تایلند: نیمه خالی یا نیمه پر لیوان

زندگی یک مستمری بگیر در تایلند چقدر خوب یا آزاردهنده است؟ آیا لیوان نصفش خالی است یا نصفش پر است؟ همه چیز بستگی به این دارد که چگونه به آن نگاه می کنید و به خصوص چگونه آن را تجربه می کنید.

نيمه خالي، ترشي گوشه گير

کارم با تایلند تمام شد! سرزمین لبخندها؟ در سال‌های اخیر، تایلندی‌ها آنقدر بداخلاق شده‌اند که دیگر نمی‌توان لبخند یا کلمه‌ای دوستانه زد. آنها گرگ پول هستند، هر کدامشان. مثلاً چند هفته پیش فکر می کردم در یک بار یک آبجو خوب می خورم و بلافاصله همه دخترها با چشمانشان به من پریدند. همه را فرستادم به جز دو نفر. یک شب خسته کننده بود، زیرا آن دو دختر به سختی یک کلمه انگلیسی صحبت می کردند. صورت حساب 4.000 بات بود! برای 12 آبجو! من شکایت کردم که قبلاً خیلی کمتر پول می دادم اما پاسخی دریافت نکردم. مشتریان وفادارشان را اینگونه می راندند، دیگر مرا با این رفتارهای غیر مهمان نواز نخواهند دید!

و سپس آن زبان تایلندی عجیب و غریب. من 20 درس خواندم و هنوز نمی توانم با مردم صحبت کنم. آن زبان خیلی سخت است. شروع نکن چرا آن تایلندی ها فقط انگلیسی درست یاد نمی گیرند؟

در این شهر سه رستوران وجود دارد که در آن غذاهای غربی تهیه می کنند. باید برم اونجا چون غذای تایلندی معده درد می کنه. اما غذای آنجا بسیار گران است و چیزی شبیه غذاهای غربی واقعی نیست. چرا آن تایلندی ها هرگز چیزی یاد نمی گیرند؟ آنقدرها هم سخت نیست؟

با کمی بدشانسی شما را نیز با یودل از پخش کننده روستا از خواب بیدار خواهید کرد. سپس آنها چیزی برای جشن گرفتن در معبد دارند. آیا آن راهبان با تنبلی پول، غذا و سایر کمک ها را جمع آوری می کنند؟ در تمام طول روز آن ماشین صدادار، سر و صدای زیاد، مردمی زوزه می کشند که آن را به هم می ریزند. چگونه استراحت کنم؟

صحبت از باند، روستای ما پر از زباله است. یک بار به دهکده رفتم و گفتم روستا خیلی کثیف است. روستا خوب نیست! چرا هیچ کاری نمی کنی؟ به من خیره شد و رفت. با کوچکترین انتقادی، هر چند موجه، همه آن تایلندی ها بلافاصله چهره خود را از دست می دهند. هیچ پیشرفتی ممکن نیست و البته کشور جهان سومی باقی می ماند.

هفته گذشته در یکی از آن پست های بازرسی بی فایده ای که توسط آن کوبنده های سرویس قهوه ای اداره می شد، کشیده شدم. می گفتند سرعت می گرفتم. "خب بله، اما 20 مایل خیلی سریع!" با عصبانیت گفتم می خواستند گواهینامه رانندگی و گواهینامه ام را ببینند، اما یادم رفته بود بیاورم. آنها به کپی ها بسنده نمی کردند و من مجبور شدم 2.000 بات جریمه بپردازم که آن را به 1.000 بات کاهش دادم و آن را در جیب عقب خود گذاشتند. چه باند فاسدی

در خانه نیز تمام دردسرهای پول، یکی پس از دیگری برای قرض گرفتن پول پیش می‌آیند، اما آن را پس می‌دهند. فقط 500 بات به آنها قرض دهید و دیگر هرگز آن را نخواهید دید. در واقع، خیلی بعد آنها دوباره برای پول گدایی می کنند. همه برای پرداخت بدهی های قمار خود. وسایل من هم ایمن نیستند، مهم نیست که در ابتدا چند ابزار را گم کردم. آنها برگشت نمی دهند، بنابراین من باید همه چیز را در قفل و کلید نگه دارم. یخچال، نوشیدنی؟ همان داستان، آنها فقط با آن کنار می روند. مثل اینکه خانه من یک فروشگاه هدیه است. آنها واقعا فکر می کنند که پول پشت سر من در حال افزایش است.

