ریچارد رویجگروک (سرکنسول سابق تایلند) که درگذشته است، نمی خواهد قبض بیمارستانی در بانکوک را بپردازد.

من سالها در کنسولگری کار کردم. ابتدا در Lairessestraat و بعداً در Herengracht. وقتی نوبت به پرداخت قبوض می رسید، همیشه عذاب و غم بود. 6 بار توسط KPN به دلیل قبوض تلفن پرداخت نشده بسته شد. نظافتچی هایی که دیگر نیامدند چون حقوق نگرفتند، بنابراین بعد از ساعت کاری خودم کنسولگری را تمیز کردم. من روزها بدون پذیرش بودم زیرا آقای رویجگروک گاهی اوقات 4.000 یورو در روز از درآمد ویزا به جیب می زد. و این برای هفته های متوالی. همیشه برای من تعجب کرده که چیزی به سفارت پرداخت نشده است. من هرگز حقوقم را به موقع دریافت نکرده ام. ناگفته نماند تمام دعواهایی که مبالغ هنگفتی به وکلا منتقل شده است. درباره پیشبرد ارث، همکارانش به طور خلاصه توسط دستیارش اخراج شدند. بدون دلیل. در نتیجه همیشه کمبود پرسنل وجود داشت، اما چون هر شب تا ساعت 23.00 شب (در خانه) در گذرنامه‌ها مهر ویزا می‌زدم، زیرا بخش زیادی از روز را به امور خصوصی او مشغول بودم، به هر درخواستی رسیدگی می‌شد. ظرف سه روز وقتی اختیار امضا به من داده شد، مردم را یک ساعت منتظر گذاشتم و بلافاصله به آنها اطلاع داده شد. او تا زمانی که پولش را به دست می آورد به هیچ چیز اهمیت نمی داد.وقتی من به خاطر این همه فشار کاری و استرس سوختم، او به طرز باورنکردنی با من بد رفتار کرد و شکایتی را که علیه من تنظیم کرده بود، باخت. اما او تمام پرونده های دادگاه را باخت. مدعی العموم از او گوشت چرخ کرده درست کرد. به زودی در زمان غیبت من، کلیدساز با پیراهن و شورت هاوایی روی صندلی من نشسته بود و با مردم صحبت می کرد. من از افراد بی ادب و بد اخلاقی شنیدم که برای ویزا اقدام کردند. وارد جزئیات نمی‌شوم، اما می‌دانم که چرا سابقش نمی‌خواهد هزینه‌های بیمارستان را بپردازد.

من حدود 30 سال پیش در اتاق بازرگانی هلند تایلند با او معاملات زیادی داشتم و زمانی که کارخانه خود را در تایلند داشتم مرتباً در آمستردام و بانکوک با او ملاقات داشتم.
من همیشه او را مردی فوق‌العاده دلپذیر برای کار و صحبت می‌دانستم. روابط خوبی با دولت تایلند داشت، فکر می کنم پدرش مدت ها پیش سفیر تایلند بود.
مطمئناً نه یک توپ متکبر یا چیز دیگری. متاسفم که اینجوری به آخرش رسید

زود است که بنویسیم برای کسانی که از هلند آمده اند نباید هزینه زیادی داشته باشد. چه کسی می‌داند، شاید چیزی از سوی بیمارستان اعلام نشده است، زیرا دوستم پیش‌پرداخت را انجام داده و آنها (بیمارستان) فرض کرده‌اند که او صورت‌حساب را پرداخت کرده است. یا اینکه آقا در بانک پول دارد و بچه های سابق و بچه ها منتظرند ببینند بعدش چه می شود، چون اگر مقیم تایلند بود، دارایی های تایلندی او مشمول قانون ارث تایلندی می شود و بازدیدکنندگان می توانند استدلال کنند که باید از این مبلغ پرداخت شود. که و شاید این افراد سابق و فرزندان اما بدون وارث باشند که طبق قانون تایلند امکان پذیر است. و چیزهای بیشتری برای گفتن وجود دارد، اما خیلی چیزها نامشخص است، این مرگ فقط یک هفته پیش اتفاق افتاد و پس از آن رفتن فوری به رسانه ها درست نیست.
با این حال، نشان می دهد که یک شریک در تایلند باید به منابع مالی و شاید یک کارت اعتباری اضافی دسترسی داشته باشد تا در صورت بروز موارد پیش بینی نشده مانند یک دلیل پزشکی فوری یا مرگ، شریک بتواند ابتدا قبض را پرداخت کند. این واقعیت که تصمیم برای بازدید از یک بیمارستان خصوصی گرفته شده است به این معنی است که ممکن است بیمه وجود داشته باشد، آیا دوست دختر این موضوع را بررسی نکرده است؟، یا اینکه آقای رویجگروک به اندازه کافی پول دارد که خودش این نوع قبوض را بپردازد. سپس صورتحساب برای وراث (دوست دختر؟) است که باید اول پرداخت کنند. به نظر من اگر ثروتمند هستید یا مقداری پول در بانک دارید، باید وصیت نامه تنظیم می کردید، حدود 5000 تا 10.000 بات هزینه دارد و این پول زیادی نیست که چیزی را به درستی تنظیم کنید.

