خاطرات مریم (قسمت سوم)

مخزن آب

یک مخزن آب پلاستیکی آبی بزرگ توسط پسرم در باغ من قرار داده شده است. با موتور، به طوری که من فشار آب عالی دارم. شناور در مخزن چندین بار بسته باقی مانده است و در نتیجه منبع آب وجود ندارد و در نتیجه مخزن آب خالی است. چه طور ممکنه؟ هیچ کس تانک را لمس نمی کند، این یک راز باقی می ماند.

مخزن نیز گاهی به طور ناگهانی سرریز می شود، زیرا شناور به طور غیرقابل توضیحی شل می شود و آب را قطع نمی کند، اما آب از لبه مخزن می آید. اینجا هم کسی به تانک دست نزد. در طول آخرین سیل به نظر می رسید که شناور شکسته شده است. عجیب است، چگونه این دوباره ممکن است؟

حیف که کسی نمی تواند مرا ببیند، واقعا خنده دار است. من آنجا، نیمی در مخزن آبم، به عنوان پیرزنی بالای هفتاد سال، به دنبال شناور هستم. من برای یکی از هم نسلانم قد بلندی دارم (175 سانتی متر)، اما آنقدر قد ندارم که بتوانم داخل مخزن آب را ببینم.

من روی پله چهارم یک راه پله تاشو ایستاده ام و مطمئنم که شناور در آنجا شناور است، البته فقط در طرف دیگر مخزن. من از چوب بامبو شناور را به سمت خود می کشم و آن را از آب خارج می کنم. من فکر می کنم همه اینها ناشی از روح موجود در تانک است. بله خواهد شد.

در حمام

هیچ چیز شگفت انگیزتر از دوش گرفتن نیست. کمی طول کشید تا فقط به آب سرد عادت کنید، اما شما را سرحال می کند. ابتدا همه چیز را خیس کنید، صابون بزنید و همچنین موهایم را شامپو کنید. حالا همه چیز را بشویید و پس از آن دیگر برق وجود نداشت، بنابراین آب نیز وجود نداشت.

شما واقعاً زیاد به آن فکر نمی کنید، اما بدون برق دیگر هیچ چیز کار نمی کند و برق اینجا مرتباً قطع می شود. سیفون توالت، شیر آب، ماشین لباسشویی، دوش، دیگر هیچ چیز کار نمی کند، حتی یخچال هم کار نمی کند. خوشبختانه برای چنین مواقعی یک بشکه بزرگ آب در حمام وجود دارد تا بتوانید خود را با آن شستشو دهید.

برق اینجا برای حدود 150 خانه طراحی شده است، اما ساخت و ساز هنوز ادامه دارد. اکنون حداقل XNUMX خانه در اینجا وجود دارد، اما جریان تغییر نکرده است. مالک زمین باید از آن مراقبت کند، اما این هزینه دارد، بنابراین این اتفاق نمی افتد.

آنتی بیوتیک

اگر علائم آنفولانزا داشته باشم، فقط صبر می کنم تا برطرف شود. بلافاصله یک کیسه قرص برایم آوردند. الان به پنی سیلین حساسیت دارم ولی مثلا در هلند به من تتراسایکلین داده اند.

قرص ها از داروخانه تهیه شد. فقط یک دسته قرص در یک کیسه، بدون دستورالعمل، هیچ نشانی از مقدار موجود در هر قرص، اصلاً هیچ چیز. گفت: با هر وعده غذایی 1 عدد مصرف کنید. الان زیاد اعتماد ندارم برای همین یه نگاهی به اینترنت انداختم. فرمود: با غذا نخورید. کیسه قرص رو انداختم تو سطل زباله. بعد از چند روز دوباره بهتر شدم.

مرغ

در باغ پسرم پرندگان زیادی از جمله انواع مرغ وجود دارد. از آنجایی که همه چیز با هم پیش می رود، شما دو رگه هایی خواهید داشت که بسیار زیبا به نظر می رسند و همچنین چند جوجه قهوه ای معمولی.

بنابراین یکی از جوجه های قهوه ای چندان رایج نیست. من فکر می کنم او یک گربه است. او با گربه‌ها روی صندلی می‌خوابد، هر روز روی یک صندلی تخم می‌گذارد و وقتی گربه‌ها غذا می‌خورند، او هم دوان دوان می‌آید و با گربه‌ها غذا می‌خورد که به نظرشان این بسیار عادی است. آنها به او صدمه نمی زنند.

'شانس. فرصت'

یک روز در بانکوک با عروسم همیشه سرگرم کننده است. اخیراً به یک پمپ بنزین در خارج از بانکوک می‌رویم، ماشین را در آنجا پارک می‌کنیم و با تاکسی به جایی که باید باشیم می‌رویم. شما فقط در پمپ بنزین کنار بزرگراه می ایستید و تاکسی ها از آنجا عبور می کنند و وقتی دستتان را بالا می برید متوقف می شوند.

این بار عروسم با راننده صحبت طولانی داشت. اتفاقاً از روستایی در کنار روستای محل زندگی ما آمده است. شماره تلفنش را گرفتیم و اگر لازم بود به فرودگاه برویم، خوشحال می‌شود ما را ببرد. پیدا کردن تاکسی در منطقه ما دشوار است، این به سختی می تواند تصادفی باشد.

مادر گربه

مادر گربه چهارده روز است که گم شده است. بچه گربه ها که الان بیش از چهار ماه سن دارند، هنوز در باغ هستند و برای خوردن هم می آیند. ساعت پنج و نیم صبح جلوی در می نشینند و متوجه می شوند که سرویس خیلی طول می کشد.

اکنون می توانم یکی از آنها را نوازش کنم، اما دو تای دیگر آن را دوست ندارند. غذا دادن خوب است، اما لمس کردن، خوب است. ساعت 17 بعدازظهر یکی دیگر خواهند داشت.

حالا تامکت به طور مرتب می آید تا آنها را بررسی کند و آنها را بشویید. واقعاً خیلی شیرین است، اما من مدام فکر می کنم گربه مادر کجا رفته است. من آن را درک نمی کنم.

مری برگ

خاطرات ماریا (قسمت 19) در 4 ژوئیه 2014 منتشر شد.

ارتباط ارسال شده

"تایلند عجیب، عجیب و مرموز": این نام کتابی است که STG Thailandblog Charity امسال تولید می کند. 44 وبلاگ نویس داستانی در مورد سرزمین گلیملاخ مخصوصاً برای این کتاب نوشتند. عواید آن به خانه ای برای یتیمان و کودکان خانواده های مشکل دار در لوم ساک (پتچابون) اختصاص می یابد. این کتاب در شهریور ماه منتشر خواهد شد.