شما قابل توجه است: در مدرسه من در اعماق جنوب، زنان آیسان مورد تبعیض قرار می گیرند. من نباید با شریکی که اهل آنجاست در مدرسه حاضر شوم. اما به یاد داشته باشید که ما همیشه مهمان محسوب می شویم. پس باید تا حدی خود را با فرهنگ محلی تطبیق دهید.
به عنوان یک معلم، یک وظیفه عمومی و نمایندگی نیز دارید. در یک شهر کوچک و بسیار محافظه‌کار اسلامی مانند ناراتیوات، مطمئناً نمی‌توانید - حتی در زمان خصوصی‌تان - در حالی که یک خدمتکار آیسان در دست دارید، مست در خیابان راه بروید. دیری نمی‌گذرد که دانش‌آموز یا همکار شما را می‌بیند و می‌توانید با قراردادتان خداحافظی کنید. اگر احترامتان را در بین افراد مدرسه از دست بدهید، نقش شما به عنوان معلم تمام شده است.