بله،
اغلب فقط تعداد کمی هستند که آن را برای بقیه خراب می کنند.
و به طور فزاینده ای ببینیم که اینها در دنیا بهتر هستند،

بله بدبخت از دوست دختر. کمی غیرتایلندی است که به دنبال تبلیغات باشید، به‌جای مشورت با خانواده، لباس‌های کثیف را به سرعت پخش کنید، از هلندی‌ها راهنمایی بخواهید که چه کاری انجام دهید، از یک میانجی کمک بخواهید یا از یک مترجم کمک بگیرید. شاید پول مشکلی نداشته باشد، اما نگرش، نگرش، زبان، تفاوت های فرهنگی، عدم شفافیت در مورد تسویه حساب، وحشت در روزهای اول در مورد نحوه ادامه کار، به همین دلیل است که من این مزخرفات را غیر تایلندی می گویم. به عنوان یک فرد مسن باید پاهای خود را روی زمین نگه دارید و شاید به همین دلیل است که خانواده هلندی فکر می کنند باید خودشان آن را حل کنند.

در این مقاله به یکی از دوستان و خواهرش اشاره شده است که ر. را به بیمارستان بردند. به درخواست او از خانواده به خصوص سابق و فرزندانش فراخوانی شد. خبری از خواهرشوهر نیست. عاقلانه نیست که اینطور درگیر مسائل خانوادگی شویم. حل و فصل ارث نه تنها در هلند، بلکه در تایلند توسط قانون تنظیم می شود. بیمارستان در همین روزها از وکیل درخواست می کند تا موضوع را حل و فصل کند. شاید خانواده می خواهند بقایای جسد را به هلند بیاورند؟ خیلی بلدی؟ شاید در هلند وصیتی وجود داشته باشد و مجری تعیین شود؟ و غیره. ممکن است چیزهای زیادی در حال وقوع باشد که ما از آنها ندانیم. مقاله فقط در مورد شکایت دوست دختر است که خانواده نمی خواهند قبض بیمارستان را بپردازند، در حالی که دوست دختر 60K ThB پیش پرداخت کرده است. البته از آن خانواده خوشایند نیست که ناگهان رفتند. دوست باید از وکیل تایلندی بخواهد که با دفتر اسناد رسمی که از اموال مراقبت می کند تماس بگیرد. اما آیا او پول خود را پس خواهد گرفت؟ و شاید او اصلاً نگران پیشرفت نیست؟ و او فکر می کند شرم آور است که خانواده برادر و شوهر سابق خود را به این شکل پشت سر بگذارند. ما خیلی چیزها را می دانیم.

صحبت از دانستن: من قبلاً چند داستان در مورد این مرد می دانم، به عنوان مثال واکنش های منفی (!) فراوان 10 سال پیش را در این وبلاگ بخوانید. اولین باری بود که مجبور شدم برای درخواست ویزا با او برخورد کنم و شهرت بدش پیش از او بود. گوگل: تایلند بلاگ کنسولگری تایلند.

اگر چنین است؟
چرا فعالیت های دوست دختر تایلندی؟

اگر همه چیز پرداخت شده بود، آیا او قبلاً سپرده خود را بازپرداخت می کرد؟

با احترام،

من امروز می نویسم زیرا چیزهای نادرست و ناعادلانه زیادی در مورد ریچارد رویجگروک گفته شده است. به عنوان یکی از آخرین کارهایی که می توانم برای ریچارد انجام دهم، می خواستم آنچه را که درباره او و داستان می دانم به اشتراک بگذارم تا میراث او همچنان زنده بماند.

