ازدواج از راه دور با یک زن تایلندی (1) - چگونه شروع شد…

من کریس هستم، پسری 31 ساله از روستای کوچک گریو (برابانت شمالی). وقتی 27 ساله بودم در بانکوک با Saengduan که دوازده سال از خودم بزرگتر بود آشنا شدم و در آوریل 2013 ازدواج کردیم. این ساده ترین انتخاب نیست که در فاصله 10.000 کیلومتری رابطه داشته باشیم، اما یک لحظه هم پشیمان نیستم و امیدواریم در آینده زندگی زیبایی را با هم بسازیم. ابتدا با هم در هلند و در آینده با هم به تایلند. از طریق دفتر خاطراتم می خواهم به شما بگویم که چگونه همه چیز به وجود آمد و چگونه است که یک رابطه در چنین فاصله ای طولانی داشته باشید.

او فقط چند کلمه انگلیسی صحبت می کرد، 12 سال بزرگتر است و دوست دختر زن تایلندی بود که برایش به تایلند رفتم.

چگونه همه چیز شروع شد... سال 2005 است که به عنوان یک جوان 22 ساله، زمان زیادی را صرف چت کردن در ICQ برای ملاقات با مردم کشورهای دیگر می کنم. فقط برای واضح بودن، من کریس هستم، اکنون 31 ساله، از روستای کوچکی در هلند، روستای Grave. من عملاً هرگز به تعطیلات نرفتم، اما همیشه در مورد فرهنگ های دیگر و کشورهای دیگر کنجکاو بودم.

در ICQ با نونگ، یک دختر تایلندی حدوداً 27 ساله چت کردم. ما گفتگوها را جذاب دیدیم و msn خود را رد و بدل کردیم و در مورد هر چیزی که در زندگی روزمره به ما مربوط می شود گپ زدیم. این هر آخر هفته ادامه داشت.

بعد از چندین ماه او به من پیشنهاد کرد که اگر روزی برای تعطیلات به تایلند بیایم، خوشحال خواهد شد که با من ملاقات کند و اطراف را به من نشان دهد. در آن زمان من کاملا جوان بودم و سرگرمی‌هایم بیشتر بیرون رفتن بود که تمام پولم را هم خرج کردم. من واقعاً پولی برای تعطیلات نداشتم، چه رسد به اینکه به کشوری دور مانند تایلند بروم.

وقتی اوضاع کمی جدی تر شد، نونگ به من گفت که آینده خود را چگونه می بیند. آنچه او می خواست در زندگی خود به آن برسد. او می خواست ازدواج کند و برای مادرش خانه ای در تایلند بسازد. بعد از مدتی مکالمه ما تمام شد و من در آن زمان ندیدم که به این سرعت برای تعطیلات به تایلند بروم و تماس تقریباً قطع شد.

حدود چهار سال بعد در حال تمیز کردن لیست تماس‌هایم بودم که پس از آن دوباره با ایمیل او مواجه شدم. اگرچه چند سال گذشته بود، اما در واقع کنجکاو بودم که نونگ در حال حاضر چگونه است و تصمیم گرفتم به او ایمیلی بفرستم تا بپرسم آیا هنوز مرا می شناسد یا نه. یک هفته گذشت تا من ایمیل کوتاهی دریافت کردم که در آن او گفت که قبلاً با دوستی از فرانسه ملاقات کرده است و تمایلی به تماس با من ندارد.

از یک طرف ناامید، اما درک، به او ایمیل زدم که می خواهم به تعطیلات بیایم و دوست دارم او را ملاقات کنم. نه برای رابطه (او قبلاً دوست پسر داشت) بلکه فقط به این دلیل که من در مورد او کنجکاو بودم. روز بعد من هم به طور خودجوش بلیط هواپیما رزرو کردم بدون اینکه بدانم آیا او می خواهد با من ملاقات کند یا خیر. من به عنوان فردی با اعمال تکانشی شناخته می شوم. و دو هفته بعد من پاسخی دریافت کردم که اگر به آن سمت بروم ممکن است او در تعطیلات در فرانسه باشد.

در تعطیلات خارج از اروپا برای اولین بار

نوامبر 2010 است که من برای اولین بار در زندگیم برای تعطیلات خارج از اروپا به تایلند می روم. فقط با یک بلیط هواپیما و دو شب هتل در بانکوک به آن سمت پرواز کردم. چه تجربه ای. دمای هوا به محض خروج از هواپیما، در مسیر فرودگاه به هتلم که در سوئی 3 جاده سوخومویت قرار داشت، شگفت زده شدم. اگر نونگ نمی خواست با من ملاقات کند، حداقل در میانه زندگی شبانه بودم.