من دوست دارم پیاده روی کنم، اما اینجا جالب نیست. پارس کردن، گاز گرفتن سگ ها و هوای کثیف و ناسالم. من ترجیح می دهم با SUV خود به کوهستان بروم. اما حتی آن زمان هم بوی مزارع سوخته را حس می کنم، آیا آن کشاورزان تنبل نمی توانند دست از کار بکشند؟ آیا آنها درک نمی کنند که روش های بسیار بهتری برای این کار وجود دارد که به نفع برداشت جدید نیز باشد؟ واقعا احمق.

تایلندی ها واقعاً بسیار متفاوت هستند، کل کار و تفکر آنها هیچ شباهتی به ما ندارد. آنها واقعاً از سیاره دیگری هستند. شما هم نمی توانید با آنها دوست باشید. تایلند مرکز جهان باقی می ماند، آنها از صحبت کردن به زبان دیگر خودداری می کنند و کسانی که با شما کنار می آیند همیشه کاری با شما دارند. شما فقط یک خارجی باقی می‌مانید.

دو روز پیش در اداره مهاجرت بودم. چه هرج و مرج! من مجبور شدم 5 سند اضافی تحویل بدهم، یک موقعیت کاملا غیر ضروری دیگر. من 1.000 بات پیشنهاد دادم اما آنها 2.000 می خواستند. هلند کشوری فاسد است اما تایلند از این هم بدتر است. با عصبانیت رفتم کنار. قلدری یک خارجی، اینگونه غاز را با تخم های طلا ذبح می کنند! برای این نگهش میدارم دو هفته دیگر به هلند برمی گردم.

نیمه پر، لذت بخش دلسوز

تایلند زیباترین و دوستانه ترین کشوری است که تا به حال در آن زندگی کرده ام. من روزانه از لبخند معروف تایلندی لذت می برم. دیروز در یک بار آبجو خوردم. خانم های زیادی برای انتخاب وجود داشت، من احساس می کردم بچه ای در مغازه شیرینی فروشی هستم، چه انتخابی! فکر کردم دیوانه شو و دو خانم زیبا و دوست داشتنی با من همراهی کردند. به تایلندی کج من با هم خیلی خندیدیم! صورتحساب 4.000 بات کمی گران بود، اما برای چنین عصر عالی من خوشحال بودم که هزینه آن را پرداخت کردم. و در معامله من یک آغوش رایگان گرفتم! پسر خوش شانسی که من هستم. هفته بعد دوباره میرم ولی چند تا آبجو کمتر خانم ها!

یادگیری زبان تایلندی بسیار خوب است. کمی زمان می برد اما من حاضرم این کار را انجام دهم. اکنون می توانم زنان بازار و دختران بار را با همان جوک های احمقانه زبان تایلندی سرگرم کنم. آنها همچنان با خوشحالی لبخند می زنند! خوای به جای کلوی.

من اغلب در دکه های خیابانی که در گوشه و کنارش است غذا می خورم. خوشمزه و بسیار ارزان. خانم مدیر من را خوب می شناسد و اخیراً گفت "Weer plaa chohn sadoeng?" این غذای مورد علاقه من است. گفتم نه پولم تمام شده، فقط یک کاسه برنج به من بده. با خنده رفت تا ماهی را آماده کند.

هرازگاهی از رادیو روستا بیدار می شوم. بعد مثلاً یک مهمانی خوب را اعلام می کنند که در آن همه استقبال می کنند. همه مشغول می شوند، مردم می رقصند و موسیقی می سازند. با وسایلی ساده، آن‌ها با هم روز بسیار خوبی را رقم می‌زنند. من هم همیشه در مهمانی ها خوش آمد می گویم. چه تعداد بشقاب و لیوان از آن عبور می کند، که شامل آبکشی زیادی است. دوست دارم کمک کنم

متأسفانه روستای ما واقعاً کثیف است و همه جا زباله زیادی دارد زیرا سرویس جمع آوری زباله وجود ندارد. رفتم تا با دهیار صحبت کنم، گفتم نگران زباله و آلودگی روستای زیبایمان هستم. او به حرف من گوش داد و قبول کرد که روستا واقعاً تمیز نیست. من پیشنهاد کردم که زباله ها را هر هفته با تعدادی داوطلب تمیز کنید. او بلافاصله مشتاق شد و گروهی متشکل از پنج زن میانسال و مسن را از طریق صدا و سیمای روستا تشکیل داد. اکنون همه ما هر هفته برای جمع آوری زباله در روستا می رویم. با آن زنان خندان بسیار خوب است و بعد از آن همیشه آنها را با یک غذای ساده پذیرایی می کنم. واقعا دنج!