من یک دوست خانوادگی بسیار نزدیک ریچارد هستم و از زمانی که در هلند زندگی می کردیم، 43 سال است که او را می شناسم. پدرش، Aad Ruijgrok، یکی از ثروتمندترین کارآفرینان و تاجران خودساخته در آن زمان بود. پدرش ابتدا به عنوان سرکنسول افتخاری تایلند در روتردام منصوب شد. اندکی بعد، در سال 1980، ریچارد رویجگروک راه پدرش را دنبال کرد و به عنوان سرکنسول افتخاری تایلند در آمستردام منصوب شد. ریچارد روابط بسیار نزدیکی با سفارت سلطنتی تایلند در لاهه داشت. هنگامی که راننده سفیر تایلند در روز قبل از تاجگذاری ملکه بئاتریکس و دو شاهزاده سلطنتی تایلند قرار بود صبح همان روز به فرودگاه برسند در حالی که همسر سفیر قرار بود در همان روز زایمان کند، دچار حمله قلبی شد. ریچارد دریغ نکرد که شخصاً راننده تعیین شده ای شود تا کارکنان سفارت تایلند را در تمام طول روز به این طرف و آن طرف براند تا اطمینان حاصل شود که برنامه و وظایف آن روز می تواند در مسیری برای چنین رویداد برجسته ای حفظ شود.

در سال‌های بعد، هر بار که من و برادرم به هلند می‌آمدیم، ریچارد همیشه هزینه اتاق‌های هتل و شام‌مان را می‌پرداخت، و زمانی را برای نشان دادن اطراف آمستردام به ما اختصاص می‌داد. از او در مورد بهترین رستوران های اندونزیایی آمستردام و اینکه شراب Margaux بهترین شراب در جهان است مطلع شدم. او همیشه نسبت به ما بسیار بخشنده، مهربان و دلسوز بود. او به من آموخت که همیشه در مورد زندگی مثبت بمانم و به هیچکس جز خودت وابسته نباشم.

ریچارد این را از تجربه دست اول می داند. اگرچه پدرش بسیار ثروتمند بود، اما پس از مرگ پدرش در حدود 30 سال پیش، پدرش گفته بود که ارث پس از چند سال بین خواهر و برادر و مادرشان تقسیم خواهد شد. با این حال، آن تعداد سال آمد و رفت و ریچارد هرگز از خانواده‌اش پول دریافت نکرد و مادر و برادرانش از ارث محروم شدند. او تصمیم گرفت به خانواده‌اش تکیه نکند و راه خود را با توسعه کسب‌وکارهای جدید، به‌ویژه در تایلند، کشوری که بسیار دوستش داشت، بپیماید.

ریچارد همچنین یک بودایی بسیار مؤمن بود. او جز ماهی گوشت نمی‌خورد و همیشه به من و برادرم می‌گفت که گوشت بخوریم. سال‌ها پیش، او به من گفته بود که وقتی زمانش فرا می‌رسد، می‌خواهد مانند راهبان تبتی باشد که به قله بلندترین کوه‌ها صعود می‌کنند، مراقبه می‌کنند و اجازه می‌دهند روحش بالاخره با کائنات یکی شود. بنابراین تعجبی نداشت وقتی فهمیدم که او تصمیم گرفت این دنیا را در روز ویساخابوچا، روزی که بودا متولد شد، روشن شد و مرد، ترک کند. در همان روز بودا شاگردانش را صدا زد و او نیز مانند ریچارد به نزدیکترین افراد خود گفت که این روزی است که از این دنیا خواهد رفت.

یکی از اعضای خانواده ما آخرین فرد غیر خانواده بود که ریچارد را زنده دید. ریچارد از خواهرش خواسته بود که با بستگان مسن ما تماس بگیرد تا قبل از گذشتن او به دیدنش بیاید. او گفت که ریچارد به او گفته است که "امروز روزی است که من برای رفتن به جای دیگر ترک خواهم کرد." پس از رفتن او، ریچارد و خانواده هلندی اش تصمیم گرفتند که تمام درمان های پزشکی را متوقف کنند و دو ساعت بعد او درگذشت.