وقتی وارد اتاق هتلم شدم و دیدم حتی کاندوم هم در مینی بار هست تعجب کردم. وقتی تمام تعصبات در مورد گردشگران تایلند را می شنوید واقعاً معمولی است. پس از نگاهی به اتاق هتلم، به نونگ پیام دادم که در کدام هتل هستم و آیا او علاقه مند به ملاقات با من است یا خیر. او سر کار بود و به من گفت که به هر حال نمی‌دانست چه زمانی کارش تمام شده است و آیا باز هم می‌خواهد بعد از آن با من ملاقات کند. کمی ناامید، فکر کردم، او باید نگاه کند. او می داند کجا مرا پیدا کند.

من به طبقه پایین به بار رفتم تا آبجو بخورم و همچنین به چند شورت نیاز داشتم. بعد از پانزده دقیقه فرنگ دیگری از نروژ آمد تا در بار نشست. با هم صحبت کردیم و او از من پرسید که آیا می دانم کجا می تواند به این سرعت دمپایی بیاورد؟ تصمیم گرفتیم با هم قدم بزنیم تا چند غرفه لباس پیدا کنیم، پس از آن یک راننده توکتوک به ما اطلاع داد که بهترین مکانی را می‌داند که می‌توان لباس ارزان خرید کرد.

احساس عجیب من تایید شد، یک سالن ماساژ لوکس بود

پر از اعتماد به نفس وارد شدیم و در چند کیلومتری جلوی ساختمانی پیاده شدیم. از بیرون مثل یک ساختمان معمولی به نظر می رسید، اما نه اینکه بتوانید بفهمید اینجا لباس فروخته می شود. راننده توکتوک با احساسی عجیب ما را به داخل هدایت کرد و شک من تایید شد. یک سالن ماساژ لوکس بود.

وقتی داخل شدیم احساس کردیم گول خوردیم و فرنگ نروژی به ما پیشنهاد داد که برویم توالت، یک آبجو بخوریم و دوباره برویم. از آنجایی که من کاملاً خجالتی هستم، به سختی جرات کردم به اطراف نگاه کنم. شما منظره ای از اتاقی با نیمکت های بلند زیاد داشتید که ما از سالن بدنسازی مدرسه می شناسیم، جایی که حدود سی دختر تایلندی در آن نشسته بودند. تک تک آنها به من اشاره کردند که او را انتخاب کنم. و من آبجوم را کمی ناشیانه خوردم.

وقتی نروژی از توالت خارج شد، یک آبجو هم نوشید و به من گفت که چون اینجا هستیم، ممکن است از آن استفاده کنیم. من واقعاً این را نمی‌خواستم، شاید نونگ می‌خواست با من ملاقات کند، اما چون چیزی نشنیده بودم، به هر حال تیک زدم. من مطمئن نیستم اینجا چه اتفاقی افتاده است.

دو ساعت بعد که اومدم بیرون موبایلم رو چک کردم دیدم ده تماس و پیامک از دست داده ام. نونگ زنگ زد و از طریق پست صوتی به من گفت که او و یکی از دوستانم در هتل منتظر من هستند. و جایی که من بودم کمی احساس گناه کردم. در حالی که من در سالن ماساژ بودم منتظر من هستند. وضعیت عجیب

به راننده توکتوک گفتم مرا به هتل برگرداند و وقتی به آنجا رسیدم دیگر کسی را ندیدم. دوباره رفته بودند. دلم براشون تنگ شده بود من در بار یک آبجو سفارش دادم و پنج دقیقه بعد صدای کوچک شیرینی را شنیدم که نامم را کریس صدا زد.

او آنجا بود، نونگ، آن دختر شیرین تایلندی

او آنجا بود، نونگ، آن دختر شیرین تایلندی که یک سال با او هر آخر هفته گپ می زدم. آشنا و در عین حال تا حدودی ناآشنا بود. وقتی صحبت از زنان می شود، من همیشه کمی بی دست و پا و خجالتی بوده ام. او مرا به دوستش، سانگ دوان، دختر زیبای تایلندی دیگری معرفی کرد تا به او نگاه کنم، اما او به سختی یک کلمه انگلیسی صحبت می کرد.

