و به همین دلیل است که من تایلند را بسیار دوست دارم (تسلیم خوانندگان)

در طی دهمین یا دوازدهمین تعطیلاتم در تایلند، موارد زیر را در استراحتگاه ساحلی هوآ هین تجربه کردم که بلافاصله به من یادآوری کرد که چرا تایلند را خیلی دوست دارم.

در Hua Hin یک گروه راک (Stone Head Band) وجود دارد که هر شب در باشگاه بلوز/راک خود El toro loco اجرا می کند. قبلاً در Soi Bintabath قرار داشت، بعداً در Soi 94 و اکنون در Soi 102. آنها موسیقی راک خوبی را که من دوست دارم پخش می کنند، بنابراین تصمیم گرفتم دوباره از آنها بازدید کنم.

اولین بار بود که به این مکان جدید می رفتم. هنوز زود بود، بنابراین ابتدا یک توقف در مجتمع بار در Soi 94. حدود ساعت 22.00 شب، فکر کردم زمان آن رسیده است که به El toro loco بروم. من به نقشه های گوگل نگاه کرده بودم و فکر می کردم می توانم اینجا قدم بزنم، معلوم شد که جاده ای بسیار تاریک در امتداد راه آهن است. و با توجه به زمان، به نظر منقرض شده بود. بالاخره به باشگاه ال تورو لوکو بلوز/راک رسیدیم.

بعد از اجرا به سمت در خروجی حرکت کردم و تاکسی ندیدم، برای برگشت آماده شدم و وارد خیابان تاریک و خلوت شدم. بعد از چند متر یک اسکوتر کنارم ایستاد. یک زن و یک دختر جوان (شاید 4 یا 5 ساله) روروک مخصوص بچه ها یک جعبه تحویل در پشت آن بود. زن با من صحبت کرد و پرسید کجا بروم. من پاسخ دادم: "سوی 94، اما مشکلی نیست، من راه می روم." اما او از این پاسخ قانع نشد. نه، این امکان پذیر نبود، او مرا می برد.

بعد فکر کردم (و الان هم از این شرمنده ام)، البته مزخرف است، اما البته او می خواهد به عنوان یک تاکسی موتور سیکلت مقداری پول (اضافی) به دست آورد. من تلاش دیگری کردم، اما او بی امان بود. او قرار بود مرا به سوی 94 ببرد! و بلافاصله اقدام شد، جعبه تحویل باز شد، می‌توانستم آن را روی دسته‌هایم به‌صورت کوله پشتی حمل کنم. پس از پشت بپرید، کودک را جلوی اسکوتر بگذارید... و ما رفتیم، در تاریکی شب تایلندی. در کمترین زمان ما در Soi 94 بودیم. من پیاده شدم. او گفت، دیدی، راه رفتن خیلی دور بود. من قبلاً از جیب عقبم پول درآوردم تا بدهم…. اما او مطلقاً نمی خواست این را بپذیرد (در واقع در کمال تعجب)! من موفق شدم اسکناس 100 باتی را در دستان دختر کوچک مچاله کنم. گفتم بازم ممنون او جعبه تحویل را دوباره روی اسکوتر پیچ کرد و رفت...

من هنوز این را یک تجربه خاص می دانم. بعداً با یکی از همکارانم در مورد آن صحبت کردم. تصور کنید همسرتان و دخترتان شب‌ها بعد از کار در جاده‌ای تاریک سوار اسکوتر می‌شوند. و یک خارجی آنجا راه می رفت که تازه از میخانه آمده بود. آیا او می ایستد و می پرسد کجا می رود؟ و بعد او را ببر. من اینطور فکر نمی کنم….

ارسال شده توسط مارسل