شما همه چیز را در تایلند تجربه می کنید (46)

ما برای مدتی داستان جانی بی جی را از دیروز در خانه خود داشتیم و ما را برانگیخت که منظور او از آن تجربه چیست، که فقط می توانست در مورد آن در دفتر خاطراتش بنویسد. پس از کمی پرسش، جانی تصمیم گرفت دفتر خاطرات خود را باز کند تا آن تجربه را با ما در میان بگذارد و چه عواقبی را برای بقیه عمرش به همراه داشت.

یک هشدار از قبل: این یک داستان نسبتاً شدید در مورد، بله، خدمتکارها است. در داستان های این سریال به ندرت درباره زنان بارمه یا هر چیزی که می خواهید آنها را صدا کنید صحبت می شود، اما آنها تا حد زیادی بخشی از جامعه تایلند هستند.

در این داستان، جانی صادقانه و صادقانه آنچه را که اتفاق افتاده است می گوید و ما فقط می توانیم برای آن تحسین و احترام قائل شویم.

این داستان جانی بی جی است

عصر بعد از مسابقات تکرو با صرف شام و نوشیدنی در کنار رودخانه خاتمه نیافت، اما مردان مدتی ادامه دادند. همسران دو تایلندی را به خانه فرستادند و ما سه نفری به یک میخانه رفتیم، زیرا من نیز باید با قسمت تاریک Chantaburi آشنا می شدم، درست است؟ بارهایی که ما بازدید کردیم از بهترین نوع نبودند و نامناسب تر از آنچه در پاتپونگ مجاز بود بودند. بالاخره به جایی رسیدیم که شبیه مزرعه بود.

مزرعه جنسی

انگار تو یک اصطبل بودی، 10 دختر جوان پشت یک میز نشسته بودند و هر کدام از ما می توانستیم یکی را انتخاب کنیم. هنگام نوشیدن آبجو، آنها همچنین گفتند که "لذت" باید چقدر هزینه داشته باشد. باور کنید یا نه، قیمت آن 75 بات بود و آنقدر من را شگفت زده کرد که تصمیم گرفتم بلافاصله یک تور لذت بخش را برای دو بازدیدکننده همکارم برگزار کنم. در آن زمان قیمت سانگ سوم با کک در یک بار را به خاطر ندارم، اما فکر می کردم هر لیوان چیزی حدود 85 بات بود. بنابراین قیمت برای خانم پایین‌تر بود و سپس در خودانگیختگی شما که توسط الکل تغذیه می‌شود، گاهی اوقات می‌توانید چیزی را تصور کنید، مخصوصاً اگر (نمی‌توانید) پس‌زمینه را بدانید.

در صورت وجود فعالیت های غیرقانونی نمی توانید از یک خارجی انتظار داشته باشید که به سادگی وارد یک مزرعه جنسی شود. البته من پرسیدم چرا اینقدر ارزان است و همراهانم فقط پوزخندی زدند و گفتند بهتر است نپرسم. پس از آن مشخص شد که خانم هایی که در آن مرکز بسته کار می کردند به احتمال زیاد قربانی قاچاق زنان (از این رو 75 بات) بودند و از برمه یا کامبوج آمده بودند.

در نهایت با دختری که انتخاب کرده بودم هیچ نتیجه ای حاصل نشد. پرداخت باید از قبل انجام می شد و هنگامی که او به اتاق رسید معلوم شد که نمی تواند / نمی تواند تایلندی یا انگلیسی صحبت کند و همچنین به این واقعیت ختم شد که او تمایلی به آن نداشت و امتناع کرد. سپس پولم را پس گرفتم و او نپذیرفت و به دیگران گفت که کارم تمام شده است. من می دانم که حدود 75 بات بود، اما گاهی اوقات اصولی وجود دارد که صحبت از دروغ گویی آشکار می شود و سپس می توانم خیلی عصبانی شوم. احتمالاً من خیلی بیداد کردم، به حدی که دوستان معمولی فکر کردند بهتر است محل را ترک کنند، زیرا شما هرگز با آن نگهبانان مسلح آشنا نمی شوید.

در چنین عصری همه چیز می تواند سرگرم کننده باشد، اما می تواند مردم را نیز نابود کند و اگر آن زمان می دانستم، فکر می کنم و می دانم که داخل نمی شدم و مطمئناً یک دور نمی زدم.

بانکوک

در آن زمان با خانمی - بگذار او را لک بنامیم - در بانکوک ملاقات کرده بودم. من در واقع به دنبال شریک نبودم، اما با هم بودن سرگرم کننده بود. به دلیل اختلاف ذهنی و عدم درک، گاهی اوقات ما را بیرون می کردند و بعد به تنهایی به کشور برمی گشتم تا به خودم بیایم.

بعد از چنین سفری برمی گشتم و دوباره همدیگر را می دیدیم. کم کم با هم آشنا شدیم و بحث ها کمتر و کمتر شد. در این بین مردم از گذشته صحبت می کردند و لک تمایلی به صحبت در مورد آن نداشت. لحظه‌ای که او شروع به اعتماد کرد، داستان گذشته‌اش را تکه تکه برایم تعریف کردند.

