با لیزی به سرزمین یک بار

هانس بوس (67) به همراه دخترش لیزی (تقریباً 6 ساله) به تور هلند، کشور گذشته خود رفت. سفر قطعاً ارزشش را داشت، اگرچه سرما گاهی اوقات آچاری را در کار می انداخت.

در Schiphol باید مدتی منتظر بمانیم تا شاتلی که ما را به شرکت کرایه اتومبیل دلار می برد. "من نمی خواهم در این کشور زندگی کنم" اولین چیزی است که لیزی منتشر می کند و می لرزد. این قابل درک است، زیرا دما هنوز به 12 درجه نمی رسد، بسیار کمتر از 35 مثبتی که در بانکوک پشت سر گذاشتیم. خوشبختانه روزهای بعد هوا گرم تر می شود، اما جوراب ها در تمام هفته می مانند.

Suvarnabhumi درست در هدف است. قبل از اینکه بتوانیم در اداره مهاجرت صف آرایی کنیم، از ما خواسته می شود که همراه باشیم. ظاهراً ترکیب یک آقا بزرگتر و یک دختر جوان شبهه ایجاد می کند. یک مسئول پشت میز چند سوال به زبان تایلندی از لیزی می پرسد، من باید نامه ای را که مادر در آن اجازه سفر خارجی را می دهد نشان دهم و سپس می توانیم ادامه دهیم.

پرواز با EVA Air به آمستردام بدون مشکل انجام شد، اگرچه ما با یک ساعت تاخیر حرکت کردیم. این به خاطر یک مسافر مرد است که ظاهرا حالش خوب نیست، اما حاضر به ترک هواپیما نیست. در طول پرواز روزانه به آمستردام، من و لیزی روی یک «دو» می‌نشینیم، بدون اینکه مسافران دیگر مانعی داشته باشند.

از لحظه‌ای که با پشه‌های رانندگی خود (تویوتا آیگو) وارد جاده‌ای در هوفدورپ شدم، از پیچیدگی فرمان‌های سرعت شگفت‌زده شدم. از ساعت 06.00:19.00 تا 100:23 می توانید 6 کیلومتر بین آمستردام و اوترخت رانندگی کنید. من به عنوان یک "خارجی" احمق در ساعت 100 شب به آنجا رانندگی می کنم و نمی دانم که با چه سرعتی اجازه دارم در این جاده 120 لاین (؟) با تقریباً هیچ ترافیکی به اوترخت باشم. بقیه مسیر را ناامیدانه سعی می کنم بین 130، XNUMX و XNUMX کیلومتر پیمایش کنم. با وجود صدها پورتال جاده ای که در سال های اخیر ظاهر شده اند، اندازه گیری آن غیرممکن است. هنگامی که جاده باریک می شود، ناگهان به شما اجازه داده می شود با سرعت بیشتری رانندگی کنید، در حالی که بزرگراه های عریض به سرعت کمتری نیاز دارند. و من تحت هیچ شرایطی نمی خواهم بلیط بگیرم. در هر صورت در اکثر بزرگراه ها شلوغ است.

دختر Femke در Utrecht در Zilveren Schaats زندگی می کند، آبنمای زیبا در سمت شرق. از آنجا می توانیم با قایق به کانال های اوترخت برویم. نوه مادلیف تنها پنج ماه از لیزی کوچکتر است و نمی تواند منتظر باشد تا به آمدن او فکر کند. دو روز بعد، عشق از بین رفت و خانم ها منطقه خود را به اشتراک گذاشتند. فقط در پایان سفر است که دوباره نزدیک شدن به یکدیگر وجود دارد.

در اوترخت قابل توجه است که والدین بدون «دوچرخه باری» به سختی به حساب می آیند. بچه‌ها، حیوانات خانگی و مواد غذایی همه در جعبه (اغلب چوبی) جلوی دوچرخه‌ای قرار می‌گیرند که می‌تواند مستقیماً مربوط به جنگ جهانی گذشته باشد.

در لاهه، در یک روز سرد و وزش باد، از آکواریوم دریایی در بلوار شونینگن و نمایشگاه کارل آپل در موزه Gemeentemuseum در لاهه بازدید می کنیم. لیزی در یک مهمانی نقاشی در موزه تلاش های دیوانه وار برای تقلید از آپل انجام می دهد.

دست کودک به سرعت پر می‌شود، زیرا به نظر می‌رسد لیزی برای همه زمین‌بازی‌هایی که با آن روبرو می‌شویم ترجیح دارد. در هوا هین باید با فانوس به دنبال آن بگردید. بازدید از افتلینگ هنوز برای او ضروری نیست (خوشبختانه).

هنگام خروج از اسخیپول، Marechaussee به خوبی به ما نگاه می کند. پس از پرسیدن چند سوال، اجازه داریم بدون هیچ مشکلی ادامه دهیم. تایلند با پاسپورت تایلندی برای لیزی. داخل و خارج هلند با کپی هلندی. پرواز برگشت تقریباً مجلل است: دو بلیط برای لیزی و سه صندلی در وسط برای خودم در طول پرواز شبانه. همچنین در Suvarnabhumi می توانیم بدون انتظار و مشکل مهاجرت را طی کنیم.

آیا سفر به هلند با چنین دختر جوانی ارزشش را داشت؟ پاسخ این است: قطعا! لیزی سفر زندگی جوان خود را طی کرده و توانسته با فرهنگ متفاوت، غذاهای متفاوت (توت فرنگی / مارچوبه / شاه ماهی واقعی) و بسیاری از اقوام، دوستان و آشنایان آشنا شود. لیزی را همه دوست داشتند. در حال حاضر او تایلند را مانند پدرش ترجیح می دهد. او امیدوار است که چند سال دیگر در هلند تحصیل کند. حداقل او چند کلمه از سفر دریافت کرد (لطفا، متشکرم، اسلاید. دوچرخه باری). علاوه بر اسکوتر و اسکیت های سرگرم کننده…