بنابراین من مرتباً در منطقه بیرون می روم. احمقانه است که من اخیراً 20 کیلومتر خیلی سریع رانندگی کردم. من دستگیر شدم. خوب است که اکنون پست های بازرسی زیادی وجود دارد. بارها عذرخواهی کردم. متأسفانه یک بار دیگر گواهینامه رانندگی و گواهی ثبت نام را در خانه گذاشته بودم. خون کای خی لوم تائه مای لوم خی. "من پیرمرد فراموشکار هستم اما مدفوع را هرگز فراموش نکن." به نظرش خیلی خنده دار بود، اما به حق من را 2.000 بات جریمه کرد. فرداش رفتم کلانتری پرداخت کردم. خانم پشت کامپیوتر گفت: "حالا دوباره بیا!" خوشبختانه جریمه ها در تایلند بسیار ارزان تر از هلند است، من در آنجا 10.000 بات ضرر می کردم!

مردم منطقه نیز گاهی برای قرض گرفتن در خانه را می زنند. به عنوان مثال برای یک جفت کفش جدید برای همراهی با لباس مدرسه یا برای شیر بچه. دخترشان بچه را نزد آنها گذاشته بود تا در بانکوک کار کند. غمگین. گاهی به آنها چیزی می دهم، گاهی به آنها پول قرض می دهم. من همه اینها را پیگیری نمی کنم، گاهی اوقات مقداری پول پس می گیرم، گاهی اوقات نه. همسایه هم می‌داند که آلونک من را کجا پیدا کند، که قفل نیست، بنابراین گاهی اوقات آن را از دست می‌دهم. وسایل از بین رفته، به سمت خانه در سمت چپ یا راست راه می روم و اغلب وسایلم را دوباره آنجا پیدا می کنم. اوه، دوباره استفاده می شوند. من همچنین گاهی اوقات از مردم محله با یک آبجو یا چیزی برای خوردن پذیرایی می کنم. بعضی ها واقعاً آن را پهن ندارند، آنها به سرعت یک جعبه آبجو را پس نمی دهند، اما این هم مهم نیست. وقتی برای پیاده روی می روم، اغلب از من دعوت می کنند که از گوشت موش سرخ شده یا ویسکی تقطیر شده خانگی استفاده کنم. با آن حرکات شیرین و گرما آنها به من پاسخ مضاعف و مستقیم می دهند.

من دوست دارم انحرافی را طی کنم، متاسفانه هوای اطراف روستای ما بار دیگر به دلیل سوختن مزارع ذرت بسیار کثیف شد. من با کشاورزان گپ زده ام، که موافقند که واقعا مناسب نیست، اما آنها انتخاب کمی دارند. آنها از دولت کمک نمی گیرند تا این کار را متفاوت انجام دهند. خوب، اگر مجبور نباشید هر بات را سه بار بچرخانید، صحبت از حاشیه آسان است. سپس سوار دوچرخه‌ام شدم تا بعد از یک ساعت در یک جنگل نسبتاً تازه قدم بزنم.

بله، من گاهی اوقات عجیب به نظر می‌رسم، اما وقتی فشار برای هل دادن می‌آید، تایلندی‌ها هم فقط مردم هستند. برخی چیزها کمی متفاوت هستند، اما مانند تایلندی شما آنها را در همه شکل ها و اندازه ها دارید. افرادی هم هستند که با هم آشنا یا دوست خوبی شده اند. ما صحبت های معمولی در مورد مسائل روزمره و گاهی اوقات در مورد مسائل خاص داریم. ما واقعاً همدیگر را احساس می کنیم و اوقات خوبی را با هم می گذرانیم. اخیراً یکی از آنها گفت: "من فکر می کنم شما در قلب خود نیمه تایلندی هستید".

متأسفانه، همه چیز درست نیست و مسائل جدی نیز باید مرتب شوند. دوباره آن موقع از سال بود: پیاده روی تا اداره مهاجرت. من می ترسیدم، همیشه خیلی شلوغ است. گاهی از کارمندان دولتی و کارخانه های رسمی متنفرم. این بار فقط 5 مدرک کم بود که روز بعد اجازه تحویل آنها را دادند. خوشبختانه خیلی سریع پیش رفت. بعد به اصرار همسرم خواستم 500 بات هدیه بدهم که با توسل به وظیفه رد کردند! الان یک سال است که از آن خارج شده است. امیدوارم سالهای زیادی از تایلند لذت ببرم!

(با تشکر از Rob V. برای اضافات و اصلاحات مفید).