سوال خواننده: عادات عجیب سوپرمارکت تایلندی

تو بابای پولدار غرب هستی.
آیا سعی کرده اید به همسرتان توضیح دهید که این رفتار را دوست ندارید؟
من یک گاری اضافی می آوردم و همه وسایل آنها را در آن سبد خرید می گذاشتم و فقط با وسایل شما در صندوق پرداخت هزینه سبد خرید را پرداخت می کردم. اگر وسایلشان را می خواهند باید خودشان با وسایلشان به صندوق ها بروند. یا اینکه در چادر رعد و برق می دهد.

سلام یوهان

مطمئناً یک رسم نیست که فقط در تایلند وجود داشته باشد. من هم به طور مرتب به تایلند رفته ام، اما سال ها در فیلیپین زندگی کرده ام و بله، همین رفتار را دارم.

خوب، چگونه آن را حل کنیم. ساده: قبل از اینکه به یک سوپرمارکت بروم، از شخصی که با من سفر می‌کند می‌خواهم به دنبال چیزی برای من بگردد (مثلاً یک خمیر دندان با نام تجاری یا اندازه خاص) که تقریباً مطمئن هستم در آنجا برای فروش نیست. در این بین سریع خریدهایم را انجام می دهم و به صندوق می روم.

اگر کمک جستجوی من مرا پیدا کرد و نشان داد که کالای مورد نظر پیدا نمی شود، او را به جلو هل می دهم تا پشت سبد خرید یا سبد خرید من قرار بگیرد و سپس می گویم که خودم نگاهی خواهم داشت. البته مواظب او (یا او) باشید که پرداخت واقعاً سررسید است و سپس بیرون آمده، کارت پرداخت را به صندوقدار بدهید و پرداخت کنید. او البته برای بار دوم به راحتی دچار آن نمی شود، اما هی، یک بار برای صرفه جویی در برخی هزینه های غیر ضروری کافی است.

خرید بسیار سرگرم کننده

فرد

یوهان،

ابتدا آن را با شریک زندگی خود در میان بگذارید. به شریک زندگی خود بگویید که وقتی یکی از بستگان تایلندی این کار را می کند چه احساسی دارید و فکر می کنید این عادت عجیبی است.

اگر می خواهید خیلی غیر دیپلماتیک باشید، فقط وسایل خود را از گاری برداشته، هزینه آن را بپردازید و اجازه دهید یکی از اعضای خانواده هزینه وسایل خود را بپردازد.
آزارم نمی دهد، چون همیشه با هم به خرید می رویم.

خیلی عادی بله، و دقیقاً به همین دلیل است که نمی روم، اما یک آبجو در طناب غذا می خورم

بله، این اغلب اتفاق می افتد و البته این نیت است که شما برای همه چیز بپردازید.

راه حل این است که از سبد دوم استفاده کنید و محصولات خود را قبل از پرداخت در یک سبد خرید بارگیری کنید. شما فقط سبد دیگر را به حال خود رها کنید.

به همین دلیل است که من همیشه می گویم هرگز در نزدیکی خانواده خود زندگی نکنید. همسر من اهل آنگ تانگ (نزدیک به آیوتایا) است و ما در منطقه چیانگ مای زندگی می کنیم علیرغم اینکه او یک قطعه زمین بزرگ با یک خانه روی آن دارد. خانواده او در آنگ تانگ. من مشکلی ندارم که با هزینه من به خانه او برویم تا با تمام خانواده شام ​​بخوریم. دو بار برای والدینش و خانواده برادر کوچکش برای یک سفر یک روزه (پدرش دریا ندیده بود) یک مینی ون کرایه کردم اما وقتی پول را می دهم خودم تصمیم می گیرم. همیشه به قول ما با یک انگشت شروع می شود و به یک بازو ختم می شود. و مهمتر از همه، هرگز به خانواده همسرتان پول قرض ندهید، در 2 درصد موارد دیگر هرگز آن را نخواهید دید.