پدرش در یک جشن عروسی با چاقو کشته شده بود و مادرش در آن زمان با 3 فرزند تنها بود. بنابراین لک ناپدری پیدا کرد که در نهایت او را مورد آزار جنسی قرار داد. مادرش این را باور نداشت یا رفتار ناپدری اش را مشکلی نمی دانست. لک حتی زمانی که مادرش از آزار و اذیت شکایت کرد، مورد تنبیه فیزیکی قرار گرفت. مجازاتش این بود که باید از درختی با لانه مورچه های قرمز بالا می رفت و همه می توانند یا باید تصور کنند که این چه روش زشت شکنجه ای است و آن هم توسط مادر خودت...

سپس در سن 12 سالگی فرار کرد و سعی کرد در خیابان ها زنده بماند و دو بار با یکی از دوستان خیابانی به دام افتاد و در نهایت به قاچاق زنان در پچابوری و سونگای گالوک ختم شد. در آن زمان او هنوز به سن 15 سالگی نرسیده بود و در جریان عملیات نجات پلیس، "صاحب" دوستش را در مقابل چشمانش با شلیک گلوله کشت.

مطمئناً می‌توانید چیزی شبیه به آن بسازید، می‌دانم که تأثیر بگذارد، اما گاهی اوقات یک داستان می‌تواند واقعی هم باشد. در نهایت ما به خانواده ای رفتیم که او واقعاً نمی خواست برود و سال ها بود که نرفته بود و من با چشمان خودم می دیدم که اتفاقات ناسالمی رخ داده است. ناپدری که باعث شد بخواهم گردنش را بفشارم، که از دختر ناتنی‌اش ابراز پشیمانی می‌کرد و مادری که عذرخواهی کرد که راه دیگری ندارد...

تاریخ لک به من آموخت که نمی توانی به این راحتی مردم را قضاوت کنی. شما پیشینه را نمی دانید، اما از آن زمان احترام به همه اولویت من بوده است. چه کسی ساقی باشد، چه همجنس گرا، چاق، لاغر، ترنسوستیت یا هر چیز دیگری، این همان چیزی است که هست و هرکس داستان خودش را دارد. وقتی صحبت از مسائل مالی مردم به میان می آید، من اصلاً نگران نیستم، زیرا در این صورت هرکسی می تواند از عهده خودش برآید، اما شاید این بینش بتواند با افزایش سن تغییر کند.

هلند

بعد از هشت ماه پولم تمام شد و مجبور شدم به هلند برگردم. سه ماه بعد لک به هلند آمد که به روشی خلاقانه موفق شده بودم برای او ویزا بگیرم. ما در نهایت به مدت 17 سال با هم در هلند زندگی کردیم. وجودمان را از هیچ به چیزی با هم ساخته بودیم. خوشبختانه لک در هلند بود، اما ایده من این بود که روزی در تایلند زندگی کنم. لک با این موافق نبود، او می خواست در هلند بماند.

از آنجایی که دیگر نمی خواستم 25 سال دیگر از زندگی کاری ام را در همان چرخ و فلک هلندی صرف کنم، تصمیم گرفتیم راه خود را از هم جدا کنیم. احساس می‌کردید که توانستید به کسی جایگاهی در جامعه هلند بدهید و زمان مناسبی است که خودم را در محیطی بدون دولت حریص توسعه دهم. من ترجیح می دهم تصمیم بگیرم چه کسی را می خواهید حمایت مالی کنید تا اینکه سعی کنم یک سیستم ناپایدار را کنترل کنم. چنین تصمیماتی می تواند دردناک باشد، اما خوشبختانه درک متقابل وجود داشت و او توانست در خانه بماند. او اکنون تقریباً 8 سال است که یک شریک زندگی مناسب دارد و از این نظر یک چیز کمتر برای من نگران است.

بازگشت به تایلند

در نهایت خودم را در موقعیتی یافتم که بتوانم مستقل درآمدزایی کنم و با یک کیف ورزشی و لپ تاپم راهی پاتایا شدم. بعد از چند ماه، با افراد مناسب از بانکوک برای خودم تماس گرفتم و به من پیشنهاد شد که به عنوان دستیار مدیر کار کنم و بعد از آن همه چیز همانطور که تصور می کردم پیش رفت. ظاهراً بالاخره باید در تایلند اتفاق می افتاد.

در چارچوب یک ادغام حتی بهتر، من به طور طبیعی مجبور شدم خودم را، همانطور که شخصیت من است، در زندگی خشن بانکوک غرق کنم. تصادفی یا نه، اما من دوستان باشگاهی تایلندی را با پیشینه اجتماعی پایین‌تری پیدا کردم و از اینکه اجازه داشتم در بدترین بارهای کارائوکه بنشینم، چیزهای زیادی یاد گرفتم. خواب های کوتاه روزانه و حمله به کبد و کلیه هایم قطعا ارزشش را داشت. البته آینده مشخص خواهد کرد، اما به نظر من کیفیت زندگی مهمتر از کمیت است.

تفریح ​​سرگرم کننده است، اما گاهی در یک سن خاص بهتر است کمی سرعتم را کم کنم تا تا حدودی عملکرد عادی داشته باشم و من با همسر، فرزند ناتنی و سگم در آب های آرام تری قرار گرفته ام.

همه چیز بستری از گل رز نبوده و هست، اما داشتن اعتماد کامل به خود و افراد اطرافتان و مهمتر از همه، انعطاف پذیر بودن مانند بامبو می تواند زندگی را در تایلند بسیار سرگرم کننده کند، حتی اگر در معرض خطرات زندگی باشید. شما فقط یک دوره MBO دارید.