چند نکته وجود دارد که در رسانه های تایلند و بین المللی به اشتباه توسط رسانه ها گزارش شده است:

1. چهار عضو خانواده از هلند بودند که برای دیدن ریچارد آمده بودند: خواهر کوچکترش، دختر خواهر کوچکترش، همسر سابقش و دختر ریچارد. ریچارد مدت زیادی است که احتمالاً 20 سال از همسر سابق خود طلاق گرفته است.

2. خانمی که در اخبار بالا قرار دارد، دوست دختر ریچارد نیست. در هیچ کجای رسانه های تایلندی یا مصاحبه ای که خود این خانم انجام داده، او به دوست دختر ریچارد اشاره نکرده است. در اینجا دو خبر به روز شده در رسانه های تایلندی در مورد این ماجرا با مصاحبه ای که توسط خود خانم انجام شده است:

https://www.youtube.com/watch?v=SH82jWKsZLI

https://www.youtube.com/watch?v=YhP7j1bc_pM

این خانم در واقع اقوام کوچکتر یک زن مسن دیگر است. این زن مسن و همسرش از دوستان قدیمی ریچارد هستند و بیش از 40 سال است که او را می شناسند، زیرا آنها تجارت زیادی با هلند انجام داده اند. در کلیپ خبری فوق مشاهده می کنید که در غروب روز 29 می هنگامی که ریچارد بیمار بود، در واقع سوار تاکسی شد تا به خانه این زوج مسن بیاید و سپس او را به بیمارستان رساند. در آنجا بود که بستگان کوچکتر این زن سالخورده روز بعد در 30 مه برای ملاقات آمد و تصمیم گرفت تا پیش پرداخت 60,000 بات را کمک کند تا بیمارستان با ادامه درمان ریچارد موافقت کند. در چند روز اولی که او در بیمارستان بستری شد، دوستان تایلندی‌اش گفتند که روحیه‌اش خوب بوده و در مورد مبارزه با این بیماری مثبت است و به دوست تایلندی‌اش دستور داده‌اند تا به او کمک کنند تا اتاقی در بیمارستان چولابهورن پیدا کند که یک متخصص دارد. مرکز سرطان، از آنجایی که ریچارد به سرطان پوست ملانوم مبتلا شده بود. او به دوستان تایلندی خود گفته بود که خانواده‌اش می‌توانند در هزینه‌های درمانی به او کمک کنند. او چند روز بعد با خواهر کوچکترش تماس گرفت و در روز جمعه دوم ژوئن، خانواده هلندی او آمدند و در روز سوم ژوئن تصمیم بر این شد که درمان او قطع شود.

3. ریچارد در زمان مرگش همچنان در سمت سرکنسول افتخاری تایلند در آمستردام بود. همانطور که در رسانه های تایلندی به اشتباه گزارش شده است، او هنوز از این سمت بازنشسته نشده است. این خبر توسط وزارت امور خارجه تایلند تایید شده است.

در 13 مه، کمی بیش از یک ماه پیش، ریچارد و من پیام هایی در مورد انتخابات جدید تایلند رد و بدل کرده بودیم. ریچارد نسبت به آینده مثبت و امیدوار به نظر می رسید و این تغییر فرا خواهد رسید. او به من گفته بود که آرزویش این است که بالاخره در تایلند بازنشسته شود، جایی که او خانه ای در کنار ساحل می خرد و همچنین به دنبال ساخت یک پروژه خانه سالمندان کوچک در تایلند خواهد بود که در آن هلندی های دیگر بتوانند به این کشور زیبا بیایند و چیزهای زیادی را که او دوست داشت در اینجا کشف کنید.

هیچ‌کس نمی‌داند که آیا ریچارد قبلاً می‌دانست که به شدت بیمار شده است یا می‌دانست، چرا این موضوع را برای هیچ یک از دوستان یا خانواده‌اش فاش نکرده است، تا بتوانیم به او کمک کنیم تا به دنبال درمان پزشکی باشد. خیلی زودتر با این حال، بخشی از وجود من معتقد است که از آنجایی که او به حال خود رها شده و برای مدت طولانی به کسی تکیه نکرده است، نمی‌خواست سربار دیگران باشد.

مرگ ریچارد خیلی زود و خیلی نابهنگام بود. در 27 ژوئن، شصت و ششمین سالگرد تولد ریچارد بود. ما به دنبال جشن گرفتن با هم در هفته های آینده بودیم.

ریچارد مردی منحصربه‌فرد و خارق‌العاده بود و کسانی که واقعاً او را می‌شناختند دلتنگ او خواهند شد.