بعد از نوشیدنی هر سه تصمیم گرفتیم بریم. چه چیزی راه برویم و چه بخوریم. ما خیلی صحبت کردیم، در مورد آنچه ما را مشغول کرده است. چطور گذشت، چیزهایی از این قبیل. Saeng-duan واقعاً هنوز غذا نخورده بود و به ما پیشنهاد داد که چیزی برای خوردن داشته باشیم. چقدر بداخلاق بود او چیز زیادی نگفت و کمی جلوتر رفت، در حالی که من و نونگ زیاد صحبت کردیم.

آخر شب به هتلم برگشتیم و به راننده تاکسی پول دادم تا دو خانم را به خانه ببرد. من و نونگ قرار گذاشته بودیم که صبح روز بعد شام دو نفری بخوریم و او مرا در هتلم ببرد.

بعد از صبحانه روز شنبه، من و نونگ به راه افتادیم. من هنوز به چند لباس نیاز داشتم که آنها حاضر بودند به من کمک کنند. به خودی خود کلیک کرد، در همان زمان او فاصله خاصی را حفظ کرد. دوست پسر فرانسوی او نمی دانست که او با من ملاقات می کند و او کاملاً حسادت می کرد. او از من پرسید که می‌خواهم در بانکوک چه چیزی ببینم و به من گفت فهرستی از این چیزها تهیه کنم.

ما سه نفر به آیوتایا رفتیم

ما سه نفر یکشنبه به آیوتایا می رفتیم. مجموعه معبد خارج از بانکوک. این یک جاذبه توریستی خوب به نظر می رسید که وقتی در تایلند هستید باید آن را ببینید. تصمیم گرفتیم با قطار برویم. بدون قطار لوکس، بدون تهویه مطبوع. تجربه این موضوع برای من عجیب به نظر می رسید، زیرا عمدتاً فقط جمعیت تایلندی می خواهند به اینجا سفر کنند. گردشگران معمولاً از این موضوع استفاده چندانی نمی کنند.

ما عکس های زیادی گرفتیم، اما حتی بیشتر متوجه شدم که نونگ دور است. من می دانم که مردم تایلند از نظر فرهنگی دوست ندارند که آنها را خیلی لمس کنند، اما هنوز. از طرف دیگر، Saeng-duan بسیار باز بود و از زمان زندگی خود برخوردار بود. حوالی ساعت 8 شب به بانکوک برگشتیم و نونگ به من اطلاع داد که به خانه می رود، زیرا باید روز بعد دوباره کار می کرد.

Saeng-duan پیشنهاد کرد که ادامه دهیم. آن شب جشنواره Loy Krathong بود، این روزی است که مردم تایلند در آن شب فانوس‌هایی را در آسمان رها می‌کنند و اجازه می‌دهند قایق‌هایی با چراغ روی آب حرکت کنند. یک تجربه به یاد ماندنی فوق العاده دیدنی

ما واقعا نمی توانستیم صحبت کنیم، اما او برای آن آماده بود. دفتر و خودکار همراهش بود و کمی انگلیسی صحبت می کرد. تمام شب با هم بودیم. از جایی در بانکوک به مکان دیگر رفتیم. از یک نمایشگاه گذشتیم. تفاوت های فرهنگی سخت ترین چیز بین ما اروپایی ها و تایلندی هاست. وقتی می خواستم یک فانوس تایلندی را در شب روشن کنم، او نمی خواست این کار را انجام دهد. او بعداً به من گفت که این چیزی است که با معشوق شما انجام می شود. اوایل اینو نفهمیدم

از کنار مجسمه بودا رد شدیم که مردم تایلند در آن مشغول دعا بودند و او به من اجازه داد وارد آن شوم. این لحظات واقعاً زیبا بود. آخر شب نزدیک بود که ساعت 3 صبح مرا در هتل پیاده کرد. هر دوی ما ویران شده بودیم. درد در پاهای ما یک بار در لابی، با Saeng-duan خداحافظی کردم و این احساس عجیبی داشت. وقتی به او گفتم برود بخوابد کمی عبوس به نظر می رسید. من خودم شب زندگیم را گذرانده بودم و نسبت به Saeng-duan کمی احساس غریبی می کردم. و وقتی خداحافظی کردیم کمی ناامید به نظر می رسید….

چگونه این بین ما ایجاد می شود، در قسمت 2 به شما خواهم گفت.

ارتباط ارسال شده

به دنبال یک هدیه خوب برای تولد هستید یا فقط به این دلیل؟ خرید کنید بهترین وبلاگ تایلند. کتابچه ای 118 صفحه ای با داستان های جذاب و ستون های محرک از هجده وبلاگ نویس، مسابقه ای تند، نکات مفید برای گردشگران و عکس. اکنون سفارش دهید.